*** လူ့ဘဝသက္တမ္းဟာအလြန္
တိုေတာင္းလွပါတယ္ ***
ဘဝရဲ႕လက္က်န္ရွိေနသးတ့ဲအခ်ိန္ကေလးကို
အမွတ္တမဲ႔ေနျပီး အမွတ္တမဲ႔ေသသြားႀကရင္
ရခဲလွတဲ႔လူ့ဘဝအတြက္အရႈံးသမားျဖစ္သြား...
မွာစိုးရိမ္မိပါတယ္။
အေနတတ္ႀကသလို အေသတတ္ႀကဖို့လိုအပ္
လွပါတယ္ အားလုံးတစ္ေနေတာ႔ေသႀကမွာ
မလြဲပါ တရားအသိတို့ျဖင့္ ေနတတ္ေအာင္ႀကိဳး
စားႀကသလို တရားအသိတို့ျဖင့္ ေသတတ္
ေအာင္ႀကိဳးစားနိဳင္ႀကပါေစလို့ ဆႏၵမြန္ျဖင္႕
* ေနလည္းေနတတ္ႀကဖို့ ....
*ေသလည္းေသတတ္ႀကဖို့ .....
See more
တိုေတာင္းလွပါတယ္ ***
ဘဝရဲ႕လက္က်န္ရွိေနသးတ့ဲအခ်ိန္ကေလးကို
အမွတ္တမဲ႔ေနျပီး အမွတ္တမဲ႔ေသသြားႀကရင္
ရခဲလွတဲ႔လူ့ဘဝအတြက္အရႈံးသမားျဖစ္သြား...
မွာစိုးရိမ္မိပါတယ္။
အေနတတ္ႀကသလို အေသတတ္ႀကဖို့လိုအပ္
လွပါတယ္ အားလုံးတစ္ေနေတာ႔ေသႀကမွာ
မလြဲပါ တရားအသိတို့ျဖင့္ ေနတတ္ေအာင္ႀကိဳး
စားႀကသလို တရားအသိတို့ျဖင့္ ေသတတ္
ေအာင္ႀကိဳးစားနိဳင္ႀကပါေစလို့ ဆႏၵမြန္ျဖင္႕
* ေနလည္းေနတတ္ႀကဖို့ ....
*ေသလည္းေသတတ္ႀကဖို့ .....
See more
Myat Thu to ဗုဒၶဘာသာမ်ားဆုံဆည္းရာေနရာ
ဘာေၾကာင့္ တရားအားထုတ္ ၾကတာလဲ လို႔ေမးရင္
ေသလည္းေသတတ္ဖို႔၊
ေနလည္းေနတတ္ဖို႔။
ေသၾကတာခ်င္းအတူတူပဲ။ ...
ေသပံုေသနည္းေတြ ကြဲၾကလို႔။
ေသလည္းေသတတ္ဖို႔၊
ေနလည္းေနတတ္ဖို႔။
ေသၾကတာခ်င္းအတူတူပဲ။ ...
ေသပံုေသနည္းေတြ ကြဲၾကလို႔။
ပုထုဇဥ္ တို႔ ေသၾက ေတာ့မယ္ဆိုရင္
"အမ ေလး...ငါေသရ ေတာ့မွာပဲ။
ငါဒီေတာင္ က ေက်ာ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
မ ေသခင္ က ေလး မွာစရာ႐ွိတာေတြမွာခ်င္ လို႔ပါ။"
ဆိုျပီး ပူပင္ေၾကာင့္ၾကစိုးရိမ္မႈေတြနဲ႔
ေဟာဒိ စည္းစိမ္ဥစၥာ ပစၥည္း၊
သားသမီး၊ ခင္ပြန္း မယား၊
တိုက္တာ အိုးအိမ္ ေတြ စြန္႔ရေတာ့ မယ္ဆိုေတာ့
ေသာက ပရိေဒဝ ဒုကၡ ေတြနဲ႔
ပူေလာင္ ဆင္းရဲၾကရတယ္။
ေရာဂါေဝဒနာကလည္း ႏွိပ္စက္၊
ထိုင္ လည္း မသက္သာ၊
ထူေပးလို႔ ထရင္ လည္း မသက္သာ၊
အိပ္ ရင္ လည္း ဘယ္လွည့္ လို႔မသက္သာ၊
ညာလွည့္ လို႔လည္း မသက္သာ ပဲျဖစ္ေနတယ္။
အဲဒိ ဒုကၡ ေဝဒနာ ေတြ ညႇဥ္းဆဲလို႔
ျဖစ္ ရတဲ့ ဆင္းရဲ ကတစ္မ်ိဳး၊
မိမိရဲ႕ စြဲလမ္းမႈ တဏွာ၊ဥပါဒါန္ တို႔ရဲ႕
ေလာင္ၿမိဳက္မႈေၾကာင့္ ငါ့ဘဝကိုတြယ္တာ
တပ္မက္မႈေတြနဲ႔ ပုထုဇဥ္ေတြ ေသၾကရတယ္။
အရိယာေတြၾကေတာ့ ကိုယ္လုပ္ခဲ့ၿပီးသား၊
ကိုယ္က်င့္ခဲ့ၿပီးသား၊ ကိုယ္ျမင္ၿပီးသား ေတြကို
ႏွလံုးသြင္းၿပီးေတာ့ ႐ႈမွတ္ ရင္း ေသၾကရတယ္။
ေသျခင္းတရားကို မ ေၾကာက္ၾကဘဲ
ေပၚလာတဲ့ေဝဒနာေတြကိုလည္းပဲ
အရင္ က တရား႐ႈမွတ္ ဘူးတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္
႐ႈမွတ္စိတ္ကိုပဲ အာရံုျပဳၿပီးေတာ့
ေခါင္းကိုက္တာ၊ ခါးနာတာေတြ ကို အာရံုျပဳခ်ိန္မရဘူး။
သူ႔ရဲ႕ အာရံုက ပဝတၱိျဖစ္ဆဲ ႐ုပ္နာမ္မွာပဲ
အာရံု တည္ၿပီး ေတာ့
႐ုပ္ဒုကၡေရာ၊ ႐ုပ္ဒုကၡကို မွီၿပီး
ျဖစ္တဲ့ စိတ္၊ ေစတသိက္၊ ဒုကၡ ေတြကလည္း
လြတ္သြားတယ္။
အဲဒိလို ဥေပကၡာ ေဝဒနာ ေလးနဲ႔ပဲ ေသသြားၾကတယ္။
ေနတတ္ဖို႔ ဆိုတာမွာလည္း
သတိဆိုတဲ့ ဥာဏ္တရားက မဦးစီးရင္
မိမိ၏ ျပဳလုပ္မႈ၊ ေျပာဆိုမႈ၊ ၾကံစည္မႈေတြဟာ
ဥာဏ္ ဦးစီး မႈ မ႐ွိသည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ကံေတြျဖစ္ သြားတယ္။
ကြၽဲတို႔သည္ ႐ႊံ့ႏြံ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ဘိသကဲ့သို႔
ဟသၤာ တို႔သည္ ေရကန္၌ေမြ႔ေလ်ာ္ဘိသကဲ့သို
လင္းတ တို႔သည္ သားပုပ္၌ ေမြ႔ေလ်ာ္ဘိသကဲ့သို႔
ဝက္တို႔သည္ မစင္၌ ေမြ႔ေလ်ာ္ဘိသကဲ့သို႔
ပ်ားတို႔သည္ ပန္း၌ေမြ႕ေလ်ာ္ဘ္ိသကဲ့သို႔
ေမြ႔ေလ်ာ္ ရာခ်င္း မတူၾကဘူး။
ပုထုဇဥ္ တို႔သည္ကား သတိမကပ္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္
မ ေကာင္းမႈ အာရံုတို႔၌ ေမြ႕ေလ်ွာ္ၾက၏။
ဒီေတာ့ အကုသိုလ္ကံေတြ ျဖစ္လာတယ္။
အရိယာေတြက်ေတာ့ ျဖစ္ဆဲ အာရံုတိုင္းမွာ
သတိကပ္ၿပီးေတာ့ ႐ႈမွတ္ ေနတယ္။
ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ ကံေတြ
မျဖစ္ေအာင္ေနတယ္။
ဒီေတာ့ ေနတတ္ဖို႔၊ ေသတတ္ဖို႔ အလြန္အ ေရးႀကီးတယ္။
ဓမၼဂုဏ္ရည္ဆရာေတာ္
Credit ,Thandar Swe Oo acc
"အမ ေလး...ငါေသရ ေတာ့မွာပဲ။
ငါဒီေတာင္ က ေက်ာ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
မ ေသခင္ က ေလး မွာစရာ႐ွိတာေတြမွာခ်င္ လို႔ပါ။"
ဆိုျပီး ပူပင္ေၾကာင့္ၾကစိုးရိမ္မႈေတြနဲ႔
ေဟာဒိ စည္းစိမ္ဥစၥာ ပစၥည္း၊
သားသမီး၊ ခင္ပြန္း မယား၊
တိုက္တာ အိုးအိမ္ ေတြ စြန္႔ရေတာ့ မယ္ဆိုေတာ့
ေသာက ပရိေဒဝ ဒုကၡ ေတြနဲ႔
ပူေလာင္ ဆင္းရဲၾကရတယ္။
ေရာဂါေဝဒနာကလည္း ႏွိပ္စက္၊
ထိုင္ လည္း မသက္သာ၊
ထူေပးလို႔ ထရင္ လည္း မသက္သာ၊
အိပ္ ရင္ လည္း ဘယ္လွည့္ လို႔မသက္သာ၊
ညာလွည့္ လို႔လည္း မသက္သာ ပဲျဖစ္ေနတယ္။
အဲဒိ ဒုကၡ ေဝဒနာ ေတြ ညႇဥ္းဆဲလို႔
ျဖစ္ ရတဲ့ ဆင္းရဲ ကတစ္မ်ိဳး၊
မိမိရဲ႕ စြဲလမ္းမႈ တဏွာ၊ဥပါဒါန္ တို႔ရဲ႕
ေလာင္ၿမိဳက္မႈေၾကာင့္ ငါ့ဘဝကိုတြယ္တာ
တပ္မက္မႈေတြနဲ႔ ပုထုဇဥ္ေတြ ေသၾကရတယ္။
အရိယာေတြၾကေတာ့ ကိုယ္လုပ္ခဲ့ၿပီးသား၊
ကိုယ္က်င့္ခဲ့ၿပီးသား၊ ကိုယ္ျမင္ၿပီးသား ေတြကို
ႏွလံုးသြင္းၿပီးေတာ့ ႐ႈမွတ္ ရင္း ေသၾကရတယ္။
ေသျခင္းတရားကို မ ေၾကာက္ၾကဘဲ
ေပၚလာတဲ့ေဝဒနာေတြကိုလည္းပဲ
အရင္ က တရား႐ႈမွတ္ ဘူးတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္
႐ႈမွတ္စိတ္ကိုပဲ အာရံုျပဳၿပီးေတာ့
ေခါင္းကိုက္တာ၊ ခါးနာတာေတြ ကို အာရံုျပဳခ်ိန္မရဘူး။
သူ႔ရဲ႕ အာရံုက ပဝတၱိျဖစ္ဆဲ ႐ုပ္နာမ္မွာပဲ
အာရံု တည္ၿပီး ေတာ့
႐ုပ္ဒုကၡေရာ၊ ႐ုပ္ဒုကၡကို မွီၿပီး
ျဖစ္တဲ့ စိတ္၊ ေစတသိက္၊ ဒုကၡ ေတြကလည္း
လြတ္သြားတယ္။
အဲဒိလို ဥေပကၡာ ေဝဒနာ ေလးနဲ႔ပဲ ေသသြားၾကတယ္။
ေနတတ္ဖို႔ ဆိုတာမွာလည္း
သတိဆိုတဲ့ ဥာဏ္တရားက မဦးစီးရင္
မိမိ၏ ျပဳလုပ္မႈ၊ ေျပာဆိုမႈ၊ ၾကံစည္မႈေတြဟာ
ဥာဏ္ ဦးစီး မႈ မ႐ွိသည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ကံေတြျဖစ္ သြားတယ္။
ကြၽဲတို႔သည္ ႐ႊံ့ႏြံ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ဘိသကဲ့သို႔
ဟသၤာ တို႔သည္ ေရကန္၌ေမြ႔ေလ်ာ္ဘိသကဲ့သို
လင္းတ တို႔သည္ သားပုပ္၌ ေမြ႔ေလ်ာ္ဘိသကဲ့သို႔
ဝက္တို႔သည္ မစင္၌ ေမြ႔ေလ်ာ္ဘိသကဲ့သို႔
ပ်ားတို႔သည္ ပန္း၌ေမြ႕ေလ်ာ္ဘ္ိသကဲ့သို႔
ေမြ႔ေလ်ာ္ ရာခ်င္း မတူၾကဘူး။
ပုထုဇဥ္ တို႔သည္ကား သတိမကပ္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္
မ ေကာင္းမႈ အာရံုတို႔၌ ေမြ႕ေလ်ွာ္ၾက၏။
ဒီေတာ့ အကုသိုလ္ကံေတြ ျဖစ္လာတယ္။
အရိယာေတြက်ေတာ့ ျဖစ္ဆဲ အာရံုတိုင္းမွာ
သတိကပ္ၿပီးေတာ့ ႐ႈမွတ္ ေနတယ္။
ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ ကံေတြ
မျဖစ္ေအာင္ေနတယ္။
ဒီေတာ့ ေနတတ္ဖို႔၊ ေသတတ္ဖို႔ အလြန္အ ေရးႀကီးတယ္။
ဓမၼဂုဏ္ရည္ဆရာေတာ္
Credit ,Thandar Swe Oo acc
No comments:
Post a Comment