စိတၱာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္။

(မာတိကရြာေနမာတိကာမာတာေခၚအနာဂါမိမဂ္၊ပဋိသမၻိဒါေလးပါးႏွင့္ အဘိညာဥ္ေျခာက္ပါးရေသာဒါယကာမႏွင့္ဘ၀ေပါင္းတစ္ရာတိတိအၾကင္            လင္းမယား ေတာ္ခဲ့ေသာအညတရ ရဟန္းတို႔ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ျမတ္ဘုရားေဟာေတာ္မူသည္။ စိတၱ၀ဂ္၊ မာတိကမာတာသုတၱန္။)

စိတ္သည္ဆံုးမရန္အလြန္ခက္၏။ အလြန္လ်င္ျမန္၏။ ေရာက္ခ်င္ရာသို႔ ေ၇ာက္       တတ္၏။ ထိုစိတ္ကိုယဥ္ေက်းေအာင္ဆံုးမနိုင္လွ်င္ေကာင္း၏။ ယဥ္ေက်းေသာစိတ္     သည္ ခ်မ္းသာကိုေဆာင္နိုင္၏။

စိတ္ဟူသည္ယဥ္ေက်းေအာင္ဆံုးမရန္အလြန္ခက္၏။ စိတ္ကိုသူ႔အလိုအတိုင္း  အထိန္းအကြပ္မရွိဘဲလႊတ္ေပးျခင္းအားျဖင့္လည္းဆံုးမရန္မသင့္။ ထိုသို႔ဆံုးမေသာနည္းသည္မွန္ကန္ေသာနည္းမဟုတ္။ ထိုနည္းျဖင့္ စိတ္ကို ဆံုးမျခင္းျဖင့္ စိတ္သည္ယဥ္ေက်းမလာဘဲပို၍ရိုင္းသြားမည္ျဖစ္၏။ ပို၍ရိုင္းသည္ႏွင့္အမွ်ပို၍လည္းထၾကြေသာင္းက်န္းလာမည္ျဖစ္၏။ ထိုေၾကာင့္ထိုဆံုမနည္းသည္ (အစြန္း) ေရာက္ေသာဆံုးမနည္းျဖစ္၏။ ထိုသို႔ေသာအစြန္းေရာက္ဆံုးမနည္းကို ကမသုခလႅိကႏုေရာဂနည္း၌အတြင္း၀င္၏ ဟူ၍ဆိုရ၏။

စိတ္ကိုယဥ္ေက်းလာေအာင္အတင္းအဓမၼဖိႏႈိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ၿပီးဆံုးမ၍လည္းမရ။ ထိုသို႔ အတင္းအဓမၼဖိႏႈိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ဆံုးမလိုက္ပါကလည္း ထိုသို႔ဆံုးမျခင္းသည္  စိတ္၏ သဘာ၀ကိုတိုက္ခိုက္ရာေရာက္၏။ အမွန္အားျဖင့္သဘာ၀သည္ အတိုင္းမသိႀကီးမား ေသာစြမ္းအင္ရွိ၏။ ထိုေၾကာင့္ သဘာ၀ကိုတိုက္ခိုက္လွ်င္ တန္ျပန္သက္ေရာက္ (အား) ၏နိယာမအရ သဘာ၀ကလည္းျပန္လည္ တိုက္ခိုက္လာမည္ျဖစ္သည္။ ထိုအခါစိတ္သည္ယဥ္ေက်းမလာသည့္အျပင္ကေသာင္းကနင္းျဖစ္လာမည္ျဖစ္၏။ ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ျခင္းဟူသည္မွာစိတ္၌ေရာဂါရျခင္းပင္ျဖစ္၏။ စိတ္၌ေရာဂါရလွ်င္  စိတ္ေ၀ဒနာရွင္စာရင္းသို႔ေ၇ာက္သြားနိုင္၏။ ထိုေၾကာင့္မိမိ၏ စိတ္ကိုယဥ္ေက်း လာေစရန္အတင္းအဓမၼဖိႏႈိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္၍ဆံုးမေသာနည္းသည္လည္းမွန္ကန္ေသာ နည္းမဟုတ္။ အစြန္းေ၇ာက္ေသာနည္းသာလွ်င္ျဖစ္၏။ ထိုနည္းသည္ အတၱကိလမထာႏုေရာဂ၌အတြင္း၀င္၏။

ထိုေၾကာင့္စိတ္သည္ဆံုးမရအလြန္ခက္ေသာ စိတ္ဆိုေသာစိတ္ျဖစ္ပါ၏။ ထိုစိတ္ကိုယဥ္ေက်းေအာင္ဆံုးမရာ၌ မဇၥ်ိမပဋိပဒါက်ဖို႔လို၏။ မဇၥ်ိမပဋိပဒါက် ပါမွလည္းဆံုးမနည္းမွန္ကန္ၿပီးစိတ္သည္ယဥ္ေက်းလာမည္ျဖစ္၏။ မဇၥ်ိမပဋိပဒါက်ေသာနည္းဟူသည္မွာ စိတၱာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္နည္းျဖစ္၏။ စိတၱာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္နည္းအရစိတ္ကိုဆံုးမေသာအခါ စိတ္၏သဘာ၀ကို      သိထားဖို႔လို၏။ စိတ္၏သဘာ၀ကို သိထားလွ်င္ စိတ္ကို မဇၥ်ိမပဋိပဒါနည္းျဖင့္ ယဥ္ေက်းေအာင္ဆံုးမနိုင္၏။

စိတ္၏သဘာ၀မွာေဒသနာေတာ္အရဆိုလွ်င္ စိတ္သည္အလြန္လ်င္ျမန္၏။ တစ္ခုေသာခဏအတြင္း၌ပင္စိတ္သည္ကုေဋတစ္သိန္းခန္႔ျဖစ္နိုင္၏ ခ်ဳပ္နိုင္၏။ စိတ္သည္ထိုမွ်ေလာက္ျမန္ပါ၏။ ထို႔အျပင္စိတ္သည္သြာခ်င္ရာသြားတတ္၏။ (ဒီအာရံုမေကာင္းဘူးမသြားနဲ႔) ဟူ၍လည္းတားဆီး၍မရ။လွစ္ခနဲေျပးသြားတတ္၏။ (ဒီအာရံုကေကာင္းတယ္။ ဒီအာရံုမွာေန) ဟူ၍လည္းတိုက္တြန္း၍မရ။ မိမိထားရာအာရံုမွျဖဳန္းကနဲထြက္ေျပးသြားတတ္၏။ တစ္ခါတစ္ရံမိမိစိတ္သည္ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းပင္မသိလိုက္။ အမွန္အားျဖင့္စိတ္သည္ထားရာမွာ ေနခ်င္ လည္းေန၏။ မေနခ်င္လည္းမေန။ မထားရာမွာ ေနခ်င္လည္းေန၏။           မေနခ်င္လည္းမေန။ ထို႔အျပင္မိမိကထားထား မထားထား စိတ္သည္ သူေနခ်င္ သလိုေန၏။ သူသြားခ်င္သလိုသြား၏။ သူ႔သေဘာ၊ သူ႔ဆႏၵ၊ သူဧကရာဇ္။ ဤသည္မွာစိတ္၏သဘာ၀ျဖစ္၏။

မသိလွ်င္ခက္၏။သိလွ်င္လြယ္၏။ မသိျခင္းသည္အ၀ိဇၨာျဖစ္၏။                      သိျခင္းသည္ ၀ိဇၨာျဖစ္၏။ ထိုေၾကာင့္မိမိ၏စိတ္ကိုမိမိကသိေအာင္သတိျဖင့္အျမဲတမ္းေစာင့္ၾကည့္အပ္၏။       သြားခ်င္၇ာသြားပါကကိစၥမရွိ။ သြားမွန္းသိဖို႔သာလို၏။ ေလာဘအာရံုသို႔သြားလွ်င္ေလာဘအာရံုသို႔သြားမွန္းသိေအာင္ ေဒါသရံုသို႔သြားလွ်င္ေဒါသအာရံုသို႔သြားမွန္းသိေအာင္ ေမာဟအာရံုသို႔သြားလွ်င္ေမာဟအာရံုသို႔သြားမွန္းသိေအာင္၊ထို႔ျပင္ ကုသိုလ္ အာရံုတစ္ခုခုသို႔သြားလွ်င္လည္း ကုသိုလ္အာရံုတစ္ခုခုသို႔သြားမွန္းသိေအာင္ ယုတ္စြအဆံုးမိမိ၏စိတ္ဘယ္ေ၇ာက္သြားမွန္းမသိလွ်င္ေတာင္မွ ဘယ္ေ၇ာက္ သြားမွန္းမသိသည့္သေဘာကိုပင္သိေအာင္သတိျဖင့္စိုက္၍အားထုတ္အပ္၏။ ထိုအခါမိမိ၏စိတ္သည္မိမိကိုလွည့္ပတ္၍မရေတာ့။ မိမိ၌ ေလာဘစိတ္ျဖစ္ လွ်င္လည္းေလာဘစိတ္ျဖစ္မွန္းကိုသိလာ၏။ ေဒါသစိတ္ျဖစ္လွ်င္လည္း ေဒါသစိတ္ျဖစ္မွန္းကိုသိလာ၏။ ေမာဟစိတ္ျဖစ္လွ်င္လည္း ေမာဟစိတ္ျဖစ္မွန္းကို သိလာ၏။ ကုသိုလ္စိတ္တစ္ခုခုျဖစ္လွ်င္လည္းကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္မွန္းကိုသိလာ၏။ အယုတ္ဆံုးအားျဖင့္ ဘာစိတ္ျဖစ္ေနမွန္းမသိလွ်င္လည္းဘာစိတ္ျဖစ္ေနမွန္းမသိ။ မသိေစကာမူ ထိုအတိအက်မေျပာနိုင္ေသာ အာရံုတစ္ခုခုကို သိေနေသာစိတ္ျဖစ္ေန မွန္းသိလာ၏။ စိတၱာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္ဟူသည္မွာမိမိစိတ္ကသိေနေသာအာရံု ပိုင္းကိုပဓာနမထားဘဲထို သိစရာအာရံုကိုသိေနေသာအာရမၼဏိကေခၚေသာစိတ္        ကိုသာ ပဓာနထား၍သိေနျခင္းျဖစ္၏။ ထိုအခါသူ၏အာရံုသည္စိတ္သာျဖစ္ေတာ့၏။ အမွန္အားျဖင့္ အာရံုပိုင္းႏွင့္အာရမၼဏိကပိုင္းတြင္အာရမၼဏိကပိုင္းကိုပဓာနထား၍ ရႈမွတ္လွ်င္ယင္း၏အာရံုပိုင္းလည္းအလိုလိုပါ၀င္ၿပီးသားျဖစ္လာ၏။ အာရမၼဏိကပိုင္းဟူသည္မွာစိတ္ပင္ျဖစ္၏။ စိတ္ဟူသည္အာရံုႏွင့္ကင္း၍ မျဖစ္ေကာင္းေသာေၾကာင့္စိတ္ျဖစ္သည္ဆိုကတည္းက၎အာရံုျပဳ၇ာအာရံု တစ္ခုခုသည္အလႊဲသာမေရွာင္သာပါ၀င္ၿပီးသားျဖစ္၏။ ထိုေၾကာင့္စိတ္ကို ပဓာနထား၍ သတိျဖင့္ရႈမွတ္ပါက ထိုစိတ္၏အာရံုကိုလည္း အလိုအေလ်ာက္ ပဓာနအားျဖင့္ရႈမွတ္ၿပီးသားျဖစ္ေလ၏။ ထိုသို႔ရႈမွတ္ရာတြင္ သတိ၊၀ီရိယ၊ သမာဓိ ဟူေသာသမာဓိမဂၢင္သံုးပါး (အား) မေကာင္းမွီ အသိက်ဲေသာ္လည္းယင္း  မဂၢင္သံုးပါး အားေကာင္းလာသည္ ႏွင့္အမွ် (သတိ) သည္စိပ္စိပ္လာမည္ျဖစ္သည္။ ယင္း မဂၢင္သံုးပါးတြင္ သတိပ႒ာန္ဆိုသည့္အတိုင္း (သတိ) ျပဌာန္း၏။ (သတိ) ျပဌာန္းသည္ႏွင့္အမွ် ၀ီရိယသည္လည္းသမၼပၸဓာန္ထိုက္ေအာင္ ျပဌာန္းဖို႔လို၏။      သတိႏွင့္၀ီရိယ အားေကာင္း လာလွ်င္ သမာဓိ၀င္လာမည္။ သမာဓိ၀င္လာလွ်င္           ပညာ၀င္လာမည္။ ပညာ၀င္လာလွ်င္ (အသိ) စိပ္၍ စိပ္၍ လာမည္။ ထိုအခါ မိမိ၏            ေရွ႕စိတ္သည္ဘယ္ကို ပင္ေျပးေျပး၊ ဘယ္ကိုေျပးမွန္း၊ မိမိ၏ေနာက္စိတ္က သိလာသည္။ ထိုအခါမိမိ၏အရႈခံ (ေရွ႕စိတ္)ႏွင့္ရႈတတ္ေသာ(ေနာက္စိတ္) ႏွစ္မ်ိဳးစလံုး ျဖစ္ေနပ်က္ေနသည္ ကိုပါ သိလာ၏။ ဤသို႔သိလာသည္ကိုပင္ (ယထာဘူတဥာဏ္) ကိုရျခင္းဟူဆိုသည္။ ျဖစ္ပ်က္ကိုျမင္လာသည့္ (ယထာဘူတဥာဏ္) ရေသာအခါ သခၤါရတရားတို႔၌ ၿငီးေငြ႔ေသာ (နိဗၺိဒါဥာဏ္) သည္ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။ (နိဗၺိဒါဥာဏ္)ျဖစ္ေပၚ လာသည္ႏွင့္အမွ်စိတ္သည္ ယဥ္ေက်းလာ၏။ ထိုေနာက္ ျဖစ္ပ်က္တို႔ဆံုးရာနိဗၺာန္ ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳၿပီး တဏွာေခၚေသာ သမုဒၵယသစၥာကို ပယ္နိုင္ေသာ ၀ိရာဂဥာဏ္ သည္ျဖစ္ေပၚလာ၏။ ထိုအခါစိတ္သည္ အလံုးစံု ယဥ္ေက်းေလၿပီ၊ မဂ္ဥာဏ္ဖိုလ္ဥာဏ္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကိုရေလၿပီ။

က၀ိလကၡဏာသတ္ပံုက်မ္း

ကိုးဆယ့္ကိုးဇတ္၊ေယာက္်ားသတ္၊အကၽြတ္မဂ္ဖိုလ္၀င္။

က်မ္းကိုး

ဦးေရႊေအာင္၏ဓမၼပဒ။ စာ ၂၁၃-၂၃၀။

ပီတိမ်က္ရည္

 

 

 

 

ေအာက္တိုဘာလ၊၂၄ ရက္ ပါရီၿမိဳ႔ရဲ့ေမွာင္ေမွာင္မဲေနတဲ့နံနက္ ၅ နာရီမွာ ျပင္သစ္နိုင္ငံ Strasbourg ၿမိဳ႔ (ဂ်ာမနီနိုင္ငံ နယ္စပ္)၊ ဥေရာပပါလီမန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား (Sakharov Prize for Freedom of Thought) လူ႔အခြင့္အေရးဆုေပးပြဲ အမွီသြားေရာက္အားေပးရန္ ျမန္မာနိုင္ငံသား ၇ ဦး ကားတစ္စီး ယူရို ၆၀၀ နဲ႔စုငွါးၿပီး ထြက္ခဲ့ၾက ပါတယ္။  မနက္ ၁၀ နာရီ ခြဲေလာက္မွာ Strasbourg ၿမိဳ႔  European အေဆာက္အဦးဆီ ေရာက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ျမန္မာတိုက္ပံု၀တ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသားတစ္ဦး ေတြ႔လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ဂ်ာမနီနိုင္ငံ၊ ဒိန္မတ္နိုင္ငံေတြက ျမန္မာေတြျဖစ္ေနၾကပါတယ္။

ကားကို ေနရာရွာရပ္ၿပီး အေဆာက္အဦးဆီ လာခဲ့ၾကပါတယ္။ အခန္းအနားက ၁၂ နာရီမွ စမွာမို႔ အခ်ိန္ေစာေသး တဲ့အတြက္ အေဆာက္အဦးေရွ႕မွာေစာင့္ရင္း အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုေတြ ရိုက္ ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၁ နာရီေက်ာ္လာလို႔ အေဆာက္အဦးထဲ ၀င္ရမဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မတို႔ ေစာင့္ေနတဲ့ အေဆာက္အဦးကေန ၀င္လို႔မရဘူးတဲ့။ သူ႔ေနာက္မွာရွိတဲ့ အေဆာက္အဦးက ၀င္ရမယ္တဲ့။                  ၀င္ရမဲ့ အေဆာက္အဦးက ေၾကာျခင္း ကပ္ေနေပမဲ့ ေခ်ာင္းျခားေနတဲ့အတြက္ ျဖတ္လို႔ရမဲ့ တံတားဆီ သြားၾက ရပါတယ္။ ကားျပန္ယူၿပီ ေခ်ာင္းျဖတ္ မယ္ဆိုေတာ့လည္း တံတားက ကားျဖတ္လို႔မရဘူး။

အခန္းအနားမမွီမွာ စိုးတဲ့အတြက္အေျပး အလႊား သြားၾကပါတယ္။ အဖြဲ႔ထဲမွာ ဂ်ာမနီက အသက္ ၈၁ ႏွစ္ အန္ကယ္ပါလာလို႔ သူေလ်ာက္မွေလ်ာက္နိုင္ပါ့မလားလို႔ စိတ္ပူေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အံၾသစရာ လူငယ္ ေတြနည္းတူ ေလ်ာက္နိုင္တာေတြ႔ရလို႔စိတ္ေအးသြားပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ မၾကာပါဘူး ဒိန္မတ္က အမ်ိဳးသမီးရဲ့ညာဘက္ေဒါက္ဖိနပ္ကေဒါက္ျပဳပ္ထြက္သြားပါတယ္။ ဖိနပ္ခၽြတ္ေလ်ာက္ဖို႔ကလည္းရာသီဥတုေအးတာရယ္၊ နိုင္ငံျခားသားအျမင္မွာ မတင့္တယ္တာရယ္ ေၾကာင့္္ဒီအၾကံကိုစြန္႔လႊတ္လိုက္ရပါတယ္။။ ဖိနပ္တစ္ဘက္ျမင့္၊တစ္ဘက္နိမ့္နဲ႔ေလ်ာက္ဖို႔ကလည္းေလ်ာက္လို႔မရတာေၾကာင့္ ဘယ္ဘက္က ေဒါက္ကို ျဖဳတ္ဖို႔ႀကိဳးစားၾကပါတယ္။ ျဖတ္ခ်င္ပါတယ္ဆိုမွ ေဒါက္ကေတာ္ေတာ္နဲ႔ျဖဳတ္လို႔မရဘူး။ ရာသီဥတုေအးေပမဲ့ အခ်ိန္မမွီမွာစိုးလို႔ေခၽြးစေလးေတြထြက္စျပဳလာပါတယ္။ ကံေကာင္းစြာ ေနာက္ဆံုးမွာေဒါက္ျဖဳတ္လို႔ရ သြား ပါတယ္။ အျမန္ေျပးၾကရင္း ၀င္ရမဲ့အေပါက္ေရာက္ လာပါ တယ္။ ၀င္ေပါက္ေတြကလည္းအမ်ားႀကီး၊ ဘယ္ကေန    ၀င္ရမွန္းလဲမသိ။ အခန္းအနားဆီေခၚသြားမဲ့ ျပင္သစ္အမ်ိဳးသမီးက အရင္ေရာက္ႏွင့္တဲ့ျမန္မာအဖြဲ႔ကိုအထဲသြင္းသြားၿပီတဲ့။ ဒုကၡပဲ အပင္းပန္းခံၿပီး လာခဲ့သမွ် အလကားျဖစ္သြားၿပီလား။

ေတာ္ေသးတယ္။ ျပင္သစ္အမ်ိဳးသမီးထြက္လာပါတယ္။ လံုျခံဳေရး အရ ေလဆိပ္ေတြမွာစစ္သလို ပါလာတဲ့ပစၥည္းေတြနဲ႔လူတစ္ဦးဆီစစ္ေဆးပါတယ္။ ဆုေပးတဲ့ခမ္းမထဲ မ၀င္ရေသးပါဘူး။ လာေခၚမဲ့သူကိုေစာင့္ေနရပါတယ္။ မနက္ေစာေစာထြက္လာရတဲ့အျပင္ စိတ္ေရာ လူေရာ ပန္းသြား တဲ့အတြက္အႏၱရာယ္မလြယ္နိုင္လို႔ အိမ္သာရွာေတာ့ မေတြ႔ပါဘူး။ အေဆာက္အဦးမွာ ေတြ႔တဲ့               ၀န္ထမ္းေတြကိုေမးမွသူ႔ ကပ္ပါးနဲ႔ အထဲ၀င္ၿပီးလိုက္ျပပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနလို႔ ၀င္လို႔မရပါဘူး။ ေနာက္ထပ္အိမ္သာထပ္ရွာရျပန္ပါတယ္။ ေတြ႔ပါၿပီ။ အခုမွအႏၱရာယ္လြယ္ ထား ရာက ေျဖရွင္း နိုင္ၾကပါ ေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့တစ္ေယာက္ေသာသူမွာေတာ့ အႏၱရာယ္ထုပ္ႀကီး လမ္းမွာတင္ ထြက္က် သြားခဲ့ တယ္လို႔သိရပါတယ္။

အိမ္သာကထြက္လာၿပီးခ်ိန္မွာ ခမ္းမထဲ၀င္ဖို႔၀န္ထမ္း တစ္ဦး လာေခၚပါတယ္။ အခ်ိန္ကလည္း   ၁၂ နာရီထိုးေတာ့မယ္။ ေရွ႕မွာခမ္းမထဲ၀င္ဖို႔ေစာင့္ေနတဲ့ လူတန္းႀကီး ကလည္းနဲနဲရွည္ေနတယ္။  အခ်ိန္မွီမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔စိတ္ပ်က္ေနတုန္း ျပင္သစ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကဦးေဆာင္ၿပီး  ဒါျမန္မာအုပ္စု လမ္း ဖယ္ေပး ပါဆိုၿပီးဦးေဆာင္ၿပီးခမ္းမထဲေခၚသြားပါတယ္။ (ေနာက္မွသိရတာက အဲဒီအမ်ိဳးသမီးက             ၀န္ထမ္းမဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာနိုင္ငံကိုခ်စ္တဲ့ Strasbourg ၿမိဳ႔မွာေနတဲ့ျပင္သစ္ အမ်ိဳးသမီးပါ။ ငါကနင္တို႔နဲ႔ ကပ္လိုက္တာတဲ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အခ်ိန္မွီေရာက္လို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္)

ခမ္းမထဲကျမန္မာအဖြဲ႔အတြက္ေနရာ ေရာက္လို႔ထိုင္လိုက္တာနဲ႔ အခန္းအနားစၿပီး အေမစု ၀င္လာပါတယ္။ ဘုရားမလို႔ ခ်ိန္ကိုက္ေရာက္တာပါလားလို႔၀မ္းသာရပါတယ္။ အေမစုေျပာတာ ေတြကို ၀မ္းသာ အားရ လက္ခုတ္တီးအားေပးရတာ၊ဓါတ္ပံုရိုက္ရတာလဲ မေမာနိုင္ပါဘူး။ အခမ္းအနားၿပီးလို႔ထြက္လာေတာ့ ျဖစ္နိုင္ရင္ အေမစုကိုသီထင္းကၽြတ္လမို႔ ကေတာ့ခ်င္ေၾကာင္း ေတြ႔ခြင့္ ရမယ္ဆိုရင္ ၂ မိနစ္ေလာက္ေတြ႔ခ်င္ေၾကာင္းေျပာဆိုၾကပါတယ္။ တာ၀န္က် ၀န္ထမ္းက ျဖစ္နိုင္မယ္ေတာ့ မထင္ဘူး ဒါေပမဲ့ေမးေပးပါ့မယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အေမစုက ေတြ႔မယ္တဲ့။ အခုထမင္းေကၽြး ေနတာမို႔ ေနာက္တစ္နာရီမွထြက္လာနိုင္မယ္တဲ့။ အို ေတြ႔မယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ တစ္နာရီမက ေစာင့္နိုင္တယ္။ အေဆာက္ဦးအျပင္ထြက္ၿပီး ဓါတ္ပံု ေတြ ရိုက္ရင္းေစာင့္ေနၾကပါတယ္။ တစ္နာရီၿပည့္ပါၿပီ အေဆာက္အဦးထဲကို ခုဏကလို အစစ္ေဆး ခံၿပီးျပန္၀င္ၾကပါတယ္။ အေမစုထြက္လာပါၿပီ။ အေမစုကို ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ နီးနီးကပ္ကပ္ ျမင္ လိုက္ရတာပါ။ အေမစုက ဘာလို႔ေတြ႔ခ်င္တာလဲလို႔ေမးပါတယ္။ အဖြဲ႔ထဲက လူငယ္ တစ္ဦးက အေမစုကို သီတင္ကၽြတ္လ မွာႀကံဳႀကိဳတ္ တုန္းကေတာ့ခ်င္ပါတယ္ဆိုေတာ့။ ဒါဆိုရင္ အေမ အပါအ၀င္ အဖြဲ႔မွာပါလာတဲ့ ရဟန္းႏွစ္ပါးကို အရင္ကေတာ့ၾကမယ္။ ၿပီးမွ အေမ့ကိုကေတာ့ေပါ့ဆိုၿပီး တမံတလင္း ေပၚထိုင္ခ်လိုက္ပါတယ္။ အနားမွာရွိတဲ့့ နိုင္ငံျခားသား ေတြလဲ အံၾသသင့္ေနရာက  ဓါတ္ပံုေတြ တစ္ျဖတ္ျဖတ္ရိုက္ၾကပါတယ္။

 

               ျမန္မာနိုင္ငံတြင္သာမကနိုင္ငံတကားက ေလးစားရတဲ့ အေမစု။ မာနတရား ဆိုတာ ဘာမွ မရွိပါလား။ ရိုးသားလိုက္တာ၊ ျမန္မာဆန္ဆန္အ၀တ္၀တ္ရံုသာမဟုတ္။ ႏွလံုးသား ကလည္း ျမန္မာ ပိပိသသ ရိုးသားျဖဴစင္ပါလားဆိုတဲ့အသိေၾကာင့္ ၀မ္းသာပီတိနဲ႔အတူ မ်က္ရည္ေတြ ေ၀့ တက္လာပါတယ္။ အေမစုေျပာေနတဲ့ စကားေတြကိုနားေထာင္ရင္း ေနာက္ဆံုး အေမစုျပန္ထြက္ သြားမွ အေမစုေနာက္က အျမဲအားေပးေနပါတယ္ဆိုတဲ့စကားေတြ ပလံုပေထြးနဲ႔ ေျပာလိုက္ မိပါ တယ္။ အေမစုၾကားမၾကားေတာ့ မသိပါဘူး။ ၾကားတာမၾကားတာကအေရးမႀကီးပါဘူး။ အေမစု ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာစြာနဲ႔ တိုင္းၿပည္အက်ိဳးကို ဆက္လက္ထမ္းေဆာင္နိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း ကိုယ္တတ္နိုင္တဲ့ အခန္း႑န္ကေန အတတ္နိုင္ဆံုးအားေပးေနရမွာပါ။

လမ္းေရာက္ေတာ့မွ မနက္စာစားဖို႔ သတိရၾကပါတယ္။ လမ္းေဘး အနားယူရာေနရာမွာ ပါလာတဲ့   ေခါက္ဆြဲ ေက်ာ္ေတြထုတ္စားၾကပါတယ္။ အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ႔နဲ႔ၾကံဳခဲ့ရေပမဲ့ လာရက်ိဳး နပ္ တယ္။ ေက်နပ္တယ္။ ၀မ္းသာတယ္။ မလာနိုင္တဲ့သူေတြကိုလည္း ၾကြားရအံုးမယ္။ လို႔ တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္ေျပာ ဆိုမိၾက ပါတယ္။
 

                                                     Andrei Sakharov

 

Sakharov Prize ကိုျပင္သစ္နိုင္ငံ Strasbourg ၿမိဳ႔ ရွိဥေရာပပါလီမန္မွာ ေပးအပ္ပါတယ္။ ပထမဆံုး ဆုကို ၁၉၈၈ မွာစတင္ေပးခဲ့ၿပီး၊ႏွစ္စဥ္ေပးအပ္ပါတယ္။ အေမစုက ၁၉၉၀ ခုႏွစ္အတြက္ ရရွိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုေၾကးအေနနဲ႔ ယူရို ငါးေသာင္းျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၇၄ ႏွစ္အတြက္ Peace Prize ရရွိေသာ ဆိုဗီရက္ နိုင္ငံသား သိပၸံပညာရွင္ Andrei Sakharov ကိုဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ (Sakharov Prize for Freedom of Thought) ကို ၁၉၈၅ တြင္ဥေရာပပါလီမန္တြင္စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။  လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္း ေသာ၎၊ အဖြဲ႔အစည္း အေနအားျဖင့္၎ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚမႈအတြက္ အသက္ေပး၍ ေဆာင္ရြက္ သည္မ်ားကိုဂုဏ္ျပဳေသာဆုျဖစ္ပါတယ္။

 

**အေမ

**သမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဖခင္ကို စြန္႔လြတ္ခဲ့ရတယ္                               
**ဇနီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္ကို စြန္႔လြတ္ခဲ့ရတယ္          
**မိခင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ရင္ေသြးေတြကို စြန္႔လြတ္ခဲ့ရတယ္                               
**လူသား တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ စည္းစိမ္ေတြကို စြန္႔လြတ္ခဲ့ရတယ္
**အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြကို စြန္႔လြတ္ခဲ့ရတယ္

**အသက္ရွင္လ်က္နဲ႔ စြန္႔လြတ္ခဲ့ရတဲ့......သူ လုံးဝမစြန္႔လႊတ္တာဆိုလို႔  

ငါတို႔ျပည္သူ သန္းေျခာက္ဆယ္၊၊ ၊၊

မိုဃ္းေဇာ္ (မေန႔က စာေပေဟာေျပာပြဲမွာ ဆရာညီမင္းညိဳက အေမစု အေၾကာင္းေျပာ

သြားရင္းနဲ႔ ရြတ္ဆိုခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ)
Facebook မွကူးယူထားပါသည္။ 

 

က်မ္းကိုး
Sakharov Prize . Wikipedia