ေမထုန္ (၈)ပါး။

ေမထုန္ (၈)ပါး။
၁။ တဏွာတက္ၾကြ သံဝါသ ၿပဳၾက ေမထံု(၁)
၂။ ပူးပူးကပ္ကပ္ နီးစပ္ေနခ်င္ လြန္ေပ်ာ္ရႊင္ မွတ္လ်င္ ေမထံု(၂)
၃။ တဏွာေရာင္ၿပ ရယ္ၿမဴးၾက မွတ္ပ ေမထံု(၃)
၄။ မ်က္စိႏွစ္စံု ရူပါရံု တိုက္ဆိုင္တၾကည့္ၾကည့္ ေမထံု(၄)ဟုသိ
၅။ အသံၾကားေအာင္ ဟန္ေဆာင္ေအာ္ဟစ္ သစ္သစ္ရင့္ၾကဴး ရႊင္ေပ်ာ္ၿမဴး မွတ္ဦး ေမထံု(၅)
၆။ အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္း ၿပန္ေၿပာင္းေတြးရႈ ခံစားမႈ (၆) ခုေမထံုသာ
၇။ ေၿခာင္းေၿမာင္းၾကည့္ကာ သာယာသမႈ ခံစားရႈ (၇) ေမထံုသာ
၈။ ဒါနသီလၿပဳၾကေသာခါနိဗၺာန္ေရာက္ရန္ စိတ္မသန္ဘဲ ဥာဏ္မြဲ ဥာဏ္ေမွာင္ တဏွာေဆာင္၍နတ္ေဘာင္ရည္မွန္းနတ္နန္းကာမဂုဏ္နတ္ရိပ္ၿမံဳကိုတဘက္ငါးရာ ခံစားကာၿဖင့္မွန္စြာေရာက္ေရးၾကံေတြးေထြထူး သဒၶါရူးၿဖင့္ရႊင္ၿမဴးသာယာ ခံစားကာ မွတ္ပါေမထံု(၈)။

ေမထုန္ငယ္ (၇) ပါး။
၁။ မသနံ = နံသာစသည္ျဖင့္ပြတ္သပ္ဆုတ္နယ္သည္ကိုသာယာျခင္း။
၂။ ဟသိတံ = ရယ္ရႊင္ေပ်ာ္ပါး၊ကစားျမဴးတူးျခင္း။
၃။ သဒၵံအႆာဒံ = ဝိသဘာဂပုဂိၢဳလ္တို႔၏အသံကိုနာခံသာယာျခင္း။
၄။ဣကၡနံ = ဝိသဘာဂပုဂိၢဳလ္ကိုၾကည့္ျခင္း။
၅။ ကတံအႆာဒံ = ေရွးကျပဳခဲ့ဘူးေသာကာမဂုဏ္ကိုအာရံုျပဳလ်က္သာယာျခင္း။
၆။ အညံအႆာဒံ =သူတစ္ပါးတို႔ခံစားျပည့္စံုကာမဂုဏ္ကိုအာရံုျပဳလ်က္သာယာျခင္း။
၇။ အဂၢအႆာဒံ=သီလအက်င့္ျမတ္ပဋိပတ္ေၾကာင့္နတ္ဘဝကိုေတာင့္တသာယာျခင္း။
ပြတ္သပ္မက်ဴး၊ရယ္ျမဴးမရွိ၊မ်က္စိမဆံု၊
သံမ်ိဳးစံုပစ္၊ ေရွးျဖစ္မၾကံ၊ေမာင္ႏွံငံု႔ေရွာင္၊
နတ္ေဘာင္မရြယ္၊ခုႏွစ္သြယ္၊လြတ္ဖြယ္ေမထုန္တည္း။

ရန္ကုန္ၿမိဳ့၊မဟာဝိသုဒၶါ႐ံု စာသင္တိုက္ႀကီးကိုစတင္တည္ေထာင္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ပထမ မဟာဝိသုဒၶရံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဘႏၵႏၱသဝါဘိဝံသ။ဆရာေတာ္ႀကီးကအခုလိုထိမိ တဲ့
ေတးထပ္တစ္ပုဒ္နဲ႔ ရဟန္းေတာ္ေတြ မ ေၾကာင့္မပ်က္စီးဖို႔သတိေပးေတာ္မူခဲ့တယ္။
အနာဂါမ္ေလာကုတ္၊သေဘာဟုတ္မရမီ၊
ေျပာအလုပ္ႏွင့္ သမဏပီေအာင္၊မ မသီေစႏွင့္။
သင္းအတြက္ ရမၼက္ခြာ၊စကၠဝါျခား၍ ေနသင့္၊
ဝိသဘာဂအာ႐ံုေမွ်ာ္သည္၊ရွာပံုေတာ္ေတြႏွင့္။
ကာမဂုဏ္ေညႇာ္ေလပင့္ေတာ့၊ေလလြင့္ရျပန္သည္၊
ဈာန္လက္ကိုင္ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ယုတ္႐ိုပ်က္ျပားမ်ားလွေလၿပီ၊
က်င့္သီလစာမရီလို႔၊မကြာညီတည္ရစ္ဖို႔၊
ျပည္ခ်စ္တဲ့ညီလ်ာ၊သိပါစိမ့္ငွာ၊
ေနာင္ေတာ္ႀကီးအကိုဝါ၊ထိုကဗ်ာလက္ကမ္းေပါ့ေလး။
အဓိပၸါယ္လိုရင္းကေတာ့ ငယ္ျဖဴရဟန္းေတြ လူထြက္ဘဝမေရာက္ခ်င္ရင္ အနာဂါမ္ ပုဂၢိဳလ္မျဖစ္မျခင္း အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔နီးကပ္စြာမဆက္ဆံပါနဲ႔တဲ့။အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ နီး ကပ္စြာဆက္ဆံရင္ပုထုဇဥ္ရဟန္းမေျပာနဲ႔ ေသာတာပန္၊သကဒါမ္ရဟန္း ေတြေတာင္ လူထြက္ႏိုင္ေသးတယ္တဲ့။ အနာဂါမ္က်မွသာ ကာမဂုဏ္ကို ပယ္သတ္ၿပီးလို႔ လူမထြက္ ႏိုင္ေတာ့တာပါတဲ့။ မ နဲ႔ေဝးေဝးက ဆက္ဆံဆိုတဲ့ေနရာမွာ စိတ္ခ်ရေအာင္ စၾကဝဠာ ႀကီးတစ္ခုေလာက္ျခားတဲ့အထိ ေဝးေဝးက ဆက္ဆံေစခ်င္တယ္တဲ့။ ဖိုဓာတ္၊ မ ဓါတ္ လို႔ေခၚတဲ့ သေဘာျခင္းမတူတဲ့ ဝိသဘာဂအာ႐ံုႏွစ္ခုဟာ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ထိေတြ႕ယဥ္ ပါးရေအာင္ သဘာဝအရ အၿမဲရွာေဖြေနတတ္ ၾကတယ္ တဲ့။