လာေရာက္ၾကသူေတြေရာ မလာနိုင္သူေတြပါ မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုၾကပါေစ

Wednesday, May 25, 2016

ဒုကၡေဝဒနာကို ဆူးထြင္သလို ရႈ

  • Words of Buddha with Devi Khin and 46 others.
    ဒုကၡေဝဒနာကို ဆူးထြင္သလို ရႈ
    ---------------------------
    ဒုကၡေဝဒနာကို ဆူးထြင္သလို ရႈမွတ္ရမယ္ဆိုတာက ဥပမာ ေျခဖဝါးကို ဆူးစူးတယ္ဆိုပါေတာ့ နင့္လိုက္တိုင္း နင္းလိုက္တိုင္း ‘နင့္ခနဲ၊ နင့္ခနဲ’ ဆို လမ္းသြားလို႕ေကာင္းပါ့မလား။ “မေကာင္းပါဘူးဘုရား”
    အဲဒါဆို မသြားနဲ႕ဦး။ ဓားနဲ႕ခြဲသင့္ရင္ခြဲ၊ သို႕မဟုတ္ အပ္နဲ႕အနာေပါက္ကိုခ်ဲ႕ၿပီးေတာ့ ဆူးကို ဆြဲထုတ္ရမယ္။ နည္းနည္းေတာ့ ပိုနာမွာပဲ။ အနာခံမွလည္း ဆူးစူးတဲ့ ဒုကၡေဝဒနာက ေပ်ာက္မွာေပါ့ဗ်။
    အဲဒီလိုပဲ နာက်င္ကိုက္ခဲတဲ့ေနရာကို တည့္တည့္႐ႈမွတ္ရင္ ဆူးထြင္သလိုပဲ ပိုနာတယ္။ နာေပမယ့္ ေဝဒနာရဲ႕သေဘာကို ပိုသိလာတယ္။ ဘယ္လိုသိလာသလဲဆိုေတာ့ အစတုန္းက နာတာက ငါ့ေပါင္က နာတယ္။ ငါ့ဒူးေခါင္းက နာတယ္။
    အမယ္ေလး နာတာက (၁၅)မိနစ္ေလာက္ ၾကာတယ္။ နာရီဝက္ေလာက္ၾကာတယ္။ ေတာက္ေလွ်ာက္ႀကီး နာေနတာ။ ျဖဳတ္တာေတာင္ မေပ်ာက္ဘူး။ နာလုိက္တာမွ ေပါင္ႀကီးကို တန္းေနတာပဲ။ ခါးႀကီးကို ေတာင့္ေနတာပဲ။ ဒီလိုထင္တယ္။ နာတာကို သည္းညည္းခံၿပီး စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ ႐ႈမွတ္ေတာ့ -
    ဒူးေခါင္းေတြ ေပါင္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ မွတ္တဲ့သေဘာရယ္၊ နာတဲ့သေဘာရယ္၊ ပိုပိုနာလာတဲ့သေဘာရယ္၊ မွတ္တဲ့သေဘာရယ္ ဒါပဲ က်န္ေတာ့တယ္။
    နာတာကလည္း “နာတယ္ နာတယ္” မွတ္လိုက္တယ္။ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္နာတယ္။ မွတ္လိုက္တယ္။ ေပ်ာက္သြားတယ္။
    တစ္နာေပၚလာလိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္၊ ေနာက္ တစ္နာ ေပၚလာလိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္၊
    တစ္နာၿပီးမွ တစ္နာ၊ ဒီလိုလာတာ။
    ေအာ္မိုမက္တစ္မီးလံုးမ်ားလို လင္းလာလိုက္ မွိတ္သြားလိုက္။ လင္းလာလိုက္ မွိတ္သြားလိုက္ ျဖစ္ေနတာ။ အဲဒီလို
    ေပၚတာကို သိတာက ျဖစ္တာကို သိတာ။
    ေပ်ာက္တာကို သိတာက ပ်က္တာကို သိတာ။
    ဟာ - ျဖစ္ၿပီးပ်က္သြားတာပဲလုိ႕ ပါးစပ္ကေလးနဲ႕ ေျပာ႐ံုနဲ႕ မရဘူး။ အဲဒါ ပါးစပ္ျဖစ္ပ်က္လို႕ ေခၚတယ္။ စာအုပ္ဖတ္ရင္း လူတိုင္းေျပာတတ္တယ္။
    နာတာကိုလည္း သည္းညည္းခံၿပီး စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ ႐ႈမွတ္လို႕ ေဝဒနာရဲ႕သေဘာေတြကို သိလာတဲ့အခါက်ေတာ့ ေဝဒနာနဲ႕ မွတ္စိတ္ ဘယ္သူက အားေကာင္းတုန္း အားၿပိဳင္ၾကတာပဲ။
    မွတ္စိတ္က အားေကာင္းရင္ ေဝဒနာေတြ ေသေလာက္ေအာင္ နာပါေစ၊ မွတ္စိတ္ေအာက္ ေရာက္သြားတာပဲ။ ‘ေတာင္ႀကီး ဖဝါးေအာက္၊ လိႈင္းႀကီးေလွေအာက္’ စကားလိုေပါ့။
    တစ္ခါတေလ ေဝဒနာက ပိုအားေကာင္းရင္ေတာ့ အသားေတြ ဆိုးဆိုးဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး အ႐ႈံးေပးလိုက္ရတဲ့အခါေတြလည္း ရွိမယ္။ သံုးေလးခါ ႐ံႈးခ်င္လည္း ႐ႈံးမွာပဲ။ ႐ႈံး႐ႈံး ဘာျဖစ္လဲ။ သူေတာ္ေကာင္းအလုပ္ လုပ္ရတာ-
    လိုခ်င္သေလာက္ မရေပမယ့္ လုပ္သေလာက္ေတာ့ ရမွာပဲ ဆိုတာ သိထားရမယ္။
    ကိုယ္က မေန႕ တစ္ေန႕ကမွ အားထုတ္ၿပီး ရဟႏၱာျဖစ္ခ်င္ေနလို႕ ဘယ္ရမလဲ။ တစ္ခါမွ အားမထုတ္တဲ့သူေတြထက္စာရင္ေတာ့ ကိုယ္က ပိုရတာေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ခ်ိဳ႕က အားေတာ့ထုတ္တယ္။ အေပၚယံ နည္းနည္းပါးပါးေလး အားထုတ္ၿပီး နားျပန္ၿပီ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ထိထိမိမိ အားမထုတ္ေတာ့ မဂ္ဥာဏ္ ဖိုလ္ဥာဏ္က မရဘူး။ တရားက ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္ရတာ။
    ေဝယ်ာဝစၥအလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စာက်က္တဲ့အလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စီးပြားရွာတဲ့အလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္လုပ္မွကိုယ္ရတာ။ မလုပ္ဘဲနဲ႕ အခ်ိန္ျဖဳန္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ တရားလည္းမရ၊ ကုသိုလ္လည္းမရ၊ ပညာလည္းမရ၊ ဥစၥာလည္းမရ၊ ဘာမွမရဘူး။ အလကားေနရင္း ရတာကေတာ့ ပ်င္းတဲ့ေရာဂါနဲ႕ ကိေလသာပဲရမွာ။
    ေနာက္က ဘာလာမလဲ၊ စိတ္ကူးယဥ္မယ္၊ စိတ္တိုမယ္၊ စိတ္ညစ္မယ္၊ ႐ုပ္ေတြ နာမ္ေတြအေၾကာင္း ေမးလိုက္ရင္ ဘာမွမသိဘူး။ ေဝဒနာကို ဘယ္လို႐ႈမွတ္ရမယ္ဆိုတာကိုလည္း မသိဘူး။ တရားလည္း မနာ။ နာျပန္ေတာ့လည္း မမွတ္မိ။ တရားလည္း ေသေသခ်ာခ်ာအားမထုတ္။ အဲဒီလို ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြ လႊမ္းမိုးေနၿပီးေတာ့ မဂ္ဥာဏ္ ဖိုလ္ဥာဏ္က်ေတာ့ လိုခ်င္တယ္။ ဒီၾကားထဲ စိတ္ထဲကလည္း ေဝဒနာလာေသးတယ္။ ကိုယ္ေပၚမွာ ျဖစ္တာက ကာယိကဒုကၡေဝဒနာ ကိုယ္ဆင္းရဲ။ စိတ္ထဲမွာျဖစ္တာက ေဒါမနႆေဝဒနာ စိတ္ဆင္းရဲ။
    “ငါ့ႏွယ္ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလျခင္း၊ ေရာဂါက ေတာ္ေတာ္မ်ားတာပဲ။ စိတ္ညစ္လိုက္တာ ေသေတာင္ေသလိုက္ခ်င္တယ္”
    ဟာ - မေသခ်င္နဲ႕ေယာဂီ။ စိတ္႐ူးေပါက္ၿပီးလည္း ေလွ်ာက္မလုပ္နဲ႕။ ေသလို႕ ကိုယ့္မွာ တရားရရင္ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး။ ဘာမွတရားမရေသးဘဲေသရင္ အပါယ္ေလးပါး ေရာက္သြားလိမ့္မယ္၊ ေရာဂါမ်ားတာဟာ ေယာဂီအတြက္႐ႈမွတ္ဖို႕ အ႐ႈခံေတြမ်ားတာပဲ။
    ေသခ်င္တဲ့စိတ္ကေလးေပၚလာရင္ “ေသခ်င္တယ္၊ ေသခ်င္တယ္”လို႕ မွတ္။ ဝမ္းနည္းရင္ “ဝမ္းနည္းတယ္၊ ဝမ္းနည္းတယ္” မွတ္။ စိတ္ညစ္ရင္ “စိတ္ညစ္တယ္၊ စိတ္ညစ္တယ္” မွတ္။ အိမ္ျပန္ေျပးခ်င္ရင္လည္း “ျပန္ခ်င္တယ္၊ ျပန္ခ်င္တယ္” မွတ္။
    စိတ္ထဲက ေပၚလာတဲ့အတိုင္း စူးစိုက္ၿပိး ႐ႈမွတ္ေနလို႕ရွိရင္ သေဘာေလးေတြကို အရင္သိမယ္။ ေယာက်္ား မိန္းမ မဟုတ္ဘူး။ ေခါင္း၊ ခါး၊ ေျခ၊ လက္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သိလာလိမ့္မယ္။
    အဲဒီလို ႐ုပ္သေဘာ နာမ္သေဘာအေပၚ ဥာဏ္ေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ သကၠာယဒိ႒ိ တဒဂၤ တဒဂၤ စင္စင္သြားတယ္။ တဒဂၤ တဒဂၤ စင္ပါမ်ားလို႕ရွိရင္ ခပ္ၾကာၾကာစင္လိမ့္မယ္။ ေနာက္က်ေတာ့ အျမစ္ျပတ္စင္လိမ့္မယ္။ အဲဒီလုိစင္ေအာင္ ဒုကၡေဝဒနာကို ဆူးထြင္သလို ႐ႈမွတ္ရမယ္။
    ျမစိမ္းေတာင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဇာေနယ်
    (စိတ္ကိုဆံုးမ ခ်မ္းသာရ တရားေတာ္မွ)
    စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကိုယ္က်န္းမာစြာျဖင့္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္မ်ား ဆထက္တိုး၍လုပ္ကိုင္ႏိုင္ၿပီး ေကာင္းက်ိဳးလိုရာဆႏၵမ်ား ျပည့္ဝၾကပါေစ....
    Credit >> ukkmaung

Monday, May 23, 2016

" ေသရမွာ ေၾကာက္စရာလား "

" ေသရမွာ ေၾကာက္စရာလား " by Dr Pe Thet Tun

မိမိရဲ႕ဆရာဝန္သက္တန္းတစ္ေလ်ွာက္မွာ လူနာမ်ားစြာ၊ ေရာဂါျပင္းထန္သူမ်ားစြာ၊ ေသတဲ႔သူ မ်ားစြာနဲ႔ လုပ္ငန္း သဘာဝအရ ရင္းႏွီးစြာ ဆံုခဲ႔ရဘူးပါတယ္။ အ...မ်ားစုကေတာ႔ ပုထုဇဥ္ပီပီ ေသရမွာေၾကာက္တဲ႔ သူေတြသာမ်ားပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုဘာမဟုတ္တဲ႔ အနာေရာဂါေလးျဖစ္တာ ေခါင္းကိုက္တာ တုတ္ေကြးဖ်ားေလး ဖ်ားတာေလာက္ကိုပဲ မ်က္စိမ်က္ႏွာေတြ ပ်က္ျပီး တေခြေခြနဲ႔ အိပ္ရာထဲ လဲေနေလာက္ေအာင္ စိတ္ဆင္းရဲေနၾကပါတယ္။ ဦေနွာက္ေသြေၾကာျပတ္ျပီး ေသသြားသူေတြ အေၾကာင္းကို ၾကားဘူးနားဝနဲ႔ သာမာန္ ေခါင္းမူးတာေလးကိုပဲ သူ႕ကိုယ္သူ ဦးေႏွာက္ေၾကာ ျပတ္ေတာ႔မွာလို႔ ထင္တဲ႔စိတ္နဲ႔ ငိုကာယိုကာ ထိမ္းမနိုင္

    သိမ္းမရ ေသမွာေၾကာက္ေနတဲ႔ သူေတြကိုလည္း မၾကာခဏ ေဆးကုေပးခဲ႔ရ ပါတယ္။
    ေနမေကာင္းတာနဲ႔ အိပ္ရာထဲက မထေတာ႔ပဲ မ်က္ႏွာငယ္ကေလးနဲ႔ တျငီးျငီး တျငဴျငဴလုပ္္ေနတဲ႔ တရားသမား အရင္႔အမာၾကီးေတြကိုေတာင္ ေတြ႕ဘူးပါတယ္။ 


    က်န္းမာေရးေကာင္းေနတဲ႔အခါမွာေတာ႔ ေသရမွာ မေၾကာက္ဘူးလို႔ ေျပာတတ္တဲ႔ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။
    အမ်ားစုကေတာ႔ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ႔ ကိုယ္ကိုယ္ကို မေသနိုင္ေလာက္ေသးဘူး ဆိုတဲ႔ အထင္နဲ႔ ေမ႔ေမ႔ေလ်ာ႔ေလ်ာ႔ ေပါ႔ေပါ႔ဆဆေနရင္း ဟန္ေဆာင္ၾကြားဝါျပီး မေၾကာက္ဘူး ေျပာေန ၾကတာမ်ားပါတယ္။
    တကယ္႔အေရးမွာက်ေတာ႔ လူအမ်ားစုဟာ ေသရမွာကို ေသမတတ္ ေၾကာက္ၾကပါတယ္။
    တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြလည္း ေသေလာက္တဲ႔ေရာဂါေတြ ျဖစ္ေနျပီလို႔ သိကာစမွာ ေၾကာက္တဲ႔စိတ္နဲ႔ ပူကာ ေလာင္ကာ ျဖစ္တတ္ေပမဲ႔ တကယ္တမ္း ၾကိဴးစားကုသရင္း ဘယ္လိုမွ ကုသလို႔ မရနိုင္ တာကိုသိျပီး တကယ္ေသရေတာ႔မွာကို နားလည္သြားတဲ႔ အခါမွာေတာ႔ စိတ္ေလွ်ာ႔ျပီး လက္ခံနိုင္ လိုက္တာမ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္။
    အဲဒီလို ေသခ်ာေပါက္ ေသရေတာ႔မယ္ဆိုတာကို သိသြားတဲ႔ အခ်ိန္မွာ စိတ္ေလွ်ာ႔လက္ေလွ်ာ႔နဲ႔ ေသျခင္းတရားကို ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံ လိုက္တာေတာင္မွ အလြန္ အက်ိဳးမ်ားပါတယ္။
    အဲဒီလို လက္ခံနိုင္လိုက္တဲ႔စိတ္ ထားနိုင္တဲ႔ သူေတြဟာ ျငင္းဆန္ေနတဲ႔သူေတြစာရင္ သူတို႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခရီးဟာ ပိုျပီး သက္ေတာင္႔သက္သာနဲ႔ ျငင္ျငင္သာသာ ရွိတတ္ပါတယ္။
    ႏိုင္ငံျခားက ေရာဂါျပင္းထန္လို႔ ေသခါနီးတဲ႔ လူနာေတြကို သီးသန္႔ ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္ေပးတဲ႔ ႒ာနေတြက မွတ္တမ္းေတြမွာ ေရးထားတာေတြ ရွိပါတယ္။
    အဲဒီလို ေသေလာက္တဲ႔ေရာဂါေတြနဲ႔ေသဖို႔ေစာင္႔ ေနၾကတဲ႔ လူနာေတြထဲမွာ ေသမွာကို ေက်ေက် နပ္နပ္ လက္ခံလိုက္တဲ႔ သူေတြဟာ နာက်င္မႈေတြ ကို ဆိုးဝါးစြာ မခံစားရပဲ တည္ျငိမ္ေအးေဆးစြာ ေသျခင္းတရားကို ရင္ဆိုင္သြားၾကတဲ႔ အေၾကာင္း သုေတသန လုပ္ထားတာေတြနဲ႔ အထင္အရွား သက္ေသျပထားပါတယ္။
    ေသမွာကို ေက်နပ္စြာ လက္ခံလိုက္တဲ႔စိတ္ကေလး ထားနိုင္ လိုက္တာနဲ႔ ေသျခင္းတရားကို ရင္ဆိုင္တဲ႔ ေနရာမွာ မ်ားစြာလြယ္ကူ သက္သာသြားေစ ပါတယ္။
    တကယ္ေသရမွာမေၾကာက္ပဲ ေသျခင္းတရားကို စိတ္ေအး လက္ေအးနဲ႔ ရင္ဆိုင္သြားတဲ႔ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။
    အဲဒီအထဲက မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္ခဲ႔ရတဲဲ႔ ေသရမွာ မေၾကာက္တဲ႔သူ ( ၂ )ေယာက္အေၾကာင္းကို ဥပမာေပးျပီး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
    တစ္ေယာက္ကအသက္ ၉၀ ေလာက္ အေမၾကီး တစ္ေယာက္ ပါ။မိမိသိသေလာက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္တင္တာမ်ိဳး ဒုကၡေပးတာမ်ိဳး မရွိပါဘူး။
    မေသခင္ (၂ )ႏွစ္ ေလာက္ကထဲက သူေသရင္ လာၾကည္႔ျပီး ေသမေသ ဆံုးျဖတ္ေပးဖုိ႔ မိမိကို မွာထားပါတယ္။ ျပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း အသုဘခ်ဖို႔ ႀကိဳေျပာထားတာပါ။ သူအသည္း အသန္ျဖစ္ေတာ႔ မိမိသြားၾကည္႔ေပးရပါတယ္။
    ဘယ္လိုမွ အေျခအေနမေကာင္းတဲ႔ ၾကားက မိမိကို ခပ္ယဲ႔ယဲ႔ျပံဳးျပရင္း
    " ဆရာေလး မရေတာ႔ဘူး မဟုတ္လား"လို႔ ေမးလိုက္ပါေသးတယ္။ တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ႔ ဆံုးသြားပါတယ္။ တခ်က္မွမျငီးပါဘူး။ ေအးေအးေဆးေဆး ေသသြားတာပါပဲ။
    သမထ ဝိပႆနာေတြ အားထုတ္မထားေပမဲ႔ သူဟာႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ သီလေတြ လံုခဲ႔ပါတယ္။ စိတ္ေကာင္းေတြ ရွိခဲ႔ပါတယ္။
    အဲဒီႏွစ္ခ်က္နဲ႔ ေသျခင္းတရားကို မတုန္မလႈပ္ ရင္ဆိုင္ သြားႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။
    ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ နည္းလမ္းမွန္စြာ တရား အားထုတ္ထားတဲ႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ပါ ။ ေသခါနီးမွာ
    " နီးျပီနဲ႔တူတယ္" ဆိုတဲ႔စကား တစ္ခြန္းသာေျပာျပီး တည္ျငိမ္ေအးေဆးစြာ တရားနဲ႔ ေသသြားခဲ႔တာပါ။ သူတိုႏွစ္ေယာက္လံုးဟာ အားလံုး ၾကားဘူးထားၾကသလို ေဝဒနာေတြ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံစားသြားရတာမ်ိဳး မရွိပါဘူး။
    တစ္ေန႔က အေရးေပၚ လူနာလာပင္႔တာနဲ႔ လိုက္ၾကည္႔ေပးရပါတယ္။ လူနာေနတဲ႔အိမ္က မိမိအိမ္နဲ႔ နီးေနတာမို႔ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေရာက္သြားပါတယ္။
    မိမိေရာက္သြားေတာ႔ လူနာကပက္လက္ ကုလားထိုင္ မွာထိုင္ေနရက္သား ေတြ႕ရပါတယ္။အိပ္ေပ်ာ္ေနသလိုပါပဲ။ စမ္းသပ္ၾကည္႔ေတာ႔ အသက္ေတာ႔မရွိေတာ႔ပါဘူး။
    အသက္ ၇၈ ႏွစ္ ရွိပါျပီ။ အေထြအထူး ေရာဂါမရွိပါဘူး။
    ေန႔တိုင္းဒီကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ရင္း သားသမီးေတြနဲ႔ စကားေျပာေနက်ပါ။ ဆံုးတဲ႔ေန႔ကသမီး တစ္ေယာက္က အနားမွာ ဆန္ေရြးေနတာပါ။ သူ႔အေမနဲ႔ စကားေျပာေနရင္း သူ႔ကိုဘာမွျပန္မေျပာလို႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ပဲ ထင္ေနခဲ႔တာ။
    ေတာ္ေတာ္ကေလးၾကာမွ စိတ္ထဲမွာ မသကၤာလို႔ ေသခ်ာၾကည္႔တဲ႔အခါ အသက္ရႈတာ မေတြ႔တာနဲ႔ တခုခုမွားတယ္ ထင္ျပီး မိမိကို လာပင္႔တာပါ။
    ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ မရွိရံုမက ဘာတခုမွေတာင္ မသိသာလိုက္ပါဘူး။
    ဒီလူနာ ဘဝကူးသြားပံုဟာ ညင္သာလွပါတယ္။ အေၾကာင္းသိတဲ႔ လူနာေတြမို႔ မိမိ သိထားတာေတြ ရွိပါတယ္။
    သူဟာ တရားေတြၾကိဳးစား အားထုတ္ထားတာ လံုးဝ မရွိပါဘူး။ သာမာန္မိရိုးဖလာ ဗုဒၶဘာသာပါပဲ။
    မိမိရဲ႕ဆရာဝန္သက္တမ္း ၂၅ ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္းမွာ ျမိဳခံ ဆရာဝန္ဆိုေတာ႔ အခုလိုေဆးကုစရာ မလိုတဲ႔ လူနာေတြ မ်ားစြာကို လုပ္ငန္းသဘာဝအရ ၾကည္႔ခဲ႔ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕လည္းေသခါနီးဆဲဆဲပါ။
    ေစာေစာကလူနာလိုပဲ တခ်ိဳ႕လူေတြ ေသဆံုးသြားၾကတာဟာ အလြန္ ျငင္သာ ပါတယ္။ ျခံဳထားတဲ႕ေစာင္ကေလးေတာင္ မတြန္႔ပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕က် ေတာ႔ လဲ cancer လိုေရာဂါမ်ိဳးနဲ႔ ဆိုေတာ႔ မေသခင္မွာ နာက်င္မႈကို ေတာ္ေတာ္ ခံစားႀကရ ပါတယ္။
    ဘာဘဲေျပာေျပာ လူအမ်ားစုဟာ ေသမွာကို ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္ၾကပါတယ္။တခ်ိဳ႕အစ အေနာက္ေတာင္ မခံႏိုင္ပါဘူး။ အစမ္းေသၾကည္႔တာေတာင္ စိတ္ထဲမွာမခံႏိုင္ပါဘူးဆိုတဲ႔ သူေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။ မိမိေလ႔လာၾကည္႔မိသေလာက္လူေတြဟာ
    (၁)ၾကားဘူးနားဝ စကားေတြနဲ႔ မေသခင္မွာ ေသေလာက္ေအာင္ နာမွာပဲဆိုျပီး အဲဒီနာမဲ႔ အနာၾကီးကို ေတြးျပီးေၾကာက္ေနၾကတာမို႔ ေသရမွာကို ေၾကာက္ၾကပါတယ္။
    (၂)ထားခဲ႔ရမဲ႔ သက္ရွိသက္မဲ႔အရာေတြ အေပၚမွာ စြဲလန္းတဲ႔ စိတ္နဲ႔လည္း ေသမွာကို ေၾကာက္ၾကပါတယ္။
    (၃)ေနာက္ဆံုးအခ်က္က ေသျပီးရင္ အပါယ္က်မွာစိုးလို႔လည္း ဒီဘဝကိုစြန္႔ျပီး မေသရဲၾကပါဘူး။
    ေသတာနဲ႔ပါတ္သက္ျပီး ဒီအေၾကာင္းေတြကို နည္းနည္း စဥ္းစားၾကည္႔ ေစခ်င္ပါတယ္။
    တကယ္ေတာ႔ ေသတယ္ဆိုတာဟာ အလြန္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတဲ႔ အရာႀကီးတစ္ခု ကိုယ္႔ဆီေရာက္လာတာ မဟုတ္ ပါဘူး။မေနရေတာ႔တာ တစ္ခုပါပဲ။
    ေနခြင္႔မရွိေတာ႔တာ၊ ေနခြင္႔တစ္ခု ကုန္ဆံုးသြားတာဟာ ေသတာပါပဲ။ ေရွ႕ကလူေတြလည္း ဒီလိုပဲ ေနခြင္႔ေတြ ကုန္ဆံုးသြားခဲ႔ရတာပါ။
    ေၾကာက္တဲ႔သူလည္း ေၾကာက္ရင္းေသရတာပါပဲ။ မေၾကာက္တဲ႔သူလည္း မေၾကာက္ေပမဲ႔ ေသရတာပါပဲ။ ခံစားခ်က္ေတြ ဘယ္လိုပဲရွိရွိ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႔ သူတို႔လည္း ဒီလိုပဲ ရင္ဆိုင္သြားခဲ႔ၾကတာပါ။
    ကိုယ္ေလာက္အသိဥာဏ္မရွိ၊ ကိုယ္ေလာက္ ျပင္ဆင္ထားတာ မရွိတဲ႔ သူေတြေတာင္ ရင္ဆိုင္နိုင္ေသးတာ။
    ဘုရားရွင္ရဲ႕တရားေတာ္ေတြကို က်င္ၾကံပြားမ်ား အားထုတ္ခြင္႔ရေနတဲ႔ ကိုယ္က ဘာလို႔ေၾကာက္ေနရမွာလဲ။
    ိုေနခြင္႔မရွိရင္ မေနရံုပဲေပါ႔။
    ေသရင္ေတာ မေသခင္ေလးမွာ ေသေလာက္ေအာင္နာမွာပဲ ဆိုတဲ႔စကားကိုလည္း ေသခ်ာစဥ္းစားဖို႔လိုပါတယ္။
    ေစာေစာက ေျပာခဲ႔တဲ႔လူနာေတြလို ဘာမွ သိပ္မခံစားရပဲ ေသသြားတဲ႔ သူေတြကိုလည္း အားလံုးၾကံဳဖူးၾကမွာပါ။ ကိုယ္႔အလုပ္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတာမို႔ ေသခါနီးလူနာမ်ားစြာကို ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ထိုင္ေစာင္႔ေပးခဲ႔ရဘူးပါတယ္။ တကယ္ေသခါနီး အခ်ိန္မွာ တခ်ိဳ႕ ဆယ္႔ငါးမိနစ္/ နာရိီဝက္ေလာက္ အလိုမွာ အသက္ရွဴတယ္ဆိုရံု ရွဴရင္း ျငိမ္က်သြားပါတယ္။ နာလြန္းလို႔ တြန္႔လိမ္ ရုန္းကန္ေနရတာမ်ိဳးေတြ မရွိေတာ႔ပါဘူး။ ျငိ္မ္းခါနီးမီးေတာက္တစ္ခုလိုပဲ တခ်ိဳ႕ဆို ေသခါနီးမွ စကားေတြ ဘာေတြေတာင္ ေျပာသြားလိုက္ပါေသးတယ္။
    ေသေလာက္ေအာင္ ေဖါက္ျပန္လို႔သာ ေသသြားတယ္ ဆိုတာမွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အဲဒီ ေဖါက္ျပန္တာကို အလြန္နာမွာပဲ လို႔ေတာ႔ မယူဆေစခ်င္ပါဘူး။
    Cancer လိုေရာဂါမ်ိဳးမို႔နာက်င္မႈေတြ ခံစားရမယ္ဆိုရင္လည္း နာစရာရွိတာနာေပါ႔။ အနာ သက္သာတဲ႔ ေဆးေတြနဲ႔လည္း ကုမွာေပါ႕။
    အစပိုင္းဘယ္လိုပဲနာေနေပမဲ႔ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ ေသခါနီးမွာေတာ႔ မနာေတာ႔ပါဘူး။
    အဲဒီအခ်က္နဲ႔ပါတ္သက္ျပီး ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားထားတာ ရွိပါတယ္။
    ေသခါနီးမွာ ကာယပသာဒေတြ အရင္ဆံုး ခ်ဳပ္ပါတယ္။ က်န္တာေတြလည္း တျဖည္းျဖည္းခ်ဳပ္သြားရင္းနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ဆုပ္သြားလိုက္တာ ေနာက္ဆံုး မေနာဝီဥာဥ္ စိတ္ကေလး တစ္ခုသာက်န္ပါတယ္။
    ကာယပသာဒခ်ဳပ္ကထဲက ဘာနာက်င္မႈမွ မရွိေတာ႔ပါဘူး။ ဘာထိေတြ႔မႈကိုမွ မသိေတာ႔ပါဘူး။
    ဒီအေၾကာင္းေတြကို ျမတ္စြာဘုရားေဟာတဲ႔ ဖကၡဳနသုတၱန္ မွာ အေသးစိတ္ပါပါတယ္။
    ေသခါနီးလူေတြ အစက ဘယ္ေလာက္ပဲ နာလို႔ ေအာ္ဟစ္ ရုန္းကန္ ေနေပမဲ႔ တကယ္ေသေတာ႔မဲ႔ အခ်ိန္နီးလာရင္ ျငိမ္သြားတတ္တာ ဆရာဝန္ေတြ ေဆးဝန္ထမ္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သတိထားမိမယ္ ထင္ပါတယ္။
    ဆိုလိုခ်င္တာက မိမိတို႔အမ်ားစု ေၾကာက္ေနၾကတဲ႔ နာက်င္ မႈဆိုတာေတြ လံုးဝမရွိဘဲနဲ႔ဲ ေသခါနီးမွာ တရားႏွလံုးသြင္း ဖုို႔အခ်ိန္ ေကာင္းစြာရပါတယ္။ ကိုယ္႔စိတ္ကေလးကိုၾကည္႔ေနရင္းနဲ႔ ေသရမွာပါ။ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကလည္း ဒီအေၾကာင္းေတြေဟာခဲ႔ ဘူးပါတယ္။အသက္ရႈရပ္ျပီး မိနစ္ ၂၀ ေလာက္္ ၾကာတဲ႔အထိိ သိတဲ႔စိတ္ကဆက္ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေလးမွာသာ မိမိတို႔အေနနဲ႔ အားထုတ္ရင္း ေသႏိုင္ခဲ႔မယ္၊ ကုသိုလ္စိတ္ေတြနဲ႔ ေသႏိုင္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္ ဘာမွကို ပူစရာ မလိုတာပါ။
    မိမိအေနနဲ႔ pressure 40/0 နဲ႔ ( ၉ )နာရီ ေလာက္ ဘယ္လိုနာက်င္မႈမ်ိဳးကိုမွ မခံစားရေတာ႔ပဲ အခ်ိန္ေကာင္းစြာ ရျပီး တရားအားထုတ္ရင္း ဆံုးသြားတဲ႔ အစာအိမ္ cancer လူနာ တစ္ေယာက္ကို ေတြခဲ႔ဘူးပါတယ္။
    မိမိတို႔သာ သူေတာ္ေကာင္းတရား ေတြနဲ႕ထိုက္သင္႔သေလာက္ ျပည္႔စံုေအာင္၊ ရင္႔က်က္ေအာင္ ေလ႔က်င္႔ထားမယ္ အားထုတ္ထားမယ္ ဆိုရင္ အဲဒီအခ်ိန္ေလးမွာ ဆက္ျပီး အားထုတ္သြားရံုပါပဲ။ အဲဒီလိုသာအားထုတ္ႏိုင္ရင္ အခုဘဝ တရားမရ ရင္ေတာင္ ဒုတိယဘဝမွာ ရႏိုင္တဲ႔ အေၾကာင္းကို ဘုရားရွင္ အာမခံထားေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။
    အဲဒီလို quality ေကာင္းတဲ႔စိတ္နဲ႔သာ ေသႏိုင္သြားရင္ က်န္ခဲ႔တာေတြကို ဘာမ်ားစြဲစရာ ရွိေသးလို႔လဲ။
    ေနာက္ဘဝ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာကိုလည္း ေတြးပူစရာ မရွိပါဘူး။ အပါယ္က်ဖို႔ဆိုတာ ေခါင္းထဲမွာ ထည္႔ထား စရာေတာင္ မလိုတာပါ။
    အေရးႀကီးတာက မိမိတို႔ဘက္က အခုလို က်န္းမာေရး ေကာင္းလို႔ စြမ္းႏိုင္တံုးမွာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ အက်င္႔ေတြကို နည္းလမ္းမွန္စြာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖို႔ပါပဲ။
    ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံေတြ ေကာင္းသည္ထက္ေကာင္းေအာင္၊ စိတ္ထားေတြ ျမင္႔ျမတ္သည္ ထက္ ျမင္႔ျမတ္ေအာင္၊ ကုသိုလ္စိတ္ေတြ အျမဲျဖစ္လို႔ ယဥ္ေက်းသည္ ထက္ယဥ္ေက်းေအာင္၊ စိတ္ထားေတြ စင္ၾကယ္သည္ထက္ စင္ၾကယ္ေအာင္ ေလ႔က်င္႔ထားမယ္ ဆိုရင္ ေသတဲ႔အခါမွာလည္း ဒီအေလ႔အက်င္႔ေတြက သူ႕အလုပ္သူ လုပ္ေဆာင္သြားပါလိမ္႔မယ္။
    တကယ္ေလ႔က်င္႔ထားတဲ႔ အားကိုးေလာက္တဲ႔ တရားအသိေတြ ရွိေနသူအတြက္ ေသေတာ႔လည္း " ဂြပ္ "ကနဲ ေသလိုက္ရံုပါပဲ။
    " ဓေမၼာ ဟေဝ ရကၡတိ ဓမၼစာရီီ "
    တရားက်င္႔ေသာသူကို တရားက ျပန္ျပီး ေစာင႔္ေရွာက္တယ္ဆိုတဲ႔ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ႔တဲ႔ တရားေတာ္ကို အၾကြင္းမဲ႔ယံုေစခ်င္ ပါတယ္။
    ကဲ…ေသရမွာေၾကာက္စရာလား။
    ေမတၱာျဖင္႔
    (ဤစာစုကို မိမိကဲ႔သို႔ တရားအသိဥာဏ္ မရရွိ ေသးသူမ်ားကိုို အားေပးလိုတဲ႔ ေစတနာနဲ႔ ေရးရပါတယ္)

Thursday, May 19, 2016

သတိပ႒ာန္း

Myo Min's photo.
Myo Min
မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးႏွင့္
ထိုင္းလူမ်ဳိး တို႔၏ တရားအေမးအေျဖ
============================
ဆရာေတာ္ - ဒကာေတာ္တို႔ ဘယ္က လာခဲ့တာလဲ။
ထိုင္း - ဇင္းမယ္ကပါဘုရား...။ ဆရာေတာ့္သတင္းၾကား
လို႔ ၾကည္ညိဳလို႔လာဖူးတာပါ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ဘုန္းႀကီးေတြအမ်ားႀကီး ထုိင္းမွာလဲ
ရွိတာမဟုတ္လား။
ထိုင္း - ဘုန္းႀကီးခ်င္းမတူပါဘူးဘုရား။ ထုိင္းမွာ
ေတာရေဆာက္တည္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္သိပ္မရွိေတာ့ပါ
ဘူး။
ဆရာေတာ္ - တို႔က သတၱိမရွိလို႔ ေတာထဲေနတာပါဗ်ာ။
ၿမိဳ႕ထဲေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြက ေတာထဲေနတာထက္ပိုၿပီး
ထက္လို႔ ပိုၿပီးသတၱိရွိေနတာဗ်။ တို႔က သူတို႔ေလာက္
သတၱိမရွိလို႔ ေတာမွီေနတာဗ်။ ေတာထဲေနတာဗ်။
ဘုန္းႀကီးအားလံုး အတူတူပါဗ်ာ။ ထိုင္း၊ ကေမၻာဒီးယား၊
လာအို၊ ျမန္မာရယ္က ေထရ၀ါဒလို႔ေခၚတယ္။ အရွင္
မဟာကႆပ၊ အရွင္သာရိပုတၱရာတို႔အဆက္ဆက္
က တစ္ဆင့္ၾသ၀ါဒေတြကုိ လံုး၀မျပင္ဘဲက်င့္တာဗ်ာ။
အက်င့္တူပါပဲဗ်ာ။
ထုိင္း - ျမန္မာႏုိင္ငံက ဆရာေတာ္ေတြက သာသနာ
ေတာ္ကို ပိုၿပီးေတာ့ ၾကည္ညိဳၿပီး ၀ိနည္းေတာ္ေတြကို
ေလးစားလိုက္နာၾကပါတယ္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - တို႔ဆီေရာက္တုန္းမို႔ ေျပာတာလားဗ်ာ။
ထုိင္း - တကယ္ေျပာတာပါဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႔
၀ိပႆနာတရားေတာ့ အားထုတ္ခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
နည္းလမ္းေတာ့မသိပါဘုရား။
ဆရာေတာ္ - နည္းလမ္းေတြ ဘာလို႔မသိရမွာလဲ။
ထိုင္းမွာလည္းရွိတာပဲ။ ဒီကသြားတာေတြရွိတာပါပဲ။
နည္းလမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား တို႔ဗုဒၶက
သတိတစ္လံုးပဲဗ်ာ။ ဘာလုပ္လုပ္ လုပ္တဲ့အလုပ္ကို
သတိနဲ႔တြဲလုပ္။ အဲဒါ၀ိပႆနာျဖစ္သြားတာပဲ။
သတိနဲ႔လုပ္ေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ့္ဆီမွာရွိတယ္။
ရွိေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္သိတာပဲ။ အဲဒါ
၀ိပႆနာဗ်။
ထုိင္း - တပည့္ေတာ္ တရားထုိင္တဲ့အခါ စိတ္က
မၿငိမ္ပါဘူးဘုရား။ စိတ္ကေလးကိုတစ္ေနရာတည္း
မွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ကေလးေနဖို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုး
နည္းလမ္းေပးပါ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ကိုယ္ထဲမွာ ႏွစ္သက္ရာကိုမွတ္။
တို႔ ဘုရားတိုင္း ဘုရားတိုင္းမွတ္တာ ႏွာေခါင္းပဲ။
ႏွာေခါင္းမွာ ၀င္ေလေလး၀င္တာထြက္တာကို
စာလို ၀င္သက္ထြက္သက္ေခၚတယ္ဗ်ာ။ အဲဒါ
အသက္ပဲဗ်ာ။ လူတစ္ေယာက္လံုးရဲ႕အသက္ဟာ
ႏွာေခါင္းမွာရွိတယ္။ ၀င္ေလထြက္ေလကိုေျပာ
တာ။ ဒီႏွာေခါင္းကေနထိုင္ၿပီးမွတ္ရင္ တစ္ကိုယ္
လံုးအကုန္သိတယ္ဗ်ာ။ စာလို ပင္တိုင္ကမၼ႒ာန္း
လို႔ ေခၚတယ္။ က်န္တဲ့အလုပ္ေတြလုပ္ရင္းလည္း
ႏွာေခါင္း၀ကိုမွတ္ဗ်ာ။ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ႀကီးက
ဒီအတိုင္းမွတ္သြားတာဗ်။ မွတ္ႏုိင္ပါ့မလားဗ်ာ။
ထိုင္း - မလြယ္ပါဘုရား။ သိပ္မရပါဘုရား။
ဆရာေတာ္ - အဲဒါက်ေတာ့ဗ်ာ။ မ်က္စိကျမင္တဲ့
အခါ ၾကည့္စရာရွိရင္ မ်က္စိမွာ သတိခ်ထားဗ်ာ။
နားကၾကားတဲ့အခါမွာ နားထိပ္မွာ ခ်ထားဗ်ာ။
သတိနဲ႔သြားဗ်ာ။ တသက္လံုးလုပ္သြားဗ်။
ဘယ္ေတာ့မွ မလႊတ္နဲ႔ သိရုံသိသြားဗ်ာ။
ထုိင္း - မလြယ္ဘူးထင္တယ္ဘုရား။ တရားထုိင္
ခ်ိန္မွာ စိတ္ကိုထိန္းမရပါဘုရား။ စိတ္မၿငိမ္ပါ
ဘုရား။ သမာဓိမရပါဘုရား။ အေတြးလည္း
မ်ားမိပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ေတြးတဲ့စိတ္ကေတာ့ ေတြးမွာပဲ။
၀ိပႆနာဉာဏ္ေတြဘယ္ေလာက္တက္တက္
ေတြးမွာပဲ။ စိတ္ကိုမႏုိင္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး
ရန္မလုပ္ရဘူး။ ေလွ်ာ့လည္းမေလွ်ာ့ရဘူး။
မွတ္စရာရွိတာသာမွတ္။ အမွတ္မ်ားရင္အေတြးက
သူ႔ဟာသူေလ်ာ့သြားလိမ့္မယ္။
ထိုင္း - ဆရာေတာ္ႀကီးေျပာတာ နားလည္ပါၿပီ
ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - လုပ္ႏုိင္ပါ့မလား။
ထုိင္း- ႀကိဳးစားပါ့မယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - လူတိုင္းလူတိုင္းဟာေမြးကတည္းက
အေတြးနဲ႔ေမြးလာတာ။ တစ္သက္လံုးလည္းအေတြး
နဲ႔ေနတာ။ လုပ္စရာရွိလည္း အေတြးနဲ႔လုပ္ေနတာ။
အဲဒါ ထုိင္မွတ္တာ ခဏေလးရွိေသးတယ္။ ခ်က္ခ်င္း
ေတာမရႏုိင္ေသးဘူး။ မွတ္အားေကာင္းရင္သူ႔ဟာ
သူတက္သြားမွာပဲ။ ဘုရားေဟာတဲ့အထဲမွာ သတိ
ပ႒ာန္ဆိုတာရွိတယ္။ အဲဒါ သတိပ႒ာန္ေခၚတယ္။
ႏွာေခါင္းမွတ္မႈ ပင္တုိင္ထားၿပီး ေတြးတာနဲ႔ႏွာေခါင္း
နဲ႔ ဘယ္ကို စိတ္ေရာက္မ်ားလဲ။ ေတြးတဲ့စိတ္ကို
အေရာက္မ်ားရင္ ႏွာေခါင္းမွတ္တာ ခဏလႊတ္
လုိက္ ေတြးၿပီးတာနဲ႔ ႏွာေခါင္းျပန္မွတ္။ တစ္ခါ
ႏွာေခါင္းမွတ္ရင္း ခႏၶာကိုယ္က နာလာမယ္ဆို
ရင္ နာတဲ့ဘက္စိတ္အေရာက္မ်ားရင္ ႏွာေခါင္း
မွတ္တာကိုလႊတ္ပစ္ၿပီး နာတာကိုမွတ္။ ၿပီးမွ
ႏွာေခါင္းကိုျပန္မွတ္။ အသံကိုၾကားလို႔ ၾကားတာ
ဘက္စိတ္ေရာက္တာမ်ားသြားလို႔ရွိရင္ ႏွာေခါင္း
အမွတ္ကုိလႊတ္ၿပီး ၾကားတဲ့ဘက္ကို မွတ္။
ၿပီးမွ ႏွာေခါင္းကိုျပန္မွတ္။ ရွင္းရဲ႕လား။
ထိုင္း - နားလည္ပါတယ္ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္
မိသားစုထဲက တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္
ခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - အဲဒါက် တို႔မလုပ္ဘူး။ အဲဒါေလာကီ
ကိစၥေတြ၊ တစ္ဦးလုပ္ေပးလုိက္ရင္ တစ္ဦးလုပ္ေပး
ရင္ တစ္ျပည္လံုးလာမွာ၊ တို႔ နားရေတာ့မွာမဟုတ္
ဘူး။ တို႔တရားအလုပ္ လုပ္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။
ထိုင္း - ဆရာေတာ္ႀကီးကို အေႏွာက္အယွက္ေပး
သလိုျဖစ္သြားတယ္ဘုရား။ ခြင့္လႊတ္ပါဘုရား။
ဆရာေတာ္ - တို႔ ရန္ကုန္ကတည္းက ဒီေမးတာ
ေတြ အိမ္တြင္းေရးေတြက အစ ေမးေလွ်ာက္တာ
ေတြ အဲဒါေတြ ဒိုင္ခံေျပာလာတာ တစ္ေယာက္ကစ
တစ္ရာဆိုသလို ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီကတည္းက
ေၾကာက္လာတာ။ တစ္ဦးေျပာလုိက္ရင္ တစ္တိုင္း
ျပည္လံုးကလာမွာ။ ဒီေလာကီကိစၥေတြကေလွ်ာက္
ရမွာမဟုတ္ဘူး။ တို႔ဒီေတာထဲကေနအာရုံျပဳေပး
ေနတာပဲ။ တို႔ရႈမွတ္ေနတာဟာ ေဒါသကင္းေန
တဲ့အတြက္ ေမတၱာပဲ။ ဘုရားတို႔ ရဟႏၱာတို႔ဆိုတာ
က ဘယ္သူဘယ္၀ါ က်န္းမာပါေစလို႔တိုက္ရုိက္
ေပးတာမဟုတ္ဘူး။ ရႈမွတ္ေနတာဟာ ဓမၼဓါတ္
လႈိင္းေပးေနတာပဲ။ လ ဟာတစ္ကမၻာလံုးသာေန
တာပဲ။ ေမာ့ၾကည့္သူ ထြက္ၾကည့္သူေအးတာေပါ့။
ကိုယ့္ဘက္က ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ လထြက္ၾကည့္
သလိုထြက္ၾကည့္ေနရင္ အကုန္ၿပီးတယ္။ ထပ္ၿပီး
အဆစ္ေပးလုိက္ဦးမယ္။ သမာဓိ(၃)မ်ဳိးရွိတယ္။
တစ္ခါမွတ္တစ္ခါတည္ရင္ ပထမ သမာဓိပဲ။
(၅)မိနစ္ (၁၀)မိနစ္ကေလးတည္ေနရင္ အဲဒါ
ဒုတိယ သမာဓိပဲ။ ၀ိပႆနာအထက္ပိုင္းေရာက္
ရင္ စိတ္ကဘယ္မွမထြက္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါတတိယ
သမာဓိပဲ။
ထုိင္း - မွတ္မိပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - လုပ္ႏုိင္ပါ့မလား။
ုထုိင္း - ရေအာင္ ႀကိဳးစားပါ့မယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ဟိုမွာ ဘယ္လိုအားထုတ္လဲ
အဓိ႒ာန္နဲ႔လား။
ထိုင္း - ရိပ္သာလည္း သြားပါတယ္ဘုရား။
အိမ္မွာလည္း လုပ္ပါတယ္ဘုရား။ တစ္ရက္
လည္း သြားဖူးတယ္။ သံုးရက္လည္း သြားဖူး
တယ္။ (၁၀)ရက္လည္း သြားဖူးတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - မရဘူး။ အနည္းဆံုး ႏွစ္လဆက္တိုက္
အားထုတ္ရမယ္။ အဂၤုလိမာလ လက္ညွဳိးျဖတ္သလို
ျဖစ္ေနမယ္။ တစ္ေခ်ာင္းျဖတ္လိုက္ ဟိုနားထားလုိက္၊
တစ္ေခ်ာင္းျဖတ္လိုက္ ဒီနားထားလိုက္ဆိုေတာ့
တစ္ေထာင္ရသလား။
ထုိင္း - မရပါဘုရား။
ဆရာေတာ္ - တစ္ေထာင္ျပည့္ခ်င္ရင္ ႀကိဳးနဲ႔သီမွ
ရမယ္မဟုတ္လား။
ုထုိင္း - ဥပမာ တအားေကာင္းပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - တို႔တုန္းက မဟာစည္မွာ အားထုတ္ခဲ့
ေတာ့ ႏွစ္လေလာက္ အပင္ပန္းခံၿပီးအားထုတ္ခဲ့ရ
တယ္။ တစ္ရက္ေလာက္က အေသအလဲအားထုတ္
ခဲ့ရတာ။ တစ္သက္လံုးက အေတြးနဲ႔ အမွတ္နဲ႔က
အားၿပိဳင္ေနတာပဲ။ သည္ခံမွစိတ္ရွည္မွရမယ္။
ဇြဲရွိမွ ရတယ္။ စိတ္ရွည္ပါမ်ားလာရင္ ဒီဘက္က
အမွတ္မ်ားသေလာက္ ဟိုဘက္ကအေတြးနည္း
သြားတယ္။ အေတြးနည္းသြားရင္ ကိုယ္မွတ္တဲ့
ေနရာ စိတ္ဒက္ခနဲ တစ္ခ်က္ေလာက္က်သြား
တာနဲ႔ ျဖစ္လိုက္တာနဲ႔ သူ႔ဟာနဲ႔သူသေဘာေပါက္
သြားမယ္။ လမ္းဆံုးေအာင္ႏွစ္လေလာက္လုပ္
လုိက္မွဗ်။ လမ္းဆံုးေအာင္။ တစ္သက္လံုးသား
ေတြမယားေတြအတြက္ သထာၿပီး၊ ကိုယ့္အတြက္
ႏွစ္လေလာက္မွ မသထာဘူးလား။ ထုိင္းမွာဘာ
အလုပ္လုပ္လဲ။
ထုိင္း - အင္ဂ်င္နီယာပါဘုရား။
ဆရာေတာ္ - အင္ဂ်င္နီယာႏွစ္လလုပ္ရင္ဘယ္
ေလာက္စားရလဲ။
ထိုင္း - ဘယ္ေလာက္မွ မမ်ားပါဘူးဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ဒါက နွစ္လလုပ္လုိက္ရင္ ဒီတစ္သက္
မကဘူး။ ဟိုက တစ္သက္ပါ တာ၀န္ယူတယ္။
ထုိင္း - ဒီလပိုင္းေတာ့ မအားပါဘုရား။ ေနာက္ေတာ့မွ
လုပ္ပါ့မယ္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္- ေသမင္းက ဘယ္ေတာ့ေခၚမယ္မွန္းမွ
မသိတာ။ ဒီေတာ့ ဒီလိုလုပ္။ အိမ္မွာ အဓိ႒ာန္နဲ႔
ဘယ္ႏွရက္၊ ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္ႏွနာရီဆိုၿပီး
အားထုတ္ပါ။
ထိုင္း - အဲဒီလိုေတာ့ လုပ္လုိ႔ရပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - တို႔တုန္းကေတာ့ မဟာစည္မွာ
ညေယာဂီရွိတယ္။ ညေန(၆)နာရီက မနက္(၆)
နာရီအတြင္း ည(၂)ႀကိမ္၊ မနက္(၂)ႀကိမ္ရတယ္။
အဲဒါမဟာစည္မွာ ညေယာဂီပဲ။
ထုိင္း - နည္းနည္းေတာ့ ခက္မယ္ထင္ပါတယ္ဘုရား။
စႀကၤံနဲ႔ထုိင္တာ တြဲမွတ္ရင္ ရပါသလားဘုရား။
ဆရာေတာ္ - မဟာစည္မွာ ထုိင္တစ္နာရီ၊
စႀကၤံတစ္နာရီရႈမွတ္ရတာပဲ။ ရပါတယ္။
ထိုင္း- ဘုန္းႀကီး၀တ္ၿပီးမွ ရိပ္သာ၀င္ရင္ေကာင္းပါ
သလားဘုရား။
ဆရာေတာ္- သကၤန္း၀တ္ႀကီးထမ္းရတာေလးတယ္။
ရိပ္သာ၀င္ရင္ ငါေသလည္းထားခဲ့ရမွာ ဆိုတဲ့စိတ္
ေမြးႏုိင္မွရတယ္။
ထုိင္း - ဆရာသမားလိုတာေပါ့ေနာ္။
ဆရာေတာ္- သတိရွိရင္ ဆရာမလို။ သတိဟာဆရာပဲ။
ထိုင္လို႔ သတိၿမဲေနၿပီဆိုပါစို႔။ သတိၿမဲေၾကာင္းကိုႏွာေခါင္း
ရႈရင္ ႏွာေခါင္းမွာ ေလနိမိတ္ေပၚရတယ္။ တို႔တုန္းက
ေဖာင္းပိန္မွတ္ေတာ့ ေဖာင္းနိမိတ္ ပိန္နိမိတ္ ေပၚတာ
ေပါ့။ စိတ္တည္ေၾကာင္းျပတဲ့နိမိတ္ေခၚတယ္။ စက္မ်ား
ဆိုရင္ ဘယ္ႏွမိုင္ေရာက္ရင္ ဘယ္ႏွမိုင္ေရာက္ေၾကာင္း
အခ်က္ျပသလို တို႔ဒီမွာလည္း ႏွာေခါင္းမွတ္ရင္ႏွာေခါင္း
အခ်က္ျပရွိတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ တို႔သံသရာ
အဆက္ဆက္က ပါလာတဲ့ဉာဥ္နဲ႔ ဒီကသတိနဲ႔သြားတဲ့
ဉာဏ္နဲ႔ အဲဒီေနရာမွာ အတိုက္အခံ သြားလုပ္ေတာ့
ဉာဥ္ဘက္က အာရုံဆန္းေတြေပၚတတ္တယ္။ တျခား
က လာၿပီးျပတာမဟုတ္ဘူး။ စရိုက္လိုက္ၿပီး ေပၚတတ္
တယ္။ ေဒါသႀကီးသူ ေဒါသႀကီးတဲ့အေလ်ာက္ျပမွာ။
ရာဂႀကီးတဲ့သူ ရာဂအလုိက္ျပမွာ။ အဲဒါကိုသတိနဲ႔
မေၾကာက္မရြ႕ံသြားႏုိင္ရင္ ဆရာမလိုဘူး။ လာခ်င္
တာ လာမွတ္မွာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဆရာမလိုဘူးေျပာ
တာ။
ထိုင္း - အဲဒီလို တစ္ေယာက္တည္း သြားလုပ္လို႔
သိပ္အဆင္မေျပဘူးထင္ပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - အမ်ားဆံုးေတြ႕ရတာက သမာဓိ
တည္ၾကည္ခါစ ၀ိပႆနာဉာဏ္တက္ေတာ့ စာလို
အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ လကၡဏာျမင္ရတာကိုတို႔က
အတၱစြဲတာကိုး။ ဟိုက အနတၱျပမွာ တို႔က နိစၥစြဲတာ။
ဟုိက အနိစၥျပမွာ တို႔က သုခလို႔ထင္တာကို။ အဲဒီ
အခ်ိန္မွာေပၚတာပဲ။ သဒၶါထက္သူက်ေတာ့ ဘုရား
ရဟႏၱာတို႔ေပၚတယ္။ နတ္တို႔ေပၚတယ္။ ေပၚရုံတင္
မက လာကိုေျပာတာရိွတယ္။ ျမင္ရုံျမင္တာပဲရွိတယ္။
အဲဒါကို ဘယ္ကိုမွမလိုက္ဘဲ ကိုယ့္ရႈကြက္ကို လက္
မလႊတ္နဲ႔။ အဲဒါဆိုရင္ မွားစရာမရွိဘူး။ ကိုယ့္ရႈ႕ကြက္
ကို လက္လႊတ္ၿပီး အဲဒီေနာက္သြားရင္ လမ္းမွားၿပီ။
ထိုင္း - တပည့္ေတာ္ အားထုတ္လာတာ တစ္ခါမွ
နိမိတ္မေပၚေသးပါဘူးဘုရား။
ဆရာေတာ္- တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္နဲ႔ေတာ့
မေတြ႕ႏုိင္ဘူး။ သတိအားေကာင္းမွ အေတြးမ၀င္မွ
ေပၚတာ။ တို႔ကိုယ္ခႏၶာမွာ ေသြးကလည္ပတ္
ေနတာ။ အေတြးနဲ႔လည္တယ္။ ေသာကနဲ႔လည္
တယ္။ မာနနဲ႔လည္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာတို႔ေသြး
က မည္းေနတာ။ ေသြးကမၾကည္ဘူး။ ေနာက္ေန
တာ။ အဲဒီေတာ့ မွတ္ဟဲ့။ မွတ္ပါမ်ားေတာ့ အဲဒီ
စိတ္ေတြမပါဘူး။ အေတြးမပါေတာ့ ေသြးၾကည္
တာေပါ့ေလ။ ေသြးၾကည္ပါမ်ားေတာ့ မွန္ၾကည့္
ေတာ့ အရိပ္ေပၚသလိုေပါ့ေလ။ အဲဒီေတာ့မွ
နိမိတ္ေပၚတာ။
ထိုင္း - တရားထိုင္တဲ့အခါ အရွင္ဘုရားကို စိတ္နဲ႔
တည္ၿပီး တပည့္ေတာ္၏ဆရာသမားျဖစ္ေတာ္မူ
ပါလို႔ ေတာင္းလို႔ရပါသလားဘုရား။
ဆရာေတာ္ - စိတ္ကအဓိ႒ာန္တာေတာ့ ရတယ္။
လာ မလာေတာ့ မသိဘူး။ တုိ႔က အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့
အခါ ရွိတယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ မလာဘူးေပါ့ဗ်ာ။
တို႔က နိမိတ္ေျပာေတာ့ ဒီနိမိတ္ေပၚေအာင္အေမွ်ာ္
နဲ႔ လုပ္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေပၚဘူး။ မွန္နဲ႔မ်က္ခြက္
တည့္မွ အရိပ္ေပၚသလို ရႈ႕ကြက္နဲ႔မွတ္စိတ္တည့္
လို႔ စိတ္အၾကည္ဓါတ္လာရင္ ဒီနိမိတ္ေပၚလာတာ
ပဲ။ တရားက အဲဒီလိုပဲ။ တရားရေအာင္လုပ္မယ္လို႔
စိတ္ဘယ္ေတာ့မွ မထားနဲ႔။ ႀကိဳးစားခ်င္တဲ့စိတ္သာ
ရွိရမယ္။ ရခ်င္တဲ့စိတ္မရွိရဘူး။ သူျပတဲ့ေနရာကို
ၾကည့္ေနရင္ တရားက သူ႔ဟာသူ ဇာတ္ေကာင္
ေတြက ျပလာမွာ။
ထိုင္း - ေစာေစာက ေဒါက္တာႀကီး( ကပၸိယ
ေဒါက္တာ သန္းထြန္းေအာင္ကိုဆိုလိုပါသည္။)
နဲ႔ တရားစကား နည္းနည္းေဆြးေႏြးေတာ့
ေဒါက္တာႀကီးက ပြဲၾကည့္ရသလို ၾကည့္ရတာ
လို႔ ဆရာေတာ္ႀကီးဆံုးမဖူးတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
ကေလးလို မၾကည့္နဲ႔ လူႀကီးလိုၾကည့္လို႔ေျပာပါ
တယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - လုိခ်င္စိတ္နဲ႔ၾကည့္ရင္ ေတြ႕ခဲတယ္။
စိတ္မပါလက္မပါၾကည့္ရင္ ေသြးကမဲေနလို႔မျမင္ရ
ဘူး။ မရရေအာင္ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔လုပ္ေတာ့ ေသြးက
မည္းတယ္။ အဲဒီေတာ့ မျမင္ရဘူးေပါ့။ အဲဒီေတာ့
တရားရွာတဲ့အခါ အဲဒီစိတ္ (၃)စိတ္မပါရဘူး။
သတိနဲ႔မွတ္ေတာ့ ကိုယ္မျမင္ဖူးတဲ့ရႈ႕ကြက္ေတြ
ထဲက အရာေတြျမင္လိမ့္မယ္။ ႏွာသီး၀ဆိုႏွာသီး၀
ေပါ့။ ေလရဲ႕နိမိတ္ေတြ ေလတန္းေတြျမင္ခ်င္ျမင္
မွာေပါ့။ ျမင္လာေတာ့ ယံုလာတယ္။ ခႏၶာျဖစ္ပ်က္
ျမင္ေလေလ ယံုေလေလပဲ။ ဆရာသမားအေပၚ
ယံုတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒီလိုယံုလာရင္ေသြးက
ၾကည္လာတာ။ ၾကည္လာမွ ဒီျဖစ္ပ်က္ျမင္လာတာ။
ထိုင္း - ေလာကထဲက်င္လည္ေနတဲ့အတြက္ ငါးပါး
သီလ မလံုတဲ့အခါေတြလည္းရွိေတာ့ သီလမစင္
ၾကယ္ရင္ တရားအားထုတ္တဲ့အခါ အေႏွာင့္အယွက္
မ်ား ျဖစ္ေနမလားဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ထိုင္မယ့္အခ်ိန္မွာ သီလယူပါ။
သီလယူတယ္ဆိုတာ အရင္တုန္းကဟာေတြကို
အျဖတ္ခိုင္းတာပဲ။ ဘာစည္မွ ခ်ဖို႔မလိုဘူး။
ေဘးက အေႏွာင့္အယွက္မလုပ္ႏုိင္ေအာင္
သာသနာေတာ္ေစာင့္နတ္ေတြက ေစာင့္ေရွာက္
ေပးရတယ္။ ဆိုင္ရာနတ္ေတြက ေစာင့္ေရွာက္ေပး
ရမယ္။ သာသနာေတာ္ေစာင့္နတ္ေတြက တာ၀န္
ယူေပးရတာ။ ဒါေၾကာင့္ သီလယူရတာ။
ထိုင္း - ဆရာေတာ္ႀကီးက ေမတၱာထားၿပီး အခ်ိန္
ေတြ အမ်ားႀကီးေပးတာ ၀မ္းသာပါတယ္ဘုရား။
အားလည္း နာပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကိုလုပ္၊ သတိေလးနဲ႔
လုပ္၊ သတိမပါရင္ တို႔ဉာဥ္ကခိုင္းတာလုပ္ရလိမ့္
မယ္။ သတိပါေတာ့ တို႔ခိုင္းတာကို ဉာဥ္ကလုပ္ေပး
ရမွာ။ ဘုရားတရားအေပၚမွာ ျဖည္ခ်ဳပ္ၿပီး ၀ယ္ရတာ
မရွိဘူး။ ေအာင့္ၿပီးဖယ္ရတာမရွိဘူး။ အမွတ္မွတ္ရင္း
နဲ႔ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ဟာသူသိသြားၿပီး သတိက ၀ယ္
သြားတာ။ တို႔၀ယ္တာမဟုတ္ဘူး။
ထိုင္း - တရားအားထုတ္ဖို႔ စဥ္းစားေနပါတယ္ဘုရား။
အာမခံၿပီးေတာ့ မလုပ္ျဖစ္မွာ စိုးပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ဘုရားသား ျဖစ္ခ်င္သလား မျဖစ္ခ်င္ဘူး
လား။
ထိုင္း - ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - သတိရွိရင္ ဘုရားသားပဲ။ သတိမရွိရင္
အလကားပဲ။ ဘုရားသားျဖစ္ခ်င္ရင္ သတိရွိမွျဖစ္တာ။
တို႔ဒကာဒကာမေတြ က်မ္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
ညီညီတင္
အပၸမာဒဓမၼရသမဂၢဇင္း
၂၀၁၅ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ။

Saturday, May 7, 2016

အုတ္ခဲပံုၾကီးကို ရွိခိုးဦးခ်ေနျခင္းမဟုတ္

Su Su Hlaing and Myint Gyi shared ဓမၼရတနာ's photo.
  • အုတ္ခဲပံုၾကီးကို ရွိခိုးဦးခ်ေနျခင္းမဟုတ္
    =================================
    တစ္ခုခ်င္းစီ၏ အဓိပၸါယ္ အက်ဥ္းမ်ားမွာ -
    (၁) တံခြန္တိုင္ = မာန ( ရတနာေတာ္ျမတ္ ၃ ပါးအား ...ဖူးေမွ်ာ္မာန္ေလ်ာ့ ကန္ေတာ့ရန္)
    (၂) ပန္းတင္ခံု = ပတၳနာ - နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း ဆုေတာင္းရန္
    (၃) ရွစ္ေၿမွာင့္ = ေမြးၿခင္း(၄)မ်ိဳး+ ေသၿခင္း(၄) မ်ိဳးကို ႏွလံုးသြင္းဆင္ၿခင္ၾကရန္
    (၄) ၾကီ၀င္း-၅ခု = ဂတိ-၅ပါးမွ လြတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရန္
    (၅) ခါးစည္း = သီလ/သမာဓိ/ပညာ ဟူေသာ အဓိသိကၡာ-၃ပါးၿဖင့္ ခါးကိုစည္းႏိုင္ၾကရန္
    (၆) ေခါင္းေလာင္း = မိမိတို.၏ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို ကုသိုလ္ငတ္မြတ္ေနေသာသတၱ၀ါမ်ားသို႔ မွ်ေ၀ေပးရန္
    (၇) ေဖာင္းရစ္-၇ရစ္ = ၀ိသုဒၶိ ၇ပါး(စင္ၾကယ္ၿခင္း ၇မ်ိဳး)ၿပည့္စံုေအာင္ၾကိဳးစားၾကရန္
    (၈) သပိတ္ေမွာက္ = တဏွာ/မာန/ဒိဌိ(အယူမွား) ဟူေသာ သံသရာနယ္ခ်ဲ႕တတ္သည့္ပပဥၥတရား(၃)ပါးတို.ကို သပိတ္ေမွာက္ ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္္ၾကရန္
    (၉) ဘီလူးပန္းဆြဲ-၁၆ခု = ဥာဏ္စဥ္-၁၆ပါး ရေအာင္ၾကိဳးစားၾကရန္
    (၁၀) ၾကာေမွာက္/ၾကာလွန္= ၾကာပန္းသည္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏သေကၤတ
    (၁၁) ထီးေတာ္ဘံု ၇ဆင့္ = ေအးၿငိမ္းသည့္ အရိယာသူေတာ္စင္တို႔ ရရွိခံစားရသည့္မဂ္(၃)တန္+ ဖိုလ္(၄)တန္(ေသာတာပတၱိမဂ္အပါအ၀င္)
    (၁၂) ငွက္ၿမတ္နား = ရဟႏၱာအရွင္ၿမတ္တို. ခႏၵာ၀န္မခ်မီ စာေရး စာခ် တရားေဟာ တရားျပ/သာသနာၿပဳသူေတာ္ျမတ္အလုပ္မ်ားၿဖင့္ ေခတၱနားခိုရာ
    (၁၃) စိန္ဖူးေတာ္ = စိန္တြင္ အညစ္အေၾကးပါဝင္မႈ ကင္းစင္သလို ကမၻာေပၚတြင္ အမာဆံုးပစၥည္းၿဖစ္သလို၊စိ္တ္အညစ္အေၾကး(ကိေလသာ)အားလံုး ကင္းစင္သည့္ နိဗၼာန္တရားေတာ္ၿမတ္
    သူေတာ္ေကာင္းတရား လႊမ္းပတ္ကမၻာတည္ပါေစ…
    ယုတ္မာညစ္ဆိုး ဒုစရိုက္မ်ိဳးကို
    သူေတာ္လက္နက္ တရားစက္ျဖင့္
    ျဖိဳဖ်က္နိုင္ၾကပါေစ…
    အေလာင္းအလ်ာ ျဖည့္ေကာင္းရာသည့္
    သံုးဖ်ာဆယ္လီ ပါရမီေတာ္တို႔ကို
    မလင့္ပံုေသ ျဖည့္က်င့္နိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း
    ေမတၱာျဖင့္မွ်ေဝသူ
    ကိုညာႀကီး…

Sunday, May 1, 2016

ဗုဒၶဘာသာ(၅)မ်ိဳး



ျမန္မာအြန္လိုင္းစာအုပ္စင္
ဗုဒၶဘာသာ(၅)မ်ိဳး
.......................
ၿမတ္စြာဘုရားက “ေနာင္္အနာဂတ္မွာ ဗုဒၶဘာသာ (၅)မ်ိဳး ကြဲျပားလိမ့္မယ္” ဟု ေဟာေတာ္ မူခဲ့ပါတယ္။
ယေန႔ေခတ္လူေတြဟာ ဘာသာအသိတရား တ...ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေခါင္းပါးလာၿပီ။ ဘုရားေတာင္ မွ ထိျခင္းငါးပါးနဲ႔ ဦးခ်ရေကာင္းမွန္း မသိၾကေတာ႔ပါဘူး။ ဒီလိုအေျခအေနေတြကို ႀကိဳ၍သိလို ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာေတာ္ မူခဲ့ပါတယ္။
အဲ့ဒီ ဗုဒၶဘာသာ(၅)မ်ိဳးကေတာ့...

(၁) ကုလဗုဒၶဘာသာ
(၂) လာဘဗုဒၶဘာသာ
(၃) ဘယဗုဒၶဘာသာ
(၄) သဒၶါဓိကဗုဒၶဘာသာ
(၅) ပညာဓိကဗုဒၶဘာသာ
(၁)ကုလဗုဒၶဘာသာ......ကုလ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ရိုးရာဗုဒၶဘာသာကို ေျပာတာပါ။ မိဘ ဗုဒၶဘာသာမို႔ သားသမီးက ဗုဒၶဘာသာျဖစ္လာ ရတာပါ။ မိဘက ခရစ္ယာန္ဆိုရင္ သားသမီးကလည္း ခရစ္ယာန္။ ဒါကို မိရိုးဖလာ ကုလဗုဒၶဘာသာေပါ့။ မိဘက ဗုဒၶဘာသာမို႔သာ သားသမီးက ဗုဒၶဘာသာျဖစ္လာ ရတာပါ။ ဘုရားရွင္ ဘာလို႔ပြင့္မွန္းလည္း မသိ၊ ဘုရားက ဘာတရား ေဟာမွန္းလည္း မသိ၊ ကိုးကြယ္ေနတဲ့ ျမတ္စြာဘုရား ဘာေၾကာင့္ ကိုးကြယ္ရမွန္းလည္း မသိ။ တရားေတာ္ကို ဘာ ေၾကာင့္ ကိုးကြယ္ရမွန္း မသိ၊ ဘုရားကို ဦးခ်တာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဦးခ်မွန္း မသိ၊ ဘာ ေၾကာင့္ ဒီေလာက္ရုိရိုေသေသနဲ႔ အေလးျပဳေနမွန္းကို မသိတာ။ လုပ္ေတာ့ လုပ္ေနတာပဲ။ အသိပညာ ဘာမွ မပါတာ ကုလ ဗုဒၶဘာသာပါ။
(၂)လာဘဗုဒၶဘာသာ.......လာဘ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ လာဘ္လာဘလိုလို႔ ကိုးကြယ္တဲ့ ဗုဒၶဘာာသာမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာပါ။ ဒီဘဝ စီးပြားေရးေလးမ်ား တက္မလားဆိုၿပီးမွ ဘုရားကိုးကြယ္တာမွာ ေရြးၿပီးကိုးကြယ္တယ္။ ဒီဘုရားကို ကိုးကြယ္ရင္ေတာ့ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားတယ္၊ ဟိုဘုရား ကိုးကြယ္ရင္ေတာ့ျဖင့္ စီးပြားေရး တက္တယ္ဆိုၿပီး ေရြးကိုးကြယ္တာ လာဘ ဗုဒၶဘာသာပါ။ ဘုရားကိုးကြယ္မွသာ လာဘ္ေပါမ်ားမယ္ဆိုရင္ ဘုရားမကိုးကြယ္တဲ့ ခရစ္ယာန္ေတြ ဘာလို႔ လာဘ္ရႊင္ေနလဲ။အဓိကက စီးပြားျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ဘုရားေႀကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကံ၊ ဉာဏ္၊ ဝိရိယ၊ သတၱိ ေၾကာင့္ပါ။ အိမ္ျခံ ဝယ္မယ္/ေရာင္းမယ္။ အိမ္ေနရာ ေျပာင္းမယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ရက္ရာဇာ၊ ျပႆဒါး ေရြးေနတာေတြ။ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ေပၚမွာ ဘုိးေတာ္၊ ဘြားေတာ္ပံုေတြကို တင္ ထားတာေတြ။ ကိုႀကီးေက်ာ္၊ မႏွဲေလး အစရွိတဲ့ နတ္ေတြ ကုိးကြယ္တာေတြ။ ေဗဒင္ေတြ ယံု ၾကည္ၿပီး ယၾတာေတြ ေခ်လိုက္ၾက စသည့္ လာဘ္လာဘမ်ား လိုခ်င္လို႔ ကိုးကြယ္ေနၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာမ်ားကို လာဘဗုဒၶဘာသာလို႔ ေခၚပါတယ္။
(၃)ဘယဗုဒၶဘာသာ......ဘယ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ေဘးကိုေၾကာက္လို႔ ကိုးကြယ္တာကို ေခၚပါတယ္။ အႏၲရာယ္ကင္း ဖို႔၊ ေဘးရွင္းဖို႔၊ အသက္ရွည္ဖို႔၊ က်န္းမာဖို႔၊ ဒီလိုအေတြးအေခၚေတြနဲ႔ ဘုရားကိုးကြယ္တာကို ဘယ ဗုဒၶဘာသာဟု ေခၚပါသည္။ ဒီဘုရားကို ကိုးကြယ္မွ အသက္ရွည္မည္သာဆိုရင္ ဘုရား မကိုးကြယ္တဲ့ ခရစ္ယာန္၊ အစၥလာမ္ေတြ အသက္ရာေက်ာ္ ရွည္ေနႀကတာ ဘာလို႔ပါလဲ။ဘာမွမသိဘဲ ရမ္းကိုးကြယ္တာ ကုလ ဗုဒဘာသာ၊ လာဘ္လာဘ လိုခ်င္လို႔ ကိုးကြယ္တာကို လာဘ ဗုဒၶဘာသာ။ ေဘးေႀကာက္ၿပီး အကုိးအကြယ္ မွားေနတာ ဘယ ဗုဒၶဘာသာ။ ဒီ ကုလ၊ လာဘ၊ ဘယ ဗုဒၶဘာသာ (၃)မ်ိဳးကို ေအာက္တန္းစားဗုဒၶဘာသာမ်ားဟု ေခၚပါသည္။ ဟိုလူ မပါ။ ဒီလူမပါ။ ဟုိလူ႔ ပသပါတယ္။ ဒီလူ႔ ပသပါတယ္။ လက္ညႈိးထိုး ခြက္လွန္ လုပ္ေနတာ ေတြကို ဘုရားက သူေတာင္းစား ဗုဒၶဘာသာပါတဲ့။ခႏၶာမွာ အသိ၊ ဘာသာေရး အသိဓာတ္ခံနည္းေတာ့ လိမ္စားေနတဲ့သူေတြက လိမ္လို႔အရမ္း ေကာင္းေနပါတယ္။ ဘုရားလည္း ကိုးကြယ္ရေသး၊ တရားလည္း ကိုးကြယ္ရေသး၊ ဆြမ္းဦးကို လည္း ေလာင္းလွဴရေသး၊ သာသနာေတာ္ကိုလည္း ပစၥည္းေလးပါးျဖင့္ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ ဆက္ ကပ္ရေသး။ ဘာအတြက္ ဒါေတြ လုပ္ေနရတာလဲ? ဘာအတြက္ သာသနာကို ခ်ီးေျမွာက္ေန တာလဲ? ဘာအတြက္ ေက်ာင္းေဆာက္ ေနတာလဲ? စဥ္းစားပါ။ ေဝဖန္ပါ။ သံုသပ္ပါ။
(၄)သဒၶါဓိကဗုဒၶဘာသာ.......သဒၵါဓိကဗုဒၶဘာသာဆိုတာ သဒၵါတရားကို အရင္းခံပါတယ္။ သဒၵါတရားဆိုတာ ယံုၾကည္ခ်က္ ပါ။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာကို တကယ္သက္ဝင္ ယံုၾကည္တာကို ေခၚပါတယ္။ ယံုၾကည္တဲ့ေန ရာမွာလည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ ယံုၾကည္တဲ့ သမၼာသဒၵါနဲ႔၊ မွားမွားယြင္းယြင္း ယံုၾကည္တဲ့ မိစာၦ သဒၵါဆိုၿပီး (၂)မ်ိဳး ရွိပါတယ္။ သမၼာသဒၵါ မွန္မွန္ကန္ကန္ယံုၾကည္ခ်က္ဆိုတာ သစၥာတရားကို သိေတာ္မူတဲ့ ျမတ္စြာဘုုရားဟာ ေဝေနယ် သတၱဝါေတြကို သူသိသကဲ့သုိ႔ ေမတၱာ၊ ဂရုဏာ ေတာ္ အျပည့္နဲ႔ သစၥာေလးခ်က္၏ အနက္ကို ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့ပါသည္။ ဒီတရားေတာ္ရဲ့ အနက္ေတြကို ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္ သိေတာ္မူသြားၾကတဲ့ အရိယာသူေတာ္စင္ႀကီးေတြဟာ နိဗၺာန္ ဝင္စံ သြားၾကပါတယ္။ နိဗၺာန္ဆိုတာ အို ၊ေသ၊ နာ လြတ္ရာပါ။အေသလြတ္ရာ ျပတတ္လို႔ "ျမတ္စြာဘုရားအား ကိုးကြယ္ပါ၏" ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ဟာ မွန္ကန္ေသာ ယံုၾကည္ခ်က္၊ တရားေတာ္ကို ဘာေၾကာင့္ ကိုးကြယ္ရသလဲ?။ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားေတာ္ကို ႀကိဳစားအားထုတ္လိုက္လို႔ တရားလမ္းေၾကာင္းအတိုင္း သာ ေလွ်ာက္သြားႏုိင္ရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ပါမည္။ ထိုအေသလြတ္ရာသို႔ပို႔ေဆာင္တာ တရားက ပို႔ေဆာင္တာပါ။ ပုဂၢိဳလ္က ပို႔ေဆာင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ထိုတရားေတြ မကြယ္မေပ်ာက္ ေသး တာ ဘယ္သူ႔ေက်းဇူးပါလဲဆိုရင္ သံဃာေတာ္ေတြရဲ့ ေက်ဇူးပါ။ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူေသာ ဓမၼကၡႏၶာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္၊ သုတ္ဝိနည္း အဘိဓမၼာတရားေတြကို သံဃာေတာ္ ေတြက ေဆာင္ထားတာပါ။ ပိဋကသံုးပုံကို သံဃာေတာ္ေတြက ေစာင့္ေရွာက္ ထားခဲ့တာပါ။ သံဃာေတာ္ကို ယံုၾကည္မႈ၊ ဒါေတြက ရတနာျမတ္သံုးပါးကို မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ ယံုၾကည္ၾကတဲ့ သမၼာသဒၵါ ယံုႀကည္မႈ။ မိစာၦသဒၵါယံုၾကည္မႈက လာဘ္လာဘ ေပါတယ္။ အႏၲရာယ္ ကင္း တယ္ဆိုၿပီး ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္ေနတာ မိစာၦသဒၵါ။လာဘ္လာဘ ေပါတယ္ဆိုတဲ့ လာဘဗုဒၶဘာသာ ယံုၾကည္ခ်က္၊ အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ ဆိုၿပီး ဘယ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္၊ ဗုဒၶရဲ့ ဂုဏ္ေက်ွဇူးကို ဘာမွနားမလည္ဘဲ သူမ်ားက ဦးတုိက္ေနလို႔သာ ရမ္းဦးတိုက္ရတဲ့ ကုလဗုဒၶဘာသာေတြရဲ့ ယံုၾကည္မႈ၊ ဒါေတြဟာ မိစာၦသဒၶါ ေတြပါ။ အေသလြတ္ရာလမ္းကို ျပတတ္လို႔၊ အေသလြတ္ရာ ပို႔ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့လို႔၊ အေသလြတ္ ရာ တရားကိုေဆာင္ထားႏုိင္လုိ႔ "ရတနာသံုးပါးကို ကုိးကြယ္ပါ၏" ဆိုတဲ့ သမၼာသဒၵါ။ အႏွစ္ သာရ မရွိတာကို မရွိဘူးလို႔ သိပါတယ္၊ အႏွစ္သာရ ရွိတာကိုု ရွိတယ္လို႔ သိပါတယ္၊ မွား တာကို မွားတယ္လို႔ သိတယ္၊ မွန္တာကို မွန္တယ္လို႔ သိတယ္၊ သိတဲ့အျပင္ အမွားလမ္းကို ေရွာင္၊ အမွန္လမ္းကို ေဆာင္တာသည္ သမၼာသဒၵါရွိတဲ့ သဒၵါဓိက ဗုဒၶဘာသာပါ။
(၅)ပညာဓိကဗုဒၶဘာသာ......သစၥာတရားကို ေသခ်ာသိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာကို ပညာဓိက ဟုေခၚသည္။ ပညာဓိက ဗုဒၶဘာ သာဟာ တရားေတာ္ကို ယံုၾကည္တယ္။ တရားေတာ္ကို ဘယ္လိုယံုၾကည္တာလည္းဆိုေတာ့ ရမ္းယံုၾကည္တာမဟုတ္ဘဲ ခႏၶာအသိနဲ႔ အေသအခ်ာသိၿပီး ယံုတယ္။ ထိုသို႔သိတာကို ပညာ ဟုေခၚပါသည္။ သစၥာေလးပါးကို အေသအခ်ာ ပညာနဲ႔သိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၊ ျဖစ္ပ်က္မႈေတြကို သိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၊ ျဖစ္ပ်က္ ျမင္တာ ခႏၶာက ျမင္တာလား? ပညာက ျမင္တာလားဆိုေတာ့ ပညာက ျမင္တာပါ။ ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာပါ။ ဘုရားက မင္းတုိ႔ခႏၶာထဲမွာ ျဖစ္္တာနဲ႔၊ ပ်က္ တာပဲ ရွိတာလို႔ ေဟာခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို ကိုယ္တိုင္ သစၥာတရားကို ေသခ်ာသိၿပီး က်င့္ႀကံလိုက္ ေတာ့ ျမင္တယ္။ ကိုယ္တိုင္ျမင္ေတာ့ ယံုၾကည္လာတယ္။ ယံုၾကည္ေတာ့ သဒၵါ၊ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ တာက ပညာ။ ထိုေႀကာင့္ သဒၵါနဲ႔ပညာဟာ သြားၿပီး တြဲေနပါတယ္။သဒၵါတရား မွန္မွန္ကန္ကန္ျဖင့္သာ ႀကိဳးစားမယ္ဆိုရင္ အပၸါယ္ေလးပါးမွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ပါ ၏။ ဒို႔မွာ အပၸါယ္မ်ိဳးေစ့ေတြ၊ အပၸါယ္က်ေၾကာင္းကံေတြ လုပ္ထားတာရွိၾကပါတယ္။ ဒါေတြကို ဘယ္သူမွ ဝင္တားလို႔ မရပါဘူး။ သူ႔ကို တားခ်င္ရင္၊ သူ႔ကို အက်ိဳးမေပးေစခ်င္ရင္ ဘာနဲ႔ ျဖတ္ရမလဲဆိုေတာ့ ဉာဏ္နဲ႔ျဖတ္ရမယ္။ ဉာဏ္နဲ႔ျဖတ္လိုက္လို႔ ျဖစ္ပ်က္မဂ္ဆိုက္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ မွာ သဒၵါလည္း ပါတယ္၊ ပညာလည္း ပါတယ္။ ဒါသည္ သဒၵါဓိကႏွင့္ ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ပါသည္။ သဒၵါဓိကႏွင့္ ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာဟာ အထက္တန္း ဗုဒၶဘာသာပါ။
(ဒီဗုဒၶဘာသာ(၅)မ်ိုဳးအေႀကာင္းအား အရွင္ေဇာတိကသာရ(စဥ့္ကူး) ေရးးသားပူေဇာ္ခဲ့သည့္ မိုးကုတ္ၿမိ့ဳ၊ ကုန္းျမင့္သာရပ္၊ ဓမၼရံသီရိပ္သာ၊ ပဓာနနာယက ကမၼဠာနစရိယ နယ္လွည့္ဓမၼ ကထိကဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၷသုနႏၵ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ဗုဒၶဘာသာ(၅)မ်ိဳးႏွင့္ သစၥာေလး ပါး တရားေတာ္ စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္)
Myanmar Journal - မွ ျပန္လည္ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္ ... ။
(ဆရာေတာ္ ဦးနရိႏၵ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စာမ်က္နာမွကူးယူေဖၚျပ၏)

ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ၾကီးရွင္းျပခ်က္

ခါးခါး တူးတူး with Myo Mg Mg and 9 others.
ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏
သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ၾကီးရွင္းျပခ်က္ (သိမ္းဆည္းထားရန္ ကူးယူေဖာ္ျပသည္)
× × × × × × × × × × × ×
...
သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ပါဠိရြတ္ဖတ္ပုံ
သမၺဳေဒၶ အ႒ဝီသဥၥ၊ (သမ္ဗုတ္ေဓ အထဝီသင္စ)
ဒြါဒသဥၥ သဟႆေက၊ (ဒြါဒသင္စ သဟသေက) ပဥၥႆတ သဟႆာနိ၊ (ပင္စ သတ္တာ သဟသာနိ) နမာမိ သိရသာမဟံ။ (နမာမိ သိရသာမဟံ)
အပၸကာ ဝါဠဳကာ ဂဂၤါ၊ (အပ္ပကာ ဝါလုကာ ဂင္ဂါ)
အနႏၱာ နိဗၺဳတာ ဇိနာ၊ ( အနန္တာ နိတ္ဗုတာ ဇိနာ)
ေတသံ ဓမၼဥၥ သံဃဥၥ၊ (ေတသံ ဓမ္မင္စ သံဃင္စ)
အာဒေရန နမာမဟံ။ (အာဒေရန နမာမဟံ)
နမကၠာရာ ႏုဘာေဝန၊ (နမက္ကာရာ ႏုဘာေဝန)
ဟိတြာ သေဗၺ ဥပဒၵေဝ၊ (ဟိတြာ သတ္ေဗ ဥပတ္ဒေဝ)
အေနက အႏၱရာယာပိ၊ (အေနက အန္တရာယာပိ)
ဝိနႆႏၱဳ အေသသေတာ။ (ဝိနတ္သန္တု အေသသေတာ)
ဆရာေတာ္ၾကီး တိုက်ိဳျမိဳ ႔၊ နိပိုရီသုႆ န္သို႔ ေမတၱာပို႔ရန္ ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာစဥ္ ေအး.. သမၺဳေဒၶ ဆိုတာ ဘုရားရွင္တို႔ကို အ႒၀ီသဥၥ ဆိုတာ အ႒က (၈) ဝီသဥၥက (၂၀)။ (၈)(၂၀) ဆိုေတာ့ (၂၈) ေပါ့။ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကို နမာမိ သိရသာ မဟံ ၊ မဟံ တပည့္ေတာ္သည္ သိရသာ ဦးေခါင္းေတာ္ျဖင့္ နမာမိ ရွိခိုးပါ၏။ ဘုန္းဘုန္းရိွခိုးတာေလးၾကည့္စမ္းအံုး။
ဦးေခါင္းျဖင့္ရိွခိုးပါ၏ ဆိုတာ ရွိခိုးျပစမ္းပါ။
ေအး…အဲဒီလို ရွိခိုးတာကို ေခါင္းျဖင့္ရိွခိုးတယ္လို ေခၚတယ္ေနာ္။ ေဟာဒီလိုရွိခိုးတာက်ေတာ့ လက္အုပ္ခ်ီ၍ ရွိခိုးပါ၏။ ဟုတ္လား။ ေဟာဒါၾကေတာ့ လက္ဆယ္စံု ထိပ္မွာမိုး၍ ရွိခိုးပါ၏။ ဒီေခါင္းေပၚကို လက္ (၁၀)ေခ်ာင္းတင္လိုက္တာ ။ (မွန္လွပါဘုရား) ။ နတ္ေတြ ျဗဟၼာေတြ ရိွခိုးတာနည္းက အဲဒီလို ရွိခိုးတာေနာ္။ နတ္ေတြ ျဗဟၼာေတြက ေဟာဒီလို ရွိခိုးတာ။ အဲဒီလိုရွိခိုးတဲ့ရုပ္ပံုေတြ ျမင္ဖူးၾကလား။ (ျမင္ဖူးပါတယ္ဘုရား)။ ဘယ္မွာ ျမင္ဖူးတုန္း။
အဲဒီလို ရွိခိုးတာေတြ အညာမွာေတာ့ ေကာင္းမႈေတာ္ ဆိုတဲ့ေစတီၾကီး ျမင္ဖူးၾကလား။ (ျမင္ဖူးပါတယ္ဘုရား)။ အႀကီးႀကီးေလ ဒီလိုႀကီး အဲဒီလို ပံုႀကီး။ အဲဒီ ေကာင္းမႈေတာ္ေစတီႀကီးေဘးမွာ နတ္ရုပ္ေတြ၊ ျဗဟၼာရုပ္ေတြ ဒီလိုႀကီးေတြ ရွိခိုးေနၾကတာေနာ္။ အဲဒီနားေရာက္တဲ့အခါ ဝင္ၾကည့္ၾကေပါ့။ ေအး…ထားၾကပါစို႔။ ဘုရားေပါင္း ၂၈ ဆူကို ေခါင္းျဖင့္ရိွခိုးပါ၏။
ၿပီးေတာ့ ဒြါဒသဥၥ သဟႆေက ဒြါဒသ ဆိုတာ ၁၂ သဟႆ ဆိုတာ ၁၀၀၀။ ၁၂ နဲ႔ ၁၀၀၀ နဲ႔ ေျမွာက္စမ္းပါ။ ၁၂၀၀၀ ေအး.. ဒြါဒသဥၥ သဟႆေက ၁၂၀၀၀ ေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကို႔ နမာမိ သိရသာ မဟံ တပည့္ေတာ္သည္ ဦးေခါင္းေတာ္ျဖင့္ ရွိခိုးပါ၏ ဘုရား။ ဘုရားေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရိွခိုးလိုက္လဲ၊ ၁၂၀၀၀ ၊ ၿပီးေတာ့မွ ပဥၥသတ သဟႆာနိ ပဥၥ က ၅ သတ က ၁၀၀ ေနာ္။ ၅ နဲ႔ ၁၀၀ နဲ႔ေျမွာက္ ၅၀၀။ သဟႆာနိ က ၁၀၀၀ေနာ္။ ၅၀၀ နဲ႔ ၁၀၀၀ နဲ႔ေျမွာက္ ၅ သိန္း။
ပဥၥသတ သ ဟႆာ နိ ၅ သိန္းေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကို႔ နမာမိ သိရသာ မဟံ တပည့္ေတာ္သည္ ဦးေခါင္းေတာ္ျဖင့္ ရွိခိုးပါ၏ ဘုရား။ အဲဒီေတာ့ ဘုရားေပါင္း ၅၁၂၀၂၈ ဆူ။ ဘုရားေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရိွခိုးတာလဲ။ (၅၁၂၀၂၈ ဆူ)။ ေအး ဘုရားေပါင္း ၅၁၂၀၂၈ ဆူ ေထရီအပဒါန ဒီပနီ ဆိုတဲ့ က်မ္းထဲမယ္ အဲဒါအျပည့္အစံုပါတယ္။
ဘုန္းဘုန္းဝတၳဳအေၾကာင္းေလးေျပာျပပါမယ္။ ဒီကမာၻက ျပန္ၿပီးေနာက္ျပန္ေရလိုက္တဲ့အခါ သေခ်ၤ (၂၀) နဲ႔ ကမာၻတစ္သိန္းထက္မယ္၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာတုန္း။ ကမာၻေပါင္း သေခ်ၤ (၂၀)နဲ႔ ကမာၻ တစ္သိန္း၊ အဲဒီမယ္ ဒီပကၤရာ ဆိုတာပြင့္ေတာ္မူတယ္။ ဘာဘုရားပြင့္ေတာ္မူလဲ။ (ဒီပကၤရာဘုရား) ။ ဒီပကၤရာ ႏွစ္ဆူရိွတယ္။ သေခ်ၤ (၂၀)နဲ႔ ကမာၻ တစ္သိန္းထက္ပြင့္တဲ့ ဒီပကၤရာကို အရင္က်လို႔ ေပါရာဏ ဒီပကၤရာတဲ့။
သုေမဓာရေသ့ေလးကို ဗ်ာဒိတ္ေပးတာက ဗ်ာဒိတ္ေပး ဒီပကၤရာတ့ဲ။ ဒီပကၤရာဘယ္ႏွစ္ဆူရိွလဲ။ (ႏွစ္ဆူရိွပါတယ္ဘုရား)။ ဘာတဲ့တုန္း။ (ေပါရာဏ ဒီပကၤရာ နဲ႔ ဗ်ာဒိတ္ေပး ဒီပကၤရာ) ။ ေအး ေပါရာဏဒီပကၤရာဘုရားလက္ထက္ ဘုရင္ သမီးေတာ္ေလးတစ္ပါးရိွသတဲ့။ သူ႔ကို ဘံုခုႏွစ္ဆင့္ရွိတဲ့ ျပသဒ္ထဲမယ္ သူ႔ကိုတပင္တိုင္ ျမနန္းထားတယ္ေပါ့။
ေရွးတုန္းကေတာ့ တပင္တိုင္ျမနန္းလို႔ ရိွေသးတယ္။ ဒီျပင့္လူေတြ ေယာက္်ားေလးေတြ မဝင္ရဘူး။ မိန္းကေလးေတြခ်ည္းထားတယ္။ ေနာက္တက္မယ့္မင္းရဲ႕ မိဖုရားျဖစ္ေအာင္လို႔ သူ႔ကိုတပင္တိုင္ျမနန္းနဲ႔ထားတယ္။ အဲဒီမင္းသမီေလးက ဟိုးအထက္ဆံုးအထပ္ကေနၿပီးေတာ့ ဒီလိုေလး လွည့္ပတ္ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ ႔ကိုၾကည့္တာ ညေနႀကီး ဦးဇင္းေလးတစ္ပါး ဆြမ္းခံလို႔တဲ့ဗ်ာ။
ဟိုက ဦးဇင္းေလး ညေနႀကီးဆြမ္းခံေနတယ္ သြား..သြား..သြား ပင့္စမ္းဆိုေတာ့ ပင္လိုက္လို႔ ေရာက္လာေတာ့ ဦးဇင္းေလး သူမ်ားေတြ မနက္ဆြမ္းခံ ဦးဇင္းေလး ညေနႀကီးဆြမ္းခံသလား။ ညဆြမ္းစားသလားလို႔ေမးသတဲ့။ သမီးေတာ္ေလးရယ္ ၾကည့္ပါဆိုျပီးေတာ့ သပိတ္လွပ္ျပတယ္။ သပိတ္ထဲမယ္ ဆီေတြဘဲပါတယ္။ ဆြမ္းေတြဆြမ္းရံေတြ မပါဘူးလို႔ ေျပာသတဲ့။ ဘာလို႔ ဆီေတြဘဲအလွဴခံတာတုန္း။
သူမ်ားခ်က္ၿပီးျပဳတ္ၿပီးသား စားေနတာ ဆီဘာလုပ္ဖို႔တုန္း။ အဲဒီေတာ့ ဦးဇင္းေလးက သမီးေတာ္ေလးရယ္ ညက်ေတာ့ ေက်ာင္းတိုက္ထဲေမွာင္လို႔ပါ၊ ဆီမီးေလးပူေဇာ္ၿပီးေတာ့ ဦးဇင္းေတြ၊ ကိုယ္ေတာ္ေတြ သြားတဲ့လာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြလင္းေအာင္လို႔ ထြန္းေပးတာပါ။ ျမတ္စြာဘုရားနားေလးလည္းဘဲ ဆီမီးပူေဇာ္တာပါလို႔ ေျပာသတဲ့။ ေအာ္ဒီလိုဆိုရင္ေပးေပး၊ သပိတ္ေပးဆိုၿပီး သပိတ္ယူၿပီး အဲဒီသပိတ္ထဲကို မုန္ညင္းဆီေတြ မုန္ညင္းဆီေရာ သိၾကလား။ (သိပါတယ္ဘုရား) ။
မုန္ညင္းေစ့ေလးေတြကို ႀကိတ္လိုက္ေတာ့ မုန္ညင္းဆီရတာေပါ့။ ႏွမ္းေတြ ႀကိတ္ေတာ့ ႏွမ္းဆီေတြရတာေပါ့။ ေျမပဲေတြ ႀကိတ္လိုက္ေတာ့ ေျမပဲဆီရတာေပါ့။ အဲဒီလို မုန္ညင္းေစ့ေလးေတြႀကိတ္လိုက္ေတာ့ မုန္ညင္းဆီေတြရ၊ အဲဒီမုန္ညင္းဆီေတြ သပိတ္နဲ႔အျပည့္လွဴလိုက္ေတာ့ ဦးဇင္းေလးကေမးသတဲ့။ သမီးေတာ္ေလး ဘာဆုမ်ား ပန္တုန္း။ တပည့္ေတာ္မ က ဘုရားျဖစ္ခ်င္တာပါဘုရားလို႔ေျပာသတဲ့။ ေအာ္..ေကာင္းပ..ေကာင္းပလို႔ေျပာျပီး သာဓု..သာဓုလို႔ ေခၚသြား။
ညက်ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ဆီမီးပူေဇာ္တဲ့ ဦးဇင္းေလးကို ေခၚစမ္းဟဲ့ ဆိုေတာ့ေရာက္လာတယ္။ ဦးဇင္းေလး ဒီေန႔ ဆီမီးေတြၿမိဳင္လွခ်ည္လား။ ဘယ္ကဆီရတုန္း။ သမီးေတာ္ေလးဆီကပါဘုရား။ ဘုရင့္သမီးေတာ္ေလးက အရွင္ဘုရားႏွမေတာ္ေလးက ဘုရား ဆီမီးပူေဇာ္ဖို႔ မုန္ညင္းဆီေတြ သပိတ္အျပည့္လွဴပါတယ္ဘုရား။ အဲဒီသမီးေတာ္ေလးနဲ႔ ဒီပကၤရာဘုရားကလည္း ဖေအတူမေအကြဲ ေမာင္ႏွမေတာ္သတဲ့။
ဒါေၾကာင့္ အရွင္ဘုရားႏွမေလးက မုန္ညင္းဆီေတြအျပည့္ လွဴလိုက္လို႔ပါဘုရား။ ေအာ္ သမီးေတာ္ေလးက ဘာဆုပန္္သတဲ့တုန္း။ တပည့္ေတာ္လည္းေမးၾကည့္တယ္ဘုရား၊ သမီးေတာ္ေလးဘာဆုပန္တုန္း ေမးေတာ့ ဘုရားျဖစ္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္ ဘုရား။ ေအာ္..ဒါဆိုရင္ နက္ျဖန္ခါျပန္ေျပာအံုး၊ မိန္းကေလးဘဝနဲ႔ ဘုရားဆု မပန္ရဘူး။ ေနာက္ဘဝ ေယာက္်ားေလးျဖစ္ပါေစ၊ ေယာက္်ားေလးျဖစ္မွ ပါရမီေတြ ဒါနစတဲ့ ပါရမီေတြ လုပ္ရင္ ဘုရားျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ေျပာ။ ေကာင္းပါျပီဘုရား။
တပည့္ေတာ္နက္ျဖန္ခါ ျပန္ေျပာပါ့မယ္ဘုရား။ ကဲကဲ ထားေတာ့။ ဦးဇင္းေလးကေရာ ဘာဆုပန္တုန္း။ တပည့္ေတာ္က အရွင္ဘုရားအားက်လို႔ဘုရား။ အရွင္ဘုရားဒီပကၤရာ ဆိုသလို ဒီပကၤေရာတိ ဒီပင္ ဆီမီး ကေရာတိ ျပဳတက္ ပူေဇာ္တတ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒီပကၤေရာ ဒီပကၤရာ မည္၏။ ဆီမီးပူေဇာ္တာက တပည့္ေတာ္ အရွင္ဘုရားအားက်ျပီးေတာ့ တပည့္ေတာ္ ဘုရားဆုပန္ပါတယ္ဘုရား။
ဘုရားျဖစ္တဲ့ အခါလည္း ဘုရားဘြဲ႕က ဒီပကၤရာ ဆိုတဲ့ ဘြဲ႕ လိုခ်င္ပါတယ္ဘုရား လို႔ဆိုသတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ ေပါရာဏဒီပကၤရာဘုရားက အဘိညဥ္တန္ခိုးနဲ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေအာ္ဦးဇင္းေလး မင္းေနာက္ ၁၆ သေခၤ် ၾကာတဲ့အခါ ဘုရားျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ဗ်ာဒိတ္ေပးသတဲ့။ ဗ်ာဒိတ္ေပးေတာ့ ဟာ ငါဘုရားေလာင္းျဖစ္ျပီ ျမတ္စြာဘုရား ဗ်ာဒိတ္ေပးၿပီးၿပီ။ ည ညအိပ္မေပ်ာ္ဘူးတဲ့ ဝမ္းသာလြန္းလို႔။ အဲဒီေနာက္ တစ္ေန႔က်ေတာ့ ညေနက် ေလးနာရီေလာက္ ၿမိဳ႕ထဲ နန္းတြင္းထဲ ဆြမ္းခံသြားျပန္ေရာ။ ဆီဆြမ္းခံ ေပါ့။
သမီးေတာ္ေလးကလည္း ဘံုခုႏွစ္ဆင့္ ရိွတဲ့ဲျပႆဒ္က လွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟာမေန႔ ကဦးဇင္းေလး နဲ႔တူတယ္။ ဆြမ္းခံေနတယ္ သြား…သြားး…ပင္႔အံုးဆိုေတာ့ သြားပင့္တယ္။ ေရာက္လာ ဦးဇင္းေလး မေန႔ကလည္း ဆြမ္းခံ၊ ဒီေန႔လည္းဆြမ္းခံ ေနတိုင္းဆြမ္းခံသလား။ ေအာ္ သမီးေတာ္ေလးရယ္ က်ဳပ္က ဘုရားေလာင္း။ မေန႔က ဗ်ာဒိတ္ရၿပီးၿပီ။ ေနာက္ ၁၆ သေခ်ၤၾကာတဲ့အခါ က်ဳပ္က ဒီပကၤရာ ဘုရားၿဖစ္မွာ။ ဘုရားေလာင္းဆိုတာ တစ္ေန႔တည္း ကုသိုလ္လုပ္ၿပီးေတာ့ ဆုပန္လို႔ ဘယ္ရမတုန္း။
ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း ဒါနျပဳရတယ္၊ သီလေဆာက္တည္ရတယ္၊ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ ဆိုတဲ့ ဝိပႆနာ တရားေတာ္ေတြ ပြားရတယ္ သမီးေတာ္ေလးရဲ႕။ ေအာ္ဒီလိုလား ဘုရား။ မသိလိုပါဘုရား။ ဒီလိုဆိုရင္ ေပးေပး၊ သပိတ္ေပးဘုရား ဆိုၿပီးေတာ့ သပိတ္ထဲ မုန္ညင္းဆီေတြ ထည့္ထည့္ျပီးေတာ လွဴတယ္ သူက။
အရွင္ဘုရားကို တပည့္ေတာ္ ပါရမီျဖည့္ေပးမယ္ ဘုရား။ အရွင္ဘုရား ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း ၿမိဳ႕ထဲမယ္ လွည့္ဆြမ္းခံရတာ ပင္ပန္းတယ္၊ အဲ့ေတာ့ ဘယ္မွ မသြားနဲ႔ တပည့္ေတာ္ဆီ ဒီျပႆဒ္တန္းလာခဲ့။ တပည့္ေတာ္ ေန႔တိုင္း ေန႔တိုင္း တစ္သပိတ္၊ တစ္သပိတ္ အျပည့္လွဴမယ္။ ေကာင္းပ…ေကာင္းပ….သာဓု…သာဓု…သာဓု။
မေန႔တုန္းက ျမတ္စြာဘုရားက မွာလိုက္ေသးတယ္။ ဘယ္လို မွာတုန္းဘုရား။ သမီးေတာ္ေလးက ဘုရားဆုပန္တယ္လို႔ ဦးဇင္းက ေျပာလိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ မိန္းကေလးဘဝနဲ႔ ဘုရားဆုပန္လို႔မျပည့္ဘူး။ ေနာက္ဘဝ ေယာက္်ားေလးျဖစ္ပါရေစလို႔ ဆုေတာင္းလို႔ မွာလိုက္တယ္။ ေအာ္ အဲဒီလိုလားဘုရား။ ဒီလိုဆိုရင္ သပိတ္ေလးကိုကပ္၊ ဘုရားတပည့္ေတာ္ မုန္ညင္းဆီလွဴရတဲ့ ကုသိုလ္ေၾကာင့္ ေနာင္ဘဝ ေယာက္်ားေလးျဖစ္ပါရေစဘုရားလို႔ ဆုပန္တယ္ေနာ္။
အဲဒီလိုဆုပန္တဲ့ အတြက္ေနာက္ဘဝ ေယာက္်ားေလးျဖစ္တယ္။ ျဖစ္ေတာ့ ထားၾကပါစို႔ ။ ၁၆ သေခ်ၤကို ႏွစ္ပံု ပံုလိုက္ေတာ့ ဘုရားဆုပန္လို႔ စိတ္ထဲမယ္ ဆုေတာင္းတာ ကမာၻေပါင္း (၇) သေခ်ၤ။ ဘယ္ေလာက္ၾကာတုန္း။ (၇) သေခ်ၤၾကာတယ္။ စိတ္ထဲတြင္မေနႏိုင္ေတာ့ တပည့္ေတာ္ ဘုရားတပည့္ေတာ္ ဒီကုသိုလ္ေၾကာင့္ ဘုရာျဖစ္ပါရေစဘုရားလို႔ အက်ယ္ႀကီးဆုေတာင္းတာက (၉)သေခ်ၤ။ စိတ္ထဲတြင္ ဆုေတာင္းတာက ဘယ္ေလာက္လဲ။ (၇)သေခ်ၤ။ ႏႈတ္ရြတ္ၿပီးေတာ့ ပါးစပ္က ေအာ္ၿပီးေတာ့ ဆုေတာင္းတာက (၉)သေခ်ၤ။ (၇)သေခ်ၤ နဲ႔ (၉)သေခ်ၤ ေပါင္းလိုက္ရင္ (၁၆) သေခ်ၤ။ ပထမ (၇)သေခ်ၤတြင္ ဘုရာေပါင္း ဘယ္ေလာက္ပြင့္သလဲဆိုရင္ ဘုရားေပါင္း ၁၂၅၀၀၀။
ပထမ (၇) သေခ်ၤ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ (၇)သေခ်ၤ၊ အဲဒီ (၇)သေခ်ၤအတြင္းမယ္ ဘုရားေပါင္းပြင့္တာက ၁၂၅၀၀၀။ အဲဒီ ဘုရားေပါင္း ၁၂၅၀၀၀ ဆီမွာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲတြင္သူကဆုပန္တာေနာ္။ စိတ္ထဲတြင္ ဆုပန္တဲ့ ဘုရားေပါင္း ၁၂၅၀၀၀။ ေနာက္ထပ္ ၉ သေခ်ၤၾကာေတာ့ စိတ္ထဲတြင္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့။ သူက ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳၿပီးရင္ ဘုရားတပည့္ေတာ္ ဒီကုသိုလ္ေစတနာေၾကာင့္ ဘုရားျဖစ္ပါရေစဘုရားလို႔ အက်ယ္ႀကီးဆုေတာင္းတယ္။ အဲဒီလို ႏႈတ္နဲ႔ အက်ယ္ႀကီးဆုေတာင္းတဲ့ အခ်ိန္ကာလ က ၉ သေခ်ၤ။ ဘုရားေပါင္းက ၃၈၇၀၀၀ ။
အဲခုနက ၁၂၅၀၀၀ နဲ႔ ခု ၃၈၇၀၀၀ ေပါင္းလိုက္စမ္း။ ၅၁၂၀၀၀ ေနာ္။ ေပၚၿပီမဟုတ္လား။ ေအး… ဒြါဒသဥၥ သဟႆေက ပဥၥသတ သဟႆာနိ ၅၁၂၀၀၀ ေသာ ဘုရားရွင္ တို႔ကို႔ တပည့္ေတာ္ရိွခိုးပါ၏။ ဟုတ္လား။ အဲလိုနဲ႔ ဘုရားဆုပန္လိုက္တာ သုေမဓာရေသ့ဘဝေရာက္၊ သုေမဓာရေသ့ဘဝကေန ၿပီးေတာ့ သူကေတာထဲမယ္ တရားက်င့္ေနတာ။
ရေသ့ေတြ ဆိုေတာ့ ေတာထဲမယ္ အၾကာၾကီးမေနရဘူးတဲ့။ ေတာထဲမယ္ အၾကာၾကီးေနရင္ အိုက္အိုဒင္းဆားဓါတ္နည္းၿပီးေတာ့ လည္ပင္းႀကီးေရာဂါျဖစ္တယ္။ အဲဒီေရာဂါကို အိုက္အိုဒင္းဆား စားလိုက္ရင္ေပ်ာက္တယ္။ သုေမဓာရေသ့က ကဲ ငါလည္းဘဲ ေတာ္ၾကာ လည္ပင္းႀကီးေန လိမ့္မယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ေကာင္းကင္ကျပန္လာ၊ ေအာက္မွာ လူေတြ တအံုးအံုးနဲ႔ လူေတြတေပ်ာ္တပါးႀကီး အလုပ္လုပ္ေနတာ ျမင္ေတာ့ ဆင္းၿပီးေတာ့ သူကေမးတယ္။
ေဟ့..ေကာင္ေတြ မင္းတို႔ဘာလုပ္ေနၾကတာတုန္း တေပ်ာ္တပါးႀကီးပါလား။ ေလာကသံုးပါး ဘုရားပြင့္ၿပီေလ။ ဒီပကၤရာဘုရားပြင့္ၿပီ။ ေနာက္ေတာ္ပါ ရဟန္း ေလးသိန္းႏွင့္အတူ အခုဆြမ္းခံ ၾကြမွာ။ မိုးေတြရြာလို႔ ဒီမွာ ဗြက္ေတြ ျပင္ေနတာ က်ဳပ္တို႔ ဗြက္ေတြ ဖို႔ေနတာဗ်လို႔ ေျပာသတဲ့။ ဟာ....ဒီလိုဆိုရင္ ငါလဲဘဲ ကုသိုလ္ ပါဝင္အံုးမယ္ကြ။ ငါ့ကိုတစ္ေနရာေပးလို႔ ေၿပာကတဲ့။ ဦးရေသ့ႀကီး ခင္ဗ်ားက ေျမလွ်ဳိးမိုးပ်ံ တန္ခိုးေတြ ရေနေတာ့ ဗြက္ေတြ ထူတဲ့ေနရာ ခင္ဗ်ားယူ။
ဗြက္ထူတဲ့ေနရာေပးသတဲ့။ ေပးေတာ့လည္း ေအးပါကြာ ဘယ္ေနရာရရ ငါရသမွ် လုပ္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ နီးတဲ့အိမ္ေလးတစ္အိမ္က ေပါက္ျပားေလးတစ္လက္၊ တံရြင္းတစ္ေခ်ာင္း၊ေတာင္းတစ္လံုး ငွား။ ေျမႀကီးေတြ တူးၿပီးေတာ့ သူကဖို႔တာေပါ့။ ဖို႔ေတာ့ ၿပီးခါနီး ေဟာဒီေလာက္ကေလးက်န္ေတာ့တယ္။ တလံေလာက္ကေလး။ အဲဒီေလာက္ကေလးလဲက်န္ေရာ။ ေအာ္..ဒီပကၤရာဘုရား ေနာက္ေတာ္ပါရဟန္း ေလးသိန္းနဲ႔ ဆြမ္းခံၾကြလာၿပီခင္ဗ်ား။
ဆြမ္းေလာင္းဖို႔ ျပင္ၾကပါလို႔ နိဗၺာန္ေဆာ္က ေၾကးစည္ေလးတီးၿပီး ေရွ႕ကေနဟစ္သတဲ့။ ဟာ..ဘုရားၾကြလာၿပီ ဘုရားၾကြလာၿပီ ဆိုၿပီး ေျပးၾကလႊားၾက ဆြမ္းေတြ၊ ဆြမ္းရံေတြျပင္ဆင္ၾကေပါ့ေလ။ သုေမဓာ ရေသ့ေလးက်ေတာ့ အရမ္းခ်စ္ေနၾကတာ။ သူ႔ဘယ္သူမွ ဂရုမစိုက္၊ ကူေဖၚေလာင္ဖတ္လည္း မရိွဘူး။ ငါလည္း ခက္ေနၿပီ ဒီေလာက္ကေလးက်မွ က်န္ေနတယ္။ ခက္ၿပီ..ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မတုန္းဆိုၿပီးေတာ့ သူက သကၤန္းႀကီးျဖန္႔ခင္း အဲဒီေပၚမယ္ ဝမ္းယားေမွာက္ ဘုရားၾကြလာတဲ့ဘက္ ေခါင္းျပဳၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား တပည့္ေတာ္ ေက်ာေပၚ သံဃာေတာ္ ေလးသိန္းႏွင့္တကြ နင္းေလွ်ာက္ပါဘုရား။
ဗြက္ထဲကို မနင္းပါနဲ႔ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ေက်ာေပၚနင္းပါဘုရားလို႔ သူကေအာ္ေလွ်ာက္တယ္။ ေအာ္ေလွ်ာက္ေတာ့ ဟာ..အာဂေယာက္်ားဘဲေဟ့။ သံဃာေတာ္ ေလးသိန္းနဲ႔ တက္နင္းရင္ သူေသမွာ အေသခံရဲတယ္။ တကယ့္ေယာက္်ား၊ ဘယ္လို ပုဂၢိဳလ္လဲဟဲ့လို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ေအာ္လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ေျခာက္သေခ်ၤတုန္းက သမီးေတာ္ေလး ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ငါ့ကိုေန႔တိုင္းေန႔တိုင္းမုန္ညင္းဆီ တစ္သပိတ္လွဴတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေလးဘဲလို႔သိသြားတယ္။ ဘုရားက။
ေအး.. သုေမဓာရေသ့ေလး ဆိုၿပီးေတာ့ ခုန သမီးေတာ္ေလးအေၾကာင္းျပန္ေျပာင္းေဟာ၊ ေဟာၿပီးေတာ့ မင္းေက်ာေပၚမေလွ်ာက္ပါဘူးကြာ တို႔ေကာင္းကင္ကၾကြမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ တန္းခိုးနဲ႔ၾကြ၊ ၾကြၿပီီးေတာ့ သင္ဟာ ဒီကုသိုလ္ေစတနာေၾကာင့္ ေလးသေခ်ၤ နဲ႔ ကမာၻ တစ္သိန္းၾကာတဲ့အခါ ေဂါတမ ဘုရားျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ဗ်ာဒိတ္ေပးသတဲ့။ သင္ဟာ ငါဦးဇင္းေလးဘဝတုန္းက ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း မုန္ညင္းဆီ တစ္သပိတ္လွဴတဲ့ ကုသိုလ္ေစတနာေၾကာင့္ သင့္ေနာက္ဆံုးဘဝ နာမည္က သိဒၶတၱ မင္းသားလို႔ျဖစ္လိမ့္မယ္။
သိဒၶတၱ ဆိုတာ မုန္ညင္း ေတလဆိုတာ ဆီ။ သိဒၶတၱေတလ ဆိုေတာ့ မုန္ညင္းဆီ ။ မုန္ညင္းဆီ တစ္သပိတ္ တစ္သပိတ္ လွဴခဲ့တဲ့အတြက္ အဲဒီေစတနာက အက်ဳိးေပးၿပီးေတာ့ သင့္ရဲ႕ေနာက္ဆံုးနာမည္သည္ ဘာျဖစ္လိမ့္မတုန္း။ သိဒၶတၱမင္းသားလို႔ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို ဗ်ာဒိတ္ေပးသတဲ့။ ေအး...အဲဒီမုန္ညင္းဆီလွဴတဲ့ ကုသိုလ္ေစတနာကံသည္ ကမၼပစၥည္း၊ ဒီဘက္ဘဝမယ္ သိဒၶတၱ လို႔ နံမည္ေလးရ၊ ဘုရားျဖစ္တာက ကမၼပစၥည္းရဲ႕ ပစၥယုပၸန္ သေဘာေပါက္လား။
ဘဝေပါင္း ကမာၻေပါင္း သေခ်ၤ ၂၀ နဲ႔ ကမာၻေပါင္း တစ္သိန္းၾကာတယ္။ ေပ်ာက္မသြားဘူးေနာ္။ အ့ဲဒီေပ်ာက္မသြားတဲ့ သတၱိေလးကို ကမၼသတၱိ။ ဟုတ္ကလား။ အဲဒါဆိုရင္ အဖိုးတန္တယ္ မဟုတ္လား။ အဲ...ဟုတ္ၿပီ။တစ္ေခါက္ေလာက္ဆိုျပစမ္းပါအံုး။
သမၺဳေဒၶ အ႒၀ီသဥၥ ဒြါဒသဥၥ သဟႆေက ပဥၥသတ သဟႆာနိ နမာမိ သိရသာ မဟံ အပကာ ၀ါဠဳကာ ဂဂၤါ အနႏၲာ နိဗၺဳတာ ဇိနာ ေတသံ ဓမၼဥၥ သံဃဥၥ အာဒေရန နမာမဟံ နမကၠာရာ ႏုဘာေ၀န ဟိတြာ သေဗၺ ဥပဒၵေ၀ အေနက အႏၲရာယာပိ ၀ိနာႆႏၲဳ အေသသေတာ”
ကဲ....ေတာ္လိုက္ၾကအံုးစို႔။ သာဓု……သာဓု……သာဓု
(ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ၾကီး ပ႒ာန္းတရားပြဲ အသံေတာ္မွ ကူးယူပူေဇာ္ပါသည္။)
Ashin Pannavimsa - မွ
ျပန္လည္ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္ ...