ဘာျဖစ္လို႔ငါတို႔ ပထမ မျဖစ္ရတာလဲ ?

လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္က Reader Digest ထဲမွာ ေဆာင္းပါးေလး တစ္ခုပါလာတယ္။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္တစ္ခုမွာ လူေလးေယာက္ထိုင္ၿပီး လက္ဘက္ရည္ မွာေသာက္ၾက တယ္တဲ့။ လက္ဘက္ရည္ေတြလာခ်တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကံဆိုးစြာ (ရင္ေကာင္ အတြက္ေျပာတာေနာ္) ရင္ေကာင္ တစ္ေကာင္ လက္ဘက္ရည္ခြက္ တစ္ခြက္ထဲကို က် သြားတယ္။ လက္ဘက္ရည္ခြက္ ပိုင္ရွင္က လက္ဘက္ရည္ခြက္ကို ငဲ့ၿပီး ရင္ေကာင္ကို သြန္ျပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူကက်န္တဲ့သူေတြကို ေျပာတယ္။ ငါတို႔က စည္းကမ္း  ရွိတယ္။ လက္ဘက္ရည္ အကုန္မသြန္ျပစ္ဘူး။ က်န္တာေသာက္လို႔ ရတယ္တဲ့။ ဒုတိယ တစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။ မင္း ငဲ့ လိုက္လို႔ လက္ဘက္ရည္ေတြ အမ်ားႀကီး ပါသြား တယ္။ ငါသာဆို ဇြန္းကေလးနဲ႔ ရင္ေကာင္ကို ခတ္ျပစ္မွာလို႔ ေျပာတယ္။ တတိယ တစ္ေယာက္က မင္းလည္း လက္ဘက္ရည္ေတြပါသြား ေသးတယ္။ တကယ္ဆိုရင္ ရင္ေကာင္ေလးသာ ဆယ္ျပစ္ရမွာလို႔ ေျပာတယ္။ အဲ့ဒီအခါ က်န္တဲ့ စတုတၳလူက မင္းတို႔အားလံုး ျဖံဳးတည္းတယ္။ ရင္ေကာင္ကိုယ့္ထဲမွာ လက္ဘက္ရည္ေတြ အမ်ားႀကီး ပါေနေသးတယ္။ ငါသာဆိုရင္ ရင္ေကာင္ကို ညွစ္ၿပီးမွ လြင့္ျပစ္မွာလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ဒီပံုျပင္ထဲမွာ ပထမလူက အေမရိကန္ လူမ်ိဳး၊ ဒုတိယလူက အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး၊ တတိယလူက ျပင္သစ္လူမ်ိဳး၊ စတုတၳကေတာ့ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး လို႔ ေရးထားပါတယ္။ ကမၻာမွာ ကပ္စည္းအနည္းဆံုးဟာ ဂ်ဴးျဖစ္ၿပီး၊ ျပင္သစ္က ဒုတိယလို႔ ေလွာင္ထားတာပါ။ က်မနဲ႔ ခင္တဲ့ ျပင္သစ္ သူငယ္ခ်င္းကို ဒီပံုျပင္ေလး ေျပာျပေတာ့ သူက စိတ္မဆိုးတဲ့ အျပင္ ငါတို႔က ဘာလို႔ ပထမေနရာ မရ ရတာလဲ လို႔ ျပန္ေမးခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကို အလည္လာၾကတဲ့ ကမၻာလွည္ ဧည့္သည့္္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရတဲ့ Tourist guide ေတြက ဒီပံုျပင္ကို အျပည့္အ၀ ေထာက္ခံတယ္။ ျပင္သစ္ေတြဆီက tips ရဖို႔ေနေနသာသာ အေၾကြးပါမသြားရင္ ကံေကာင္းတဲ့။