ေမတၱာရပ္၀န္း: July 2015

Thursday, July 30, 2015

တစ္ခါတေလ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ေကာင္းပါတယ္

တစ္ခါတေလ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ေကာင္းပါတယ္
ရေဝႏြယ္(အင္းမ)
ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္ကတရားက်င့္ဘက္သူငယ္ခ်င္းရဟန္းႏွစ္ပါးရွိပါတယ္။ တရားက်င့္ျပီးနတ္ျပည္မွာျဖစ္ရပါတယ္။ တစ္ခါနတ္ျပည္ကစုေတေတာ့ တစ္ပါးကဘုရင့္သားျဖစ္ျပီး တစ္ပါးက ပုေရာဟိတ္ရဲ့သားျဖစ္ရပါတယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ပုေရာဟိတ္သားကဘုရင့္သားကုိ"သူငယ္ခ်င္းတခ်ိန္မွာသင္ကဘုရင္ျဖစ္ျပီးငါကပုေရာဟိတ္ျဖစ္လိမ့္မယ္။ဒါေၾကာင့္.ငါတုိ႔ပညာတတ္မွျဖစ္မယ္"ဆုိျပီးသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ပညာသင္ဖုိ႔ျမိဳ႔ရြာေတြကုိထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ရြာတစ္ရြာေရာက္ေတာ့ ပေစၥကဗုဒၶေတြကုိရြာသူရြာသားေတြက ဆြမ္းေလာင္းေနတာေတြ ေနရာထုိင္ခင္းေပးေန တာေတြအရုိအေသျပဳေနတာေတြကုိေတြ႔ျပီး"အရွင္ျမတ္ေတြဟာ အတတ္ပညာတစ္ခုခုကုိတတ္လုိ႔လူေတြက အရုိ အေသျပဳေနၾကတာပဲ"လုိ႔ေတြးၿပီး ပညာသင္ေပးဖုိ႔ပေစၥကဗုဒၶေတြကုိေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ပေစၥကဗုဒၶအရွင္ျမတ္ ေတြက"ရဟန္းအတတ္ပညာကုိရဟန္းျပဳမွသင္ေပးမယ္"ေျပာလုိ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရဟန္းျပဳၾကပါတယ္။

ပေစၥကဗုဒၶေတြကလည္း သကၤန္းဝတ္ပုံ၊ ေနပုံထုိင္ပုံ၊ တရားအားထုတ္ပုံစသည္ေတြကုိသင္ေပးရင္း"ဒီတရား ေတြကုိတစ္ပါးတည္းေနျပီးအားထုတ္ရတယ္"လုိ႔ေျပာၿပီးတရားအားထုတ္ဖုိ႔ သစ္ရြက္မုိးတဲ့ သစ္သားေက်ာင္းေလးေတြ တစ္ေက်ာင္းစီေပးလုိက္ပါတယ္။

ပုေရာဟိတ္ရဲ့သားက ေက်ာင္းေလးထဲမွာတရားစအားထုတ္တာနဲ႔သမာဓိတန္းရပါတယ္။ ဘုရင့္သားကေတာ့ တစ္ပါးစီခြဲေနရလုိ႔ပ်င္းတဲ့စိတ္ေတြဝင္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပုေရာဟိတ္သားရဟန္းဆီသြားလည္ပါတယ္။ ပထမေတာ့ ပုေရာဟိတ္သားရဟန္းကလက္ခံပါေသးတယ္။ သုံးႀကိမ္ေျမာက္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ "ဒီမင္းသားရဟန္း အၿမဲလာေနရင္ သူလည္းတရားအားထုတ္မႈပ်က္တယ္ ငါလည္းတရားအားထုတ္မႈပ်က္တယ္"လုိ႔ေတြးၿပီး ေနထုိင္ရာ ေက်ာင္းကေန တိတ္တဆိတ္ထြက္ခြါလုိက္ပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ေတာထဲသြား အားထုတ္ပါေတာ့တယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔မင္းသားရဟန္းေရာက္လာေတာ့ ပုေရာဟိတ္သားရဟန္းကုိမေတြ့တာနဲ႔ " ေၾသာ္... ပုေရာဟိတ္ သားရဟန္းကေတာင္ ငါလုိမင္းသားကုိမေတြ႔ခ်င္ေတာ့ပါလား"လုိ႔ စဥ္းစားရင္းကုိယ့္စိတ္ကေလးကုိျပန္ေျပာပါတယ္။
" အုိ...စိတ္၊ သင္စိတ္ဟာ ရွက္ဖုိ႔ေကာင္းလုိက္တာ၊ သင္စိတ္ဟာ ေလးႀကိမ္ေျမာက္အထိေတာင္ဒီေက်ာင္းကုိ ငါ့ကုိပုိ႔ေပးတယ္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ သင္စိတ္အလုိတုိင္းမလုိက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ သင္စိတ္ကသာ ငါ့အလုိတုိင္းလုိက္ရ ေတာ့မယ္"

မင္းဟားရဟန္းဟာ ကုိယ့္စိ္တ္ကုိျပန္ေျပာျပီး ကုိယ့္ေက်ာင္းေလးဆီျပန္သြားပါတယ္။ ျပီးေတာ့တစ္ပါးတည္း တရားကုိ က်ိဳးက်ိဳးစားစားအားထုတ္လုိက္တာ ပေစၥကဗုဒၶျဖစ္သြားပါတယ္။ ပေစၥကဗုဒၶျဖစ္ေတာ့ နႏၵမူေတာင္ကုိ ၾကြပါတယ္။
ပုေရာဟိတ္သားရဟန္းလည္းေတာထဲမွာတစ္ပါးတည္းအားထုတ္လုိက္တာ ဘုရင့္သားနည္းတူ ပေစၥကဗုဒၶျဖစ္ သြားပါတယ္။ ပေစၥကဗုဒၶျဖစ္ေတာ့ နႏၵမူေတာင္ကုိၾကြခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ပါးဆုံေတာ့ႏွစ္ပါးအတူ ဥဒါန္းစကားက်ဴး ပါေတာ့တယ္။

"ရင့္က်င့္တဲ့ ပညာရွိတဲ့ ဝီရိယရွိတဲ့အတူတကြတရားက်င့္ဘက္ မိိတ္ေဆြေကာင္းကုိရခဲ့ရင္ အဲဒီမိတ္ေဆြေကာင္း နဲ႔ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာေဘးရန္ေတြကုိပယ္ရွားၿပီး တရားက်င့္သင့္တယ္၊
တကယ္လုိ႔ မိတ္ေဆြေကာင္းကုိမရခဲ့ရင္ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းပဲတရားက်င့္သင့္တယ္၊ "
(သုတၱနိပါတ္ အ႒ကထာ၊ ပတြဲ ၊ႏွာ- ၈၁)

တရားအားထုတ္တဲ့ေနရာမွာ တစ္ေယာက္တည္းပဲအားထုတ္သင့္တယ္ဆုိတာ သာဓကျပထားတဲ့ဝတၳဳေလးပါ။ ၿမိဳ႔မွာေနေနတဲ့ရဟန္းတစ္ပါးအေနနဲ႔ေတာထဲသြားၿပီး တစ္ပါးတည္းတရားအားထုတ္ဖုိ႔ဆုိတာမလြယ္ကူလွသလုိ အိမ္မွာ မိသားစုနဲ႔အတူေနရတဲ့ မိသားစုရဲ့စားဝတ္ေနေရးကုိေျဖရွင္းေပးေနရတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔လည္း ေတာထဲသြားျပီးတစ္ေယာက္တည္းတရားအားထုတ္ဖုိ႔ဆုိတာကလည္းေတြးေတာင္မေတြးရဲတဲ့ကိစၥပါ။ ဒီေတာ့ အိမ္မွာ မိသားစုနဲ႔ေနရင္းပဲ တစ္ေယာက္တည္းတရားအားထုတ္တဲ့နည္းကုိယူရေတာ့မွာပါ။

ဥပမာ-ဘုရားေရွ႔မွာတစ္ေယာက္တည္း နာရီဝက္ေလာက္ ႏွစ္သက္ရာကမၼ႒ာန္းတစ္ခုကုိ အားထုတ္ေနမယ္ ဆုိရင္တစ္ေယာက္တည္းအားထုတ္ေနတာပါပဲ။
ဒီလုိပါပဲ ရိပ္သာမွာသြားျပီး ေယာဂီ ႏွစ္ရာသုံးရာနဲ႔အားထုတ္တဲ့အခါ ကုိယ့္အမွတ္နဲ႔ကုိယ္ သတိကပ္အားထုတ္ ေနရင္လည္း တစ္ေယာက္တည္းအားထုတ္ေနတာပါပဲ။ ရိပ္သာမွာလူေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲမ်ားမ်ား ကုိယ့္ျဖစ္ခုိက္ရုပ္ နာမ္ အေပၚ ကုိယ့္အမွတ္ကေလးနဲ႔ေနေနရင္ တစ္ေယာက္တည္း အားထုတ္ေနေနတာပါပဲ။ ကုိယ့္မွာ မိသားစုေတြ မိတ္ေဆြေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲရွိရွိ ကုိယ့္အမွတ္နဲ႔ကုိယ္ေနေနရင္ တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ။ ဒါေတြက မိသားစု ရွိေနေပမယ့္ တစ္ေယာက္တည္း သီးျခားေနလုိ႔ရတဲ့နည္းေတြပါ။

အဲဒီလုိမွမဟုတ္ဘဲ တစ္ေယာက္တည္းထုိင္ျပီး အားထုတ္ေနေပမယ့္ စိတ္ကမိသားစုဆီေရာက္သြားလုိက္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီေရာက္သြားလုိက္၊အလုပ္ဆီေရာက္သြားလုိက္ဆုိရင္ေတာ့တစ္ေယာက္တည္းအားထုတ္တာမဟုတ္ဘဲ အေပါင္းအေဖာ္စုံညီစြာနဲ႔အားထုတ္ေနေတာ့တာပါ။ လူကသာဘုရားေရွ႔မွာတစ္ေယာက္တည္း ထုိင္ေနတာ စိတ္ကေတာ့အျပင္မွာပါ။ ဒါဆုိရင္တရားကမတက္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။
တခ်ိဳ႔မ်ားစိတ္ကဘယ္ေလာက္ထိထြက္သလဲဆုိရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေကာ္ဖီဆုိင္ထုိင္ မုန္႔ေတြစား စကားေတြ ေျပာေနလုိက္တာအေတာ္ေလးၾကာမွ"ငါ့စိတ္ေတြအျပင္ထြက္ေနပါလား"ဆုိၿပီးသိရပါေတာ့တယ္။ သိတာနဲ႔ေယာဂီအမ်ားစုကပင္တုိင္အာရုံဆီခ်က္ခ်င္းျပန္ကပ္လုိက္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ ဝိပႆနာသေဘာတရားအရ အဲဒီလုိမလုပ္ရပါဘူး။ စိတ္ထြက္တာကုိသိလုိက္တာနဲ႔ "စိတ္ထြက္တယ္ စိတ္ထြက္တယ္"လုိ႔ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ မွတ္လုိက္ရပါတယ္။ ၿပီးမွမူလပင္တုိင္အမွတ္ကုိျပန္မွတ္ရပါတယ္။ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ စိတ္ထြက္တာ သိလုိက္တာနဲ႔ ပင္တုိင္အာရုံဆီျပန္ကပ္လုိက္ ျပန္ကပ္လုိက္လုပ္ေနရင္ ေယာဂီနဲ႔စိတ္ထြက္တာ နပန္းလုံးေနရေတာ့ တာပါ။ စိတ္ထြက္တာကုိမွတ္တတ္တဲ့အက်င့္ေလးကုိလည္း အက်င့္လုပ္ထားရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကုိယ့္အိမ္ကဘုရားခန္း ေရွ႔မွာ တရားအားထုတ္ေနတာလည္း တစ္ေယာက္တည္းအားထုတ္ေနတာပါပဲ။

ရိပ္သာမွာက်ေတာ့ လူမ်ားတဲ့အတြက္ ကုိယ့္အမွတ္နဲ႔ကုိယ္သတိကပ္ျပီးရႈမွတ္ေနရတဲ့အျပင္ အရွင္မဟာကစၥာ ယနရဲ့ ၾသဝါဒေလးခ်က္ကုိလည္းလုိက္နာထားရပါတယ္။ အရွင္မဟာကစၥာယနဆုိတာ ျမတ္စြာဘုရား အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေဟာထားတဲ့တရားေတြကုိအက်ယ္ခ်ဲ့ၿပီးေဟာျပတဲ့ေနရာမွာ အေတာ္ဆုံးအေကာင္းဆုံး ဧတဒဂ္ရထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ပါ။

စကၡဳမာ'ႆ ယထာအေႏၶာ၊ ေသာတဝါ ဗဓိေရာယထာ။
ပညာဝါ'ႆ ယထာမူေဂါ၊ ဗလဝါ ဒုဗၺေလာရိဝ ။
တရားအားထုတ္ေနတဲ့ေယာဂီဟာ -
၁။ မ်က္စိအျမင္ေကာင္းေပမယ့္ အကန္းလုိေနရပါတယ္။
၂။ နားအၾကားေကာင္းေပမယ့္ နားအပင္းလုိေနရပါတယ္ ။
၃။ စကားေျပာေကာင္းေပမယ့့္ အ.အလုိေနရပါတယ္။
၄။ အားအင္ရွိေပမယ့္ အားအင္နည္းသူလုိေနရပါတယ္။
* မ်က္စိအျမင္ ေကာင္းသူပင္ မျမင္ကန္းပမာ။
* နားအၾကားတြင္ ေကာင္းသူပင္ နားလွ်င္ပင္းပမာ။
* စကားေျပာတြင္ ေကာင္းသူပင္ အ.သြင္ဆြံ ႔ပမာ။
* ျပည့္ဝအားအင္ ရွိသူပင္ အားအင္နည္းပမာ။
* ဤကဲ့သုိ႔ပင္ က်င့္ႏိုင္လွ်င္ တရားျမင္မည္သာ။

အျပင္ေလာကမွာ မ်က္စိအျမင္ေတြဘယ္ေလာက္ပဲေကာင္းေကာင္း တရားအားထုတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ အကန္းလုိပဲက်င့္ရပါမယ္။ အကန္းလုိဆုိေတာ့ မ်က္စိကုိပိတ္ထားရမွာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္မၾကည့္ဘဲ စႀကၤံၾကြတဲ့အခါ မ်က္စိကုိေလးေထာင္ပဲၾကည့္ရပါမယ္၊ စိတ္ကုိေတာ့လွမ္းေနတဲ့ေျခေထာက္ဆီကုိပုိ႔ထားရပါမယ္။

အဲဒီလုိမွမဟုတ္ဘဲ အျပင္မွာေနတဲ့အတိုင္း ေဘးကုိၾကည့္လုိက္မယ္၊ ေရွ႔ကိုေက်ာ္ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ "ေၾသာ္ သူက အကၤ်ီအစိမ္း ေရာင္ဝတ္ထားတယ္၊ ဆံပင္အနီဆုိးထားတယ္ " စသည္ျဖင့္အေတြးေတြဝင္ၿပီး သမာဓိကပ်က္သြားပါျပီ၊ တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ေတာ့ဘဲ အမ်ားနဲ႔ေရာယွက္လုိက္တာပါ။

နားအပင္းဆုိတဲ့ေနရာမွာလည္း စိတ္ကအျပင္ကအသံေတြဆီမေရာက္ရပါဘူး။ အျပင္မွာေျပာေနတဲ့အသံေတြ ၾကားရတဲ့အသံေတြဆီစိတ္ကေရာက္သြားရင္သမာဓိကပ်က္သြားေတာ့တာပါ။အျပင္အသံေတြၾကားခဲ့ရင္လည္း "ၾကားတယ္ ၾကားတယ္"လုိ႔ မွတ္ရပါတယ္။
အျပင္မွာဘယ္ေလာက္ပဲစကားေျပာေကာင္းေကာင္း တရားအားထုတ္ျပီဆုိရင္ေတာ့ အ.အလုိေနရပါတယ္။ စကားေျပာလုိက္ျပီဆုိရင္ ကုိယ္တင္သမာဓိပ်က္ရတာမဟုတ္ဘဲ နားေထာင္တဲ့သူေကာ သမာဓိပ်က္ေတာ့တာပါ။ စကားေျပာလုိက္တာနဲ႔တစ္ေယာက္တည္းေနတာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ တရားအားထုတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စကားေျပာ တာကုိအထူးေစာင့္ထိန္းရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လုံးဝစကားမေျပာရဘူး ဝစီပိတ္က်င့္ရမယ္လုိ႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာဖုိ႔လုိအပ္လာရင္ေတာ့တရားနဲ႔စပ္တဲ့စကားကုိေတာ့ သတိနဲ႔ကပ္ေျပာေကာင္းပါတယ္။
ေနာက္တရားအားထုတ္တဲ့အခါဘယ္ေလာက္ပဲအားအင္ေကာင္းေကာင္း အားအင္နည္းတဲ့လူလုိေနရပါမယ္၊ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကေတာ့ "ခါးနာေနတဲ့လူမမာေလးလုိေနရမယ္"လို႔ မိန္႔ပါတယ္။ သြက္သြက္ သြက္သြက္နဲ႔သြားေနရင္ သမာဓိကရသင့္သေလာက္မရေတာ့ပါဘူး၊ ဒါေတြကေတာ့ လူေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ ေနေနရ ေပမယ့္ တစ္ေယာက္တည္းေနထိုင္မႈပုံစံေလးပါ။

တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္၊ ေလာကီေရးရာနဲ႔ ေလာကုတၱရာေရးရာေတြဟာ တခ်ိဳ႔ေနရာေတြက်ေတာ့ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ဆန္႔က်င္ေနတတ္တာေလးေတြရွိတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ-တရားအားထုတ္တဲ့အခါ အကန္းလုိေနမယ္၊ မ်က္စိကုိေလးေထာင့္ပဲၾကည့္မယ္ဆုိရင္ တရားအတြက္အမ်ားႀကီးအေထာက္အကူျပဳေပမယ့္ ၿမိဳ႔ထဲလမ္းမေပၚမွာ အဲဒီအတုိင္းသြားလုပ္ရင္ေတာ့ ကားတုိက္ရင္တုိက္ မတုိက္ရင္ ဆုိင္ကယ္တုိက္သြားမွာပါ။

ဒီလုိပါပဲ တရားအားထုတ္တဲ့အခါေသျခင္းတရားကုိ နီးနီးထားရပါတယ္။ စီးပြားရွာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေသျခင္းတရားကုိေဝးေဝးထားရပါတယ္တဲ့။ တရားအားထုတ္တဲ့အခါ ေသျခင္းတရားကုိနီးနီးထားၿပီး "ငါေသေတာ့မယ္ ငါေသေတာ့မယ္"ဆုိျပီး အားထုတ္ရင္တြန္းအားအေနနဲ႔ပိုထိေရာက္ပါတယ္။ စီးပြားရွာတဲ့ေနရာမွာက်ေတာ့ "ငါမေသ ဘူး"ဆုိတဲ့စိတ္နဲ႔ ေသျခင္းတရားကုိေဝးေဝးထားၿပီး တတ္တတ္ၾကြၾကြနဲ႔လုပ္မွေအာင္ျမင္မွာပါ။ အဲဒီလုိမွမဟုတ္ဘဲ "ငါေသေတာ့မယ္"ဆုိရင္စိတ္ဓာတ္ေတြက်ၿပီးအလုပ္ကုိေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏုိင္ေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္တခ်ိဳ႔ေနရာေတြမွာေတာ့ေလာကီေရးရာနဲ႔ေလာကုတၱရာေရးရာေတြကုိခြဲျခားထားရမွာပါ။ တခ်ိဳ႔ေနရာေတြက်ေတာ့တြဲထားရင္ ေလာကီေရးရာမွာေကာ ေလာကုတၱရာေရးရာမွာေကာ ႏွစ္ဖက္လုံး အတြက္အက်ိဳးရွိတာပါ။ ဥပမာ- ကုိယ့္ရဲ့ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ကေလးကုိ ေကာင္းတဲ့ စိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းတဲ့စိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သတိကပ္ျပီးသိသိေနရင္ နွစ္ဖက္လုံးအက်ိဳးရွိတာပါ။ ဒါဆုိ အကုသုိလ္ျဖစ္မႈနည္းသြားသလုိ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္အတြက္လည္းအမွားနည္းသြားပါတယ္။
တစ္ခါတေလတစ္ေယာက္တည္းေနတာေလးကစိတ္ခ်မ္းသာစရာေလးပါ။ ကံေဘာင္ေပၚကသစ္သားခုံေလးမွာ ဝိပႆနာလည္းမပါ၊ ေလာကီအလုပ္ေတြလည္းမပါ တစ္ေယာက္တည္းထုိုင္ရင္း ကန္ေရျပင္ေပၚကျဖတ္လာတဲ့ ဆရာဒဂုန္တာရာရဲ့တႏြဲ႔ႏြဲ႔ေနာ့ေနဆဲေလႏုေအးကုိရွဴရႈိက္ရင္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းတစ္ေယာက္တည္းနာရီဝက္ေလာက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ထုိင္ေနရတာေလးက ေအးခ်မ္းမႈေလးတစ္ခုပါ။ ကုိယ့္ရဲ့တစ္ေယာက္တည္းေနထုိင္မႈေနထုိင္မႈပုံစံေလးက အမ်ားအတြက္လည္းအေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ပါဘူး၊ ေလာကျပစ္ ဓမၼျပစ္လည္းမျဖစ္ပါဘူး။ ဒါကုိ ေလာကီေလာကုတၱ ရာနဲ႔ယွဥ္ျပီးေျပာလုိ႔လည္းမရပါဘူး။ အမ်ားကုိမထိခုိက္တဲ့ကုိယ့္ရဲ့တစ္ကုိယ္ေရလြက္လပ္ခြင့္တစ္ေယာက္တည္းခံစားမႈ ေလးပါပဲ။ အေပါင္းအေဖာ္ေတြပါလာရင္ စိတ္ကကုိယ္ပုိင္လြတ္လပ္ခြင့္မရွိေတာ့ပါဘူး။ စိတ္က အေပါင္းအေဖာ္ ဆီကုိပုိ႔ထားရေတာ့မွာပါ။ တျခားတစ္ေယာက္ကစကားလာေျပာျပန္ရင္လည္း တစ္ေယာက္တည္းေနတဲ့ စိတ္ခံစားမႈ ေလး ပ်က္သြားႏိုင္ပါတယ္။

ဖုန္းကုိလည္းခဏပိတ္ထားလုိက္မယ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာ ေရာက္ေနတဲ့အေနအထားတစ္ခုကုိေကာ ေက်နပ္ျခင္း မေက်နပ္ျခင္းေတြကိုေကာ သက္ရွိသက္မဲ့ေတြေကာခဏေမ့ထားျပီး အထူးသျဖင့္ ေလာကႀကီးနဲ႔ ဘာမွမဆုိင္သူ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ခဏေလးတစ္ေယာက္တည္းေနလုိက္ရတဲ့ ဘဝေလးက စိတ္ခ်မ္းသာမႈေလး တစ္ခုပါ။ ဒါကေတာ့ ေလာကုတၱရာေရးရာလည္းမပါ၊ ေလာကီအလုပ္ေတြလည္းမပါဘဲ တစ္ခါတေလ တစ္ေယာက္တည္းေနထုိင္မႈ ပုံစံေလးပါပဲ။

ဒါေပမယ့္လည္း တရားအားထုတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ စာကလမ္းညြန္ထားတဲ့အတုိင္းပဲေနထုိင္ရမွာပါ။
တခ်ိဳ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တြဲသုံးေယာက္တြဲရိပ္သာဝင္တဲ့အခါ တစ္ခန္းတည္းအတူတူ ေနထုိင္ခြင့္ ရဖုိ႔ေတာင္းဆုိတတ္ၾကပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ကုသိုလ္ပါရမီေကာင္းေတြ အတူတူျဖည့္ၾကတာ ေကာင္းေပမယ့္ တရားအားထုတ္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းအားထုတ္တာပဲေကာင္းပါတယ္။ တစ္ခန္းတည္းအတူတူ တြဲေနလုိက္ရင္ပထမဆုံးစလုပ္ျဖစ္မယ့္အလုပ္ကစကားေျပာျဖစ္တာပါပဲ။ စကားေျပာတာဟာ တရားအားထုတ္မႈ အတြက္ေတာ္ေတာ္ေလးအေႏွာက္အယွက္ေပးတာပါ။ စကားေျပာလုိက္လုိ႔သမာဓိပ်က္ရုံတင္မကပါဘူး စကားေျပာၿပီး အေတြးေတြကိုဓမၼာရုံထုိင္တဲ့ေနရာအထိပါေခၚသြားေတာ့တာပါ။ တရားထုိင္ေနရင္း ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကုိ ျပန္ေတြး ၿပီး သမာဓိေကာင္းေကာင္းမရေတာ့ပါဘူး။
ကႆပဘုရားရွင္လက္ေတာ္ကရဟန္းနွစ္ပါးကပါရမီေတြအတူျဖည့္ခဲ့ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ တရားအားထုတ္တဲ့အခါ မင္းသားရဟန္းကပုေရာဟိတ္သားရဟန္းဆီလာလာေနလုိ႔ ႏွစ္ပါးလုံးတရားအားထုတ္မႈ ပ်က္ရပါတယ္။ တစ္ပါးစီခြဲအားထုတ္လုိက္မွတရားရသြားတာေလးက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔တရားအားထုတ္တဲ့အခါ သတိျပဳစရာေလးပါ။ တရားအားထုတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲခင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းပဲျဖစ္ျဖစ္ခဏ
ေမ့ထားရ ပါတယ္။

ကုိယ့္မွာမိသားစုေတြပဲရွိေနရွိေန၊ ခင္မင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြပဲရွိေနရွိေန၊ တရားအားထုတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ တစ္ ေယာက္တည္းပဲအားထုတ္မွတရားအတြက္အဆင္ေျပပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ပါရမီျဖည့္ဘက္ခင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အတူ ရိပ္သာသြားအားထုတ္ဦးေတာ့ စိတ္ကသူတုိ႔ဆီမေရာက္ဘဲ ကုိယ့္အမွတ္နဲ႔ကုိယ္ပဲအားထုတ္ရမွာပါ။ သမာဓိတုိးတက္ေၾကာင္းဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းသေဘာတရားေလးေတြသိထားေတာ့လည္း တရားအားထုတ္ရတာ အဆင္ေျပတာပါပဲ။

ဘာပဲေျပာေျပာေလ ဘဝမွာအၿမဲတမ္းမဟုတ္ေပမယ့္ တစ္ခါတေလတစ္ေယာက္တည္းေနရတာေလးက စိတ္ခ်မ္းေျမ့စရာေလးပါပဲေလ။

က်မ္းကုိး ။
၁။ အရွင္မဟာကစၥာယနမေထရ္၏ၾသဝါဒေလးျဖာသိေကာင္းစရာ ။
သဒၶမၼရံသီဆရာေတာ္
၂။ ေယာဂီသိဖြယ္အသြယ္သြယ္ ။
ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္

ရေဝႏြယ္(အင္းမ)
၂၁၊ဇူလိုင္လ၊၂၀၁၅။News Watch ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္

Wednesday, July 29, 2015

ဗုဒၶေဟာျကား စီးပြားေအာင္ျမင္နည္းတရား

Myanmar Model Girls

ဗုဒၶေဟာျကား စီးပြားေအာင္ျမင္နည္းတရား
------------------------

လူေတြဟာခ်မ္းသာခ်င္ၾကတယ္။ အခုမွမဟုတ္ပါဘူး။ ေ႐ွးတုန္းကတည္းကပါ။

အဂၤဳတၱရနိကယ္မွာ ဒီလိုေဟာထားပါတယ္။

ဗုဒၶလက္ထက္ေတာ္၊ ေကာလိယတိုင္း၊ ကကၠရပတၱၿမိဳ႕မွာ ဒီဃဇာဏုဆိုတဲ့အမ်ိဳးသားဟာ ဒီဘဝမွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနခ်င္ပါတယ္ အဲဒီလို ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနေကာင္းမ်ား ႐ွိပါသလားလို႔ ေမးေလွ်ာက္ခဲ့ပါတယ္။

ဗုဒၶက ႐ွိတယ္ ဒီဘဝအတြက္ ဟိတသုခ အေျခအေနေကာင္းေတြနဲ႔ ခ်မ္းသာသုခကိုရေစႏိုင္တဲ့ အခ်က္ေလးမ်ိဳး႐ွိတယ္။

(၁)ဥ႒ာနသမၺဒါ-ကိုယ္လုပ္တဲ့လုပ္ငန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား တက္တက္ႂကြႂကြ လုပ္ကိုင္ရမယ္။ ႀကိဳးစားတိုင္းရသလားဆိုေတာ့ မရႏိုင္ဘူး။ ဒကၡ-လုပ္ငန္းကြၽမ္းက်င္မႈ႐ွိရမယ္၊ အနလသ-ဇြဲေကာင္းမႈ႐ွိရမယ္၊ ဥပါယဝီမံသ-နည္းပညာ႐ွိရမယ္။ ႀကိဳးစားမႈ႐ွိ႐ံုတစ္ခုတည္းႏွင့္ေတာ့ မရဘူး။ ႀကိဳးစားမႈဆိုတဲ့ထဲမွာ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္၃ခ်က္ ပါတယ္။ ႀကိဳးေတာ့ႀကိဳးစားတယ္၊ လုပ္ငန္းက မကြၽမ္းက်င္ဘူး မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူး။ ႀကိဳးစား ေတာ့ႀကိဳးစားတယ္ ဇြဲမေကာင္းဘူး မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူး။ ႀကိဳးစားတယ္၊ နည္းပညာက နိမ့္က်ေနတယ္၊စီမံခန္႔ခြဲႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားေတြမ႐ွိဘူး။ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါဘူးတဲ့။ ဒါလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ေက်ာ္က ဗုဒၶကစီးပြားေရးမွာ ေအာင္ျမင္ဖို႔ နည္းလမ္းၫႊန္ျပေပးထားတာပါ။ ပိဋကတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ ပါတဲ့ တရားပါ။ လုပ္ငန္းကြၽမ္းက်င္မႈ၊ ဇြဲေကာင္းမႈ၊ နည္းပညာ အဲဒိ၃ရပ္ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈ ႐ွိ၇မယ္တဲ့။

(၂) အာရကၡသမၺဒါ - ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္မႈ ႐ွိရမယ္။ ေလာကမွာ စီးပြားဥစၥာေတြနဲ႔ ေငြေၾကးဓနေျမာက္ျမားစြာ ထုတ္လုပ္ႏိုင္တယ္။ သို႔ေသာ္ မထိန္းသိမ္းဘူးဆို႐င္ အေလအလြင့္ေတြမ်ားၿပီးေတာ့ စီးပြားဥစၥာ တိုးသင့္သေလာက္ မတိုးဘူး။ အလုပ္လုပ္ၿပီး ရလာတဲ့ ပစၥည္းကို ေရေၾကာင့္ မီးေၾကာင့္ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးေၾကာင့္ မပ်က္စီးေအာင္ အေလအလြင့္ မ႐ွိေအာင္ ေသခ်ာေစာင္ေ႐ွာက္မႈဆိုတဲ့ အာရကၡသမၺဒါ တရား႐ွိဖို႔လိုေသးတယ္။ ဒါလည္း ဒုတိယအခ်က္အေနနဲ႔ အခုလက္႐ွိဘဝမွာ စီးပြားတက္ဖို႔ ဗုဒၶကေဟာထားတာ။ ဒါလည္း အင္မတန္လိုအပ္တဲ့ အေၾကာင္းတရားပါ။

(၃) ကလ်ာဏမိတၱာ - မိတ္ေဆြေကာင္း ႐ွိရမယ္။ စီးပြားေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အၾကံေပးမည့္သူ၊ အက်င့္စာရိတၱေကယင္းတဲ့သူ၊ အသိပညာ႐ွိတဲ့သူ၊ စြန္လႊတ္ႏိုင္တဲ့သူ၊ ယံုၾကည္ရတဲ့လူ၊ ဒီလိုမိတ္ေဆြေကာင္းေ တြ အင္မတန္မွလိုအပ္ပါတယ္။ ဒီကေန႔ေခတ္ၾကည့္ စီးပြားဥစၥာ တိုးတက္ေနတဲ့ ပဂၢိဳလ္ေတြတိုင္းဟာ ဒီအေျခေနေကာင္းေတြ ႐ွိေနပါတယ္။ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈေၾကာင့္ ပစၥည္း ဥစၥာေတြ ရ႐ွိလာမယ္။ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမး ႐ွိတတ္လို႔ စုမိေဆာင္းမိလည္း ႐ွိလာမယ္။သိုေသာ္ မိတ္ေဆြေကာင္းမ႐ွိဘူးဆိုရင္ အဲဒီ ပစၥည္းဥစၥာေတြဟာ သဲထဲေရသြန္သလိုအသံုးအျဖဳန္းနဲ႔ တစ္ခါတည္း ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးသြားႏိုင္တယ္။

(၄)သမၼဇီဝိတာ- ေနာက္ဆံုးစီးပြားေရးနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး တကယ္လ အေရးႀကီးဆံုး တစ္ခ်က္ကေတာ့ သမၼဇီဝိတာ ၊ရလာတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာ ၚ ကုယ္ထုတ္လုပ္တဲ့ ပစၥည္း ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ဝင္ေငြ ထြက္ေငြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ စာရင္းစာယားခိုင္ခိုင္ မာမ ာထားၿပီးေတာ ဝင္ေငြႏ်င့္ ထြက္ေငြ အျမဲတမ္း မွ်မွ်တတ ျဖစ္ေနဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ သမဇီဝိတဆိုတဲ့သေဘာက ဝင္ေငြႏွင့္ ထြက္ေငြ အျမဲတမ္း ညႇိၿပီးေတာ့ သံုးစြဲတဲ့ အခုေခတ္ စီပြားေရပညာလိုပဲ။ ဝင္ေငြကမ်ားၿပီးေတာ့ သံုးေငြနည္းေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။ သံုးေငြက မ်ားၿပီးေတာ့ ဝင္ေငြေတြက နည္းေနလို႔လည္း မျဖစ္ဘူး။ ထို၂ခုဟာ မ်ွမ်ွတတ ျဖစ္ေနဖို႔လိုတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း၂၅၀၀ေက်ာ္ကတည္းက ႀကိဳ းပမ္းမႈ အားထုတ္မႈ အေလအလြင့္မ႐ွိေအာင္ ထိန္းသိမ္းမႈ မိတ္ေဆြေကာင္း႐ွိမႈ ဝင္ေငြထြက္ေငြမ်ွမ်ွတတ သံုးစြဲမႈ ဆိုတဲ့အခ်က္ႀကီး၄ခ်က္ကို ေဟာခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီစည္းကမ္းအတိုင္းေဆာင္႐ြက္မယ္ဆိုရင္ စီးပြားေရးက တိုတက္လာမွာပဲ။ အမ်ားႀကီးမတိုးတက္ေတာင္ ပ်က္စီးမသြားေတာ့ဘူး။ ဒါ ဒီဘဝမွာ ေကာင္းတဲ့ အေျခအေနေတြနဲ႔ ခ်မ္းသာသုခကို ေပးစြမ္းႏိုင္တဲ့ အခ်က္၄ခ်က္ပါပဲ။

Credit to အဂၢမဟာပ႑ိတ အ႐ွင္ နႏၵမာလာဘိဝံသ(Ph.D)
ျမတ္ဗုဒၶေဒသနာႏွင့္ ယေန႔ကမၻာ

မိိမိမိတ္ေဆြမ်ားဖတ္ရေအာင္ ရွယ္ေပးသြားပါအံုးေနာ္

Credit @https://www.facebook.com/pages/%E1%80%9C%E1%80%80%E1%80%B9%E1%82%90%E1%80%BD%E1%80%AD%E1%80%80%E1%80%AF%E1%80%99%E1%81%B8%E1%80%8F%E1%80%AE%E1%80%99%E1%80%BD%E1%80%AC%E1%80%98%E1%80%9A%E1%80%B9%E1%80%B1%E1%80%9C%E1%80%AC%E1%80%80%E1%80%B9%E1%81%BE%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%B1%E1%80%A1%E1%80%AC%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%9C%E1%80%AF%E1%80%95%E1%80%B9%E1%80%99%E1%80%BD%E1%80%AC%E1%80%9C%E1%80%B2/506693342701520?fref=photo

Tuesday, July 28, 2015

သံသရာခရီးသည္ ၇ မ်ိဳး

Rambo Roberts‎Dhamma friends

Fantastic Reminder Post.

Monday, July 27, 2015

အလုပ္မအားလို ့ တဲ့လား

Wai Lin Aung added 3 new photos.

အလုပ္မအားလို ့ တဲ့လား
----------------------------

တရားအားထုတ္ဖို ့ေျပာေတာ့ အလုပ္တကယ္
မအားလို ့ပါတဲ့

ဒါျဖင့္ တရားအလုပ္ဆိုတာ အားမွ အားထုတ္လို ့
ရမွာလားတဲ့ ေမးစရာရွိတယ္

ေလာကီအလုပ္ကေတာ့ ထမင္းစားေနတုန္း
တျခားအလုပ္လုပ္လို ့မရဘူး ေရခ်ိဳးေနတုန္း
တျခားအလုပ္လုပ္လို ့မရဘူး ခ်ီးပါေနတုန္း
လမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္း စတဲ့ တခုခုလုပ္ေနခ်ိန္မွာ
အျခားတခုလုပ္လို ့မရဘူး

ဝိပႆနာအလုပ္က်ေတာ့ အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး

မဟာသတိပ႒ာန္အဖြင့္က်မ္းမွာဆိုရင္ စားရင္လည္းစားမွန္သိ သြားရင္လည္း သြားမွန္းသိ
ေသာက္ခ်င္လည္းေသာက္မွန္းသိ ေပါက္ခ်င္လည္း ေပါက္မွန္းသိ ရမယ္ လို ့
ဖြင့္ဆိုထားေတာ့

ထမင္းစားေနတုန္းလည္း ထမင္းလုပ္ျပဳလုပ္တာ
လက္ကယူတာ ပါးစပ္ဟတာ ထမင္းလုပ္ခံတြင္းကိုသြင္းတာ ဝါးတာ ျမိဳတာ
စသျဖင့္အမူအယာတိုင္းကို သတိေလးကပ္ျပီး
ရႈ႕မွတ္တာဟာ ဝိပႆနာရႈ႕ေနတာပါပဲ

ေရခ်ိဳးေနတုန္းလည္း လက္သြားတာ ေရခြက္ယူတာ ေလာင္းတာ ေရထိလို ့ေအးတာကို
ေအးမွန္းသိတာ အဲဒါေတြဟာလည္း ဝိပႆနာ
ရႈ႕မွတ္ေနတာပါပဲ

အဲဒီလို မိမိရဲ့ အမူအယာတိုင္း အမူအယာတိုင္း
သတိေလးကပ္ျပီးရႈ႕မွတ္တက္သြားမယ္ဆိုရင္
ေလာကီအလုပ္လည္းျပီးမယ္ ေလာကုတၲရာ
အလုပ္လည္းျပီးမယ္

ဘုရားရွင္လက္ထက္က ရိပ္သာဆိုတာ မရွိပါဘူး
သာဝတၲိမွာ ခုႏွစ္ပံုပံုရင္ငါးပံုကအရိယာေတြတဲ့
သီဟိုဠ္မွာ အရိယာမျဖစ္ဘူးတဲ့ဇရပ္မရွိဘူးတဲ့

သူတို ့ေတြဟာလည္း မိမိတို ့ရဲ့ ေန ့စဥ္လုပ္ေဆာင္
ခ်က္ေတြရဲ့အမူအယာေတြကို ခုလိုပဲ ရႈ႕မွတ္ရင္း
တရားထူးရသြားၾကတာပါ

ကဲ ဘယ္ေလာက္လြယ္သလဲ

ကမၻာေပၚမွာ အလြယ္ဆံုးနဲ ့ တန္ဘိုးအၾကီးဆံုး
အလုပ္ဟာ ဝိပႆနာပါပဲ

အခ်ိန္တခ်ိန္တည္းမွာ အလုပ္ႏွစ္ခု လုပ္နိ ုင္တာဟာလည္း ဝိပႆနာပါပဲ

မအားလို ့မလုပ္ျဖစ္တာဆိုတာ
မျဖစ္နိ ုင္ဘူး

မလုပ္ခ်င္လို ့ မလုပ္တာပဲေနလိမ့္မယ္

မသိလို ့ မလုပ္ျဖစ္ေသးတာဆိုရင္လည္း
ခုခ်ိန္ကစလို ့ ကိုယ့္အလုပ္ လုပ္ရင္းနဲ ့သာ
တရားစခန္းဝင္ၾကပါေတာ့လို ့ တိုက္တြန္းပါရေစ

စိတ္ပါရင္ အိပ္ယာဟာ ရိပ္သာပါပဲဗ်ာ

ဥပုုသ္သည္မ်ားကြမ္း၊ေဆးလိပ္ သုံးသင့္ မသုံးသင့္ ျပႆနာ

Shwe Nyar Thar

ဥပုုသ္သည္မ်ားကြမ္း၊ေဆးလိပ္ သုံးသင့္ မသုံးသင့္ ျပႆနာ
===========
ဥပုုသ္သည္မ်ားကြမ္း၊ေဆးလိပ္ သုံးသင့္ မသုံးသင့္ ျပႆနာ ဒီေမးခြန္းရဲ႕အေျဖ၏ ဇစ္ျမစ္ကားဝိကာလေဘာဇနာ သိ...ကၡာပုုဒ္ကုုိ အေျခခံျပီးေပၚထြက္လာျခင္းပါ။

ဥပုုသ္သီလထဲမွာ ဝိကာလေဘာဇနာ ေဝရမဏိ သိကၡာပဒံသမာဒိယာမိဟုု ဆုုိ၍ ေဆာက္တည္ရ၏။ အဓိပၺါယ္မွာ ေန႔လြဲညစာ စားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ (ဝိကာလ- ေန႔လြဲမြန္းလြဲေသာအခါ၊ေဘာဇနာ-စားျခင္း) ရဟန္းသာမေဏတုုိ႔ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္တုုိ႔ကုုိ စားေသာက္ေကာင္းသည့္ အခ်ိန္အခါကုုိ ကာလ ဟုုေခၚသည္။
ထုုိကာလကား အရုုဏ္တက္ျပီး ခ်ိန္မွစ၍ မြန္းတည့္ ၁၂နာရီအထိ ျဖစ္သည္။ ဝိကာလဆုုိသည္မွာ ထုုိကာလမဟုုတ္ေသာ၊ ထုုိကာလမွကင္းေသာ အခ်ိန္ျဖစ္၏။ ထုုိအခ်ိန္ကုုိ ေနလြဲခ်ိန္၊ မြန္းလြဲခ်ိန္၊ဟုုေခၚသည္။ ထုုိအခ်ိန္အတြင္း၌ အေဖ်ာ္ရည္၊ေဆး၊ စတုုမဓုုစသည့္တုုိ႔မွတစ္ပါးထမင္း၊ ဟင္းလ်ာ၊ ကြမ္းေဆး၊ လက္ဖက္၊ သစ္သီးစေသာ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္တုု ိ႔ကုုိ မစားရပါ။ စားလ်ွင္ဝိကာလေဘာဇန သိကၡာပုုဒ္ပ်က္၏။ (ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ဆြမ္းပြဲ၌ပါေသာ စားဖြယ္မ်ားကုုိ ေဘာဇဥ္ဟုုေခၚ၍ အခ်ဳိပြဲ၌ ပါေသာ စားဖြယ္မ်ားကုုိ ခဲဖြယ္ ဟုုေခၚသည္။)
ဤသိကၡာပုုဒ္ႏွင့္ပတ္သတ္၍ ကာလိက(၄)မ်ဳိးကုုိလည္း သိထားသင့္၏။ ကာလိကဆုုိသည္မွာ မိမိတုုိ႔ကာလအပုုိင္းအျခားအလုုိက္ စားေသာက္ ရေသာ စားဖြယ္ခဲဖြယ္မ်ားျဖစ္သည္။
ထုုိကာလိကသည္ ၁။ ယာဝကာလိကမွာအရုုဏ္တက္ခ်ိန္မွစ၍ မြန္းတည့္ခ်ိန္အထိ ကာလ အတြင္း၌စားရသည့္စားဖြယ္၊ခဲဖြယ္မ်ားျဖစ္၏။ ဟင္းခ်က္၍ စားရေကာင္းေသာ မုုန္လာဥ၊ မ်ွစ္ စေသာအျမစ္ခဲဖြယ္၊ပိႏၷဲသီး၊ထန္းသီး အုုန္းသီး၊ သရက္သီး၊ စေသာ အသီးခဲဖြယ္၊ မုုန္႔ခဲဖြယ္မ်ားႏွင့္နုုိ႔ရည္ နုုိ႔ဓမ္းစေသာ အာဟာရမ်ား ျဖစ္သည္။ ဤသိကၡာပုုဒ္ေဆာက္တည္ ထားသူသည္ ေဖာ္ျပပါ ယာဝကာလိက စားဖြယ္မ်ားကုုိ မြန္းမတည့္မီအခ်ိန္အတြင္း၌သာ စားေကာင္း၏။ မြန္းလြဲခ်ိန္တြင္ စားလ်ွင္ဤသိကၡာပုုဒ္ပ်က္သည္။ မြန္းတည့္ခ်ိန္ရသည္။ တိတိအခ်ိန္ကား ကာလအတြင္းပါဝင္၏။
၂။ ေဖ်ာ္ရည္မ်ားကုုိ ယာမကာလိကဟုုေခၚ၏။ ည၏ ေနာက္ဆုုံးယံ(မုုိးေသာက္ယံ) အထိ ေသာက္ထုုိက္ေသာေၾကာင့္ေဖ်ာ္ရည္မ်ားကုုိ ယာမကာလိကဟုု ဆုုိျခင္းျဖစ္သည္။ နံနက္ပုုိင္းမွ(ဝါ)မြန္းတည့္ျပီးေနာက္ အရုုဏ္မတက္မီမုုိးေသာက္ယံ အတြင္း၌သာ ေသာက္ေကာင္းသည္ဟုုဆုုိလုုိ၏။ ေသာက္ေကာင္းသည့္ ေဖ်ာ္ရည္မ်ားမွာ ၁။ သေျပသီေဖ်ာ္ရည္။
၂။ သရက္သီးေဖ်ာ္ရည္၊
၃။ သပ်စ္သီးေဖ်ာ္ရည္၊
၄။ ဖက္သက္သီ ေဖ်ာ္ရည္၊၅။ သစ္မည္စည္သီးေဖ်ာ္ရည္၊
၆။ ေတာငွက္ေပ်ာသီးေဖ်ာ္ရည္၊
၇။ အိမ္ငွက္ေပ်ာသီးေဖ်ာ္ရည္၊
၈။ၾကာစြယ္ေဖ်ာ္ရည္ ဟူ၍ ရွစ္မ်ဳိးျပထား၏။ထုုိ႔ျပင္မန္က်ည္းေဖ်ာ္ရည္၊ ဆီးေဖ်ာ္ရည္၊ေရွာက္ေဖ်ာ္ရည္ စသည္တုုိ႔ကုုိလည္းအနုုေလာမ (အေဖ်ာ္ရွစ္မ်ုုိးအားေလ်ာ္ေသာအတူတူျဖစ္ေသာ)
ေဖ်ာ္ရည္အျဖစ္ေသာက္ေကာင္း သည္ဟုု မိန္႔ဆုုိထား၏။ ခုုဒၵသိကၡာ အ႒ကထာ၌ ထန္း၊ အုုန္း၊ပိႏၷဲစေသာ အသီးၾကီး ကုုိးလုုံး၊ စပါးမ်ဳိးတုုိ႔မွျဖစ္ေသာ အသီးရည္တုုိ႔မွတစ္ပါး က်န္အသီးတုုိ႔မွျဖစ္ေသာ အသီးရည္ဟူသမ်ွသစ္မည္စည္ပြင့္ရည္မွတစ္ပါး အပြင့္ရည္ဟူသမ်ွ ဟင္းခ်က္ စားနုုိင္ေသာယာဝကာလိကအရြက္ရည္ဟူသမ်ွ သည္ယာမကာလိကျဖစ္၏ဟုု ဖြင့္ဆုုိထား၏။ ယာမကာလိကျဖစ္သည့္အသီးအပြင့္၊ အရြတ္တုုိ႔ကုုိ ေဖ်ာ္ရည္လုုပ္သည့္အခါ ေရေအးေရစိမ္းျဖင့္နယ္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေနပူလွန္း၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လုုပ္နုုိင္၏။ မီးျဖင့္ကားမခ်က္ေကာင္း၊လိေမၼာ္သီးစသည္တ ုုိ႔ကုုိ မီးျဖင့္ခ်က္၍ ေဖ်ာ္ရည္လုုပ္ထားလ်ွင္အမႈန္႔မပါေသာ္လည္း ယာမကာလိကမဟုုတ္၊ ယာဝကာလိကသာျဖစ္၏။သုုိ႔ျဖစ္၍ ယခုုအခါ နုုိင္ငံျခားမွ မီးျဖင့္ခ်က္၍ ၾကာရွည္ ခံေအာင္လုုပ္ထားသည့္ လိေမၼာ္ေဖ်ာ္ရည္ စသည္တုုိ႔ကုုိ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား ယာမကာလိကအျဖစ္ျဖင့္ သုုံးေဆာင္ေတာ္မမူၾကပါ။ ဝိကာလေဘာဇနာသိကၡာ ပုုဒ္ကုုိ ေစာင့္ထိန္းထားေသာဥပုုသ္သည္မ်ားသည္ အေသအခ်ာစိစစ္၍ အဖတ္ အမႈန္႔ မပါသည့္ မန္က်ည္းေဖ်ာ္ရည္၊သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္တ ုုိ႔ကုုိ ညဥ့္၏ ေနာက္ဆုုံးယံ အရုုဏ္တက္ခ်ိန္အထိ ေသာက္ေကာင္း၏။ သုုိ႔ရာတြင္ မြန္းလြဲခ်ိန္၌မူအေၾကာင္းမဲ့ သက္သက္မေသာက္ေကာင္း၊ မြတ္သိပ္ဆာေလာင္ ေနမွသာ အဆာေျပ ေသာက္ေကာင္း၏။
၃။ သတၳာဟကာလိကဆုုိသည္မွာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အကပ္ခံျပီးခုုနစ္ရက္ထားျပီး ခုုနစ္ရက္အတြင္းအခ်ိန္မေရြးဘုုဥ္းေပးေကာင္းသ ည့္ ေထာပတ္၊ ဆီဦး၊ ႏွမ္းဆီစေသာဆီ၊ ပ်ားရည္၊ တင္လဲ(သၾကား၊သကာ၊ ထန္းလ်က္) တုုိ႔ျဖစ္သည္။ ထုုိအရာမ်ားကုုိ ေဆးဟုုလည္းေခၚသည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ ဥပုုသ္သည္မ်ားသည္ အားနည္းေသာေရာဂါ၊ အေသြးအသားနည္းသည ့္(ပိန္ေျခာက္)ေရာဂါႏွင့္ေလနာ ေရာဂါ စသည္တုုိ႔ရွိလ်ွင္ မြန္းလြဲခ်ိန္တြင္ ေဆးအျဖစ္စားေကာင္း၏။ မြတ္သိပ္ ဆာေလာင္ရုုံ၊သက္သက္မ်ွျဖင့္ မစားေကာင္းေခ်။ သုုိ႔ရာတြင္မဟာဝါပါဠိေတာ္၌ အနာေရာဂါရွိသူအတြက္ၾကံသကာ၊ ထန္းလ်က္အခဲကုုိ လည္းခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏ဟုု မိန္႔ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ၾကံရည္၊ ထန္းလ်က္ရည္တုုိ႔ကုုိ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္လ်ွင္ ေသာက္ေကာင္း၏။
၄။ ယာဝဇီဝကကားတစ္သက္ပတ္လုုံးအခ်ိန္မေရြး သုုံးစားေကာင္းေသာဆား၊ ခ်င္း၊(ဂ်င္း)၊ဆိတ္ဖူ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊လင္းေလစေသာအျမစ္၊ အေခါက္အဥမ်ား ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ထမင္းဟင္းအစာအျဖစ္ျဖင သုုံးစြဲေလ့မရွိေသာ (ယာမ ကာလိကသတၳာဟကာလိကတုုိ႔တြင္လည္းမပါဝင္ ေသာ) မန္က်ည္းရြတ္အၾကမ္း၊ ကင္ပြန္းရြတ္အၾကမ္း၊စေသာ အရြတ္၊အျမစ္၊ အေခါက္၊ အဥတုုိ႔ျဖစ္သည္။ ဆား၊ ခ်င္းနႏြင္းစသည္တုုိ႔မွာ ဟင္းလ်ာမ်ားတြင္ ထည့္ခတ္ၾကေသာ္လည္းဟင္း၏ အဆာမ်ွသာျဖစ္၏။ အထည္ကုုိယ္ ပဓာနမဟုုတ္ၾက၊ ထုုိကဲ့သုုိ႔ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္ အရာဝယ္ပဓာန အျဖစ္ျဖင့္ မသုုံးစြဲရေသာ ဆား၊ ခ်င္း၊ ငရုုတ္၊ ၾကက္သြန္တုုိ႔မွာ ယာဝဇီဝကတုုိ႔သာ ျဖစ္ၾက၏။ ထုုိယာဝဇီဝကတုုိ႔ကုုိ အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္လည္း မစားေကာင္း၊ ဆာေလာင္သျဖင့္ အဆာေျပရုုံလည္း မစားေကာင္း၊ တစ္စုုံတစ္ရာ ေရာဂါရွိပါမွေဆးအျဖစ္ျဖင့္သာ စကားေကာင္း၏။ ယခုုေခတ္ေပၚညခ်င္း(ဂ်င္း)သုုပ္မ်ားကားၾကက္သြ န္၊ဆီ၊ ဆား၊ခ်င္းမ်ားကုုိ တစ ခုုစီၾကည့္လ်ွင္ သတၱာဟာကာလိကႏွင့္ယာဝဇီဝကတုုိ႔ခ်ည ္းသာျဖစ္၍ မြန္းလြဲခ်ိန္တြင္ စားေကာင္း၏ဟုု ထင္ဖြယ္ရွိ၏။ သုုိ႔ေသာ္ခ်င္းကုုိ ပင္ကုုိယ္အၾကမ္းတုုိင္းမဟုုတ္ဘဲ စားေကာင္းေအာင္ျပဳျပင္ကာလက္သုုတ္တစ္မ်ဳိ းျဖစ္ေအာင္စီမံထားသျဖင့္ ယာဝကာလိကခဲဖြယ္တြင္ ပါဝင္ေနျပီျဖစ္၍ မစားေကာင္းဟုု ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက ယူဆၾက၏။ ယာဝကာလိက မဟုုတ္ဟုုျငင္းေစကာမူ ထုုိဂ်င္းသုုပ္ေၾကာင့္ကင္းေပ်ာက္ မည့္ေရာဂါရွိမွစားေကာင္း၏။
အေၾကာင္းမဲ့ျဖစ္ေစ၊ မြတ္သိပ္ဆာေလာင္၍ ျဖစ္ေစ၊ စားလ်ွင္ဝိကာလေဘာဇနာ သိကၡာပုုဒ္ခ်ဳိ႕၏။ ထုုိေၾကာင့္ ဥပုုသ္သည္မ်ားအေနျဖင့္ ဆာေလာင္ျခင္း၊ မက်န္းမာျခင္း၊အေၾကာင္ းမရွိဘဲေဖ်ာ္ရည္၊စတုုမဓုု၊ထန္းလ်က္၊သၾကား၊ ခ်င္းသုုပ္၊ ကြမ္း၊ေဆးစသည္ တုုိ႔ကုုိ စားေသာက္လ်ွင္ ဤသိကၡာပုုဒ္ညွိဳး၏၊ သစ္ပင္ညွိဳးလ်ွင္အသီးနည္းသ ကဲ့သုုိ႔ဥပုုသ္ညွဳိးလွ်င္အက်ဳိးရနည္းမည္ ျဖစ္ေပသည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားကြမ္းစား ျခင္းသည္အာပတ္မသင့္ဟု မွတ္ပါ၊ သို႔ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႔ေသာ ဆရာေတာ္ ၾကီးမ်ားသည္ကား၊ ေနလြဲေသာအခါ၌သုံးေဆာင္ေလ့မရွ ိသည္ကုိ မွတ္သားဖူး ပါသည္။ ထုိ႔သုိ႕မသုံးေဆာင္းျခင္းသည္လည္းဝိနည္းကို အလြန္ေလးစားေသာ ေၾကာင္ ့ျဖစ္ပါသည္၊ စားသုံးေနေသာ ဆရာေတာ္မ်ားကိုလ ည္းအာပတ္သင့္သည္ဟု မမွတ္ယူသင့္ေပ။ အႏုဇာနာမိ ဘိကၡေဝ ဓူမနတၱံ၊ဘိကၡေဝ-ရဟန္းတို႔၊ ဓူမနတၱံ- အခိုးလိပ္ကို-ဝါ- ေဆးလိပ္ကို၊ အႏုဇာနာမိ- ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏။ဟူ၍ ေနမေကာင္းေသာ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးအားေဆးလိပ္ ေသာက္ခြင့္ ေပးသည္ကုိ မဟာဝါပါဠိေတာ္တြင္ မွတ္သားဖူးပါသည္။ ေနမေကာင္းေသာအခါေဆးလိပ္ေသာက္ခြင့္ရွိပါ သည္၊ က်န္းမာေနေသာအခါမ်ားတြင္ကား မေသာက္သင့္ဟုမွတ္ယူရပါမည္။ အာပတ္သင့္မည္ဆို ပါက ဒုကၠဋ္ အာပတ္သင့္ပါသည္ ၊ဒုကၠဋ္အာပတ္သည္ အလြန္ေသးငယ္ေသာ အာပတ္ျဖစ္ပါသည္၊ ေဒသနာၾကားပါက ေပ်ာက္ေလသည္။ ထုုိအဆုုိမ်ားကား ဝိကာလေဘာဇနာသိကၡာပုုဒ္ေၾကာင့္ေပၚေပါက္လ ာျခင္း ျဖစ္၏။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ဥပုုသ္သည္မ်ားအေနျဖင့္ ထုုိသိကၡာပုုဒ္ကုုိအေျခခံ၍ မွတ္သားသင့္လွ၏။ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ဟုုဆုုိပါလ်ွင္သုုံးစြဲေကာင္းပါ၏ ။ က်န္းမာေရးေၾကာင့္မဟုုတ္ပါလ်ွင္ မမွီဝဲ မသုုံးစြဲပါလ်ွင္ပုုိ၍ေကာင္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုုိထက္အရသာရွိလွေသာ ထမင္း ဟင္းလ်ာမ်ားကုုိပင္ မစားသုုံးဘဲေနရသည္ျဖစ္ေၾကာင့္ က်န္းမာေရးေၾကာင့္မဟုုတ္ပါလ်ွင္ ေဆးလိပ္၊ ကြမ္းမ်ားကုုိ မသုုံးစြဲဘဲေနပါကပုုိ၍ေကာင္းမည္ျ ဖစ္ေၾကာင္းေျဖၾကားလုုိက္ ပါသည္။ ဝိနည္းဆုုိသည္မွာအလြန္က်ယ္ျပန္႔ အလြန္နူးညံ့လွေသာေၾကာင့္မိမိခံယူထားေသာ သိကၡာပုုဒ္ စင္ၾကယ္လုုိပါက သံသယျဖစ္ေစမည့္ မည္သည့္အရာကုုိမွမမီွဝဲေစလုုိပါ။ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအားလုုံးသက္ရွည္က်န္းမာစိတ္ခ် မ္းသာ၍ ေကာင္းက်ဳိးလုုိရာဆႏၵမ်ားတစ္လုုံးတစ္ဝတည္းျပ ည့္ ဝၾကပါေစ။
အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုုိလ္)

Saturday, July 25, 2015

ပရိတ္လိုက္မရါတ္ရဆိုတာ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ သိရရင္ တပည့္ေတာ္မလို လိုက္ရြတ္ေနတဲ့သူေတြ ဗဟုသုတအတြက္ ထည့္ေျပာခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ (ေဒၚမာမာေအး)

Khin Maung Lay

ၾကာင့္ဆိုတာ သိရရင္ တပည့္ေတာ္မလို လိုက္ရြတ္ေနတဲ့သူေတြ ဗဟုသုတအတြက္ ထည့္ေျပာခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
(ေဒၚမာမာေအး)
ပရိတ္က သူမ်ားအက်ိဳးရေစခ်င္ရင္ ကိုယ္ကရြတ္ေပး၊ ကိုယ္က အက်ိဳးရခ်င္ရင္ သူမ်ားရြတ္တာ နာယူရတယ္၊ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ မက်န္းမာတဲ့အခါ စုႏၵမေထရ္ကို ေဗာဇၥ်င္ဂၤသုတ္ ရြတ္ေစျပီး ဘုရားရွင္က ေလးေလးစားစား နာယူေတာ္မူပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ရဟန္းေတာ္တို႔မွာ လူ၀တ္ေၾကာင္မ်ားနဲ႔ ပါဠိကို ပုဒ္ျပိဳင္မရြတ္ရလို႔ ပညတ္ခ်က္ရွိတယ္၊ ရဟန္းမ်ား အာပတ္သင့္တယ္။
က်န္းမာပါေစ။
(ဓမၼေဘရီဆရာေတာ္)

Friday, July 24, 2015

မ်က္စိသည္ ရုပ္တရား၊ ျမင္စရာ အာရုံသည္လည္း ရုပ္တရား၊

Ashin Sopaka

မ်က္စိသည္ ရုပ္တရား၊
ျမင္စရာ အာရုံသည္လည္း ရုပ္တရား၊
ဒီရုပ္နွစ္ခု ေပါင္းဆုံလုိက္ျခင္းက မ်ဳိးတူ ရုပ္တရားကုိ မျဖစ္လာေစပဲ မတူကြဲျပား ျခားနားေသာ ျမင္စိတ္နာမ္တရားကုိသာ ျဖစ္လာေစသည္။ ထုိအခ်က္ကုိ သဗၺညဳတဥာဏ္ျဖင့္သာ ျမင္နုိင္ေပသည္။ ေလာကသားတုိ႔ကား တစ္ခါတစ္ရံ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားစြာျဖင့္ ပရမတ္တရားတုိ႔ကုိ ဇေဝဇဝါျဖစ္ေအာင္လည္း ျပဳလုပ္နုိင္စြမ္းရွိၾကေပသည္။ ဥပမာ လူ နွင့္ လူ ေပါင္းပါက လူသာျဖစ္သကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ တိရစၦာန္အခ်င္းခ်င္း ေပါင္းပါကလည္း တိရစၦာန္သာ ျဖစ္သကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း ထုိနည္းတူစြာ ပရမတ္နယ္ပယ္၌လည္း မ်က္စိရုပ္ နွင့္ ျမင္စရာရူပါရုံရုပ္ ေပါင္းပါက ရုပ္သာ ျဖစ္သင့္ျပီး အဘယ့္ေၾကာင့္ နာမ္ဟုေခၚေသာ ျမင္စိတ္လာျဖစ္ရသနည္းဟု ေစာေၾကာဖြယ္ ရွိေပသည္။

သူ႔ဥပမာအတုိင္း ျပန္ေျပာရမည္ဆုိပါက ပညတ္နယ္ပယ္၌လည္း မတူသည္မ်ားကုိ ေတြ႔ရွိနုိင္ပါသည္။ ဆုိပါစုိ႔ မီးျခစ္ဆံနွင့္ သံဘီးပြတ္တုိက္မႈက မီးျခစ္ဆံလည္းျဖစ္မလာ ဘီးလည္းျဖစ္မလာပဲ ဘာမွမဆုိင္သည့္ မီးသာျဖစ္လာေပသည္။ လက္နွင့္ ဂစ္တာႀကဳိးတုိ႔ ထိေတြ႔မႈက အသံသာျဖစ္လာေပသည္။ ထုိနည္းတူစြာ ပရမတ္တရား၌လည္း ရုပ္နွစ္ခု ေပါင္းဆုံတုိင္း ရုပ္ျဖစ္သင့္သည္ဟု တရားေသ မမွတ္သင့္ေပ။ ရုပ္ျဖစ္ေၾကာင္းတရားေလးပါးဟူရာ၌ ရုပ္ ရုပ္ခ်င္းဟူေသာ ထုိအခ်က္တုိ႔ ေပါင္းဆုံျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ ဟုတ္ မဟုတ္ စဥ္းစားသင့္ေပသည္။

Thursday, July 23, 2015

ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ရမယ္

ဦးျမင့္ ခိုင္ စိတ္ပညာ added 4 new photos.

ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ရမယ္
--------------------------------------

ရေသ့ၾကီးတပါး ကမ္းစပ္မွာထိုင္ေနတဲ့
အခ်ိန္မွာ ကင္းျမီးေကာက္တေကာင္ဟာ
သစ္တုံးမွာကပ္ျပီး ေရနဲ ့ေမ်ာ ပါလာတယ္

ရေသ့ၾကီးက ကင္းျမီးေကာက္ကို လွမ္း
ဆယ္လိုက္တယ္ ကင္းျမီးေကာက္က
အျမီးနဲ ့ ထိုးတယ္ နာလို လႊတ္ခ်တယ္
ေနာက္တခါဆယ္တယ္ ထိုးတယ္
ေနာင္ထပ္ဆယ္တယ္ ထိုးတယ္
သံုးေလးခါေလာက္က်ေတာ့ ေဘးကလူက
ရေသ့ၾကီး ခင္ဗ်ား ရူးေနလားတဲ့

ဒကာ ဘာျဖစ္လို ့လည္းတဲ့

ခင္းဗ်ားကိုထိုးေနတာ ဘာလို ့ဆယ္တာ
လည္း ဆိုေတာ့ ရေသ့ၾကီးက

ဒကာ တဲ့ ကင္းျမီးေကာက္အလုပ္က
ထိုးတဲ့အလုပ္တဲ့ ရေသ့အလုပ္က
ကယ္တဲ့အလုပ္တဲ့ သူလည္း သူ ့အလုပ္
သူလုပ္တာ ငါလည္း ငါ့အလုပ္ ငါလုပ္တာ
ပဲတဲ့ဒ့ါ့ေၾကာင့္ ဆယ္ရမယ္တဲ

့
ေလာကကိုဖ်က္ဆီးေနသူေတြလည္း
ရွိတယ္ ကယ္တင္ေနတဲ့သူေတြလည္း
ရွိတယ္ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ဘက္ကေန ပါနိ ုင္
တယ္

ဘာသာသာသနာကို ဖ်က္ဆီးေနသူေတြ
လည္းရွိတယ္ ကယ္တင္ေနတဲ့သူေတြ
လည္းရွိတယ္

တကယ္ေတာ့

ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ေနၾကတာခ်ည္းပဲ
ဘာမွေဒါသထြက္စရာမလိုဘူး

တခုေတာ့ရွိတယ္

ေကာင္းတဲ့ဘက္ကေန ေနရင္ေတာ့
သည္းခံသင့္တာကိုသည္းခံရမယ္
အသက္ေပးျပီး ကာကြယ္သင့္တာကို
ကာကြယ္ရမယ္

သည္းခံတာနဲ ့
ကာကြယ္တာကိုေတာ့
သူ ့ေနရာနဲ ့သူ သံုးတက္ပေလ့ေစ

ကိုယ့္ကိုဆဲေနရင္ သည္းခံရမယ္
ဆဲယံုနဲ ့ ဘာမွဆုတ္ယုတ္မသြားလို ့

ကိုယ့္ဘာသာဆုတ္ယုတ္ေနရင္ေတာ့
သည္းခံလို ့မရေတာ့ဘူး
လံု ့လထုတ္ျပီး ကာကြယ္ရမယ္္

ဘုရားရွင္သာသနာေတာ္ဟာ တခါတရံ
အသက္ေသြးေခြ်းေတြနဲ ့ေပးဆပ္ခဲ့ၾကရ
တယ္ အဲဒီလိုေပးဆပ္ခဲ့သူေတြ ရွိခဲ့ၾကလို ့
ဒီေန ့ထိ သာသနာတည္ျမဲေနတာ

အေျခအေနနဲ ့
အခ်ိန္အခါကို နားလည္ေအာင္
ၾကိဳးစားၾကပါ

Wednesday, July 22, 2015

ေသခါနီးေလ . . . ေပ်ာ္စရာေကာင္းေလ

ေသခါနီးေလ . . . ေပ်ာ္စရာေကာင္းေလ
ခႏၶာကိုယ္တြင္း႐ိွ ကလီစာမ်ားအား ျဖတ္ေတာက္ခံရသကဲ့သို႔ ခံစားမႈ၊ အ႐ိုးအေၾကာမ်ား အပိုင္းပိုင္း ႐ိုက္ခ်ိဳးခံရသကဲ့သို႔ ခံစားမႈ၊ ႏွလံုးသားအား ဆုပ္ကိုင္ျဖစ္ညႇစ္သကဲ့သို႔ ခံစားမႈ၊ အသက္႐ွဴလမ္းေၾကာင္း အား ဖိညႇစ္ပိတ္စို႔ျခင္းခံရသကဲ့သို႔ ခံစားမႈ၊ အေသြးအသားမ်ား ေဖာက္ထုတ္စုတ္ယူ ခံရသကဲ့သို႔ ခံစားမႈ စသည့္ အနိဠာ႐ံုခံစားမႈမ်ားသည္ ခႏၶာကိုယ္မွ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ရသည္။ ဤသည္ကား ကိုယ္ခႏၶာ (ကာယကံ)... ခံစားမႈမ်ားတည္း။
အသံနက္ႀကီးျဖင့္ စိမ္းစိမ္းဝါးဝါး ေအာ္လိုက္သံ၊ အေမကယ္ပါ … အေဖကယ္ပါ ဟူ၍ ညည္းညဴ ေအာ္ဟစ္သံ၊ က်ိတ္မႏိုင္၊ ခဲမႏိုင္ ဖ်စ္ညႇစ္ေအာ္လိုက္သည့္အသံမ်ား၊ အထိတ္တလန္႔ လွ်ပ္တစ္ျပက္ ေအာ္ ဟစ္လိုက္သံ၊ ေျခာက္ျခားဖြယ္ထြက္ေပၚလာေသာ အံႀကိတ္သံ၊ ေျဖညႇင္းစြာေလသံေပ်ာ့ျဖင့္ ညည္းတြား လိုက္သံ စသည့္ ႏႈတ္ဝဇီမွ ထြက္ေပၚလာေသာ ခံစားမႈမ်ားသည္ ဝဇီတည္းဟူေသာ မိမိ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွ ထြက္ေပၚလာေသာ အသံမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ဤသည္ကား ႏႈတ္ခမ္းပါးစပ္မွ (ဝဇီကံ) ခံစားမႈမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
လူတို႔၏ စိတ္အလ်င္တို႔သည္ ကာယကံ၊ ဝဇီကံတို႔အေပၚတြင္ အမွီသဟဲျပဳသည္။ စိတ္ေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္မွ လႈပ္႐ွားမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သလို စိတ္ေၾကာင့္ပင္ ဝဇီကံျဖစ္ေသာ ႏႈတ္မွေျပာစကားမ်ား ထြက္ေပၚ လာသည္။ ထိုကဲ့သို႔ပင္ ကာယတည္းဟူေသာ ခႏၶာကိုယ္၏ ျဖစ္ပ်က္ခံစားမႈတို႔ေၾကာင့္ ဝဇီတည္းဟူေသာ ႏႈတ္မွလည္း အသံမ်ိဳးစံု ထြက္ေပၚလာခဲ့ရသည္။ ဤသည္ကား စိတ္(မေနာကံ)၏ ခံစားမႈမ်ားပင္ျဖစ္သည္။
လူတို႔သည္ က်န္းမာေနစဥ္အခ်ိန္ကာလမ်ား၌ စိတ္ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္မွ လႈပ္႐ွားျခင္း၊ ႏႈတ္ ခမ္းမ်ား၊ ပါးစပ္မ်ားမွေျပာဆိုျခင္း အမႈမ်ားကို ျပဳလုပ္တတ္ၾကသည္။ ေဝဒနာခံစားေနရေသာ အခ်ိန္ျဖစ္ သည့္ က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕ယြင္းၿပီး ေသအံ့ဆဲဆဲျဖစ္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ ခႏၶာကိုယ္၏ ခံစားမႈအသီးသီးတို႔ အေပၚမႈတည္၍ နာက်င္မႈ ခံစားရမႈမ်ားအေပၚ ဝဇီ(ႏႈတ္)မွ ညည္းညဴးေအာ္ဟစ္ ညည္းတြားသံမ်ား ျဖစ္ေပၚ လာခဲ့ရသည္။ ထိုအခါ မေနာတည္းဟူေသာ စိတ္အလ်င္တို႔သည္ မိမိတို႔၏သံေယာဇဥ္မ်ား၊ ကိေလသာ တဏွာမ်ား၊ ပစၥည္းဥစၥာမ်ား၊ သား-သမီး-ေျမး-ျမစ္မ်ား၊ ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြမ်ား၊ တိုက္တာအိုးအိမ္မ်ား၊ ေ႐ႊေငြ လက္ဝတ္ရတနာမ်ားႏွင့္ မိမိတို႔စြဲလမ္း တပ္မက္ခဲ့မႈမ်ားအေပၚ ေတာင္းတမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။ ထို ကဲ့သို႔ ေသအံ့ဆဲဆဲလူတို႔တြင္ ထိုသံေယာဇဥ္ အမွ်င္အတန္းမ်ား ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါက ဘဝကူးေကာင္းမည္ မဟုတ္ေခ်။ မည္မွ်ပင္လူ႔ေလာကေကာင္းက်ိဳးကို လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ေစကာမူ ဘဝကူးခါနီး အခ်ိန္စကၠန္႔ ေလးအတြင္း အကုသိုလ္ကိစၥရပ္ျဖစ္ေစ၊ သံေယာဇဥ္ အမွ်င္အတန္းေလး တစ္ခုျဖစ္ေစ သမုဒယသစၥာ ေပၚ ေပါက္လာပါက ဘဝကူးေျပာင္းမႈသည္ ေ႐ွာေ႐ွာ႐ွဴ႐ွဴ ျဖစ္မည္မဟုတ္။ ဤအခ်ိန္အပိုင္းအျခားေလးသည္ အလြန္အေရးႀကီးလွေပသည္။ မည္သူ႔ကိုမွ် ဒုကၡမေပးခဲ့ေသာ အရက္သမားတစ္ဦးသည္ ဘဝကူးေျပာင္းခါ နီး အခ်ိန္ေလးတြင္ သရဏဂံုေၾကာင့္ တည္ခြင့္ရခဲ့သည့္အတြက္ နတ္ျပည္သို႔ေရာက္႐ိွခဲ့ေၾကာင္း ဘုရား ေဟာထဲတြင္ ပါ႐ိွခဲ့သည္။ ထိုကဲ့သို႔ ဘဝကူးေကာင္းရန္အတြက္ ကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ေရး ကိစၥရပ္မ်ားအား စဥ္ဆက္မျပတ္ လုပ္ေဆာင္ေနပါမွ ထိုေကာင္းမႈအ႐ိွန္ေၾကာင့္ ဘဝကူးေကာင္းဖို႔ လြယ္ကူ မည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ အကုသိုလ္ကိစၥမ်ားႏွင့္ က်င္လည္ေနမည္ဆိုပါက အေသလွမည္မဟုတ္၊ ဘဝကူး ေကာင္းမည္မဟုတ္ေခ်။
ေၾကာက္႐ြံ႕မႈ၊ စိုးရိမ္မႈ၊ နာက်င္မႈ၊ ေၾကကြဲမႈ စသည့္ ခံစားမႈမ်ိဳးစံုတို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္ ခ်င္းစာစိတ္ျဖင့္ ႀကိဳးစားေဖးမလိုစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာသည္။ လူ႔ဘဝသက္တမ္း၏ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေလး အတြင္း ေရာက္ေနခ်ိန္တြင္ ဆင္းရဲေသာမိသားစုဝင္မ်ားသာ ယခုကဲ့သို႔ သံေယာဇဥ္အမွ်င္တန္းျခင္းမ်ဳိးကို ခံစားရသည္မဟုတ္။ ခ်မ္းသာေသာ အသိုင္းအဝိုင္းက ပို၍သာ သံေယာဇဥ္အမွ်င္တန္းမႈမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚေစ သည္။ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားေၾကာင့္ပင္ မဟုတ္ပါလား။ “ဘာမွမလိုခ်င္ရင္ … ဘာမွ ေၾကာက္စရာမ႐ိွဘူး” ဟူ ေသာ ကၽြန္ေတာ္၏ဇနီး ေ႐ႊဇီးကြက္၏ ဖခင္ေျပာစကားကား မွန္ကန္လွေပသည္။ စဥ္ဆက္မျပတ္ ကုသိုလ္ေရးမ်ား လုပ္ကိုင္ေနကာမွ ေသခါနီးတြင္ ဘဝကူးေကာင္းရန္ အမွတ္သညာ ရ႐ိွမည္ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားခံစားရမည္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ယခုကဲ့သို႔ ဆုတ္ကပ္ႀကီး ထဲ ေရာက္႐ိွေနစဥ္ လူသားအမ်ားစုတို႔သည္ ဘဝရပ္တည္ေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္လႈပ္႐ွားမႈမ်ားေၾကာင့္ ထိုအကုသိုလ္ေဇာမ်ား ကပ္တြယ္ညိႇေနမႈတို႔ေၾကာင့္ ဘဝကူးေကာင္းရန္ ခက္ခဲလွေတာ့သည္။
ထိုသို႔ေသာ ဘဝကူးခါနီး စိတ္ပိုင္း၊ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခံစားခ်က္မ်ားအား ကၽြန္ေတာ္တို႔ လ်စ္လ်ဴ႐ႈ ထား၍မရေတာ့ေခ်။ ထိုသူတို႔အားသြားေရာက္၍ ေဆးသြင္းေပးျခင္း၊ အားေပးစကား ေျပာၾကားျခင္းတို႔ႏွင့္ မလံုေလာက္။ ေ႐ွာင္လြဲ၍မရသည့္အရာျဖစ္ေသာ ေသခ်င္းတရားသည္ တစ္ေန႔ေန႔၊ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္၊ တစ္ေန ရာတြင္ ႀကံဳေတြ႔ရမည္။ ထိုအခါ ေသအံ့ဆဲဆဲ၊ ေသအံ့မူးမူး၊ ေသလုေမ်ာပါး ေဝဒနာခံစားေနရေသာ လူမ်ားကို ေတြ႔႐ိွရေသာအခါ ဘယ္လိုမ်ား လုပ္ေပးရမလဲဆိုသည့္ အေတြးမ်ိဳးေတြးမိသည္။ (တစ္ခ်ိန္က ေရာဂါေဝဒနာ ခံစားေနရေသာ လူမမာတစ္ဦးမွ ေငြလွဴဒါန္းမႈျပဳလုပ္လိုေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားခဲ့၍ သြား ေရာက္အလွဴခံခဲ့ၿပီး သာဓု … သာဓု … သာဓု ေခၚဆိုႏိုင္ခဲ့ေသာျဖစ္ရပ္တြင္ ထိုလူနာသည္ ေနာက္ပိုင္း က်န္းမာသန္စြမ္းလာၿပီး ႏွစ္႐ွည္ေနထိုင္သြားႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း ကိုယ္ေတြ႔ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ဘူးသည္။ ေနာက္တစ္ဦးမွာ လည္း မဆံုးခင္စပ္ၾကား လွဴဒါန္းမႈျပဳလိုေသာဆႏၵေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အား အေၾကာင္းၾကားခဲ့၍ ထိုလူနာ ႐ိွရာ ေနအိမ္သို႔သြားေရာက္ခဲ့ရာ ကားလမ္းပိတ္ဆို႔မႈမ်ားေၾကာင့္ အတန္ငယ္ ေနာက္က်သြားခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ လူနာ၏ အိမ္သို႔ဝင္ေရာက္သည္ႏွင့္ မိသားစုမ်ား၏ မ်က္လံုးမ်ားသည္ ေၾကကြဲမ်က္ရည္စမ်ားႏွင့္ ဆီးႀကိဳၾကသည္။ လွဴဒါန္းမည့္လူနာထံသို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အား ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ရာ လူနာသည္ လက္ထဲ တြင္ လွဴဒါန္းမည့္ေငြအား က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ရင္း အသက္ကားမ႐ိွေတာ့ေခ်။ ထိုျဖစ္ရပ္အား ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ လူမႈေရးသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ရင္နာဖြယ္ရာ ျဖစ္ရပ္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။)
ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)အေနျဖင့္ ေသဆံုးသြားေသာ ဆင္းရဲခ်မ္း သာ၊ လူမ်ိဳးဘာသာမေ႐ြးတို႔အတြက္ (အခမဲ့) သၿဂႋဟ္ေပး႐ံုျဖင့္ တာဝန္ေက်ပြန္ၿပီဟု သတ္မွတ္၍မရေခ်။ ဘဝကူးေျပာင္းခါနီး ေသဆံုးအံ့ဆဲဆဲ လူသားမ်ားအတြက္ ဘဝကူးေကာင္းရန္ တာဝန္ကိုပါ ထမ္းေဆာင္ ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဝဒနာခံစားေနရေသာ က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕တဲ့ေနၾကေသာ ကာယကံ႐ွင္ တို႔၏ ဆႏၵအေလွ်ာက္ျဖစ္ေစ၊ မိသားစုဝင္တို႔၏ ဆႏၵအေလွ်ာက္ျဖစ္ေစ၊ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္တို႔၏ ေမတၱာပို႔သသံ၊ သရဏဂံု ေဆာက္တည္မႈေပးေသာ တရားသံ၊ မေသခင္စိတ္ခ်ရေသာ တရားထူးတို႔အား လုိလားေတာင္းတခဲ့ပါလွ်င္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)အေနျဖင့္ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္တို႔အားပင့္ ေလွ်ာက္ကာ ကာယကံ႐ွင္႐ိွရာ ေဆး႐ံု (သို႔) ေနအိမ္မ်ားသို႔ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ေပးေသာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ ေတာ္ႀကီးတစ္ရပ္အား လုပ္ေဆာင္ေပးရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရပါေတာ့သည္။ ဘဝကူးမည့္သူမ်ားအတြက္ ဘဝ ကူးေကာင္းရန္ လမ္းစတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါး လက္ကိုင္ျပဳ၍ စတင္လမ္းေဖာက္ ေပးခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ျမန္မာျပည္အရပ္ရပ္႐ိွ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔မ်ားသည္လည္း ဤေကာင္းမႈေတာ္ ႀကီးအား လုပ္ေဆာင္ၾကရန္ ဝန္ေလးမည္မဟုတ္ဟု ယံုၾကည္မိပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေသခါနီးေသာသူတို႔အတြက္ ရဲရဲႀကီး ေသရဲၿပီး အရာအားလံုးအား သံေယာဇဥ္ျဖတ္ႏိုင္ ၾကကာ အမရပူရ မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ႀကီး အ႐ွင္ဇနကာဘိဝံသ ေဟာၾကားထားသကဲ့သို႔ “ေသခါနီးေလ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေလ” ဟူေသာ စကားရပ္အတိုင္း ဘဝ ဘဝတို႔သည္ ကူးေျပာင္းျခင္း လွပေစေတာ့မည့္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတာ္ႀကီးတစ္ရပ္အား ၂ဝ၁၃ ဇူလိုင္ (၁၉) ရက္ (အာဇာနည္ေန႔) မွစတင္၍ ေပးဆပ္ ေတာ့မည္ျဖစ္ပါသည္။
ေက်ာ္သူ

၃၇ မင္းနတ္ေတြအေၾကာင္း

Minthu Nya added 11 new photos.

အားလုံးပဲမဂၤလာပါ
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ အရွင္ေသာပါကရဲ႕မိခင္ ဒကာမႀကီးေဒၚတင္အိျဖစ္ပါတယ္။
ဦးဇင္း မန္းေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမွာစာသင္စဥ္က လိုအပ္သည္မ်ားကိုေထာက္ပံ့လႉဒါန္းေပးခဲ့တ...ဲ့
ဒကာမႀကီးျဖစ္ပါတယ္။
ဦးဇင္းတို႔စာၾကည့္တိုက္မွ စာအုပ္ေတြအျမဲငွားဖတ္ပါတယ္။
တရားေတြလည္းအျမဲနာပါတယ္။
တေန႔ဦးဇင္းက တရားေတြေဟာျပရင္း ၃၇ မင္းနတ္ေတြအေၾကာင္းေရာက္သြားပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒီနတ္ေတြဟာ အပါယ္ေလးဘုံထဲမွာ ၿပိတ္တာဘုံထဲကျဖစ္လို႔
မိမိတို႔ထက္ အဆင့္အတန္းနိမ့္လို႔ သူတို႔ကိုမကိုးကြယ္သင့္ေၾကာင္းေဟာပါတယ္။
အဲဒီလိုေဟာေတာ့ ဒကာမႀကီးေမးပါတယ္။
သူတို႔ကိုမကိုးကြယ္သူေတြကို ခိုက္ေအာင္လုပ္တယ္
ေဘးေတြေတြ႕ေစတယ္ နတ္ကိုင္တယ္ဆိုတာကေကာ ဘယ္လိုလဲလို႔ေမးပါတယ္။
အဲဒီမွာဦးဇင္းက ဥပမာတစ္ခုေပးၿပီးရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ဒကာႀကီးတို႔အိမ္ေရွ႕မွာ သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္ကပိုက္ဆံလာေတာင္းတယ္၊ပိုက္ဆံသြားေပးတုန္း အဲဒီသူေတာင္းစားက
ဒကာမႀကီးကို ဆဲမယ္ ရိုက္မယ္ဆိုရင္ ေခါင္းငုံခံမလားေမးေတာ့ ဘယ္ခံမလဲလို႔ေျပာပါတယ္။
အဲဒီလာေတာင္းတဲ့သူကေကာ မိမိကို ရိုက္ရဲပါ့မလားေမးေတာ့ ရိုက္ရဲဖို႔မေျပာနဲ႔
စကားေတာင္သူမ်ားသနားေအာင္အသံနိမ့္ေျပာရတာလို႔ေျဖပါတယ္။
အဲဒီလာေတာင္းသူကို ဒကာမႀကီးက အိမ္ေပၚကိုပင့္ၿပီး
ေခါင္းရင္းမွာဖ်ာခင္းေပးကာ ထိုင္ပါဆရာႀကီးဆိုၿပီး
ထိုင္ကန္ေတာ့ကာ တပည့္ေတာ္မတို႔ဟာ အမိုက္မဲမေလးေတြျဖစ္ပါတယ္ ဆိုဆံုးမပါဆိုၿပီး
ဆရာတင္ၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္မိမိကိုရုိက္ရင္ေရာ ဘာျပန္လုပ္မလဲေမးေတာ့
လုပ္မရေတာ့ပါဘုရားတဲ့။ဒါေၾကာင့္ မိမိေခၚတင္ထားလို႔ အိမ္ေပၚေရာက္ေနတာ
ျပန္ေမာင္းခ်လိုက္ေတာ့
လို႔ေျပာၿပီးေရာ ဒကာမႀကီးက သူ႔အိမ္မွာဆြဲထားတဲ့ နတ္အုန္းသီးႀကီးကိုတခါထဲ အမိုက္ေတာင္းထဲလြတ္ပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
ဒကာမႀကီးကေတာ့ စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားတယ္ ရဲရင့္တယ္။
ယေန႔ထိေအာင္ ရတနာသုံးပါးကလြဲရင္ဘာမွမကိုးကြယ္ေတာ့ပါဘူး။
ဒီစာကိုဖတ္အၿပီးမွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္မ်ားဒကာမႀကီးလို
အမႈိက္ေတာင္းထဲစြန္႔ပစ္ၾကမလဲမသိဘူး??????
မွားယြင္းေသာအယူမွားယြင္းေသာလမ္းစဥ္မ်ားကို စြန္႔ပယ္ႏိုင္ၾကပါေစ။
ဆရာေတာ္မင္းသုည

Tuesday, July 21, 2015

ပညာရွိကိုပညာရွိမွသိတယ္၊ၿမင္တယ္

လြင္ေအာင္ မ်ိဳး added 2 new photos.

မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးမွ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးအေပၚ သေဘာထားမွတ္ခ်က္
=========================================
ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၃၃၉-ခု၊ နယုန္လျပည့္ေက်ာ္ ၁၃-ရက္ (၁၃-၆-၁၉၇...၇)၊
တနလၤာေန႔၊ ည ၇-နာရီတြင္

ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္ၿမိဳ႕၊ မဟာေလာကသီရိဘုရားႀကီး သံတန္ေဆာင္းအတြင္း၌
ႏိုင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔ အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ခ်ဳပ္၊
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ တိပိဋကဓရ ဓမၼာဘ႑ာဂါရိက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲဝိစိတၱသာရာဘိဝံသ
ေဟာေၾကာေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားေတာ္မွ ျဖစ္ပါတယ္။
တရားနာပရိတ္သတ္က အႀကိဳက္ ၅-မ်ိဳး ရွိၾကတယ္။
ဘယ္သူေတြလည္း ဆုိေတာ့ -
၁။ သဒၵပသႏၷ - ဆိုတာ အသံေကာင္းတာကိုမွ ၾကည္ညိဳတာ၊
အသံအေနထား ၾကည္ညိဳတဲ့ပရိသတ္ေပါ့။
နိဗၺာန္ မဂ္ဖိုလ္ေတာ့ မရႏိုင္ပါဘူး။
၂။ ႐ူပသႏၷ - ဆိုတာ ႐ုပ္ရည္အဆင္းကိုၾကည္ညိဳတာ၊
ဓမၼကထိကကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ ႐ုပ္ဆင္းအဂၤါ၊ ဓမၼကထိကကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ ႐ုပ္ဆင္းအဂၤါ၊
ဥပဓိရွိတာကို ၾကည္ညိဳတဲ့ ပရိသတ္၊
သူလည္း မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ မရႏိုင္ပါဘူး။
၃။ ဂုဏပသႏၷ - ဆိုတာ ဂုဏ္ရွိတဲ့ ဓမၼကထိကကိုမွ ၾကည္ညိဳတာ၊
ဘုန္းႀကီးကိုပဲ ဆိုၾကပါစို႔။
ဒီဘုန္းႀကီးက တိပိဋကဓရတဲ့။ အင္မတန္ဂုဏ္ရွိတယ္ဆိုၿပီး ၾကည္ညိဳတဲ့ ပရိသတ္၊
ဒီပရိသတ္မ်ိဳးလည္း မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ မရႏိုင္ပါဘူး။
၄။ လူခပသႏၷ- ဆိုတာ ၿခိဳးၿခိဳးၿခံၿခံ အက်င့္ရွိသူကိုမွ ေရြးၿပီးၾကည္ညိဳတာ၊
ဒီပရိသတ္မ်ိဳးလည္း မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ မရႏိုင္ပါဘူး။
၅။ ဓမၼသႏၷ - ဆိုတာ တရားဓမၼသက္သက္ကို ၾကည္ညိဳတာ။
အဲဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ အသံကိုလည္း ပဓာန မထား၊
႐ုပ္အဆင္းကိုလည္း မၾကည့္၊
ဂုဏ္ကိုလည္း မငဲ့၊
ေခါင္းေခါင္းပါးပါး အက်င့္ကိုလည္း ဂ႐ုမစိုက္
ဓမၼသက္သက္ကိုသာ ၾကည္ညိဳတဲ့ပရိတ္မ်ိဳး။
အဲဒီ ပရိသတ္မ်ိဳးသာလွ်င္ ဒီဘဝမွာ တရားထူး ရႏိုင္တယ္တဲ့။
အဲဒီ ဓမၼပသႏၷ ပရိသတ္ဆိုတာကေတာ့ ဦးေရနည္းပါးလွပါတယ္။
အခုေခတ္ ဥပမာ ျပရမယ္ဆိုရင္ မိုးကုတ္တရားနာပရိသတ္တို႔ကိုပဲ ျပရမွာပဲ။
အမရပူရၿမိဳ႕ မဂၤလာတိုက္ေဟာင္း မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးဝိမလ၊
အဲဒီဆရာေတာ္ႀကီး ေဟာျပတဲ့ ဓမၼတို႔ကေတာ့ အလြန္အင္မတန္မွ ပီသလွပါေပတယ္။
တစ္ထိုင္တည္းနဲ႔ နိဗၺာန္အေရာက္ ဦးတည္ပို႔ေပးႏိုင္တဲ့ တရားေတာ္မ်ားလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီတရားေတာ္မ်ားကို ၾကည္ညိဳတဲ့ ပရိသတ္မ်ိဳးမွပဲ ဓမၼပသႏၷ - ပရိသတ္မ်ိဳးလို႔ ခ်ီးက်ဴးၾကရမွာပဲ။
ၿပီးေတာ့ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးဝိမလ ေဟာတဲ့တရားေတာ္မ်ားကလည္း
ဘုန္းႀကီးတို႔ရဲ႕ ေခါင္းေပၚႏွစ္ေတာင္ေလာက္ေက်ာ္ၿပီး သြားတဲ့တရားမ်ား။
ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့
ဘုန္းႀကီးတို႔ အခု ပိဋကတ္သံုးပံုကို ေဆာင္ႏိုင္ေနတယ္။ သိေနတယ္ ဆုိတာက
ဘယ္စာမ်က္ႏွာမွာ ဘယ္အေၾကာင္းအရာေတြပါတယ္ဆုိတာ မွတ္ထားတာ
သညာနဲ႔ မွတ္တာေပါ့။
မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ့
ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာကို ပညာဉာဏ္နဲ႔ ထိုးေဖာက္ၿပီးသိတာ
ပညာသိ,သိတာ။
**ေကာက္ႏုတ္ခ်က္**
မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးမွ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးအေပၚ သေဘာထားမွတ္ခ်က္
(ႏွာ- ၁၀-၁၄) မွ
ေကာက္ႏုတ္ပူေဇာ္ပါသည္။

Sunday, July 19, 2015

၀ိပႆနာရွုခ်င္ေအာင္ စိတ္ကုိအားေပးနည္း

Nyi Yoe with Devi Khin and 94 others

၀ိပႆနာရွုခ်င္ေအာင္ စိတ္ကုိအားေပးနည္း
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
၀ိပႆနာ ရွုေနေသာ အုိ သူေတာ္ေကာင္း-သင္မေမ့နဲ႔၊ မပ်င္းနဲ႔။ ေမ့ေလ်ာ့ ပ်င္းရိေနလွ်င္ သင...္သည္ သံသရာမွ ထြက္ေျမာက္ႏုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္။ မလြတ္ေျမာက္ႏုိင္လွ်င္ တရံတခါ၌ ငရဲသုိ႔ က်ေရာက္လိမ့္ဦးမည္။ ေရွးကလဲ ခံစားခဲ့ရလွေလျပီ။

"ငရဲဒုကၡ ႏွင့္ၾကဳံေတြ႔ေနစဥ္မွာ မ်က္ရည္ၾကီးငယ္ က်၍ ဘယ္လုိပင္ ငုိေၾကြး ေတာင့္တေနေသာ္လည္း သင္သည္ ဤ ၀ိပႆနာ အလုပ္ကုိ အားထုတ္ခြင့္ ရမည္မဟုတ္ေပ။ ယခုလုိ အခါသည္သာလွ်င္ အားထုတ္ခြင့္ရေသာအခါ ေပတည္း။ သုိ႔ျဖစ္၍ သင္မပ်င္းပါနဲ႔။ မေမ့ပါနဲ႔။ ၀ိပႆနာ အလုပ္ကုိ ထက္သန္စြာ အားထုတ္ပါေလာ့"
ဤသုိ႔ေသာ အဓိပၸါယ္ကုိပင္ ရည္၍ ေပးေတာ္မူခဲ့ေသာ ေအာက္ပါ ဘုရား အဆုံးအမေတာ္ ကုိ ရုိေသစြာ လုိက္နာပါေလာ့။
" စ်ာယ(တု၀ံ) ဘိကၡဳ မာ ပမာေဒါ၊
မာ ေတ ကမာဂုေစ ရေမႆု စိတၱံ၊
မာ ေလဟဂုဠံ ဂိလီပမေတၱာ၊
မာကႏၵိ ဒုခ မိဒႏၲိ ဒယွမာေနာ။ "
(ဓမၼပဒ ၃၇၁- ဂါထာ)
ဘာသာျပန္
************
ရဟန္း။ -သင္သည္။ မနားမဆုတ္ အားထုတ္ညီညာ ရွုမွတ္ပါေလာ့။ ေမ့၍ မေနေလလင့္။ သင္၏စိတ္ကုိ ငါးပါးအာရုံ ကာမဂုဏ္ ထဲ၌၊ ေမြ႔ေလ်ာ္ ႏွစ္ျခိဳက္ ေပ်ာ္ပုိက္၍ မေနေစလင့္။ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေပါ့ေတာ့ေတာ့ ေနမိေသာေၾကာင့္ တရံတခါ ငရဲရြာသုိ႔ ေရာက္လတ္၍ မီးလွ်ံ တဟုန္းဟုန္းႏွင့္ သံတုံးသံခဲကုိ အလုိမက်ဘဲ မမ်ိဳရပါေစလင့္။ ငရဲမီး တေျပာင္ေျပာင္ အပူေလာင္ခံရသည္ ျဖစ္၍ ဒီဟာက ဆင္းရဲလွပါတကား ဟူ၍ ဟစ္ေအာ္ ေယာင္ယမ္းလ်က္ မျမည္တမ္း မငုိေၾကြးရပါေစလင့္။
တိရစၦာန္ဘုံ တြင္ ပုိက္ကြန္ ျမွဳံး စသည္ျဖင့္ မိေနစဥ္ကာလ၌လည္း အားထုတ္ခြင့္ မရႏုိင္။ အဖ်ား၌ သံခၽြန္တပ္ေသာ ႏွင္တံ၊ ရုိးရုိးႏွင္တံတုိ႔ျဖင့္ ထုိးဆြ ရုိက္ႏွက္ခံရလ်က္ ရထား၀န္ လွည္း၀န္တုိ႔ကုိ ရုန္းေဆာင္ေနရေသာ ျမင္းႏြားကၽြဲ ျဖစ္စဥ္၌လည္း အားထုတ္ခြင့္ မရႏုိင္။
ျပိတၱာဘုံ တြင္ အႏွစ္သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ကာလပတ္လုံး ဆာေလာင္ငတ္မြတ္ေနစဥ္၌လည္း အားထုတ္ခြင့္ မရႏုိင္။ ကာလကဥၵိက အသုရကာယ္ ဘုံတြင္ အရုိးအေရမွ်ျဖင့္ အေတာင္ ခုနစ္ဆယ္ ရွစ္ဆယ္ ပမာဏ ခႏၶာကုိယ္ရွိလ်က္ မစားရ မေသာက္ရလဲ ေလေနပူ စသည္တုိ႔ျဖင့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲေနစဥ္၌လည္း အားထုတ္ခြင့္ မရႏုိင္။ ထုိတိရစၧာန္ ျပိတၱာ အသူရကာယ္တုိ႔သည္ အားထုတ္ေသာ္လည္း ၀ိပႆနာ ဥာဏ္၊ မဂ္ဖုိလ္ဥာဏ္ တုိ႔ကုိ မရႏုိင္ကုန္။
အုိ သူေတာ္ေကာင္း- လူျဖစ္ေနစဥ္ ယခုအခါသည္သာလွ်င္ ၀ိပႆနာ အလုပ္ကုိ အားထုတ္ႏုိင္သည့္ အခါေပတည္း။ သုိ႔ျဖစ္၍ သင္မပ်င္းနဲ႔၊ မေမ့နဲ႔၊ အားထုတ္ပါေလာ့။
ဤသည္ကား အပါယ္ေဘးကုိ ဆင္ျခင္၍ စိတ္ကုိ အားေပးပုံတည္း။
မဟာစည္ဆရာေတာ္(၀ိပႆနာရွဳနည္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္-စာ၈)
+++++++++++++++<><><>++++++++++++++++++
ေမတၱာျဖင့္
ညီရုိးေျမ

ဒါနကုသိုလ္ကံ၏အက်ိဳးေပးရာကာလ ကြဲျပားပံု၄-မ်ိဳး

Shwe Nyar Thar

ဒါနကုသိုလ္ကံ၏အက်ိဳးေပးရာကာလ ကြဲျပားပံု၄-မ်ိဳး
===============
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ပုဂၢိဳလ္တို႔ ျပဳေနၾကေသာ ဒါန-စေသာ ကုသိုလ္ကံတို႔သည္-၁။ ဒိ႒ဓမၼေ၀ဒနီယကံ-ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀၌အက...်ိဳးေပးေသာကံ။ ၂။ ဥပပဇၨေ၀ဒနီယကံ-ဒုတိယဘ၀၌အက်ိဳးေပးေသာကံ။ ၃။ အပရာပရိယေ၀ဒနီယကံ-တတိယဘ၀မွစ၍ နိဗၺာန္ေရာက္သည့္ဘ၀တိုင္ေအာင္ အက်ိဳးေပးေသာကံ။ ၄။ အေဟာသိကံ-ကံသာျဖစ္၍အက်ိဳးမေပးေသာကံ-ဟူ၍၄-မ်ိဳးကြဲျပားလ်က္ ရွိေပသည္။

၁။ ဒိ႒ဓမၼေ၀ဒနီယကံ-ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀၌အက်ိဳးေပးေသာကံ-ဟူသည္ ဒါနစေသာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္မ်ားျပဳေသာအခါကုသိုလ္ေဇာတို႔သည္ ၇-ႀကိမ္ ရ-ႀကိမ္ ျဖစ္သြားၾကေပသည္။ ထို ၇-ႀကိမ္တို႔တြင္ ပထမေဇာကုသိုလ္ေစတနာကံသည္ ဒိ႒ဓမၼေ၀ဒနီယကံျဖစ္ေပသည္။ ထိုဒိ႒ဓမၼေ၀ဒနီယကံသည္ ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ပင္ အက်ိဳးေပးႏိုင္ေပသည္။
ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ပင္ အက်ိဳးေပးေသာ္လည္းသူ႔ေရွ႔မွ ေဇာအကူအညီကိုမရ၍ေရွးဦးစြာ ျဖစ္ရသည့္ ပထမေဇာကုသိုလ္ကံ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေမြးဖြားခါစ ကေလးငယ္မ်ားကဲ့သို႔ အားနည္းလွေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အက်ိဳးေပးေသာအခါ ပထမေဇာကုသိုလ္ ေစတနာကံသည္ ထင္ထင္ရွားရွား အက်ိဳးမေပးႏိုင္ေပ။ မထင္မရွားသာ အက်ိဳးေပးႏိုင္ေပသည္။
ပထမေဇာကုသုိလ္ေစတနာကံသည္ ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ပင္ ကုသိုလ္ရွင္ ကိုယ္ခ်မ္းသာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာ ရွိေနရေအာင္ ကုသုိလ္ရွင္ ျပဳခ်င္သည့္ကိစၥမ်ားလြယ္လြယ္ႏွင့္ ျပီးေျမာက္သြားရေအာင္ ကုသိုလ္ရွင္ အလိုရွိအပ္သည့္ အက်ိဳးတရားမ်ားလြယ္လြယ္ႏွင့္ ရရွိသြားရေအာင္ မထင္မရွားပင္ အက်ိဳးေပးႏိုင္ေပသည္။ ယခုဘ၀၌ အက်ိဳးေပးခြင့္မရလွ်င္ ေနာင္ဘ၀မ်ား၌ အက်ိဳးမေပးႏိုင္ေတာ့ေပ။ အက်ိဳးမေပးသည့္ အေဟာသိကံ ျဖစ္သြားရေပသည္။ ေဆာင္ပုဒ္။ မ်က္ေမွာက္ဘ၀၊က်ိဳးေပးက၊ဒိ႒ဓမၼမည္။
ပထမေဇာကုသုိလ္ ေစတနာကံသည္ အားနည္းေသာ ကုသုိလ္ကံပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ထူးျခားသည့္ အေၾကာင္း၄-ခ်က္ႏွင့္ ျပည့္စံုလွ်င္ေတာ့ ဆင္းရဲသားဘ၀မွသူေဌးႀကီးျဖစ္ေအာင္ အက်ိဳးေပးႏိုင္ေပသည္။ ထူးျခားသည့္အေၾကာင္း ၄-ခ်က္မွာ-၁။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္၏အနာဂါမ္၊ရဟႏၲာ ျဖစ္ျခင္း။ ၂။ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထေသာအခါ ျဖစ္ျခင္း။ ၃။ အလွဴေပးပုဂၢိဳလ္၏ စင္ၾကယ္ေသာ လွဴဖြယ္ပစၥည္း ျဖစ္ျခင္း။ ၄။ အလွဴေပးပုဂၢိဳလ္၏ ေစတနာ ၃-တန္ ထက္သန္ျခင္း။ ဤထူးျခားသည့္အေၾကာင္း ၄-ခ်က္ႏွင့္ ျပည့္စံုလွ်င္ ဆင္းရဲသားဘ၀မွ သူေဌးႀကီးျဖစ္ေအာင္ အက်ိဳးေပးႏိုင္ေပသည္။
အရွင္အႏုရုဒၶါအေလာင္း အႏၷဘာရျမက္ထမ္းသမားသည္ ထူးျခားေသာ အေၾကာင္း၄-ခ်က္ႏွင့္ျပည့္စံုစြာ လွဴဒါန္းရေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲသားဘ၀မွသူေဌးႀကီးျဖစ္ရသည့္ သာဓကရွိခဲ့ေပသည္။ တခ်ိန္ေသာအခါ အရွင္အႏုရုဒၶါအေလာင္းသည္ အႏၷဘာရဟူေသာ အမည္ျဖင့္ သုမနသူေဌးအိမ္၌မွီခို၍ေနရေသာ ဆင္းရဲသား ျမက္ထမ္းသမား ျဖစ္ခဲ့ရေပသည္။ အႏၷဘာရျမက္ထမ္းသမားသည္ တေန႔ေသာအခါေတာအရပ္မွ ျမက္မ်ားကို ရိတ္ယူကာ ျမက္ထံုးမ်ားကိုထမ္း၍ အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့ေလ၏။ ထိုအခ်ိန္မွာ ဂႏၶမာဒနေတာင္၌သီတင္းသံုးေနေတာ္မူေသာ ဥပရိ႒ အမည္ရွိေသာ ပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္သည္ နိေရာဓသမာပတ္မွထ၍ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ ၾကြလာေတာ္မူျပီးလွ်င္ အႏၷဘာရျမက္ထမ္းသမား၏ေရွ႔မွ သက္ဆင္းကာ သပိတ္ကိုပိုက္လ်က္ ဆြမ္းခံၾကြသြားေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ အႏၷာဘာရသည္ အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါအားဆြမ္းလွဴလိုေသာေၾကာင့္ အိမ္ရွင္မထံျပန္သြား၍ႏွစ္ေယာက္စာထမင္းကို ယူလာကာ အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါအား လွဴဒါန္းျပီးလွ်င္ ဤတထပ္စာမွ်ေသာ ဆြမ္းကို လွဴဒါန္းရသည့္ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေနာင္ျဖစ္ေလရာ ဘ၀တိုင္းတို႔၌ ဆင္းရဲသားမ်ိဳးမွာ မျဖစ္ရပါလို၏။ မရွိဟူေသာစကားကိုမၾကားမသိရပါလို၏-ဟု ဆုေတာင္းပတၳနာ ႏွစ္ခုကို ျပဳလိုက္ေပသည္။
ဤကဲ့သို႔ တထပ္စာဆြမ္းကို လွဴဒါန္းကာ ဆုေတာင္းပတၳနာျပဳျပီးလွ်င္ အိမ္သို႔ျပန္လာေသာအခါသူမနသူေဌးက အႏၷဘာရ၏ဆြမ္းအလွဴကို တက်ပ္မွစ၍တေထာင္ထိေအာင္ တိုးေပး၍၀ယ္ယူေသာ္လည္း မေရာင္းသည့္အတြက္ေၾကာင့္ အမွ်ေ၀ေစျပီးသာဓုေခၚကာ ေငြတေထာင္ေပးေလ၏။
ထို႔ေနာက္ မင္းႀကီးထံသို႔ သြားဖို႔ရန္ရွိ္၍ အႏၷဘာရကို မင္းႀကီးထံသို႔ ေခၚသြားေလ၏။ မင္းႀကီးကလည္း တေထာင္ထပ္ေပးျပီးလွ်င္ အိမ္ေဆာက္ဖို႔ရန္အတြက္ ျခံေျမတခုကိုေပးျပန္ေလသည္။ ထိုျခံေျမကိုရွင္းလင္းေသာအခါ အႏၷဘာရအတြက္ ေရႊအိုးမ်ား ေပၚထြက္လာေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲသားကိုသူေဌးႀကီးဘြဲ႔ေပးလိုက္ေလ၏။ အႏၷဘာရျမက္ထမ္းသမား၏ ဆြမ္းအလွဴသည္-၁။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္၏ပေစၥကဗုဒၶါ ရဟႏၲာျဖစ္ျခင္း။ ၂။ ပေစၥကဗုဒၶါ ရဟႏၲာ၏နိေရာဓသမာပတ္မွ ထေသာအခါ ျဖစ္ျခင္း။ ၃။ အလွဴေပးပုဂၢိဳလ္ အႏၷဘာရ၏တထပ္စာဆြမ္းသည္ စင္ၾကယ္ေသာ လွဴဖြယ္ပစၥည္းျဖစ္ျခင္း။ ၄။ အလွဴေပးပုဂၢိဳလ္ အႏၷဘာရ၏ေစတနာ ၃-တန္ ထက္သန္ျခင္း ဟူေသာ ထူးျခားသည့္ အေၾကာင္း ၄-ခ်က္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာေၾကာင့္ အႏၷဘာရသည္ ယခုဘ၀၌ပင္ ျမက္ထမ္းသမားဆင္းရဲသားဘ၀မွသူေဌးႀကီး ျဖစ္သြားရေလ၏။ ပထမေဇာ ကုသုိ္လ္ေစတနာကံ၏အက်ိဳးေပးပင္ ျဖစ္ေပသည္။
ဤသာဓကကိုေထာက္ထား၍ အလွဴဒါနျပဳေသာအခါ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ဘက္ကအေၾကာင္းအဂၤါ ႏွစ္ပါးႏွင့္လည္းျပည့္စံုႏိုင္သမွ်ျပည့္စံုေအာင္ ေရြးခ်ယ္ၾကရေပသည္။ အလွဴေပးပုဂၢိဳလ္ မိမိတို႔ဘက္ကလည္းအေၾကာင္းအဂၤါ ႏွစ္ခ်က္ႏွင့္ ျပည့္စံုႏိုင္သမွ် ျပည့္စံုေအာင္ စီမံျပဳလုပ္ၾကရေပသည္။
( ၂) ဥပပဇၨေ၀ဒနီယကံ-ဒုတိယဘ၀၌အက်ိဳးေပးေသာကံ-ဟူသည္ ဒါနစေသာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္မ်ားကို ျပဳေသာအခါ ေဇာ ၇-ႀကိမ္တို႔တြင္ ၇-ခုေျမာက္ျဖစ္သည့္ သတၱမေဇာကုသိုလ္ေစတနာကံ ျဖစ္ေပသည္။ ထိုသတၱမေဇာ ကုသိုလ္ေစတနာကံသည္ ယခုဘ၀မွ ကြယ္လြန္သြားျပီးေသာအခါဒုတိယဘ၀၌ အက်ိဳးေပးေသာကံ ျဖစ္ေပသည္။ ေဆာင္ပုဒ္။ ဒုတိယဘ၀၊ က်ိဳးေပးက၊ဥပပဇၨမည္။
သတၱမေဇာ ကုသိုလ္ေစတနာကံသည္ ေဇာ ၇-ႀကိမ္တို႔တြင္ ေနာက္ဆံုးအဆံုးေဇာေစတနာကံျဖစ္၍ အားနည္း၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒုတိယဘ၀၌ပင္ အက်ိဳးေပးရသည္။ ဒုတိယဘ၀၌ အက်ိဳးေပးခြင့္ မရခဲ့ေသာ္ တတိယဘ၀၊ စတုတၳဘ၀စသည္တို႔၌ အက်ိဳးမေပးႏိုင္ေတာ့ေပ။ အက်ိဳးမေပးသည့္ အေဟာသိကံမ်ား ျဖစ္သြားရေပသည္။
( ၃) အပရာပရိယေ၀ဒနီယကံ-တတိယဘ၀မွစ၍ နိဗၺာန္ေရာက္သည့္ဘ၀တိုင္ေအာင္ အက်ိဳးေပးေသာ ကံ-ဟူသည္ ဒါနစေသာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္မ်ားကို ျပဳေသာအခါ ေဇာ ၇-ႀကိမ္တို႔တြင္ ပထမေဇာကံႏွင့္ သတၱမေဇာကံ ၂-ပါးကို ၾကဥ္ဖယ္၍ အလယ္ေဇာ ၅-ခု ကုသိုလ္ေစတနာကံျဖစ္ေပသည္။ ထိုအလယ္ေဇာ ကုသိုလ္ေစတနာကံ ၅-ခုသည္ ေရွးေရွးေဇာမ်ားကရရွိၾကေသာေၾကာင့္ အားႏွင့္ျပည့္စံုၾကေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တတိယဘ၀မွစ၍ နိဗၺာန္ေရာက္သည့္ ဘ၀တိုင္ေအာင္ အက်ိဳးေပးႏိုင္ေပသည္။ ေဆာင္ပုဒ္။ တတိယဘ၀မွ၊နိဗၺာန္က်ထိ၊က်ိဳးေပးဘိ၊ အပရာပရိမည္။
( ၄) အေဟာသိကံ-ကံသာျဖစ္၍အက်ိဳးမေပးေသာကံ-ဟူသည္ အၾကင္ ဒိ႒ဓမၼေ၀ဒနီယကံ၊ ဥပပဇၨေ၀ဒနီယကံ၊ အပရာပရိယေ၀ဒနီယကံ တို႔သည္ မိမိတို႔ အက်ိဳးေပးရာကာလတို႔၌အေၾကာင္းမသင့္ အခြင့္မသာ၍အက်ိဳးမေပးၾကရေပ။ ထိုကံတို႔သည္ပင္လွ်င္ အေဟာသိကံတို႔ ျဖစ္သြားၾကရေပသည္။ ေဆာင္ပုဒ္။ အက်ိဳးမေပးျပန္၊အေဟာသိကံ၊အမွန္ျဖစ္ေပသည္။
ဤကဲ့သို႔ ကုသိုလ္ကံတို႔သည္ အက်ိဳးေပးရာကာလအားျဖင့္-၁။ ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀၌အက်ိဳးေပးေသာကံ။ ၂။ ဒုတိယဘ၀၌အက်ိဳးေပးေသာကံ။ ၃။ တတိယဘ၀မွစ၍ နိဗၺာန္ေရာက္သည့္ ဘ၀တိုင္ေအာင္ အက်ိဳးေပးေသာကံ။ ၄။ ကံသာျဖစ္၍အက်ိဳးမေပးေသာကံ။ ဟူ၍ ၄-မ်ိဳး ကြဲျပားလ်က္ ရွိၾကေပသည္။
အကုသိုလ္ကံတို႔သည္လည္းကုသိုလ္ကံတို႔ကဲ့သို႔ပင္ အက်ိဳးေပးရာကာလအားျဖင့္ ၄-မ်ိဳးကြဲျပားလ်က္ ရွိၾကေပသည္။
သဒၶမၼရံသီ-ဆရာေတာ္
ေမတၱာျဖင့္
ညာႀကီး

Saturday, July 18, 2015

ဓမၼျဖင့္ ဘဝ ေနနည္း သင္္တန္း

Dhammacakka U Mg Mg added 5 new photos — with Shwe Dong Thar and 32 others.

ဓမၼျဖင့္ ဘဝ ေနနည္း သင္္တန္း
အထူးဖိတ္ၾကားျခင္း ( သတင္းေကာင္း )

( ဘဝ လက္္က်န္္ )ရက္္မ်ားအတြက္
( ၁၀ ) ရက္္တာကာလျဖင့္ အသင့္ျပင္ၾကစို႔
***---***---***---***---***---***---***
သီလ သမာဓိ သတိ ပညာ ဦးစီးကာ
ဘဝမွာေနတတ္္မွသာ
လူတစ္ေယာက္္ရဲ႕ ဘဝဟာ တန္္ဖိုးရွိကာ
ျမင့္ျမတ္္ပါတယ္။

သံသရာမွာလည္း လြတ္္လမ္းမသိလို႔
မွားမိခဲ႔ၾကၿပီးပါၿပီ
ဒီဘဝမွာလည္း ပညာဥာဏ္္မပါ
အမွားသာ ဆက္္ေနၾကမယ္္ဆိုရင္ေတာ့
လူ႔ဘဝရလာ ခဏတာ အရံႈးနဲ႔သာ ေနၿပီး
အပါယ္ေလးျဖာ ေနရာေဟာင္းဘံု႒ာန
ျပန္ၾကရလိမ့္အံုးမယ္။

အို သူေတာ္ေကာင္း အ ေပါင္းတို႔
သာသနာနဲ႔ႀကံဳခိုက္ အခြင့္သာခိုက္
လိုက္္သင့္ၾကပါေပါ့
သာသနာနဲ႔ႀကံဳဆဲ အခြင့္သာဆဲ
အားမာန္္ႏွင့္ က်ားကုတ္္က်ားခဲ ခဲသင့္ၾကပါေပါ့
သာသနာနဲ႔ႀကံဳတုန္း အခြင့္သာတုန္းမွာ
ကိေလသာ ဒုကၡအိမ္ႀကီးက ရုန္းထြက္
သင့္ၾကပါေပါ့

ဓမၼလမ္းမလိုက္္သမွ်
မိုက္ၾကတာပါပဲ
မခဲသမွ် လြဲရမွာပါပဲ
မ႐ုန္းသမွ် ႐ံႈးေနၾကရပါလိမ့္အံုးမယ္။

တရားဓမၼကို အ ေျခခံကစလို႔
ဘဝ ေနနည္း စိတ္္ထားနည္း
စိတ္္ေလ့က်င့္နည္းမ်ားကို ခ ေရ ေစ့တြင္းက်
စနစ္္တက် လက္ေတြ႔ သင္ၾကားျပသမယ့္
ဝိပႆနာ သတိပ႒ာန္ သင္္တန္း
၁၀ ရက္္စခန္းကို တက္ေရာက္ျခင္းအားျဖင့္
လူတစ္ေယာက္္ရဲ႕ ဘဝ
အသစ္္တစ္္ဖန္ ျပန္္လည္ေမြးဖြားသလို
အားရ ေက်နပ္ ဓမၼဓာတ္ေတြကို
ခံစားၾကရပါလိမ့္မယ္။

သံသရာ ဝဋ္ဒုကၡကလြတ္္ရာလမ္းစ
၁၀ ရက္္မွ်ကို အသံုးခ်ဖို႔ ဆံုးျဖတ္္ႏိုင္္တာဟာ
ပါရမီပါမွ ကုသိုလ္္ဆက္ အ ေၾကာင္းပါမွ
လက္ေတြ႔က်က် အားထုတ္္ခြင့္ရႏိုင္္ပါတယ္။

ဘုန္းကံႀကီးမားသူေတြသာ
ဘုရားေဟာၾကားျမတ္္တရားကို
နာၾကားနားလည္္ခြင့္
အားထုတ္္သိျမင္္ခြင့္
ေထာက္္ပံ႕လွဴဒါန္းကာ
သာသနာျပဳခြင့္ ရရွိၾကပါတယ္။
-----======------=====----
ဝိပႆနာ ေတာစခန္းရိပ္သာ
ပဥၥမ တရားပတ္ ၁၀ ရက္ တရားစခန္းပြဲ

တြံေတးေတာႀကီးတန္းေဒသ
ေတာရ ေ႐ႊဂူေက်ာင္းလမ္း
ေပါက္္ေတာေက်းရြာ အမက ေက်ာင္းေဘး
ေတာတြင္းကားလမ္းအတိုင္း
၃ မိနစ္္မွ်သာ ဝင္္ရပါသည္။
ရန္္ကုန္ ေကာ့မွဴးကားလမ္းမ ေဘး

၂၀၁၅ ခု ဇူလိုင္္လ ၃ ရက္္မွ ၁၂ ရက္္ထိ
ဇူလိုင္ ၃ ရက္ နံက္ ၈ နာရီ စခန္းဖြင့္ပြဲစမည္။

ဆြမ္းအာဟာရဒါန လွဴဒါန္းလိုပါက
ေယာဂီ ၅၀ အတြက္

အ႐ုဏ္ဆြမ္း သံုးေသာင္းက်ပ္
ေန႔ဆြမ္း ငါးေသာင္းက်ပ္
အခ်ဳိရည္ ႏွစ္ေသာင္းက်ပ္
ေရ မီး ေဆး ရိပ္္သာ လမ္း
ေငြ ပ ေဒသာပင္ တစ္္ပင္ တစ္ေသာင္းက်ပ္

ဆက္္သြယ္္ရန္္ဖုန္း

ဆရာ ဓမၼစကၠ ဦးေမာင္ေမာင္
၀၉၅၁၂၇၃၃၀
၀၉၇၉၉၂၉၄၉၂၃