လာေရာက္ၾကသူေတြေရာ မလာနိုင္သူေတြပါ မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုၾကပါေစ

Tuesday, December 30, 2014

ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္အားေစာ္ကားသူေျမျမိဳ(အဆင့္ဆင့္Shareေပးၾကပါ)

ေအာင္ေဇယ်တုဂ်ာနယ္'s photo.
ေအာင္ေဇယ်တုဂ်ာနယ္'s photo.

ေအာင္ေဇယ်တုဂ်ာနယ္'s photo.

ေအာင္ေဇယ်တုဂ်ာနယ္'s photo.


ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္အားေစာ္ကားသူေျမျမိဳ(အဆင့္ဆင့္Shareေပးၾကပါ)
******************************
ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမပံုျမိဳ ့နယ္မွ ဘုရားခိုးဂိုဏ္းအဖြဲ ့ဝင္တစ္ဦးျဖစ္သူေအာင္ဟိန္းခိုင္ဆိုသူသည္ ရခိုင္ျပည္နယ္မွတန္ခိုးၾကီးဘုရားမ်ားမွဆင္းတုေတာ္မ်ားကိုခိုးယူျခင္း ေရႊသဃၤန္းမ်ား ခြာယူျခင္း စသည့္ဒုစရိုက္မွဳမ်ားကိုက်ဴးလြန္အသက္ေမြးလ်က္ရွိသည္။
နယ္ေျမခံရဲစခန္းမ်ားမွဘုရားဆင္းတုမ်ားေပ်ာက္ဆံုးမွဳျဖင့္မသကၤာ၍ေခၚယူစစ္ေဆးခံရဖူးေသာ္လည္း သက္ေသမရွိ၍သတိေပးေစာင့္ၾကည့္ရံုသာျပဳလုပ္နိုင္ခဲ့သည္။
၂၂.၁၀.၂၀၁၄ မြန္းတည့္(၁၂)နာရီအခ်ိန္တြင္ ကိုေအာင္ဟိန္းခိုင္၏ဇနီးျဖစ္သူ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မေသာ္ေသာ္ျမင့္သိန္းမွ အဓိ႒ာန္ဝင္ဘုရားရွိခိုးျခင္းျပဳလုပ္ေနသည္ကို အရက္မူးေနသူကိုေအာင္ဟိန္းခိုင္မွ ၄င္းအားထမင္းခူးမေကြ်းသျဖင့္ ေဒါသထြက္ကာ ဦးေခါင္း မ်က္ႏွာ ႏွာေခါင္းတို ့ကိုလက္သီးျဖင့္ အဆက္မျပတ္ထိုးႏွက္ျပီး "ကုလားဆိုဘယ္ကုလားမွမကိုးကြယ္ရဘူး"" နင္ကိုးကြယ္ေနတဲ့ဘုရားကလဲကုလားျပည္ကကုလားဘုရား""မကိုးကြယ္နဲ ့""ငါမၾကိဳက္ဘူး"ဟု ယုတ္ရင္းၾကမ္းတမ္းစြာဆဲဆိုျပီး အိမ္ေရွ့ေခါင္းရင္းခန္းမွဘုရားစင္ကိုရိုက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီးခဲ့ျပီး အရက္သြားေသာက္မည္ဟုေျပာဆိုကာအိမ္ေပၚမွဆင္းသြားခဲ့သည္။
ခဏအၾကာတြင္အိမ္ေအာက္မွေအာ္ဟစ္ငိုေၾကြးသံၾကား၍မေသာ္ေသာ္ျမင့္သိန္းမွေျပးဆင္းၾကည့္ရာ သူမ၏လင္ေယာက်ာ္းျဖစ္သူကိုေအာင္ဟိန္းခိုင္ဒူးဆစ္ထိေျမျမိဳလ်က္ရွိေနသည္ကိုေတြ ့ရွိခဲ့ရသျဖင့္ ကယ္ဆယ္ရန္အနားသို ့သြားရာပူေလာင္လြန္းျပီးေရွ့ဆက္သြားမရျဖစ္ေနသည္။
ကိုေအာင္ဟိန္းခိုင္မွေရေသာက္ခ်င္သည္ဟုေျပာဆိုငိုေၾကြးသျဖင့္တစ္လံခန္ ့ရွည္ေသာ အေခါင္းေပါက္ဝါးစိမ္း တစ္ဘက္မွေရထည့္သြင္း၍တိုက္ေသာ္လည္း ကိုေအာင္ဟိန္းခိုင္မွာေရမ်ား ပူေလာင္ဆူပြက္ေနသျဖင့္ေသာက္မရငိုေၾကြးလ်က္သာရွိေနခဲ့သည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္အားေစာ္ကားသူကိုေအာင္ဟိန္းခိုင္မွာအဆိုပါေနရာတြင္ပင္ဒူးဆစ္မွတေျဖးေျဖး ခါး လည္ပင္း ေခါင္း တစ္ကိုယ္လံုးေျမျမိဳခံခဲ့ရသည္ကို ေျမပံုျမိဳ ့ရဟန္းသံဃာမ်ား ႏွင့္ရပ္မိရပ္ဖတာဝန္ရွိသူအာဏာပိုင္မ်ားမွ မကယ္တင္နိုင္နိုင္ခဲ့ရပ္ၾကည့္ရံုသာတတ္နိုင္ခဲ့သည္။
သံေဝဂရဖြယ္ေကာင္းေလစြ
ေအာင္ေဇယ်တုဂ်ာနယ္အယ္ဒီတာအဖြဲ

Saturday, December 27, 2014

“ေသခါနီးျဖစ္တဲ့စိတ္”

“ေသခါနီးျဖစ္တဲ့စိတ္”

ေသခါနီးျဖစ္တဲ့ စိတ္ဟာ အရမ္းကို အေရးၾကီးပါတယ္ ။ 
လားရာသုဂတိကို ခ်က္ခ်င္း အက်ိဳးေပးနုိင္ပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းတရားကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ယခုလို
ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္ ။ ႏြားေက်ာင္းသားဟာ ေန၀င္လို႕ ႏြားေတြကို ျခံထဲသြင္းတဲ့
အခါမွာ ႏြားပ်ိဳ ႏြားေပါက္စေလးေတြက ေရွ့ဆံုးကေန တိုးေ၀ွ႕ျပီး ၀င္ၾကတယ္ ။

ဒါေပမယ့္ မသန္မစြမ္းေတာ့တဲ့ ႏြားအိုၾကီးေတြကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ
ရိုက္နွက္ေျခာက္လွန္႕သည္ျဖစ္ေစ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲ ေနာက္ဆံုးကေန ၀င္ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး ႏြားျခံကို ပိတ္လိုက္တဲ့ ခ်ိန္မွာေတာ့ ႏြားအိုၾကီးေတြက
ျခံေပါက္၀မွာပဲ အိပ္ၾကရတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေန႕ ႏြားေတြကို ျခံထဲက
ျပန္ထုတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ျခံ၀မွာ အိပ္ေနတဲ့ ႏြားအိုၾကီးေတြကပဲ အရင္ထြက္ခြင့္ရပါတယ္ ။ ႏြားပ်ိဳ ႏြားငယ္ေတြကေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွပဲ
ထြက္ၾကရပါတယ္ ။ အဲ့ဒီလိုပဲ ေသခါနီး ခိုကိုးရာမဲ့ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္တဲ့
စိတ္ဟာ အရင္ဆံုးအက်ိဳးေပးပါတယ္လို႕ ျမတ္စြာဘုရား
ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္ ။

၀ိပႆနာအသိ မရွိတဲ့ လူ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေသရရင္ျဖင့္ အရမ္းကို ေၾကာက္ဖို႕
ေကာင္းပါတယ္ ။ ၾကည့္ေလရာ ျမင္ေလရာက ကိုယ္တစ္ဘ၀လံုး စြဲခဲ့တဲ့
အရာေတြခ်ည္းပါပဲ ။ အိမ္ေတြ အသံုးအေဆာင္ေတြ အ၀တ္အစားေတြ သား သမီး လင္ မယားေတြ အိမ္ေမြးတိရစာၦန္ေတြ ။ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိတာေတြအကုန္လံုးက ကိုယ့္ကို အပါယ္ဆြဲခ်မယ့္ အရာေတြခ်ည္းပဲ ။ 
ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ နားလည္ သေဘာေပါက္တဲ့ လူေတြဟာ သူေတာ္ေကာင္းေနရာ ေမတၱာဓါတ္လႊမ္းျခံဳတဲ့ေနရာ
ဆိတ္ျငိမ္တဲ့ေနရာေတြမွာ ၾကိဳတင္စီစဥ္ျပီး ေသဆံုးေလ့ ရွိၾကပါတယ္။
ေသမယ့္အခ်ိန္ကို ၾကိဳမသိနုိင္ေပမယ့္ အဲ့လိုေနရာမ်ိဳးမွာပဲ ဘ၀ရဲ့
ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြကို ျဖတ္သန္းသြားၾကပါတယ္။ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္စရာပါပဲ။ အပါယ္က်သြားလို႕ ဘြာေတး လုပ္လုိ႕ မရပါဘူး ။

အကုသိုလ္ အစြဲအလန္းေတြ အားၾကီးလြန္းလို႕ ေသခါနီး ၀ိဥာဥ္မခ်ဳပ္နုိင္ပဲ
ဆန္႕တငင္ငင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရွိပါတယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း
အကုသိုလ္ေစတနာ ကုသိုလ္ေစတနာ သိပ္ၾကီးၾကီးမားမား မရွိ.. ၊ ၀ိပႆနာဥာဏ္ကလည္း မရွိေတာ့ သူ႕ ကံက သူ႕ကို ဘယ္ပို႕ရမွန္း မသိပဲ ဟိုစိတ္ေရာက္လိုက္ ဒီစိတ္ေရာက္လိုက္နဲ႕ ၾကာေနတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါကိုပဲ ေဘးကလူက ဟိုလူ႕ ေစာင့္သလိုလို ဒီလူ႕ ေစာင့္သလိုလို သားကိုပဲ ေမွ်ာ္သလိုလို သမီးကိုပဲ ေမွ်ာ္သလိုလိုထင္ေတာ့တာပါပဲ ။ သားေလး ေရာက္လာျပီ သမီးေလး ေရာက္လာျပီ 
ထၾကည့္ပါဦး လို႕ ေဘးကမ်ား ကုန္းေအာ္လိုက္လို႕ကေတာ့ ေသတဲ့သူ တစ္ခါတည္း သြားေရာ့ ငရဲအိုးပဲ ..၊
အပါယ္ေလးဘံုကို တန္းေနေအာင္ ေျပးပါေတာ့တယ္ ။ 
ေသတဲ့သူကို ဆြဲခါ လႈပ္ယမ္း ဖက္ ျပီး ေအာ္ငိုတာကေတာ့ အဆိုးဆံုးပါပဲ ။
က်လုက်ခင္ ျဖစ္ေနတဲ့သူကို ခ်စ္သလိုလိုနဲ႕ ေဆာင့္ကန္ခ်လိုက္တာပါပဲ ။

ဒါေၾကာင့္ ငါေသရင္ မငိုၾကနဲ႕ ဆူဆူညံညံလည္း မလုပ္ၾကနဲ႕ ငါ့ေဘးနားလည္း
မေနၾကနဲ႕ ငါ့တရားနဲ႕ငါ နွလံုးသြင္းျပီး ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေသမယ္လို႕
အဲ့လို ၾကိဳတင္ျပီး မိသားစုကို မွာထားရမယ္... အေဖရယ္ အေမရယ္ နိမိတ္မရွိ
ေသစကားမေျပာပါနဲ႕ အဲ့လို ေျပာလာရင္ ဟဲ့ နိမိတ္မရွိ မလုပ္နဲ႕ ..ငါက ေသရင္
ဒီနိမိတ္နဲ႕ပဲ သြားရမွာ ... အဲ့လို ျပတ္ျပတ္သားသား မွာထားရမယ္လို႕
မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက အထပ္ထပ္အခါခါ သတိေပးသြားခဲ့တာပါ ။

တစ္ခ်ိဳ႕က ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြေတာ့ လုပ္ခဲ့ပါရဲ့ ဒါေပမယ့္ ေသခါနီးက်ေတာ့
လွဴတုန္းကျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေစတနာကို ျပန္မစြဲပဲ ေက်ာင္းစြဲ ဘုရားစြဲ ဇရပ္စြဲ
အဲ့လို စြဲေတာ့ ေက်ာင္းေစာင့္ ဘုရားေစာင့္ ေစတီေစာင့္ေတြပဲ ျဖစ္ၾကရတယ္ ။
ရိပ္သာမွာ အားထုတ္ခဲ့ေပမယ့္ ၀ိပႆနာစိတ္ မျဖစ္ပဲ ရိပ္သာစြဲေသေတာ့
ရိပ္သာေစာင့္ ျဖစ္ရျပန္တယ္ ။ အဲ့ဒါကေတာ့အသက္ရွင္ေနထိုင္တုန္းမွာ ၀ိပႆနာကို ျမင့္ျမတ္စြာ က်င့္ၾကံအားထုတ္ျပီးအေသတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႕ပါပဲ ။

သစၥာတရားကို နွလံုးသားမွာ ယံုမွားသံသယမရွိေအာင္ က်င့္ၾကံသြားနုိင္တဲ့
အရိယာပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မတုန္လႈပ္ေတာ့ပါဘူး ။
အရိယာတို႕ရဲ့ လားရာသုဂတိဟာ ျမဲသြားျပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူသြားရမယ့္ လမ္းကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းပဲ သြားပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့လိုမွ
မက်င့္ၾကံနုိင္တဲ့ သာမာန္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ကေတာ့ ေသခါနီးအခ်ိန္နဲ႕
ပတ္၀န္းက်င္ဟာ ကိုယ့္အတြက္ ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရး ေနာက္ဆံုး
က်ည္ဆန္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အလြန္အင္မတန္မွ အေရးၾကီးလွပါတယ္။

( မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏
ေသခါနီး ၀င္လာတတ္ေသာစိတ္ တရားမွ
ေကာက္နုတ္ေရးသားခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္ ၊)

{Credit to ေရႊတံတိုင္း စိန္ေရႊ ရတနာဆိုင္}
“ေသခါနီးျဖစ္တဲ့စိတ္”
ေသခါနီးျဖစ္တဲ့ စိတ္ဟာ အရမ္းကို အေရးၾကီးပါတယ္ ။
လားရာသုဂတိကို ခ်က္ခ်င္း အက်ိဳးေပးနုိင္ပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းတရားကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ယခုလို...
ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္ ။ ႏြားေက်ာင္းသားဟာ ေန၀င္လို႕ ႏြားေတြကို ျခံထဲသြင္းတဲ့
အခါမွာ ႏြားပ်ိဳ ႏြားေပါက္စေလးေတြက ေရွ့ဆံုးကေန တိုးေ၀ွ႕ျပီး ၀င္ၾကတယ္ ။

ဒါေပမယ့္ မသန္မစြမ္းေတာ့တဲ့ ႏြားအိုၾကီးေတြကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ
ရိုက္နွက္ေျခာက္လွန္႕သည္ျဖစ္ေစ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲ ေနာက္ဆံုးကေန ၀င္ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး ႏြားျခံကို ပိတ္လိုက္တဲ့ ခ်ိန္မွာေတာ့ ႏြားအိုၾကီးေတြက
ျခံေပါက္၀မွာပဲ အိပ္ၾကရတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေန႕ ႏြားေတြကို ျခံထဲက
ျပန္ထုတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ျခံ၀မွာ အိပ္ေနတဲ့ ႏြားအိုၾကီးေတြကပဲ အရင္ထြက္ခြင့္ရပါတယ္ ။ ႏြားပ်ိဳ ႏြားငယ္ေတြကေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွပဲ
ထြက္ၾကရပါတယ္ ။ အဲ့ဒီလိုပဲ ေသခါနီး ခိုကိုးရာမဲ့ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္တဲ့
စိတ္ဟာ အရင္ဆံုးအက်ိဳးေပးပါတယ္လို႕ ျမတ္စြာဘုရား
ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္ ။
၀ိပႆနာအသိ မရွိတဲ့ လူ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေသရရင္ျဖင့္ အရမ္းကို ေၾကာက္ဖို႕
ေကာင္းပါတယ္ ။ ၾကည့္ေလရာ ျမင္ေလရာက ကိုယ္တစ္ဘ၀လံုး စြဲခဲ့တဲ့
အရာေတြခ်ည္းပါပဲ ။ အိမ္ေတြ အသံုးအေဆာင္ေတြ အ၀တ္အစားေတြ သား သမီး လင္ မယားေတြ အိမ္ေမြးတိရစာၦန္ေတြ ။ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိတာေတြအကုန္လံုးက ကိုယ့္ကို အပါယ္ဆြဲခ်မယ့္ အရာေတြခ်ည္းပဲ ။
ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ နားလည္ သေဘာေပါက္တဲ့ လူေတြဟာ သူေတာ္ေကာင္းေနရာ ေမတၱာဓါတ္လႊမ္းျခံဳတဲ့ေနရာ
ဆိတ္ျငိမ္တဲ့ေနရာေတြမွာ ၾကိဳတင္စီစဥ္ျပီး ေသဆံုးေလ့ ရွိၾကပါတယ္။
ေသမယ့္အခ်ိန္ကို ၾကိဳမသိနုိင္ေပမယ့္ အဲ့လိုေနရာမ်ိဳးမွာပဲ ဘ၀ရဲ့
ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြကို ျဖတ္သန္းသြားၾကပါတယ္။ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္စရာပါပဲ။ အပါယ္က်သြားလို႕ ဘြာေတး လုပ္လုိ႕ မရပါဘူး ။
အကုသိုလ္ အစြဲအလန္းေတြ အားၾကီးလြန္းလို႕ ေသခါနီး ၀ိဥာဥ္မခ်ဳပ္နုိင္ပဲ
ဆန္႕တငင္ငင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရွိပါတယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း
အကုသိုလ္ေစတနာ ကုသိုလ္ေစတနာ သိပ္ၾကီးၾကီးမားမား မရွိ.. ၊ ၀ိပႆနာဥာဏ္ကလည္း မရွိေတာ့ သူ႕ ကံက သူ႕ကို ဘယ္ပို႕ရမွန္း မသိပဲ ဟိုစိတ္ေရာက္လိုက္ ဒီစိတ္ေရာက္လိုက္နဲ႕ ၾကာေနတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါကိုပဲ ေဘးကလူက ဟိုလူ႕ ေစာင့္သလိုလို ဒီလူ႕ ေစာင့္သလိုလို သားကိုပဲ ေမွ်ာ္သလိုလို သမီးကိုပဲ ေမွ်ာ္သလိုလိုထင္ေတာ့တာပါပဲ ။ သားေလး ေရာက္လာျပီ သမီးေလး ေရာက္လာျပီ
ထၾကည့္ပါဦး လို႕ ေဘးကမ်ား ကုန္းေအာ္လိုက္လို႕ကေတာ့ ေသတဲ့သူ တစ္ခါတည္း သြားေရာ့ ငရဲအိုးပဲ ..၊
အပါယ္ေလးဘံုကို တန္းေနေအာင္ ေျပးပါေတာ့တယ္ ။
ေသတဲ့သူကို ဆြဲခါ လႈပ္ယမ္း ဖက္ ျပီး ေအာ္ငိုတာကေတာ့ အဆိုးဆံုးပါပဲ ။
က်လုက်ခင္ ျဖစ္ေနတဲ့သူကို ခ်စ္သလိုလိုနဲ႕ ေဆာင့္ကန္ခ်လိုက္တာပါပဲ ။
ဒါေၾကာင့္ ငါေသရင္ မငိုၾကနဲ႕ ဆူဆူညံညံလည္း မလုပ္ၾကနဲ႕ ငါ့ေဘးနားလည္း
မေနၾကနဲ႕ ငါ့တရားနဲ႕ငါ နွလံုးသြင္းျပီး ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေသမယ္လို႕
အဲ့လို ၾကိဳတင္ျပီး မိသားစုကို မွာထားရမယ္... အေဖရယ္ အေမရယ္ နိမိတ္မရွိ
ေသစကားမေျပာပါနဲ႕ အဲ့လို ေျပာလာရင္ ဟဲ့ နိမိတ္မရွိ မလုပ္နဲ႕ ..ငါက ေသရင္
ဒီနိမိတ္နဲ႕ပဲ သြားရမွာ ... အဲ့လို ျပတ္ျပတ္သားသား မွာထားရမယ္လို႕
မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက အထပ္ထပ္အခါခါ သတိေပးသြားခဲ့တာပါ ။
တစ္ခ်ိဳ႕က ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြေတာ့ လုပ္ခဲ့ပါရဲ့ ဒါေပမယ့္ ေသခါနီးက်ေတာ့
လွဴတုန္းကျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေစတနာကို ျပန္မစြဲပဲ ေက်ာင္းစြဲ ဘုရားစြဲ ဇရပ္စြဲ
အဲ့လို စြဲေတာ့ ေက်ာင္းေစာင့္ ဘုရားေစာင့္ ေစတီေစာင့္ေတြပဲ ျဖစ္ၾကရတယ္ ။
ရိပ္သာမွာ အားထုတ္ခဲ့ေပမယ့္ ၀ိပႆနာစိတ္ မျဖစ္ပဲ ရိပ္သာစြဲေသေတာ့
ရိပ္သာေစာင့္ ျဖစ္ရျပန္တယ္ ။ အဲ့ဒါကေတာ့အသက္ရွင္ေနထိုင္တုန္းမွာ ၀ိပႆနာကို ျမင့္ျမတ္စြာ က်င့္ၾကံအားထုတ္ျပီးအေသတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႕ပါပဲ ။
သစၥာတရားကို နွလံုးသားမွာ ယံုမွားသံသယမရွိေအာင္ က်င့္ၾကံသြားနုိင္တဲ့
အရိယာပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မတုန္လႈပ္ေတာ့ပါဘူး ။
အရိယာတို႕ရဲ့ လားရာသုဂတိဟာ ျမဲသြားျပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူသြားရမယ့္ လမ္းကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းပဲ သြားပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့လိုမွ
မက်င့္ၾကံနုိင္တဲ့ သာမာန္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ကေတာ့ ေသခါနီးအခ်ိန္နဲ႕
ပတ္၀န္းက်င္ဟာ ကိုယ့္အတြက္ ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရး ေနာက္ဆံုး
က်ည္ဆန္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အလြန္အင္မတန္မွ အေရးၾကီးလွပါတယ္။
( မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏
ေသခါနီး ၀င္လာတတ္ေသာစိတ္ တရားမွ
ေကာက္နုတ္ေရးသားခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္ ၊)
{Credit to ေရႊတံတိုင္း စိန္ေရႊ ရတနာဆိုင္}

Friday, December 26, 2014

ေသဖို႕အစဥ္သင့္ျဖစ္ၿပီလား?

တစ္ႏွစ္ကူးျပန္ၿပီေသဖို႕တစ္ႏွစ္ပိုနီးလာၿပီ။
ထီးနဲ႕ဖိနပ္ မပါရင္ေႏြခါမွသိ၊
ဒါနနဲသီလ မပါရင္ေသခါမွသိမယ္တဲ့။
ေသဖို႕အစဥ္သင့္ျဖစ္ၿပီလား ?


ကုသိုလ္အမွ်


လြန္ခဲ့ေသာ ၂၀၁၄ ႏွစ္အတြင္း  ေန႕စဥ္ ျမတ္ဘုရားအားရည္စူး၍ အာရုဏ္ဆြမ္း၊ေန႕ဆြမ္းကပ္ျခင္း၊ ပန္းေရခ်မ္းကပ္လွဴျခင္း၊ အခါအားေလ်ာ္စြာသံဃာေတာ္တို႕အားဆြမ္းကပ္လွဴျခင္း၊ေန႕စဥ္ အပ်ိဳသီလ ေစာင့္ထိန္းျခင္း၊အပတ္စဥ္ ၆ပါးသီလ ႏွင့္ ၈ ပါးသီလ ေစာင့္ထိန္းျခင္း၊ တရားစာေပဖတ္ရႈျခင္း၊ နာျခင္း၊တရားအားထုတ္ျခင္းစေသာ ဒါန၊သီလ၊ဘာ၀နာ ေကာင္းမႈအစုစုတို႕ကို မိမိႏွင့္ထပ္ထူထပ္မွ်ရၾကပါေစဟု ကြယ္လြန္သူေက်းဇူးရွင္မိဘႏွစ္ပါးမွစ၍ သတၱ၀ါ အႏၱတို႕အား အမွ်ေပးေ၀ပါ၏။ အမွ် အမွ် အမွ်...........




၂၀၁၄ ႏွစ္ ဒါနကုသိုလ္။
၁။ ပါရီၿမိဳ႕ဦးကုမာရေက်ာင္းလစဥ္လွဴေငြ (၁၀ ယူရို)               =  ၁၂၀  ယူရို။
၂။ ပါရီၿမိဳ႕ဦးကုမာရေက်ာင္းအတြက္  (Deep freexer)           =  ၂၀၀ ယူရို။
၃။ ပါရီၿမိဳ႕ဦးကုမာရေက်ာင္းအတြက္  (Microwave)              =  ၁၀၀ ယူရို။
၄။ ဆရာေတာ္ရေ၀ႏြယ္                                                  =   ၅၀ ယူရို။
၅။ ဦးဇင္းသုမန                                                            =   ၅၀ ယူရို။
၆။ ဒယ္အိုးဆရာေတာ္                                                   =   ၅၀၀ ေဒၚလာ။
၇။ ေက်ာ္သူနာေရးအသင္း                                              = ၁၀၀,၀၀၀ က်ပ္။
၈။ ပုလဲၿမိဳ႕ေဆကာ္လုပ္ဆဲမယ္သီလရင္ေက်ာင္း                    = ၁၀၀,၀၀၀ က်ပ္။
၉။ အထက (၁) တာေမြဆရာပူေဇာ္ပြဲ                                  = ၁၀၀,၀၀၀ က်ပ္။
၁၀။ Research Fondation                                              = 20 euro
၁၁။ Ligue against cancer                                             = 30 euro
၁၂။ Association for children                                         = 45 euro
၁၃။ Association for Handicap                                       = 39 euro
၁၄။ Association for blind                                             = 20 euro
၁၅။ ေက်ာက္ေျမာင္းေစ်းလမ္းအတြင္းၾကြလာေသာသံဃာမ်ား   = ၁၀၀,၀၀၀ က်ပ္။
၁၆။ သံဃာ့ေဆးရံု                                                        =  ၅၀,၀၀၀ က်ပ္။
၁၇။ ႏွင္းဆီကုန္းဘိုးဘြားရိပ္သာ                                        = ၅၀,၀၀၀ က်ပ္။
၁၈။ ပညာေရးေထာက္ပံ့မႈ                                                = ၂၃၃၄ ယူရို။
၁၉။ တြံေတးသဘာ၀တရားရိပ္သာ                                     = ၁၀၀,၀၀၀ က်ပ္။
၂၀။ Road safety                                                         = 15 euro
၂၁။ Fondation Abbe Pierre                                          = 10 euro



Wednesday, December 24, 2014

ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္ႏွင့္ စက္ေတာ္ရာႏွစ္ဆူ ရွာေဖြျခင္း


တစ္ရံေရာအခါ (သကၠရာဇ္အားျဖင့္ တစ္ေထာင္ျပည့္ႏွစ္တြင္) ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ေပ်ာက္ကြယ္ေနေသာ မန္းစက္ေတာ္ရာ ႏွစ္ဆူကို
ရွာေဖြရန္ သာလြန္မင္းၾကီးထံ စာသြင္းၾက၏။...
မင္းၾကီးလည္း သေဘာက်သျဖင့္ စက္ေတာ္ရာ အရွာထြက္ေတာ္မူခဲ့သည္။။
အနတၱ ဓဇ ဆရာေတာ္၊ အရိယာလကၤာရဆရာေတာ္၊
တိေလာကာ လကၤာရ ဆရာေတာ္တို ့လည္း အေဖာ္ပါၾက၏။ အင္း၀ေနျပည္ေတာ္မွ မင္းဘူးသို ့ၾကြကာ တစ္ေတာ၀င္ တစ္ေတာင္ထြက္ သက္တံု တက္တံု ရွာေဖြေတာ္မူၾက၏။
ရက္လည္း အတန္ၾကာေလျပီ။

စက္ေတာ္ရာအနီး မရွက္ရြာတြင္ ေခတၱ
နားေနတည္းခိုေတာ္မူရာ တစ္ညတြင္
ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္ အိပ္မက္ျမင္မက္ေတာ္မူသည္။ အိပ္မက္ထဲ၌ လူတစ္ေယာက္သည္
ေခြးနက္ၾကီးတစ္ေကာင္ႏွင့္အတူ ဆရာေတာ္ထံလာ၍ -

"ဘုန္းၾကီးတို ့လာၾကသည္မွာ အႏၱရာယ္ၾကီးလွသည္။
ေတာနက္၍ သားရဲတိရစၧာန္ ထူေျပာသည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ ၾကြလာခ်င္ရသနည္း" ဟု ေမး၍
ေရွးမင္းတို ့ သြားေရာက္ပူေဇာ္ေလ့ရွိေသာ စက္ေတာ္ရာႏွစ္ဆူရွိေၾကာင္း စာေဟာင္းစာတမ္းရွိ၍ ရွာေဖြရန္လာေၾကာင္း မိန္ ့ေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ဒါယကာက -

"ဤသို ့ဆိုေသာ္ ေခြးနက္ၾကီး၀င္ရာ ေတာသို ့လိုက္လွ်င္
ေတြ ့ရပါလိမ့္မည္" ဟု ေလွ်ာက္သည္တြင္ ႏိုးေတာ္မူ၏။ အိပ္မက္အေၾကာင္း အေဖာ္သံုးပါးအား ေျပာျပရာ
ဗာရာဏသီျပည္ သာသနာ ညိႈးႏြမ္းခ်ိန္တြင္ ၀ိသၾကံဳနတ္သားက ေခြးနက္ေယာင္ေဆာင္၍
ညႊန္ျပသည္ကို ဆင္ျခင္ေတာ္မူၾကလ်က္
ေနာက္တစ္ေန ့နံနက္ ဆက္လက္ရွာၾက၏။

အိပ္မက္၌ ျမင္ရသည့္အတိုင္း ေခြးနက္ၾကီးတစ္ေကာင္သည္ စက္ေတာ္ရာရွိေသာ ေနရာသို ့ ေရွ့ကသြားသည္ကို
ေတြ ့လွ်င္ ေနာက္ကလိုက္ၾကသည္။ စက္ေတာ္ရာေနရာ၌ ေပ်ာက္ကြယ္သြား၏။
ဆရာေတာ္တို ့လည္း မန္းေခ်ာင္းနဖူးတြင္ အေရာက္၊ နတ္ဘီလူးတစ္ေယာက္က ကိုယ္ထင္ရွားထြက္လာျပီးလွ်င္ ေမးျမန္းေျပာဆိုျပီး၍ စက္ေတာ္ရာႏွစ္ဆူကို လိုက္လံ ညႊန္ျပေလသည္။

ဆရာေတာ္တို ့လည္း ေတာင္ေပၚတြင္ က်ိန္းစက္ၾက၏။ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္က
ပ႒ာန္းေဒသနာ ရြတ္ဖတ္ရာ နတ္မ်ား တရားနာလာၾကသည္။
အနီးရွိ နတ္ၾကီးအား "သင္အသူနည္း" ဟု ေမးရာ
"ေသာတာပန္ နတ္ၾကီးပါ" ဟုေလွ်ာက္၏။
"ဘုရားရွင္ကို မွီသေလာ" ဟု ေမးရာ "မွီပါသည္" ဟု ဆုိ၍ -
"ငါရြတ္ေသာ ပ႒ာန္းသည္ ဘုရားေဟာႏွင့္ ညီညြတ္၏ေလာ" ဟု ေမးေတာ္မူသည္။
"ပုပ္လွေသာ ငါးပိကို ဖက္ႏွင့္ အထပ္ထပ္ထုပ္လွ်င္
အေပၚဆံုး ဖက္နံ ့ႏွင့္တူေပ၏" ဟု ေလွ်ာက္၍ -

"သင့္ကိုယ္သင္ ေသာတာပန္နတ္ ဆုိတျပီးကား
သင့္ႏႈတ္ထြက္ ယုတ္ညံ့လွ၏။
ငါရြတ္ေသာ ပ႒ာန္းသည္ ဘုရားေဟာႏွင့္ညီ၏။
ငါ့စကား မမွန္လွ်င္ ငါ့ဦးေခါင္းထက္ မိုးၾကိဳးစက္သြား ေရာက္ေစသတည္း" ဟု
အဓိ႒ာန္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ နတ္က -

"ကြ်ႏု္ပ္လည္း ေသာတာပန္ ဟုတ္ပါသည္။ ဘုန္းၾကီး ပ႒ာန္းေဒသနာလည္း ဘုရားေဟာႏွင့္ ညီပါ၏။
မဆုတ္မနစ္ အားထုတ္ေစလိုေသာ ဆႏၵျဖင့္
ေလွ်ာက္မိပါသည္ကို ခြင့္လႊတ္ပါဘိ" ဟုေလွ်ာက္ျပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြား၏။

ထို ့ေနာက္ စက္ေတာ္ရာကို ပံ့သုကူသကၤန္းျဖင့္
လႊမ္းအုပ္၍ "ငါသည္ ဘုရားျဖစ္မည္ ဧကန္မွန္လွ်င္
ဤသကၤန္း၌ ၁၀၈ ကြက္ စက္လကၡဏာ
ထင္ေစသတည္း"ဟု အဓိ႒ာန္၏။
သကၤန္းသည္ ၾကိဳးၾကာရုပ္ကဲ့သို ့ ကုန္းကြ၍ ထလာသည္ကို ျမင္ရသည္။ ၾကိဳးလည္း ၾကိဳးစား ၾကာလည္းၾကာဦးမည္ ဟု နိမိတ္ဖတ္ေတာ္မူ၏။ စက္ေတာ္ရာ ႏွစ္ဆူကို ခ်ည္မွ်င္ျဖင့္ တိုင္းတာ၍ ယူေဆာင္ခဲ့ျပီးလွ်င္ ဘုရာင္မင္းျမတ္အား ကိုးကြယ္ေစသည္။

ဓမၼာစရိယ ဦးေ႒းလႈိင္
((ရဟႏၱာႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ား-
ေရႊဥမင္ႏွင့္ေတာင္ဖီလာပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ မွ)
ေကာက္ႏုတ္ ေ၀မွ်ပါသည္။)

ေမတၱာျဖင့္ စုစည္းေ၀မွ်သူ
အႏိႈင္းမဲ့စာတိုေပစမ်ား
(www.infinitydhamma.com)

Wednesday, December 17, 2014

"ကဲ……ဆဲခ်င္ၾကေသးလား"







"ကဲ……ဆဲခ်င္ၾကေသးလား"
**********************
     ရဟႏၲာေထရီမၾကီးႏွစ္ပါး ထိုင္ေနတ့ဲအခိ်န္မွာတစ္ပါးကေမးတယ္။အသက္ကလည္းငယ္တယ္ အရြယ္လည္းရွိပါရဲ႕နဲ႔ ဘာေၾကာင့္အိမ္ေထာင္မျပဳတာလည္းဆိုေတာ့ တစ္ပါးကသူ႔ဇာတ္ေၾကာင္းကို ေျပာျပတယ္။
     သူဟာဘဝတစ္ခုမွာ ကုန္သည္တစ္ေယာက္နဲ႔လက္ထပ္ခ့ဲတယ္။ေပါင္းသင္းျပီးမၾကာခင္မွာပဲ ေယာက်ာၤးကကုန္ကူးသြားေတာ့ သူ႔မွာကိုယ္ဝန္နဲ႔က်န္ခ့ဲတယ္။ေယာကၡမေတြကသူ႔သားနဲ႔ရတ့ဲကိုယ္ဝန္မဟုတ္ဘူးဆိုျပီး ႏွင္ခ်လိုက္တယ္။ဗိုက္တစ္လုံးနဲ႔ထြက္သြားခ့ဲရတယ္။ဇရပ္တစ္ခုေရာက္ေတာ့ ဗုိက္နာျပီး ခေလးေမြးတယ္။ခေလးကိုဇရပ္မွာခဏထားျပီး ေရသြားရွာေနတုန္း ခရီးသြားတစ္ေယာက္ကစြန္႔ပစ္ထားတ့ဲခေလးဆိုျပီးယူသြားတယ္။
     ဒီလိုနဲ႔စိတ္ေလျပီးေလ်ာက္သြားေနတုန္း ဓါးျမဗိုလ္ၾကီးန႔ဲေတြ႕ျပီးေပါင္းသင္းခ့ဲျပန္တယ္။မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ေမြးတယ္။တစ္ေန႔ခေလးပုခက္ထဲက ျပဳတ္က်ျပီးေခါင္းမွာဒဏ္ရာရလို႔ ေယာက်ာၤးကိုေၾကာက္ျပီး ထြက္ေျပးခ့ဲျပန္တယ္။
     အဲဒီလိုနဲ႔ တစ္ေယာက္ထဲႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေလ်ွာက္သြားေနတုန္း ကုန္သည္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕ျပီး အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ျပန္တယ္။အဲဒီကုန္သည္ေပါက္စေလးနဲ႔ေပါင္းသင္းေနတုန္းမွာပဲ တစ္ေန႔ကုန္သည္ေလးက မိန္းမငယ္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကိုေခၚလာျပန္လို႔ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းရျပန္တယ္။
     တစ္ေန႔ေတာ့ မယားအငယ္ေလးကို သန္းရွာေပးေနတုန္း ေခါင္းကဒဏ္ရာကိုေတြ႕ေတာ့ သူ႔သမီးဒဏ္ရာနဲ႔တူလိုက္တာလို႔ေတြးျပီး ဇာတိကိုေမးၾကည့္ေတာ့ တကယ္ပဲဓါးျမဗိုလ္ၾကီးနဲ႔ရခ့ဲတ့ဲ သူ႔သမီးျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
     သားအမိႏွစ္ေယာက္ယူၾကံဳးမရျဖစ္ေနျပီး သူတိုလင္ကိုေျပာျပေတာ့ သူ႔လင္ကလည္း တစ္ခ်ိန္ကဇရပ္မွာေပ်ာက္သြားတ့ဲ သူ႔သားေလးျဖစ္ေနျပန္တယ္။
     အဲဒါဟာ ရဟႏၲာေထရီမၾကီးက သူ႔ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းကိုေျပာျပျပီး သူေလာကီမွာမေနဝံ့ေတာ့လို႔ တရားထူးရေအာင္ အားထုတ္ရတာပါလို႔…ေျပာျပခ့ဲပါတယ္။
    အဲဒါဟာသူ "မေအ"နဲ႔တပ္ျပီးဆဲခ့ဲလို႔ျပန္လည္းေပးဆပ္ရတာပါ…တ့ဲ။ဘယ္ေလာက္ထိေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္ပါသလဲ…။
     ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔…………
 ဘာေၾကာင္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေလာက္ပဲေဒါသထြက္ေနပါေစ…သူတစ္ပါးကို" မေအ"နဲ႔တပ္ျပီးမဆဲျဖစ္ေအာင္ ဂရုစိုက္ၾကပါလို႔ သတိေပးခ်င္ပါတယ္။
   ဘုရားစာရြတ္လို႔ ကုသိုလ္ရတာလည္း ဒီပါးစပ္ကထြက္တာပါပဲ။ဆဲလို႔သံသရာမွာ ေပးဆပ္ရမွာလည္း ဒီပါးစပ္ကထြက္တာပါပဲ။
     ဘုရားရွင္က "ပါးစပ္ကထြက္တ့ဲစကားလုံးေတြဟာ အက်ိဳးမခံစားရပဲ…ေပ်ာက္ပ်က္မသြားပါဘူး"…တ့ဲ
          ပါးစပ္ စည္းကမ္းရွိႏိုင္ၾကပါေစ……







shared U Ti Law Ka's photo.

"ကဲ……ဆဲခ်င္ၾကေသးလား"
**********************
ရဟႏၲာေထရီမၾကီးႏွစ္ပါး ထိုင္ေနတ့ဲအခိ်န္မွာတစ္ပါးကေမးတယ္။အသက္ကလည္းငယ္တယ္ အရြယ္လည္းရွိပါရဲ႕နဲ႔ ဘာေၾကာင့္အိမ္ေထာင္မ...ျပဳတာလည္းဆိုေတာ့ တစ္ပါးကသူ႔ဇာတ္ေၾကာင္းကို ေျပာျပတယ္။
သူဟာဘဝတစ္ခုမွာ ကုန္သည္တစ္ေယာက္နဲ႔လက္ထပ္ခ့ဲတယ္။ေပါင္းသင္းျပီးမၾကာခင္မွာပဲ ေယာက်ာၤးကကုန္ကူးသြားေတာ့ သူ႔မွာကိုယ္ဝန္နဲ႔က်န္ခ့ဲတယ္။ေယာကၡမေတြကသူ႔သားနဲ႔ရတ့ဲကိုယ္ဝန္မဟုတ္ဘူးဆိုျပီး ႏွင္ခ်လိုက္တယ္။ဗိုက္တစ္လုံးနဲ႔ထြက္သြားခ့ဲရတယ္။ဇရပ္တစ္ခုေရာက္ေတာ့ ဗုိက္နာျပီး ခေလးေမြးတယ္။ခေလးကိုဇရပ္မွာခဏထားျပီး ေရသြားရွာေနတုန္း ခရီးသြားတစ္ေယာက္ကစြန္႔ပစ္ထားတ့ဲခေလးဆိုျပီးယူသြားတယ္။
ဒီလိုနဲ႔စိတ္ေလျပီးေလ်ာက္သြားေနတုန္း ဓါးျမဗိုလ္ၾကီးန႔ဲေတြ႕ျပီးေပါင္းသင္းခ့ဲျပန္တယ္။မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ေမြးတယ္။တစ္ေန႔ခေလးပုခက္ထဲက ျပဳတ္က်ျပီးေခါင္းမွာဒဏ္ရာရလို႔ ေယာက်ာၤးကိုေၾကာက္ျပီး ထြက္ေျပးခ့ဲျပန္တယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ တစ္ေယာက္ထဲႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေလ်ွာက္သြားေနတုန္း ကုန္သည္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕ျပီး အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ျပန္တယ္။အဲဒီကုန္သည္ေပါက္စေလးနဲ႔ေပါင္းသင္းေနတုန္းမွာပဲ တစ္ေန႔ကုန္သည္ေလးက မိန္းမငယ္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကိုေခၚလာျပန္လို႔ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းရျပန္တယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ မယားအငယ္ေလးကို သန္းရွာေပးေနတုန္း ေခါင္းကဒဏ္ရာကိုေတြ႕ေတာ့ သူ႔သမီးဒဏ္ရာနဲ႔တူလိုက္တာလို႔ေတြးျပီး ဇာတိကိုေမးၾကည့္ေတာ့ တကယ္ပဲဓါးျမဗိုလ္ၾကီးနဲ႔ရခ့ဲတ့ဲ သူ႔သမီးျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
သားအမိႏွစ္ေယာက္ယူၾကံဳးမရျဖစ္ေနျပီး သူတိုလင္ကိုေျပာျပေတာ့ သူ႔လင္ကလည္း တစ္ခ်ိန္ကဇရပ္မွာေပ်ာက္သြားတ့ဲ သူ႔သားေလးျဖစ္ေနျပန္တယ္။
အဲဒါဟာ ရဟႏၲာေထရီမၾကီးက သူ႔ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းကိုေျပာျပျပီး သူေလာကီမွာမေနဝံ့ေတာ့လို႔ တရားထူးရေအာင္ အားထုတ္ရတာပါလို႔…ေျပာျပခ့ဲပါတယ္။
အဲဒါဟာသူ "မေအ"နဲ႔တပ္ျပီးဆဲခ့ဲလို႔ျပန္လည္းေပးဆပ္ရတာပါ…တ့ဲ။ဘယ္ေလာက္ထိေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္ပါသလဲ…။
ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔…………
ဘာေၾကာင္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေလာက္ပဲေဒါသထြက္ေနပါေစ…သူတစ္ပါးကို" မေအ"နဲ႔တပ္ျပီးမဆဲျဖစ္ေအာင္ ဂရုစိုက္ၾကပါလို႔ သတိေပးခ်င္ပါတယ္။
ဘုရားစာရြတ္လို႔ ကုသိုလ္ရတာလည္း ဒီပါးစပ္ကထြက္တာပါပဲ။ဆဲလို႔သံသရာမွာ ေပးဆပ္ရမွာလည္း ဒီပါးစပ္ကထြက္တာပါပဲ။
ဘုရားရွင္က "ပါးစပ္ကထြက္တ့ဲစကားလုံးေတြဟာ အက်ိဳးမခံစားရပဲ…ေပ်ာက္ပ်က္မသြားပါဘူး"…တ့ဲ
ပါးစပ္ စည္းကမ္းရွိႏိုင္ၾကပါေစ……

Monday, December 15, 2014

ေက်ာင္းလွဴအက်ိဳး(၇)မ်ိဳး

ေက်ာင္းလွဴအက်ိဳး(၇)မ်ိဳး





(၁) နတ္ႏွင့္လူနယ္၊သေႏၶတြယ္၍၊

(၂) စိတ္၀ယ္ေတာင့္တ၊ ေဆာက္အံုရ၏၊

(၃) မထၾကက္သီးကိုယ္လည္းမလွဳပ္၊ ေၾကာက္႐ုပ္မထင္၊ ထိပ္လန္ ့စင္၏၊

(၄) ျခေသၤ့-သစ္-က်ား၊ သားရဲမ်ားႏွင့္ ဖမ္းစားကလူ၊ ႏွိပ္စက္မူသား ေတာသူ-ဘုတ္-ၿပိတ္၊ အဆိပ္ထန္ျပင္း ေႁမြႏွင့္ကင္းကအဆင္းေဖာက္ျပန္၊ ကုမၻဏ္-ရကၡိဳသ္၊ နတ္မိုက္ရန္ေပါင္း ေဘးလြတ္ေ႐ွာင္း၏၊

(၅) မေကာင္းအိပ္မက္၊ မျမင္မက္ဘူး၊

(၆)ထင္လ်က္သတိ၊ ၿမဲခိုင္ဘိ၍၊ ၀ိပရိဏံ၊ ေဖာက္ျပန္စိတ္ရင္း၊ ႐ူးသြတ္ျခင္းမွ၊ ႐ွင္း႐ွင္းလြတ္ေ႐ွာင္း၊ က်ိဳးဆက္ေကာင္း၏၊

(၇) ေနာက္ေႏွာင္းဘ၀၊ ပစၦိမ၀ယ္၊ဂုဏကဲပို၊ အရဟတၱဖိုလ္ဟု၊ ထိုထိုေက်းဇူး၊လြန္ျပန္ ့ျပဴးသည္၊ ေဆာက္ဦးလႉက်ိဳး ခုႏွစ္တည္း။

(မင္းကြန္းတိပိဋက)

အႏွိုင္းမဲ႔စာတိုေပစမ်ား

Saturday, December 6, 2014

★ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာစည္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေျဖၾကားေတာ္မူခဲ႔သည့္ “ေသာတာပန္ ရဟန္း လူထြက္/မထြက္”ဟူေသာ ျပႆနာ



 _______________________________________________________


ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ရွိေနခိုက္ “အင္း၀ စာေပတိုက္” မွ “မဟာစည္ ၀ိပႆနာ စိန္ရတုအထိမ္းအမွတ္” စာအုပ္ထူႀကီး ကိုေတြ႕မိသျဖင့္ အားရ၀မ္းသာ ၀ယ္ယူ ပူေဇာ္ခြင့္ရရွိခဲ႔ပါသည္။ အေလးအနက္ထား ဖတ္ရႈမိေသာအခါ “ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာစည္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး” ၏ နက္နဲစူးရွေသာ ဉာဏ္ေတာ္၊ ထက္ျမက္ေသာ စြမ္းရည္ သတိၱ ႏွင့္ ထူးျခားေသာ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားကို ေလ့လာ ေတြ႕ရွိရသျဖင့္ ၾကည္ညိဳျခင္းအသစ္ ျဖစ္မိပါ၏။
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာစည္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ၏ မ်ားစြာေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ေတာ္မ်ားထဲမွ လူသိနည္းေသာ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခု ကို တင္ျပလိုပါသည္။
ထို ေခတ္ကာလ အခ်ိန္က “ေသာတာပန္ ရဟန္း လူထြက္/မထြက္”ဟူေသာ ျပႆနာ ႏွင့္ စပ္၍ အျခားေသာ ပညာရွင္မ်ား က “ေသာတာပန္မ်ား လူမထြက္ေတာ့” ဟု ယူဆ ေတာ္မူၾကသည္ဟု သိရွိရပါသည္။ ယူဆေတာ္မူသည့္ ပါဠိေတာ္ အခ်က္မ်ားမွာလည္း ဤသုိ႕စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာ ေတြ႕ရပါ၏။
“မဟာေမာဂၢလိပုတၱတိႆေထရ္” အေလာင္းအလ်ာ “သာမေဏ” သည္ “အရွင္ သိဂၢ၀ ေထရ္” ထံေတာ္ေမွာက္ တြင္ “ဒြတႎၱ သာကာရ”(၃၂-ေကာ႒ာသ) ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းရင္း “ေသာတာပန္” ျဖစ္ေတာ္မူပါ၏။ ထိုအခါ ဥပဇၥ်ယ္ မေထရ္ ျမတ္က-
“သာမေဏေရာ ေသာတာပတၱိဖေလ ပတိ႒ိေတာ၊အဘေဗၺာ ဒါနိ သာသနေတာ နိ၀တၱိတံု”
(သာမေဏ သည္ ေသာတာပတၱိဖိုလ္ ၌ တည္ၿပီ၊ ယခု သာသနာေတာ္မွ ျပန္နစ္ျခင္း(လူထြက္ျခင္း) ငွာ မထိုက္ေတာ့) ဟု စဥ္းစားေတာ္မူပါ၏။(၀ိ၊႒၊၁၊၃၁။)
ပုထုဇဥ္မ်ားထက္ “သဒၶါ ၊၀ီရိယ၊သတိ၊သမာဓိ၊ပညာ” [ဣေျႏၵ ငါးပါး] ထက္ျမတ္ အားေကာင္း ေသာ “ေသာတာပန္ အရိယာ” သည္ ရခဲလွစြာေသာ ရဟန္းဘ၀ ၌ “အဓိသီလသိကၡာ” [(၂၂၇)သြယ္(ကုေဋကိုးေထာင္ေက်ာ္)] ကို ျဖည့္က်င့္ေနရာမွ သာမန္ “ငါးပါးသီလ” မွ်ေလာက္သာ ေစာင့္ထိန္းရေသာ လူ႕ဘ၀ သို႔ မေျပာင္းႏိုင္ေတာ့ ဟု ဆိုလိုေတာ္မူပါသည္။
ထို အဆိုသည္လည္း ေအာက္ပါ ပါဠိေတာ္(သံ၊၃၊၄၉) ႏွင့္ ညီညႊတ္ေနသကဲ႔သို႔ရွိပါ၏။
ပါဠိေတာ္ ျမန္မာ ျပန္မွာ-
“ရဟန္း တို႔- အေနာက္ မွ အေရွ႕သို႔ စီးဆင္းေနေသာ ဂဂၤါျမစ္ေရ ကို မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္းက ေနာက္ျပန္စီးဆင္းေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္သကဲ႔သို႔ အရိယာ မဂ္ ကိုပြားမ်ားထားေသာ အရိယာ ရဟန္း ကို မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ကမွ် လူထြက္ေအာင္ မတတ္ႏိုင္။ထို အရိယာ ရဟန္း မွလည္း လူထြက္ႏိုင္ေသာ အေၾကာင္း မရွိ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္-
ရဟန္း တို႔- ထို ရဟန္း ၏စိတ္ သည္ ရွည္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး “၀ိေ၀က ိေလသာ” တို႔မွ ကင္းဆိတ္ရာ နိဗၺာန္၌ ကိုင္းညြတ္ ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။” ဟူေသာ ပါဠိေတာ္ ကိုၾကည့္၍ အျခားေသာ ပညာရွင္ မ်ားက ဆိုၾကျခင္းျဖစ္ပါ၏။
မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး သည္ကား အျခားေသာ ပညာရွင္မ်ားကဲ႔သို႔ မယူေခ်ဘဲ ဤသို႔ ယူဆေတာ္မူပါ၏။
ေဖာ္ျပပါ သုတ္ေတာ္ ၌ အရိယာပုဂၢိဳလ္ လူမထြက္ျခင္း၏ အေၾကာင္းကိုျပရာ၀ယ္ “အရိယာမဂ္ ကိုပြားေစေသာေၾကာင့္(၀ါ) အရိယာျဖစ္ေသာေၾကာင့္”ဟု အေၾကာင္းျပေတာ္ မမူေပ။ “သူ၏ စိတ္က ရွည္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး နိဗၺာန္ ၌ ညြတ္ကိုင္းေနေသာေၾကာင့္(၀ါ) ရွည္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး နိဗၺာန္၌ ညြတ္ကိုင္းေသာ စိတ္ရွိေသာေၾကာင့္” ဟု ျပေတာ္မူပါ၏။
“ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္မ်ား” သည္ ခႏၶာငါးပါး ကို “အနိစၥ၊ဒုကၡ၊အနတၱ၊အသုဘ” ဟု ေသခ်ာစြာ သိ၍ “ဒိ႒ိ”အားလံုးႏွင့္တကြ “သညာ၊စိတၱ၊၀ိပၸလႅာသ”အမ်ားစု ကို ပယ္ႏိုင္ေသာ္လည္း “ဒုကၡ” ၌ “ခ်မ္းသာသည္” ဟုထင္မႈ၊“အသုဘ”၌ “တင့္တယ္လွပ၏” ဟုထင္မႈ၊“၀ိပၸလႅာသ”ေလးပါး က်န္ေသး၏။ “ကာမဂုဏ္”၌ တပ္မက္ေသာ “ကာမရာဂ”ကိုလည္းမပယ္ ႏိုင္ေသး။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလာကီ ကာမ ခ်မ္းသာထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ သာလြန္ေသာ ေလာကုတၱရာ ဓမၼ ဖလသမာပတ္ ခ်မ္းသာ ကို၀င္စား၍ ေနႏိုင္ပါလ်က္ အၿမဲမ၀င္စားဘဲ ကာမဂုဏ္ ခ်မ္းသာ ကိုခံစားၾကေသး၏။
အခ်ိဳ႕ေသာ “ေသာတာပန္” မ်ားသည္ “၀ဋဘိရက” ၀ဋ္ဆင္းရဲ၌ ေပ်ာ္ေမြ႕ၾက၏။မိမိ ကိုယ္ခႏၶာ ႏွင့္တကြ
ဘ၀အားလံုး၌ ၿငီးေငြ႕ေသာ “နိဗၺိဒါဉာဏ္” အၿမဲတမ္း မျဖစ္။ ထိုသို႔ “နိဗၺိဒါဉာဏ္” မျဖစ္လွ်င္ “သခၤါရတရား”၏ ဆန္႔က်င္ဘက္ “အသခၤတ ၀ိေ၀က နိဗၺာန္” ၌ အၿမဲတမ္းစိတ္ကိုင္းညြတ္မႈ မျဖစ္ႏိုင္။ ထို“ေသာတာပန္”ပုဂၢိဳလ္ မ်ိဳးသည္ “ရဟန္းဘ၀” မွ “လူ႕ဘ၀” ေျပာင္းႏိုင္ေသးသည္။
အကယ္၍ ခႏၶာငါးပါး၌ ၿငီးေငြ႕ေသာ “နိဗၺိဒါဉာဏ္” ျဖစ္၍ “နိဗၺာန္”၌ အၿမဲကိုင္းညြတ္ေသာ စိတ္ ရွိေနပါမူ လူ႔ဘ၀သို႔မေျပာင္းႏိုင္ေပ။“နိဗၺာန္”၌ အၿမဲကိုင္းညြတ္ေသာ စိတ္ ရွိေနပါက “အရိယာ” သာမဟုတ္ ပုထုဇဥ္ “အာရဒၶ ၀ိပႆက”ပုဂၢိဳလ္ သည္လည္း “ရဟန္းဘ၀” မွ “လူ႕ဘ၀” ေျပာင္းေတာ့မည္ မဟုတ္ ဟု မဟာစည္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး က မွတ္ခ်က္ျပဳေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။
ထိုအတူ “ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္”မ်ားသည္ “သီေလသု ပရိပူကာရီ-သီလ တို႔၌ ျပည့္စံုေအာင္ျဖည့္က်င့္ေလ့ရွိ၏”ဟု ေဟာေတာ္မူပါ၏။(အံ၊၁၊၂၃၃။)။
“(၂၂၇)သြယ္ေသာ “အဓိသီလသိကၡာ” ကိုစြန္႔၍“ငါးပါးသီလ”မွ် ကိုထိန္းေနပါလွ်င္ “သီလ”၌ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ျဖည့္က်င့္ရာ ေရာက္ႏိုင္ပါမည္လား” ဟု စဥ္းစားစရာရွိပါသည္။ဤသို႔လည္း စဥ္းစားစရာမလိုပါေခ်။
“သီလ” ဆိုသည္မွာ လူ႕ဘ၀ အလိုက္၊သာမေဏ ဘ၀ အလုိက္၊ရဟန္းဘ၀ အလိုက္၊ထိုက္သည့္အားေလ်ာ္စြာျဖည့္က်င့္ရ၏။ ရဟန္းဘ၀ ၌ မေနေသာ“ေသာတာပန္” သည္  “ရဟန္းသီလ” ကုိ ျဖည့္က်င့္ရန္ မလိုေပ။“ေသာတာပန္၊သကဒါဂါမ္ အရိယာ”ျဖစ္ေနေစကာမူ လူ႕ဘ၀၌ ေနလွ်င္ အိမ္ေထာင္ျပဳခြင့္ရွိပါ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ “ေသာတာပန္ဂုဏ္အဂၤါ” ကို ျပေတာ္မူရာ၌-
(၁) ဗုေဒၶ အေ၀စၥ ပသာေဒန သမႏၷာဂေတာ=ဘုရားရွင္၌ဉာဏ္ျဖင့္သက္၀င္၍ ၾကည္ညိဳျခင္း ႏွင့္ျပည့္စံု၏။
(၂) ဓေမၼ အေ၀စၥ ပသာေဒန သမႏၷာဂေတာ=တရားေတာ္ ၌ဉာဏ္ျဖင့္သက္၀င္၍ ၾကည္ညိဳျခင္း ႏွင့္ျပည့္စံု၏။
(၃) သံေဃ အေ၀စၥ ပသာေဒန သမႏၷာဂေတာ=အရိယာ သံဃာေတာ္ ၌ဉာဏ္ျဖင့္သက္၀င္၍ ၾကည္ညိဳျခင္း ႏွင့္ျပည့္စံု၏။
(၄) အရိယ ကေႏၱဟိ သီေလဟိ သမႏၷာဂေတာ=အရိယာ တို႔ႏွစ္သက္အပ္ေသာ ငါးပါးသီလ ႏွင့္ျပည့္စံု၏။ ဟု “ငါးပါးသီလ” ကိုသာ ျပထားပါေပ၏။(သံ၊၁၊၂၉၈။)(သံ၊႒၊၂၊၆၇။)
မဟာစည္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ၏ အယူ သည္ ေအာက္ပါ ပါဠိေတာ္ အ႒ကထာ မ်ားႏွင့္ ညီညြတ္ပါေပ၏။
“အခါတစ္ပါး ၌ “ကဠာရခတၱိယ ရဟန္း” သည္ “အရွင္သာရိပုတၱရာ” ထံ လာ၍ “ေမာဠိယဖဂၢဳန ရဟန္း” လူထြက္သြားေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထား၏။
ထိုအခါ “အရွင္သာရိပုတၱရာ” က-
“န ဟိ ႏူန ေသာ အာယသၼာ ဣမသၼႎ ဓမၼ၀ိနေယ အႆာသမလတၳ= ထို အရွင္ ေမာဠိယ ဖဂၢဳန သည္ ဤ သာသနာေတာ္၌ သက္သာရာ(အားကိုးရာ) ကို ရဟန္မတူ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။(သံ၊၁၊၂၈၃။)။”
ဤ ပါဠိေတာ္ ၌ “အႆာသ”ဟူသည္ “သာသနာေတာ္၌ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထိုင္ႏိုင္ေၾကာင္း မွီခို အားထား ရာျဖစ္ေသာ ေအာက္မဂ္ သံုးပါး၊ ေအာက္ဖိုလ္ သံုးပါး ” ဟု အ႒ကထာ ၌ ဖြင့္ျပထားပါ၏။(သံ၊႒၊၂၊၅၇။)။
“ထို ေအာက္မဂ္ သံုးပါး၊ေအာက္ ဖိုလ္ သံုးပါး ရရွိထားလွ်င္ သိကၡာခ်၍ လူထြက္ေတာ့မည္မဟုတ္” ဟု“အရွင္သာရိပုတၱရာ” ဆိုလိုသည္။
ထို “အ႒ကထာ” ၌ “ေသာတာပတၱိမဂ္ ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊သကဒါဂါမ္မဂ္ ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊အနာဂါမိမဂ္ ကိုေသာ္လည္းေကာင္း” စသည္ျဖင့္ ခြဲ၍ မဆိုပါေခ်။ “တေဟာ မေဂၢ တီဏိ စဖလာနိ”ဟု တစ္ေပါင္းတည္း ဆိုထားပါသည္။
သို႔ေသာ္ “ဋီကာ” ၌ ထပ္ဆင့္ရွင္းျပထားပံုမွာကား -
“လူထြက္ျခင္း မည္သည္ ကာမဂုဏ္ တို႔၌ ငဲ့ကြက္မႈ ရွိေနေသးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထို ကာမဂုဏ္ တို႔၌ ငဲ့ကြက္မႈ မရွိျခင္း မွာလည္း (တတိယမဂ္=အနာဂါမိမဂ္) ကို ရရွိမွ ျဖစ္ႏိုင္ေပမည္။”။(သံ၊ဋီ၊၂၊၇၃။)
ဤစကားအားလံုးကို ေကာက္ခ်က္ခ်လွ်င္“အနာဂါမ္ရဟန္း” ျဖစ္လွ်င္ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် လူ မထြက္ေတာ့။
“ေသာတာပန္”ျဖစ္လွ်င္ကား လူထြက္ႏိုင္ေသးသည္။
ဤ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ “မဟာစည္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး”၏ စူးရွ နက္နဲေသာ ဉာဏ္ပညာ ႀကီးက်ယ္ပံု ကို သိႏိုင္ေလာက္ပါေပၿပီ။
မွီခိုရာက်မ္းကိုး-
-၂၀၁၄-ခုႏွစ္၊ေဖေဖာ္၀ါရီလထုတ္၊ “မဟာစည္ ၀ိပႆနာ စိန္ရတု အထိမ္းအမွတ္၊”စာအုပ္ (စာ-၄၀၃/၄၁၁)
ေရးသားၿပီးစီး။ ။၁၃၇၆ခုႏွစ္၊၊တန္ေဆာင္မုန္းလဆုတ္၊ (၇)ရက္ေန႔၊(၁၃-၁၁-၂၀၁၄)ရက္ေန႔၊ၾကာသပေတးေန႔-(ည-၈း၃၄)
ခ်မ္းသာပါၾကေစ၊ေအးၿငိမ္းၾကပါေစ၊
သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ..လြတ္ေျမာက္ႏိုင္္ၾကပါေစ။
ဘ၀တုသဗၺမဂၤလံ
သင့္
ကလ်ာဏ မိတၱ
(ကိုညီညီတင္)
nyinyitindrums@gmail.com
(09-445108754)
http://www.facebook.com/konyinyi.tin
http://www.thirdteachingdhammadanafoundation.tk