ဓမၼေရခ်မ္းစင္
ေသခါနီးမွာ"ေဝဒနာ"ကို ဘယ္လိုရႈ႕မွတ္သင့္ပါသလဲ?
တရားအားထုတ္ေနဆဲ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား သာမက၊ တရားအားမထုတ္ျဖစ္ေသးေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မ်ားပါ သိသင့္ေသာ ေမးခြန္းေလး ျဖစ...္သည့္အတြက္-
ဓမၼာနႏၵဝိဟာရေက်ာင္း တရားစခန္းတစ္ခု မွ ေယာကီ(ေဒၚခိုင္ခိုင္)က သူသိခ်င္ေသာ ေမးခြန္းကို တရားျပသူအား ေမးျမန္းျခင္းျဖင့္ -
တရားအားထုတ္ေနဆဲ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား သာမက၊ တရားအားမထုတ္ျဖစ္ေသးေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မ်ားပါ သိသင့္ေသာ ေမးခြန္းေလး ျဖစ...္သည့္အတြက္-
ဓမၼာနႏၵဝိဟာရေက်ာင္း တရားစခန္းတစ္ခု မွ ေယာကီ(ေဒၚခိုင္ခိုင္)က သူသိခ်င္ေသာ ေမးခြန္းကို တရားျပသူအား ေမးျမန္းျခင္းျဖင့္ -
(ခိဓမၼာနႏၵဝိဟာရေက်ာင္းဘိညာ သဒၶမၼရံသီရိပ္သာ ပဓါနနာယက, ကမၼ႒ာနာစရိယ ဆရာေတာ္ ဦးဥကၠံသ) ေျဖၾကားထားေသာ အေျဖကို ကုသိုလ္ျပဳပါသည္။
ေမးခြန္း -
"ဆရာေတာ္ဘုရား... ေသခါနီး ေဝဒနာေတြ အျပင္းအထန္ ခံစားရတဲ့အခါ ေဝဒနာကို .....
"တိုက္ရိုက္ရွဳရမလား"
"ခြာျပီးရွဳ ရမလားဘုရား "
တပည့္ေတာ္ဆိုလိုတဲ့ ေဝဒနာ ကို ခြာျပီးရွဳတယ္ဆိုတာ ေဝဒနာေပၚမွာ တိုက္ရိုက္မရႈ႕ဘဲ ဝင္ေလ ထြက္ေလမွာျဖစ္ျဖစ္၊ အရင္က ျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ ဒါန, သီလ အစရွိတဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ အာရံုတစ္ခုခုမွာျဖစ္ျဖစ္ ၊အာရံုကို ထားထားတာ ကို ဆိုလိုတာပါ။
တပည့္ေတာ္ ဆိုလိုတဲ့ ေဝဒနာ ကို တိုက္ရိုက္ရႈတယ္ ဆိုတာ တပည့္ေတာ္တို႔ အခု တရားစခန္းမွာ ရႈေနရသလို ေဝဒနာရဲ႕သေဘာေတြ၊ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို တိုက္ရိုက္ရႈတာကို ဆိုလိုတာပါဘုရား။
အေျဖ -
"ဝိပႆ နာ ျဖစ္ေစမည့္တစ္ခုခုကို ထားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ေဝဒနာကို ခြာျပီး တျခား ကုသိုလ္အာရံုေတြမွာ စိတ္ကိုထားတာကေတာ့ နည္းနည္းသက္သာတာေပါ့ေလ။
ဒါေပမယ့္ ေဝဒနာ ကို ခြာထားရံုနဲ႔ မရေသးဘူး၊ကိုယ့္ေဘးမွာ ငိုေန၊ ပူေလာင္ေနၾကမယ့္ သူေတြရဲ႕အာရံုေတြ၊ တျခားအာရံုေတြကလဲ ရွိေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ ဒါနအာရံုနဲ႔ေသရင္ နတ္ျပည္ ေရာက္ႏိုင္တယ္။ သီလ နဲ႔ေသလဲ အတူတူပဲ။ ဒီ့ထက္ မပိုဘူး။
ေဝဒနာေတြရဲ႕ ျဖစ္မႈပ်က္မႈ၊သေဘာေတြကို တိုက္ရိုက္ရႈေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဝိပႆနာအာရံုျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ပါရမီလဲရွိလို႔ ဥာဏ္ရင့္က်က္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေသခါနီးမွကပ္ျပီး
တစ္မဂ္, တစ္ဖိုလ္ လည္း ဆိုက္သြားႏိုင္တယ္။
အဲဒီလိုမွ... တစ္မဂ္, တစ္ဖိုလ္လည္း မဆိုက္ဘူး, စ်ာန္လဲ မရဘူးဆိုရင္ - "လူ႔ျပည္, နတ္ျပည္" ေရာက္ႏိုင္တယ္။
ခုနက ကုသိုလ္အာရံုတစ္ခုခုနဲ႔ ေသရင္လဲ " လူ ့ျပည္, နတ္ျပည္"ေရာက္ႏိုင္တာပဲ။
ဒါေပမယ့္ ဘာကြာသြားလဲဆိုေတာ့ "ကုသိုလ္အာရံုေလာက္" နဲ႔ နတ္ျပည္ေရာက္သြားတဲ့သူက နတ္ျပည္မွာ ေပ်ာ္စရာနဲ႔ေတြ႔ရင္ ေပ်ာ္စရာေတြဘက္ ပါသြားျပီး တရားအားမထုတ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။
"ဝိပႆနာအာရံု" နဲ႔ ရႈမွတ္ျပီး ေသခဲ့တဲ့သူက လူ႔ဘံု, နတ္ဘံုေတြေရာက္တဲ့အခါမွာလဲ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့မျဖစ္ဘဲ "ဝိပႆနာတရား" ကို ဆက္ျပီးပြားမ်ားအားထုတ္လိုက္တဲ့အခါ "တရားထူး, တရားျမတ္" ေတြ "မဂ္ဥာဏ္, ဖိုလ္ဥာဏ္" ေတြ ရသြားႏိုင္တယ္။ အဲဒီလို ကြာျခားမႈရွိတယ္။
ငါတို႔ေတြ အခု တရားစခန္းမွာ ေဝဒနာေတြ ရႈ႕ေနတာလဲ အေသက်င့္ေနတာနဲ႔ အတူတူပဲေပါ့။
ဒါေပမယ့္ သတိထားရမယ့္အခ်က္က...
အရင္က ေဝဒနာေတြ ရႈမွတ္ပြားမ်ားျပီး ေဝဒနာေတြကို လႊမ္းမိုးေအာင္ ရႈတတ္, မွတ္တတ္ဖူးေပမယ့္ ပံုမွန္အျမဲတမ္း ဆက္တိုက္ေလ့က်င့္မႈမရွိဘူး။ ၾကားမွာ အားထုတ္ျဖစ္မထားဘူးဆိုရင္ေတာ့ " ေသခါနီး" အခါမွာ ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း "ရႈမွတ္ႏိုင္ဖို႔ "ခက္ခဲပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ အျမဲတမ္းလိုလို အေလ့အက်င့္ျဖစ္ေနေအာင္ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ရႈမွတ္ပြားမ်ားေပးေနသင့္ပါတယ္။
ဒါဆိုရင္ေတာ့
အေသေလ့က်င့္ရာလဲေရာက္သလို ေသျပီးတဲ့ ေနာက္ဘဝမွာလည္း မေမ့မေလ်ာ့နဲ႔ ဝိပႆနာတရားေတြ ဆက္လက္ပြားမ်ားအားထုတ္ရင္း "မဂ္ဥာဏ္ဖိုလ္ဥာဏ္" ေတြ ရရွိသြားႏိုင္တဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို ရရွိသြားမွာပါ။
ခႏၶာ - ငါးပါး မွ
............................................................................................
` ေသခါနီးျဖစ္တဲ့ စိတ္ ´
~~~~~~>><<~~~~~~
ေသခါနီးျဖစ္တဲ့ စိတ္ဟာ အရမ္းကို အေရးၾကီးပါတယ္ ။
လားရာသုဂတိကို ခ်က္ခ်င္းအက်ိဳးေပးနုိင္ပါတယ္ ။ ဒီအေၾကာင္းတရားကိုျမတ္စြာဘုရားရွင္က ယခုလိုေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္ ။
ႏြားေက်ာင္းသားဟာ ေန၀င္လို႕ ႏြားေတြကို ျခံထဲသြင္းတဲ့အခါမွာ
ႏြားပ်ိဳ ႏြားေပါက္စေလးေတြက ေရွ့ဆံုးကေန တိုးေ၀ွ႕ျပီး ၀င္ၾကတယ္ ။
ဒါေပမယ့္ မသန္မစြမ္းေတာ့တဲ့ ႏြားအိုၾကီးေတြကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရိုက္နွက္ေျခာက္လွန္႕သည္ျဖစ္ေစ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲ ေနာက္ဆံုးကေန ၀င္ၾကတယ္။ေနာက္ဆံုး ႏြားျခံကို ပိတ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ႏြားအိုၾကီးေတြကျခံေပါက္၀မွာပဲ အိပ္ၾကရတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေန႕ ႏြားေတြကို ျခံထဲက ျပန္ထုတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ျခံ၀မွာ အိပ္ေနတဲ့ ႏြားအိုၾကီးေတြကပဲအရင္ထြက္ခြင့္ရပါတယ္ ။ ႏြားပ်ိဳႏြားငယ္ ေတြကေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွပဲထြက္ၾကရပါတယ္ ။ အဲ့ဒီလိုပဲ ေသခါနီး ခိုကိုးရာမဲ့ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္တဲ့စိတ္ဟာအရင္ဆံုးအက်ိဳးေပးပါတယ္ လို႕ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္ ။
၀ိပႆနာအသိ မရွိတဲ့ လူ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေသရရင္ျဖင့္ အရမ္းကို ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္ ။ ၾကည့္ေလရာ ျမင္ေလရာက ကိုယ္တစ္ဘ၀လံုး စြဲခဲ့တဲ့အရာေတြခ်ည္းပါပဲ ။ အိမ္ေတြ အသံုးအေဆာင္ေတြ အ၀တ္အစားေတြ သား သမီး လင္မယားေတြ အိမ္ေမြးတိရစာၦန္ေတြ ။ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိတာေတြအကုန္လံုးက ကိုယ့္ကို အပါယ္ဆြဲခ်မယ့္ အရာေတြခ်ည္းပဲ ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ နားလည္သေဘာေပါက္တဲ့ လူေတြဟာ သူေတာ္ေကာင္းေနရာ ေမတၱာဓါတ္လႊမ္းျခံဳတဲ့ေနရာ ဆိတ္ျငိမ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ၾကိဳတင္စီစဥ္ျပီး ေသဆံုးေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ ေသမယ့္အခ်ိန္ကိုၾကိဳမသိနုိင္ေပမယ့္ အဲ့လိုေနရာမ်ိဳးမွာပဲ ဘ၀ရဲ့ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြကို ျဖတ္သန္းသြားၾကပါတယ္ ။ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္စရာပါပဲ။အပါယ္က်သြားလို႕ ဘြာေတး လုပ္လုိ႕ မရပါဘူး ။
အကုသိုလ္ အစြဲအလန္းေတြ အားၾကီးလြန္းလို႕ ေသခါနီး ၀ိဥာဥ္မခ်ဳပ္နုိင္ပဲဆန္႕တငင္ငင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရွိပါတယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္းအကုသိုလ္ေစတနာ ကုသိုလ္ေစတနာ သိပ္ၾကီးၾကီးမားမား မရွိ.. ၀ိပႆနာဥာဏ္ကလည္းမရွိေတာ့ သူ႕ ကံက သူ႕ကို ဘယ္ပို႕ရမွန္း မသိပဲ ဟိုစိတ္ေရာက္လိုက္ ဒီစိတ္ေရာက္လိုက္နဲ႕ ၾကာေနတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါကိုပဲ ေဘးကလူက ဟိုလူ႕ေစာင့္သလိုလို ဒီလူ႕ ေစာင့္သလိုလို သားကိုပဲ ေမွ်ာ္သလိုလို သမီးကိုပဲေမွ်ာ္သလိုလိုထင္ေတာ့တာပါပဲ ။ သားေလး ေရာက္လာျပီ သမီးေလး ေရာက္လာျပီထၾကည့္ပါဦး လို႕ ေဘးကမ်ား ကုန္းေအာ္လိုက္လို႕ကေတာ့ ေသတဲ့သူ တစ္ခါတည္း သြားေရာ့ ငရဲအိုးပဲ .. အပါယ္ေလးဘံုကို တန္းေနေအာင္ ေျပးပါေတာ့တယ္ ။ေသတဲ့သူကို ဆြဲခါ လႈပ္ယမ္း ဖက္ ျပီး ေအာ္ငိုတာကေတာ့ အဆိုးဆံုးပါပဲ ။က်လုက်ခင္ ျဖစ္ေနတဲ့သူကို ခ်စ္သလိုလိုနဲ႕ ေဆာင့္ကန္ခ်လိုက္တာပါပဲ ။
ဒါေၾကာင့္ ငါေသရင္ မငိုၾကနဲ႕ ဆူဆူညံညံလည္း မလုပ္ၾကနဲ႕… ငါ့ေဘးနားလည္းမေနၾကနဲ႕ ငါ့တရားနဲ႕ငါ နွလံုးသြင္းျပီး ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေသမယ္လို႕အဲ့လို ၾကိဳတင္ျပီး မိသားစုကို မွာထားရမယ္...
အေဖရယ္ အေမရယ္ နိမိတ္မရွိေသစကားမေျပာပါနဲ႕ အဲ့လို ေျပာလာရင္ ဟဲ့ နိမိတ္မရွိ မလုပ္နဲ႕ ..ငါက ေသရင္ ဒီနိမိတ္နဲ႕ပဲ သြားရမွာ ... အဲ့လို ျပတ္ျပတ္သားသား မွာထားရမယ္လို႕မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက အထပ္ထပ္အခါခါ သတိေပးသြားခဲ့တာပါ ။
တစ္ခ်ိဳ႕က ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြေတာ့ လုပ္ခဲ့ပါရဲ့ ဒါေပမယ့္ ေသခါနီးက်ေတာ့လွဴတုန္းကျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေစတနာကို ျပန္မစြဲပဲ ေက်ာင္းစြဲ ဘုရားစြဲ ဇရပ္စြဲအဲ့လို စြဲေတာ့ ေက်ာင္းေစာင့္ ဘုရားေစာင့္ ေစတီေစာင့္ေတြပဲ ျဖစ္ၾကရတယ္ ။ရိပ္သာမွာ အားထုတ္ခဲ့ေပမယ့္ ၀ိပႆနာစိတ္ မျဖစ္ပဲ ရိပ္သာစြဲေသေတာ့ရိပ္သာေစာင့္ ျဖစ္ရျပန္တယ္ ။ ေစတနာကို ျပန္စြဲမိရင္ေတာင္မွ အစြဲျဖစ္တဲ့အတြက္ ကံရွိသေလာက္ အက်ိဳးေပးျပီး ကံကုန္တာနဲ႕ ျပန္ဆင္းရမွာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အပါယ္လြတ္ရာလမ္း တစ္လမ္းပဲ ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ အသက္ရွင္ ေနထိုင္တုန္းမွာ ၀ိပႆနာကို ျမင့္ျမတ္စြာက်င့္ၾကံအားထုတ္ျပီး အေသတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႕ပါပဲ ။
သစၥာတရားကို နွလံုးသားမွာ ယံုမွားသံသယမရွိေအာင္ က်င့္ၾကံသြားနုိင္တဲ့ အရိယာပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မတုန္လႈပ္ေတာ့ပါဘူး ။အရိယာတို႕ရဲ့ လားရာသုဂတိဟာ ျမဲသြားျပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူသြားရမယ့္ လမ္းကိုေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းပဲ သြားပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့လိုမွ မက်င့္ၾကံနုိင္တဲ့ သာမာန္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ကေတာ့ ေသခါနီးအခ်ိန္နဲ႕ပတ္၀န္းက်င္ဟာ ကိုယ့္အတြက္ ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရး ေနာက္ဆံုးက်ည္ဆန္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အလြန္အင္မတန္မွ အေရးၾကီးလွပါတယ္လို႕ ေစတနာအရင္းခံျပီး သတိေပးလိုက္ရပါတယ္ ။
Credit to အနႏၲေမတၱာ
Share ျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ယူပါ…
ေမးခြန္း -
"ဆရာေတာ္ဘုရား... ေသခါနီး ေဝဒနာေတြ အျပင္းအထန္ ခံစားရတဲ့အခါ ေဝဒနာကို .....
"တိုက္ရိုက္ရွဳရမလား"
"ခြာျပီးရွဳ ရမလားဘုရား "
တပည့္ေတာ္ဆိုလိုတဲ့ ေဝဒနာ ကို ခြာျပီးရွဳတယ္ဆိုတာ ေဝဒနာေပၚမွာ တိုက္ရိုက္မရႈ႕ဘဲ ဝင္ေလ ထြက္ေလမွာျဖစ္ျဖစ္၊ အရင္က ျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ ဒါန, သီလ အစရွိတဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ အာရံုတစ္ခုခုမွာျဖစ္ျဖစ္ ၊အာရံုကို ထားထားတာ ကို ဆိုလိုတာပါ။
တပည့္ေတာ္ ဆိုလိုတဲ့ ေဝဒနာ ကို တိုက္ရိုက္ရႈတယ္ ဆိုတာ တပည့္ေတာ္တို႔ အခု တရားစခန္းမွာ ရႈေနရသလို ေဝဒနာရဲ႕သေဘာေတြ၊ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို တိုက္ရိုက္ရႈတာကို ဆိုလိုတာပါဘုရား။
အေျဖ -
"ဝိပႆ နာ ျဖစ္ေစမည့္တစ္ခုခုကို ထားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ေဝဒနာကို ခြာျပီး တျခား ကုသိုလ္အာရံုေတြမွာ စိတ္ကိုထားတာကေတာ့ နည္းနည္းသက္သာတာေပါ့ေလ။
ဒါေပမယ့္ ေဝဒနာ ကို ခြာထားရံုနဲ႔ မရေသးဘူး၊ကိုယ့္ေဘးမွာ ငိုေန၊ ပူေလာင္ေနၾကမယ့္ သူေတြရဲ႕အာရံုေတြ၊ တျခားအာရံုေတြကလဲ ရွိေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ ဒါနအာရံုနဲ႔ေသရင္ နတ္ျပည္ ေရာက္ႏိုင္တယ္။ သီလ နဲ႔ေသလဲ အတူတူပဲ။ ဒီ့ထက္ မပိုဘူး။
ေဝဒနာေတြရဲ႕ ျဖစ္မႈပ်က္မႈ၊သေဘာေတြကို တိုက္ရိုက္ရႈေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဝိပႆနာအာရံုျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ပါရမီလဲရွိလို႔ ဥာဏ္ရင့္က်က္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေသခါနီးမွကပ္ျပီး
တစ္မဂ္, တစ္ဖိုလ္ လည္း ဆိုက္သြားႏိုင္တယ္။
အဲဒီလိုမွ... တစ္မဂ္, တစ္ဖိုလ္လည္း မဆိုက္ဘူး, စ်ာန္လဲ မရဘူးဆိုရင္ - "လူ႔ျပည္, နတ္ျပည္" ေရာက္ႏိုင္တယ္။
ခုနက ကုသိုလ္အာရံုတစ္ခုခုနဲ႔ ေသရင္လဲ " လူ ့ျပည္, နတ္ျပည္"ေရာက္ႏိုင္တာပဲ။
ဒါေပမယ့္ ဘာကြာသြားလဲဆိုေတာ့ "ကုသိုလ္အာရံုေလာက္" နဲ႔ နတ္ျပည္ေရာက္သြားတဲ့သူက နတ္ျပည္မွာ ေပ်ာ္စရာနဲ႔ေတြ႔ရင္ ေပ်ာ္စရာေတြဘက္ ပါသြားျပီး တရားအားမထုတ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။
"ဝိပႆနာအာရံု" နဲ႔ ရႈမွတ္ျပီး ေသခဲ့တဲ့သူက လူ႔ဘံု, နတ္ဘံုေတြေရာက္တဲ့အခါမွာလဲ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့မျဖစ္ဘဲ "ဝိပႆနာတရား" ကို ဆက္ျပီးပြားမ်ားအားထုတ္လိုက္တဲ့အခါ "တရားထူး, တရားျမတ္" ေတြ "မဂ္ဥာဏ္, ဖိုလ္ဥာဏ္" ေတြ ရသြားႏိုင္တယ္။ အဲဒီလို ကြာျခားမႈရွိတယ္။
ငါတို႔ေတြ အခု တရားစခန္းမွာ ေဝဒနာေတြ ရႈ႕ေနတာလဲ အေသက်င့္ေနတာနဲ႔ အတူတူပဲေပါ့။
ဒါေပမယ့္ သတိထားရမယ့္အခ်က္က...
အရင္က ေဝဒနာေတြ ရႈမွတ္ပြားမ်ားျပီး ေဝဒနာေတြကို လႊမ္းမိုးေအာင္ ရႈတတ္, မွတ္တတ္ဖူးေပမယ့္ ပံုမွန္အျမဲတမ္း ဆက္တိုက္ေလ့က်င့္မႈမရွိဘူး။ ၾကားမွာ အားထုတ္ျဖစ္မထားဘူးဆိုရင္ေတာ့ " ေသခါနီး" အခါမွာ ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း "ရႈမွတ္ႏိုင္ဖို႔ "ခက္ခဲပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ အျမဲတမ္းလိုလို အေလ့အက်င့္ျဖစ္ေနေအာင္ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ရႈမွတ္ပြားမ်ားေပးေနသင့္ပါတယ္။
ဒါဆိုရင္ေတာ့
အေသေလ့က်င့္ရာလဲေရာက္သလို ေသျပီးတဲ့ ေနာက္ဘဝမွာလည္း မေမ့မေလ်ာ့နဲ႔ ဝိပႆနာတရားေတြ ဆက္လက္ပြားမ်ားအားထုတ္ရင္း "မဂ္ဥာဏ္ဖိုလ္ဥာဏ္" ေတြ ရရွိသြားႏိုင္တဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို ရရွိသြားမွာပါ။
ခႏၶာ - ငါးပါး မွ
............................................................................................
` ေသခါနီးျဖစ္တဲ့ စိတ္ ´
~~~~~~>><<~~~~~~
ေသခါနီးျဖစ္တဲ့ စိတ္ဟာ အရမ္းကို အေရးၾကီးပါတယ္ ။
လားရာသုဂတိကို ခ်က္ခ်င္းအက်ိဳးေပးနုိင္ပါတယ္ ။ ဒီအေၾကာင္းတရားကိုျမတ္စြာဘုရားရွင္က ယခုလိုေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္ ။
ႏြားေက်ာင္းသားဟာ ေန၀င္လို႕ ႏြားေတြကို ျခံထဲသြင္းတဲ့အခါမွာ
ႏြားပ်ိဳ ႏြားေပါက္စေလးေတြက ေရွ့ဆံုးကေန တိုးေ၀ွ႕ျပီး ၀င္ၾကတယ္ ။
ဒါေပမယ့္ မသန္မစြမ္းေတာ့တဲ့ ႏြားအိုၾကီးေတြကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရိုက္နွက္ေျခာက္လွန္႕သည္ျဖစ္ေစ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲ ေနာက္ဆံုးကေန ၀င္ၾကတယ္။ေနာက္ဆံုး ႏြားျခံကို ပိတ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ႏြားအိုၾကီးေတြကျခံေပါက္၀မွာပဲ အိပ္ၾကရတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေန႕ ႏြားေတြကို ျခံထဲက ျပန္ထုတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ျခံ၀မွာ အိပ္ေနတဲ့ ႏြားအိုၾကီးေတြကပဲအရင္ထြက္ခြင့္ရပါတယ္ ။ ႏြားပ်ိဳႏြားငယ္ ေတြကေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွပဲထြက္ၾကရပါတယ္ ။ အဲ့ဒီလိုပဲ ေသခါနီး ခိုကိုးရာမဲ့ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္တဲ့စိတ္ဟာအရင္ဆံုးအက်ိဳးေပးပါတယ္ လို႕ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္ ။
၀ိပႆနာအသိ မရွိတဲ့ လူ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေသရရင္ျဖင့္ အရမ္းကို ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္ ။ ၾကည့္ေလရာ ျမင္ေလရာက ကိုယ္တစ္ဘ၀လံုး စြဲခဲ့တဲ့အရာေတြခ်ည္းပါပဲ ။ အိမ္ေတြ အသံုးအေဆာင္ေတြ အ၀တ္အစားေတြ သား သမီး လင္မယားေတြ အိမ္ေမြးတိရစာၦန္ေတြ ။ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိတာေတြအကုန္လံုးက ကိုယ့္ကို အပါယ္ဆြဲခ်မယ့္ အရာေတြခ်ည္းပဲ ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ နားလည္သေဘာေပါက္တဲ့ လူေတြဟာ သူေတာ္ေကာင္းေနရာ ေမတၱာဓါတ္လႊမ္းျခံဳတဲ့ေနရာ ဆိတ္ျငိမ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ၾကိဳတင္စီစဥ္ျပီး ေသဆံုးေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ ေသမယ့္အခ်ိန္ကိုၾကိဳမသိနုိင္ေပမယ့္ အဲ့လိုေနရာမ်ိဳးမွာပဲ ဘ၀ရဲ့ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြကို ျဖတ္သန္းသြားၾကပါတယ္ ။ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္စရာပါပဲ။အပါယ္က်သြားလို႕ ဘြာေတး လုပ္လုိ႕ မရပါဘူး ။
အကုသိုလ္ အစြဲအလန္းေတြ အားၾကီးလြန္းလို႕ ေသခါနီး ၀ိဥာဥ္မခ်ဳပ္နုိင္ပဲဆန္႕တငင္ငင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရွိပါတယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္းအကုသိုလ္ေစတနာ ကုသိုလ္ေစတနာ သိပ္ၾကီးၾကီးမားမား မရွိ.. ၀ိပႆနာဥာဏ္ကလည္းမရွိေတာ့ သူ႕ ကံက သူ႕ကို ဘယ္ပို႕ရမွန္း မသိပဲ ဟိုစိတ္ေရာက္လိုက္ ဒီစိတ္ေရာက္လိုက္နဲ႕ ၾကာေနတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါကိုပဲ ေဘးကလူက ဟိုလူ႕ေစာင့္သလိုလို ဒီလူ႕ ေစာင့္သလိုလို သားကိုပဲ ေမွ်ာ္သလိုလို သမီးကိုပဲေမွ်ာ္သလိုလိုထင္ေတာ့တာပါပဲ ။ သားေလး ေရာက္လာျပီ သမီးေလး ေရာက္လာျပီထၾကည့္ပါဦး လို႕ ေဘးကမ်ား ကုန္းေအာ္လိုက္လို႕ကေတာ့ ေသတဲ့သူ တစ္ခါတည္း သြားေရာ့ ငရဲအိုးပဲ .. အပါယ္ေလးဘံုကို တန္းေနေအာင္ ေျပးပါေတာ့တယ္ ။ေသတဲ့သူကို ဆြဲခါ လႈပ္ယမ္း ဖက္ ျပီး ေအာ္ငိုတာကေတာ့ အဆိုးဆံုးပါပဲ ။က်လုက်ခင္ ျဖစ္ေနတဲ့သူကို ခ်စ္သလိုလိုနဲ႕ ေဆာင့္ကန္ခ်လိုက္တာပါပဲ ။
ဒါေၾကာင့္ ငါေသရင္ မငိုၾကနဲ႕ ဆူဆူညံညံလည္း မလုပ္ၾကနဲ႕… ငါ့ေဘးနားလည္းမေနၾကနဲ႕ ငါ့တရားနဲ႕ငါ နွလံုးသြင္းျပီး ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေသမယ္လို႕အဲ့လို ၾကိဳတင္ျပီး မိသားစုကို မွာထားရမယ္...
အေဖရယ္ အေမရယ္ နိမိတ္မရွိေသစကားမေျပာပါနဲ႕ အဲ့လို ေျပာလာရင္ ဟဲ့ နိမိတ္မရွိ မလုပ္နဲ႕ ..ငါက ေသရင္ ဒီနိမိတ္နဲ႕ပဲ သြားရမွာ ... အဲ့လို ျပတ္ျပတ္သားသား မွာထားရမယ္လို႕မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက အထပ္ထပ္အခါခါ သတိေပးသြားခဲ့တာပါ ။
တစ္ခ်ိဳ႕က ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြေတာ့ လုပ္ခဲ့ပါရဲ့ ဒါေပမယ့္ ေသခါနီးက်ေတာ့လွဴတုန္းကျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေစတနာကို ျပန္မစြဲပဲ ေက်ာင္းစြဲ ဘုရားစြဲ ဇရပ္စြဲအဲ့လို စြဲေတာ့ ေက်ာင္းေစာင့္ ဘုရားေစာင့္ ေစတီေစာင့္ေတြပဲ ျဖစ္ၾကရတယ္ ။ရိပ္သာမွာ အားထုတ္ခဲ့ေပမယ့္ ၀ိပႆနာစိတ္ မျဖစ္ပဲ ရိပ္သာစြဲေသေတာ့ရိပ္သာေစာင့္ ျဖစ္ရျပန္တယ္ ။ ေစတနာကို ျပန္စြဲမိရင္ေတာင္မွ အစြဲျဖစ္တဲ့အတြက္ ကံရွိသေလာက္ အက်ိဳးေပးျပီး ကံကုန္တာနဲ႕ ျပန္ဆင္းရမွာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အပါယ္လြတ္ရာလမ္း တစ္လမ္းပဲ ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ အသက္ရွင္ ေနထိုင္တုန္းမွာ ၀ိပႆနာကို ျမင့္ျမတ္စြာက်င့္ၾကံအားထုတ္ျပီး အေသတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႕ပါပဲ ။
သစၥာတရားကို နွလံုးသားမွာ ယံုမွားသံသယမရွိေအာင္ က်င့္ၾကံသြားနုိင္တဲ့ အရိယာပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မတုန္လႈပ္ေတာ့ပါဘူး ။အရိယာတို႕ရဲ့ လားရာသုဂတိဟာ ျမဲသြားျပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူသြားရမယ့္ လမ္းကိုေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းပဲ သြားပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့လိုမွ မက်င့္ၾကံနုိင္တဲ့ သာမာန္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ကေတာ့ ေသခါနီးအခ်ိန္နဲ႕ပတ္၀န္းက်င္ဟာ ကိုယ့္အတြက္ ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရး ေနာက္ဆံုးက်ည္ဆန္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အလြန္အင္မတန္မွ အေရးၾကီးလွပါတယ္လို႕ ေစတနာအရင္းခံျပီး သတိေပးလိုက္ရပါတယ္ ။
Credit to အနႏၲေမတၱာ
Share ျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ယူပါ…
No comments:
Post a Comment