ရန္ျငိဳးေတြကိုသံသရာအထိ ယူမသြားပါနဲ႔လား

Yawainwe Inn MaFollow

Yesterday at 06:29 · 

ရန္ျငိဳးေတြကိုသံသရာအထိ ယူမသြားပါနဲ႔လား
ရေဝႏြယ္ (အင္းမ)

တစ္ခါတုန္းက မိလိႏၵမင္းက အရွင္နာဂသိန္ကုိ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္အက်ိဳးနဲ႔ပတ္သက္ျပီးေမးခြန္းေမးပါတယ္။

"အရွင္ဘုရားနာဂေသန ကုသိုလ္ျပဳသူနဲ႔ အကုသိုလ္ျပဳသူဟာ အက်ိဳးေပး တူတူပဲလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ထူးျခားမႈ ရွိပါသလားဘုရား"

"မင္းျမတ္ ထူးျခားပါတယ္၊ ကုသုိလ္က ေကာင္းက်ိဳးကိုေပးတယ္၊ နတ္ျပည္သုဂတိကို ပို႔ေဆာင္ေပးတယ္၊ အကုသိုလ္က မေကာင္းက်ိဳးကို ေပးတယ္၊ ငရဲဒုဂၢတိကိုဆဲြခ်တယ္"

"အရွင္ဘုရား ဒါျဖင့္ ဟုတ္ပါျပီ၊ ေဒ၀ဒတ္ဟာ မဲညစ္ယုတ္မာတယ္၊ မဲညစ္ယုတ္မာတဲ့ တရားေတြနဲ႔လည္း ျပည့္စံုတယ္၊ ဘုရားအေလာင္းကေတာ့ ျဖဴစင္ ေကာင္းျမတ္တယ္။ ျဖဴစင္ေကာင္းျမတ္တဲ့ တရားေတြနဲ႔လည္း ျပည့္စံုတယ္လို႔ အရွင္ဘုရားတို႔ ဆရာေတာ္ဘုရားေတြက မၾကာခဏ ေဟာတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဒ၀ဒတ္ဟာ ဘ၀တိုင္း ဘ၀တိုင္း စည္းစိမ္အားျဖင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အေျခြအရံအားျဖင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုရားအေလာင္းနဲ႔ တူညီေနပါတယ္။ တစ္ခါတရံ တခ်ိဳ႕ဘ၀ေတြမွာဆို ဘုရားအေလာင္းထက္ေတာင္ သာလြန္ေနပါေသးတယ္။ ေဒ၀ဒတ္ရဲ့ အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းေတြ ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါ ေဒ၀ဒတ္ဟာ ဗာရာဏသီျပည္မွာ ျဗဟၼဒတ္မင္းကို ခစားရတဲ့ ပေရာဟိတ္ရဲ့သား ျဖစ္ျပီး ဘုရားအေလာင္းကေတာ့ ယုတ္ညံ့တဲ့ ဒြန္းစ႑ား အမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဘ၀တခုမွာလည္း ေဒ၀ဒတ္က ဘုရင္ျဖစ္ျပီး ဘုရားအေလာင္းက ဘုရင္ရဲ့ အသံုးေဆာင္ ဆင္ေျပာင္ၾကီး ျဖစ္ရပါတယ္။

ဘ၀တခုမွာလည္း ေဒ၀ဒတ္က ေတာထဲမွာ ႏြားေပ်ာက္ရွာတဲ့ လူျဖစ္ျပီး ဘုရားအေလာင္းက ေမ်ာက္ျဖစ္ရပါတယ္။

ဘ၀တခုမွာလည္း ေဒ၀ဒတ္က ေသာဏုတၱိဳရ္လူမုဆိုးျဖစ္ျပီး ဘုရားအေလာင္းက ဆဒၵန္ဆင္မင္း
ျဖစ္ရပါတယ္။

ဘ၀တခုမွာလည္း ေဒ၀ဒတ္က ကလာဗုမင္း ျဖစ္ျပီး ဘုရားအေလာင္းက ခႏီၲ၀ါဒီရေသ့ ျဖစ္ရပါတယ္။
ဘ၀တခုမွာလည္း ေဒ၀ဒတ္က ေစတီတိုင္းျပည္မွာ အထက္ေကာင္းကင္ကို သြားႏိုင္တဲ့ ဘုရင္ျဖစ္ျပီး ဘုရားအေလာင္းက သာမန္ပုဏၰား ျဖစ္ရပါတယ္။
ဘ၀တခုမွာလည္း ေဒ၀ဒတ္က အဓမၼနတ္သား ျဖစ္ျပီး ဘုရားအေလာင္းက ဓမၼနတ္သား ျဖစ္ရပါတယ္။
ဘ၀တခုမွာလည္း ေဒ၀ဒတ္က ေယာက္်ား (၅၀၀)ကို အစိုးရတဲ့ ေလွသူၾကီးျဖစ္ျပီး ဘုရားအေလာင္းက တဖက္မွာေယာက္်ား (၅၀၀)ကို အစိုးရတဲ့ ေလွသူၾကီး ျဖစ္ရပါတယ္။

ဘ၀တခုမွာလည္း ေဒ၀ဒတ္က လွည္း (၅၀၀)ကို အစိုးရတဲ့ လွည္းမွဴးၾကီး ျဖစ္ျပီး ဘုရားအေလာင္းက တဖက္မွာလွည္း (၅၀၀)ကို အစိုးရတဲ့ လွည္းမွဴးၾကီး ျဖစ္ရပါတယ္။

ဘ၀တခုမွာလည္း ေဒ၀ဒတ္က သာခစစ္သူၾကီး ျဖစ္ျပီး ဘုရားအေလာင္းက နိေျဂာဓစစ္သူၾကီး ျဖစ္ရပါတယ္။
ဘ၀တခုမွာလည္း ေဒ၀ဒတ္က ျဗဟၼဒတ္မင္းျဖစ္ျပီး ဘုရားအေလာင္းက အဲဒီမင္းရဲ့သား မဟာပဒုမမင္းသား ျဖစ္ရပါတယ္။

ဘ၀တခုမွာလည္း ေဒ၀ဒတ္က မဟာပတာပမင္းျဖစ္ျပီး ဘုရားအေလာင္းက အဲဒီမင္းရဲ့ သား ဓမၼပါလမင္းသား ျဖစ္ရပါတယ္။

ယခု ေနာက္ဆံုးဘ၀မွာလည္း ႏွစ္ဦးလံုး အမ်ိဳးျမတ္တဲ့ သာကီ၀င္ မင္းမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ရသလို ဘုရားအေလာင္းက တရားအလံုးစံုကိုသိတဲ့ ဘုရားျဖစ္ျပီး ေဒ၀ဒတ္လည္း ရဟန္းျပဳ စ်ာန္အဘိဥာဥ္ေတြရျပီး ဘုရားကိုတုပျပိဳင္ခဲ့ပါတယ္။

အရွုင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ ေလွ်ာက္ခ်င္တာက… ေဒ၀ဒတ္ဟာ ဘုရားအေလာင္းနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေလသမွ် ဘ၀တိုင္း ဘ၀တိုင္း စည္းစိမ္အားျဖင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အေျခြအရံအားျဖင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုရားအေလာင္းနဲ႔ တူညီေနပါတယ္။ တစ္ခါတေလ တခ်ိဳ႕ဘ၀ေတြမွာဆို ေဒ၀ဒတ္က ဘုရားအေလာင္းထက္ေတာင္ သာလြန္ ေနပါေသးတယ္။ အခု တပည့္ေတာ္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့တာေတြဟာ မွန္ပါသလား၊ မွားပါသလား ဘုရား"

"မင္းျမတ္ သင္က ဇာတ္ေတာ္ေတြထဲက ထုတ္ျပီး ေလွ်ာက္ထားတယ္၊ သင္ေျပာခဲ့တဲ့ စကားအားလံုး မွန္ပါတယ္။ အမွားအယြင္းမရွိပါဘူး"

"အရွင္ဘုရား ဒါဆိုရင္ မဲညစ္ယုတ္ညံ့ေသာသူနဲ႔ ျဖဴစင္ေကာင္းျမတ္ေသာသူတို႔ ထပ္တူညီမွ် ျဖစ္ေနၾကရင္ ကုသိုလ္နဲ႔ အကုသိုလ္ တို႔ဟာလည္း ထပ္တူညီမွ် အက်ိဳးေပးၾကမယ္လို႔ ေျပာရေတာ့မွာေပါ့ ဘုရား"

"မင္းျမတ္၊ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္တို႔ဟာ ထပ္တူညီမွ် အက်ိဳးမေပးႏိုင္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ေဒ၀ဒတ္ဟာ ေလာကမွာ ရွိရွိသမွ် လူသားအားလံုးနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဘုရားအေလာင္းနဲ႔သာ ဆန္႔က်င္ဘက္လုပ္တာပါ။ ဘုရားအေလာင္းကို ဆန္႔က်င္ဘက္ လုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္လည္း ဆန္႔က်င္ဘက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ေတြမွာ မေကာင္းက်ိဳးကို ခံစားရပါတယ္။

ဒါေပမဲ့လည္း ေဒ၀ဒတ္ဟာ ဘုရင္ျဖစ္တဲ့အခါမွာ ျမိဳ႕ရြာေက်းလက္ေတြကို အကူအညီ
အေစာင့္ေရွာက္ေတြ ေပးခဲ့တယ္၊ တံတားေတြ ေဆာက္ခဲ့တယ္၊ လမ္းေတြခင္းခဲ့တယ္၊ အလွဴခံမ႑ပ္ေတြလုပ္ျပီး ရဟန္း၊ ပုဏၰား၊ အထီးက်န္တဲ့သူ၊ ဆင္းရဲသား၊ ခရီးသြားသူ၊ သူေတာင္းစား စသည္ေတြကို စားစရာရိကၡာေတြ ေပးလွဴခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အလွဴေတြရဲ့ ကုသိုလ္အက်ိဳးေၾကာင့္ ေဒ၀ဒတ္ဟာ ဘ၀တိုင္း ဘ၀တိုင္း စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြ ခံစားရပါတယ္။ အလွဴေပးျခင္း၊ ဣေျႏၵကိုဆံုးမျခင္း ကိုယ္နဲ႔ႏႈတ္ကို ေစာင့္စည္းျခင္း၊ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္း မလုပ္ဘဲ အျခားတရားေတြနဲ႔ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြ ခံစားရလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္သူက ေျပာႏိုင္မွာလဲ၊ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါ။

မင္းျမတ္၊ ေဒ၀ဒတ္နဲ႔ ဘုရားအေလာင္းဟာ ဘ၀တိုင္း အတူတကြ အစဥ္မျပတ္ ဆံုေတြ႔ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ေဒ၀ဒတ္နဲ႔ ဘုရားအေလာင္းတို႔ ေပါင္းစံုမိျခင္းဟာ ဘ၀တစ္ရာ၊ ဘ၀တစ္ေထာင္၊ ဘ၀တစ္သိန္း၊ ဘ၀တစ္သန္းမွာ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္တာပါ။ ဘ၀မ်ားစြာ ေက်ာ္လြန္ျပီးမွ တစ္ခါတရံ ေတြ႔ဆံုရျခင္း သာျဖစ္ပါတယ္။

မင္းျမတ္ ဘုရားအေလာင္းက ေဒ၀ဒတ္နဲ႔သာေပါင္းစံုရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အရွင္သာရိပုတၱရာနဲ႔လည္း ေပါင္းစံုခဲ့ရတာပါပဲ။ အလ်ဥ္မျပတ္အျမဲစီးဆင္းေနတဲ့ေရဟာ ေကာင္းတဲ့ပစၥည္းေတြနဲ႔ေကာ၊ မေကာင္းတဲ့ပစၥည္း
ေတြနဲ႔ေကာ ေပါင္းစံုရပါတယ္။ ဒီအတိုင္းပါပဲ၊

သံသရာ ေရလ်ဥ္ေၾကာမွာ ေျမာပါေနရတဲ့ သူေတြ အားလံုးဟာ မခ်စ္ခင္ မႏွစ္သက္တဲ့သူေတြနဲ႔လည္း ေပါင္းစံုေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္တဲ့သူေတြနဲ႔လည္း ေပါင္းစံု ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။

ေဒ၀ဒတ္ ငရဲ က်ရတဲ့ ဘ၀ေတြလည္း ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေဒ၀ဒတ္ဟာ မျပစ္မွားသင့္တဲ့သူကို ျပစ္မွားမိလို႔ ေျမျမိဳခံရတယ္။ ဘုရားအေလာင္းကေတာ့ ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ရွိျပီး အႏုပါဒိေသသနိဗၺာန္စံ၀င္ သြားရပါတယ္"

"အရွင္ဘုရား ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဘုရား"
(မိလိႏၵပဥႇာျမန္မာျပန္စာမ်က္ႏွာ - ၂၁၃)

အရင္ကေတာ့ ဘုရားအေလာင္းနဲ႔ ေဒ၀ဒတ္တို႔ ဘ၀တိုင္းနီးပါး ဆံုေတြ႔ခဲ့တယ္လို႔ပဲ ထင္ခဲ့တာပါ။ ဇာတ္ေတာ္ေတြထဲမွာလည္း ေဒ၀ဒတ္က ဘုရားအေလာင္းကို တိုက္ခိုက္ တိုက္ခိုက္ ေနတဲ့ အခန္းေတြပဲ ဖတ္ ဖတ္ ေနရတာလည္းပါပါတယ္။ ဘုရားအေလာင္းနဲ႔ ေဒ၀ဒတ္တို႔ဟာ ဘ၀ ရာေထာင္ ေသာင္းသန္းမွ တစ္ခါတရံ တစ္ဘ၀ တေလသာ စံုရတာပါတဲ့။

ေနာက္ ေဒ၀ဒတ္ရဲ့ ထူးျခားခ်က္တစ္ခုက ေဒ၀ဒတ္ဟာ ရိွရွိသမွ်လူသားအားလံုးနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္လုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘဲ ဘုရားအေလာင္းနဲ႔သာ ဆန္႔က်င္ဘက္ လုပ္ခဲ့တာပါ။ ျမိဳ႕ရြာေန ျပည္သူလူထုအေပၚမွာေတာ့ အကူညီ အေစာင့္ေရွာက္ေတြ ေပးခဲ့သလို တံတားေဆာက္၊ လမ္းခင္း၊ အလွဴဒါနျပဳျခင္းစတဲ့ ၾကီးမားတဲ့ ကာမာ၀စရ
ကုသိုလ္ၾကီးေတြကို ျပဳခဲ့တာပါတဲ့။

ဒီကုသိုလ္ ကံေတြေၾကာင့္ပဲ ဘ၀ဘ၀ေတြမွာ ဘုရင္ျဖစ္တဲ့အခါျဖစ္၊ သူေဌးျဖစ္တဲ့အခါျဖစ္၊ လွည္းသမားတို႔ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္တဲ့အခါျဖစ္၊ ေလွသမားတို႔ရဲ့ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့အခါျဖစ္နဲ႔ အထက္တန္းစား ေလာကီစည္းစိမ္ ခ်မ္းသာေတြကို ရခဲ့တာပါ။ တခ်ိဳ႕ဘ၀ေတြမွာဆို ဘုရားအေလာင္းထက္ေတာင္ သာေနတာပါ။ ဒါကို ေထာက္ျပီး ဘုရားအေလာင္းနဲ႔ မဆံုတဲ့ ဘ၀ေတြမွာလည္း ေဒ၀ဒတ္ဟာ အမ်ားအက်ိဳးျပဳ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကို ျပဳလုပ္ေနပံုရပါတယ္။ သူ႔မွာ အတိတ္အတိတ္ဘ၀ေတြက ၾကီးမားတဲ့ ကုသိုလ္ၾကီးေတြ ရွိခဲ့တာပါ။ ေဒ၀ဒတ္ရဲ့ အတိတ္ကုသိုလ္ပါရမီေတြကို ေလ်ာ့တြက္လို႔မရတဲ့ သေဘာပါ။

ဒါေပမဲ့ ဘုရားအလာင္းကို ေတြ႔လိုက္တာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ လုပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္က အလိုလိုေပၚလာျပီး ဆန္႔က်င္ ေကာက္က်စ္ေတာ့တာပါ။ က်န္တဲ့လူေတြနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါ ဘာမွမျဖစ္ဘဲ ဘုရားအေလာင္းနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါမွသာ ဆန္႔က်င္ ေကာက္က်စ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ေပၚေပၚလာတာဟာ အတိတ္ဘ၀တစ္ခုရဲ့ ရန္ျငိဳးတစ္ခုေၾကာင့္ပါ၊ အားလံုးသိၾကတဲ့ ရြဲကုန္သည္ ဇာတ္ပါပဲ။

ေဒ၀ဒတ္ဟာ ေရႊခြက္မရလိုက္တာနဲ႔ ျမစ္ကမ္းစပ္မွာပဲ ေသြးအန္ျပီး ေသဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို ေသြးအန္ ေသသြားခဲ့တဲ့အတြက္ ေဒ၀ဒတ္ဟာ ဘုရားအေလာင္းကို ရဲႊကုန္သည္ ဇာတ္ကစျပီး ပထမဆံုး ရန္ျငိဳးစဖဲြ႔ခဲ့တာလို႔ ဇာတ္ေတာ္က ဆိုပါတယ္။ ေဒ၀ဒတ္ရဲ့ ဘုရားအေလာင္းအေပၚ ပထမဆံုး ရန္ျငိဳးစဖဲြ႔ခဲ့တဲ့ သမိုင္း၀င္ အတိတ္၀တၳဳေလးပါပဲ။ ဘ၀တစ္ခုရဲ့ ရန္ျငိဳးဟာ ဘ၀အဆက္ဆက္ လိုက္ေတာ့တာပါ။

တကယ္လို႔မ်ား ေဒ၀ဒတ္ဟာ ခ်က္ခ်င္းမေသေသးဘဲ ႏွစ္ကာလေတြျခားျပီးမွေသမယ္၊ ဒီၾကားကာလေတြ
မွာလည္း ေရႊခြက္ထက္သာတဲ့ တျခားတျခား အျမတ္အစြန္းေတြ ေလးငါးခုေလာက္ ရလိုက္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ရန္ျငိဳးဖဲြ႔ခ်င္မွ ဖဲြ႔ျဖစ္ေတာ့မွာပါ။ ႏွစ္ကာလေတြ ၾကာသြားတာရယ္၊ သည့္ထက္မက အျမတ္အစြန္းပစၥည္းေတြ ရလိုက္တာရယ္ေၾကာင့္ ေရႊခြက္ကိစၥကို ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားေတာ့မွာပါ။ သတိရခ်င္မွလည္း ရေတာ့မွာပါ။ ေသခ်ိန္ နီးကပ္သြားတာရယ္၊ ေသတာကလည္း မသက္မသာ ပင္ပင္ပန္းပန္း ေသသြားရတာရယ္က ရန္ျငိဳးဖဲြ႔ရျခင္းရဲ့ အဓိကအေၾကာင္းရင္းေတြ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ေသခါနီးဟာ သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းသလို ရန္ျငိဳးေတြဟာလည္း သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတာပါ။ အထူးသျဖင့္ ေနာက္ဘ၀အထိ ပါသြားတဲ့ ရန္ျငိဳးေတြက ပိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။

ပုထုဇဥ္အားေလ်ာ္စြာ စိတ္ခံစားမႈကို အေျခခံျပီး ရန္ျငိဳးေတြကေတာ့ ရွိခ်င္ ရွိေနႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္က ခ်က္ခ်င္း မေသေသးဘူးဆိုေတာ့ ဒီဘ၀က ရန္ျငိိဳးေတြကို ဒီဘ၀မွာပဲ ထားခဲ့တာေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ဘ၀အထိ သယ္မသြားဖို႔ပါ။

"ရန္ျငိဳးေတြကို သံသရာအထိ ယူမသြားဘူး။ ဒီဘ၀မွာပဲ အျပတ္ရွင္းခဲ့မယ္" ဆိုျပီး ဒီဘ၀မွာပဲ အျပီးအျပတ္ လက္စားေခ်ခဲ့ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ရန္ျငိဳးေတြကို မေတြးမိေအာင္ရယ္ မေတြ႔ေအာင္ရယ္ ေရွာင္ရွားျပီး ဒါန၊ သီလ၊ ၀ိပႆနာ တရားေတြကို စြမ္းႏိုင္သမွ် ဖိလုပ္ေနဖို႔ပါ။ အခ်ိန္ကာလလည္း ၾကာသြားမယ္၊ ကုသိုလ္ေတြနဲ႔လည္း ေပ်ာ္ေနမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ရန္ျငိဳးေတြက ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားေတာ့မွာပါ။

တကယ္လို႔ ေတြးမိရင္လည္း သိလိုက္ သိလိုက္ျပီး ကိုယ့္စိတ္ကေလးကို ဆံုးမလိုက္ဖို႔ပါ။ အထူးသျဖင့္ ေဒ၀ဒတ္ရဲ့ရန္ျငိဳး ဘ၀အဆက္ဆက္ လိုက္တတ္ပံုေလးကို အာရံုျပဳလုိက္ဖို႔ပါ။

ေတြ႔စရာရွိတယ္ဆိုရင္လည္း မေတြ႔မိေအာင္ ေရွာင္လိုက္ဖို႔ပါ။ သူကဒီလမ္းမွာရွိေနရင္ ကိုယ္က တျခားလမ္းက ေရွာင္သြားလိုက္ဖို႔ပါ။ သူကအဲဒီေနရာမွာရွိေနရင္ ကိုယ္က အဲဒီေနရာကို မသြားလိုက္ဖို႔ပါ။ ဒါက မေတြ႔ေအာင္ေရွာင္တဲ့သေဘာပါ။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အဂၢၤဳတိၱဳရ္ပါဠိေတာ္မွာ အမ်က္ေဒါသျဖစ္ပံု ပုဂၢိဳလ္ ၃ မ်ိဳးကို ေဟာျပထားပါတယ္။
၁။ ပါသာဏေလခူပမပုဂၢိဳလ္= ေဒါသျဖစ္ျပီးေနာက္ ေပ်ာက္ခဲျပီး ခိုင္ျမဲစြာ ျဖစ္ေနေသာသူ။
ေက်ာက္ဖ်ာမွာ ေရးထြင္းထားတဲ့ အေရးသားနဲ႔ တူတဲ့သူ။
၂။ ပထ၀ီေလခူပမပုဂၢိဳလ္= ေဒါသျဖစ္ျပီးေနာက္ ေပ်ာက္လြယ္ ေျပလြယ္တဲ့သူ။
ေျမၾကီးေပၚမွာ ေရးထားတဲ့ အေရးသားနဲ႔ တူတဲ့ ပုဂၢိဳလ္။
၃။ ဥဒကေလခူပမပုဂၢိဳလ္= ေဒါသမျဖစ္ေသာသူ။
ေရေပၚမွာ ေရးအပ္တဲ့ အေရးသားနဲ႔ တူတဲ့ပုဂၢိဳလ္။
ဒါကေတာ့ ပါဠိေတာ္ကေန ျမန္မာလို တိုက္ရိုက္ ျပန္လိုက္တာပါ။

ဥပမာေလးေတြကပိုရွင္းပါတယ္၊ မေက်နပ္တဲ့ေဒါသကို ေက်ာက္ေဆာင္ေက်ာက္ဖ်ာမွာ ေရးထားတဲ့သူရယ္၊
ေျမၾကီးေပၚမွာ ေရးထားတဲ့သူရယ္၊ ေရေပၚမွာေရးတဲ့သူရယ္ပါ။

တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ျဖစ္လိုက္တဲ့ မေက်နပ္မႈေဒါသက ေပ်ာက္ခဲျပီး ခိုင္ခိုင္ျမဲျမဲ အၾကာၾကီး
ျဖစ္ေနတဲ့သူပါ။ ေက်ာက္ဖ်ာ ေက်ာက္ေဆာင္မွာ ေရးထြင္းထားသလို ခိုင္ျမဲေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ပါ။ ဘယ္ေတာ့မွ
မေပ်ာက္ေတာ့ပါဘူး။ ေဒါသျဖစ္ျပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေပ်ာက္ဘဲ ျဖစ္ေၾကာေတြ ရွည္ေနတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေသသြားရင္ မသက္သာလွပါဘူး။

ေနာက္တစ္ေယာက္က်ေတာ့ ေဒါသျဖစ္ျပီး ေပ်ာက္လြယ္ ေျပလြယ္တဲ့သူပါ။ မေက်နပ္တဲ့ ခံစားမႈျဖစ္ျပီး ရူးကနဲ ဒိုင္းကနဲေတာ့ ျဖစ္လိုက္တာပါပဲ။ ခဏၾကာေတာ့ ေပ်ာက္သြားတာ မ်ားပါတယ္။ အၾကာၾကီး ျဖစ္မေနပါဘူး။ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ ျမန္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ပါ။ စိတ္လႈပ္ရွားမႈျမန္တာလည္း အားနည္းခ်က္တစ္ခုပါပဲ။

ဟုတ္လား မဟုတ္လားေတာ့ မသိပါဘူး။ ဗုဒၶဟူး သားသမီးေတြဟာ မေက်နပ္တဲ့ ကိစၥတစ္ခု ေပၚလာတာနဲ႔ ရႈးကနဲ ဒိုင္းကနဲေတာ့ ထေပါက္ကဲြတတ္ပါသတဲ့။ ေပါက္ကဲြျပီးရင္ေတာ့ ျငိမ္က် သြားပါသတဲ့။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ စိတ္လႈပ္ရွားေနတုန္း ဆံုးျဖစ္စရာေတြကို ဆံုးျဖတ္လိုက္ရင္ မွားတာပဲ မ်ားပါတယ္။ ေဒါသျဖစ္ျပီး ေပ်ာက္ပ်က္
လြယ္တဲ့သူကို ေျမၾကီးေပၚမွာ ေရးထားတဲ့သူနဲ႔ တူတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေျမၾကီးေပၚမွာ ေရးထားတဲ့စာဟာ ခဏေနရင္ ေပ်ာက္သြားတတ္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေယာက္က်ေတာ့ ေဒါသမျဖစ္တဲ့သူပါ။ ေရထဲမွာေရးတဲ့ အေရးသားနဲ႔တူတဲ့သူပါ။ ေရထဲမွာ ၀လံုး လို႔ ေရးလိုက္ရင္ ေရွ႕ကေရး ေနာက္က ပ်က္သြားေတာ့တာပါ။

အဘိဓမၼာသေဘာအရဆိုရင္ေတာ့ အနာဂါမ္ျဖစ္မွပဲ ေဒါသကို အျပီးပယ္လို႔ရတာပါ။ ဒါေပမဲ့လည္း ဂုဏ္ေတာ္ကို အျမဲပြားထံုေနတဲ့သူ၊ ေမတၱာကို အျမဲပြားေနတဲ့သူ၊ ၀ိပႆနာကို အျမဲပြားေနတဲ့သူကေတာ့ မေက်နပ္တဲ့ အာရံုတစ္ခုေၾကာင့္ ေဒါသေတာ့ ျဖစ္လိုက္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ခဏပါပဲ၊ ေရထဲမွာစာေရးသလို ခဏေလးနဲ႔ ေပ်ာက္သြားတာ မ်ားပါတယ္။ အဲဒီလိုလူေတြလည္း ရဟန္းထဲမွာေရာ၊ လူထဲမွာပါ အမ်ားၾကီး ေတြ႔ရပါတယ္။

ဒီအတိုင္းပါပဲ ေက်နပ္တဲ့ ကုသိုလ္တခုခုကို ျပဳေနတဲ့အခ်ိန္၊ ကုသိုလ္ျပဳျပီး ပီတိ ၀မ္းေျမာက္မႈေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မေက်နပ္စရာ တစ္ခုနဲ႔ ၾကံဳလုိက္ရေပမယ့္ စိတ္က ကုသိုလ္ ပီတိထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ့အတြက္ ခဏပါပဲ၊ တကယ့္ ေရထဲမွာ စာေရးလိုက္သလိုပါပဲ၊ ခဏေလးပဲ ျဖစ္သြားတာပါ။

ပုဂၢိဳလ္ (၃)ေယာက္ထဲက တမ်ိဳးမ်ိဳးထဲမွာ ပါေနတာေတာ့ အေသခ်ာပါ။ ဘယ္အမ်ိဳးစားထဲမွာ ပါေနလဲ ဆိုတာေတာ့ ကိုယ္တိုင္ပဲ ဆံုးျဖစ္ရမွာပါ။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ နံပါတ္ (၁) ပုဂၢိဳလ္ထဲမွာ မပါဖို႔ဘဲ အေရးၾကီးပါတယ္။

ေဒါသျဖစ္ျပီး မေက်နပ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ေသသြားတဲ့သူရယ္၊ ေဒါသျဖစ္ျပီး မေသေသးေပမယ့္ အၾကာၾကီး ျဖစ္ေၾကာရွည္ေနတဲ့သူရယ္၊ ေသတဲ့အခါမွာလည္း အဲဒီမေက်နပ္စိတ္ကေလးနဲ႔ပဲ ေသသြားတဲ့သူေတြရဲ့ ရန္ျငိဳးကေတာ့ သံသရာအထိ ပါသြားဖို႔ မ်ားပါတယ္။ သံသရာရဲ့ ေနာက္ဘ၀ေတြမွာ ဆံုေတြ႔တိုင္း ဆံုေတြ႔တိုင္း တိုက္ခိုက္ေနရင္ ႏိုင္ႏိုင္ရံႈးရံႈး အကုသိုလ္ပဲ ျဖစ္ေနေတာ့မွာပါ။ ေနာက္ဘ၀အထိ အကုသိုလ္ကို လက္မွတ္ထိုး စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ျပီးယူသြားတဲ့သေဘာပါ။

ဒီဘ၀ရန္ျငိဳးကို ဒီဘ၀မွာပဲထားခဲ့တာ ေကာင္းပါတယ္။ စိ္တ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြ ခံခဲ့ရတာေတာ့ ခံခဲ့ရတာပါပဲ။ ခ်က္ခ်င္း လြယ္လြယ္ကူကူ ေပ်ာက္ပ်က္သြားဖို႔ဆိုတာ ကေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။ အရံႈးထဲက အျမတ္ထြက္ေအာင္ လုပ္ရေတာ့မွာပါ။ ကိုယ္က မေက်နပ္တဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔ ခံခဲ့ရေပမယ့္ မေသေသးဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ကုစားစရာအျဖစ္ လမ္းေၾကာင္း အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနပါေသးတယ္။

ေဒ၀ဒတ္ရဲ့ ရန္ျငိဳးကို အာရံုျပဳလုိက္ရင္ပဲ ရန္ျငိဳးရဲ့ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးျပစ္ေတြကို တြက္ဆလို႔
ရပါတယ္။ ဆရာၾကီး ဦးေရႊေအာင္ကေတာ့ သာသနာ့သမိုင္းမွာ ေဒ၀ဒတ္ဟာ သံေ၀ဂ ယူဖြယ္ အေကာင္းဆံုး ပုဂၢိဳလ္လို႔ ေရးျပထားပါတယ္။ မေက်နပ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ေသသြားရတဲ့ သူေတြထက္စာရင္ ကိုယ္က မေသေသးတဲ့အတြက္ ကိုယ့္မွာ အခြင့္ေရးေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနပါေသးတယ္။ ဂုဏ္ေတာ္၊ ေမတၱာ၊ ၀ိပႆနာေတြ အျမဲပြားေနမယ္၊ အမ်ားေကာင္းက်ိဳး ျဖစ္ေစမယ့္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ အစဥ္အျမဲ ျပဳလုပ္ေနမယ္၊ ရန္ျငိဳးေတြ ေပၚလာရင္လည္း ရန္ျငိဳးရဲ့ ေကာင္းက်ိဳး
ဆိုးျပစ္ေတြကို ဆင္ျခင္လိုက္မယ္ ဆိုရင္ သံသရာထိ ပါသြားစရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒီအတိုင္း ေနသြားရင္ သံသရာမွာလည္း ကိုယ့္အတြက္ အထက္တန္းက်က်၊ အဆင့္တန္းျမင့္ျမင့္ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ ေကာင္းက်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနေတာ့မွာပါ။ ဒါဆို အရံႈးထဲက အျမတ္ ထြက္သြားေတာ့ တာပါပဲ။
မေက်နပ္တဲ့စိတ္နဲ႔ တိုက္ရင္းခိုက္ရင္း ေသသြားတဲ့ သူေတြက်ေတာ့ ရန္ျငိဳးေတြက သံသရာအထိ ပါသြားဖို႔ မ်ားပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ တိရစာၦန္ေလးေတြ ေသြးသံတရဲရဲနဲ႔ မခ်ိမဆန္႔ ေအာ္ဟစ္ေသသြားရတဲ့အခါ ရန္ျငိဳးေတြကေတာ့ ပါခ်င္ ပါသြားႏိုင္ပါတယ္။ ထင္မထားတဲ့ သံသရာအတြက္ ရန္ျငိဳးေလးေတြပါ။

ဘာပဲေျပာေျပာေလ ရန္ျငိဳးေတြကို သံသရာအထိ ယူမသြားတာကေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါပဲေလ။
ရေဝႏြယ္ (အင္းမ)

က်မ္းကိုး
၁။ မိလိႏၵပဥွာျမန္မာျပန္= ကမာၻေအး၊
၂။ မိလိႏၵပဥွာ၀တၳဳ= ဒါန္႔တိုင္ဆရာေတာ္၊
၃။ မိလိႏၵပဥွာ= မာဏ၀၊
၄။ မိလိႏၵပဥွာ= ဦးေသာ္ဇင္၊
စံေတာ္ခ်ိန္သတင္းစာ
၁၇-၇-၂၀၁၆။

credit to uploader