ေထရီအပဒါန္တြင္ပါ၀င္ေသာ ျမတ္ဘုရား၏လက္၀ဲေတာ္ရံ တန္းခိုးဧတဒဂ္ရ ဥပၸလ၀ဏၰာေထရီ အေလာင္း၏ တစ္ခုေသာဘ၀တြင္ ပေစၥကဗုဒၶ တစ္ပါးအား ေပါက္ေပါက္ေလွာ္ ၅၀၀ လွဴဒါန္းၿပီး ဤလွဴဒါန္းအပ္ေသာ ေပါက္ေပါက္အမွ် သားရတနာမ်ား ရ ရပါလို၏လို႔ဆုေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ ( ဒါေၾကာင့္ျမတ္ဘုရားက အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ သားေမြး ရတာ ဘယ္ေတာ့မွ မၿငီးေငြ႔ဘူးလို႔ေ ဟာခဲ့တာပဲ)။ အဲ့ဒီကုသိုလ္ေၾကာင့္ ေနာက္ဘ၀တစ္ခုတြင္ ဗာရာဏသီမင္း၏ မိဖုရားေခါင္းျဖစ္ လာပါတယ္။ ပဒုမာၾကာတြင္သေႏၶတည္ခဲ့တဲ့အတြက္ ပဒုမ၀တီဟုအမည္တြင္ပါတယ္။ ပဒုမ၀တီ မိဖုရားဟာ သူ႔ဆုေတာင္းအတိုင္း သား ၅၀၀ ေမြးဖြြါးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီသား ၅၀၀ ဟာ အသက္ ၁၆ ႏွစ္ မွာ ပေစၥကဗုဒၶာ ေတြျဖစ္သြားၾကပါတယ္။

လူအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက သား ၅၀၀ ေမြးဖို႔အတြက္ သား ၅၀၀ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ
မျဖစ္နိုင္ဘူးလို႔ေတြးမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သုတၱန္မွာေရးထားတာက သား ၅၀၀ ကိုယ္၀န္ေဆာင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သားတစ္ေယာက္ထဲကိုသာ သာမန္အတိုင္း ကိုယ္၀န္ေဆာင္ၿပီး သာမာန္အတိုင္း ေမြးခဲ့ တာပါ။ ဒါေပမဲ့ သားေမြးစဥ္ က်တဲ့ေသြးတစက္ တစ္စက္ကေန သားတစ္ေယာက္ဆီျဖစ္ခဲ့တာပါတဲ့။ ေသြးတစ္စက္ကေန သားတစ္ေယာက္  ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သာလို႔ေတာင္မျဖစ္နိုင္ဘူးလို႔ ယူဆခဲ့မိပါတယ္။

ယခု ၂၁ ရာစုမွာ ကမၻာ့ေဆးသိပၸံရွင္ေတြစုေပါင္းလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ ေသြးစက္ေတြမွာပါတဲ့
ဗီဇ (DNA) ေတြကေန  သတၱ၀ါျပဳလုပ္နိုင္ေတာ့မွ ဟုတ္ပါလား။ မွန္ပါလား လို႔သိရပါေတာ့တယ္။

ကိုယ္ဥာဏ္မမွီတာ ကိုမမွန္ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာကိုး။ ဒါေၾကာင့္ သုဘသုတၱန္မွာ ျမတ္ဘုရားက

သုဘပုဏၰားကို ျဖဴနီ၀ါ စတဲ့ အေရာင္ေတြကိုမျမင္နိုင္တဲ့ ၀မ္းတြင္းကန္း ကသူမျမင္နိုင္တဲ့ အေရာင္

ေတြရွိတယ္ ဆိုတာလည္း မယံုဘူး၊ အေရာင္ေတြကိုျမင္တဲ့သူဆို တာလည္းမရွိဘူးလို႔ ထင္ၾက၊

ေျပာၾကတယ္လို႔  ဥပမာ ေပးခဲ့တာကိုး။

က်မ္းကိုး။                                                                                                           

၁။ အရွင္ဓမၼႆာမိဘိ၀ံသ၏ ေထရီအပဒါန္ ။
၂။ မဇၥ်ိမနိကယ္၊မဇၥ်ိမပဏၰာသပါဠိေတာ္လာ ၉ ခုေျမာက္၊သုဘသုတ္။                       

အဆိုးထဲက အေကာင္း

                    Red Cross တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ဆြစ္စလန္ လူမ်ိဳး Henri Dunant

ေက်းဇဴးေတာ္ရွင္ ဓမၼေဘရီအရွင္ဝီရိယ(ေတာင္စြန္း) ရဲ “ငုံ႔ၾကည့္ ၊ ေမာ့ၾကည့္၊ တည့္တည့္ျမင္ တတ္ေစ”့  ဆိုတဲ့ေဆာင္းပါးမွာ  “အထုိက္အေလွ်ာက္ နည္းနည္းပါးပါးျဖစ္ေစ ရွိေနတဲ့ ပါရမီ ဓာတ္ခံ ကေလးေတြဟာ တစ္ခါ တစ္ခါေတာ့လည္း ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွမႈေလးေတြရဲ့ အကူအညီ အေထာက္အပံ့ကုိ ရၾကမွ ပုိျပီး ပီျပင္ ထင္ရွားလာ သလုိလုိ ျဖစ္ခဲ့ရပုံ”  မ်ားကိုေဖၚျပထားပါတယ္။
ဒီအခ်က္က က်မဘ၀အတြက္အလြန္မွန္ကန္ေနတာေတြ႔ရပါတယ္။

က်မ အေမကတစ္ဦးတည္းေသာသမီးျဖစ္ၿပီး ေတာၿမိဳ႔မွာေမြးခဲ့တဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္တစ္ရာက ျမန္မာတို႔ရဲ့
ခံယူ ခ်က္ျဖစ္တဲ့ မိန္းခေလးမ်ားအေနနဲ႔ေက်ာင္းေနစရာမလို အခ်ိန္တန္ရင္ မိဘမ်ားရွာေဖြေပးတဲ့
လင္ေယာက်္ားကရွာေဖြေၾကြးလိမ့္မယ္။ ေက်ာင္းေနလို႔စာဖတ္တတ္ရင္ ရီးစားထားလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့
အယူအဆေၾကာင့္ေက်ာင္းမေနခဲ့ရပါဘူး။ အိမ္တြင္းမႈအတတ္ပညာနဲ႔ အတြက္အခ်က္သာ သင္ခဲ့ရပါ တယ္။စစ္အတြင္း မိဘမ်ားပိုင္တဲ့ လယ္ေျမမ်ားထားၿပီးစစ္ေျပးခဲ့ရတာမို႔ ၀င္ေငြရွာနိုင္တဲ့ပညာလည္းမရွိ
ပစၥည္းဥစၥာလည္းမရွိျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

က်မ အေဖက ေတာ့ ေက်ာင္းေနခဲ့ရေသာ္လည္း ရ တန္းႏွစ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ စစ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ စစ္အတြင္းမိဘမ်ားနဲ႔ကြဲျပားသြားျခင္း၊ မိဘမ်ားပိုင္ဆိုင္တဲ့ အထည္ဆိုင္မ်ားဗံုးခ်ရာပါသြား တာေၾကာင့္ ေမေမနဲ႔ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္မွာ ကားေမာင္းသင္ၿပီးသူမ်ားကားအငွါးေမာင္းရတဲကားရိုင္ဘာျဖစ္ေန ပါတယ္။

က်မအထက္မွာသား ၃ ေယာက္နဲ႔ သမီးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ က်မ မေမြးခင္မွာ က်မရဲ့အကို ၃ေယာက္
ေရွ႔ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆိုသလိုေသဆံုးသြားၾကတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ေမေမတို႔ေျပာျပတဲ့လကၡဏာအရ အကို
တစ္ေယာက္မွာ တစ္ကိုယ္လံုးကအက်ိတ္ေတြေရာင္လာၿပီးေသဆံုးတာေၾကာင့္ အက်ိတ္ကင္ဆာျဖစ္ဖို႔
မ်ားပါတယ္။ က်န္အကိုကေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုးေရာင္ ၿပီးဆံုးတယ္ဆိုေတာ့ ခေလးေတြမွာ အျဖစ္မ်ားတဲ့ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါလို႔ထင္ပါတယ္။ က်န္အကိုကေတာ့ နမိုးနီးယားနဲ႔ေသဆံုးတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က နမိုးနီးယားျဖစ္ရင္ ပိုးသတ္ေဆးေတြမရွိေသးတာေၾကာင့္ယခုေခတ္ ကင္ဆာျဖစ္ သလိုပဲ ေသၾကရတာပါပဲ။

က်မ ကိုယ္၀န္နဲ႔ ေမေမလိမ့္က်ၿပီး ညာလက္ေကာက္၀တ္က်ိဳးသြားပါတယ္။ တရုပ္ေဆးေတြနဲ႔ကုသ ခဲ့ရ တဲ့အတြက္ လက္ကပံုမမွန္ပဲဆက္သြားလို႔ ေသဆံုးတဲ့အထိ ညာလက္နဲ႔ အေသးစိတ္လႈပ္ရွားမႈ ဥပမာ
အပ္ကဲ့သို႔ေသာေသးငယ္ေသာပစၥည္းမ်ားကိုကိုင္လို႔မရပါဘူး။

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အေဖေမာင္းတဲ့ကားကို စဥ့္အိုးတန္းက ကမ္းစပ္မွာရပ္ထားၿပီးထမင္းသြားစားစဥ္ ကားက
ေရထဲသူ႔ဘာသာက်သြားတဲ့အတြက္ မရွိရတဲ့ၾကားထဲက ကရိန္းနဲ႔ဆြဲတင္ရတယ္တဲ့။ ေမေမကသူ႔မွာ၀တ္ ထားတဲ့လက္၀တ္လက္စားေတြေရာင္းၿပီးအိမ္ဆိုင္ေလးဖြင့္ၿပီးတဘက္တလမ္းမွ၀င္ေငြရေအာင္ရွာေပမဲ့ လုပ္ငန္း မကၽြမ္းက်င္မႈေၾကာင့္ မျမတ္ပဲ အရင္းပါေပ်ာက္ခဲ့ပါ တယ္။ ေမေမတို႔ရဲ့စီးပြါးေရးကလည္းအလြန္႔ကို
က်ဆင္းေနပါတယ္။ အေဖမွာ၀တ္စရာရွပ္အက်ီ ၤတစ္တည္သာရိွတာမို႔ အေဖအလုပ္ကျပန္လာတာနဲ႔
ခ်က္ခ်င္းေလ်ာ္ၿပီး တစ္ညလံုးေျခာက္ေအာင္လွမ္းထားရေၾကာင္း မိုးရြာလို႔ မေျခာက္ရင္ မနက္၀တ္ဖို႔အိမ္နီး
ခ်င္းဆီကမီးပူငွါးၿပီးတိုက္ရတယ္တဲ့။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာေမြးလာရတဲ့က်မကို ေက်ာင္းလခ ေပးရတဲ့
ေက်ာင္းမွာမထားနိုင္တာေၾကာင့္ ပိုက္ဆံမေပးရတဲ့ ဓမၼာရံုေက်ာင္းမွာထားခဲ့ပါတယ္္။

ဓမၼာရံုေက်ာင္းဆိုတာ ရပ္ကြက္ဓမၼာရံုရဲ့ေအာက္မွာ တစ္တန္းကေန ေလးတန္းအထိအစိုးရမူလတန္းအျဖစ္
လုပ္ထားတဲ့ေက်ာင္းပါ။ ေက်ာင္းမွာ အခန္းဖြဲ႔ထားျခင္းမရွိပါဘူး။ ေလးတန္းစလံုးကေက်ာင္းသားေတြ အတူတူစာသင္ရတာပါ။ ၅ တန္းေရာက္ေတာ့ အစိုးရအထက္တန္းေက်ာင္းကိုေျပာင္းေနရပါတယ္။

၅ တန္းက်မွ A,B, C, D စသင္ရပါတယ္။ ၈ တန္းေရာက္ေတာ့ tense ေတြသင္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့
က်မ သိပ္နားမလည္ပါဘူး။ go  ကေနဘာျဖစ္လို႔ goes ျဖစ္သြားမွန္းလည္းမသိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ၁၀ တန္း
ေရာက္လာပါတယ္။ ၁၀ တန္းက အဂၤလိပ္စာသင္တဲ့ဆရာမက မင္းတို႔ရဲ့ အဂၤလိပ္စာကသိပ္ကိုညံ့ေနတယ္။
တတ္ေအာင္သင္ေနဖို႔အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး။ စာေမးပြဲေအာင္ေအာင္ပဲလုပ္ရေတာ့မယ္ဆိုၿပီး အဂၤလိပ္ text
(Anapuna ဆိုတဲ့စိတ္၀င္စားစရာမေကာင္းတဲ့ ျမန္မာေတြအတြက္လည္းအသံုးမ၀င္လွတဲ့ ေတာင္တတ္တဲ့ အေၾကာင္း) ထဲက တစ္ေန႔တစ္ပုဒ္ကို အေခါက္ ၅၀ ေရးခိုင္းပါတယ္။ အဓိပၸါယ္မသိပဲ အလြတ္ရ ေအာင္
လုပ္ခိုင္းတာပါ။ စာေမးပြဲေမးခြန္းမွာ reading conprehension ဆိုတဲ့ ေမးခြန္း တစ္ခုပါ ပါတယ္။  အေၾကာင္း အရာတစ္ခုကိုေရးထားၿပီး အဲ့ဒီအေၾကာင္းကို နားလည္လား ဆိုတာစမ္းတဲ့အေနနဲ႔ေမးခြန္းေတြ ေမးထားပါတယ္။ က်မ reading conprehension မွာေရးထားတာေတြ ဘာမွနားမလည္ပါဘူး။ ဒါေႀကာင့္ေမးခြန္မွာပါတဲ့စာေၾကာင္းေတြကို reading conprehension ထဲမွာရွာၿပီး ကူးေရးေပးလိုက္ ပါတယ္။

က်မ ၅ တန္းေလာက္မွာ ေမေမတို႔စီးပြါးေရးေတြအစဥ္ေျပလာလို႔ ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္တဲ့ က်မ ေမာင္ကို လက္ပတ္နာရီတစ္လံုး၀ယ္ေပးပါတယ္။ က်မ ၁၀ တန္းေျဖမဲ့ေန႔မွာ ေမေမက ေမာင္ေလးရဲ့ လက္ပတ္ နာရီကို က်မပတ္သြားဖို႔ ေမာင္ေလးစီကယူေပးပါတယ္။ က်မလည္း နာရီကို အခ်ိန္တိုက္ၿပီး စာေမးပြဲသြား ေျဖပါတယ္။ စာေျဖေနရာက နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခ်ိန္ျပည့္ကာနီးေနၿပီးမို႔ အျမန္ဆံုးေရးေနပါတယ္။
က်မနာရီအခ်ိန္ျပည့္လို စာေျဖတာခဏနားၿပီးပတ္၀န္က်င္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ခန္းလံုးၿငိမ္ေနၿပီးွ
စာရြက္ထပ္ေတာင္းေနတာေတာင္ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ က်မေျဖထားတဲ့ အေျဖစာရြက္ျပန္ၾကည့္ၿပီး က်န္ေန တာေတြထပ္ေရးစရာမရွိလို႔ မွ်ားေတြျပၿပီးေျဖခဲ့ရပါတယ္။ က်မအေျဖစာရြက္က အေျဖစာရြက္နဲ႔မထူပဲ ေျမပံုတစ္ခုလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ (ပထမဆံုးအႀကိမ္ က်မ နာရီတိုက္တာ မွားၿပီး တစ္ နာရီေစာ ေနတာ ေနာက္မွ သိရပါတယ္။) အဲ့ဒီကထဲက က်မစာေမးပြဲေျဖတိုင္း ေနာက္ထပ္ ေရးလို႔ရေအာင္ ေဘးႏွစ္ဘက္မွာ ေနရာမ်ားမ်ားခ်န္ထားတဲ့အျပင္ စာတစ္ေႀကာင္းနဲ႔တစ္ေၾကာင္းမွာလည္း ေနရာခ်န္ ေရးပါတယ္။ ( double spacing) ဒါေၾကာင့္က်မ ပထမ မိနစ္ ၃၀ ေလာက္ကထဲက စာရြက္ထပ္ေတာင္းရပါတယ္။ က်မ သူငယ္ခ်င္း ေတြက က်မ နားမွာမေျဖခ်င္ဘူးတဲ့ ငါတို႔ကစဥ္းစားလို႔မရေသးဘူး နင္က စာရြက္ထပ္ေတာင္း ေနၿပီ စိတ္ဓါတ္က်တယ္တဲ့။  အဲ့ဒီအက်င့္ေၾကာင့္ က်မနဲ႔စာတူတူက်က္တဲ့ က်မသူငယ္ခ်င္းထက္က်မကအမွတ္အျမဲပိုရပါ တယ္။ စာေမးပြဲမွာ ေမးတာထက္ပိုေျဖလို႔ အမွတ္ႏႈတ္တာမွမဟုတ္တာ။ ေမးတာ မပါရင္ သာ အမွတ္ႏႈတ္ခံရတာပါ။ (က်မ သူငယ္ခ်င္းက က်မ ရႈိတယ္လို႔ထင္ရွာတယ္။ ဒီျပင့္ကံေတြမေကာင္းေပမဲ့ ကံေကာင္းစြာက်မ မွာအဲ့ဒီလို စိတ္ဆိုးစိတ္ယုတ္မ်ိဳးပါမလာခဲ့ဘူး။)

အခ်ိန္ျပည့္ေနၿပီးအထင္နဲ႔အျမန္ေရးခဲ့တာမို႔ က်မစာေရးတာလဲအလြန္ျမန္သြားပါတယ္။ စာေရးျမန္ တာ
 ေၾကာင့္ စာေမးပြဲမွာ ေမးခြန္အကုန္၊အေျဖအျပည့္အစံုေရးနိုင္တဲ့အျပင္ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ lecture
ကိုအျပည့္အစံုလိုက္ေရးနိုင္ပါတယ္။

၁၀ တန္းေအာင္စားရင္းထြက္ေတာ့ ဂုဏ္ထူးႏွစ္ခုနဲ႔ေအာင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က tution ေတြမရွိေသးတဲ့ အခ်ိန္၊ဂုဏ္ထူးေတြေပၚကာစပါ။ အမွတ္ျပည့္တာေၾကာင့္ေမေမတို႔ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ေဆးေက်ာင္းကို ေရာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္နဲ႔ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေဆးေက်ာင္းမွာ အဂၤလိပ္လိုေရးထားတာကို ျမန္မာ အဂၤလိပ္ေရာ္ၿပီး သင္ပါတယ္။ ေျဖတဲ့အခါ အဂၤလိပ္လိုျဖစ္ျဖစ္၊ အဂၤလိပ္ျမန္မာ ေရာ္ၿပီးျဖစ္ျဖစ္ ေျဖနိုင္ ပါတယ္။ က်မ အေနနဲ႔ အဂၤလိပ္လိုမကၽြမ္းက်င္တာမို႔ေဆးေက်ာင္းမွာ သူမ်ား တကာေတြ ဘာသာရပ္ကို ေလ့လာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မက အဂၤလိပ္ဘာသာကို ပါေလ့လာေနရ ပါတယ္။

ရုပ္ရွင္နဲ႔ ၀တၳဳသိပ္ႀကိဳက္တဲ့ က်မ ေဆးေက်ာင္းေရာက္ကထဲက ရုပ္ရွင္နဲ႔ ၀တၳဳကိုစြန္႔လႊတ္ခဲ့ရပါတယ္။
ေက်ာင္းမွာလူၾကားထဲ စာေမးခံရၿပီး မေျဖနိုင္မွာစိုးလို႔ အေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ တက္ထရြန္ေလာင္းေျဗာင္
အက်ီ ၤေတြသာ၀တ္ခဲ့ပါတယ္။ အလွျပင္ဖို႔ဆိုတာေတာ့ေ၀းေရာပဲ။ သနပ္ခါးဘဲၾကားနဲ႔က်စ္ဆံမီးတစ္ေခ်ာင္း
ထဲသာက်စ္ေလ့ရွိပါတယ္။ အခ်ိန္မရွိတာေရာ။ စာေတာ့မရဘူး။ အလွေတာ့ျပင္နိုင္တယ္လို႔ အေျပာခံရမွာ ေၾကာက္တာလဲ ပါ ပါတယ္။

ပထမႏွစ္မွာ အဂၤလိပ္စာသင္ရပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ဟာ က်မအတြက္ စိတ္ဆင္းရဲ စရာ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္ပါပဲ။ အဂၤလိပ္စာသင္ခ်ိန္မွာ အဂၤလိပ္လိုအမ်ားဆံုးေျပာတာမို႔ က်မ ဘာမွနားမလည္ပါဘူး။ ေက်ာင္းသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူငယ္တန္းကထဲကအဂၤလိပ္စာသင္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းေတြကလာတာမို႔
သူတို႔ကေတာ့နားလည္ပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာဆရာက (listening comprehension အေနနဲ႔ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကိုဖတ္ျပၿပီးေမးခြန္းေတြေမးတာပါ။) သင္ခန္းစာမွာ ဟင္နရီဒူနံ အေၾကာင္းဖတ္ျပပါတယ္။ က်မ ဘာမွနားမလည္ပါဘူး။ ဟင္နရီဒူနံ ဆိုတဲ့စကားလံုး ပဲၾကား ေနပါတယ္။ ဟင္နရီ ဆိုတာ အဂၤလိပ္နံမည္ ဆိုတာ ေတာ့က်မသိပါတယ္။ ဒူနံ ဆိုတာမ်ိဳးရိုးနံမည္ဆိုတာမသိပါဘူး။ က်မသိတာက ဒူးနံ႔ တယ္ဆိုတဲ ျမန္မာစကားပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘာလို႔ ဟင္နရီ ဆိုတဲ့လူ ဒူးနံ႔တဲ့အေၾကာင္း ကို ဘာလို႔မ်ားႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ဖတ္ျပပါလိမ့္လို႔သာေတြးေနခဲ့မိပါတယ္။ ေနာက္မွ နံနည္ေက်ာ္  red cross အဖြဲ႔ႀကီးတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့
ဟင္နရီဒူနံ  Henri Dunant မွန္းသိရတယ္။

ပထမႏွစ္ (botany) သစ္ပင္ေတြ အေၾကာင္းသင္ရတဲ့ lecture မွာ lecture  ေပးတဲ့ botany ဌာနက ပေရာဖက္စာက သစ္ပင္ရဲ့အျမစ္ကေန သစ္ပင္ထိပ္ဖ်ားကိုေရေတြဘယ္လိုေရာက္တယ္ ဆိုတာ သင္ပါ တယ္။ သစ္ပင္ထိပ္ဖ်ားမွာေရေတြ minimum ေရာက္ရင္ အျမစ္ကေရေတြသစ္ပင္အေပၚကိုတြန္းပို႔ေပး လိုက္ၿပီး၊ေရေတြ maximum ေရာက္ရင္ အျမစ္ကေရေတြ သစ္ပင္အေပၚကိုတြန္းပို႔မႈရပ္လိုက္ ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ မသိတာရွိရင္လည္းသူ႔အခန္းမွာ အခ်ိန္မေရြးလာေမးနိုင္ေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ က်မရဲ့ အက်င့္တစ္ခုက က်မနားမလည္တာကို အေသမွတ္လို႔မရတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ပေရာဖက္စာကို စာ သြား ေမး ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ က်မ ေက်ာင္းက က်မတစ္ေယာက္ထဲေဆးေက်ာင္းေရာက္ခဲ့တာမို႔က်မ မွာ သူငယ္ခ်င္းလည္းမရွိတာမို႔ က်မတစ္ေယာက္ထဲ ပေရာဖက္စာအခန္းသြားခဲ့ပါတယ္။ က်မ မွာ သူငယ္ခ်င္း မရွိတာ ေတာင္ေက်းဇဴးတင္ရမလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့က်မ အရွက္ကြဲခဲ့လို႔ပါ။
ပေရာဖက္စာက lecture တံုးကလိုပဲ ျပန္ရွင္းျပပါတယ္။ က်မက အားလံုးနားလည္ေၾကာင္းက်မ နားမလည္တာက minimum နဲ႔ maximum ဆိုတာပါလို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ပေရာဖက္စာက သူ႔နဖူးလက္နဲ႔
ရိုက္ၿပီး မင္းဘယ္ေက်ာင္းကေအာင္တာလဲလို႔ေမးပါတယ္။ minimum  ဆိုတာအနည္းဆံုး၊ maximum
ဆိုတာအမ်ားဆံုးဆိုတာ က်မ နားမလည္ခဲ့တာပါ။ က်မေဆးေက်ာင္းေရာက္တဲ့အထိ အဂၤလိပ္ျမန္မာ
အဘိဓါန္ေတာင္မႀကည့္တတ္ခဲ့တာပါ။ ပေရာဖက္စာ ေတာ့ က်မ ခံုနံပတ္မွတ္မိေတာ့မွာပဲ စာေမးပြဲက်ရင္
ေတာ့ သိေတာ့မွာပဲဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔က်မႀကိဳးစားလိုက္တာေနာက္ဆံုးစာေမးပြဲမွာ botany နဲ႔ zoology ႏွစ္ခုေပါင္းတဲ့  Biology subject မွာ ဂရိတ္ ၅ ခုမွာ ၅ နဲ႔ေအာင္ခဲ့ပါတယ္။

ေဆးတကၠသိုလ္မွာ အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုေက်ာ္လႊာခဲ့ရတာေၾကာင့္က်မ ေတာ္ေတာ္တန္တန္ အခက္ အခဲေတြကို ေအာင္ျမင္စြာေက်ာ္လႊားနိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၄ က်မ အပါအ၀င္ ျပင္သစ္နိုင္ငံကို ျမန္မာ ဆရာ
၀န္ ၃ ေယာက္ ပညာေတာ္သင္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ က်န္တဲ့ ၂ ေယာက္က ႏွလံုး ေရာဂါအထူးကုဆရာ၀န္
ၾကီးနဲ႔ အရိုးအေၾကာအထူးကုဆရာ၀န္ပါ။

အရိုးအေၾကာအထူးကုဆရာ၀န္က လူငယ္ဆရာ၀န္ပါ။ အထူးကုေအာင္ၿပီးတာမၾကာေသးပါဘူး။ ျပင္သစ္ ကို တစ္ႏွစ္ပညာသင္လာရတာပါ။သားဦးေလးေမြးထားတာလည္းမၾကာေသးဘူးလို႔သိရပါတယ္။ ပထမ ၆ လမွာ ျပင္သစ္စကားသင္ေစပါတယ္။  ေနာက္ ၆ လမွာ အရိုးအေၾကာေဆးရံုကိုပို႔လိုက္ပါတယ္။ ျပင္သစ္စာသင္ေတာ့မွ ခက္ပါတယ္ဆိုတဲ့အဂၤလိပ္စာဟာအလြန္လြယ္ေနတာသိရပါတယ္။ (က်မ ျပင္သစ္စာ သင္ေနတာ ၁၀ ႏွစ္နီးပါးရွိပါၿပီ အခုထက္ထိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မေျပာနိုင္ေသးပါဘူး။) အရိုးအေၾကာအထူးကုဆရာ၀န္ေလးလဲ ျပင္သစ္စကားေကာင္းေကာင္းနားလည္းမလည္ ေျပာလည္း မေျပာနိုင္တာေၾကာင့္ ေဆးရံုကလူနာေတြနဲ႔ စကားေျပာလို႔မရျဖစ္ေနပါတယ္။ ခြဲစိပ္ခန္းထဲ၀င္ၿပီးခြဲစိပ္ဆရာ၀န္ႀကီးကိုကူညီရတဲ့အခါၾကေတာ့လည္း mask  တတ္ထားတဲ့ ဆရာ၀န္ႀကီးေျပာတဲ့ စကားေတြကို နားမလည္နိုင္တဲ့အတြက္ ခြဲခန္းထဲမွာလည္း အဆင္မေျပျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ လူငယ္ဆရာ ၀န္ေလးလည္း စိတ္ဓါတ္ေတြက်ၿပီး တစ္ေန႔မွာ ျမန္မာသံရံုကိုဖုန္းဆက္လာပါတယ္။ ျပင္သစ္ေတြကတင္ က်ေနာ့္ကိုဆန္႔က်င္ တာ မဟုတ္ဘူး။ ျပင္သစ္ရထားေတြကပါက်ေနာ့္ကိုဆန္႔က်င္ ေနၾကတယ္။ က်ေနာ္က ေတာင္ဘက္ကိုသြားဖို႔ေတာင္ဖက္သြားတဲ့ ရထားစီးရင္ ရထားက ေျမာက္ဘက္ သြားတယ္။ က်ေနာ္က ေျမာက္ဘက္ကိုသြားဖို႔ေျမာက္ဖက္သြားတဲ့ ရထားစီးရင္ ရထားက ေတာင္ဘက္ သြားတယ္ လို႕ေျပာတာနဲ႕သူ႔ကို သံရံုး ေခၚလာၿပီး၊ စိတ္ေရာဂါအထူးကုနဲ႔ျပ၊ေဆးတိုက္ၿပီး ရန္ကုန္ျပန္ပို႔လိုက္ရပါတယ္။

ႏွလံုးအထူးကုဆရာ၀န္ႀကီးကေတာ့ ၃လ သာလာရတာမို႔ ျပင္သစ္စာ မသင္ရပါဘူး။ သူလည္း ဘာသာစကားျပႆနာ (language barrier)  ေၾကာင့္ လူနာနဲ႔လည္းဆက္သြယ္လို႔မရ၊ က်န္တဲ့ျပင္သစ္ ဆရာ၀န္ေတြနဲ႔လည္းဆက္ဆံ လို႔မရတာေၾကာင့္ ၃လ မျပည့္ခင္ ျပင္သစ္ေတြမသိေအာင္ တိတ္တဆိတ္ ရန္ကုန္ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီထဲကျမန္မာပညာေတာ္သင္ေတြကို အျပန္ေလယာဥ္လက္မွတ္ ေပး မထားေတာ့ပါဘူး။

က်မကေတာ့ ငွက္ဖ်ားနဲ႔ပတ္သက္တဲ့သုေတသနလုပ္ဖို႔ေနာက္ဆံုးေပၚနည္းပညာေတြသင္ဖို႔ WHO အေထာက္အပံ့နဲ႔ ပါရီၿမိဳ႔က Pasteur Institute ကို ပထမဆင့္အေနနဲ႔ တစ္ႏွစ္ လာရပါတယ္။ သုေတသနလုပ္ရတာဆိုေတာ့ ေဆးရံုမွာေလာက္ လူေတြနဲ႔ဆက္ဆံမႈမရွိလို႔ သူတို႔ေလာက္ေတာ့ အေျခအေနမဆိုးဖူးလို႔ဆိုနိုင္ေပမဲ့ အေရွ႕နဲ႔အေနာက္ ယဥ္ေက်းမႈ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတာ၊ စကား မေပါက္တာေတြကေတာ့ ေန႔စဥ္နီးပါးေတြ႔ၾကံဳ ရပါတယ္။ ေဆးေက်ာင္းမွာ ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အခက္အခဲ ေတြေၾကာင့္က်မခံနိုင္ရည္ရွိေနပါတယ္။ တစ္ႏွစ္ျပည့္လို႔တိုင္းျပည္ျပန္ေရာက္ေတာ့ က်မ ဒါရိုက္တာက ေျပာပါတယ္။ မင္းမရူးပဲ တစ္ႏွစ္ေနနိုင္တာနဲ႔တင္မင္းကို Ph.D ေပးသင့္တယ္တဲ့။

အခက္အခဲမ်ားအားေအာင္ျမင္စြာေက်ာ္လႊားနိုင္ၾကပါေစ။

ကာၾကာထုိင္​ႏုိင္​မွ တရားရမွာလား

ကာၾကာထုိင္​ႏုိင္​မွ တရားရမွာလား
👇👇👇👇👇👇👇👇👇
{ဓမၼဒူတဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး}

ဘုန္​းႀကီးတုိ႔ ျမန္​မာႏုိင္​ငံကုိ ​ေထရဝါဒႏုိင္​ငံလုိ္​႔ ဂုဏ္​ယူ​ေနၾက
ပါတယ္​။ ​ေထရဝါဒဆုိတာ ဘုရား​ေဟာၾကား ျမတ္​တရား​ေတြကုိ
မျပဳမျပင္​ မျဖည္​့မစြက္​ မႏုတ္​မဖ်က္​ဘဲနဲ႔ ဘုရား႐ွင္​ ​ေဟာၾကား
​ေတာ္​မူခဲ့တဲ့အတုိင္​း လက္​ခံက်င္​့သုံးတဲ့ ႐ွင္​မဟာကႆပ အစ႐ွိတဲ့
မ​ေထရ္​မ်ားမွ ဆက္​စပ္​လာတဲ့ ဝါဒအတုိင္​း က်င္​့သုံးခဲ့တဲ့ ၀ါဒကုိ
​ေထရဝါဒလုိ႔ ​ေခၚပါတယ္​။ အ​ေျပာက ​ေထရဝါဒ ျဖစ္​​ေသာ္​လည္​း
အလုပ္​က ​ေထရဝါဒမဟုတ္​ဘဲ ထည္​့ခ်င္​တာ​ေတြ ထည္​့၊ ႏႈတ္​ခ်င္​
တာ​ေတြ ႏႈတ္​ ​ေနတာ​ေတြ အမ်ားႀကီးျမင္​​ေတြ႔​ေနရပါတယ္​။
အထူးသျဖင္​့ ဝိပႆနာတရား အားထုတ္​တဲ့​ေနရာမွာ ​ေထရ၀ါဒ
မက်တာ​ေတြ အမ်ားႀကီး ​ေတြ႔ရပါတယ္​။
အားထုတ္​တဲ့အခါ ဣရိယာပုတ္​ ျပင္​ မျပင္​ႏွင္​့ ပတ္​သက္​ၿပီး
​ေထရဝါဒ မက်တာ​ေတြ အမ်ားႀကီး​ေတြ႔ရပါတယ္​။ ဣရိယာပုတ္​
မျပင္​ရ၊ ၾကာၾကာထုိင္​ရမယ္​ဆုိ၍ အ​ေတာ္​ဒုကၡ​ေရာက္​ၿပီး တရား
​ေၾကာက္​​ေနသူဦး​ေရ အ​ေတာ္​မ်ားပါတယ္​။ ဒါ​ေၾကာင္​့ ဒီ​ေန႔ ၾကာ
ၾကာထုိင္​အားထုတ္​ႏုိင္​မွ တရားရမွာလား။ အားထုတ္​ရင္​ ဣရိယာ
ပုတ္​ ျပင္​သင္​့ မျပင္​သင္​့၊ ဣရိယာပုတ္​ ျပင္​လွ်င္​ ဘယ္​အက်ဳိး
အျပစ္​ ျဖစ္​ပါသလဲ စတဲ့ အ​ေမး​ေတြကုိ ​ေျဖ​ေသာအားျဖင္​့ ​ေဟာ
ၾကားပါမယ္​။

မိမိတုိ႔ အလြတ္​​ေနတဲ့ အခ်ိန္​အခါမွာ ​ေလ်ာင္​း၊ ထုိင္​၊ ရပ္​၊ သြား
​ေလးပါးဣရိယာတစ္​ပါး​ ေညာင္​း တစ္​ပါး​ေျပာင္​းလဲ​ေနၾကသလုိ
အားထုတ္​တဲ့အခါမွာလည္​း ​ေလ်ာင္​း၊ ထုိင္​၊ ရပ္​၊ သြား ​ေလးပါး
ဣရိယာ တစ္​ပါး​ေညာင္​း တစ္​ပါး​ေျပာင္​းလဲၿပီး အားထုတ္​လုိ႔ရပါ
တယ္​။ အဲဒီအ​ေပၚမွာ ဘယ္​လုိ သ​ေဘာမ​ေပါက္​ ျဖစ္​​ေနၾကသလဲ
ဆုိ​ေတာ့ -

ဣရိယာပုတ္​ ဖုံးကြယ္​အုပ္​၊
ဒုကၡမထင္​ၿပီ။
တရားနယ္​ပယ္​မွာ နားမလည္​ဘဲ အ​ေတာ္​​ေခတ္​စား​ေနတာ ႐ွိပါ
တယ္​။ ` ဣရိယာပုတ္​ ဖုံးကြယ္​အုပ္​၊ ဒုကၡမထင္​ၿပီ ´ ဆုိတာပါပဲ။
ဒုကၡကုိ ဣရိယာပုတ္​ ဖုံးထားတဲ့အတြက္​ ဒုကၡမထင္​႐ွားပါ။ ဒုကၡ
ထင္​႐ွားလာ​ေအာင္​ ၾကာၾကာ​ေလး ထုိင္​​ေပးရမယ္​လုိ႔ အယူမွား
သြားၾကပါတယ္​။ ၾကာၾကာထုိင္​လုိ႔ နာလာတဲ့ ဒုကၡကုိ သိတာကုိ
ဒုကၡသစၥာသိၿပီလုိ႔ အမွန္​မ​ေျပာႏုိင္​​ေသးပါ။ ဟုတ္​ပါတယ္​။ အထုိင္​
ၾကာလုိ႔ နာတဲ့ဒုကၡကုိ တရားအားမထုတ္​တဲ့ ပုဂၢိဳလ္​​ေတြ၊ က​ေလး
​ေတြ၊ ဘာသာျခား​ေတြ​ေတာင္​ သိပါတယ္​။ အမွန္​တကယ္​ သိရမွာ
က ႐ုပ္​နာမ္​ႏွစ္​ပါးရဲ႕ ျဖစ္​ဒုကၡ၊ ပ်က္​ဒုကၡ​ေတြကုိ သိရမွာပါ။ ဒီကုိယ္​
ႀကီးက ၾကာၾကာထုိင္​ထုိင္​ မထုိင္​ထုိင္​၊ ဘယ္​လုိ​ေန​ေန ​ေနခ်င္​သလုိ
​ေန၊ ျဖစ္​ဒုကၡ၊ ပ်က္​ဒုကၡက အျမဲ႐ွိ​ေနပါတယ္​။ အမွတ္​သတိမ႐ွိဘဲ
​ေျပာင္​း​ေရႊ႔တဲ့ ဣရိယာပုတ္​က ဖု​ံးထားလုိ႔ ျဖစ္​ပ်က္​ဒုကၡ မထင္​တာ
ကုိ " ဣရိယာပုတ္​ဖုံးကြယ္​အုပ္​လုိ႔ ဒုကၡမထင္​တာ၊ ဒုကၡထင္​​ေအာင္​
ၾကာၾကာထုိင္​ခုိင္​းမယ္​" ဆုိရင္​ မွားပါတယ္​။

ဣရိယာပုတ္​ ဖြင္​့ကာထုတ္​၊
ဒုကၡ ထင္​လာမည္​။
ျဖစ္​ဒုကၡ ပ်က္​ဒုကၡ ထင္​လာ​ေအာင္​ ႐ႈပြားအားထုတ္​ရင္​ ​ေျပာင္​း
​ေရႊ႔​ေသာအားျဖင္​့ ဣရိယာပုတ္​ကုိ ဖြင္​့ထုတ္​​ေပးရပါမည္​။ ဣရိယာ
ပုတ္​ ဖြင္​့ထုတ္​​ေပးကမယ္​ဆုိတာ ႐ႈပြားရင္​းနဲ႔ ဣရိယာပုတ္​တစ္​ပါးမွ
တစ္​ပါးသုိ႔ ​ေျပာင္​းျပင္​​ေပးရမယ္​လုိ႔ ဆုိတာပါ။ မ​ေျပာင္​းမျပင္​ဘဲနဲ႔
အၾကာႀကီး ​ေပ ထုိင္​​ေနရမယ္​လုိ႔ မဆုိလုိပါ။ မိမိတုိ႔ တစ္​သက္​လုံး
​ေနလာခဲ့တာ အမွတ္​တမဲ့ ဣရိယာပုတ္​ ​ေျပာင္​းျပင္​ၿပီး​ ေနလာခဲ့ၾက
လုိ႔ ျဖစ္​ဒုကၡ ပ်က္​ဒုကၡ မျမင္​တဲ့အတြက္​ ဒုကၡကုိ ဣရိယာဖုံးတယ္​လုိ႔
​ေခၚတာပါ။ တရားအားထုတ္​စဥ္​ ဣရိယာပုတ္​​ေျပာင္​းခ်င္​ရင္​ သတိ
ပညာနဲ႔ ​ေျပာင္​းပါ။ " ​ေျသာ္​....ငါက ခ်မ္​းခ်မ္​းသာသာ ​ေအး​ေအး​
ေဆး​ေဆး တစ္​နာရီလုံး မလႈပ္​မယွက္​ၿငိမ္​ၿငိမ္​သက္​သက္​ ႐ႈပြားခ်င္​
တာ။ ဒီ ျဖစ္​ဒုကၡ ပ်က္​ဒုကၡ​ ေတြက မထုိင္​ႏုိင္​​ေအာင္​ ႏွိပ္​စက္​​ေနလုိ႔
ဒုကၡႀကီးပါလား" လုိ႔ ဒုကၡ​ေပၚလာမွာပါ။ ဒါ​ေၾကာင္​့ ​ေျပာင္​းခ်င္​ျပင္​
ခ်င္​တဲ့အခါ မ​ေနႏုိင္​လုိ႔ ႏွိပ္​စက္​လြန္​းလုိ႔ ​ေျပာင္​းရ ျပင္​ရပါလားလုိ႔
သိၿပီး သတိထား၊ အသိတရားနဲ႔ ႐ႈပြားရင္​းျပင္​ပါ။ ​ေျပာင္​းပါ။ ဒုကၡ
ထင္​လာပါလိမ္​့မယ္​။

​ေလ်ာင္​း၍ ခ်ည္​းသာ​ေနခဲ့ပါ၊
​ေလ်ာင္​းနာနဲ႔ ​ေသမည္​။
ဣရိယာပုတ္​​ေလးပါးထဲမွာ ​ေလ်ာင္​းတာ ​ေကာင္​းတာဆုိၿပီး
​ေလ်ာင္​းခ်ည္​းပဲ ​ေနၾကည္​့ပါ။ အ​ေလ်ာင္​းၾကာရင္​ အနာ​ေရာဂါ
​ေပၚလာမွာပါ။ အခ်ဳိ႕မထုိင္​ မရပ္​ႏုိင္​၍ အိပ္​ရာထဲမွာ ​ေလ်ာင္​း​ေန
ရပါတယ္​။ ဣရိယာပုတ္​ တစ္​ပါးပ်က္​သြားလွ်င္​ ၾကာၾကာမခံပါ။
မၾကာမီ​ ေသမ​ွာပါ။

ထုိင္​၍ခ်ည္​းသာ ​ေနခဲ့ပါ၊
ထုိင္​နာႏွင္​့ ​ေသမည္​။
အမ်ားအားျဖင္​့ တရားအားထုတ္​သြားတဲ့အခါ တရားထုိင္​သြား
မလုိ႔ လုိ႔​ေျပာ​ေလ့႐ွိၾကပါတယ္​။ ထုိင္​မွတရား၊ ထသြားရင္​ တရား
မပါတာ မ်ားပါတယ္​။ ဘုရား႐ွင္​လက္​ထက္​က သာဝတၳိျပည္​မွာ
လူခုႏွစ္​ကု​ေဋ႐ွိၿပီး ငါးကု​ေဋက အရိယာပါ။ ဘယ္​ရိပ္​သာ၊ ဘယ္​
ခုႏွစ္​ရက္​၊ ၁၀ရက္​စခန္​းမွ မ​ေရာက္​ဖူးပါ။ အိမ္​မွာ​ေလ်ာ္​သလုိ
အားထုတ္​ရင္​း အရိယာျဖစ္​ၾကတာပါ။
​ေယာဂီတစ္​​ေယာက္​ ` ၾကာၾကာထုိင္​မွ တရား´ ဆုိတဲ့ ႒ာနမွာ
တရားအားထုတ္​ရာ ဒူးနာသာ အဖက္​တင္​လာၿပီး ယခုဘယ္​လုိမွ
အားထုတ္​ခုိင္​းလုိ႔ မရ​ေတာ့ပါ။ တစ္​​ေယာက္​က​ေတာ့ ​ေလငန္​း
ျဖတ္​လာတာ ယခုတုိင္​ မ​ေပ်ာက္​​ေသးပါ။
တရားဂုဏ္​​ေတာ္​ကုိ သတိျပဳပါ။ " ၾကားနာ႐ုံတင္​ အပူစင္​
၍ က်င္​့လွ်င္​ ခ်မ္​းသာ " တဲ့။ က်င္​့လုိ ဒုကၡျဖစ္​လွ်င္​ ဘုရားတရား
​ေတာ္​ ​ေထရဝါဒနည္​း မဟုတ္​ပါ။ ပုဂၢိဳလ္​တစ္​ဦးတစ္​​ေယာက္​ရဲ႕
နည္​းသာျဖစ္​တယ္​လုိ႔ မွတ္​ပါ။ တရား​ေတာ္​က မခ်မ္​းသာ​ေစ​ေသး
​ေသာ္​လည္​း မဆင္​းရဲ​ေစရပါ။

ရပ္​၍ခ်ည္​းသာ ​ေနခဲ့ပါ၊
ရပ္​နာႏွင္​့​ေသမည္​။
မထုိင္​ မ​ေလ်ာင္​းဘဲ ရပ္​၍ခ်ည္​း​ေနျပန္​က အရပ္​ၾကာရင္​ အနာ
​ေရာဂါ ​ေပၚလာျပန္​ပါတယ္​။ အနာ​ေပၚရင္​ အနာကုိ ခံစားရတဲ့
​ေဝဒနာ ​ေပၚလာမွာပါ။ အနာ​ေရာဂါက အ​ေၾကာင္​း၊ ခံစားတဲ့​ေ၀ဒ
နာက အက်ဳိးပါ။ အ​ေၾကာင္​းအက်ဳိးအ​ေနနဲ႔ သိမွာပါ။

သြား၍ခ်ည္​းသာ ​ေနခဲ့ပါ၊
သြားနာႏွင္​့ ​ေသမည္​။
မ​ေလ်ာင္​း၊ မထုိင္​၊ မရပ္​ဘဲ သြာ၍ခ်ည္​းသာ ​ေနျပန္​ပါကလည္​း
အသြားၾကာရင္​ အနာ​ေရာဂါ ​ေပၚတာပါပဲ။ ဣရိယာပုတ္​​ ေလးပါး
မွာ ဘယ္​ဣရိယာပုတ္​နဲ႔ပဲျဖစ္​ျဖစ္​ တစ္​ပါးပါးနဲ႔ အ​ေနမ်ားရင္​ အနာ
​ေရာဂါေပၚတာပါပဲ။ အနာ​ေရာဂါ​ေပၚရင္​ေ၀ဒနာလည္​း​ေပၚပါတယ္​။
အနာ​ေရာဂါက နာက်င္​ကုိက္​ခဲတဲ့ သ​ေဘာပါ။ ​ေဝဒနာက ခံစားတဲ့
သ​ေဘာပါ။ သ​​ေဘာခ်င္​းမတူပါ။ ႏွစ္​ခုစလုံး အ႐ႈခံတရားခ်ည္​းပါ၊
႐ႈပါ။ ကုန္​​ေအာင္​ မလုပ္​ပါနဲ႔။

​ေကြး၍ခ်ည္​းသာ ​ေနခဲ့ပါ၊
​ေကြးနာႏွင္​့​ေသမည္​။
ဆန္​႔၍ခ်ည္​းသာ​ေနခဲ့ပါ၊
ဆန္​႔နာႏွင္​့​ေသမည္​။
​ေကြး၍ခ်ည္​းအ​ေနမ​်ားရင္​လည္​း အနာ​ေရာဂါ​ေပၚမွာပါ။ ဆန္​႔
၍ခ်ည္​း အ​ေနမ်ားရင္​လည္​း အနာ​ေရာဂါ​ေပၚမွာပါပဲ။ အဲဒီလုိ​ ေပၚ
လာတဲ့ အနာ​ေရာဂါဟာ လုပ္​ယူလုိ႔​ေပၚလာတဲ့ အနာ​ေရာဂါပါ။
အနာ​ေရာဂါလုပ္​ယူၿပီး ​ေပ်ာက္​​ေအာင္​ တစ္​ခါတည္​းမလုပ္​သင္​့ပါ။
ဘုရား႐ွင္​က ​ေတာသစ္​တစ္​ပင္​ရင္​း ၀ါးတစ္​ပင္​​ေအာက္​ ဆိတ္​
ၿငိမ္​ရာ အရပ္​တစ္​ခုခုမွာသြားၿပီး ​ေျဖာင္​့​ေျဖာင္​့​ေလး တင္​ပ်ဥ္​​ေခြ
ထုိင္​ခုိင္​းပါတယ္​။ ဘာျဖစ္​လုိ႔လဲ။ ​ေျဖာင္​့​ေျဖာင္​့ထုိင္​မွ ဒုကၡ​ေ၀ဒနာ
​ေတာ္​​ေတာ္​နဲ႔ မ​ေပၚ​ေအာင္​ပါ။ အဆက္​​ေတြ ​ေကြး​ေကာက္​​ေနရင္​
​ေသြးသား ​ေလသြား မမွန္​တဲ့အတြက္​ မၾကာမီ ဒုကၡ​ေပၚလာတတ္​ပါ
တယ္​။ ဒါ့​ေၾကာင္​့ ၾကာၾကာထုိင္​ၿပီး ဒုကၡမ႐ွာရပါ။ တရားအားထုတ္​တဲ့ အလုပ္​ဆုိတာ ကုိယ္​ကုိခ်မ္​းခ်မ္​းသာသာထားၿပီး စိတ္​ကုိအလုပ္​လုပ္​ခုိင္​း​ေနတယ္​လုိ႔
သ​ေဘာ​ေပါက္​ထားရပါမယ္​။

ဖြင္​့၍ခ်ည္​းသာ ​ေနခဲ့ပါ၊
ဖြင္​့နာႏွင္​့ ​ေသမည္​။
မွိတ္​၍ခ်ည္​းသာ ​ေနခဲ့ပါ၊
မွိတ္​နာႏွင္​့​ေသမည္​။
မ်က္​စိကုိ ဖြင္​့၍ခ်ည္​း ၾကာၾကာ​ေနျပန္​လည္​း ဒုကၡ​ေပၚပါတယ္​။
ဒါျဖင္​့ မွိတ္​​ေနတာ ​ေကာင္​းတယ္​ဆုိၿပီး မွိတ္​​ေနျပန္​ပါက မွိတ္​နာနဲ႔
​ေသပါလိမ္​့ဦးမည္​။ ဘုန္​းႀကီးတုိ႔ ဘုရား႐ွင္​ရဲ႕ တရား​ေတာ္​ကအစြန္​း
လြတ္​တရားပါ။ အစြန္​းႏွစ္​ပါးရဲ႕ အလယ္​ကသြားမွ ဘုရားတရားပါ။
​ေထရဝါဒပါ။ ဘုရား႐ွင္​ရဲ႕ အယူအဆအတုိင္​း အားထုတ္​ပါက
အားထုတ္​ရတာ မခဲယဥ္​းပါ။ စိတ္​ ၀ီရိယပဲ လုိပါတယ္​။

႐ွဴ၍ခ်ည္​းသာ ​ေနခဲ့ပါ၊
႐ွဴသြင္​းနာႏွင္​့ ​ေသမည္​။

မိမိတုိ႔ ​ေမြးလာကတည္​းက ႐ွဴထုတ္​ ႐ွဴသြင္​းၿပီး​ေနလာခဲ့လုိ႔
မ​ေသမ​ေၾက က်န္​းမာစြာနဲ႔ ​ေနထုိင္​ႏုိင္​ခဲ့တာပါ။ မိမိတုိ႔အသက္​ဆုိ
တာ သတိထားၾကည္​့ရင္​ အႏွစ္​သာရမ႐ွိလွပါ။ တစ္​႐ွဴတစ္​႐ွဳိက္​
က​ေလးနဲ႔ပဲ အသက္​႐ွင္​​ေနတာပါ။ အသက္​သမုတ္​ နာမ္​နဲ႔႐ုပ္​ပါ။
အမွန္​တကယ္​ အသက္​ဆုိတာ မ႐ွိပါ။ တစ္​႐ွဴကတစ္​႐ွဳိက္​မလာ
ရင္​၊ တစ္​႐ွဳိက္​က တစ္​႐ွဴမလာရင္​ ​ေသပါၿပီ။
ဘုရား႐ွင္​က " ရဟန္​း​ေတာ္​မ်ား အုိ ခ်စ္​သားတုိ႔ အနာ​ေရာဂါ
ဆုိတာ တျခားရဲ႕အမည္​မဟုတ္​ပါ၊ ခႏၶာကုိယ္​ႀကီးရဲ႕အမည္​ပါတဲ့
မိမိတုိ႔ခႏၶာႀကီးနဲ႔ အ​ေနၾကာလာခဲ့​ေပမဲ့လုိ႔ ကုိယ္​့ခႏၶာအ​ေၾကာင္​းကုိ
ကုိယ္​သိ​ေအာင္​ မၾကည္​့ဘဲ သူမ်ားအ​ေၾကာင္​း အျပင္​အ​ေၾကာင္​း
​ေတြသာ လုိက္​ၿပီးစပ္​စု​ေနတဲ့အတြက္​ ကုိယ့္​ခႏၶာအ​ေၾကာင္​း မသိ
တာပါ။

မ​ေသစိမ္​့ဌာ ဣရိယာ၊
​ေရႊ႕ကာကုရမည္​။

ယခု ဘုန္​းႀကီးတုိ႔​ေဟာလုိ႔ ​ေျပာလုိ႔ ၾကာၾကာထုိင္​မယ္​ သုိ႔မဟုတ္​
ၾကာၾကာရပ္​မယ္​၊ေလ်ာင္​းမယ္​၊ သြားမယ္​ဆုိရင္​ အနာ​ေရာဂါ​ေပၚမွာ
ပါ။ အနာ​ေပၚၿပီး မ​ေသ​ေအာင္​ ဣရိယာပုတ္​​ေျပာင္​းၿပီး ​ေဆးကု​ေန
ရပါတယ္​။ ​ေအး...မ​ေသခ်င္​ရင္​ ဣရိယာပုတ္​​ေျပာင္​းၿပီး​ေဆးကုပါ
တ​ဲ့။ တခ်ဳိ့က တရားမရရင္​ မထဘူးဆုိၿပီး ထုိင္​တတ္​ပါတယ္​။အား
ထုတ္​တတ္​ပါတယ္​။ တရားမရဘဲ႐ူးသြားတာ၊ ​ေရာဂါျဖစ္​သြားတာ
​ေတြ ​ေတြ႔ရပါတယ္​။ အားထုတ္​ခါစမွာ မသိတဲ့လူ​ေျမႇာက္​​ေပးတုိင္​း
အရမ္​းမလုပ္​ပါနဲ႔။ တရားမရဘဲ တရားလန္​႔သြားတတ္​ပါတယ္​။
` တရားမရရင္​ ဒီ​ေနရာက မထ​ေတာ့ဘူး ´လုိ႔ အားထုတ္​တာ
ဘုရားအ​ေလာင္​း၊ ပ​ေစၥကဗုဒၶအ​ေလာင္​း၊ အရိယာအ​ေလာင္​းမ်ား
ဘုရား၊ ပ​ေစၥကဗုဒၶ-အရိယာျဖစ္​ခါနီးဆဲဆဲမွာျဖစ္​တဲ့ ဝီရိယမ်ဳိးပါ။
အားထုတ္​ခါစ ​ေယာဂီ​ေတြအတြက္​မဟုတ္​ပါ။
" ​ေလ်ာင္​း၍ျဖစ္​လာအ​ေညာင္​းနာ ထုိင္​ကာကုရမည္​။ ​ေလ်ာင္​း
၍ျဖစ္​လာ အ​ေညာင္​းနာ ရပ္​ကာကုရမည္​။ ​ေလ်ာင္​း၍ျဖစ္​လာ
အ​ေညာင္​းနာ သြားကာကုရမည္​ "
တရားအားထုတ္​ရင္​း ဣရိယာပုတ္​​ေျပာင္​းရ၊ ျပင္​ရ၊ ​ေရႊ႔ရတာဟာ
အနာ​ေရာဂါ ​ေပၚလုိ႔ပါ။ ဒီခႏၶာကုိယ္​ႀကီးက ဆူးၾကားထဲမွာ သီးတဲ့
ဘူးသီးပမာပါ။ အနာလြတ္​တယ္​လုိ႔ မ႐ွိပါ။ ဣရိယာပုတ္​ တစ္​ခု
​ေၾကာင္​့ ျဖစ္​တဲ့ အ​ေညာင္​းနာကုိ က်န္​တဲ့ ဣရိယာပုတ္​သုံးပါးနဲ႔
​ေလ်ာ္​သလုိ ​ေျပာင္​းၿပီး ​ေဆးကု​ေနရပါလားလုိ႔ သ​ေဘာ​ေပါက္​ပါ။
အႏၶပုထုဇဥ္​​ေတြက အဖုအက်ိတ္​စသည္​​ေပၚလာမွ အ​နာ​ေရာဂါ
​ေပၚတယ္​ထင္​ၿပီး က်န္​တဲ့အခ်ိန္​ကုိ က်န္​းမာပါတယ္​လုိ႔ ​ေျပာ​ေနၾက
ပါတယ္​။ ခႏၶာႀကီးက ႏွိပ္​စက္​​ေနတာကုိ သိ​ေအာင္​သတိထားၿပီး
အသိတရားနဲ႔​ေျပာင္​းတာျပင္​တာကုိ ဣရိယာပုတ္​ ဖြင္​့တယ္​လုိ႔ ​ေခၚ
ပါတယ္​။
ကုိယ္​႐ွိရင္​ နာက်င္​ကုိက္​ခဲမႈ ​ေရာဂါ႐ွိပါတယ္​။ မကုန္​ႏုိင္​ပါ။ စိတ္​
႐ွိရင္​လည္​း ခံစားမႈ​ေဝဒနာ ႐ွိပါမယ္​။ မကုန္​ႏုိင္​ပါ။ အနာ​ေရာဂါ​ေပၚ
တာ ​​ေပ​​ၚမွန္​းသိ၊ အနာ​ေရာဂါ​ေပ်ာက္​တာ ​ေပ်ာက္​မွန္​းသိ​ေအာင္​ ႐ွဴ
ရမွာပါ။ ကုန္​​ေအာင္​႐ွဴရမွာ မဟုတ္​ပါ။ ကုန္​​ေအာင္​႐ွဴရင္​ လဲြမွားပါ
တယ္​။

ဣရိယာစု ​ေျပာင္​းလဲမႈ၊
​ေဆးကု​ေနရသည္​။

ဣရိယာ​ေျပာင္​းတုိင္​းအနာ​ေပၚလုိ႔၊ မ​ေနႏုိင္​လုိ႔ ​ေဆးကု​ေနရပါ
လားလုိ႔ ႏွလု​ံးသြင္​း႐ွဴရင္​း၊ ပြားရင္​း​ေျပာင္​းပါ။ ​ေရပြက္​ပမာ ျဖစ္
ပ်က္​​ေနတဲ့ ႐ုပ္​၊ နာမ္​၊ ခႏၶာ​ေတြကုိ ျမင္​ပါလိမ္​့မယ္​။ ႐ုပ္​၊ နာမ္​၊ ခႏၶာ
ကုိျမင္​မွ ႐ုပ္​နာမ္​ျဖစ္​ပ်က္​ ျမင္​မွာပါ။ ျဖစ္​တာပ်က္​တာျမင္​ရင္​ ျဖစ္​
​ေၾကာင္​း ပ်က္​​ေၾကာင္​းကုိ ျမင္​​ေအာင္​ ဆက္​႐ွဳရမွာပါ။ ျဖစ္​က်ဳိး
ကုိျမင္​ရင္​ ဒိ႒ိျပဳတ္​ပါတယ္​။ ျဖစ္​​ေၾကာင္​းျမင္​ရင္​ ဝီစိကိစၦာျပဳတ္​
ပါတယ္​။

ျဖစ္​ပ်က္​ျမင္​႐ုံ ဥာဏ္​မစုံ၊
နိဗၺာန္​ဘုံတုိင္​ မဆုိက္​ၿပီ။
ျဖစ္​ပ်က္​တုိင္​းတုံ ဥာဏ္​မစုံ၊
နိဗၺာန္​ဘုံတုိင္​ ဆုိက္​​ေလမည္​။

ဦးစြာပထမ နာမ္​႐ုပ္​ကုိ ျမင္​​ေအာင္​ ႐ွဳရမွာပါ။ ​ေနာက္​ နာမ္​႐ုပ္​
ျဖစ္​ပ်က္​ျမင္​​ေအာင္​ ဆက္​ၿပီး ႐ွဳရမွာပါ။ ​ေနာက္​ ျဖစ္​ပ်က္​ကုိ ပုိင္​း
ျခားသိ​ေအာင္​ ႐ွဴရမွာပါ။ ျဖစ္​ပ်က္​ကုိ ပုိင္​းျခားသိမွ နိဗၺာန္​​ေရာက္​
မွာပါ။

​ေ႐ွ႕​ေနာက္​ ဣရိယာ ​ေျပာင္​းၿပီးကာ၊
အနာသက္​သာသည္​။

ဣရိယာပုတ္​ တစ္​ပါးက​ေန တစ္​ပါးကုိ ​ေျပာင္​းလုိက္​တဲ့အခါ
အနာ​ေရာဂါ ႐ွင္​း႐ွင္​း​ေပ်ာက္​သြားတာမဟုတ္​​ေသးပါ။ အနာ​ေရာဂါ
သက္​သာသြားတာပါ။ ​ေတာ္​​ေတာ္​ၾကာ​ေန ျပန္​​ေပၚတာပါပဲ။ ​ေပၚျပန္​
ရင္​ ဣရိယာပုတ္​ ​ေျပာင္​း​ေသာအားျဖင္​့ ​ေဆးကုရျပန္​တယ္​။

​ေဆးကုလြတ္​ကင္​း ​ေနတုံလွ်င္​း၊
စင္​းစင္​း​ေသၾကမည္​။

ၾကာၾကာထုိင္​ႏုိင္​မွ တရားရမယ္​လုိ႔ယူဆၿပီး ဣရိယာပုတ္​​ေျပာင္​း
​ေသာအားျဖင္​့ ​ေဆးမကုပါက ႐ူးၾက ႏွမ္​းၾက ​ေသၾက ​ေက်ၾကပါ
တယ္​။ မ​ေသသင္​့ဘဲ ​ေသတာ ကံ​ေၾကာင္​့ မဟုတ္​ပါ။ မညီမၫြတ္​
လုံ႔လျပဳလုိ႔ပါ။ တရားအားထုတ္​တဲ့ အလုပ္​ဟာ ဥာဏ္​အလုပ္​ပါ။
စိတ္​အလုပ္​ပါ။ ၾကာၾကာထုိင္​ႏုိင္​​ေအာင္​ ​ေလ့က်င္​့တဲ့ ကုိယ္​အလုပ္​
မဟုတ္​ပါ။

​ေလးဣရိယာ ​ေဆးကုကာႏွင္​့
မကြာ​ေန႔ရက္​ အသက္​ဆက္​၍
ခုထက္​တုိင္​သာ ​ေနႏုိင္​ပါ ဥာဏ္​မွာ လင္​းရမည္​။

ဣရိယာပုတ္​ ​ေျပာင္​း​ေသာအားျဖင္​့ ​ေဆးအကု​ေကာင္​းလုိ႔ မိမိတုိ႔
ယ​ေနတုိင္​​ေအာင္​ အသက္​႐ွည္​စြာ ​ေနရတာကုိ ဥာဏ္​ႏွင္​့ျမင္​​ေအာင္​
ၾကည္​့ပါ။ ဒီကုိယ္​ႀကီးက အနာႀကီးပါ။ အနာ​ေပၚသမွ် ဥာဏ္​နဲ႔လုိက္​
႐ႈပါ။ အနာ​ေပၚတာလည္​းသိ၊ အနာ​ေပ်ာက္​တာလည္​းသိ၊ ပ်က္​တာ
လည္​း သိ​ေအာင္​ ႐ႈရမွာပါ။ အနာ​ေပ်ာက္​တာ၊ ျဖစ္​တာပ်က္​တာကုိ
သိ​ေအာင္​ ျမင္​​ေအာင္​႐ႈရမွာပါ။ ခႏၶာကုိယ္​ႀကီး သ​ေဘာကုိသိရင္​
မလုိခ်င္​​ေတာ့ပါ။

အနာ​ေပၚလ်က္​ ​ေဆးကုခ်က္​ကုိ၊
သက္​သက္​မထင္​ ဥာဏ္​မျမင္​၍၊
အစဥ္​ပကတိ က်န္​းမာ၏ဟု၊
မသိ၀ုိးဝါး လူမုိက္​မ်ား၊
ထင္​မွား​ေနၾကသည္​။

​ေအး...မိမိကုိယ္​မိမိ အနာ​ေပၚလုိ႔​ေပၚမွန္​းမသိ၊ ဣရိယာပုတ္​
​ေျပာင္​းျပင္​​ေသာအားျဖင္​့ ​ေဆးကု​ေနရတာကုိ ​ေဆးကု​ေနမွန္​းမသိ
ရင္​ အဝိဇၨာနဲ႔ ​ေနသူပါ။ တရားအားထုတ္​​ေနသူမဟုတ္​ပါ။ ၾကာၾကာ
ထုိင္​ႏုိင္​မွ ဒုကၡ​ေပၚလာမယ္​၊ ဒုကၡထင္​လာမယ္​လုိ႔ ယူဆၿပီး ၾကာၾကာ
ထုိင္​ရင္​လည္​း အဝိဇၨာပါ။ ဝိဇၨာဥာဏ္​မဟုတ္​ပါ။
အနာ​ေပၚလာလုိ႔ ႐ႈပြားတဲ့ခါမွ အနာရဲ႕ျဖစ္​မႈ၊ ပ်က္​မႈကုိ ျမင္​
​ေအာင္​ သိ​ေအာင္​ ႐ႈရမွာ။ မ႐ႈဘဲ အနာ​ေပ်ာက္​​ေအာင္​ ႐ႈရင္​လည္​း
မမွန္​ပါ။ အနာကုိ ျဖစ္​​ေအာင္​လုပ္​ၿပီး ​ေပ်ာက္​​ေအာင္​ ပ်က္​​ေအာင္​
လုပ္​တာ သဘာဝ မက်ပါ။ နည္​းမမွန္​ပါ။ အနာကုိ​ေဝဒနာလုပ္​ၿပီး
​ေတာ့လည္​း မ႐ႈပါနဲ႔။ အနာ သက္​သာသြားတာကုိလည္​း ​ေဝဒနာ
ကုန္​ၿပီလုိ႔ မယူဆပါနဲ႔။ အမွားအဆင္​့ဆင္​့ျဖစ္​ၿပီး အပါယ္​က်ႏုိင္​ပါ
တယ္​။

​ေအး....အမွားအဆုံးအမအတုိင္​း၊ အမွား႐ႈပြား​ေနတာထက္​
မ႐ႈပြားဘဲ အလကား​ေနတာက ​ေကာင္​းပါ​ေသးတယ္​။ အမွန္​အဆုံး
အမအတုိင္​း အမွန္​႐ႈပြားနည္​းအတုိင္​း မ႐ႈပြားကလည္​း ဆင္​းရဲပါ
တယ္​။ ဒါ​ေၾကာင္​့ အမွား​ေ႐ွာင္​႐ွား၊ အမွန္​တရား ႐ႈပြားႏုိင္​သျဖင္​့
နိဗၺာန္​မ်က္​​ေမွာက္​ ဆုိက္​​ေရာက္​ႏုိင္​ၾကပါ​ေစ ကုန္​သတည္​း။

` သာဓု - သာဓု - သာဓု ပါဘုရား ´

အားလုံးသႏၱာန္​၊ အျမင္​မွန္​၊ လ်င္​ျမန္​ရ​ေစ​ေသာ္​......

(ဓမၼဒူတဆရာ​ေတာ္​ အ႐ွင္​ပညာ​ေဇာတ)

ျမန္မာစကားလံုးမ်ားေနာက္ကြယ္မွေလးနက္ေသာအဓိပၸါယ္ မ်ား။

မန္မာစကားေတြရဲ့ေနာက္ကြယ္မွာ ေလးနက္တဲ့အဓိပၸါယ္ေတြရွိပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာက ဆင္းသက္တာမ်ားပါတယ္။ ေန႕စဥ္ က်မတို႕တစ္ေတြစကားေတြေဖါင္ေနေအာင္ေျပာ ေနၾကေပမဲ့ ကိုယ္ေျပာတဲ့စကားရဲ့အဓိပၸါယ္ကိုမသိၾကတာမ်ားပါတယ္။ ဥပမာ။
၁။ တိရစၦာန္ ဆိုတာ အိပ္၊စား၊ကာမဂုဏ္ခံစားျခင္းဆိုတဲ့ သံုးမ်ိဳးကိုသာသိတဲ့ သတၱ၀ါကိုေခၚတာပါ။ ၂။ လူ႕တိရစၦာန္ ဆိုတာ (အိပ္၊စား၊ကာမ၊ ဤသံုး၀တြင္လူနဲ႕ႏြားဟာ မျခားတူတူ၊လူ လူ တစ္ခုထဲထူး၊အသိဥာဏ္တရား။) ဆိုတဲ့သီးခ်င္းစာသားထဲကလို အိပ္၊စား၊ကာမဂုဏ္ခံစားျခင္းကိုသာသိရင္ လူျဖစ္ ေနေပမဲ့ လူအစစ္မျဖစ္ေသးတဲ့သူေတြကိုဆိုလိုတာပါ။၃။ ေရွးကအဘိဓမၼာသိၾကတဲ့ သူေတြက တိဟိတ္ တိရစၦာန္ ဆိုၿပီး နာမ၀ိေသသန (adjective) တတ္ၿပီး ေတာင္ေျပာၾကပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ တိရစၦာန္ ဆိုတာေကာင္းတဲ့ ဟိတ္ သံုးပါးျဖစ္တဲ့ အေလာဘ၊အေဒါသ၊အေမာဟ တစ္ခုမွမပါဘဲပဋိေႏၶေနၾကတဲ့သူေတြမို႕ပါ။၃။ ကာမပိုင္ေယာက်္ား ဆိုတာ ေယာက်ာ္းတိုင္းကိုေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ သူမရဲ့ ကာမဂုဏ္ကိုတရား၀င္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ေယာက်္ားကိုေျပာတာပါ။ ၄။ မသိမသာ ဆိုတဲ့စကားကို မထင္ရွားတဲ့အေျပာအဆို၊အျပဳအမႈ ေတြမွာ သံုးၾက ပါတယ္။ ရပ္ရြာအေရး ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့သူ ဆိုရင္ တစ္ရပ္လံုးတစ္ရြာလံုးကသိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ရပ္အက်ိဳးရြာအက်ိဳး မေဆာင္ ရြက္တဲ့သူဆိုရင္ ဘယ္သူမွ မသိၾကပါဘူး။ အဲ့ဒီလိုလူေသတဲ့အခါ ဘယ္သူမွ မသိတဲ့ မသာအေလာင္း။ အတိုခ်ဳံးေတာ့  မသိ မသာ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ၅။ ေက်းဇူးကန္းသည္။ ကန္းတယ္ဆိုတာ မျမင္တာပါ။ မိမိအေပၚျပဳထားဖူးေသာ ေက်းဇူးတရား မ်ားကိုမျမင္ တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးရွင္အေပၚ မလုပ္သင့္တာေတြ လုပ္ၾက တာကိုဆိုလိုတာပါ။၆။ ကမ္းတက္သည္ (spoilt)။ လိုက္ေလ်ာမႈကိုအခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ပိုမိုအခြင့္အေရးယူျခင္း။ ျမစ္၊ေခ်ာင္း၊သမုဒၵရာေရေတြဟာ သဘာ၀အားျဖင့္ ကမ္းကိုေက်ာ္ၿပီးမတက္ပါဘူး။ သဘာ၀မဟုတ္ဘဲ ေက်ာ္တက္ ရင္ ေတာ့ ေရႀကီးျခင္းစတဲ့ အႏၱရာယ္ေတြနဲ႕ေတြ႕ႀကံဳပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုဘဲ အခြင့္ေကာင္းပိုယူမိရင္အႏၱရာယ္ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။ရ။ ကံတူအက်ိဳးေပး။ ကံမ နိယာမအရ ကံတစ္ခုကိုျပဳလုပ္လိုက္ၿပီဆိုရင္၊အဲ့ဒီကံရဲ့ ေကာင္းက်ိဳး၊ဆိုးက်ိဳးေတြကို ခံစား ရပါမယ္။ မိသားစုတစ္စု၊ဒါမွမဟုတ္ ကား၊ရထားစတာေတြနဲ႕အတူသြားသူေတြ အတူတူအႏၱရာယ္တစ္ခုခုနဲ႕ရင္ဆိုင္ရတာဟာေရွးဘ၀ေတြကျပဳခဲ့တဲ့ကံေတြတူၾကလို႕အက်ိဳးတူ ခံစား ရတာပါ။၈။ ကံကုန္သည္။ လူ႕ဘ၀ရဖို႕အတြက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ကံေတြကုန္သြားရင္ လူအေနနဲ႕ဆက္လက္ ရွင္သန္လို႕မရေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကံကုန္တယ္ဆိုတာ ေသဆံုးတယ္ဆိုတာထက္  ပိုၿပီး အဓိပၸါယ္ေလး နက္ပါတယ္။
၉။ ကၽြန္းကိုင္းမွီ  ကိုင္းကၽြန္းမွီ (mutual reliance)။ ကၽြန္းတစ္ခုရပ္တည္ေနဖို႕ဒီကၽြန္းမွာေပါက္ေနတဲ့ ကိုင္းပင္ေတြက ေထာက္ပံ့ပါတယ္။ ကိုင္းပင္ေတြဆက္လက္ရွင္သန္ဖို႕အတြက္လဲ ကၽြန္းရွိမွျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦးအျပန္အလွန္အမွီသဟဲျပဳၾကတဲ့အခါမွာအသံုးျပဳပါတယ္။၁၀။ ေပါ့ဆ သည္။ ေပါ့တယ္ဆိုတာ မေလးနက္တာ၊ ဆ တယ္ဆိုတာ အေလးခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ရွိ သလဲဆိုတာ လက္ေပၚတင္ၿပီးမွန္းဆၾကည့္တာ။ ဒါေၾကာင့္ မတိက်ဘူး။ အားလံုးခံ်ဳလိုက္ေတာ့ ေလးနက္မႈတိက်မႈ မရွိဘူးလို႕အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။


၁၁။ အမွတ္သညာ မရွိဘူး။ အမွားတစ္ခုခုကို အမွတ္မထားပဲ ထပ္ခါ ထပ္ခါ လုပ္ေသာအခါေျပာတဲ့စကားပါ။ ျမတ္ဘုရားရဲ့ အဘိဓမၼာေဒသနာမွာ စိတ္တစ္ခုျဖစ္တိုင္း သညာဆိုတဲ့ မွတ္တတ္တဲ့တရားသေဘာကပါေနျပီးသာျဖစ္ပါတယ္။အေျပာအဆိုအျပဳအမူအားလံုးဟာလဲ စိတ္ျဖစ္ျပီးမွျဖစ္တာမို႕ အမွတ္တားသူအေနနဲ႕ေနာက္တပ္အမွားတူမျဖစ္သင့္ပါဘူး။



ေလးနက္တဲ့အဓိပၸါယ္ေတြနဲ႕ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ျမန္မာစကားေတြကိုထိန္းသိမ္းတဲ့အေနနဲ႕ အဓိပၸါယ္ မရွိတဲ့ ဗန္းစကားေတြ (slang) မေျပာဆိုျခင္းျဖင့္  ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါဆို႕


အျခားေသာျမန္မာစကားမ်ားအျပင္။  စာလံုးေပါင္း အမွားမ်ား၊ အဓိပၸာယ္ဖြင္႕ဆိုခ်က္အမွားမ်ား၊ ေတြ႕ရွိပါက comment ေပးခဲ႕ၿခင္းၿဖင္႕ အားေပးၾကပါလို႕။

က်မ စံုေထာက္ဦးစံရွား

ေတာင္ၾကီး စပ္စံထြန္းေဆးရံု ရွိ ေသြးဘဏ္က ေရာဂါေဗဒဌာနရဲ့ လက္ေအာက္ကဌာနခြဲေလးပါ။ က်န္တဲ့ဌာနခြဲေတြက ဓါတ္ခြဲခန္း ပါ။ ဓါတ္ခြဲခန္းမွာ ေသြးဥနီ၊ ေသြးဥျဖဴနဲ႔ ေသြးဥမႊားေတြ စစ္ေဆးတဲ့ Hematology section,ေသြး၊ဆီး၊စတဲ့ ကိုယ္ထဲက အရည္အမ်ိဳးမ်ိဳးထဲမွာရွိတဲ့ ဓါတ္ေတြကို စစ္ေဆးတဲ့Biochemistry section, ကိုယ္ထဲက ထြက္ လာတဲ့ ဆီး၊၀မ္း၊စတာေတြမွာရွိတဲ့ေရာဂါပိုးေတြကိုစစ္ေဆးတဲ့Parasitology section, ကိုယ္ခႏၶာထဲမွာ ကင္ဆာ စသည္ ေရာဂါမ်ား ရွိမရွိစစ္ေဆးတဲ့Histopatholgy section ဆိုၿပီး ခြဲျခား ထားပါတယ္။

ေရာဂါေဗဒဌာနရဲ့ ဌာနမွဴးက ေရာဂါေဗဒဆရာ၀န္မႀကီးပါ။ သူ႔ေအာက္မွာ ဓါတ္ခြဲခန္းမွဴး ၂ ေယာက္ ရွိပါတယ္။ ဓါတ္ခြဲခန္းမွဴးေတြက တကၠသိုလ္က ဘြဲ႔ရေတြပါ။ သူတို႔ေအာက္မွာေတာ့ ဓါတ္ခြဲခန္း တက္နစ္ရွင္ (technician) အဆင့္ ၁၊ ေနာက္ အဆင့္၂ ၊ ေအာက္ဆံုးမွာ ဓါတ္ခြဲခန္းအကူဆိုၿပီးရွိပါတယ္။ ဓါတ္ခြဲခန္းမွဴး ၂ ေယာက္က ဓါတ္ခြဲခန္းတက္နစ္ရွင္ေတြရဲ့ စစ္ေဆး မႈေတြကို လိုအပ္သလို ျပန္လည္ စစ္ေဆးရတဲ့အျပင္ ဓါတ္ခြဲခန္းတက္နစ္ရွင္ (technician) အဆင့္၂ ေက်ာင္းသားေတြကို သင္ၾကား ပို႔ခ်ရ ပါတယ္။ ဓါတ္ခြဲခန္း တက္နစ္ရွင္ (technician) အဆင့္၂ က တစ္ႏွစ္သင္တန္းျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ႏွစ္ကို သင္တန္းသား ၁၀ ေယာက္ သင္ၾကားပို႔ခ်ပါတယ္။

ဓါတ္ခြဲခန္းမွဴး ၂ ေယာက္အနက္တစ္ဦးက အပ်ိဳျဖစ္ပါတယ္။ ဓါတ္ခြဲခန္းမွဴး ေဒၚ... နဲ႔ က်မ ေသြားဘဏ္ မေရာက္ ခင္ကပင္ ခင္မင္ၾကပါတယ္။  သူမရဲ့ အိမ္မွာ ကိုယ္ပိုင္ဓါတ္ခြဲခန္းဖြင့္ထားၿပီး. က်မကိုလည္း သူမ ဓါတ္ခြဲခန္းနဲ႔တြဲၿပီးဖြင့္ထားတဲ့ အျပင္ေဆးခန္းမွာ ဆရာ၀န္အျဖစ္တာ၀န္ယူဖို႔ကမ္းလွမ္းလာပါတယ္။ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕မွာ ညေနပိုင္းဆို လူ သိပ္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ မနက္ဖက္မွာသာ ေစ်းလာေရာင္းသူေတြ၊ အလုပ္အကိုင္နဲ႔လာၾကသူေတြနဲ႔ စည္းကား တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အျပင္ ေဆးခန္းေတြမွာ လူနာသိပ္မရွိပါဘူး။ ဘဲဥမကြဲတဲ့ ရက္ေတြသာမ်ားပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က လက္ေထာက္ဆရာ၀န္ လစာ ၄၅၀ က်ပ္နဲ႔ ဆို လူတစ္ေယာက္စာ စားေလာက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စပ္စံထြန္းေဆးရံုက လူလြတ္ဆရာ၀န္ေတြ ဘယ္သူမွေဆးခန္းမဖြင့္ၾကပါဘူး။ အိမ္ေထာင္သယ္ ႏွစ္ဦး သာ ေဆးခန္း ဖြင့္ပါတယ္။ က်မအေနနဲ႔လည္း စီးပြါးေရးေၾကာင့္ မဟုတ္ပဲ သူမကိုလည္းကူညီရင္း၊ သူမအိမ္မွာ အပ်င္းေျပ အားလူးဖုတ္ရ ေအာင္ သေဘာတူခဲ့ပါတယ္။ က်မ တီဗီေရာဂါရထားတာေၾကာင့္ ေမေမလည္း က်မကို ခ်က္ျပဳပ္ေကၽြးေမြးဖို႔ လိုက္လာပါတယ္။

ယခင္က ဆရာ၀န္အိမ္ခန္းေတြမလံုေလာက္လို႔ က်မနဲ႔ က်န္အပ်ိဳဆရာ၀န္ ေဒၚ..ကို  သူနာျပဳ ေဆာင္ မွာပဲေနေစပါတယ္။ အခု ေမေမနဲ႔အတူ ေဆးရံု၀င္းထဲက ဆရာ၀န္အခန္းရလို႔ အဲ့ဒီ မွာ ေျပာင္းေန ခဲ့ပါ တယ္။ အေဖကလည္း ေတာင္ႀကီး ၿမိဳ႔ရဲ့အေအးထဲမွာ ဘက္စ္ကားေစာင့္ရင္း အေအးမိမွာ စိုးလို႔ သူ႔ကားနဲ႔ဆင္တူ (က်မ ကားတစ္ခုခုျဖစ္ရင္ သူ ရန္ကုန္က ကားအပိုပစၥည္း ပို႔ေပးနိုင္ေအာင္လို႔) morris minor ကားတစ္စီး ၀ယ္ ေပးလိုက္ ပါတယ္။ ညေနေဆးရံုကျပန္လာၿပီး ေရမိုးခ်ိဳး၊ထမင္းစား ေသာက္ၿပီး ေမေမနဲ႔ႏွစ္ေယာက္သား၊ေဒၚ..ရဲ့ အိမ္ကို (ေဆးခန္းက အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ ဖြင့္ ထားပါတယ္) ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ေသြးဘဏ္မွာဘာမွ ထူးထူးေထြေထြ လုပ္စရာမရွိပါဘူး။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က လွ်ပ္စစ္မီးကလည္း ၂၄ နာရီ မရတာေၾကာင့္ ေဆးရံုမွာ ရွိတဲ့ generater နဲ႔ လယ္တဲ့ ေသြးသိမ္းတဲ့ အထူးေရခဲေသတၱာ(အျမဲတန္း ၄ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ရွိေအာင္လုပ္ထားေသာ) ထဲမွာ ခြဲစိပ္မဲ့ လူနာနဲ႔ ေသြးလိုအပ္တဲ့ ေရာဂါသယ္ေတြ အတြက္ လာလွဴထားတဲ့ လူနာရွင္ေတြရဲ့ေသြးေတြကို သာထားနိုင္ပါတယ္။

က်မအေနနဲ႔ ေသြးလွဴရွင္ေတြ ေသြးလွဴဖို႔ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ ျပည့္မျပည့္စမ္းသပ္ျခင္း၊ အျခားေသာ ေသြးမွတစ္ဆင့္ကူးဆက္နိုင္တဲ့ ေရာဂါမ်ားရွိမရွိေမးျမန္းစစ္ေဆးျခင္း၊ ေလာက္သာလုပ္ေပးရတဲ့ အတြက္ နလံထ အနားယူရာဌာနျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္ဇာတာပါတယ္ လို႔ေျပာရမလား ၊ က်မက အားအား မေနတတ္ဘူး။ တစ္ခုခုလုပ္ေနရမွ။ ေဒၚ ..ကို ငါ့ကို နင္တို႔ လုပ္တဲ့ ေသြးစစ္တာေတြျပေပးပါလား။ ငါတို႔ ေဆးေက်ာင္းမွာ အေျခခံ ေသြးစစ္ တာေတြသင္ခဲ့ရတယ္ဆိုေတာ့ ေဒၚ...က အဆင္သင့္ပဲ။ အဆင့္၂ ေက်ာင္းသားေတြ သင္တန္းၿပီးလို႔ျပန္သြား ၾကၿပီ၊သူတို႔ရဲ့ ဓါတ္ခြဲခန္းမွန္ဘီလူး (microscope) ေတြေတာင္ မသိမ္းရေသးဘူး။ အမကို တစ္ခု ေပးထားမယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ အမ ေလ့လာ ေပါ့ဆိုၿပီး၊ microscope ထည့္ထားတဲ့ သစ္သားဘူး တစ္ခုကို ဖြင့္ လိုက္ေတာ့ ဘူးထဲမွာ microscope မရွိပါဘူး။ microscope တစ္ခုခ်င္းကို ဘူးနဲ႔ထဲ့ၿပီး အျပင္ကဘူးကို ေသာ့နဲ႔ ပိတ္ထားပါတယ္။ ဒီဘူးက microscope ကိုယူသြားၿပီး ျပန္ ေသာ့ပိတ္ထားလို႔ အထဲမွာ ဘယ္ အခ်ိန္ထဲက microscope ေပ်ာက္ေနတယ္ဆိုတာ မသိပါဘူး။ ေဒၚ....လည္း ေတာ္ေတာ္စိတ္ပူ သြား ပါတယ္။ microscope အားလံုးကို သူမကိုယ္တိုင္ လက္မွတ္ထိုး ထုတ္ထားတာမို႔ သူမ တာ၀န္ပါ။

က်မတို႔လည္းေရာဂါေဗဒဆရာ၀န္မႀကီးကိုအက်ိဳးအေၾကာင္းတိုင္တန္းဖို႔သြားေတာ့ ဆရာမႀကီး အိမ္ျပန္ သြားၿပီ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေနာက္ေန႔မွပဲ က်မနဲ႔ အတူတူ ဆရာမႀကီးကိုသြားေရာက္တိုင္ၾကား ၾက ပါတယ္။ အံ့ၾသစြာ ဆရာမႀကီးရဲ့ မ်က္ႏွာက တစ္မ်ိဳးပဲ၊ စိတ္မ၀င္စားသလိုလို၊ တကယ္ကသူ႔မွာလည္း တာ၀န္ရွိပါတယ္။

အဲ့ဒီအခ်ိန္က ပုဒ္မ ၆၁ (ျပည္သူပိုင္ပစၥည္းအလြဲသံုးစားမႈ) နဲ႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေထာင္ က်တာ ေၾကာင့္ အလြန္ေခတ္စားေနတဲ့ ပုဒ္မ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မလည္း စိတ္မပူနဲ႔ ငါစဥ္းစားလိုက္အံုးမယ္လို႔ အား ေပးပါတယ္။ က်မ စဥ္းစားမိတာက microscope အသံုးျပဳတတ္ သူက ဓါတ္ခြဲခန္းကၽြမ္းက်င္ သူေတြပဲ ရွိ တယ္။ အဲ့ဒီသံုးတတ္သူေတြထဲမွာ ေဒၚ....ကလြဲရင္ ဘယ္သူမွ ဓါတ္ခြဲခန္းမဖြင့္ဘူး၊ ဖြင့္မယ္လို႔ ရည္ရြယ္တဲ့သူလည္းမရွိဘူး။ မသံုးရင္ ဘာအတြက္ခိုးတာလဲ၊ ေရာင္းစားဖို႔ပဲျဖစ္မယ္။ ေရာင္းစားရင္ ေတာင္ႀကီး၊ ေစ်းႀကီး တစ္ခု ပဲရွိတယ္။ ေစ်းမွာေတာင္ ေဆးခန္းေတြ၊ ဓါတ္ခြဲခန္းေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရွိမဲ့ ေဆးေရာင္း သူေတြပဲ ရွိတယ္လို႔စဥ္းစားမိတာနဲ႔ က်မ ေဆးခန္း အတြက္ေဆး ၀ယ္ေနက် ကိုဟာရွင္ ဆီ ေျပးရပါတယ္။(အဲ့ဒီအခ်ိန္က အျပင္ေဆးခန္းေတြ ယိုးဒယားက ေမွာင္ခို၀င္တဲ့ ေဆးကိုပဲ အသံုး ျပဳရတာမို႔ အတု မပါ ေစ ရန္ ေဆးေရာင္းတဲ့သူကိုမိတ္ဖြဲ႔ထားရပါတယ္)။ ကိုဟာရွင္ကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပၿပီး၊ ေဆးရံုက ေပ်ာက္သြားတဲ့ microscope ပံုသ႑န္နဲ႔ အမ်ိဳးအစားေပးၿပီး ၀ယ္ခ်င္လို႔ စံုစမ္းတဲ့ အေနနဲ႔ စံုစမ္း ခိုင္းပါတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကိုဟာရွင္က ေနာက္ေန႔ မွာသတင္းလာပို႔ပါတယ္။ သူတို႔ေတာင္ႀကီးေစ်း ထဲက ဦး- ဆီမွာရွိေၾကာင္း ၀ယ္မယ္ဆိုရင္ျပ မယ္ဆိုတာ သိရတာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ေရာဂါေဗဒ ဆရာ ၀န္ မႀကီးရဲ့ အိမ္ကို အေျပးေလး သြားေရာက္သတင္းပို႔ၾကပါတယ္။

ေရာဂါေဗဒဆရာ၀န္မႀကီးက ေတာင္ႀကီးေရာက္တာၾကာပါၿပီး ေတာင္ႀကီးေစာ္ဘြားသားနဲ႔ အိမ္ ေထာင္က်ၿပီးသားသမီးေတြေတာင္ ထြန္းကားေနပါၿပီ။ ေရာဂါေဗဒဆရာ၀န္မႀကီးရဲ့ အမ်ိဳးသားလည္း ရဲအဖြဲ႔နဲ႔ ေစ်းထဲက ဦး- ဆိုင္ကိုသြားရွာေတာ့ေပ်ာက္ေနတဲ့microscope ကို လက္ရဖမ္းမိပါတယ္။ ေဆးရံုက သန္႔ရွင္းေရးအလုပ္သမား ဦးရခိုင္က ေရာင္းဖို႔ေပးထားတာလို႔ ထြက္ဆိုပါတယ္။ ဦးရခိုင္ကို ဖမ္း ေတာ့ သူ႔ဖခင္ရခိုင္မွာအသဲအသန္ေနမေကာင္းေနေၾကာင္း သံႀကိဳးရတာေၾကာင့္အေရးေပၚလိုက္သြားဖို႔ စရိတ္ လို လို႔ ခိုးမိပါ တယ္လို႔ အစစ္ခံပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးရခိုင္အေနနဲ႔ ဓါတ္ခြဲခန္းထဲမွာဘူးနဲ႔သိမ္း ထားတဲ့ microscope ရွိတယ္ဆိုတာ၊ ေရာင္းစားလို႔ရတယ္ ဆိုတာ၊ ေသာ့ပိတ္ထားတဲ့ဘူးဖြင့္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္နိုင္ ပါ ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဦးရခိုင္က သူ႔ဘာသာ လုပ္တာပါလို႔ ေျဖာင့္ခ်က္ေပးပါတယ္။ ေရာဂါေဗဒ ဆရာ၀န္ႀကီးကိုေတြ႔ခ်င္ေၾကာင္းေျပာေပမဲ့ ေရာဂါေဗဒဆရာ၀န္ႀကီး လံုး၀သြား မေတြ႔ပါဘူး။ ဦးရခိုင္ကို ရိုးသားလို႔ ေရာဂါေဗဒ ဆရာ၀န္ႀကီး က ဦးရခိုင္အားတဲ့အခ်ိန္ ဓါတ္ခြဲခန္းသန္႔ရွင္းေရးလုပ္နိုင္ေအာင္လို႔ ေသာ့ အပို တစ္ေခ်ာင္း ေတာင္ ေပးထားခဲ့တာတဲ့။ အခုလို ယံုၾကည္မႈ ကို အလြဲသံုးစား အလုပ္ခံရတာမို႔ မေတြ႔ခ်င္ ေတာ့လို႔ သြားမေတြ႔တာလို႔ သိရပါတယ္။

          တကယ့္အျဖစ္က ဓါတ္ခြဲခန္းမွာ ဓါတ္ခြဲခန္းတက္နစ္ရွင္ (technician) အဆင့္၁ လူပ်ိဳသိုးႀကီး တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ အသက္က ၄၀ ေက်ာ္။ ေဆြမရွိမ်ိဳးမရွိ တစ္ေယာက္ထဲေနပါတယ္။ တခါတရံ ဓါတ္ခြဲခန္းကpressure cooker ထဲ ငါးေတြထဲ့ ေပါင္းစားလို႔ ဓါတ္ခြဲခန္း တစ္ခုလံုးနံေအာင္ လုပ္တတ္ပါ တယ္။ ေရာဂါေဗဒဆရာ၀န္ႀကီးက ဦးရခိုင္ကို ရိုးသားလို႔ favour ေပးသလို လူပ်ိဳသိုးႀကီးကိုလည္း အသနား ပိုၿပီး သူလုပ္တာေတြကို မသိခ်င္ေရာင္ေဆာင္ေနပါတယ္။ လူပ်ိဳသိုးႀကီးက က်မသူငယ္ခ်င္း ေဒၚ...ကို စိတ္၀င္စားပါတယ္။ ေဒၚ...က အထိုက္အေလ်ာက္ခ်မ္းသာတယ္။ ေဆးပညာ ၀ါသနာ ပါတယ္။ အသက္ ၃၀ ၀န္းက်င္ ကိုယ္ေန ဟန္ထားေရာ၊ ရုပ္ရည္ပါေခ်ာေမာ လွပ တယ္။ လူပ်ိဳသိုးႀကီးက အို တဲ့အျပင္ ခ်စ္ခင္စရာ ဘာတစ္ကြက္မွမရွိဘူး။ အရက္ကလည္း ေသာက္တတ္ ေသးတယ္။ ဒီေတာ့ ေဒၚ.....စိတ္မ၀င္စားတာမဆန္းပါဘူး။ ဒါကို သူကမေၾကနပ္ဘူး။ ဦးရခိုင္ ေငြေရး ေၾကးေရး ျပႆနာျဖစ္ေတာ့ လူပ်ိဳသိုးႀကီးကို တိုင္ပင္ တယ္။ အဲ့ဒီမွာ သူက ေဒၚ......ဒုကၡေရာက္မဲ့ အၾကံ အစည္ကို ဦးရခိုင္ကိုေပးတယ္။ သူ ည ဂ်ဴတီက်တဲ့ညမွာ Microscope ဘူးေသာ့ ကို ဖြင့္ၿပီး ဦးရခိုင္ကို ေစ်းမွာေရာင္းဖို႔ေပးလိုက္ၿပီး၊ ေရာဂါေဗဒ ဆရာ၀န္ႀကီးကို ေဒၚ......ခိုးၿပီး သူမအိမ္မွာ က်မနဲ႔အတူေဆးခန္းနဲ႔ ဓါတ္ခြဲ ခန္းဖြင့္ ထားတယ္လို႔ တိုင္းထားၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္က်မတို႔ Microscope ေပ်ာက္ေၾကာင္း သြားတိုင္ေတာ့ ေရာဂါေဗဒဆရာ၀န္ႀကီး မ်က္ႏွာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနတာကိုး။ သူ႔ရင္ထဲမွာေတာ့ နင္တို႔ ဘာသာခိုးၿပီး၊ ငါ့လာတိုင္တယ္ေပါ့။

    ဦးရခိုင္ကေတာ့ ေထာင္က်သြားပါတယ္။ လူပ်ိဳသိုးႀကီးကေတာ့ အရင္အတိုင္း ဓါတ္ခြဲခန္းမွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေရာဂါေဗဒဆရာ၀န္ႀကီးရဲ့ favour ေပးမႈမရေတာ့တာေၾကာင့္ ငါးေပါင္းတာေတြေတာ့ မလုပ္ ေတာ့ ပါဘူး။ ေနာက္၂ ႏွစ္ေလာက္မွာ သူ႔ဇာတိရွိရာ အညာကို အျပန္ ရထားေပၚ ကျပဳတ္က်ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။

သူမ်ားကိုဒုကၡေရာက္ေအာင္ၾကံစည္ခဲ့လို႔ သူဒုကၡေရာက္တာလား?

ေနာက္ဘ၀ကိုဘယ္လိုေရာက္

ပါဠိ=အာယု။ ျမန္မာ=အသက္။

အသက္ဆိုတာရုပ္ဇီ၀ိတႏွင့္နာမ္ဇီ၀ိတကိုေခၚတာျဖစ္တယ္။ ၎ႏွစ္မ်ိဳးလံုးဟာ ပရမတ္တရားမ်ားျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္သေဘာတရားသက္သက္မွ်သာ။ အဆိုင္အခဲမဟုတ္၊ အေကာင္လည္း မဟုတ္။ လိပ္ျပာလည္းမဟုတ္ပါ။ ၀ိညာဥ္လည္းမဟုတ္။ အတၱလည္းမဟုတ္။ ငါလည္းမဟုတ္။

ရုပ္ခႏၶာႀကီးအသက္ရွင္ေနတာ ရုပ္ဇီ၀ိတေၾကာင့္။ နာမ္တရားေတြ အသက္ရွင္ေနတာ နာမ္ဇီ       ၀ိတေၾကာင့္။ သူတို႔ႏွစ္ပါးခ်ဳပ္ရင္ေသတာပဲ။ အသက္ကထြက္သြားတာ မဟုတ္ဘူး။ ထြက္စရာ မရွိဘူး။ အသက္က ပ်က္သြားတာ။ ခ်ဳပ္သြားတာ။ ဟိုဘက္ဘ၀ ကူးစရာ ရုပ္နာမ္ မရွိဘူး။ ကူးလို႔မရဘူး။ ကူးတယ္လို႔ထင္ရင္မွားတယ္။ သႆတဒိ႒ိျဖစ္တယ္။

ဟိႏၵဴဘာသာက ဒီဘ၀က ရုပ္ကဒီဘက္မွာက်န္ခဲ့ၿပီး အတၱဆိုတဲ့ကိုယ္ထဲက အေကာင္ေလးက ေနာက္ဘ၀ကူးသြား တယ္လို႔ ယူဆတယ္။ မဟာယာနရဲ့ လူ၀င္စားနဲ႔ တိဘက္ေတြရဲ့  ဒါလီလားမား ၀င္စားတယ္ဆိုတာလည္း ဒီအဓိပၸါယ္ပဲ။

သူတို႔ေတြက ျမင္ေနရတဲ့ ရုပ္ခႏၶာႀကီးပ်က္စီးသြားတာကို လက္မခံျဖစ္လို႔လက္ခံၿပီး၊ မျမင္ရတဲ့ နာမ္တရားကိုေတာ့ မပ်က္စီးဘူး။ ေနာက္ဘ၀ကိုကူးတယ္လို႔ ဘ၀ကိုႏွစ္သက္တဲ့ (ဘ၀နိကံတိ) ဆိုတဲ့ေလာဘနဲ႔ ကိုယ့္အႀကိဳက္အတိုင္းကိုယ္လိုရာယူဆၾက တာျဖစ္တယ္။

အသက္ ကကူးသြားတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါက ကူးသြားတာမဟုတ္ဘူး။ မရွိတာေတြ ဘယ္လိုကူးမလဲ။ ငါလည္း မရွိဘူး။ အတၱလည္း မရွိဘူး။ လိပ္ျပာလည္းမရွိဘူး။ ၀ိညာဥ္လည္း မရွိဘူး။ ရွိတာပဲ ကူးလို႔ရတယ္။ ရွိတာက ကံ တရားပဲ။ ကံတရားအရ ခႏၶာအသစ္၊ဘ၀ အသစ္ ျဖစ္ရတယ္။ ဒါမွျမတ္ဘုရားေဟာေတာ္မူတဲ့ ကမၼႆကတာသမၼဒိ႒ိျဖစ္တယ္။

ေသရင္ဘာမွမၿဖစ္ေတာ့ဘူး။ အားလံုးၿပီးျပတ္သြားၿပီ။ ခုဘ၀ ခုလူ ေနာက္ဘ၀ ေနာက္ လူ ဘာမွမဆိုင္ေတာ့ဘူး လို႔ယူဆရင္လည္း ဥေစၦဒဒိ႒ိျဖစ္တယ္။ ယခုေခတ္ ပညာတတ္လို႔ ဆိုတဲ့သူေတြကဒီအယူအဆရွိၾကတယ္။

 ကမၼႆကတာသမၼဒိ႒ိကို ဥပမာအနနဲ႔ေျပာရရင္။ ေမာင္လွဓါတ္ပံုရိုက္ တယ္ဆိုရင္။ ေမာင္လွက ဓါတ္ပံုထဲ ေရာက္သြားတာမဟုတ္ဘူး။ ေမာင္လွက သတ္သတ္၊ ဓါတ္ပံုက သတ္သတ္။ ထို႔အတူပဲ ဒီဘ၀က ရုပ္ေတြ နာမ္ေတြက ေနာက္ဘ၀ကို ကူးသြားတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေမာင္လွေၾကာင့္ သူ႔နဲ႔တူတဲ့ ဓါတ္ပံုျဖစ္ သလိုပဲ ဒီဘ၀ကလုပ္ခဲ့တဲ့ ကံသတၱိ ေတြေၾကာင့္ ေနာက္ဘ၀ရဲ့ ရုပ္နာမ္ေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒီဘ၀မွာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြလုပ္ရင္

ကုသိုလ္ရဲ့အက်ိဳးျဖစ္တဲ့ သုဂတိဘ၀ရဲ့ ရုပ္နာမ္ျဖစ္တယ္။ ဆိုလိုတာက သုဂတိဘံုမွာျဖစ္တယ္။

ဒါနေတြလုပ္ခဲ့ရင္ လူခ်မ္းသာ၊နတ္ခ်မ္းသာျဖစ္တယ္။ စ်န္တရားေတြလုပ္ရင္ ျဗဟၼာျဖစ္တယ္။

ပထမစ်န္ရရင္ ပထမစ်န္ျဗဟၡာျဖစ္တယ္။ ဒုတိယစ်န္ရရင္ဒုတိယျဗဟၡာျဖစ္တယ္။ ကံသတၱိက အဲ့ဒီေလာက္အထိ တိက်မွန္ကန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကမၼႆကတာသမၼဒိ႒ိ အရဆိုရင္ လူ႔ဘ၀ ကေသၿပီးလူျပန္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ လူ၀င္စား (incarnation) လို႔ မေျပာဘူး။ လူအျဖစ္ျပန္လည္ ေမြးဖြြါးတယ္ (rebirth) လို႔ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့သူက အရင္ဘ၀ကိုျပန္သတိရတဲ့ ဇာတိႆရ ဉာဏ္ရွိတယ္။

ရုပ္ ၂၈ ပါးထဲက ရုပ္ဇီ၀ိတက သူနဲ႔အတူျဖစ္တဲ့ရုပ္ေတြကိုျဖစ္တုန္း ျဖစ္ခိုက္ ေစာင့္ ေရွာက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပံုပန္းမေပ်ာက္ဘဲနဲ႔ ဒီခႏၶာ ကိုယ္ႀကီးတစ္သက္လံုး ဆက္ျဖစ္ေနတာ။ ေယာက္်ားကေယာက္်ား   ပံုပန္း မေပ်ာက္ဘဲ ေသတဲ့တိုင္ေအာင္ ဒီရုပ္ခႏၶာ ႀကီးဆက္ျဖစ္ေနတာ။ မိန္းမကလဲမိန္းမပံုပန္းမေပ်ာက္ဘဲ ေသတဲ့တိုင္ေအာင္ ဒီရုပ္ခႏၶာႀကီး ဆက္ျဖစ္ ေနတာဇီ၀ိတရုပ္ေၾကာင့္။ ဥပမာ။ ခေလးေမြးၿပီး အေမေသ သြားတယ္။ ႏို႔ထိန္းနဲ႔ႀကီး ရတယ္။ ကံက ေသသြားတဲ့အေမနဲ႔တူတယ္။ ကံက ရုပ္ျဖစ္ ေအာင္သာလုပ္တယ္။ ျဖစ္ၿပီး တဲ့ ရုပ္ကို တည္တံ့ေအာင္ဇီ၀ိတကေစာင့္ေရွာက္တယ္။

နာမ္ဇီ၀ိတကလည္းနာမ္တရားေတြကို ေစာင့္ေရွာက္တယ္။ နာမ္သက္တမ္းကသိပ္ တိုေတာင္း တာေၾကာင့္နာမ္အသက္ရဲ့သတၱိကသိပ္မသိသာဘူး။ ဒါေပမဲ့ နာမ္ဇီ၀ိတရွိလို႔ တိုေတာင္းတဲ့နာမ္သက္ ကေလးအတြင္းမွာျဖစ္လာတဲ့နာမ္ေတြသူတို႔ရဲ့လုပ္ငန္းေတြကိုေဆာင္ရြက္နိုင္တာျဖစ္တယ္။ စကၡဳပသာဒရုပ္ ဆိုတဲ့ (မ်က္စိရုပ္) ရဲ့ဇီ၀ိတအသက္ရွိလို႔ ျမင္တာ။ စကၡဳ၀ိညာဏ (ျမင္သိစိတ္) ရဲ့ ဇီ၀ိတအသက္ရွိလို႔ အဆင္းလို႔ သိတာ။ ျမင္သိစိတ္နဲ႔အတူပါတဲ့ သညာဆိုတဲ့ ေစတသိတ္ကိုနာမ္ဇီ၀ိတ ကေစာင့္ေရွာက္ေပးလို႔ ျမင္ဖူးထားတာ ေတြ မွတ္ မိတာ။ က်န္တဲ့ရုပ္တရားနာမ္တရား(စိတ္၊ေစတသိတ္) ေတြလည္းဒီအတိုင္းပဲ။

ကမၼႆကတာသမၼဒိ႒ိဆိုတဲ့အျမင္မွန္၊အယူမွန္ရၾကပါေစ။

က်မ္းကိုး။

အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ၊ဓမၼပိယဆရာေတာ္၏နိဗၺာန္သြားလမ္းျမတ္ပ႒ာန္း။

၀မ္းကိုက္ေရာဂါ။

        ျမန္မာတိုင္း ၀မ္းကိုက္ ေရာဂါခံစားဘူးၾကမွာပါ။
၀မ္းကိုက္ေရာဂါ ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ တစ္မ်ိဳးက (Bacteria)ေခၚတဲ့ ပိုးေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး၊ က်န္တစ္မ်ိဳးက အမီးဘား(Amoeba)ေခၚတဲ့ပိုးေၾကာင့္ ျဖစ္တာပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဒီႏွစ္မ်ိဳးကို ေရာဂါလကၡဏာနဲ႔တင္အလြယ္ တကူ ခြဲနိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့...

  ၀မ္းကိုက္တဲ့ လကၡဏာမျပပဲ အမီးဘားပိုးေတြ အသဲထဲ ၀င္ၿပီး အသဲျပည္တည္တာ၊ တင္ပါးမွာ ျပည္တည္တာ၊ အူအနာ ျဖစ္ၿပီး အူေပါက္လို႔ အသက္ ဆံုး႐ႈံးရတာေတြ၊ အဆုတ္မွာ ျပည္တည္တာေတြ၊ ဥေဏွာက္ထဲမွာ ျပည္တည္တာ၊ မိန္းမအဂၤါမွာ ျပည္တည္တာစတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာေနရာ အႏွံ႔အျပားမွာ ျပည္တည္နာ ေတြျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလို အေျခအေနမ်ိဳး မွာ ၀မ္းဗိုလ္ထဲက ပိုးေတြကိုယ္ခႏၶာထဲ ေရာက္ကုန္တာမို႔ ၀မ္း(မစင္)မွာ ပိုးနည္းသြားၿပီး ၀မ္းမွာ ေတြ႔ရွိဖို႔ အခြင့္အေရး နည္းသြားပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဆရာ၀န္ အေနနဲ႔ ဒီေရာဂါ ထင္တယ္ ဆိုရင္ ၀မ္းကို ၃ ရက္ ဆက္တိုက္ စစ္ေဆးဖို႔ ခိုင္းရပါတယ္။

           လူနာရဲ့ အူထဲမွာ အမီးဘား၀မ္းကိုက္ပိုးေတြမ်ားလာရင္ အမီးဘားမ်ိဳးဆက္ ျပန္႔ပြါးဖို႔ေနာက္ လူတစ္ေယာက္ဆီ ကူးရေအာင္၊ အမီးဘား၀မ္းကိုက္ပိုးေတြ လူနာရဲ့အူထဲက ထြက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခါ၊ အျပင္ေလာကရဲ့ ရာသီဥတုဒဏ္ ခံနိုင္ေအာင္ သံခ်ပ္ကာအက် ီ ၤ နဲ႔တူတဲ့ ဓါတ္ တစ္မ်ိဳးကို ထုတ္ၿပီး သူ႔ကိုယ္ကို ဖံုးအုပ္ပါတယ္။ၿပီးမွ ၀မ္းနဲ႔အတူ အျပင္ကို ထြက္ပါ တယ္။အဲ့ဒီလို သံခ်ပ္ကာအက် ီ ၤနဲ႔အမီးဘားပိုးကို (Amoeba cyst) လို႔ ေခၚပါတယ္။ စစ္ပံုက အျပင္ေလာကမွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေနနိုင္ပါ တယ္။ ေနာက္လူတစ္ေယာက္ရဲ့ အစာအိမ္ထဲေရာက္မွ အစာေျခအက္စစ္ဓါတ္နဲ႔ သူ႔ရဲ့ သံခ်ပ္ကာအက် ီ ၤ အရည္ေပ်ာ္ သြားၿပီး အထဲက ဗယ္ဂ်ီေတတစ္ပံု (vegetative form) ထြက္လာပါတယ္။
   ဗယ္ဂ်ီေတတစ္ပံု ကသာ အူနံရံကို ေဖါက္စားၿပီး ေရာဂါ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျဖစ္ေစတာပါ။ စစ္ပံုက ေရာဂါျပန္႔ ေစဖို႔ပါ သူရွိေနတဲ့လူကို ေရာဂါ မရေစပါဘူး။

ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္ေတြ အထူးသျဖင့္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ့ တရားေတာ္ေတြမွာ စား၊၀တ္၊ ေနေရး၊လုပ္ေနရံုနဲ႔ လူမဟုတ္ေသးဘူး။ တိရစာၦန္ေတြ ေတာင္ သူတို႔ရဲ့ စား၊၀တ္၊ေနေရး၊ အတြက္ လုပ္ၾက တာပဲလို ဆိုဆံုးမေလ့ရွိပါတယ္။ စား၊၀တ္၊ ေနေရး၊ ေတာင္ မဟုတ္ မ်ိဳးဆက္ျပန္႔ပြါး ေအာင္ ေတာင္လုပ္နိုင္ တာကို အမီးဘားပိုးက ေကာင္းေကာင္းျပေနပါတယ္။
 
    ေဆးသိပၸံမွာေတာ့ အမီးဘားလို ဆဲ (Cell) တစ္ခုထဲ ပါတဲ့ ပိုးေတြကိုအနိမ့္ဆံုး တိရစာၦန္စာရင္း (Animal Kingdom) ထဲမွာထဲ့ထားပါတယ္။

        မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကို ေဒါက္တာဦးျမင့္ေဆြက ေမးေလ်ာက္တဲ့ ေရာဂါ ပိုးေတြဟာ သတၱ၀ါထဲမွာ ပါ ပါသလား၊ဆရာ၀န္မ်ားအေနနဲ႔ ပိုးသတ္ေဆး လူနာကိုေပးတာ ပါဏာတိပါတကံ ထိုက္ ပါသလားဆိုတဲ့ေမးခြန္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေျဖၾကားတာက အမီးဘားလိုပိုးေတြဟာ  ကံအေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ သတၱ၀ါမဟုတ္ဘဲ၊ ေရာဂါစြဲမည့္ပုဂၢိဳလ္၏ အကုသိုလ္ကံ အေၾကာင္းအား ေလ်ာ္စြာ ဥတုေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚေသာ ကမၼပစၥယ ဥတုဇရုပ္ မ်ားသာလို႔ ေျဖၾကားတာ ဖတ္ရဘူးပါတယ္။
   
  က်မရဲ့ဆရာ၀န္သက္တမ္းမွာႀကံဳေတြ႔ခဲ့တဲ့ အမီးဘားပိုးရဲ့ ထူးျခားတဲ့ေရာဂါ လကၡဏာသံုးမ်ိဳးကိုေဖၚျပလိုက္ပါတယ္။

ေတာ္ပါေသးရဲ့။
     ေဆးတကၠသိုလ္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားမ်ား ရုတ္ရုတ္ ရုတ္ရုတ္နဲ႔ ေဆးရံုႀကီးခြဲစိပ္ခန္း အျပင္မွာ စိတ္ပင္ပန္းစြာ ေစာင့္ေနၾက ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့၊ ခြဲစိပ္ဆရာ၀န္ ႀကီး လည္းျဖစ္၊ ပရာဖက္ဆာလည္းျဖစ္ တဲ့ဆရာႀကီး ဦး....အသဲကင္ဆာ ျဖစ္လို႔ ခြဲစိပ္ထုတ္ဖို႔ ခြဲခန္းထဲမွာ ခြဲစိပ္ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတယ္တဲ့။
 
     ဆရာကအသင္အျပ လည္းေကာင္း၊စိတ္သေဘာထားလည္း ျပည့္၀လို႔ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ့ အခ်စ္ေတာ္ပါ၊ ေနာက္တစ္ခ်က္က ဆရာကလူပ်ိဳႀကီးပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ဆရာ အားမငယ္ေအာင္၊ဆရာ့မိသားစု  ကိုယ္စား အားေပးဖို႔ ေစာင့္ေနၾကတာပါ။

           ဆရာက က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့သူပါ၊ တစ္ေန႔ဗိုလ္ထဲက ေအာင့္လို႔ မိတ္ေဆြ ေဆးကုသေရး အထူးကုဆရာ၀န္ႀကီးကို စမ္းသပ္ခိုင္းေတာ့ ဘာေရာဂါ လကၡဏာမွ မေတြ႔ဘူး။ သာမန္ ဗိုလ္ေအာင့္ သက္သာေဆးေတြ စားေပမဲ့လည္း မသက္သာတာနဲ႔ (General Medical check up) အေထြေထြ ေဆးစစ္ စမ္းသပ္ေတာ့ အသဲမွာ အလုပ္မလုပ္တဲ့ အလံုး (Cold mass) ေတြ႔တယ္တဲ့။ အလုပ္ မလုပ္တဲ့အလံုး ဆိုေတာ့ ဆရာ့လို ၅၀ ေက်ာ္ ၆၀ ပတ္၀န္က်င္ မွာေတာ့ ကင္ဆာလံုးျဖစ္ ဖို႔မ်ားပါတယ္။

      ဆရာ့က်န္းမာေရးက ခြဲစိပ္တဲ့ဒဏ္ကို ခံနိုင္တယ္၊ တျခား ကင္ဆာျပန္႔တဲ့ လကၡဏာ ေတြလဲ မရွိေတာ့ ခြဲစိပ္လို႔ အခ်ိန္မွီေသးတယ္ ဆိုၿပီး အလွ်င္အျမန္ ခြဲဖို႔ စီစဥ္ၾက တာပါ။

      အသဲမွာ ျဖစ္တဲ့ ကင္ဆာက အလြန္ျပန္႔လြယ္ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အသဲ ကင္ဆာ ျဖစ္တယ္လို႔ သိတဲ့ အခ်ိန္မွာ  ၉၀% က ခြဲထုတ္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခ်က္က အသဲက ဒီျပင့္အဂၤါနဲ႔ မတူပါဘူး၊ အသဲရဲ့ ၇ ပံု ၈ ပံုအထိ ခြဲထုတ္လို႔ ရပါတယ္။

    တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ ခြဲစိတ္ခန္းထဲ့က ဆရာ၀န္ေတြ ျပံဳးရႊင္စြာ ထြက္လာၾက ပါတယ္။ကင္ဆာလံုး မဟုတ္ဘူးတဲ့။ အမီးဘား၀မ္းကိုက္ပိုး ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ဲဲ ျပည္လံုးတဲ့။ ၀မ္းကိုက္ပိုးရဲ့ျပည္က တျခားျပည္ေတြလို အျဖဴ(၀ါ) အ၀ါေရာင္ျပစ္ျပစ္ မဟုတ္ပါဘူး။ နိုင္ငံျခားကေရးတဲ့ ေဆးစာအုပ္ေတြမွာေတာ့ သူတို႔စားတဲ့ အစာနဲ႔ နိုင္းျပထားပါတယ္။ ျမန္မာအစာနဲ႔ ထင္လြယ္ျမင္လြယ္ေအာင္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ပံုရည္ႀကီးနဲ႔ တူပါ တယ္။ ညိဳညိဳ ျပစ္ျပစ္ပါ။
      (ပံုရည္ႀကီး ႀကိဳက္တဲ့ သူေတြ Sorry ေနာ္၊ က်မလည္း ႀကိဳက္ပါတယ္၊ ရန္ကုန္အျပန္မွာ ၀ယ္ လာရတဲ့ အစားအစာထဲမွာ သူကလည္း မပါမျဖစ္တဲ့ အစာတစ္ခုပါ)။

စိတ္ေရာဂါတဲ့
           ေမေမရဲ့ငယ္သူငယ္ခ်င္း ဖါးအံ့က ရန္ကုန္ေရာက္ေနလို႔ ရန္ကုန္မွာေနတဲ့ သူ႔သမီးနဲ႔ အိမ္ကို လာလည္ၾကပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ မေတြ႔တာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀-၄၀ ေလာက္ေတာင္ ရွိေနၿပီ ဆိုေတာ့ ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေထာင္ပါပဲ။ ေမေမက က်မတို႔ကို သူ႔ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ မိတ္ဆက္ ေပးပါ တယ္။ က်မ ဆရာ၀န္ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ သိေတာ့ ေမေမ့သူငယ္ခ်င္းရဲ့ သမီးက သူေရာဂါမ်ားလို႔ ေဆးပင္စင္  ယူလိုက္ရေၾကာင္း။ ႏွလံုးေရာဂါလဲရွိ၊ သားအိမ္လဲမေကာင္းလို႔ လာမဲ့အပတ္မွာ သားအိမ္ ခြဲထုတ္ရမဲ့ အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ သူ႔ကိုခြဲမဲ့ မီးရပ္နဲ႔သားဖြါး ဆရာ၀န္က က်မရဲ့ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ ေနတာနဲ႔ သူ႔ေရာဂါ အေျခအေန သိရေအာင္ သူငယ္ခ်င္း ဆီ ခ်က္ခ်င္းဖုန္းဆက္ လိုက္ပါတယ္။

     ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ တိုက္ရိုက္ေတြ႔ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းက နင့္အမ်ိဳးက (က်မက လြယ္လြယ္ကူကူ အမ်ိဳးလို႔ ေျပာလိုက္လို႔ပါ) ေျပာရမွာေတာ့ အားနာ တယ္။ (Psycho စိတ္သမားတဲ့ ေဆးေလာကမွာ အနာမရွိအနာရွာၿပီး ေရာဂါထူတဲ့သူ ေတြကို ေပးထား တဲ့နံမည္ပါ)။ အခုလည္း လိုအပ္လို႔ ခြဲတာမဟုတ္ဘူး။ သူက တက်ည္က်ည္နဲ႔ ဟိုကနာတယ္၊ ဒီကနာတယ္ ျဖစ္ေနလို႔ စိတ္ကိုကုတဲ့သေဘာနဲ႔ ခြဲမွာတဲ့။

        ဖုန္းဆက္ၿပီးေတာ့က်မလဲ ေတာ္ေတာ္ေဒါကန္သြားတယ္။အလကား ဆရာ၀န္ေတြကို အလုပ္ လာရႈပ္ တယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ စမ္းသပ္ၾကည့္ လိုက္ပါအံုး မယ္ေလ။က်မေသေသခ်ာခ်ာ စမ္းသပ္ၿပီး ေရာဂါမရွိဘူး ဆို တာ ယံုၾကည္ေအာင္ ေျပာနိုင္ရင္ေတာ့ အလကား ခြဲစရာ မလို ေတာ့ဘူးေပါ့။ သူ႔မွာ ႏွလံုးေရာဂါလဲရွိ တယ္ ဆိုေတာ့ မလိုအပ္ပဲ က်န္းမာေရး ပိုထိခိုက္မဲ့ ေမ့ေဆးဒဏ္တို႔၊ ခြဲစိပ္တဲ့ဒဏ္တို႔ မခံရေတာ့ဘူးေပါ့။

        ဒါေပမဲ့ က်မ စမ္းသပ္ၾကည့္ေတာ့ သူ တကယ္ပဲ နာေနတာ ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။သူ႔ရဲ့ ညာဘက္ ဗိုလ္ ေနရာ (အသဲေနရာ) က နာေန တာကိုေတြ႔လိုက္ရ ပါ တယ္။ ဒီေနရာကနာရင္ ၀မ္းကိုက္ပိုးေၾကာင့္ အသဲေရာင္တာ ျဖစ္နိုင္ ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႔ကိုခြဲစိပ္ဖို႔ ခဏရပ္ဆိုင္းထားဖို႔နဲ႔ ၀မ္း၃ ရက္ဆက္တိုက္စစ္ ဖို႔ေျပာ ပါတယ္။ တဆက္ထဲမွာပဲ ဓါတ္ခြဲခန္းက က်မတပည့္ (Technician) ကို ၀မ္းကို ကြန္စင္ထေရရွင္း (Concentration) လုပ္ၿပီး၊ ၀မ္းကိုက္ပိုး ကို ေသေသခ်ာခ်ာရွာဖို႔ ဖုန္းဆက္ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
 Concentration လုပ္တယ္ ဆိုတာ ၀မ္းထဲမွာ ၀မ္းကိုက္ပိုးနည္းေနရင္ ေတြ႔ဖို႔ အခြင့္ အေရး မ်ားေအာင္ လုပ္တဲ့နည္းပါ။ ပထမ ၀မ္းကို ဆားရည္မွာ ေဖ်ာ္ရပါတယ္၊ ၀မ္းထဲမွာ ပါတဲ့ အဖတ္ေတြ ဖယ္၊ အရည္ၾကည္ကို ယူၿပီး၊ ၀မ္းကိုက္ပိုးေတြ အနယ္ထိုင္ေစတဲ့ စက္ထဲမွာ ထဲ့ လွည့္ရပါတယ္။ ၿပီးမွ ရလာတဲ့ အနယ္ကို မွန္ဘီးလူးေအာက္မွာ ပိုးရွာရတာပါ။

      အခုလို ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေရာဂါ ျဖစ္ေနသူရဲ့ ၀မ္းမွာ ၀မ္းကိုက္ပိုး သိပ္ မပါေတာ့ပါဘူး။ ေလာေလာဆယ္ ၀မ္းကိုက္တဲ့ လူနာရဲ့ ၀မ္းမွာေတာ့ ၀မ္းကိုက္ပိုးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါ လို႔ Concentration လုပ္စရာ မလိုပါဘူး။

      သာမန္အားျဖင့္ ၀မ္းစစ္တယ္ဆိုတာ ၀မ္းတစ္စက္ကို ဆားရည္ထဲမွာ ေဖ်ာ္ၿပီးအဆ ၅၀၀-၁၀၀၀ ခ်ဲ႔ၿပီး ၾကည့္တာပါ။ ၀မ္းတိုင္းကို Concentration လုပ္မယ္ဆိုရင္ က်န္တဲ့ ဓါတ္ခြဲခန္း အလုပ္ေတြ ၿပီးမွာ မဟုတ္ေတာ့ ပါဘူး။ တကယ္လို လို႔ ေတာင္းရင္ေတာ့ လုပ္ေပး ပါတယ္။  ထင္တဲ့အတိုင္း သူ႔၀မ္းမွာ ၀မ္း ကိုက္ပိုး စစ္ပံု ကိုေတြ႔ရပါတယ္။ “အနာသိ ေဆးရွိ ” ဆိုတဲ့အတိုင္း အမီးဘာေဆးနဲ႔ (ႏွလံုးမွာ အေပါက္ ျဖစ္တဲ့ ေရာဂါကလြဲရင္) လံုး၀ေကာင္း သြားပါ တယ္။ Psycho စိတ္သမားလို႔ အေခၚခံရတဲ့ ဘ၀ကလဲ ကၽြတ္လြတ္သြားပါတယ္။ သူ႔သားေတြ ရွိရာ စကၤပူကိုေတာင္ သြားလည္ ေနၿပီတဲ့။

ကိုယ့္ေရာဂါကိုကၽြမ္းက်င္စြာကုသနိုင္မဲ့ဆရာ၀န္ေရြးတတ္ပါေစ
          က်မေနာက္ဆံုးႏွစ္ ေဆးေက်ာင္းသူဘ၀၊ ညႀကီးမင္းႀကီး တံခါးလာေခါက္လို႔ ဖြင့္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့။ မအူပင္ၿမိဳ႔က ေဆြနီးမ်ိဳးစပ္ မိသားစု ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့တစ္ဦးတည္းေသာသားေလး အေရးေပၚ ေဆးရံုတင္ရတဲ့အေၾကာင္း။ အေျခအေနမေကာင္းလို႔ ညတြင္းခ်င္းခြဲမယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း။ လိုက္ၾကည့္ ေပးဖို႔ အားကိုးတစ္ႀကီးနဲ႔ ေျပာၾကပါတယ္။က်မလဲ ကမမ္းကတမ္း အ၀တ္အစားလဲၿပီး လူနာတင္ထားရာ ေဆးရံုႀကီးကို လိုက္ခဲ့ပါတယ္။

     အဆင္သင့္ခ်င္ေတာ့ ခြဲမဲ့ဆရာ၀န္ႀကီးက အသင္အျပေရာ၊ ခြဲစိပ္တဲ့ေနရာမွာေရာ အလြန္ ေတာ္တဲ့ က်မရဲ့ဆရာ ပေရာဖက္ဆာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဆရာ့ထံမွာ အမ်ိဳးကို ခြဲစိတ္တဲ့ အခါ ခြဲခန္းထဲ၀င္ၾကည့္ခြင့္ ေပးဖို႔ ေတာင္ပန္ၿပီး၊အျပင္က ေစာင့္ေနတဲ့ မိသားစုကိုလည္း စိတ္မပူဖို႔၊ ျမန္မာျပည္မွာ အေတာ္ဆံုး ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္ႀကီး ကိုယ္တိုင္ ခြဲမွာျဖစ္ေၾကာင္း အားေပးၿပီး၊ ခြဲစိတ္ခန္းထဲ၀င္ခဲ့ပါတယ္။

      လူနာက အသက္၂၅ ႏွစ္သာ ရွိေသးတဲ့ လူရြယ္တစ္ေယာက္ပါ၊လာမဲ့အပတ္ မွာလည္း သိပၸံပညာဘြဲ႔ ယူမဲ့ ေခတ္ပညာတတ္ တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ေရာဂါအေျခအေနက ေသေရး ရွင္ေရး မခြဲရင္ ျပစ္လိုက္ရမွာမို႔ ရလိုရျငား စြန္႔ၿပီးအေရးေပၚခြဲရတာပါ။

       ဗိုလ္ဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ ဗိုလ္ထဲမွာ ျမင္မေကာင္းရႈမေကာင္း အူအနာေတြက ေပါက္ထြက္ ေနပါတယ္။ မ်ားလွတဲ့ အူေပါက္ေတြကို ဘယ္လိုမွ ပိတ္လို႔မျဖစ္နိုင္ (အူအသားေတြ ရိေနပါ တယ္) တာနဲ႔ အနာေတြ ရွိတဲ့ အူမႀကီးတစ္ခုလံုးျဖတ္ထုတ္ၿပီး၊ က်န္တဲ့အူႏွစ္စကို ျပန္ဆက္၊ ဗိုလ္နံရံ ေဘးမွာ ၀မ္းထြက္ဖို႔ အေပါက္ ေဖါက္၊ ညစ္ပတ္ေနတဲ့ ဗိုလ္ကို သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ၿပီး ဗိုလ္ျပန္ပိတ္ လိုက္ပါတယ္။ ဆရာက ေျပာပါတယ္၊ မင္းလူနာ ၄၈ နာရီေက်ာ္ရင္ေတာ့ ငါတို႔ ခြဲတာ ေအာင္ျမင္ပါလိမ့္မယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ေန႔ ၂၄ နာရီ အတြင္းပဲ လူနာေသဆံုး သြားပါတယ္။

     လူနာ့အူေတြကို ေဖါက္ျပစ္တဲ့ တရားခံကေတာ့ အမီးဘာပိုးပါပဲ။ ဒီေလာက္ အေျခ အေန ဆိုးတဲ့အထိ ျဖစ္ရေအာင္ ဘယ္ဆရာ၀န္နဲ႔မွ မျပ ဘူးလား ဆိုေတာ့။ ျပပါတယ္တဲ့ ရန္ကုန္ကနံမည္ႀကီး ခြဲစိပ္ဆရာ၀န္ တစ္ဦးနဲ႔ ျပသေၾကာင္း။ အဲ့ဒီဆရာ၀န္ႀကီးဆီမွာ ျပထား တဲ့စာအုပ္ကို ေပးပါတယ္။ အျပင္ကိုယ္ပိုင္ ေဆးခန္းမွာ ျပထားတဲ့ စာအုပ္ငယ္ေလးထဲမွာ။

  ၀မ္းသြားလွ်င္ စအို၀န္က်င္ကနာလို႔ လာျပေၾကာင္း။ ဒီလိုေရာဂါ လကၡဏာ ျဖစ္ေစတဲ့ ဘုရင္ ဂ်ီနာ (Anal fistula and Anal abscess) တစ္ခုမွ မေတြ႔ေၾကာင္းေရးထားၿပီး အနာသက္သာ ေစတဲ့ ေဆးတစ္ခ်ိဳ႔ ေပး ထားပါတယ္။ ဓါတ္ခြဲခန္းမွာ ေသြး၊ဆီး၊၀မ္း စစ္ထားတဲ့အေျဖစာရြက္ေတြ လဲ ပါ ပါတယ္။  ဓါတ္ခြဲခန္း စစ္ခ်က္ေတြ အားလံုး ေကာင္းပါတယ္။ ေသြးအားနည္းတာ၊ဆီးပိုး၀င္ တာ၊ဆီးခ်ိဳတို႔၊ ဆီးထဲမွာ အသားဓါတ္ပါ တာတို႔၊ ၀မ္းမွာေသြးပါတာတို႔ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ၀မ္းမွာ အမီးဘားပိုးစစ္ပံု ရွိေၾကာင္း ေရးထားပါတယ္။

      ခြဲစိပ္ဆရာ၀န္ႀကီးက သူ႔လူနာ ေသြးထြက္မထြက္ကိုပဲ ဂရုစိုက္ၿပီး၊ အမီးဘားပိုးစစ္ပံုက သူ႔ လူနာကို ဒုကၡမေပးနိုင္ဘူးဆိုၿပီး သိပ္အေရးမထားခဲ့ဟန္ တူပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အမီးဘားပိုး စစ္ပံု က အမီးဘား ပိုးဗယ္ဂ်ီေတတစ္ပံုက ျဖစ္လာတယ္ ဆိုတာ ေမ့သြားဟန္တူပါတယ္။

     နံမည္ႀကီးဆရာ၀န္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေလာဘရဲ့ သားေကာင္ေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီး၊ လာသမွ် လူနာေတြအကုန္ ၾကည့္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူဟာ စက္မဟုတ္ပါဘူး။၂၄ နာရီ ခိုင္း လို႔ မရပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ေအးေအးေဆးေဆး ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားရမဲ့ ေဆးကုသမႈ မ်ိဳးေတြမွာ အခိ်န္ေပး သင့္ပါတယ္။ နိုင္ငံျခားမွာသာဆိုရင္ လူနာက တရားစြဲလို႔ သူတစ္သက္ လံုး ရွာထားတဲ့စီးပြါးေတြ ကုန္ရမွာပါ။

      တစ္ခါက နားႏွေခါင္းအထူးကုဆရာ၀န္ႀကီးဦးသိန္းေမာင္ကေျပာဘူးပါတယ္။ အထူးကု (Specialist) ဆိုလို႔ သိပ္အထင္မႀကီးနဲ႔တဲ့ အမ်ားႀကီး မသိေတာ့ပဲ နည္းနည္းေလး သိသြား တာကို ေျပာတာတဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ကိုယ္ခႏၶာ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု (၀ါ) ပညာရပ္တစ္ခုကို အေသးစိပ္ သိသြားေပမဲ့ လူကိုယ္ ခႏၶာတစ္ခုလံုး (General) ကို သိတာေတာ့ နည္းသြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လူနာ အေနနဲ႔ အထူးကုဆီ တန္းၿပီး သြားမျပပဲ၊ပထမဦးဆံုး အေထြေထြ ေရာဂါကု (Generalist) ကိုအ ရင္ျပသင့္ပါ တယ္။

     ခက္တာကျမန္မာနိုင္ငံမွာ မၾကြားသင့္တဲ့ ေနရာ ေတြမွာ ၾကြားၾကပါတယ္။ ေရာဂါျဖစ္ရင္ ဘယ္ နံမည္ႀကီး၊ ဘယ္နိုင္ငံ ျပန္ဆရာ၀န္ႀကီးနဲ႔ျပတဲ့အေၾကာင္း၊ ဘယ္နိုင္ငံက ေဆးကို နိုင္ငံျခားကမွာ ေသာက္ေၾကာင္းဆိုတာေတြကို ၀မ္းသာအားရ ဂုဏ္ယူေျပာေနၾကတာကို အ့့ံၾသ စြာေတြ႔ရတာပါပဲ။
ျပင္သစ္နိုင္ငံမွာ အေရျပားေရာဂါ၊ မီးရပ္နဲ႔သားဖြါးေရာဂါ၊ မ်က္စိေရာဂါ၊ ေတြက လြဲရင္ မိမိျပေနက် အေထြေထြေရာဂါကု ဆရာ၀န္ရဲ့ ညႊန္ၾကားခ်က္နဲ႔ အထူးကု ဆရာ၀န္ေတြကိုျပမွ ေဆးကုသမႈ ကုန္က်စရိတ္ကို အစိုးရက ျပန္ေပးပါတယ္။ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ ကိုယ္သြားျပရင္ မေပးပါဘူး။

       အဆေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာခ်ဲ႔ထားတဲ့အီးလက္ထရြန္မွန္ဘီးလူး(Electron microscope)ေအာက္ မွာေတြ႔ရတဲ့ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေစတဲ့ အမီးဘာ ၀မ္းကိုက္ပိုး ဗယ္ဂ်ီေတတစ္ပံု (Amoeba vegetative form)။

အဆတစ္ေထာင္ခ်ဲ႔မွန္ဘီးလူး(microscope) ေအာက္မွာေတြ႔ရတဲ့ လူတစ္ဦးမွ တစ္ဦး သို႔ေရာဂါကူးဆက္ေစတဲ့အမီးဘာ၀မ္းကိုက္ပိုး စစ္ပံု (Amoeba cyst form) ။

          ေနာက္အေရးႀကီးတဲ့ ၀မ္းစစ္ရျခင္း အေၾကာင္းကေတာ့ အစာအိမ္အနာက ေသြးထြက္မထြက္ သိေအာင္လုိ႔ပါ။  ဒီေရာဂါမွာလည္း ေသြးေဟာင္းေတြ႔ဖို႔ အခြင့္အေရးပိုမ်ားေအာင္ ၃ ရက္ ဆက္စစ္တာ ေကာင္းပါတယ္။ေသြးေဟာင္းဆိုတာ အစာအိမ္ထဲကထြက္လာတဲ့ ေသြးကို ဆိုလိုတာပါ။ အစာအိမ္ထဲမွာ အက္စစ္ရည္ေတြရွိတာမို႔ ေသြးဟာ နဂိုအနီေရာင္ မဟုတ္ေတာ့ ပါဘူး။ ညိဳပုပ္ပုပ္ျဖစ္သြားပါၿပီ၊ ေသြးေဟာင္း သိပ္မ်ားရင္ေတာ့ ကပ္တရာစီး လိုမည္းၿပီး စီးကပ္ ေနပါတယ္။ အစာအိမ္အနာရွိေနသူမ်ား  ၀မ္းကို သတိထားၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ကိုယ့္၀မ္းက ကပ္တရာစီးလို မည္းၿပီး စီးကပ္ေနတယ္ဆိုရင္ ဆရာ၀န္ နဲ႔ အျမန္ျပ သင့္ပါ တယ္။ (မွတ္ခ်က္ သံဓါတ္ပါေသာ ေဆးမ်ားစားေနလွ်င္လည္း ၀မ္းမည္းမည္း ေတြ သြားပါတယ္)

        အက္စစ္မထိတဲ့ေနရာေတြက ေသြးထြက္တယ္ဆိုရင္ ေသြးအေရာင္အတိုင္း နီပါတယ္။ ဥပမာ၊ အူမကေသြးထြက္တာ၊ လိပ္ေခါင္း ကေသြးထြက္တာမ်ိဳး။

        ကိုယ့္၀မ္းကို စြန္႔ၿပီးရင္ ျပန္ၾကည့္ၿပီး အသုဘကိုယ္ ဆိုတာ သတိသံေ၀ဂ ယူဖို႔ ျမတ္ ဘုရားက သားရဟန္းတို႔အား မိန္႔မွာေတာ္မူ တယ္လို႔ မွတ္သားဖူးပါတယ္။ ကိုယ့္မစင္ကို ျပန္ ၾကည့္ရင္ ေလာကီေရာ၊ ေလာကုတၱရာေရာ အက်ိဳးမ်ားတာမို႔ ဘုရားသားေတာ္မ်ား သာမက လူ၀တ္ ေၾကာင္ေတြလဲၾကည့္သင့္ပါ တယ္။

အသုဘ ဘာ၀နာ (ေရအိမ္တက္) ရ႒ပါလ။
မေန႔ကအစာ၊မနက္မွာ၊ဖ်စ္ညွစ္ထြက္လို႔လာ၊
အဆင္းလဲပ်က္၊အနံ႔ပ်က္၊အားလံုးပ်က္သည္သာ၊
အညစ္ အစို႔၊နံေဟာင္သလို၊အန္ပ်ိဳ႕ခ်င္စရာ၊
လက္ဖ်ားႏွင့္ပင္မထိခ်င္၊ထိလွ်င္၊ေဆးေၾကာကာ၊
ရႊံစရာဖံု၊တစ္ကိုယ္လံုး၊မစင္တံုးႀကီးမွာ၊
အေကာင္းမရွိ၊ဗလာအတိ၊နတၳိခ်စ္စရာ၊
ဓါတ္ ရုပ္ေလးပါး၊ခြါ ၍ထား၊အသားအရိုးေလးပံုပါ၊
ေလးပံုတစ္စု၊ဖယ္ ၍ရႈ၊တစ္ခုမက်န္ပါ၊
ဘာမွမက်န္၊ရုပ္ႏွင့္နာမ္၊စြန္႔ရန္သင့္သည္သာ။

က်မ္းကိုး။
၁။မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေျဖၾကားေတာ္မူေသာဘ၀ျပႆနာ။
၂။မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏တရားေတာ္မ်ား။

၃။ရ႒ပါလ။

ေသကံမေရာက္ေသလို႕သက္မေပ်ာက္တာလား ?

ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႔ စပ္စံထြန္းေဆးရံုအျပင္လူနာဌာနမွာ လက္ေထာက္ဆရာ၀န္ အျဖစ္နဲ႔ တာ၀န္ထမ္း ေဆာင္တာ သံုးလေလာက္အၾကာမွာ ခ်မ္းတုန္ၿပီးဖ်ားပါတယ္။ ဖ်ားတာကလြဲရင္ ဘာေရာဂါ လကၡဏာမွ မရွိတာမို႔ ငွက္ဖ်ား ေရာဂါလို႔ ထင္ခဲ့ပါတယ္။ ငွက္ဖ်ားပိုး စစ္ေဆးေပးဖို႔ ဓါတ္ခြဲခန္းကိုပို႔လိုက္ပါတယ္။ ၃ ရက္ဆက္တိုက္ စစ္ေပမဲ့လည္း ငွက္ဖ်ားပိုး မေတြ႔ပါဘူး။ ဖ်ားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာယူတဲ့ေသြးမွာလည္း မေတြ႔ပါဘူး။ ဓါတ္ခြဲခန္းမွဴး (medical technologist) ေဒၚ...က က်မကိုယ္တိုင္ေသခ်ာၾကည့္ပါတယ္၊ ပိုးမေတြ႔ပါဘူးတဲ့။ ေဒၚ...က အလုပ္ လုပ္တာ အလြန္ေသခ်ာစိစပ္ပါတယ္။ ငွက္ဖ်ားပိုးကို သူမ ရွာလို႔မေတြ႔ဘူးဆိုရင္ ငွက္ဖ်ားေရာဂါမဟုတ္တာေသခ်ာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ခ်မ္းတုန္ဖ်ား တတ္တဲ့ ဆီးပိုး၀င္တဲ့ ေရာဂါ (urinary tract infection) မ်ား ျဖစ္ေန မလားဆိုၿပီး၊ ဆီးကို  ပိုးရွိမရွိ စစ္ဖို႔ ဓါတ္ခြဲခန္း ပို႔ရ ျပန္ ပါတယ္။

ဆီးပိုး၀င္တဲ့ေရာဂါက မသန္႔တဲ့ေရကို သံုးမိရင္ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္က  အျပင္ လူနာဌာန (ရံုးဖြင့္ခ်ိန္) အေနနဲ႔ေရာ အေရးေပၚဌာန(ရံုးပိတ္ခ်ိန္) အေနနဲ႔ပါ အသံုးျပဳတဲ့ ေနရာမွာ အိမ္သာတစ္လံုးပဲ ရွိပါတယ္။ ေဆး၀န္ထမ္းေတြေရာ၊ လူနာေတြပါ အတူတူ သံုးရပါတယ္။ ေရကလည္း အျမဲမလာလို႔ ပံုးတစ္ခု ထဲမွာထည့္ထားတဲ့ ေရကိုပဲ ခတ္သံုးရပါ တယ္။ ေရာဂါရွိတဲ့ သူခတ္သံုးထားလို႔ ေရထဲမွာပိုးေတြ ေရာက္ ေနရင္ ေနာက္သံုးတဲ့သူကို ကူးနိုင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေတာင္ႀကီးလို ေအးတဲ့ေနရာမွာ ပိုးေတြေရထဲမွာ ၾကာၾကာ ရွင္ေနနိုင္ ပါတယ္။ တစ္လလံုးလံုး အေရးေပၚ တာ၀န္ယူရတဲ့ညေတြမွာ အဲ့ဒီေရအိမ္က က်န္းမာေရးနဲ႔ မညီတဲ့ေရကို သံုးခဲ့ရတာမို႔ ဆီးပိုး၀င္တဲ့ေရာဂါလည္း ျဖစ္နိုင္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ (၃)ရက္ ဆက္တိုက္ ပိုးေမြးခဲ့ေပမဲ့ ဘာပိုးမွမေပါက္ပါဘူး။ ဆိုလိုတာက ဆီးမွာ ဘာပိုးမွမရွိပါဘူး။ 

ဒါဆိုရင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႔မွာ အျဖစ္မ်ားတဲ့ တိုက္ဖိုက္မ်ားျဖစ္မလားလို႔၊ (တိုက္ဖိုက္ဖ်ားကာစမွာ၊ အထူးသျဖင့္ က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့သူေတြမွာ ဖ်ားတာကလြဲရင္ ဘာေရာဂါ လကၡဏာမွ မျပ တတ္ပါဘူး) ယူဆၿပီး တိုက္ဖိုက္ေဆးေတြ စေသာက္ရပါေတာ့တယ္။ တိုက္ဖိုက္ပိုးကို ကိုယ္ထဲမွာ ရွာလို႔မေတြ႔နိုင္ပါဘူး။ တိုက္ဖိုက္ပိုး ကိုယ္ထဲေရာက္ဖူးတယ္ ဆိုတာကို ေျပာနိုင္တဲ့ အင္မူနိုဂလိုဘင္ (immunoglobulins) ကို ေတာ့ ေသြးရည္ၾကည္ထဲမွာ စစ္လို႔ရပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ့ ကိုယ္ထဲကို တိုက္ဖိုက္ပိုး တစ္ခ်ိန္မဟုတ္ တစ္ခ်ိန္  ၀င္ခဲ့ တာ မို႔ (တိုက္ဖိုက္ပိုးကိုယ္ထဲ ေရာက္ေပမဲ့ ေရာဂါမျဖစ္ခဲ့သူမ်ား) တိုက္ဖိုက္ အင္မူနိုဂလိုဘင္ေတြ႔ရံုနဲ႔ တိုက္ဖိုက္ ေရာဂါလို႔မေျပာနိုင္ပါဘူး။ တိုက္ဖိုက္ေရာဂါလို႔ ေျပာနိုင္ေအာင္ တိုက္ဖိုက္အင္မူနိုဂလိုဘင္ေတြကို တစ္ပတ္ျခားၿပီး စစ္ရပါတယ္၊ ဒုတိယ စစ္တဲ့ေသြးမွာရွိတဲ့ တိုက္ဖိုက္အင္မူနိုဂလိုဘင္ေတြက ပထမစစ္တဲ့ ေသြး ထက္အနည္းဆံုး ေလးဆ ပိုမ်ားလာမွတိုက္ဖိုက္ ေရာဂါလို႔ေျပာနိုင္ပါတယ္။

ဟိုဟာစစ္ ဒီဟာစစ္နဲ႔ဖ်ားတာလဲ၊ နည္းနည္းၾကာလာ၊ ဘာေရာဂါမွန္းလည္း မသိေသးတာနဲ႔       ဆိုး၀ါးတဲ့ ေရာဂါေတြ ဥပမာ ကင္ဆာမ်ား ျဖစ္ေနမလားလို႔ တစ္ကိုယ္လံုး က်န္းမာေရ စစ္ေဆးဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ရင္ပတ္ ဓါတ္မွန္ ရိုက္လိုက္ေတာ့။ လံုး၀ မထင္ခဲ့တဲ့ အဆုတ္ထဲမွာ ေရ၀င္ေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ အဆုတ္ေရ၀င္ရင္ ေခ်ာင္းဆိုး တာတို႔၊ အသက္ရႈက်ပ္တာတို႔ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ က်မမွာ အဲ့ဒီ လကၡဏာေတြ လံုး၀မရွိပါဘူး။

အဆုတ္ေရ၀င္တယ္ ဆိုတာေတာ့ေတြ႔ပါၿပီး၊ ေနာက္သိဖို႔လိုတာက ဘာေၾကာင့္ေရ၀င္ ရတာလဲ။ အဲ့ဒါသိဖို႔ အဆုတ္ထဲကအရည္ကို စုပ္ထုတ္ၿပီးစစ္ေဆးရပါမယ္။ အဆုတ္က အရည္ေတြထုတ္လိုက္ေတာ့TB ေၾကာင့္ အဆုတ္ေရ၀င္တာျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ ကင္ဆာမဟုတ္လို႔။ 

အလုပ္မ၀င္ခင္ ရင္ဘတ္ဓါတ္မွန္အပါအ၀င္ က်န္းမားေရးအတြက္ (general medical chek-up) လုပ္ခဲ့ရတာမို႔၊ စပ္စံထြန္းေဆးရံု အျပင္လူနာဌာနမွာ ကူးဆက္ခံ ရတာ ေသခ်ာပါတယ္။ အျပင္လူနာဌာနမွာ လူနာေတြစမ္းသပ္ေနတံုး၊ တစ္ခ်ိဳ႕လူနာေတြ ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္လို႔ မ်က္ႏွာ တည့္တည့္၊ တံေတြး စဥ္ ေပါင္း လည္းမနည္းပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ လူနာမ်ား ေဆးရံုေရာက္မွ သလိပ္စစ္လိုက္ေတာ့ သလိပ္ထဲမွာ TB ပိုးေတြ ေျမာက္ျမား စြာရွိေနတာလည္းအခါခါပါ။

အဲ့ဒီအခ်ိန္က TB ေရာဂါဆိုရင္ streptomycin တစ္ေန႔တစ္လံုးထိုးရၿပီ၊ PAS ေခၚတဲ့ ၾကြက္ခ်ီးလိုေဆးနဲ႔  isoniazid ေဆး ၃ မ်ိဳး ေသာက္ရပါတယ္။ TB ေရာဂါ ေဆးက ႏွစ္နဲ႔ခ်ီေသာက္ရတာမို႔ ေရာဂါပိုးေတြေဆးယဥ္္ (drug resistance) တတ္လို႔ ေဆး ၃ မ်ိဳးတြဲေသာက္ရတာပါ။ ေဆးထိုး ေဆး ေသာက္တာ တစ္လ ေလာက္ေရာက္ေတာ့ က်မ ေခါင္းေတြမူးၿပီး ေခါင္းေထာင္လို႔မရေတာ့ပါဘူး။ ၾကက္ လည္လိမ္ထားသလို ေခါင္းႀကိဳးက်ေနပါတယ္။ က်မငယ္စဥ္ကထဲက ပင္ဆံပင္အရွည္ထားၿပီး ေနာက္မွာ က်စ္ဆံၿမီး တစ္ေခ်ာင္းတည္း က်စ္ေလ့ရွိပါတယ္။ က်မအိပ္ရာထဲမွာပဲ လွဲေနရပါတယ္။ အိပ္ရာထဲမွာ လွဲ ေနေပမဲ့ ေခါင္းေလးတဲ့ေ၀ဒနာကိုခံစားေနရတာနဲ႔ အနားမွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ကပ္ႀကီး ယူခိုင္းၿပီး က်မ ခ်စ္တဲ့ဆံပင္ေတြကို ညွပ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစၿပီးယခုထက္တိုင္ က်မ ဆံပင္ကို အေနာက္မွာ ခ်ီထားလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ေမ့ၿပီးခ်ီထားမိရင္ ေခါင္းကိုက္လာ ပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္တာ streptomycin ရဲ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳး (side effect) ေၾကာင့္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ streptomycin  ထိုးေဆးကိုရပ္လိုက္ရပါတယ္။ ထိုးေဆးရပ္ လိုက္ေတာ့ ေဆး ၂မ်ိဳး သာရွိေတာ့လို႔  isoniazid  အစား ပိုပ်င္းတဲ့  rifampicin ေဆးကို ေျပာင္းေသာက္ရပါတယ္။ ဒီေဆးက ေပၚကာစမို႔ ေတာင္ႀကီးမွာ လူႀကီးေသာက္ တဲ့ေဆးလံုး ၀ယ္မရ ေသး တာနဲ႔ ခေလးေသာက္တဲ့ ေဆးရည္ကို ေသာက္ရပါတယ္။ rifampicin ေသာက္တာ တစ္ပတ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ ေဆးေသာက္တိုင္း အံပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒါကလည္း rifampicin ရဲ့ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးပါ။ ဘယ္လိုမွ ေသာက္လို႔ မရတာေၾကာင့္ PAS ေဆးပဲျပန္ေသာက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မကိုယ္က PAS  လည္း လက္မခံေတာ့ပါဘူး။ ျပန္အံထုတ္ေနပါတယ္။ PAS ေဆးရဲ့ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးကလည္း အံျခင္း ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒါနဲ႔ isoniazid ေဆး တစ္မ်ိဳးပဲ ေသာက္ ေနရပါတယ္။ ေတာင္ႀကီးက TB အထူးကုဆရာ၀န္က နင္ကေဆးေတြ လက္မခံနိုင္ေတာ့ ငါလည္းဘယ္လို ကုရမွန္း မသိဘူးတဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ အားေပ်ာ့တဲ့ isoniazid ေဆးတစ္မ်ိဳး တည္းေသာက္ရင္ ကိုယ္ထဲက ပိုးေတြ မၾကာခင္ ေဆးယဥ္သြားပါမယ္။

TB ေရာဂါေဆး မေပၚခင္က TB ေၾကာင့္ လူနာေတြ ကမၻာနဲ႔ အ၀ွမ္း ေသာက္ေသာက္လဲ  ေသခဲ့ၾက ပါတယ္။ TB ေရာဂါကကူးဆက္ျမန္တဲ့အျပင္ အေသလဲျမန္ပါတယ္။ ေဆးပညာမွာ TB ေၾကာင့္ ေသတာကို galloping consumption ျမင္းေျပးသလိုေသတယ္လို႔ ဥပမာေပးပါတယ္။ ကင္ဆာ မဟုတ္လို႔ ေတာ္ေသး တယ္ ဆိုေပမဲ့  TB ေရာဂါ ျဖစ္ၿပီး TB ေဆးမသံုးနိုင္ရင္ ဘာထူးလဲ။ အေသေတာင္ ပိုျမန္ ပါ အံုးမယ္။

rifampicin ေဆးအရွိန္နဲ႔ အံတာကလည္းရွိ ေနပါေသးတယ္။ အစာ မ၀င္တာရယ္၊ ေရာဂါ ေၾကာင့္ ရယ္၊ က်မ ေသြးအားနည္းလာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အေဆာင္မွာေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း သူနာျပဳ ဆရာမကို ေသြး အား တိုးေဆး inferron drip သြင္းေပးဖို႔ ေျပာပါတယ္။ ဆရာမေလးလည္း inferron drip သြင္းဖို႔ျပင္ဆင္ရင္း အမ inferron ထိုးဖူးလားလို႔ေမးပါတယ္။ က်မလည္း မထိုးဖူးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ငါဘယ္အားေဆးမဆိုတဲ့ပါတယ္။ penicillin ေတာင္ တဲ့တယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား penicillin ကို allergy ျဖစ္ပါ တယ္။ ေဆးမတဲ့ ဘူးဆိုတာ allergy ျဖစ္တာပါ။  ဆရာမေလးက အမ ေသခ်ာေအာင္ အစမ္းထိုး ရေအာင္ ပါဆိုတာနဲ႔ ေအးေအးလို႔ေျပာၿပီ သူ inferron drip ထဲကေဆးရည္နဲနဲစုပ္ၿပီး က်မလက္ေမာင္းက ေသြးေၾကာ ထဲကို ထိုး ေပးပါတယ္။ ေဆးထိုးေနရင္း အားလူးဖုတ္ေနလို႔လား မသိ ေဆးနဲနဲပဲ ၀င္သြားၿပီး ေဆးထိုးအပ္ ေသြးေၾကာ အျပင္ကိုေရာက္သြားပါတယ္။ ဆရာမေလးလည္း။ အမ ေဆးထပ္ထိုးရမလားဆိုေတာ့။ က်မ က ေတာ္ၿပီး မထိုးနဲ႔ေတာ့ဆိုၿပီ ရပ္ခိုင္းလိုက္ ပါတယ္။ ခဏ ေနေတာ့ က်မေၾကာထဲကယားလာပါတယ္။ က်မထင္တာ က အိပ္ရာမွာဂ်ပိုးရွိေနတယ္ေပါ့။ ဆရာမေလးကိုေတာင္ ဂ်ပိုးရွိတယ္ဟ။ ငါ့ကိုကိုက္တယ္လို႔ေျပာလိုက္ ပါတယ္။ ၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ က်မ အသက္ရႈရက်ပ္လာပါတယ္။ က်မသိပါၿပီ။ ဂ်ပိုး ကိုက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ Inferron allergy ျဖစ္တာပါ။ ဆရာမေလးကိုလည္း shock မွာထိုးရမဲ့ ေဆး ေတြ ကို ထိုးဖို႔ေျပာ လိုက္ပါတယ္။ သူမလည္းမ်က္လံုးမ်က္ဆံျပဳးသြားပါတယ္။ ေျဖေဆးေတြျဖစ္တဲ့ Burmeton, adrenalin ေတြကို တင္ပါးထဲထိုးထဲ့ပါတယ္။ က်မ စကားမေျပာနိုင္ ေတာ့ပါဘူး။ က်မရင္ပတ္ေပၚမွာ ေက်ာက္တံုးႀကီး တစ္တံုးနဲ႔ ဖိေနသလိုမ်ိဳးခံစားရပါတယ္။ အသက္ရႈ လို႔လဲမရပါဘူး။ မ်က္စိလည္းမျမင္ ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ နားကေတာ့ အားလံုး ၾကားေနပါတယ္။

အေဆာင္မွာေနတဲ့ ေဒါက္တာေဒၚႏွင္းကိုသြားေျပးေခၚတာက်မၾကားေနပါတယ္။ ေဒၚႏွင္း ရုပ္ရွင္ သြားၾကည့္တယ္လို႔ေျပာေနသံေတြ၊ အျခားခန္းကဆရာမေတြ ေရာက္လာၿပီး က်မ ေသြးေၾကာေတြ ထဲကို ေနာက္ဆံုးအသက္ကယ္ေဆးျဖစ္တဲ့ corticosteroide ကို အေၾကာကေနထိုးသြင္းဖို႔ႀကိဳးစားၾကေပမဲ့ ေသြးေၾကာထဲ အပ္မ ေရာက္ျဖစ္ေန ပါတယ္။ shock ျဖစ္ရင္ ေျခလက္ေတြက ေသြးေတြ ဆုတ္လာတာမို႔ ေသြးေၾကာရွာမရျဖစ္တတ္ပါတယ္။

က်မလည္းေသကာနီးၿပီဆိုတာသိလိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အဖြါးေျပာဖူးတဲ့ စကားသြား သတိရ ပ ါတယ္။ အဖြါးက ေသခါနီးရင္ ကိုယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းမႈ ေတြျပန္စဥ္းစား ရတယ္တဲ့။ က်မ စဥ္းစားေတာ့ က်မမွာ ဘာေကာင္းမႈမွမရွိပါဘူး။ မေကာင္းမႈလဲ ဘာမွမရွိပါဘူး။ က်မ တစ္သက္လံုး စာေမးပြဲက်မွာစိုးလို႔ စာကံုးက်က္ခဲ့တာပဲရွိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ က်မရတဲ့ ၾသကာသ ဘုရားရွစ္ခိုးကိုပဲ ဆိုေနပါတယ္။ ဘုရားရွစ္ခိုး ေန တံုးမွာပဲ။ ေဒါက္တာေဒၚႏွင္းရုပ္ရွင္လက္မွတ္မရလို႔ အေဆာင္ျပန္လာေၾကာင္း။ က်မ အေၾကာင္း ၾကားလို႔ က်မ အခန္းေရာက္လာတာ က်မၾကားေနပါတယ္။ ေဒါက္တာေဒၚႏွင္းaရာက္လာၿပီး အေၾကာ ေဆး ထိုးဖို႔ ဆရာမေတြဆီက အပ္ယူလိုက္ေတာ့။ အပ္ထဲမွာ ဆို႔ထားတဲ့ ဂြမ္းကိုမထုတ္ပဲေဆးထိုး ေနၾက တာေၾကာင့္ အသက္ကယ္ေဆး အေၾကာထဲ ထိုးမရျဖစ္ေနတာပါ။ က်မ အခန္းမွာ ေဆးထိုးအပ္တို႔၊ အပ္ျပဳပ္တဲ့ပစၥည္းေတြမရွိပါဘူး။ အဲ့ဒီေခတ္က တစ္ခါသံုးေဆးထိုးအပ္ေတြ မေပၚ ေသးတာေၾကာင့္၊ ေဆးထိုးအပ္ေတြကိုသံုးၿပီးရင္ျပန္ျပဳပ္ရပါတယ္။ shock ျဖစ္မယ္လို႔ မထင္ထားတာေၾကာင့္ အပ္ အပို ယူမ ထားပါဘူး။ shock ျဖစ္ေတာ့ ပိုးသတ္ထားတဲ့ အပ္အျဖစ္ inferron drip မွာ ေလ၀င္ေအာင္တပ္ထားတဲ့ အပ္ကိုယူထိုးၾကတာပါ။ အဲ့ဒီအပ္မွာ ေဆးရည္ေတြထြက္မက်ေအာင္ ၀ါဂြမ္းထဲ့ထားပါတယ္။ ဆရာမေတြ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ နဲ႔ ေဆးထိုးၾကေတာ့ အပ္က ဂြမ္းထုတ္ဖို႔ေမ့သြားၾကတာပါ။ ဒါေတြကေတာ့ လက္ေတြ႔ ေျဖးရွင္းလို႔ရတဲ့ရုပ္၀တၳဳနဲ႔ဆိုင္တဲ့အေၾကာင္းေတြပါ။

         ရွင္းျပလို႔မရတဲ့စိတ္နဲ႔ဆိုင္တဲ့အေၾကာင္းေတြရွိေနပါတယ္။ ေဒၚႏွင္းကဘာလို႔ က်မဘုရားစာဆိုမွ ျပန္ေရာက္လာတာလဲ။ ေတာင္ႀကီးမွာအဲ့ဒီအခ်ိန္က လူဦးေရ သိပ္ မမ်ား ေသးပါဘူး။ ရုပ္ရွင္ရံုျပည့္တယ္၊လွ်ံတယ္ဆိုတာတခါမွမၾကားဖူးပါဘူး။ က်မ ေသကံမေရာက္ေသးလို႔လား။ ဘုရားအာရံုၿပဳမိလို႔ က်မရဲ့ ကုန္ေတာ့မယ္ လူျဖစ္ေစတဲ့ ကံကို ဆက္ေပး လိုက္တာလား။ သာမန္တိုက္ဆိုင္မႈလား။ မဟုတ္ဘူးလို႔ေတာ့ က်မသိေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ မေသခ်ာဘူး။ ေသခ်ာေအာင္ လက္ေတြ႔  စမ္းမယ္လို႔ေတာ့ ေတးထား လိုက္ ပါ တယ္။ 

ေျဖေဆး ေသြးထဲ၀င္သြားတာနဲ႔ က်မရင္ပတ္ေပၚကေက်ာက္တံုးႀကီးကိုတစ္ျဖည္းျဖည္း မ လိုက္ သလို အသက္ရႈရတာပိုေခ်ာင္လာပါတယ္။ က်မ အံလည္းအံ၊ ၀မ္းလည္းသြားၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ေန႔မနက္မွာေတာ့ က်မ အေကာင္းပတိျဖစ္ေနပါၿပီး။ က်မရဲ့အမအႀကီးဆံုး က်မကို ရန္ကုန္ျပန္ ေခၚ ေဆးကုဖို႔ ရန္ကုန္က ေရာက္မွာမို႔ ဟဲဟိုးေလယဥ္ကြင္းကို က်မသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဆင္းသြားပါတယ္။ အမႀကီးနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ အမႀကီးက မေန႔ကငါဘာျဖစ္လဲမသိဘူး။ ေအာက္မ်က္ခန္းေတြသိပ္လႈပ္တာပဲတဲ့။ က်မက ကံေကာင္းလို႔ နို႔မို႔ဆို ငါ့အေလာင္းနင္သယ္ျပန္ရမွာလို႔ အစခ်ီၿပီး ျဖစ္ပ်က္သမွ်ေတြေျပာျပပါတယ္။ အမႀကီး ေရာက္ၿပီးတစ္ပတ္အၾကာမွာ က်မတို႔ညီအမ ရန္ကုန္ကိုေဆးကုဖို႔ ေဆးခြင့္တစ္လယူၿပီး ျပန္ လာၾက ပါ တယ္။ လုပ္သက္ခြင့္မရွိေသးတာေၾကာင့္ ေဆးခြင့္ယူရတာပါ။