တစ္ခါတေလ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ေကာင္းပါတယ္

Yawainwe Inn Ma

တစ္ခါတေလ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ေကာင္းပါတယ္
ရေဝႏြယ္(အင္းမ)
ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္ကတရားက်င့္ဘက္သူငယ္ခ်င္းရဟန္းႏွစ္ပါးရွိပါတယ္။ တရားက်င့္ျပီးနတ္ျပည္မွာျဖစ္ရပါတယ္။ တစ္ခါနတ္ျပည္ကစုေတေတာ့ တစ္ပါးကဘုရင့္သားျဖစ္ျပီး တစ္ပါးက ပုေရာဟိတ္ရဲ့သားျဖစ္ရပါတယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ပုေရာဟိတ္သားကဘုရင့္သားကုိ"သူငယ္ခ်င္းတခ်ိန္မွာသင္ကဘုရင္ျဖစ္ျပီးငါကပုေရာဟိတ္ျဖစ္လိမ့္မယ္။ဒါေၾကာင့္.ငါတုိ႔ပညာတတ္မွျဖစ္မယ္"ဆုိျပီးသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ပညာသင္ဖုိ႔ျမိဳ႔ရြာေတြကုိထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ရြာတစ္ရြာေရာက္ေတာ့ ပေစၥကဗုဒၶေတြကုိရြာသူရြာသားေတြက ဆြမ္းေလာင္းေနတာေတြ ေနရာထုိင္ခင္းေပးေန တာေတြအရုိအေသျပဳေနတာေတြကုိေတြ႔ျပီး"အရွင္ျမတ္ေတြဟာ အတတ္ပညာတစ္ခုခုကုိတတ္လုိ႔လူေတြက အရုိ အေသျပဳေနၾကတာပဲ"လုိ႔ေတြးၿပီး ပညာသင္ေပးဖုိ႔ပေစၥကဗုဒၶေတြကုိေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ပေစၥကဗုဒၶအရွင္ျမတ္ ေတြက"ရဟန္းအတတ္ပညာကုိရဟန္းျပဳမွသင္ေပးမယ္"ေျပာလုိ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရဟန္းျပဳၾကပါတယ္။

ပေစၥကဗုဒၶေတြကလည္း သကၤန္းဝတ္ပုံ၊ ေနပုံထုိင္ပုံ၊ တရားအားထုတ္ပုံစသည္ေတြကုိသင္ေပးရင္း"ဒီတရား ေတြကုိတစ္ပါးတည္းေနျပီးအားထုတ္ရတယ္"လုိ႔ေျပာၿပီးတရားအားထုတ္ဖုိ႔ သစ္ရြက္မုိးတဲ့ သစ္သားေက်ာင္းေလးေတြ တစ္ေက်ာင္းစီေပးလုိက္ပါတယ္။

ပုေရာဟိတ္ရဲ့သားက ေက်ာင္းေလးထဲမွာတရားစအားထုတ္တာနဲ႔သမာဓိတန္းရပါတယ္။ ဘုရင့္သားကေတာ့ တစ္ပါးစီခြဲေနရလုိ႔ပ်င္းတဲ့စိတ္ေတြဝင္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပုေရာဟိတ္သားရဟန္းဆီသြားလည္ပါတယ္။ ပထမေတာ့ ပုေရာဟိတ္သားရဟန္းကလက္ခံပါေသးတယ္။ သုံးႀကိမ္ေျမာက္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ "ဒီမင္းသားရဟန္း အၿမဲလာေနရင္ သူလည္းတရားအားထုတ္မႈပ်က္တယ္ ငါလည္းတရားအားထုတ္မႈပ်က္တယ္"လုိ႔ေတြးၿပီး ေနထုိင္ရာ ေက်ာင္းကေန တိတ္တဆိတ္ထြက္ခြါလုိက္ပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ေတာထဲသြား အားထုတ္ပါေတာ့တယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔မင္းသားရဟန္းေရာက္လာေတာ့ ပုေရာဟိတ္သားရဟန္းကုိမေတြ့တာနဲ႔ " ေၾသာ္... ပုေရာဟိတ္ သားရဟန္းကေတာင္ ငါလုိမင္းသားကုိမေတြ႔ခ်င္ေတာ့ပါလား"လုိ႔ စဥ္းစားရင္းကုိယ့္စိတ္ကေလးကုိျပန္ေျပာပါတယ္။
" အုိ...စိတ္၊ သင္စိတ္ဟာ ရွက္ဖုိ႔ေကာင္းလုိက္တာ၊ သင္စိတ္ဟာ ေလးႀကိမ္ေျမာက္အထိေတာင္ဒီေက်ာင္းကုိ ငါ့ကုိပုိ႔ေပးတယ္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ သင္စိတ္အလုိတုိင္းမလုိက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ သင္စိတ္ကသာ ငါ့အလုိတုိင္းလုိက္ရ ေတာ့မယ္"

မင္းဟားရဟန္းဟာ ကုိယ့္စိ္တ္ကုိျပန္ေျပာျပီး ကုိယ့္ေက်ာင္းေလးဆီျပန္သြားပါတယ္။ ျပီးေတာ့တစ္ပါးတည္း တရားကုိ က်ိဳးက်ိဳးစားစားအားထုတ္လုိက္တာ ပေစၥကဗုဒၶျဖစ္သြားပါတယ္။ ပေစၥကဗုဒၶျဖစ္ေတာ့ နႏၵမူေတာင္ကုိ ၾကြပါတယ္။
ပုေရာဟိတ္သားရဟန္းလည္းေတာထဲမွာတစ္ပါးတည္းအားထုတ္လုိက္တာ ဘုရင့္သားနည္းတူ ပေစၥကဗုဒၶျဖစ္ သြားပါတယ္။ ပေစၥကဗုဒၶျဖစ္ေတာ့ နႏၵမူေတာင္ကုိၾကြခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ပါးဆုံေတာ့ႏွစ္ပါးအတူ ဥဒါန္းစကားက်ဴး ပါေတာ့တယ္။

"ရင့္က်င့္တဲ့ ပညာရွိတဲ့ ဝီရိယရွိတဲ့အတူတကြတရားက်င့္ဘက္ မိိတ္ေဆြေကာင္းကုိရခဲ့ရင္ အဲဒီမိတ္ေဆြေကာင္း နဲ႔ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာေဘးရန္ေတြကုိပယ္ရွားၿပီး တရားက်င့္သင့္တယ္၊
တကယ္လုိ႔ မိတ္ေဆြေကာင္းကုိမရခဲ့ရင္ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းပဲတရားက်င့္သင့္တယ္၊ "
(သုတၱနိပါတ္ အ႒ကထာ၊ ပတြဲ ၊ႏွာ- ၈၁)

တရားအားထုတ္တဲ့ေနရာမွာ တစ္ေယာက္တည္းပဲအားထုတ္သင့္တယ္ဆုိတာ သာဓကျပထားတဲ့ဝတၳဳေလးပါ။ ၿမိဳ႔မွာေနေနတဲ့ရဟန္းတစ္ပါးအေနနဲ႔ေတာထဲသြားၿပီး တစ္ပါးတည္းတရားအားထုတ္ဖုိ႔ဆုိတာမလြယ္ကူလွသလုိ အိမ္မွာ မိသားစုနဲ႔အတူေနရတဲ့ မိသားစုရဲ့စားဝတ္ေနေရးကုိေျဖရွင္းေပးေနရတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔လည္း ေတာထဲသြားျပီးတစ္ေယာက္တည္းတရားအားထုတ္ဖုိ႔ဆုိတာကလည္းေတြးေတာင္မေတြးရဲတဲ့ကိစၥပါ။ ဒီေတာ့ အိမ္မွာ မိသားစုနဲ႔ေနရင္းပဲ တစ္ေယာက္တည္းတရားအားထုတ္တဲ့နည္းကုိယူရေတာ့မွာပါ။

ဥပမာ-ဘုရားေရွ႔မွာတစ္ေယာက္တည္း နာရီဝက္ေလာက္ ႏွစ္သက္ရာကမၼ႒ာန္းတစ္ခုကုိ အားထုတ္ေနမယ္ ဆုိရင္တစ္ေယာက္တည္းအားထုတ္ေနတာပါပဲ။
ဒီလုိပါပဲ ရိပ္သာမွာသြားျပီး ေယာဂီ ႏွစ္ရာသုံးရာနဲ႔အားထုတ္တဲ့အခါ ကုိယ့္အမွတ္နဲ႔ကုိယ္ သတိကပ္အားထုတ္ ေနရင္လည္း တစ္ေယာက္တည္းအားထုတ္ေနတာပါပဲ။ ရိပ္သာမွာလူေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲမ်ားမ်ား ကုိယ့္ျဖစ္ခုိက္ရုပ္ နာမ္ အေပၚ ကုိယ့္အမွတ္ကေလးနဲ႔ေနေနရင္ တစ္ေယာက္တည္း အားထုတ္ေနေနတာပါပဲ။ ကုိယ့္မွာ မိသားစုေတြ မိတ္ေဆြေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲရွိရွိ ကုိယ့္အမွတ္နဲ႔ကုိယ္ေနေနရင္ တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ။ ဒါေတြက မိသားစု ရွိေနေပမယ့္ တစ္ေယာက္တည္း သီးျခားေနလုိ႔ရတဲ့နည္းေတြပါ။

အဲဒီလုိမွမဟုတ္ဘဲ တစ္ေယာက္တည္းထုိင္ျပီး အားထုတ္ေနေပမယ့္ စိတ္ကမိသားစုဆီေရာက္သြားလုိက္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီေရာက္သြားလုိက္၊အလုပ္ဆီေရာက္သြားလုိက္ဆုိရင္ေတာ့တစ္ေယာက္တည္းအားထုတ္တာမဟုတ္ဘဲ အေပါင္းအေဖာ္စုံညီစြာနဲ႔အားထုတ္ေနေတာ့တာပါ။ လူကသာဘုရားေရွ႔မွာတစ္ေယာက္တည္း ထုိင္ေနတာ စိတ္ကေတာ့အျပင္မွာပါ။ ဒါဆုိရင္တရားကမတက္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။
တခ်ိဳ႔မ်ားစိတ္ကဘယ္ေလာက္ထိထြက္သလဲဆုိရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေကာ္ဖီဆုိင္ထုိင္ မုန္႔ေတြစား စကားေတြ ေျပာေနလုိက္တာအေတာ္ေလးၾကာမွ"ငါ့စိတ္ေတြအျပင္ထြက္ေနပါလား"ဆုိၿပီးသိရပါေတာ့တယ္။ သိတာနဲ႔ေယာဂီအမ်ားစုကပင္တုိင္အာရုံဆီခ်က္ခ်င္းျပန္ကပ္လုိက္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ ဝိပႆနာသေဘာတရားအရ အဲဒီလုိမလုပ္ရပါဘူး။ စိတ္ထြက္တာကုိသိလုိက္တာနဲ႔ "စိတ္ထြက္တယ္ စိတ္ထြက္တယ္"လုိ႔ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ မွတ္လုိက္ရပါတယ္။ ၿပီးမွမူလပင္တုိင္အမွတ္ကုိျပန္မွတ္ရပါတယ္။ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ စိတ္ထြက္တာ သိလုိက္တာနဲ႔ ပင္တုိင္အာရုံဆီျပန္ကပ္လုိက္ ျပန္ကပ္လုိက္လုပ္ေနရင္ ေယာဂီနဲ႔စိတ္ထြက္တာ နပန္းလုံးေနရေတာ့ တာပါ။ စိတ္ထြက္တာကုိမွတ္တတ္တဲ့အက်င့္ေလးကုိလည္း အက်င့္လုပ္ထားရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကုိယ့္အိမ္ကဘုရားခန္း ေရွ႔မွာ တရားအားထုတ္ေနတာလည္း တစ္ေယာက္တည္းအားထုတ္ေနတာပါပဲ။

ရိပ္သာမွာက်ေတာ့ လူမ်ားတဲ့အတြက္ ကုိယ့္အမွတ္နဲ႔ကုိယ္သတိကပ္ျပီးရႈမွတ္ေနရတဲ့အျပင္ အရွင္မဟာကစၥာ ယနရဲ့ ၾသဝါဒေလးခ်က္ကုိလည္းလုိက္နာထားရပါတယ္။ အရွင္မဟာကစၥာယနဆုိတာ ျမတ္စြာဘုရား အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေဟာထားတဲ့တရားေတြကုိအက်ယ္ခ်ဲ့ၿပီးေဟာျပတဲ့ေနရာမွာ အေတာ္ဆုံးအေကာင္းဆုံး ဧတဒဂ္ရထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ပါ။

စကၡဳမာ'ႆ ယထာအေႏၶာ၊ ေသာတဝါ ဗဓိေရာယထာ။
ပညာဝါ'ႆ ယထာမူေဂါ၊ ဗလဝါ ဒုဗၺေလာရိဝ ။
တရားအားထုတ္ေနတဲ့ေယာဂီဟာ -
၁။ မ်က္စိအျမင္ေကာင္းေပမယ့္ အကန္းလုိေနရပါတယ္။
၂။ နားအၾကားေကာင္းေပမယ့္ နားအပင္းလုိေနရပါတယ္ ။
၃။ စကားေျပာေကာင္းေပမယ့့္ အ.အလုိေနရပါတယ္။
၄။ အားအင္ရွိေပမယ့္ အားအင္နည္းသူလုိေနရပါတယ္။
* မ်က္စိအျမင္ ေကာင္းသူပင္ မျမင္ကန္းပမာ။
* နားအၾကားတြင္ ေကာင္းသူပင္ နားလွ်င္ပင္းပမာ။
* စကားေျပာတြင္ ေကာင္းသူပင္ အ.သြင္ဆြံ ႔ပမာ။
* ျပည့္ဝအားအင္ ရွိသူပင္ အားအင္နည္းပမာ။
* ဤကဲ့သုိ႔ပင္ က်င့္ႏိုင္လွ်င္ တရားျမင္မည္သာ။

အျပင္ေလာကမွာ မ်က္စိအျမင္ေတြဘယ္ေလာက္ပဲေကာင္းေကာင္း တရားအားထုတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ အကန္းလုိပဲက်င့္ရပါမယ္။ အကန္းလုိဆုိေတာ့ မ်က္စိကုိပိတ္ထားရမွာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္မၾကည့္ဘဲ စႀကၤံၾကြတဲ့အခါ မ်က္စိကုိေလးေထာင္ပဲၾကည့္ရပါမယ္၊ စိတ္ကုိေတာ့လွမ္းေနတဲ့ေျခေထာက္ဆီကုိပုိ႔ထားရပါမယ္။

အဲဒီလုိမွမဟုတ္ဘဲ အျပင္မွာေနတဲ့အတိုင္း ေဘးကုိၾကည့္လုိက္မယ္၊ ေရွ႔ကိုေက်ာ္ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ "ေၾသာ္ သူက အကၤ်ီအစိမ္း ေရာင္ဝတ္ထားတယ္၊ ဆံပင္အနီဆုိးထားတယ္ " စသည္ျဖင့္အေတြးေတြဝင္ၿပီး သမာဓိကပ်က္သြားပါျပီ၊ တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ေတာ့ဘဲ အမ်ားနဲ႔ေရာယွက္လုိက္တာပါ။

နားအပင္းဆုိတဲ့ေနရာမွာလည္း စိတ္ကအျပင္ကအသံေတြဆီမေရာက္ရပါဘူး။ အျပင္မွာေျပာေနတဲ့အသံေတြ ၾကားရတဲ့အသံေတြဆီစိတ္ကေရာက္သြားရင္သမာဓိကပ်က္သြားေတာ့တာပါ။အျပင္အသံေတြၾကားခဲ့ရင္လည္း "ၾကားတယ္ ၾကားတယ္"လုိ႔ မွတ္ရပါတယ္။
အျပင္မွာဘယ္ေလာက္ပဲစကားေျပာေကာင္းေကာင္း တရားအားထုတ္ျပီဆုိရင္ေတာ့ အ.အလုိေနရပါတယ္။ စကားေျပာလုိက္ျပီဆုိရင္ ကုိယ္တင္သမာဓိပ်က္ရတာမဟုတ္ဘဲ နားေထာင္တဲ့သူေကာ သမာဓိပ်က္ေတာ့တာပါ။ စကားေျပာလုိက္တာနဲ႔တစ္ေယာက္တည္းေနတာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ တရားအားထုတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စကားေျပာ တာကုိအထူးေစာင့္ထိန္းရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လုံးဝစကားမေျပာရဘူး ဝစီပိတ္က်င့္ရမယ္လုိ႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာဖုိ႔လုိအပ္လာရင္ေတာ့တရားနဲ႔စပ္တဲ့စကားကုိေတာ့ သတိနဲ႔ကပ္ေျပာေကာင္းပါတယ္။
ေနာက္တရားအားထုတ္တဲ့အခါဘယ္ေလာက္ပဲအားအင္ေကာင္းေကာင္း အားအင္နည္းတဲ့လူလုိေနရပါမယ္၊ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကေတာ့ "ခါးနာေနတဲ့လူမမာေလးလုိေနရမယ္"လို႔ မိန္႔ပါတယ္။ သြက္သြက္ သြက္သြက္နဲ႔သြားေနရင္ သမာဓိကရသင့္သေလာက္မရေတာ့ပါဘူး၊ ဒါေတြကေတာ့ လူေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ ေနေနရ ေပမယ့္ တစ္ေယာက္တည္းေနထိုင္မႈပုံစံေလးပါ။

တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္၊ ေလာကီေရးရာနဲ႔ ေလာကုတၱရာေရးရာေတြဟာ တခ်ိဳ႔ေနရာေတြက်ေတာ့ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ဆန္႔က်င္ေနတတ္တာေလးေတြရွိတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ-တရားအားထုတ္တဲ့အခါ အကန္းလုိေနမယ္၊ မ်က္စိကုိေလးေထာင့္ပဲၾကည့္မယ္ဆုိရင္ တရားအတြက္အမ်ားႀကီးအေထာက္အကူျပဳေပမယ့္ ၿမိဳ႔ထဲလမ္းမေပၚမွာ အဲဒီအတုိင္းသြားလုပ္ရင္ေတာ့ ကားတုိက္ရင္တုိက္ မတုိက္ရင္ ဆုိင္ကယ္တုိက္သြားမွာပါ။

ဒီလုိပါပဲ တရားအားထုတ္တဲ့အခါေသျခင္းတရားကုိ နီးနီးထားရပါတယ္။ စီးပြားရွာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေသျခင္းတရားကုိေဝးေဝးထားရပါတယ္တဲ့။ တရားအားထုတ္တဲ့အခါ ေသျခင္းတရားကုိနီးနီးထားၿပီး "ငါေသေတာ့မယ္ ငါေသေတာ့မယ္"ဆုိျပီး အားထုတ္ရင္တြန္းအားအေနနဲ႔ပိုထိေရာက္ပါတယ္။ စီးပြားရွာတဲ့ေနရာမွာက်ေတာ့ "ငါမေသ ဘူး"ဆုိတဲ့စိတ္နဲ႔ ေသျခင္းတရားကုိေဝးေဝးထားၿပီး တတ္တတ္ၾကြၾကြနဲ႔လုပ္မွေအာင္ျမင္မွာပါ။ အဲဒီလုိမွမဟုတ္ဘဲ "ငါေသေတာ့မယ္"ဆုိရင္စိတ္ဓာတ္ေတြက်ၿပီးအလုပ္ကုိေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏုိင္ေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္တခ်ိဳ႔ေနရာေတြမွာေတာ့ေလာကီေရးရာနဲ႔ေလာကုတၱရာေရးရာေတြကုိခြဲျခားထားရမွာပါ။ တခ်ိဳ႔ေနရာေတြက်ေတာ့တြဲထားရင္ ေလာကီေရးရာမွာေကာ ေလာကုတၱရာေရးရာမွာေကာ ႏွစ္ဖက္လုံး အတြက္အက်ိဳးရွိတာပါ။ ဥပမာ- ကုိယ့္ရဲ့ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ကေလးကုိ ေကာင္းတဲ့ စိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းတဲ့စိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သတိကပ္ျပီးသိသိေနရင္ နွစ္ဖက္လုံးအက်ိဳးရွိတာပါ။ ဒါဆုိ အကုသုိလ္ျဖစ္မႈနည္းသြားသလုိ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္အတြက္လည္းအမွားနည္းသြားပါတယ္။
တစ္ခါတေလတစ္ေယာက္တည္းေနတာေလးကစိတ္ခ်မ္းသာစရာေလးပါ။ ကံေဘာင္ေပၚကသစ္သားခုံေလးမွာ ဝိပႆနာလည္းမပါ၊ ေလာကီအလုပ္ေတြလည္းမပါ တစ္ေယာက္တည္းထုိုင္ရင္း ကန္ေရျပင္ေပၚကျဖတ္လာတဲ့ ဆရာဒဂုန္တာရာရဲ့တႏြဲ႔ႏြဲ႔ေနာ့ေနဆဲေလႏုေအးကုိရွဴရႈိက္ရင္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းတစ္ေယာက္တည္းနာရီဝက္ေလာက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ထုိင္ေနရတာေလးက ေအးခ်မ္းမႈေလးတစ္ခုပါ။ ကုိယ့္ရဲ့တစ္ေယာက္တည္းေနထုိင္မႈေနထုိင္မႈပုံစံေလးက အမ်ားအတြက္လည္းအေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ပါဘူး၊ ေလာကျပစ္ ဓမၼျပစ္လည္းမျဖစ္ပါဘူး။ ဒါကုိ ေလာကီေလာကုတၱ ရာနဲ႔ယွဥ္ျပီးေျပာလုိ႔လည္းမရပါဘူး။ အမ်ားကုိမထိခုိက္တဲ့ကုိယ့္ရဲ့တစ္ကုိယ္ေရလြက္လပ္ခြင့္တစ္ေယာက္တည္းခံစားမႈ ေလးပါပဲ။ အေပါင္းအေဖာ္ေတြပါလာရင္ စိတ္ကကုိယ္ပုိင္လြတ္လပ္ခြင့္မရွိေတာ့ပါဘူး။ စိတ္က အေပါင္းအေဖာ္ ဆီကုိပုိ႔ထားရေတာ့မွာပါ။ တျခားတစ္ေယာက္ကစကားလာေျပာျပန္ရင္လည္း တစ္ေယာက္တည္းေနတဲ့ စိတ္ခံစားမႈ ေလး ပ်က္သြားႏိုင္ပါတယ္။

ဖုန္းကုိလည္းခဏပိတ္ထားလုိက္မယ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာ ေရာက္ေနတဲ့အေနအထားတစ္ခုကုိေကာ ေက်နပ္ျခင္း မေက်နပ္ျခင္းေတြကိုေကာ သက္ရွိသက္မဲ့ေတြေကာခဏေမ့ထားျပီး အထူးသျဖင့္ ေလာကႀကီးနဲ႔ ဘာမွမဆုိင္သူ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ခဏေလးတစ္ေယာက္တည္းေနလုိက္ရတဲ့ ဘဝေလးက စိတ္ခ်မ္းသာမႈေလး တစ္ခုပါ။ ဒါကေတာ့ ေလာကုတၱရာေရးရာလည္းမပါ၊ ေလာကီအလုပ္ေတြလည္းမပါဘဲ တစ္ခါတေလ တစ္ေယာက္တည္းေနထုိင္မႈ ပုံစံေလးပါပဲ။

ဒါေပမယ့္လည္း တရားအားထုတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ စာကလမ္းညြန္ထားတဲ့အတုိင္းပဲေနထုိင္ရမွာပါ။
တခ်ိဳ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တြဲသုံးေယာက္တြဲရိပ္သာဝင္တဲ့အခါ တစ္ခန္းတည္းအတူတူ ေနထုိင္ခြင့္ ရဖုိ႔ေတာင္းဆုိတတ္ၾကပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ကုသိုလ္ပါရမီေကာင္းေတြ အတူတူျဖည့္ၾကတာ ေကာင္းေပမယ့္ တရားအားထုတ္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းအားထုတ္တာပဲေကာင္းပါတယ္။ တစ္ခန္းတည္းအတူတူ တြဲေနလုိက္ရင္ပထမဆုံးစလုပ္ျဖစ္မယ့္အလုပ္ကစကားေျပာျဖစ္တာပါပဲ။ စကားေျပာတာဟာ တရားအားထုတ္မႈ အတြက္ေတာ္ေတာ္ေလးအေႏွာက္အယွက္ေပးတာပါ။ စကားေျပာလုိက္လုိ႔သမာဓိပ်က္ရုံတင္မကပါဘူး စကားေျပာၿပီး အေတြးေတြကိုဓမၼာရုံထုိင္တဲ့ေနရာအထိပါေခၚသြားေတာ့တာပါ။ တရားထုိင္ေနရင္း ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကုိ ျပန္ေတြး ၿပီး သမာဓိေကာင္းေကာင္းမရေတာ့ပါဘူး။
ကႆပဘုရားရွင္လက္ေတာ္ကရဟန္းနွစ္ပါးကပါရမီေတြအတူျဖည့္ခဲ့ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ တရားအားထုတ္တဲ့အခါ မင္းသားရဟန္းကပုေရာဟိတ္သားရဟန္းဆီလာလာေနလုိ႔ ႏွစ္ပါးလုံးတရားအားထုတ္မႈ ပ်က္ရပါတယ္။ တစ္ပါးစီခြဲအားထုတ္လုိက္မွတရားရသြားတာေလးက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔တရားအားထုတ္တဲ့အခါ သတိျပဳစရာေလးပါ။ တရားအားထုတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲခင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းပဲျဖစ္ျဖစ္ခဏ
ေမ့ထားရ ပါတယ္။

ကုိယ့္မွာမိသားစုေတြပဲရွိေနရွိေန၊ ခင္မင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြပဲရွိေနရွိေန၊ တရားအားထုတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ တစ္ ေယာက္တည္းပဲအားထုတ္မွတရားအတြက္အဆင္ေျပပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ပါရမီျဖည့္ဘက္ခင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အတူ ရိပ္သာသြားအားထုတ္ဦးေတာ့ စိတ္ကသူတုိ႔ဆီမေရာက္ဘဲ ကုိယ့္အမွတ္နဲ႔ကုိယ္ပဲအားထုတ္ရမွာပါ။ သမာဓိတုိးတက္ေၾကာင္းဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းသေဘာတရားေလးေတြသိထားေတာ့လည္း တရားအားထုတ္ရတာ အဆင္ေျပတာပါပဲ။

ဘာပဲေျပာေျပာေလ ဘဝမွာအၿမဲတမ္းမဟုတ္ေပမယ့္ တစ္ခါတေလတစ္ေယာက္တည္းေနရတာေလးက စိတ္ခ်မ္းေျမ့စရာေလးပါပဲေလ။

က်မ္းကုိး ။
၁။ အရွင္မဟာကစၥာယနမေထရ္၏ၾသဝါဒေလးျဖာသိေကာင္းစရာ ။
သဒၶမၼရံသီဆရာေတာ္
၂။ ေယာဂီသိဖြယ္အသြယ္သြယ္ ။
ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္

ရေဝႏြယ္(အင္းမ)
၂၁၊ဇူလိုင္လ၊၂၀၁၅။News Watch ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္