၁။ဘုရားအေလာင္းေတာ္ကုိ ဖြားျမင္ေသာခဏ၌ ေလာကဓာတ္တစ္ေသာင္း တုန္လွဳပ္၏။ (ဤေလာကဓာတ္ စၾကာဝဠာတုိက္ တစ္ေသာင္း တုန္လွဳပ္ျခင္းသည္ကား အေလာင္းေတာ္၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကုိ ထုိးထြင္းျမင္သိ ရရွိအံ့ေသာ ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ ၏)။
၂။ေလာကဓာတ္ စၾကာဝဠာတုိက္တစ္ေသာင္း၌ ေနၾကကုန္ေသာ နတ္ျဗဟၼာတုိ႔သည္ ဤ စၾကဝဠာ တစ္ခုတည္း၌ ေပါင္းဆုံစည္းေဝးၾကကုန္၏။ (ဤေလာကဓာတ္ စၾကဝဠာတုိက္ တစ္ေသာင္း၌ ေနၾကကုန္ေသာ နတ္ျဗဟၼာတုိ႔ ဤစၾကဝဠာ တစ္ခုတည္း၌ ေပါင္းဆုံစည္းေဝး ျခင္းသည္ကား ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူေသာ အခါ၌ ထုိနတ္ျဗဟၼာအေပါင္းတုိ႔ တစ္ျပဳိင္နက္စုေဝး၍ တရားေတာ္ကုိ နာယူရန္ ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၃။ဖြားျမင္လာေသာ အေလာင္းေတာ္ကုိ ေရွ႕ဦးစြာ နတ္ျဗဟၼာတုိ႔က ခံယူၾကကုန္၏။ (ထုိသုိ႔ ေရွ႕ဦးစြာ ျဗဟၼာနတ္တုိ႔ ခံယူၾကျခင္းသည္ ရူပါဝစရစ်ာန္တရား ေလးပါးတုိ႔ကုိ ရဖုိ႔ရန္ ေရွ႕ေျပး အေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ႀကီးျဖစ္ေပ၏။)
၄။ဖြားျမင္လာေသာ အေလာင္းေတာ္ကုိ ျဗဟၼာနတ္တုိ႔ခံယူၿပီးေနာက္ လူတုိ႔ခံယူၾကကုန္၏။ (ထုိသုိ႔ျဗဟၼာနတ္တုိ႔ ခံယူၾကၿပီးေနာက္ လူတုိ႔ခံယူျခင္းသည္ အရူပါဝစရစ်ာန္ေလးပါးကုိ ရရွိ ဖုိ႔ရန္ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၅။ ညႇိဳ႕ႀကိဳးျဖင့္ဖြဲ႔ယွက္ စီရင္အပ္ေသာ ေစာင္းညႇင္းတုိ႔သည္ မတီးခတ္ရဘဲ အလုိအေလ်ာက္ ျမည္ကုန္၏။ (ထုိသုိ႔ ေစာင္းညႇင္းမ်ား မတီးခတ္ရဘဲ အလုိအေလ်ွာက္ ျမည္ၾကျခင္းသည္ အစဥ္အတုိင္း ဝင္စားအပ္သည့္ ရူပါဝစရသမာပါတ္ (၄) ပါး၊ အရူပါဝစရသမာပါတ္ (၄) ပါး၊ နိေရာဓသမာပတ္ အားျဖင့္ဤကုိးပါးေသာ အနဳပုဗၺဝိဟာရ သမာပတ္တုိ႔ကုိရရွိဖုိ႔ရန္၊ ေရွ႕ေျပး အေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၆။သားေရျဖင့္ ဖြဲ႔ယွက္က်က္အပ္ေသာ စည္ႀကီးစည္ငယ္(ဗုံႀကီး ဗုံငယ္)တုိ႔သည္ မတီး မခတ္ ရဘဲ အလုိအေလွ်ာက္ ျမည္ၾကကုန္၏။ (ထုိစည္ႀကီး စည္ငယ္မ်ား မတီးခတ္ရဘဲ အလုိ အေလ်ွာက္ျမည္ၾကျခင္းသည္ အလြန္ျမတ္ေသာ တရားစည္ေတာ္ႀကီး ရုိက္တီးယြမ္းေဆာ္ လူနတ္တုိ႔ကုိ ၾကားလွဳ့ံေဆာ္ေစေတာ္ မူမည့္ ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ ျဖစ္ေပ၏။)
၇။လူတုိ႔အား သြင္းေႏွာင္တုတ္ခ်ည္အပ္ကုန္ေသာ ေႏွာင္အိမ္ ေႏွာင္ႀကိဳးတုိ႔သည္ အပုိင္းပုိင္း ျပတ္ကုန္၏။ (ထုိသုိ႔ျပတ္ျခင္းသည္ ငါတည္းဟူေသာ မာန္မာနကုိ အၾကြင္းမဲ့အျမစ္ျပတ္ ပယ္သတ္နုိင္ရန္ ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၈။ေၾကးနီ၌ ၿငိတြယ္တင္ကပ္ေသာ အညစ္အေၾကးကုိ အခ်ဥ္ေရျဖင့္ ေဆးေၾကာလုိက္သကဲ့သုိ႔ ေရာဂါ ရွိေနေသာ ေရာဂါသည္တုိ႔၌ စြဲကပ္လ်က္ရွိေသာ ေရာဂါခပ္သိမ္းတုိ႔ ေပ်ာက္ၿငိမ္းၾက ကုန္၏။ (ထုိသုိ႔ ေရာဂါခပ္သိမ္း ေပ်ာက္ၿငိမ္းၾကျခင္းသည္ လူမ်ားအေပါင္း၏ အလုံးစုံေသာ ဝဋ္ဒုကၡ ေရာဂါ၏ ကင္းၿငိမ္းမႈျဖစ္ေသာ သစၥာေလးပါးတရားကုိ သိျမင္ဖုိ႔ရန္ ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၉။အမိဝမ္းတြင္းမွပင္ မ်က္စိကြယ္ခဲ့ၾကေသာ သူတုိ႔သည္ အဆင္းရူပါရုံကုိ ပကတိလူကဲ့သုိ႔ ပင္ျမင္ၾကကုန္၏။(ထုိသုိ႔ ျမင္ၾကျခင္းသည္ လူအမ်ားအေပါင္းတုိ႔ ဒိဗၺစကၡဳ ဉာဏ္ကုိ ရရွိဖုိ႔ရန္ ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၁၀။အမိဝမ္းတြင္းမွပင္ နားပင္းခဲ့ၾကေသာ သူတုိ႔သည္ အသံ သဒၵါရုံ ပကတိလူတုိ႔ကဲ့သုိ႔ပင္ ၾကားၾကကုန္၏။ (ထုိသုိ႔ ၾကားျခင္းသည္ လူမ်ားအေပါင္းတုိ႔ ဒိဗၺေသာတ ဉာဏ္ကုိ ရရွိဖုိ႔ရန္ ေရွ့ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၁၁။ေျခဆြံ႔သျဖင့္ မသြားနုိင္ကုန္ေသာ သူတုိ႔သည္ ေျခေကာင္းသန္စြမ္းလာကာ သြားနုိင္ၾက ကုန္၏။ (ထုိသုိ႔သြားနုိင္ၾကျခင္းသည္ ဣဒၶိပါဒ္ေလးပါးကုိ ရရွိဖုိ႔ရန္ ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၁၂။အမိဝမ္းတြင္းမွာပင္ ဆြံ႔အသျဖင့္ စကားမေျပာနုိင္ေသာသူတုိ႔သည္ သတိတရားျဖစ္ပြား လာကာ စကားေျပာဆုိတတ္ကုန္၏။ (ထုိသုိ႔ လူအမ်ား စကားေျပာတတ္လာျခင္းသည္ သတိပ႒ာန္ေလးပါး တရားကုိ ရရွိဖုိ႔ရန္၊ေရွ႕ေျပး အေၾကာင္းပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၁၃။ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ေဘးၾကမ္းထူေျပာေသာ အရပ္တစ္ပါးသုိ႔ ေရာက္ရွိေနၾကေသာ ေလွ၊သေဘာၤ တုိ႔သည္ ေဘးရန္ကင္းကြာ မိမိတုိ႔ဆိပ္ကမ္းသုိ႔ ခ်မ္းသာစြာ ေရာက္ကုန္၏။ (ထုိသုိ႔ ေရာက္ၾက ၿခင္းမွာ ပဋိသမၻိဒါ ဉာဏ္ေလးပါးကုိ ရရွိဖုိ႔ရန္ ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၁၄။ေကာင္းကင္၌တည္ေသာ ရတနာအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ေျမ၌တည္ေသာ ရတနာအမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၏ အလြန္ထြန္လင္းေသာ အေရာင္အဝါတုိ႔ျဖင့္ ေတာက္ပကုန္၏။(ထုိသုိ႔ ရတနာအမ်ဳိးမ်ဳိး တုိ႔ မိမိတုိ႔ အေရာင္ျဖင့္ ေတာက္ပျခင္းသည္ တရားတည္းဟူေသာ အေရာင္ တရားတည္း ဟူေသာ အလင္းကုိ ရဖုိ႔ရန္၊ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။ တရားအလင္းေရာင္ကုိ ေဝေနယ်တုိ႔အား ေပး၍ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္၏ ဘုန္းတန္ခုိးေရာင္ျဖင့္ ေတာက္ေျပာင္းျခင္း၏ ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၁၅။ရန္သူျဖစ္ေသာ သတၱဝါတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္သည့္ ေမတၱာစိတ္ကုိရၾကကုန္၏။ (ထုိသုိ႔ ေမတၱာစိတ္ကုိ ရၾကျခင္းသည္ ျဗဟၼာ့ဝိဟာရတရားေလးပါး (ျဗဟၼစုိရ္) တရားေလးပါးကုိ ရရွိ ဖုိ႔ရန္ ေရွ႕ေျပး အေၾကာင္း နိမိတ္ျဖစ္ေပ၏)။
၁၆။ငရဲမီး ၿငိမ္းေအး၏။ (ထုိသုိ႔ ငရဲမီးၿငိမ္းေအးျခင္းသည္ ေလာဘ ၊ ေဒါသ ၊စေသာ မီး(၁၁) မ်ဳိးတုိ႔ ၿငိမ္းေအးဖုိ႔ရန္၊ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္းနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၁၇။ေမွာင္အတိက်ေနေသာ ေလာကႏၱရက္ ငရဲတုိ႔၌ အေရာင္အလင္းသည္ ထင္လင္းစြာျဖစ္ ေပၚ၏။(ထုိသုိ႔ျဖစ္ေပၚျခင္းသည္ အဝိဇၨာတည္းဟူေသာ အမုိက္အေမွာင္ကုိ ပယ္ျဖဳိခြင္း၍ အလင္းဉာဏ္ပညာဝိဇၨာကုိ ျပဳနုိင္ေပးနုိင္ေရး၏ ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၁၈။စီးျမဲေသာ ျမစ္ေရအယဥ္သည္ မစီးေတာ့ဘဲ တန္႔ရပ္၏။(ထုိသုိ႔ တန္႔ရပ္ျခင္းသည္ စတုေဝသာရဇၨဉာဏ္ကုိ ရရွိဖုိ႔ရန္ ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၁၉။မဟာသမုဒၵရာ၌ ရွိသမ်ွေသာေရသည္ ခ်ဳိၿမိန္ေကာင္းမြန္ေသာ အရသာရွိ၏။(ထုိသုိ႔ မဟာသမုဒၵရာ၌ရွိသမ်ွေသာေရ ခ်ဳိၿမိန္ျခင္းသည္ ကိေလသာတုိ႔ ၿငိမ္းေအးမွဳတည္းဟူေသာ ခ်ဳိၿမိန္ေသာ အရသာ တစ္ခုတည္း ကုိ ရရွိဖုိ႔ရန္၊ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၂၀။ၾကမ္းတမ္းေသာ ေလျပင္းမ်ားမတုိက္ခတ္ဘဲ၊ျဖည္း ညႇင္းသာယာ ေအးခ်မ္းစြာေသာ ေလသာလွ်င္ တုိက္ခတ္၏။ (ထုိသုိ႔ ေလျပင္းေလၾကမ္းမ်ား မတုိက္ခတ္ျခင္းသည္ ေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္မ်ဳိးေသာ မိစၦာဒိ႒ိ အယူဝါဒဆုိးတုိ႔ ပေပ်ာက္ၿပိဳကြဲဖုိ႔ရန္၊ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၂၁။မုိးရပ္ ေကာင္းကင္ သစ္ပင္ ေတာင္ထိပ္ စသည္တုိ႔၌ ေရာက္ရွိၾကကုန္ေသာ ငွက္တုိ႔သည္ ေျမျပင္သုိ႔သက္ဆင္းၾကကုန္၏။ (ထုိသုိ႔သက္ဆင္းၾကျခင္းသည္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္၏ အဆုံးအမ ၾသဝါဒကုိ နာယူရ၍ လူမ်ားအေပါင္းတုိ႔ အသက္ထက္ဆုံး သရဏဂုံခံယူၾကရန္၊ ေရွ႕ေျပး အေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၂၂။လမင္းသည္ ေရွးေရွးအခါမ်ားကထက္ ထြန္းလင္းသာယာတင့္တယ္၏။ (ထုိသုိ႔ တင့္တယ္ ျခင္းသည္ လူအမ်ားအေပါင္းတုိ႔ႏွင့္ ႏွစ္သက္ျခင္းရွိၾကမည့္ ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ ျဖစ္ေပ၏။)
၂၃။ေနမင္းသည္ မပူမေအး၊အညစ္အေၾကးကင္းေဝးသန္႔ရွင္းသျဖင့္ ေကာင္းေသာ ဥတုႏွင့္ ျပည့္စုံ၏။(ထုိသုိ႔ျပည့္စုံျခင္းသည္ ကုိယ္ခ်မ္းသာမွဳ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳ ျဖစ္ဖုိ႔ရန္၊ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ ျဖစ္ေပ၏။)
၂၄။နတ္တုိ႔သည္ မိမိ မိမိတုိ႔၏ ဗိမာန္ေရွ႕ေမွာက္ တံခါးေပါက္အဝ၌ ရပ္တည္ၾကကုန္လ်က္ လက္ပန္း ေပါက္ဖတ္ျခင္း(လက္ခေမာင္း ခတ္ျခင္း)၊ ေလခၽြန္ျခင္း၊ ပုဆုိးအဝတ္တုိ႔ကုိ ပစ္ေျမႇာက္ျခင္း စသည္တုိ႔ ျဖင့္ ႀကီးစြာေသာ ကစားေပ်ာ္ျမဴးၾကျခင္းသည္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူ၍ ဥဒါန္းရင့္က်ဴးေတာ္မူဖုိ႔ရန္၊ေရွ႕ေျပး အေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၂၅။ေလးကၽြန္းအလုံးႏွ႔ံစပ္ေသာ မုိးႀကီးသည္းထန္စြာရြာသြန္း၏။ (ထုိသုိ႔ မုိးႀကီး သည္းထန္စြာ ရြာသြန္း ျခင္းသည္ ႀကီးျမတ္ေသာ ဉာဏ္ေတာ္အဟုန္ျဖင့္ တရားတည္း ဟူေသာ အျမဳိက္မုိးကုိ ရြာသြန္းျဖဳိး ခ် ဖုိ႔ရန္၊ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏
၂၆။လူမ်ားအေပါင္းတုိ႔ ဆာေလာင္ျခင္း ကင္းၾက၏။ (ထုိသုိ႔ဆာေလာင္မွဳကင္းၾကျခင္း သည္ ကာယဂတာ သတိတည္းဟူေသာ အျမဳိက္တရားကုိရဖုိ႔ရန္၊ တနည္းအားျဖင့္ ကာယဂတာ သတိတည္းဟူေသာ အျမဳိက္ခဲဖြယ္ကုိ သုံးေဆာင္ရ၍ ကိေလသာ ဆာေလာင္ျခင္းကင္းဖုိ႔ရန္ ၊ ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း နိမိတ္ ျဖစ္ေပ၏။)
၂၇။လူအေပါင္းတုိ႔ ေရငတ္ျခင္းကင္းၾကကုန္၏။ (ထုိသုိ႔ ေရသိပ္မွဳကင္းၾကျခင္းသည္ (ေရငတ္ျခင္းကင္း ၾကျခင္းသည္) လူမ်ားအေပါင္းတုိ႔ အရဟတၱဖုိလ္ခ်မ္းသာျဖင့္ ခ်မ္းသာၾက ဖုိ႔ရန္၊ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၂၈။အပြင့္မ်ဳိးသစ္ပင္၊အသီးမ်ဳိးသစ္ပင္တုိ႔သည္ အပြင့္ေရာ အသီးပါ ပြင့္ၾက၊သီးၾကကုန္၏။။
(ထိုသုိ႔ ပြင့္ၾက သီးၾကျခင္းသည္ ဝိမုတၱိတရားတည္းဟူေသာ ပန္းပြင့္တုိ႔ျဖင့္ လူအေပါင္းတုိ႔ ပြင့္ၾကဖုိ႔ရန္ လည္းေကာင္း၊အရိယဖုိလ္ေလးပါးတည္းဟူေသာ အသီးတုိ႔ျဖင့္ သီးၾကဖုိ႔ရန္လည္း ေကာင္း၊ေရွ႕ေျပး အေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
၂၉။ပိတ္ကြယ္ ဖုံးကာလ်က္ရွိေသာ တံခါးရြတ္တုိ႔သည္ အလုိအေလ်ွာက္ ပြင့္ၾက လပ္ၾက ကုန္၏။ (ထုိသုိ႔ တံခါးရြတ္တုိ႔ အလုိအေလ်ွာက္ ပြင့္လပ္ၾကျခင္းသည္ မဂၢင္ ရွစ္ပါးတည္း ဟူေသာ နိဗၺာန္ တံခါးႀကီး ပြင့္လပ္ဖုိ႔ရန္၊ပုဗၺနိမိတ္ႀကီး ျဖစ္ေပ၏။)
၃၀။ေလာကဓာတ္၊စၾကာဝဠာ တုိက္တစ္ေသာင္းလုံး၊ တံခြန္တည္းဟူေသာ တစ္ခုတည္းေသာ ပန္းျဖင့္ ဖုံလ်က္ရွိ၏။ေလာကဓာတ္စၾကဝဠာတုိက္တစ္ေသာင္းလုံး တံခြန္ ေအာင္လံအျပည့္ဖုံး လ်က္ရွိ၏။ (ထုိသုိ႔ တံခြန္တည္းဟူေသာ ပန္းျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းျခင္းသည္ အရိယမဂ္တည္းဟူေသာ ေအာင္လံတံခြန္ပန္း အျပည့္ဖုံးလႊမ္းဖုိ႔ရန္ ေရွ႕ေျပးအေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ျဖစ္ေပ၏။)
ထုိမွတစ္ပါးလည္းဆန္းၾကယ္ေသာ ပန္းမုိး၊ အလြန္ရနံ႔ေကာင္းသည့္ ပန္းမုိးတုိ႔ရြာသြန္းျခင္း၊ ေနမင္းလင္း လ်က္ရွိစဥ္ပင္ နကၡတ္ၾကယ္တာရာတုိ႔ေတာက္ပျခင္း၊ေျမအျပင္မွ အလြန္ၾကည္ လင္ေသာ ေရစိမ့္ ၍ ထြက္ျခင္း၊တြင္းေအာင္းတိရိစၦာန္တုိ႔ မိမိေနရာမွ ထြက္ၾကျခင္း၊ ေလာဘ၊ ေမာဟ၊ေဒါသ တုိ႔ မျဖစ္ျခင္း ေျမအျပင္၌ ျမဴမထျခင္း၊မေကာင္းေသာ အနံ႔တုိ႔ကင္းျခင္း၊၊ နတ္၌ ျဖစ္ေသာ န႔ံသာန႔ံ ႀကိဳင္လွဳိင္ျခင္း၊ ရူပ ျဗဟၼာတုိ႔ကုိ လူတုိ႔ပကတိမ်က္စိျဖင့္ လင္းလင္းထင္ထင္ ျမင္ရျခင္း၊သတၱဝါတုိ႔၏ စုေတမွဳ ပဋိသေႏၶတည္ေနမွဳတုိ႔မရွိျခင္း၊ အစရွိသည့္ပုဗၺနိမိတ္တုိ႔လည္း ထင္ရွားျဖစ္ကုန္၏။ ထုိပုဗၺနိမိတ္တုိ႔ျဖစ္ျခင္းသည္ လုိအင္ၿပီးသည္မွ ၾကြင္းေသာ ျမတ္စြာဘုရား ၏ ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္ တုိ႔ကုိ ရရွိဖုိ႔ရန္၊ ေရွ႕ေျပး အေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္တုိ႔ျဖစ္ကုန္၏။
အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္၊အိႏၵိယနုိင္ငံ)
ပိုစ္ မွကူးယူပါသည္။
