လာေရာက္ၾကသူေတြေရာ မလာနိုင္သူေတြပါ မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုၾကပါေစ

Friday, August 10, 2018

Transit at BKK

1986 က JICA အေထာက္အပန္႔နဲ႕ ဂ်ပန္ကိုပညာေတာ္သင္အေနနဲ႕သြားေတာ့ Passport အစိမ္းေရာင္ေပးပါတယ္။ Special Passport တဲ့ တကယ္က Specially restricted Passport ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ Passport ထဲမွာပါတဲ့ သြားရမဲ့ နိုင္ငံနဲ႕ Transit နိုင္ငံကလြဲလို႕ဘယ္နိုင္ငံမွသြားခြင့္မရွိပါ။

 ဂ်ပန္ကိုအသြားမွာ (transit) အေနနဲ႔ BKK မွာ တစ္ည အိပ္ရပါတယ္။ ေလယဥ္ကြင္းကေန ေဟာ္တယ္ကို ကားစီးသြားရပါတယ္။ ကားဂိတ္ မွာ (passport) ျပရပါတယ္။ ကားတစ္စီးၿပီး တစ္စီးနဲ႔ ေနာက္ေရာက္တဲ့ သူေတြကိုသာ တင္ေပးၿပီး က်မကို ခ်န္ထားပါတယ္။ ၃-၄ စီး အထိက်မအလွည့္ မေရာက္ပါဘူး။ ပထမ ေတာ့က်မနဲ႔ ေဟာ္တယ္ မတူလို႔ လို႔ထင္ခဲတာ။ ေနာက္မွ က်မကို တမင္ခ်န္ခဲ့မွန္းသိလို႔ သြားေျပာေတာ့မွ က်မကို တင္ေပးပါတယ္။

ျမန္မာဘုရင္ေတြ အယုတ္ဒယၿမိဳ႔ကို ဖ်က္စီးခဲ့တာကို အခဲမေၾကနိုင္ျဖစ္ၿပီး၊ ျမန္မာ ေတြကိုျဖစ္တဲ့  နည္းနဲ႔ ဒုကၡေပး တယ္တဲ့။ အထူးသျဖင့္ ၆၀ ၀န္းက်င္ ယိုးဒယားေတြက ပိုဆိုးေၾကာင္း။ ယိုးဒယားလို႔ ေျပာရင္ သူတို႔နားလည္းလို႔ ယ ပက္လက္လို႔ ေျပာရေၾကာင္း ေနာက္မွ သိရပါ တယ္။

ယိုဒယားမွာျမန္မာလို မ၀တ္ဖို႔ လဲအၾကံ  ေပးၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘန္ေကာက္မွာ ေလ်ာက္ လည္ရင္ အပ်က္အတိုင္း ထားထားတဲ့ အယုတ္ဒယၿမိဳ႔ကို လိုက္ျပၿပီး ျမန္မာေတြ ႏွိပ္စက္ခဲ့တာကို ေျပာတယ္တဲ့။ ယခုထက္ထိ ရန္လုပ္ေနတာ ကေတာ့ လြန္တယ္ထင္ ပါ တယ္။

အဲ့ဒီအခ်ိန္က ဖ်က္စီးခဲ့တဲ့ သူေတြဟာ ယခုျမန္မာေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္က ျမန္မာ  ဘုရင္ေတြထက္သူတို႔ ယိုဒယား ဘုရင္ေတြက အစြမ္းထက္ ခဲ့မယ္ဆိုရင္လဲ ယိုးဒယား ဘုရင္ေတြက ျမန္မာေတြကို ႏွိပ္စက္ ခဲ့မွာပါပဲ။

ဘန္ေကာက္ေလယဥ္ကြင္းမွာ ၂၄ နာရီ အတြင္းဆို ေလယဥ္ကြင္း (airport tax) တက္စ္ ေပး      စရာ မလိုေပမဲ့ ျမန္မာေတြဆို ေပးရတယ္တဲ့။ (ယခု ေလယဥ္ လက္မွတ္မွာ  airport tax ပါၿပီးသားမို႔ ျပနာလုပ္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး)။ အဲ့ဒီလိုမတရား လုပ္တာ ကို ေတာ့ သည္းမခံနိုင္ပါဘူး။ က်မ ဂ်ပန္က အျပန္ ၁၉၈၈ ခုမွာ ဘန္ေကာက္က ျဖတ္ျပန္ ရ ျပန္ပါတယ္။ အလာတံုးက အတိုင္း(airport Hotel) မွာတည အိပ္ၿပီး ေနာက္ေန႔ ရန္ကုန္ ေလယဥ္ စီးရပါတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ က်မျပန္မဲ့ ေန႔မွ စၿပီး ရန္ကုန္ ေလယဥ္ကြင္း စဖြင့္တာ မို႔ဘန္ေကာက္မွာ ေသာင္တင္ ေနတဲ့ျမန္မာ သေဘၤာသား ေတြေရာ၊ အခုမွ ေလယဥ္ဆိုက္လာတဲ့ျမန္မာေတြ ေရာ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ က်မလည္း ေတြ႔တဲ့ျမန္မာတိုင္းကို ၂၄ နာရီ အတြင္းဆို (airport tax)  ေပးစရာ မလိုေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။  ဒါေပမဲ့ အားလံုးက က်ေနာ္တို႔ေတာ့ ေပးေနရတာပါပဲ။ မတတ္နိုင္ဘူးတဲ့။

တစ္ခ်ိဳ႔ဆို ဘန္ေကာက္ေလယဥ္ကြင္းေရာက္တာ တစ္နာရီ ေတာင္မျပည့္ပါဘူး။ က်မ ကမွ ၂၃ နာရီၾကာ ေနပါၿပီး။

(airport tax) ကသိပ္ မမ်ားပါဘူး။ ဘတ္ ၂၀၀ ထဲပါ။ ပိုက္ဆံ ႏွေမ်ာလို႔ မဟုတ္  ပါဘူး။ သက္သက္မဲ့ မတရားလုပ္တာ မခံခ်င္တာပါ။ က်မအလွည့္ ေရာက္ေတာ့ ထံစံအတိုင္း   (airport tax) ေတာင္းပါတယ္။ က်မက ဥပေဒရွိေၾကာင္း။၂၄ မျပည့္တဲ့အတြက္ မေပးနိုင္ ဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ တစ္ေနရာကို လက္ညွိဳးထိုးၿပီး (Form) သြားယူခိုင္း ပါတယ္။ အဲ့ဒီေရာက္ေတာ့ ေနာက္ တစ္ ေနရာ ထပ္ညႊန္ ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ဘန္ေကာက္ ေလယဥ္ကြင္းမွာ အတက္မွာ စက္တတ္ေလွးကား (escalator) ေတြရွိေပမဲ့ အဆင္းက်ေတာ့ မရွိပါဘူး။

က်မမွာလည္း ပစၥည္းေတြက လက္နဲ႔ အျပည့္ပါပဲ။ အေရးအခင္းေၾကာင့္ သေဘၤာေတြက ျမန္မာျပည္အတြက္ ပစၥည္းေတြ လက္မခံပါဘူး။

ရန္ကုန္မွာ ေရေတြအဆိပ္ခတ္တယ္။ ဘာစားစရာ မွမရွိဘူး စတဲ့ ေကာလဟာလေတြ ေၾကာင့္ က်မ သယ္နိုင္သမွ်စား စရာေတြ ပါလာပါတယ္။ ၾကာလာေတာ့ က်မပစၥည္း ေတြသယ္ၿပီး မဆင္းနိုင္ေတာ့လို႔ အဆင္းဆိုရင္ပစၥည္း ေတြအားလံုးကို ေလွးကားက ေန ကန္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ပစၥည္းေတြက်သံက တစ္ကြင္းလံုးကိုဆူေနပါတယ္။ အားလံုးက်မကို ၀ိုင္းၾကည့္ၾကပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ က်မဂ်င္းေဘာင္ဘီနဲ႔ ဆြယ္တာအနီေလး ၀တ္ထား ပါတယ္။

က်မ ေလယဥ္ကြင္းကို ေရာက္တာ ၃-၄ နာရီေက်ာ္ပါၿပီ။ က်မကို ပညာရွိနည္းနဲ႔ ႏွိပ္စက္ေနတယ္ ဆိုတာသိေပမဲ့ အရံႈးမေပး နိုင္ပါဘူး။ က်မေလယဥ္က လဲထြက္ဖို႔ နာရီ ၀က္ေလာက္ ပဲလိုပါေတာ့တယ္။ က်မ ေျပးေန လႊားေန ရတာနဲ႔ က်မ (passport) လည္း ဘယ္ေရာက္သြား မွန္းမသိေတာ့ ပါဘူး။ က်မ ေလယဥ္နဲ႔လြဲလို႔ ကေတာ့မျဖစ္ပါဘူး။

ဒါနဲ႔အနီးမွာ ေတြ႔တဲ့ အေရးေပၚဖုန္းကို ယူၿပီး ငါ့ေလယဥ္ ထြက္ေတာ့မယ္။ ေလယဥ္ မမွီလို႔ကေတာ့ နင္တို႔အျပစ္ပဲလို႔ တကြင္းလံုးၾကားေအာင္ ေအာ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

အဲ့ဒီေတာ့မွ လူရြယ္တစ္ဦး ေရာက္လာၿပီး က်မပစၥည္းေတြ ၀ိုင္းသယ္ ေပးပါတယ္။ က်မ (passport) ကိုလည္း ၀ိုင္းရွာ ေပးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ (Secret passage) လိႈ႔၀ွက္လမ္း ကေန ေလယဥ္ဆီ ပို႔ေပးပါတယ္။

က်မ အေတာ္ေမာ ေနတာနဲ႔ ေလယဥ္ေပၚမွာ ျမန္မာ အ၀တ္အစားလဲဖို႔ အစီအစဥ္လည္း မလုပ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ေလယဥ္မယ္ေလးက ဘာေသာက္မလဲလို႔ လာေမးတဲ့ အခါ မွာေတာ့ ..

ဘီယာေအးေအး တစ္ခြက္ ေပးပါ ဆိုၿပီး တစ္သက္နဲ႔ တစ္ကိုယ္ ပထမဦးဆံုး အႀကိမ္ (ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ျဖစ္ပါေစလို႔ဆုေတာင္းပါတယ္) အရက္ကို ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ ကိုယ္ ေသာက္လိုက္ ပါတယ္။

လူမ်ိဳးမာန ကိုေတာ့ ေလာကီကိစၥေတြမွာ ထားသင့္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့မိပါတယ္။ ဆရာ ႀကီး ဦးေက်ာ္ထြတ္ရဲ့ သဒၶမၼေဇာတိက အဘိဓမာမွာ လူတစ္ေယာက္မွာ ကိုယ့္မ်ိဳးရိုး ဇာတိမာန္ ဟာ ရွိကိုရွိရမယ္။ လူလုပ္တယ္ ဆိုတာ ဒီမာနနဲ႔ လူလုပ္ေနတာတဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ လူေတြမွာ ရွိသင့္ ရွိထိုက္တဲ့ မာနဟာ ရွိကို ရွိရမယ္။ ေသာတာပန္မွာ ဒိ႒ိျပဳတ္ေတာ့ လူျဖစ္ေနေသးတဲ့ အတြက္ မာနနဲ႔ လူလုပ္ေနရတာ။ တရားထိုင္လို႔ ပယ္တဲ့အခါမွာေတာ့ မာနအားလံုး ပယ္ရမွာ ျဖစ္တယ္လို႔ အက်ယ္တ၀င့္ ရွင္းလင္း ထားပါတယ္။ (ဆရာႀကီးဦးေက်ာ္ထြတ္ရဲ့ ဒၶမၼေဇာတိ က အဘိဓမာ။ ၂၀၀၇။စာမ်က္ႏွာ ၄၄-၅၅)။

ဒါေပမဲ့ စာရင္းခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ မာနေၾကာင့္ က်မ အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ပင္ပန္း၊ ကိုယ္ပင္ပန္း ျဖစ္ခဲ့ ရတယ္၊ ၾကမ္းတမ္းတဲ့စကားေတြ၊ရိုင္းဆိုင္းတဲ့ အျပဳအမူေတြ လုပ္ခဲ့မိ တယ္။ ငါးပါးသီလ လည္းပ်က္ခဲ့ ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မာန အပါအ၀င္ ကိေလသာ ၁၀ပါး (ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ၊ ၀ိစိကိစာၦ၊ ထိန၊ ဥဒၶစၥ၊ အဟိရိက၊ အေနာတၱပၸ) ဆို တာေတြဟာ ျဖစ္တဲ့ သူရဲ့ စိတ္ကို ညစ္ညဴးေစတဲ့အျပင္ အကုသိုလ္ေတြ ျဖစ္ေစတာပါပဲ။ နည္းနည္း ကိေလသာ ျဖစ္ရင္ နည္းနည္း အကုသိုလ္၊ မ်ားမ်ား ကိေလသာ ျဖစ္ရင္ မ်ားမ်ား အကုသိုလ္ျဖစ္တာပါ လားလို႔ သေဘာေပါက္ မိ ပါတယ္။

ေတာ္ေသးတယ္ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ခုေခတ္လို ဓါတ္ပံုရိုက္လို႔ရတဲ့ လက္ကိုင္ဖုန္းေတြ internet ေတြ မေပၚေသးလို႔၊ နို႔မို႔ ဆိုရင္ ေလွးခါးထိပ္က အထုပ္ေတြ ကန္ခ်ေနတဲ့ က်မရဲ့ အလြန္လွပတဲ့ ဓါတ္ပံုနဲ႔ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး၏ ဘန္ေကာက္ေလယဥ္ကြင္းပံု ဆိုၿပီး  တစ္ကမၻာလံုး ျပန္႔ႏွံ႔၊ မွတ္တန္း တင္ၿပီးသား ျဖစ္ကုန္မွာပါ။ က်မအတြက္နဲ႔ ျမန္မာေတြ  မ်က္ႏွာပ်က္ၾကရမွာ။ ဘုရားမ လို႔။

ဆရာႀကီးဦးေက်ာ္ထြတ္ရဲ့ ဒၶမၼေဇာတိက အဘိဓမာကို ေသအခ်ာ အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ဖတ္ေတာ့မွ ဆရာႀကီး ဆိုလိုခ်င္တာက ကိုယ့္အဆင့္အတန္းကို ကိုယ္တန္ဖိုး ထားတာမ်ိဳးကို ဇာတိမာန္လို႔ဆိုလိုတာ။ ဥပမာ လူေကာင္းတစ္ေယာက္က လူေကာင္းဇာတိ ကို ထိန္းတာမ်ိဳးကို ဇာတိမာန္လို႔ ဆိုလိုတာ လူေကာင္းလိုက်င့္တာ လူမိုက္လိုမက်င့္တာလို႔ အခုမွ သေဘာေပါက္မိ ပါေတာ့တယ္။


No comments:

Post a Comment