ယပ္ႏွင့္ရဟန္း။

၀ိသာခါဒါယကာမႀကီး၏ ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ ျမတ္စြာဘုရား သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းတြင္ သီးတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူသည္။ (၀ိနည္းစူဠ၀ဂ္ ပါဠိေတာ္ ခုဒၵက ၀တၳဳကၡႏၶက)။ ၀ိသာခါ ဒါယကာ မႀကီးသည္ ေလးေထာင့္ယပ္ေတာင္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထန္းရြက္ယပ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ျမတ္စြာ ဘုရားအားဆပ္ကပ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယပ္ေတာင္ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကိုလက္ခံေတာ္မူၿပီး၊ ရဟန္းတို႔အား လည္းခြင့္ျပဳေတာ္မူသည္။

သံဃာအား ျခင္ႏွင္ယပ္သည္ ျဖစ္ေပၚ၏။ ျမတ္စြာဘုရားအားေလွ်ာက္ထားၾကေသာအခါ ျခင္ႏွင္ယပ္ကို ခြင့္ျပဳေတာ္မူသည္။ ေလွ်ာ္ျဖင့္ၿပီးေသာယပ္၊ပန္းရင္းျမက္ျဖင့္ၿပီးေသာယပ္၊ဥေဒါင္းၿမီးျဖင့္ၿပီး ေသာယပ္၊ ဟူ၍ ယပ္သံုးမ်ိဳးကိုထပ္ခြင့္ျပဳေတာ္မူသည္။ သို႔ေသာ္ စာမရီသားၿမီးယပ္ကိုမူ မေဆာင္အပ္၊ ေဆာင္ေသာ ရဟန္း အား ဒုကၠဋ္သင့္၏ဟုပညတ္ေတာ္မူသည္။

ပထမ သဂၤါယနာတင္စဥ္က ၀ိနယပိဋက ကိုေျဖဆိုေတာ္မူေသာ အရွင္ဥပါလိသည္ ဆင္ဆြယ္တို႔ျဖင့္ စီ အပ္ေသာ ေလးေထာင့္ယပ္ကိုကိုင္ခဲ့တယ္လို႔ဖြင့္ျပထားပါတယ္ (ပါရာဇိကဏ္၊႒၊ပ၊၁၁)။

          ရဟန္းမ်ားအတြက္ ယပ္၏အသံုး၀င္မႈမ်ားမွာ - အပူကိုဟန္႔တားနိုင္၏။ မွက္၊ျခင္ရန္ကို ဟန္႔တား နိုင္၏။ ယပ္ကုိကိုင္ထားရျခင္းေၾကာင့္ ဓမၼကထိကမ်ား တရားေဟာတဲ့အခါ လက္ေဆာ့ျခင္း၊ မ်က္ႏွာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းမရွိ၊ ၿငိမ္သက္ေသာဣေၿႏၵရွိေစတယ္။ အရွင္ပိလိႏၵ၀စၦမေထရ္ေဟာေတာ္မူေသာ ယပ္လွဴျခင္းအက်ိဳး (၈) ပါး။ (ေထရာပဒါနပ္ဠိ၊ပ၊၃၆၈)

၁။ အေအးအပူကိုမသိရဘူး။

၂။ ကိုယ္ မပူဘူး။

၃။ စိတ္ မပူဘူး။

၄။ ရာဂ အပူ။

၅။ ေဒါသ အပူ။

၆။ ေမာဟ အပူ။

၇။ မာန အပူ။

၈။ ဒိ႒ိ အပူ။

အပူမွန္သမွ်မွၿငိမ္းေအးတယ္။

က်မ္းကိုး။

ယေန႔ဗုဒၶ၀ါဒဆိုင္ရာအေမးအေျဖမ်ား။အမွတ္စဥ္၄၊ဒုတိယအေႀကိမ္၊တည္ေတာဆရာေတာ္။ ၁၉၉၉။

နယုန္လျပည့္ မဟာသမယ အခါေတာ္ေန႔ ဆိုတာ။

သမိုင္းေၾကာင္း။

အိႏၵိယနိုင္ငံ ကပိလ၀တ္ျပည္ႏွင့္ ေကာလိယျပည္မွလယ္သမားမ်ား ေရာဟနီျမစ္ေရကို လုရာမွ ႏွစ္နိုင္ငံစစ္ျဖစ္မည့္အခိ်န္ျမတ္ဘုရားၾကြလာၿပီး၊ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုေရွးရႈ၍ ၀တၳဳသာဓက ၆ မ်ိဳး ကို ေဟာေတာ္မူသည္တြင္ေဒါသမီးၿငိမ္းကာ၊စစ္မျဖစ္ေတာ့ပဲ၊ ႏွစ္နိုင္ငံမွ၂၅၀ စီေသာ မင္းသားမ်ား ရဟန္းျပဳၾကသည္။ သို႔ေသာ္ရဟန္းမ်ား ဇနီးမယားမ်ား သတိရၿပီးသာသနာ၌ မေပ်ာ္ၾကသျဖင့္၊ ဟိမ၀ႏၱာရွိ ကုဏာလေရအိုင္သို႔ တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ေခၚသြားၿပီး၊ ကုဏာလ ငွက္မင္း၏ ဇတ္ေတာ္ ကိုေဟာေတာ္ မူ သည္တြင္ ေသာတာပန္မ်ားျဖစ္ၿပီးအဘိညဥ္မ်ားပါရၾကသျဖင့္၊ကပိလ၀တ္ျပည္ အနီးမဟာ၀န္ေတာသို႔ ျမတ္ဘုရားႏွင္အတူမိမိတို႔တန္ခိုးမ်ားျဖင့္ျပန္လာၾကသည္။ ထိုမဟာ၀န္ ေတာ၌ဆက္လက္တရား အားထုတ္သျဖင့္ အားလံုးရဟႏၱာမ်ားျဖစ္ေတာ္မူၾကသည္။

အသစ္ဆက္ဆက္ရဟႏၱာ ၅၀၀ တို႔မိမိတို႔ရရွိေသာတရားေတာ္မ်ား အား ျမတ္ဘုရား အား ေလွ်ာက္ၾကားရန္ နယုန္လျပည့္ေန႔ညခ်မ္းတြင္ ျမတ္ဘုရားထံပါးစုရံုးေရာက္ လာၾက၏။ ဤထူးျခားေသာ သံဃာ့အစည္းအေ၀းကိုၾကည္ညိဳရန္ နတ္၊ျဗဟၼာ၊ အသုရာ၊ ဂဠဳန္၊ နဂါး၊ တို႔ မဟာ၀န္ေတာသို႔ စုရံုး ေရာက္ရွိၾက၏။ ျမတ္ဘုရားသည္ ထိုသို႔စုရံုးေရာက္ရွိလာေသာ နတ္တို႔ အား ၎တို႔၏အမည္မ်ား အား ထုတ္ေဖၚႏႈတ္ခြန္း ဆက္ေတာ္မူသည္ ထိုစကားေတာ္တို႔ ကို မဟာသမယသုတ္ဟုေခၚသည္။ နတ္တို႔သည္ မိမိတို႔၏အမည္မ်ားကိုျမတ္ဘုရားေခၚ ေတာ္ မူေသာထိုမဟာသမယသုတ္ကိုလြန္စြာႏွစ္သက္ၾကသည္ ထိုေၾကာင့္ ၎သုတ္ကို နတ္ခ်စ္တဲ့ သုတ္ဟုေျပာဆိုၾကသည္။

မဟာသမယသုတ္အၿပီးတြင္ျမတ္ဘုရားသည္ စရိုက္ (၆) မ်ိဳး အတြက္ တရားေတာ္ ၆ ပါးကို နိမၼိတဘုရားဖန္ဆင္းေတာ္မူ၍ ထိုနိမၼိတဘုရားကေမး၍ ပကတိဘုရားကေျဖျခင္းျဖင့္ ထူးျခားစြာ ေဟာ ေတာ္မူသည္။ တရားေတာ္အဆံုးတြင္ နတ္ျဗဟၼာေပါင္း ကုေဋတစ္သိန္းစီကၽြတ္တမ္း၀င္ၾကသည္။

မဟာသမယေန႔၏ထူးျခားခ်က္မ်ား။

၁။ ကပိလ၀တ္ႏွင့္ေကာလိယႏွစ္ျပည္စစ္ျဖစ္ျခင္းမွကင္းေ၀းျခင္း။

၂။ နတ္၊ျဗဟၼာ၊ အသုရာ၊ ဂဠဳန္၊ နဂါး၊ ရဟႏၱာ ၅၀၀ တို႔ ျမတ္ဘုရားလက္ထက္တြင္ တစ္ႀကီမ္တည္းစုရံုးမိျခင္း။

၃။ မင္းသားငါးရာ ရဟႏၱာျဖစ္ၾကျခင္း။

၄။ မဟာသမယသုတ္ကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ကမၻာ့ရန္ျဖစ္ေသာ ဂဠဳန္၊ နဂါး၊မ်ားပင္ ေမတၱာ သက္၀င္ၾကျခင္း။

၅။ ထူးျခားစြာေဟာေတာ္မူေသာ သုတၱန္ ၇ မ်ိဳးကိုနာရ၍ နတ္ျဗဟၼာ ကုေဋတစ္သိန္းစီ ကၽြတ္တမ္း၀င္ၾက

ျခင္း။

၆။ ပဋိပကၡေျပရန္ ေရွးဇတ္ေတာ္  ၆ မ်ိဳးကိုလည္းေဟာ ေတာ္မူျခင္း။

မဟာသာမယအမႊန္း၊ဧကပိုဒ္ရတု။

ေလွ်ာက္ထားပါမည္၊ေရႊနားၾကည္ေလာ့၊ေနျပည္ဌာန၊ကပိလဟု၊သာစြရဂံု၊မဟာ၀ုန္၌၊ မ်ားတံုငါးရာ၊ရဟႏၱာတို႔၊ညီညာဆင္ႏႊဲ၊ကၽြတ္ဆုပြဲတြင္၊အားခဲေရာက္လာ၊နတ္ျဗဟၼာႏွင့္၊

အသုရာစံု၊ဂဠဳန္နဂါး၊ေမတၱာပြါး၍၊အမွားမျပဳ၊တရားရႈေသာ္၊သံုးလူ႔ထြတ္ထား၊ျမတ္ဘုရားက၊

သိၾကားျဗဟၼာ၊ေဒ၀ါသုရ၊ဂရုဠႏွင့္၊နာဂအဆံု၊အကုန္မၾကြင္း၊အမည္ရင္းကို၊ရွင္းလင္းျပတ္သား၊

ထုတ္ေဖၚၾကားေသာ္၊အမ်ားသူငါ၊နတ္ေဒ၀ါတို႔၊၀မ္းသာရႊင္ျပံဳး၊ပီတိဖံုး၏၊စုရံုးလာၾက၊သမယ၌၊

ဓမၼအေမြ၊ကုေဋတစ္သိန္း၊ကၽြတ္ဆုၿငိမ္း၏၊ခပ္သိမ္းသတၱ၀ါ၊ေရာဂါလည္းေပ်ာက္၊ခ်မ္းသာ ေရာက္လ်က္၊ထြန္းေတာက္စည္းစိမ္၊ေနအိမ္က်က္သေရ၊တက္ေနအလား၊လြန္တိုးပြါး၏၊ ဉာဏ္အားထက္ျမက္၊အသက္ရွည္ေရး၊နတ္ခ်စ္ေဆးဟု၊မည္ေပးေခၚၾက၊သမယဟု၊ဗုဒၶမႏၱန္၊

ဤသုတၱန္ကို၊ထုတ္ျပန္ခုခါ၊ရြတ္ခ်ိန္သာၿပီ၊ေသခ်ာ ေမာင္၊မယ္တို႔ရြတ္ပါဆို႔။

က်မ္းကိုး။

အခါေတာ္ေန႔မ်ား၊မာဂဓီ(သာစည္)၊၁၉၉၉။

ညစာေကၽြးေသာဒကာမ်ားအျပစ္ႀကီးပါသလား။

အျပစ္ႀကီး မႀကီးဆိုတာ ေစတနာေပၚမူတည္ပါတယ္။ ဆာေလာင္ေနတာသနားလို႔ ေကၽြးတာ၊ ေရာဂါေပ်ာက္ေစခ်င္ က်န္းမာေစခ်င္လို႔ ေကၽြးတာမ်ိဳးက ၀ိနည္းေးသနာဘက္ကႀကည့္ရင္ ဘုရားရွင္ရဲ့ အာဏာေဒသနာသိကၡပုဒ္ေတာ္ကို က်ဴးလြန္ေစရာ ေရာက္တဲ့ အတြက္ အျပစ္ရွိ တယ္လို႔ေျပာရပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ သုတၱန္နည္းနဲ႔ၾကည့္ရင္ေတာ့ အရင္ခံေစတနာက ကုသိုလ္ ေစတနာေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အျပစ္ႀကီးႀကီးေတာ့ ျဖစ္စရာမရွိဘူးထင္ပါတယ္။

          သူတစ္ပါးသီလကိုဖ်က္စီးလိုေသာ ေစတနာဆိုးမ်ိဳးနဲ႔ ေကၽြးတာမ်ိဳးကေတာ့ ယုတ္ညံ့တဲ့ ေစတနာနဲ႔ သာသနာေတာ္ကို ဖ်က္စီးရာေရာက္တဲ့အတြက္ အေတာ္အျပစ္ႀကီးတယ္လို႔ ဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စားတဲ့သူထက္ပင္အျပစ္ႀကီးတယ္လို႔ဆိုရပါမယ္။

          စားသံုးသူဟာ ရွင္ျဖစ္လွ်င္ ဆရာကေပးတဲ့အျပစ္ဒါဏ္ (ေထြးခံေဆးျခင္း၊ တံျမက္ လွဲျခင္း၊စသည္) ကို ျပဳလုပ္လိုက္ရင္၊ ရဟန္းျဖစ္ပါက ေဒသနာၾကားလိုက္ရင္ အျပစ္မွ ကင္းလြတ္သြားပါတယ္။ ေကၽြးသူကေတာ့ ဒီမွ်နဲ႔ အျပစ္ကမလႊတ္နိုင္ပါဘူး။ သူ႔ေစတနာ အားေလ်ာ္စြာ ဒုဂၢတိဘံုဘ၀ သို႔ပင္ ေရာက္နိုင္ ပါတယ္။

က်မ္းကိုး။

ဗုဒၶဆိုင္ရာအေမးအေျဖမ်ား။ဒုတိယတြဲ။ဟံသာသီရိ။ ၂၀၀၃။

ဆရာ၀န္မ်ား လူနာအားပိုးသတ္ေဆးတိုက္လွ်င္ ပါဏာတိပါတကံ ထိုက္ပါသလား။

ပါဏာတိပါတကံ ထိုက္မထိုက္ဆံုးျဖတ္ရန္ ေရာဂါျဖစ္ေစေသာပိုးမ်ားသတၱ၀ါ ဟုတ္မဟုတ္ သိရွိရန္ အေရးႀကီးသည္။

လူတြင္ေရာဂါျဖစ္ေစေသာပိုးမ်ားစြာရွိသည့္အနက္အမ်ားဆံုးေရာဂါျဖစ္ေစေသာပိုးမွာ ဘက္တီးရီးယား (bacteria) ႏွင့္ ဗိုက္ရပ္စ္ (Virus) မ်ားျဖစ္သည္။

ဘက္တီးရီးယားတြင္ မ်ိဳးပြါးနိုင္ေသာပစၥည္းမ်ား ပါသျဖင့္ မိမိဘာသာတစ္ေကာင္မွ ႏွစ္ ေကာင္၊ ႏွစ္ေကာင္မွေလးေကာင္း စသည္ျဖင့္ ႏွစ္ဆတိုးပြါးသည္။ မ်ိဳးပြါးနိုင္သျဖင့္ သတၱေဗဒ ဘာသာတြင္ အေသးငယ္ဆံုးႏွင့္ ေရွးအက်ဆံုး သက္ရွိသတၱ၀ါ အျဖစ္ စာရင္းသြင္းထားသည္။ ဗိုက္ရပ္စ္မ်ားမွာ မ်ိဳးပြါးနိုင္ေသာပစၥည္းမ်ား မပါသျဖင့္ မိမိဘာသာ မ်ိဳးပြါးနိုင္ျခင္းမရွိ။ အျခား သတၱ၀ါ၏ ဆဲလ္(၀ါ) ဘက္တီးရီးယားထဲ ၀င္ေရာက္ၿပီး၊ ၎၀င္ေရာက္သည့္အိမ္ရွင္ (host) ၏ မ်ိဳးပြါးပစၥည္းမ်ားကို အသံုးျပဳၿပီးမွသာ မ်ိဳးပြါးနိုင္သည္။ ထိုေၾကာင့္ဗိုက္ရပ္စ္မ်ားအား ဆဲလ္ အတြင္းရွိသည့္ အခ်ိန္၌သာ သက္ရွိဟု သတ္မွတ္သည္။ ၎ဘက္တီရီးယားႏွင့္ ဗိုက္ရပ္စ္မ်ား သည္ ၎တို႔မ်ိဳးပြါးနိုင္ရန္ အစာ (၀ါ) ပစၥည္းမ်ားရွိေနသမွ် ဆက္လက္မ်ိဳးပြါး နိုင္သည္။

          ဗုဒၶတရားေတာ္အရ ကာမဘံုမွ သတၱ၀ါမွာ စိတ္၀ိညာဥ္သည္ ပဓါနအဂၤါျဖစ္သည္။ ၎

စိတ္၀ိညာဥ္သည္ တစ္ကိုယ္မွ ႏွစ္ကိုယ္ ခြဲမထြက္နိုင္။ ထို႔ျပင္သတၱ၀ါမွန္လွ်င္ သူ႔ဘ၀အား ေလ်ာ္စြာ သက္တမ္းရွိသည္။ ထိုေၾကာင့္ သတၱေဗဒအရ သက္ရွိပိုးဟု ေခၚေသာ္လည္း ဗုဒၶ တရားေတာ္အရ ၎တို႔သည္ သတၱ၀ါမ်ား မဟုတ္။ ေရာဂါသည္၏ အကုသိုလ္ကံ အေၾကာင္း ေလ်ာ္စြာ ဥတုေၾကာင့္ျဖစ္ ေသာ ကမၼပစၥယ ဥတဇရုပ္မ်ား ဟူ၍သိအပ္၏။ ထိုေၾကာင့္ ပိုးသတ္ ေဆး ေပးျခင္းသည္ ပါဏာတိပါတကံ မထိုက္။

          သံေကာင္မ်ားမွာမူ ပဋိသေႏၶေနျခင္း၊ သက္တမ္းရွိျခင္း တို႔ေၾကာင့္ သတၱ၀ါစာရင္း ၀င္သည္။ သို႔ေသာ္ ပါဏာတိပါတကံ ေျမာက္ရန္ အတြက္အခ်က္ (၅) ခ်က္ႏွင့္ျပည့္စံုရမည္။

၁။ သက္ရွိသတၱ၀ါျဖစ္ျခင္း။

၂။ သက္ရွိသတၱ၀ါမွန္းသိျခင္း။

၃။ သတ္ရန္အားထုတ္ျခင္း။

၄။ ေသေစလိုေသာဆႏၵရွိျခင္း။

၅။ သတၱ၀ါေသဆံုးျခင္း။

၎အျပင္ သီလ စေသာဂုဏ္ရွိသူ၊ မိမိအေပၚေက်းဇူးရွိသူ၊ သတ္ရာ၌ လံုလစိုက္ထုတ္မႈ၊ သတၱ၀ါ အႀကီးအငယ္ ေပၚတြင္ မူတည္၍ အျပစ္ အေလးအေပါ့ ျဖစ္သည္။ ဘာဂုဏ္မွ်ရွိမည္ မဟုတ္ေသာ ထိုသံေကာင္မ်ားကို သတ္ျခင္းမွာ အလြန္ပင္ အျပစ္ေသးငယ္ ရာ၏။ ထို သံေကာင္မ်ား ေသျခင္းကို အာရံုမျပဳပဲ၊ လူနာ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းေရး ကိုသာ ရည္ေမွ်ာ္၍ ေဆးေပးလွ်င္ ပါဏာတိပါတကံ မထိုက္ဟုယူအပ္၏။

က်မ္းကိုး။

မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေျဖၾကားေတာ္မူေသာဘ၀ျပႆနာ။

သူ႔အစာကိုမဟန္႔တားလို သူ႔အသက္ကိုလည္းမေသေစလို။

ဥပမာ။ အိမ္ေျမႇာင္တစ္ေကာင္က လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ကို စားရန္ဖမ္းထားသည္ဆိုပါစို႔။ ၎

ကို ေမာင္းထုတ္၍ သူ႔အသက္ကိုကယ္သင့္ပါသလား။ ၾကည့္ေနသင့္ပါသလား။ ေမာင္းထုတ္ လွ်င္္ (၁) သူ႔အစာကိုဟန္႔တားရာေရာက္မည္လား။ (၂) သူ႔အသက္ကိုကယ္ဆယ္ရာ ေရာက္ မည္လား။ မည္သို႔ျပဳလုပ္သင့္ပါသလဲ။

          ၾကည့္မေနပါနဲ႔၊ ကယ္ျဖစ္ေအာင္ကယ္ပါ။  သည္အလုပ္ဟာ အလြန္မြန္ျမတ္တဲ့ ဇီ၀ိတ ဒါနအလွဴျဖစ္ပါတယ္။ လိပ္ျပာဟာသူ႔အစာမို႔ စားလိုလို႔ဖမ္းတာျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္ေျမႇာင္ဟာ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္မသိတဲ့ တိရိစၦာန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူ႔အသက္ကို သတ္စားတာပါ။ လိပ္ျပာ

ေလးေသသြားရင္ အိမ္ေျမႇာင္မွာ ပါဏာတိပါတကံ ထိုက္ပါတယ္။

          လိပ္ျပာေလး အိမ္ေျမႇာင္ပါးစပ္က လြတ္ေအာင္လုပ္ေပးတဲ့အတြက္ လိပ္ျပာေလး ခ်မ္းသာ သြားပါတယ္။ အိမ္ေျမႇာင္လည္း အပါယ္က်ေစနိုင္တဲ့ ပါဏာတိပါတကံ ကလြတ္ကင္း သြားပါတယ္။ သည္အလုပ္ဟာ ႏွစ္ေကာင္လံုးကို ခ်မ္းသာေစတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကယ္ဆယ္ သူမွာလည္း မ်ားျျပားလွတဲ့ကုသိုလ္ေတြ ရပါတယ္။ ကယ္ဆယ္ခံရတဲ့ သတၱ၀ါ အႀကီးအငယ္၊

အယုတ္အျမတ္ အလိုက္ကုသိုလ္အနည္းအမ်ားရပါတယ္။

          ဒီလိုကယ္ဆယ္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒကာတစ္ေယာက္ကသဂၤဇာဆရာေတာ္ႀကီးကို

ကယ္ေကာင္း-မေကာင္း ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ ဆရာေတာ္ႀကီးက ဟဲ့ နင့္အေမကိုက်ားကိုက္

ေနတာေတြ႔ရင္ နင္သည္လိုပဲၾကည့္ေနမလား။ လို႔ေမးေျဖ ေျဖလိုက္ပါတယ္တဲ့။

ဗုဒၶ၀ါဒဆိုင္ရာအေမးအေျဖမ်ား။ဒုတိယတြဲ။ဟံသာသီရိမွကူးယူတင္ျပပါသည္။

ေတာင္ၿမဳိ႕ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး။

ပါဏာတိပါတ္၊သူ႔သက္သတ္က၊ခ်ိဳ႕လတ္အဂၤါ၊

မြဲျပာရုပ္သြင္၊အားအင္ယိုယြင္း၊လ်င္ျခင္းလည္းေ၀း၊

ေဘးကိုေၾကာက္တတ္၊အသတ္ခံရာ၊အနာမ်ားလ်က္၊ ေျခြရံပ်က္၍၊အသက္တိုလွ၊ျပစ္မ်ားစြာသည္၊ေရွာင္ခါ၊အျပန္အက်ိဳးတည္း။

မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးအရွင္ေသာဘဏ။

သူမ်ားအသက္သတ္သည့္တြက္၊အသက္ကိုယ့္မွာတို၊ မသတ္ေရွာင္ရွား၊ထိုသူမ်ား၊ရွည္လ်ားအသက္ကို၊                     

ႏွိပ္စက္ကလူ၊ညႇင္းဆဲမူ၊ေျပာထူေရာဂါဆို။

မာဃေဒ၀

ေရစစ္၊ေဆး၊ေက်ာင္း၊ အေဟာင္းျပဳျပင္၊ပဥၥအ႒၊

ဤငါး၀ကား၊ေလာကလူေပါင္းသက္ရွည္ေၾကာင္းတည္း။

အသက္ရွည္ေၾကာင္းတရားငါးပါး။

၁။ ေရစစ္လွဴျခင္း။

၂။ ေဆးလွဴျခင္း။

၃။ ေက်ာင္းအလွဴ။

၄။ ေစတီပုထိုး၊ေက်ာင္း၊အေဟာင္းမ်ားျပဳျပင္ျခင္း။

၅။ ငါးပါး၊ရွစ္ပါး၊သီလေစာင့္ထိမ္းျခင္း။

အဘိဓမၼာ ဆိုတာ..

အဘိ = အထူး။

ဓမၼ = သေဘာတရား။

ရုပ္၊နာမ္၊ဓမၼ၊ စေသာ ပရမတၱတရား (ပရမတ္တရား) တို႔၏ သေဘာတရားအမွန္ဆိုင္ရာ

တရားေတာ္မ်ားျဖစ္သည္။ ပရမတၱေဒသနာ ဟုလည္းေခၚသည္။

အခ်ိဳတြင္ ပ်ားသကာ၊

တရားတြင္ အဘိဓမၼာ။

ဆရာေဒါက္တာမင္းတင္မြန္က အဘိဓမၼာ သိမွ ျမတ္စြာဘုရားကိုပိုမိုၾကည္ညိဳမိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ အဘိဓမၼာ သင္ေတာ့မွ ျမတ္ဘုရားကို ၾကည္ညိဳတဲ့ သဒၶါတရား

ေတြ ပိုမိုလို႔ လာပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဘိဓမၼာ တရားေတြဟာလူသာမန္ေတြ ေတြးေခၚနိုင္တဲ့ တရားေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ အဘိဓမၼာရဲ့ ေလးနက္မႈေတြ သိလာေလေလ ျမတ္ဘုရားရဲ့ အႏႈိင္းမရွိတဲ့ ဉာဏ္ေတာ္ႀကီး ဆိုတာကို ပိုမို လက္ခံ ယံုၾကည္လာေလေလပါပဲ။

ျမတ္စြာဘုရားအဘိဓမၼတရားေတာ္ကို တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္မွာ နတ္ျဗဟၼာ ပရိတ္ သတ္ကို သက္ေတာ္ ၄၂ ႏွစ္မွာ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။ မယ္ေတာ္မာယာဘ၀မွ တုတိသာ နတ္ျပည္၌ သႏၱဳတိနတ္သား ျဖစ္ေတာ္မူေသာ မယ္ေတာ္တျဖစ္လဲ နတ္သား ေသာတာပန္ ျဖစ္ေတာ္မူၿပီး၊ နတ္ျဗဟၼာ ကုေဋ ၁၈ သိန္း ရဟႏၱာျဖစ္ၾကပါတယ္။

အဘိဓမၼာတရားေတာ္ရဲ့ အျခားထူးျခားခ်က္က အက်ယ္၊မက်ဥ္းမက်ယ္၊အက်ဥ္း ေဟာဆိုၿပီး သံုးမ်ိဳးသံုးစား ေသာေဟာျခင္းကို တစ္ခ်ိန္ထဲမွာေဟာ ေတာ္မူတာပါ။

၁။ အက်ယ္= အဘိဓမၼာတရားေတာ္အက်ယ္ကို ျမတ္ဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္ နတ္ျပည္မွာ

နတ္ျဗဟၼာ ပရိတ္သတ္ကို လူတို႔ရက္ႏွင့္ ရက္ ၁၀၀ တိတိ မရပ္မနားေဟာေတာ္မူပါတယ္။ (ျမတ္စြာဘုရား ဆြမ္းအတြက္ လူ႔ျပည္ၾကြစဥ္၊ နိမိတၱရုပ္ပြါးေတာ္ဖန္ဆင္းခဲ့ၿပီး၊ မိမိေဟာ လိုသည့္အတိုင္း ဆက္ေဟာ ရန္အဓိ႒ာန္ထားခဲ့ပါတယ္)။

၂။ အက်ဥ္း = ျမတ္ဘုရားက အလုပ္အေကၽြးျပဳရန္လာေသာ အရွင္သာရိပုတၱရာကို နတ္ျပည္မွာေဟာ ေနတဲ့ အဘိဓမၼာရဲ့ အက်ဥ္းကို ေန႔စဥ္လူ႔ျပည္မွာ ေဟာပါတယ္။

၃။ မက်ဥ္းမက်ယ္ = အရွင္သာရိပုတၱရာက ျမတ္ဘုရားၿပီးရင္ ဉာဏ္ေတာ္အႀကီးဆံုးျဖစ္တာမို႔ သူနာရတဲ့ တရားေတာ္ကို ၎၏တပည့္ရဟန္း ၅၀၀ အားေန႔စဥ္လူ႔ျပည္မွာ မက်ဥ္းမက်ယ္ျပန္

ေဟာပါတယ္။ ယေန႔က်မတို႔ သင္ၾကားေနရတဲ့ အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ဟာ အရွင္သာရိပုတၱရာ

ျပန္ေဟာတဲ့ အဘိဓမၼာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမတ္ဘုရားက ျပန္လည္အတည္ျပဳထားတဲ့ တရား ေတာ္မို႔ ျမတ္ဘုရားရဲ့ အဘိဓမၼာ ပါပဲ။ အဘိဓမၼာတရားဆိုတာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔ရဲ့ အရာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာလို ပညာဧတဒဂ္ဘြဲ႔ရ အဂၢသာ၀ကႀကီးေပမဲ့ ၎ဘာသာ ထိုးထြင္းၿပီး မသိနိုင္ပါဘူး။ ျမတ္ဘုရားေဟာျပေတာ္မူမွ ခ်ဲ႕ထြင္းၿပီးသိေတာ္မူတာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ျမတ္ဘုရားရဲ့ ဂုဏ္ေတာ္တစ္ပါး ျဖစ္တဲ့ သမၼာသမၺဳဒၶဂုဏ္ေတာ္ ဆိုတာ

သိစရာမွန္သမွ် ဆရာမကူပဲ ကိုယ္ေတာ္တိုင္း အမွန္အတိုင္း သိျမင္တဲ့ဂုဏ္ပါပဲ။

လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီဦးဉာဏဓဇဟ

တစ္ပိုင္းေၾကာင္၊က်က္စာရရံုျဖင့္၊ခက္ပါလွ၊သေဘာဉာဏ္၊

တက္မာန၊အေျပာသန္တယ္၊ေဒါသမာန္၊ထူပြါး။

ေစာဒက၊တုဖက္လာလွ်င္၊သူ႔ထက္ငါ၊ျငင္းတဲ့လူစား။

ဘုရားေဟာ၊ျမတ္ဓမၼကၡႏၶာကို၊တတ္ေလဟန္၊ေယာင္၀ါး။

ပရမတ္ျပန္၊အေၾကာင္သမားေတြမို႔၊ေထာင္လႊားၾကသူ႔ထက္ငါ။

အသိဉာဏ္၊တစ္ထြာေလာက္ကယ္ျဖင့္၊ ညႇာမေထာက္၊ေဟာတတ္လွပ၊

ပရိတ္သတ္ေထာမနာေအာင္၊ေစာဒနာဉာဏ္အေကာက္ေတြျဖင့္၊

ကန္အေၾကာက္၊အတင္းမေရွာင္၊ျငင္းၾကလူ႔ေဘာင္။

ပိဋိကတ္အစြယ္ေထာင္လွ်င္၊အပါယ္ေဘာင္ဆင္းရလိမ့္မယ္ေလး။

အုတ္တြင္းၿမိဳ႕ကန္ကေလးေတာရဆရာေတာ္

စာမတတ္မူ၊ အေခါက္ထူ၊လူထဲရွင္ထဲအသံုးမက်။

စာတတ္ျပန္လွ်င္၊စိတ္ႀကီး၀င္၊လူျမင္းတိုင္းကေအာ့ခ်င္ၾက။

ဦးပုည (စာေျပာင္)

ေသာမနႆ သဟဂုတ္၊ လက္ဘက္က သံုးေလးလုတ္၊

ၾကက္သြန္ျဖဴမ်ားမ်ားႏွင့္၊ ဗိုက္ကားေအာင္တုပ္ၿပီးလွ်င္၊

သရုပ္မ်ားကြဲေလဟန္၊ေလသံကခပ္ထြားထြား။

ေတာင္ခြင္သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ႀကီးေရးသားေသာ စက္ေတာ္ရာဘုရားရွစ္ခိုးလကၤာ။

ထြန္းေပၚက်စ္လစ္၊တရာ့ရွစ္ကို၊စိစစ္လွ်င္ေထြ၊လွ်င္းလွ်င္းေရပိမ့္။ ။ခ်ီေလအစ၊ (၁-၂) လံုမ, အိမ္မြန္၊ (၃) သံုးတန္ပြင့္ခ်ပ္၊ဇလပ္ပ်ံ႕ေမႊး၊(၄) လည္ရည္သံုးဆင့္၊ (၅) လွတင့္ ထြန္းေတာက္၊ဦးေဆာက္ပန္းက၊ (၆) ျဖဴဆြေရာင္ေမာင္း၊ဦးေဘာင္းမကြဲ၊စားပြဲတည္ခင္း၊ (၇) အင္းပ်ဥ္၀န္းႏွင့္၊ (၈-၉) ခၽြန္းေတာင္း, ျပာသာဒ္၊(၁၀) အထြတ္ျမင့္ခိုင္၊တံခါးတိုင္က၊ (၁၁-၁၂) ျဖဴဆြၿပိဳးျပက္၊ထီးသန္လွ်က္ႏွင့္၊(၁၃)ထန္းရြက္ရပ္၀န္း၊   (၁၄) ရႊန္းရႊန္းေရာင္ေမာင္း၊ ဥေဒါင္းၿမီးရပ္၊ (၁၅) သင္းက်ပ္ေရႊျပား၊(၁၆) ပတၱျမား ေက်ာက္ျမက္၊(၁၇) စားခြက္ေရာင္ေျပး၊ (၁၈) မုေလးပန္းဆိုင္း၊(၁၉-၂၃) တုနႈိင္းမရ၊ပြင့္လွအျပား၊ငါးပါးၾကာမ်ိဳး၊  (၂၄)ျပည့္သည့္အိုးႏွင့္၊(၂၅) ျပည့္ၿဖိဳးဖလား၊ (၂၆) ေရျငားသမုျဒ၊ (၂ရ) စၾကာ၀ဠာေတာင္မြန္၊ (၂၈)           ဟိမ၀န္ေတာ ေခ်ာင္၊ (၂၉) ျမင္းမိုရ္ေတာင္ႏွင့္၊ (၃၀-၃၁) ထြန္းေျပာင္ေနလ၊(၃၂) နကၡတၳက၊           (၃၃-၃၆) ဒီပေလးသြယ္၊ကၽြန္းငယ္ရံေဆာင္၊ (၃၇)ဘုန္းေခါင္စၾကာမင္း၊ (၃၈)ခရုသင္းျဖဴနစ္၊ေဗြရစ္လက်္ာ၊ (၃၉)ေရႊ၀ါအဆင္း၊ငါးမင္းစံုလ်က္၊(၄၀) လက္နက္စက္က၊(၄၁-၄၇) ေရတြက္သခ်ာၤ၊ ဂဂၤါခုႏွစ္တန္၊(၄၈-၅၄)ေတာင္ရံခုႏွစ္လံုး၊ (၅၅-၆၁) အိုင္ထံုးခုႏွစ္ကြက္၊ (၆၂)ငွက္ဂဠဳန္မင္း၊ (၆၃) ျမစ္တြင္းကိန္းေအာင္း၊ (၆၄) တံခြန္လ်ားႏွင့္၊(၆၅) ကုကၠားတံခြန္၊(၆၆) မင္းတန္သံလ်င္း၊(၆၇) အဆင္းေရႊလား၊သားၿမီးေလေဆာင္၊(၆၈) ေငြေတာင္ေကလာသ၊ (၆၉-၇၀) သီဟ၊ဗ် ဂၣါ၊ (၇၁) ၀လာဟျမင္း၊ (၇၂) ဆင္မင္းျမတ္စြာ၊ ဥေပါသထာယာဥ္မြန္၊ ဆဒၵန္တူၿပီ (၇၃) ဗာသုကီ မည္ရင္း၊နဂါးမင္းႏွင့္၊(၇၄) ဟသၤာေရႊလား၊ (၇၅) ႏြားဥသဘမြန္၊(၇၆) ဧရာ၀ဏ္တခဏ္း၊(၇၇)ေရႊမကရ္းတေထြ၊ (၇၈) ေရႊေလွလွ်ံ၀ါ၊ (၇၉) ျဗဟၼထြတ္ဖ်ား၊ (၈၀) သားႏွင့္တကြ၊ႏြားမနို႔ညစ္၊(၈၁) အခ်စ္ျမဲစြာ၊ကိႏၷရာဖို-မ၊ (၈၂) သဒၵမဆိတ္၊ကရ၀ိတ္တြန္ေညာင္း၊(၈၃-၈၄) ဥေဒါင္း၊ ႀကိဳးၾကာ၊(၈၅) သံသာစကၠ၀ါက္၊ (၈၆) စံုလ်က္၊ဇီ၀ဇိုင္း၊ (၈၇-၉၂) မိုး၀ဘံုသာ၊ ဆကာမာႏွင့္၊ (၉၃-၁၀၈) ျဗဟၼဘံုရပ္၊ဆယ့္ေျခာက္ထပ္လည္း၊ယွဥ္စပ္မကင္း၊ခမင္းမ်ားစြာ၊ရံစကာႏွင့္၊ စၾကာေျခမြန္၊တင့္တယ္ဟန္ကို၊မိုးစြန္ဘံုဖ်ား၊သိၾကား၊ျဗဟၼာ၊တူေရးလွာလည္း၊ဘယ္မွာတမွ်၊ အတုရခ်ိမ့္၊ အသမသမာ၊သံုးလူ႔ခ်ာ၏၊ရတနာလွ်ံ၀င္း၊နီဆင္းစင္သန္႔၊အကန္႔တေထာင္၊ ထြန္းေျပာင္သိဂၤါ၊ သႏၱာအကြပ္၊ ထိန္လွ်ပ္ပံုေတာင္း၊ညိဳေမာင္းေက်ာက္မ်က္၊ေျခေတာ္စက္ကို၊စံုမက္ျမတ္နိုး၊ ရွိလွ်င္ခိုးသည္၊ အက်ိဳးေကာင္းမြန္၊ မဂ္ဉာဏ္၊ဖိုဉာဏ္၊ နိဗၺာန္ထုတ္ေခ်ာက္ေရာက္ ေစေသာ၀္။

ထြဋ္ေခါင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ကမၼ႒ာန္းသံေပါက္လကၤာမ်ား

ထြဋ္ေခါင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ကမၼ႒ာန္းသံေပါက္လကၤာမ်ား။

၁။ သေဗၺသတၱာ၊ေ၀ေနယ်ာ၊သံသာရွည္လွၿပီ။

၂။ အတည္က်က်၊ဘယ္ဘ၀၊ရၾကမရွိၿပီ။

၃။ ရအံ့နိုးနိုး၊ေလာဘမ်ိဳး၊အက်ိဳးယုတ္လွၿပီ။

၄။ သံုးပါးညီးညီး၊ေလာင္မီးႀကီး၊ဖိစီးလွေလၿပီ။

၅။ ေလာင္မွန္းမသိ၊ေမာဟဖိ၊မိုက္မိလွေလၿပီ။

၆။ ပိုးဖလံမ်ိဳး၊မီးကိုတိုး၊ကိုယ္က်ိဳးနည္းလွၿပီ။

၇။ ကာမဂုဏ္မြဲ၊သည္မိုက္ခဲ၊မခြဲနိုင္ၾကၿပီ။

၈။ မခြဲနိုင္ၾက၊လူ႔ဗာလ၊မိုက္စသိမ္းသင့္ၿပီ။

၉။ ဂဂၤါသဲတူ၊ပြင့္ေတာ္မူ၊ဆူဆူမ်ားလွၿပီ။

၁၀။ မ်ားအသေခ်ၤ၊ရွင္ေစာေထြ၊ေရွာင္ေသြလြဲခဲ့ၿပီ။

၁၁။ တစ္ဆူမသင့္၊တစ္ဆူသင့္၊ဖူးခြင့္ေတြ႔ထိုက္ၿပီ။

၁၂။ မေတာ္မတရား၊က်င့္ေဖါက္ျပား၊မိုက္အားႀကီးလွၿပီ။

၁၃။ အလိုမလိုက္၊သည္အမိုက္၊ပယ္ထိုက္သင့္လွၿပီ။

၁၄။ မပယ္မခ်ိဳး၊ဆင္ကန္းတိုး၊ဟုတ္ႏိုးထင္လွၿပီ။

၁၅။ ဟုတ္ႏိုးသမႈ၊ထင္တိုင္းျပဳ၊ယခုတိုင္ခဲ့ၿပီ။

၁၆။ တရားလက္လြတ္၊ငွက္ေတာင္ကၽြတ္၊၀ဋ္ႏွင့္မကင္းၿပီ။

၁၇။ မႏုႆတၱ၊ဒုလႅဘ၊မရမ်ားေလၿပီ။

၁၈။ အရေတာ္စြ၊သည္ဘ၀၊လွလွက်င့္ထိုက္ၿပီ။

၁၉။ ၾကံဳႀကိဳက္ေတာ္စြာ၊သာသနာ၊ေရာင္၀ါထြန္းလွၿပီ။

၂၀။ သတိရရ၊ျမတ္ပုည၊ျပဳရေကာင္းသင့္ၿပီ။

၂၁။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔၊နက္ျဖန္ေရြ႕၊မေမ့ေကာင္းသင့္ၿပီ။

၂၂။ ငါ့ကိုယ္ငါ့သား၊ငါ့မယား၊ထင္မွားလွေလၿပီ။

၂၃။ ထင္မွားတတ္စြာ၊သကၠာယာ၊မိစၦာကင္းသင့္ၿပီ။

၂၄။ ငါးခုခႏၶာ၊ရုပ္နာမ္မွာ၊မ်န္စြာ မွတ္သင့္ၿပီ။

၂၅။ သမၼာသန၊ ဉာဏ္အစ၊ထင္လွသင့္ာကၿပီ။

၂၆။ နင္ျဖင့္နင့္ကိုယ္၊ဆံုးမဆို၊နင့္ကိုယ္အမႈသည္။

၂၇။ နင္မဆံုးမ၊နင့္တာပ၊ဘယ္ကခံလိမ့္မည္။

၂၈။ ႏွလံုးဖံုဖံု၊ထံု တံုတံု၊နင့္ပံုေၾကာ့ၾကမ္းသည္။

၂၉။ နင့္ကိုယ္နင့္ကံ၊စီရင္ဖန္၊အမွန္ျဖစ္ေတာ့သည္။

၃၀။ ယခုနင့္ကိုယ္၊နင့္အလို၊ဘယ္ကိုယ္ျပည့္စံုသည္။

၃၁။ နင့္ကိုယ္နင္ႏွစ္၊နင့္အျပစ္၊နင္ျဖစ္နင္ခံရမည္။

၃၂။ နင့္ကိုယ္နင့္အား၊နင္မသနား၊နင္မွားရွာေတာ့သည္။

၃၃။ ဒါနသီလ၊ဘာ၀နာ၊နင္သာျပဳသင့္သည္။

၃၄။ ဇာတိဇရာ၊မရဏ၊မၾကာနင္ေတြ႔မည္။

၃၅။ မ်က္ေတာင္တစ္ယွက္၊လွ်ပ္တစ္ျပက္၊နင့္သက္ေသလိမ့္မည္။

၃၆။ ဘယ္ႏွစ္ဘယ္လ၊ေရာက္ခါမွ၊ကာလမေရြးၿပီ။

၃၇။ ႀကီးငယ္မဟူ၊ကိုယ့္ရြယ္တူ၊ခုမူေသလွၿပီ။

၃၈။ အမွန္ေသရိုး၊ထိုလူမ်ိဳး၊ေၾကာက္စိုးရြံ႕သင့္ၿပီ။

၃၉။ မသြင္းႏွလံုး၊အထင္ရံႈး၊ပ်က္ျပဳန္းလွေလၿပီ။

၄၀။ ခႏၶာေၾကြေလ်ာ္၊ရွိျပန္ေသာ္၊ပူေဇာ္ေကာင္းလွၿပီ။

၄၁။ သြားႀကိဳးဆံျဖဴ၊ရွိပါမူ၊ဘယ္သူမေၾကာက္ၿပီ။

၄၂။ ဤသည့္မယား၊ဤသည့္သား။မီးပြါးမွန္ေတာ့သည္။

၄၃။ ခယ၀ယ၊ဘိဇၨန၊ပ်က္ၾကလွေလၿပီ။

၄၄။ အပၸိေယဟိ၊ပိေယဟိ၊ဒုကၡိႀကံဳေလၿပီ။

၄၅။ ဒုကၡအေထြေထြ၊တေပေပ၊ခံေနရေလၿပီ။

၄၆။ နိဗၺာန္သာေခါင္၊ေဘးမဲ့ေသာင္၊ေရာက္ေအာင္ျပဳသင့္ၿပီ။

၄၇။ မျပဳပါဘဲ၊နင္ေရွာင္လြဲ၊နင္ပဲမိုက္လွသည္။

၄၈။ ယုတၱိယုတၱာ၊နင္ဆင္ကာ၊ဟန္သာနင္မ်ားသည္။

၄၉။ ဘုရားသြားသြား၊ေက်ာင္းသြားသြား၊စိတ္ထားနင္မၾကည္။

၅၀။ ဒါန သီလ၊နင္ျပဳခါ၊ေစတနာေဇာမၾကည္။

၅၁။ သို႔ပင္ျပဳလို၊နင့္ကုသိုလ္၊ဘယ္ကိုသြားလိမ့္မည္။

၅၂။ ေလာကုတၱရာ၊ၿမိဳက္ၾသဇာ၊နင္သာေ၀းလွသည္။

၅၃။ ေဇာစိတ္သန္သန္၊ကုသိုလ္မွန္၊နင္ၾကံျပဳရမည္။

၅၄။ သို႔ျပဳမွသာ၊သည္ေခမာ၊နင္သာနီးရမည္။

၅၅။ ဤသို႔စံုေစ့၊ျပန္လွန္၍၊ေစ့ေစ့ႏွလံုးတည္။

၅၆။ အနမတဂၢ၊သံသာရ၊ၾကာလွေလကုန္ၿပီ။

၅၇။ ဂဂၤါ၀ါဠဳ၊ပမာျပဳ၊သဲစု မကၿပီ။

၅၈။ တဏွာ၏ေနာက္၊တေကာက္ေကာက္၊လိုက္ေထာက္မသင့္ၿပီ။

၅၉။ တဏွာျမစ္မ၊ပင္လယ္၀၊နစ္ၾကေလကုန္ၿပီ။

၆၀။ တဏွာလည္းပြါး၊ဒုကၡမ်ား၊သြား၍မဆံုးၿပီ။

၆၁။ တဏွာပို႔တင္၊ပါယ္ေလးခြင္၊လ်င္စြာေရာက္ေလၿပီ။

၆၂။ ေသမင္းနိုင္ငံ၊အဖန္ဖန္၊လိုက္ျပန္ရေလၿပီ။

၆၃။ ေ၀ဘူေတာင္မွ်၊ပမာျပ၊အရိုးမကၿပီ။

၆၄။ နစ္တံု၊ေပၚတံု၊သံုးပါးဘံု၊ႀကံဳျပန္ရေလၿပီ။

၆၅။ ခ်မ္းသာမေငြ႔၊ဆင္းရဲေတြ႔၊ၿငီးေငြ႔သင့္လွၿပီ။

၆၆။ အ၀ိဇၨႏၶ၊သည္ေမာဟ၊ ညႇင္းဆဲလွေပၿပီ။

၆၇။ နီ၀ရဏ၊ဆီးတားၾက၊လမ္းစ မဆံုးၿပီ။

၆၈။ ဂတိငါးပါး၊ဆံုလည္ႏြား၊သြား၍မဆံုးၿပီ။

၆၉။ ဘ၀တိုင္းေသ၊သခ်ၤ ိဳင္းေျမ၊ပြါးေစလွေလၿပီ။

၇၀။ လမ္းေကာက္လည္းသြား၊လူအမ်ား၊အမွားႀကိဳက္ခဲ့ၿပီ။

၇၁။ လမ္းေၾကာင္းမမွန္၊ျမတ္နိဗၺာန္၊ဧကန္လြဲခဲ့ၿပီ။

၇၂။ ဘ၀မဆံုး၊ဒုကၡတံုး၊လံုးလံုးခံရၿပီ။

၇၃။ ေလာကျမတ္ရႈ၊သဗၺညဳ၊ယခုရွိရဲ့မင္း။

၇၄။ ဘုရားျဖစ္ခါ၊သာသနာ၊ေရာင္၀ါတ၀င္း၀င္း။

၇၅။ မႏုႆတၱ၊ဒုလႅဘ၊ရေအာင္ခဲၾကမင္း။  

၇၆။ ျဗဟၼာ့ျပည္က၊အပ္ကိုခ်၊ေျမကအပ္တစ္စင္း။

၇၇။ အပ္သြားခ်င္းသာ၊ထိဖြယ္ရာ၊ပမာမွတ္ၾကမင္း။

၇၈။ နိယ်ာနိက၊ျမတ္ဓမၼ၊ၾကားရခဲ၏မင္း။

၇၉။ သဒၶါဗလ၀၊ဒုလႅဘ၊ရေအာင္ခဲၾကမင္း။  

၈၀။ အရေတာ္ခိုက္၊လူတစ္၀ိုက္၊ခဲလိုက္ၾကကုန္မင္း။

၈၁။ ကိုယ့္ဖို႔မရ၊သည္ေနာင္တ၊ျဖစ္တတ္ၾက၏မင္း။

၈၂။ ဤသို႔ဘ၀၊ျဖစ္သမွ်၊ရမည္ခဲ၏မင္း။

၈၃။ ထူးျမတ္လွစြာ၊လူ႔ဘ၀၊ႏွေျမာၾကကုန္မင္း။

၈၄။ မတ္သည္ကိုမွမသိၾက၊ဗာလႏွလံုးသြင္း။

၈၅။ ဗာလျဖစ္က၊လူ႔ပါပ၊ၾကာၾကကုန္ၿပီမင္း။

၈၆။ လူျဖစ္က်ိဳးမွ၊မခံရ၊ရႈံးလွေခ်၏မင္း။

၈၇။ ဘ၀တိုင္းရႈံး၊လူ႔ေက်ာက္တံုး၊စုန္းစုန္းျမဳပ္၏မင္း။

၈၈။ စုန္းစုန္းျမဳပ္ခါ၊မေပၚလာ၊ၾကမၼာေမွာက္၏မင္း။

၈၉။ နိဗၺာန္လမ္းစ၊ဤသို႔ျပ၊မွတ္ၾကႏွလံုးသြင္း။

၉၀။ ကလ်ာဏမိတၱ၊ပ႑ိတ၊ေပါင္းေဖၚရ၏မင္း။

၉၁။ ထိုကလ်ာဏ၊ဆိုဆံုးမ၊လိုက္နာရ၏မင္း။

၉၂။ ေယာနိေသာမန၊သိကာရ၊ေန႔ညႏွလံုးသြင္း။

၉၃။ သီလဓုတင္၊ေဆာက္တည္လွ်င္။သည္တြင္အစမင္း။

၉၄။ အေလာဘ၊အေဒါသ၊အေမာဟ၊နိကၡမ၊၀ိေ၀က၊နိႆရဏ၊ဤေျခာက္၀၊အလိုရွိၾကမင္း။

၉၅။ ေရႊျပည္သနစ္၊သာသည့္ေခတ္၊စိစစ္ၾကကုန္မင္း။

၉၆။ ေရႊျပည္ခ်မ္းသာ၊စံခ်င္ရွာ၊ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ခ်ဥ္း။

၉၇။ အနိစၥေကာင္၊ဒုကၡေကာင္၊အနတၱေကာင္၊အသုဘေကာင္၊ထင္ေအာင္ႏွလံုးသြင္း။

၉၈။ အနိစၥတံုး၊ဒုကၡတံုး၊အနတၱတံုး၊အသုဘတံုး၊လံုးလံုးႏွလံုးသြင္း။

၉၉။ဤသို႔ထင္မွ၊မဂ္လမ္းစ၊ရမည္မွတ္စင္းစင္း။

၁၀၀။ မဂၢင္ေဖာင္ႀကီး၊တက္၍စီးမွ၊ျပည္ႀကီးအမတ၊နိေရာဓ၊ရမည္မွတ္ၾကမင္း။

၁၀၁။ ယခုဘ၀၊မသိၾကမူ၊အမတမည္ေခၚ၊ေရႊျပည္ေတာ္၊အေစာ္မနံလွ်င္း။

ျမန္မာစိပ္ပုတီးမွာ ၁၀၈ လံုးပါတာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ?

ေရစႀကဳိအရွင္ဧသိက၊ စစ္တမ္း - စာ ၁၅၆ ရဲ့ စိပ္ပုတီးျပႆနာ အေျဖရွာ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါး ေလးမွာ ျမန္မာစိပ္ပုတီးရဲ့ျမစ္ျဖာခံပံုကစၿပီး စိပ္ပုတီးစိပ္ျခင္းရဲ့ အဓိပၸါယ္ေတြ အသံုးျပဳပံုေတြ ကိုစံုစံုလင္လင္ေလး ေဖၚျပထားတာႀကည္ညိဳဖြယ္ဖတ္ရလို႔အလြန္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ ေဆာင္းပါးမွာ ဟိႏၵဴဘာသာတြင္ ဗိႆႏုိးဂုိဏ္း၀င္တုိ႔သည္ ၁၀၈-လုံး ပုတီးကုိ အသုံးျပဳေလ့ ရွိၾကၿပီးျမန္မာ တုိ႔ကလည္း ၁၀၈-လုံး ပုတီး ကုိပင္ အသုံးျပဳ မ်ားၾကတယ္လို႔လဲေဖၚျပထား ပါ တယ္။

က်မ အေနနဲ႔ ကေတာ့ ဘယ္လို အေၾကာင္းေၾကာင့္ ပုတီး ၁၀၈-လုံးျဖစ္ျဖစ္၊ ပုတီး၀ယ္ ရင္လည္း ၁၀၈-လုံးရွိတဲ့ ပုတီးကံုးပဲ ၀ယ္လို႔ရတာမို႔ ပုတီးစိပ္မယ္ဆိုရင္ ျမတ္ဘုရားရဲ့ စက္ လကၡဏာေတာ္ ၁၀၈ ကြက္ကိုရည္ရြယ္ၿပီးစိပ္ၾကမယ္ဆိုရင္ ပိုမိုအံ၀င္ၿပီး၊ ျမင့္ျမတ္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ က်မက အင္မတန္ေလာဘႀကီး   တဲ့သူပါ။ တစ္ခုခုလုပ္မယ္ဆိုရင္ တစ္ခ်က္ခုတ္ ရင္ အနည္းဆံုးႏွစ္ခ်က္ ျပတ္မွႀကိဳက္တတ္တဲ့သူမို႔ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာကို အာရံုျပဳမိေအာင္ နံပတ္မ်ားကို ေအာက္ပါကဲ့သို႔ အာရံုျပဳေလ့ ရွိပါတယ္။

၁။ နံပတ္ဆိုရင္။ ျမတ္ဘုရားကိုအာရံုျပဳပါတယ္။

၂။ နံပတ္ဆိုရင္။ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးလို႔အာရံုျပဳပါတယ္။

၃။ နံပတ္ဆိုရင္။ ဘုရား၊တရား၊သံဃာ၊ ရတနာသံုးပါး ကိုအာရံုျပဳပါတယ္။

၄။ နံပတ္ဆိုရင္။ သစၥာေလးပါး ကိုအာရံုျပဳပါတယ္။

၅။ နံပတ္ဆိုရင္။ ဘုရား၊တရား၊သံဃာ၊ မိဘ၊ဆရာ၊ အေႏၱာ အႏၱ ငါးပါးကိုအာရံုျပဳပါတယ္။

၆။ နံပတ္ဆိုရင္။ တရားဂုဏ္ေတာ္ ေျခာက္ပါး ကိုအာရံုျပဳပါတယ္။

၇။ နံပတ္ဆိုရင္။ ၀ိသုဒၶိတရား (၇) ပါး ကိုအာရံုျပဳပါတယ္။

၈။ နံပတ္ဆိုရင္။ မဂၢင္ရွစ္ပါး ကိုအာရံုျပဳပါတယ္။
၉။ နံပတ္ဆိုရင္။ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ကိုးပါး ကိုအာရံုျပဳပါတယ္။

၁၀။ နံပတ္ဆိုရင္။ ကိေလသာဆယ္ပါး ကိုအာရံုျပဳပါတယ္။
 

စိတ္သာရွင္ေစာဘုရားေဟာ ဆိုတဲ့အတိုင္း စိတ္အာရံုကသာ ေကာင္းက်ိဳး၊ ဆိုးက်ိဳး တို႔ကိုျဖစ္ ေစတာမို႔ ပုတီးလံုး ၁၀၈ လံုးကို ျမတ္ဘုရားရဲ့စက္လကၡဏာေတာ္ ၁၀၈ ကြက္ကို အာရံုျပဳ မယ္ ဆိုရင္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ျမင့္ျမတ္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။

အရွင္သာရိပုတၱရာမွ သစၥက၏အစ္မေလးေယာက္အားေမးေသာပုဒ္စာ (၁၀) မ်ိဳး၏အေျဖ။

၁။ တစ္ခုေသာတရားဆိုတာ = အာဟာရ။

၂။ ႏွစ္ခုေသာတရားဆိုတာ = နာမ္ႏွင့္ရုပ္။

၃။ သံုးခုေသာတရားဆိုတာ = ေ၀ဒနာသံုးပါး။

၄။ ေလးခုေသာတရားဆိုတာ = သစၥာေလးပါး။

၅။ ငါးခုေသာတရားဆိုတာ = ဥပဒါနကၡႏၶာ။

၆။ ေျခာက္ခုေသာတရား ဆိုတာ = အာယာတနေျခာက္ပါး။

၇။ ခုႏွစ္ခုေသာတရား ဆိုတာ = ေဗာဇၩင္ခုႏွစ္ပါး။

၈။ ရွစ္ခုေသာတရား ဆိုတာ = မဂၢင္ရွစ္ပါး။
၉။ ကိုးခုေသာတရား ဆိုတာ = သတၱ၀ါသဘံုကိုး၀။

၁၀။ ဆယ္ခုေသာတရားဆိုတာ = အဂၤါဆယ္ပါးႏွင့္ျပည့္စံုေသာရဟႏၱာ။ 

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ႏွစ္ဖက္ေသာ ေျခဖဝါးေတာ္အျပင္တို႔၌ တစ္ေထာင္ ေသာ အကန္႔၊ အကြက္ အကြပ္တံကူ၊ ပံုေတာင္းခ်က္မႏွင့္တကြ ျဖစ္ကုန္ေသာ၊ ခပ္သိမ္းေသာ အျခင္းအရာ တို႔ႏွင့္ျပည့္စံုကုန္ေသာ (၁၀၈)ကြက္ စက္လကၡဏာမ်ားမွာ---

(၁) သတၱိစက္-လွံမပံု။
(၂) သီရိဝစၧစက္-အိမ္မြန္ပံု။
(၃) နႏၵိယာဝဋၬစက္-ဇလပ္ပန္းပြင့္ပံု။
(၄) ေသာဝတၱိကစက္-လည္ေရးသံုးဆင့္ပံု။
(၅) ဝဋံသကစက္-ဦးေဆာက္ပန္းပံု။
(၆) ဝၯမာနကစက္-ထမင္းပြဲပံု။
(၇) ဘဒၵပီဌစက္-အင္းပ်ဥ္ဝန္း (ေခၚ) ေရႊသလြန္ေတာ္ပံု။
(၈) အကၤုသစက္-ခၽြန္းေတာင္းပံု။
(၉) ပါသာဒစက္-ျပာသာဒ္ပံု။
(၁၀) ေတာရဏစက္-တံခါးတိုင္ပံု။
(၁၁) ေသတစၧတၱစက္-ထီးျဖဴပံု။
(၁၂) ခဂၢစက္-သန္လ်က္ပံု။
(၁၃) တာလဝဏၬစက္-ထန္းရြက္ယပ္ဝန္းပံု။
(၁၄) မယူရဟတၳစက္-ဥေဒါင္းျမီးယပ္ပံု။
(၁၅) ဥဏွီသစက္-သင္းက်စ္ပံု။
(၁၆) မဏိစက္-ပတၱျမားပံု။
(၁၇) ပတၱစက္-သပိတ္ပံု။
(၁၈) သုမနဒါမစက္-ျမတ္ေလးပန္းဆိုင္းပံု။
(၁၉) နီလုပၸလစက္-ၾကာညိဳပန္းပံု။
(၂၀) ရတၱဳပၸလစက္-ၾကာနီပန္းပံု။
(၂၁) ေသတုပၸလစက္-ၾကာျဖဴပန္းပံု။
(၂၂) ပဒုမစက္-ပဒုမၼာၾကာပန္းပံု။ 
(၂၃) ပု႑ရိကစက္-ပု႑ရိက္ၾကာပန္းပံု။
(၂၄) ပုဏၰဃဋစက္-ေရျပည့္အိုးပံု။
(၂၅) ပုဏၰပါတိစက္-ေရျဖည့္ဖလားပံု။
(၂၆) သမုဒၵစက္-သမုဒၵရာပံု။
(၂၇) စကၠဝါဠပဗၺတစက္-စၾကဝဠာေတာင္ပံု။
(၂၈) ဟိမဝႏၲပဗၺတစက္-ဟိမဝႏၲာေတာင္ပံု။
(၂၉) ေမရုပဗၺတစက္-ျမင္းမိုရ္ေတာင္ပံု။
(၃၀) သူရိယမ႑လစက္-ေနဝန္းပံု။
(၃၁) စႏၵမ႑လစက္-လဝန္းပံု။
(၃၂) နကၡတၱာနိစက္-နကၡတ္တာရာမ်ားပံု။
(၃၃) ပုဗၺဝိေဒဟစက္-အေရွ႔ကၽြန္းပံု။
(၃၄) အပရေဂါယာနစက္-အေနာက္ကၽြန္းပံု။
(၃၅) ဇမၺဳဒီပစက္-ဇမၺဴဒိပ္ေတာင္ကၽြန္းပံု။
(၃၆) ဥတၱရကုရုစက္-ေျမာက္ကၽြန္းပံု။
(၃၇) စကၠဝတၱိစက္-စၾကဝေတးမင္းပံု။
(၃၈) ဒကၡိဏဝဋၬသခၤစက္-လက္ယာရစ္ခရုသင္းအျဖဴပံု။
(၃၉) သုဝဏၰမစၧယုဂဠစက္-ေရႊငါးၾကင္းအစံုပံု။
(၄၀) စကၠာဝုဓစက္-စက္လက္နက္ပံု။
(၄၁) လဝဏသီတာစက္-ဆားငန္ရည္သီတာပံု။
(၄၂) ဥစၧဳသီတာစက္-ၾကံရည္ခ်ိဳသီတာပံု။
(၄၃) သုရာသီတာစက္-ေသရည္သီတာပံု။
(၄၄) သာဓိသီတာစက္-အမငခပ္သိမ္းျပီးေသာသီတာပံု။
(၄၅) ဒဓိသီတာစက္-ႏို႔ဓမ္းသီတာပံု။
(၄၆) ဒုဒၶသီတာစက္- ႏို႔ရည္သီတာပံု။
(၄၇) ဇလသီတာစက္-ေရခ်ိဳသီတာပံု။
(၄၈) ယုဂႏၶရစက္-ယုဂႏၶရေတာင္ပံု။
(၄၉) ဣသႏၶရစက္-ဣသႏၶရေတာင္ပံု။
(၅၀) ကရဝိကစက္-ကရဝိကေတာင္ပံု။
(၅၁) သုဒႆနစက္-သုဒႆနေတာင္ပံု။
(၅၂) ေနမိႏၶရစက္-ေနမိႏၶရေတာင္ပံု။
(၅၃) ဝိတနကစက္-ဝိတနကေတာင္ပံု။
(၅၄) အႆကဏၰစက္-အႆကဏၰေတာင္ပံု။
(၅၅) အေနာတတၱစက္-အေနာတတၱေရအိုင္ပံု။
(၅၆) ကဏၰမု႑စက္- ကဏၰမု႑ေရအိုင္ပံု။
(၅၇) ရထကာရစက္-ရထကာရေရအိုင္ပံု။
(၅၈) ဆဒၵႏၲစက္-ဆဒၵႏၲေရအိုင္ပံု။
(၅၉) ကုဏာလစက္-ကုဏာလေရအိုင္ပံု။
(၆၀) မ႑ကိနီစက္-မ႑ကိနီေရအိုင္ပံု။
(၆၁) သီဟပၸပါတစက္-သီဟပၸပါတေရအိုင္ပံု။
(၆၂) သုပဏၰရာဇာစက္-ဂဠဳန္မင္းပံု။
(၆၃) သံသုမာရစက္-မိေက်ာင္းမင္းပံု။
(၆၄) ဓေဇာစက္-တံခြန္လ်ားပံု။
(၆၅) ပဋာကစက္-တံခြက္ကုကၠားပံု။
(၆၆) သုဝဏၰသိဝိကာစက္-ရတနာသန္လ်င္ပံု။
(၆၇) သုဝဏၰဝါဠဗီဇနီစက္-ေရႊစာမရီသားျမီးယပ္ပံု။
(၆၈) ေကလာသပဗၺတစက္-ေကလာသေငြေတာင္ပံု။
(၆၉) သီဟရာဇာစက္-ျခေသၤ့မင္းပံု။
(၇၀) ဗ်ဂ ၣရာဇစက္-က်ားမင္းပံု။
(၇၁) ဝလာဟကအႆရာဇာစက္-ဝလာဟကျမင္းပ်ံပံု။
(၇၂) ဥေပါသထဆဒၵႏၲ ဟတၳိရာဇာစက္-ဥေပါသထ ဆဒၵန္ဆင္မင္းပံု။
(၇၃) ဗာသုကီနာဂရာဇာစက္-ဗာသုကီနဂါးမင္းပံု။
(၇၄) ဟံသရာဇာစက္-ဟသၤာမင္းပံု။
(၇၅) ဥသဘရာဇာစက္-ႏြားလားဥသဘမင္းပံု။
(၇၆) ဧရာဝဏဟတၳိရာဇာစက္-ဧရာဝဏ္ဆင္မင္းပံု။
(၇၇) သုဝဏၰမကာရစက္-ေရႊမကာရ္းပံု။
(၇၈) သုဝဏၰနာဝါစက္-မုခ္ဦးေလးခုရွိေသာ ေရႊေလွပံု။
(၇၉) ျဗဟၼရာဇာစက္-ျဗဟၼာမင္းပံု။
(၈၀) သဝစၧကာေဓႏုစက္-ႏို႔တိုက္ေနေသာ ႏြားသားအမိပံု။
(၈၁) ကႎပုရိသ ကႎပုရိသီစက္-ကိႏၷရာအဖိုႏွင့္ ကိႏၷရာအမပံု။
(၈၂) ကရဝိကရာဇာစက္-ကရဝ္ိက္ငွက္မင္းပံု။
(၈၃) မဟူရရာဇာစက္-ဥေဒါင္းမင္းပံု။
(၈၄) ေကာဥၥရာဇာစက္-ႀကိဳးၾကာငွက္မင္းပံု။
(၈၅) စကၠဝါကရာဇာစက္-စကၠဝါငွက္မင္းပံု။
(၈၆) ဇီဝ ဇီဝက ရာဇာစက္-ဇီဝဇိုးငွက္မင္းပံု။
(၈၇) စတုမဟာရာဇိကာစက္-စတုမဟာရာဇ္နတ္ဘံုပံု။
(၈၈) တာဝတႎသာစက္-တာဝတႎသာနတ္ဘံုပံု။
(၈၉) ယာမာစက္-ယာမာနတ္ဘံုပံု။
(၉၀) တုသိတာစက္-တုသိတာနတ္ဘံုပံု။
(၉၁) နိမၼာနရတီစက္-နိမၼာနရတီနတ္ဘံုပံု။
(၉၂) ပရနိမၼိတဝသဝတၱီစက္-ပရနိမၼိတဝသဝတၱီနတ္ဘံုပံု။
(၉၃) ျဗဟၼပါရိသဇၨာစက္-ပါရိသဇၨာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၉၄) ျဗဟၼပုေရာဟိတာစက္-ပုေရာဟိတ္ျဗဟၼာဘံုပံု။
(၉၅) မဟာျဗဟၼာစက္-မဟာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၉၆) ပရိတၱာဘာစက္-ပရိတၱာဘာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၉၇) အပၸမာဏာဘာစက္-အပၸမာဏာဘာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၉၈) အာဘႆရာစက္-အာဘႆရာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၉၉) ပရိတၱသုဘာစက္-ပရိတၱသုဘာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၁၀၀) အပၸမာဏသုဘာစက္-အပၸမာဏသုဘာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၁၀၁) သုဘကိဏွာစက္-သုဘကိဏွာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၁၀၂) ေဝဟပၹလာစက္-ေဝဟပၹလာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၁၀၃) အသညသတၱာစက္-အသညသတ္ျဗဟၼာဘံုပံု။
(၁၀၄) အဝိဟာစက္-အယိဟာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၁၀၅) အတပၸာစက္-အတပၸာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၁၀၆) သုဒႆာစက္-သုဒႆာျဗဟၼာဘံုပံု။
(၁၀၇) သုဒႆီစက္-သုဒႆီျဗဟၼာဘံုပံု။
(၁၀၈) အကနိ႒ာစက္-အကနိ႒ာျဗဟၼာဘံုပံု။

အထက္ပါစက္လကၡဏတို႔မွာစၾကာ၀ေတးမင္းမွာလည္းပါ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ဘုရားေလာင္း ေမြးဖြါးစဥ္ကေဗဒင္ဆရာေတြကစၾကာ၀ေတးမင္း သို႔မဟုတ္ ဘုရားျဖစ္မယ္လို႔ ေဟာခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ စၾကာ၀ေတးမင္းမွာေတာ့ သိပ္မထင္ရွားဘူးလို႔ဆိုပါတယ္။