လာေရာက္ၾကသူေတြေရာ မလာနိုင္သူေတြပါ မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုၾကပါေစ

Tuesday, January 29, 2013

သီလရွင္တို႔၏သီလႏွင့္ပရိကၡရာ။

 
 
                   သီလရွင္တို႔သည္ ပဗၺဇၨအႏြယ္ ပါ၀င္ေနၾကသျဖင့္သီလရွင္တို႔ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္း ရမည့္ သီလ မွာလည္းဗၺဇၨသီလသာလွ်င္ျဖစ္သင့္ေပ၏။ ပဗၺဇၨိတသီလေခၚ ရဟန္း၊သာမေဏ၊ရေသ့၊ ပရိဗိုဇ္၊တို႔ေစာင္ထိန္းေသာသီလမွာ အနည္းဆံုး ၁၀ ပါးသီလမွစ၍ စတုပါရိသုဒၶိ အထိေသာ သီလ ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္သီလရွင္ႏွင့္ ပရိဗိုဇ္၊ရေသ့ တို႔သည္ ၁၀ ပါးသီလကို နိစၥေဆာက္ တည္ရမည္ျဖစ္ ေပသည္။

သီလရွင္ပရိကၡရာ။                                                                                                          ၁။ ဂိုက္တို (ေခၽြးခံ)။ ပိတ္စတစ္ေတာင္ႏွင့္တစ္မိုက္။                                                                                                                
၂။ အက်ၤ ီ။ ႏွစ္ေတာင့္ထြာ။
၃။ ဂိုက္ရွည္။ ႏွစ္ေတာင့္ သံုးမိုက္။
၄။ ကိုယ္ရံု။ ၅ ေတာင့္ထြာ။
၅။ ခါး၀တ္ (ထဘီ)။ ၅ ေတာင္။
၆။ ပုခံုတင္ပင္နီ။ ၆ ေတာင္။

အထက္ပါအ၀တ္အစားမ်ားအျပင္
၁။ သင္တုန္းဓား
၂။ ထီး
၃။ ဖိနပ္
၄။ ေသတၱာ
၅။ စိပ္ပုတီး
၆။ ဗန္း (ဆန္ခံရန္)
၇။ ဖ်ာ၊ေခါင္းအံုး၊အိပ္ရာ၊ေစာင္၊ျခင္ေထာင္။
၈။ အိုးခြက္ပုဂံ။

က်မ္းကိုး။                                                                                                                   ရေ၀ထြန္း၏ဘိကၡဳနီသာသနာႏွင့္သီလရွင္သမိုင္း။

 
 
 
 

Saturday, January 26, 2013

ဒုကၡဆိုတာတကယ္သိၿပီလား။

 


 
  
          ဒုကၡဆိုတာ ျမန္မာလိုဆင္းရဲျခင္းလို႔အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ အမ်ားသိတာက ကိုယ္မွာ ေရာဂါ ေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခုေၾကာင့္ နာတာ၊ က်င္တာ၊ကိုက္ခဲတာ၊ အသက္ႀကီးလာလို႔ ဆံပင္ျဖဴတာ၊သြားက်ိဳးတာ၊မ်က္စိမႈန္တာေတြလို႔ပဲသိပါတယ္။

               ယခုေခတ္မွာ ေရာဂါေတြကိုေဆးနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ခြဲစိပ္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္နိုင္လာတယ္။ ဆံပင္ျဖဴတာေဆးဆိုးလို႔၊ က်ိဳးတဲ့သြားကို အသစ္ျပန္စိုက္လို႔၊ မႈန္တဲ့မ်က္စိကို မ်က္မွန္တပ္ၿပီး၊ မျမင္ေတာ့တဲ့ တိမ္မ်က္လံုးကိုလည္း ခြဲစိပ္ၿပီး ျမင္ေအာင္ လုပ္နိုင္တယ္။ တြန္႔ေနတဲ့ အေရေတြကိုလည္း ေဆးထိုးလို႔ျဖစ္ျဖစ္၊ခြဲစိပ္လို႔ျဖစ္ျဖစ္ ပ်ိဳရြယ္လာေအာင္ကုသနိုင္ရံုမက အသဲေတြ၊ႏွလံုးေတြပါ အစားထိုး ခြဲစိပ္ကုသ နိုင္လာတဲ့အတြက္ ျမတ္ဘုရားေဟာတဲ့ ကိုယ့္ကို္ယ္ကို မပိုင္ဘူး၊ အစိုးမရဘူး ဆိုတဲ့ အနတၱတရား ဆိုတာ ကိုေတာင္ မယံုသလိုျဖစ္ေနၾကပါတယ္။

             တကယ္က ျမတ္ဘုရား ေဟာတဲ့ ဒုကၡဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ မသိၾကလို႔ပါ။                       ဒုကၡ ၃မ်ိဳး ရွိပါတယ္-

၁။ ဒုကၡဒုကၡ။ ၾကာၾကာဖိထိုင္လို႔နာတာ၊ေရာဂါေၾကာင့္နာတာမ်ိဳးဟာ ခႏၶာဒုကၡ ေပၚထပ္ဆင့္ၿပီး ဒုကၡျဖစ္ တာမို႔ ဒုကၡဒုကၡ လို႔ေခၚပါတယ္။

၂။ ၀ိပရိဏာမဒုကၡ။ အသက္အရြယ္ရလာလို႔ ဆံျဖဴ၊သြားက်ိဳး စသည့္ငယ္ရုပ္အမူအရာမွ ႀကီးရုပ္အမူအရာ သို႔ေျပာင္းျခင္းကိုေခၚပါတယ္။
အထက္မွာေဖၚျပခဲ့တဲ့ ဒုကၡ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကို ပညတ္ဒုကၡလို႔ေခၚပါတယ္။

၃။ သခၤါရဒုကၡ။ သခၤါရဒုကၡက ပရမတ္ဒုကၡျဖစ္ပါတယ္။ ပညတ္ဒုကၡကို ျပဳျပင္၊ေျပာင္းလဲ၊ရုပ္တန္႔္ေအာင္ လုပ္နိုင္ေပမဲ႔ သခၤါရဒုကၡ ကိုေတာ့ ျပဳျပင္လို႔လဲမရ၊ေျပာင္းလဲလို႔လဲမရ၊ရုပ္တန႔္ေအာင္လည္းလုပ္လို႔မရပါဘူး။ သခၤါရဒုကၡဆိုတာ ပရမတ္ တရားေတြျဖစ္တဲ့ စိတ္၊ေစတသိတ္၊ရုပ္၊နိဗၺာန္ေတြစကၠန္႔နဲ႔အမွ်ျဖစ္ေန၊ပ်က္ေန တာကိုေျပာတာပါ။

          သခၤါရဒုကၡဆိုတာကို ဘုရားတည္းဟူေသာေနမင္းႀကီးေပၚထြန္းလာမွသိရတာပါ။ ပထမ ဒုကၡ ၂မ်ိဳးက သာမန္လူမ်ားသိနိုင္တာမို႔ ဘုရားမပြင့္ရာ ကာလမွာလည္းသိနိုင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီဒုကၡေတြျမင္ျခင္းျဖင့္ သမထသာျဖစ္တဲ့အတြက္ သံေ၀ဂဥာဏ္ကိုသာရနိုင္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာဥာဏ္ေတာင္မျဖစ္ပါဘူး။
သခၤါရဒုကၡ ကိုျမင္မွသာ ၀ိပႆနာဥာဏ္ျဖစ္ၿပီး မဂ္ဥာဏ္ ဖိုလ္ဥာဏ္အထိေပါက္ေရာက္နိုင္ပါတယ္။

       အထက္ကကာတြန္းေလးမွာ ဆရာ၀န္က အနာေတြက်က္လို႔ ပတ္တီးေတြေျဖလိုက္ရင္ မင္း ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ေကာင္းသြားမယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္း ၀က္ကေတာ့ ၀က္ပဲတဲ့။

           ေခတ္ေဆးပညာေတြနဲ႔ အေပၚရံပညတ္ရုပ္ ေတြကိုဘယ္လိုပဲ ေျပာင္းနိုင္ေပမဲ့ ခႏၶာကိုယ္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနၾကတဲ့ ပရမတ္တရားေတြကေတာ့ မျမင္ရေပမဲ့ သူတို႔ရဲ့ သခၤါရသေဘာအတိုင္း ျဖစ္ ပ်က္ ေနၾကမွာပါ။ သခၤါရဒုကၡ ကိုဘယ္လိုမွေျပာင္းလဲ၊ျပဳျပင္လို႔မရတာေၾကာင့္တကယ့္ ဒုကၡအစစ္ပါ။


က်မ္းကိုး။
ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ)၏ သညာသိႏွင့္ပညာသိ။


Thursday, January 24, 2013

ပရိကၡရာရွစ္ပါး။

                                                                          
 
၁။ သကၤန္းသံုးထည္ (သင္းပိုင္၊ ဧကသီ ၊ ဒုကုဋ္ေခၚနွစ္ထပ္သကၤန္း)။                        
၂။ သပိတ္။                                                                                  
၃။ သင္တုန္းဓါး။                                                                        
၄။ အပ္နွင့္အပ္ခ်ည္။                                                                          
၅။ ခါးပန္းႀကိဳး။                                                                    
၆။ ေရစစ္။                                                                             
၇။ အိပ္ရာခင္း (ဝါ) ဖ်ာေခ်ာနု။ (ေတာင္းေဝွ (ဝါ) ဆီက်ည္ဘူး။)။ထီးဖိနပ္။                                             
၈။ နိသီဒိုုင္ (ဝါ) သားေရႏြယ္။(ေျမမွာခင္းထိုင္ေသာအဝတ္)။
သကၤန္းသံုးရပ္၊သပိတ္၊အပ္၊ပဲကြတ္၊ေရစစ္၊ခါးပန္းတစ္၊မွတ္လွ်င္ရွစ္ပရိကၡရာ။

ပရိကၡရာရွစ္ပါး(သဒၶမၼရံသီရိပ္သာဆရာေတာ္အရွင္ကု႑လာဘိဝံသ)။
တိစီဝရိတ္၊ သပိတ္၊ ဓား၊ အပ္၊ ခါးပန္း၊ ေရစစ္၊
ရွစ္ခုျဖစ္၊ စင္စစ္၊ ပရိကၡရာ။

Monday, January 21, 2013

ရုပ္၊နာမ္ေတြဟာ မတည္ျမဲဘူး။ အျမဲျဖစ္ေနပ်က္ေနတယ္ဆိုၿပီးဘာျဖစ္လို႔ ေမြးရာပါ အမွတ္ႀကီးက ေပ်ာက္မသြားပဲ အသက္ႀကီးလာတာနဲ႔အမွ်လိုက္ႀကီးလာရတာလဲ။


 

 

ေမြးစမွာပါလာတဲ့ အမွတ္အသားေတြက၊အသက္ႀကီးလာတဲ့အထိ မေျပာင္းလည္းပဲ ဆက္လက္တည္ၿမဲေနတဲ့ အမွတ္အသားေတြမဟုတ္ပါဘူး။ အသစ္ျဖစ္လာတဲ့အမွတ္အသားေတြပါ။ အမွတ္အသားေတြဟာ ရုပ္ျဖစ္တဲ့အတြက္  အျမဲ ပ်က္ေနၿပီး၊ ပ်က္သြားတဲ့ရုပ္ေတြေနရာမွာ မူလရုပ္နဲ႔ထက္တူ တူတဲ့ရုပ္ေတြနဲ႔အစားထိုးေနၾကတယ္။ ဒီလို ရုပ္သစ္ ေတြျဖစ္ေနတာကို သာမာန္မ်က္စိနဲ႔မျမင္နိုင္လို႔ ရုပ္ေတြဟာ မေျပာင္းမလဲ အျမဲတည္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အျမင္မွား ေတြ ျဖစ္ၾကတာပါ။ ေခတ္သစ္ဥပမာေပးရရင္ စာတစ္ေဆာင္ကို စာကူးဆက္မွာ ကူးယူ (copy) သလိုပါပဲ။ ပထမ ကူးတဲ့ စာေတြကို မူလ စာသားအတိုင္းေတြ႔ရပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ ကူးတဲ့အေရအတြက္မ်ားလာတာနဲ႔အမွ် မူလစာလို မျပတ္သား ေတာ့ဘူး။ မူလစာကေန ေသြဖီလာတယ္။ ဒီလိုပဲ ရုပ္ေတြလည္း ေမြးစကစၿပီး အဖန္ဖန္ကူးေနတာမို႔ အသက္ႀကီးလာ တာနဲ႔အမွ် ငယ္ရုပ္က တစ္ေျဖးေျဖးေသြးဖီၿပီး ႀကီးရုပ္ေတြျဖစ္တာတယ္။ ေမြးရာပါအမွတ္ေတြလည္း ႀကီးရုပ္ေတြအတိုင္း လိုက္ႀကီးလာတယ္။

ေဆးသိပၸံအရ အမွတ္ (Birthmark) ဆိုတာေမြးစ (၀ါ) တစ္လသားမွာေပၚလာတဲ့ အေရျပားေပၚက အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအေရာင္နဲ႔ပံုသ႑န္ရွိတဲ့အရာမ်ားျဖစ္တယ္။ သူတို႔ဟာ မ်ိဳးရိုးလိုက္ျခင္းမရွိဘူး။ ကင္ဆာကဲ့သို႔ အႏၱရာယ္ လည္းမရွိဘူး။ ခေလးႀကီးလာသလို အမွတ္ေတြလည္းလိုက္ႀကီးလာတယ္။ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္ဆို တာကိုအတိအက်မသိဘူး။ ျဖစ္နိုင္တာက အမွတ္ေနရာမွာရွိတဲ့ အေရျပားရဲ့ဆဲလ္ေတြ၊ ေသြးေၾကာေတြ ျဖစ္ပြါးမႈကို ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္လို႔ ယူဆၾကတယ္။


က်မ္းကိုး
၁။ ဆရာေတာ္အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ၏ သိပၸံအျမင္ႏွင့္ဗုဒၶအဘိဓမၼာအေမးအေျဖမ်ား။
၂။ http://en.wikipedia.org/wiki/Birthmark

Friday, January 18, 2013

စကားလိမ္။


စကားလိမ္ဆိုသည္မွာ စကားကို ကာရန္အားျဖင့္ ေရွ႕ေနာက္လိမ္လည္၍၎၊ အလ်ားလိုက္ လိမ္ပတ္၍၎ ေျပာဆိုေသာ စကားထာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ဤစကားထာမ်ိဳးတြင္အနက္ အဓိပၸါယ္ကို ဖံုးကြယ္၍မထားပါ။

 က်မတို႔ငယ္ငယ္က အၿငိမ့္ေတြမွာ လူရႊင္ေတာ္ေတြ ဟာသအေနနဲ႔ ျပက္ေလ့ရွိၿပီး၊ အေျခာက္အခ်င္းခ်င္းေျပာေလ့ရွိပါတယ္။

ဥပမာမ်ား။
မာမရွိန္း = မိန္းမရွာ
ခ်ယ္တစ္ = ခ်စ္တယ္
က်ယ္တုိက္= ႀကဳိက္တယ္
အေမာေျပ= အေမေျပာ

တ႐ုတ္အားထား = တရားအားထုတ္
မာကလာပင္ = မဂၤလာပါ
လာမလင္ =  လင္မလာ
ဓေနာတိ ၿခိဳက္ကင္းစ္ = ဓနိေတာ ျခင္ကိုက္
တြာရေတ့ ဝယ္သာပါတမ္း = ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္
ဂ်ားကစ္ စားဖူးသလီး = ဂ်စ္ကားစီးဖူးသလား
မပပ္ ပလုေနကဲ = မပု ပုလဲနားကပ္
အုိက္တုိး ပေဂးဆန္ = အုိးတုိက္ပန္းကန္ေဆး
ယားစီး = ရည္းစား
ေကးမေလာင္ = ေကာင္မေလး
ငပီးေၾကာ = ငေပါႀကီး
အမူးေျပ = အေမျပဴး
တပည့္မရွား = တျပားမရွိ
အေရးမပါ= အရာမေပး
အေရးေပၚ = အေလ်ာ္ေပး
အသက္ေပ်ာက္ = အေသာက္ပ်က္
အေသာက္မပ်က္ = အသက္မေပ်ာက္
ေတြ႔မေရွာင္= ေတာင္မေရႊ႕
ေတြ႔ရာမေရွာင္ =ေတာင္ယာမေရႊ႕
ဆူးေလး = ေဆးလူး
႐ံုမေကာင္း = ေရာင္းမကုန္
ျပင္ရေရာ= ေျပာရရင္
အသည္းယား = အသားရဲ
အေရျပား= အယားေျပ
ဆီပုံး= ဆုံးၿပီ
အဆံကြ်တ္= အစြပ္က်န္
အဆုံးမသတ္ = အစပ္မသုံး
အပ်ဳိစစ္= အျပစ္ဆုိ
အေျပာခ်ိဳ = အပ်ိဳေခ်ာ
အေျပးလို = အပ်ိဳေလး
ရွစ္ေျခာက္ = ေလွ်ာက္ျခစ္
႐ံုတင္ = ရင္တုန္
ရင္႐ႈပ္ = ႐ုပ္ရွင္
သိပ္မေတြး = ေသြးမတိတ္
အသက္နား = အသားနက္
အလုပ္ျဖစ္ = အလစ္ျဖဳတ္
အလုပ္သစ္ = အလစ္သုတ္
စိတ္မပါ = စာမပိတ္
စာမလိပ္ = စိတ္မလာ
အေဖာ္မပါ = အဖာမေပၚ
သုံးစရာ မရွိ = သိစရာမရႈံး
အဆုံးမသတ္ = အစပ္မသုံး
အတိတ္၏ ေျခရာ = အတာ၏ ေျခရိပ္
စစ္ေဆး = ေဆးစစ္
အမွားမပါ = အမွာ မပါး
အမွားေပး = အေမွးပါး
အမႈိက္ေတာင္= အေမွာင္တုိက္
အေပါက္က်ယ္= အပါယ္ေၾကာက္
အမွားတရံ = အမွန္တရား
အခ်ာပင္ = အခ်ဥ္ပါ
တစ္ရာသံုးရန္ = တစ္ရန္ သံုးရာ
အၿပီးေက်ာ = အေပါႀကီး
အ႐ူးမက္ = အရက္မူး
စူးေရာက္ = ေစာက္႐ူး
ဘာစိုက္= ဗိုက္ဆာ
ဘူးယို = ဘို႐ူး
ေဖာင္ျပင္ = ဖင္ေျပာင္
ဖုန္တင္ = ဖင္တုန္
အမွဴးထား = အမွားထူး
အမွတ္မွား = အမွားမွတ္
ေမပုလဲ = မဲပေလ
ေမာင္ပုလဲ = မဲပေလာင္
စေကာျပား = စကားေျပာ
အေဟာျပဳတ္ = အဟုတ္ေျပာ
ေရသံ = ရန္ေသ
အလုပ္ျပန္ = အလံျပဳတ္
အနမ္းဆိုးသူ = အႏူစိုးသန္း
အကိုေအာင္ = အေကာင္အို
အမွတ္ေတြထား = အမွားေတြထပ္
စာၾကက္ = စက္ၾကာ

 
ေတာင္ႀကိဳေတာင္ၾကားေပါက္သည့္၀ါး၊အဖ်ားခပ္သြယ္သြယ္။
အိမ္ႀကိဳအိမ္ၾကားေမြးသည့္သား၊စကားကခပ္ၾကြယ္ၾကြယ္။

 ပ၀ါပါး၊ၾကက္သားထုပ္ေတာ့စြန္းတတ္တယ္။
တရြာသားရည္စားလုပ္ေတာ့ လြမ္းရတယ္။

ခေမာက္ဖ်ားစပါးသီး။
သေပါက္သားစကားႀကီး။

ငစိန္စပါး၊အ၀ယ္မွား၊ခလားနဲ႔လား၊တင္းနဲ႔လား။
ခ်စ္သူရည္းစား၊ေနာက္မွာထား၊မယာ။ပါသလား၊သားပါသလား။

ကၽြဲခ်ိဳေပၚ၊ငွက္ခါးဥ။
ကိုယ္ရင္ႏွစ္ပါး၊ရည္းစားလု။

ကၽြန္းတံုးေၾကာင္ေလွ်ာက္။
လြမ္းတုန္ုးေမာင္ေရာက္။

ဇာျခင္ေထာင္၊မီးေလာင္ေပါက္ရယ္။
မလာခ်င္ေပါင္ ညည္းေမာင္ေၾကာက္တယ္။

ေသတၱာထဲမွာႀကိဳးတစ္ေခြ။
ေမာင္ရင္လာ၊မိုးကေစြ။

ေသတၱာထဲမွာႀကိဳးရႈပ္။
ေမာင္ရင္လာ၊မိုးခ်ဳပ္။

ေသတၱာထဲမွာႀကိဳးရွင္း။
ေမာင္ရင္လာ၊မိုးလင္း။

ေလွးကားရင္းမွာဆန္ခါနဲ႔ေသာ့။
ႏွမခ်င္းစာ၊မလာနဲ႔ေတာ့။

စပယ္ျဖဴပန္၊
အရြယ္တူၾကံ။

ထန္းညက္ႏွစ္လံုးျပဴး။
တစ္သက္မမုန္းဘူး။

မေရာင္းရ၊အိုးနဲ႔ဖ်ာ။
တေပါင္းလ၊ခိုးလွည့္ပါ။

ဆက္ရက္သံုးေကာင္၊အိုးမွာေလွာင္၊အေတာင္ဘယ္ကခတ္သလဲ။
ညည့္နက္သန္းေခါင္၊ေခြးကေဟာင္၊အေမာင္ဘယ္ကတက္မလဲ။

ဟိုေရွ႕ကလာ၊ပိုးပု၀ါ၊က်ပ္စင္မွာထား၊ပိုးဟပ္စား။
ေမာင္ႀကီးလာတာ၊လိမ္းစရာ၊ေက်ာက္ျပင္မွာထားသနပ္ခါး။

မန္က်ည္းပင္ေကာက္ေကြး၊ေလာက္ေလးနဲ႔ေဆာ္။
နင့္အမ၊ဆံေတာက္ေလး၊ေနာက္ေဖးကေမွ်ာ္။

ပြင့္ျဖဴသဇင္၊ပင္ထိပ္တြင္၊ပန္ေတာ္၀င္မို႔ထူးလွတယ္။
သူ႔သမီးျဖဴစင္၊တစ္ခါျမင္၊လိုခ်င္လို႔လည္းရူးရတယ္။

ပင္စိမ္းပင္ေအာက္၊ဂ်င္ဖိုေရာက္၊ေရာက္တဲ့ဂ်ီဖို၊ဂ်ီမီးတို။
အပ်ိဳ႕အိမ္ေအာက္၊လူပ်ိဳေရာက္၊ေရာက္တဲ့လူပ်ိဳ၊လူစိတ္တို။




က်မ္းကိုး။
၁။ http://wikimyanmar.co.cc/
၂။ http://alinnsaytaman.multiply.com/
၃။ ၾကည္ဦးေရး ျမန္မာ့ရိုးရာစကားထာမ်ားစာအုပ္
၄။ http://mmfreethinker.wordpress.com/

Tuesday, January 15, 2013

ျပဳစားခံရတာလား။

 

က်မတို႔ငယ္စဥ္က စံုးမေတြ အေၾကာင္း၊ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔နားေထာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ စံုးမေတြက စိတ္ဆိုးရင္ ျပဳစားတတ္ေၾကာင္း၊ သူတို႔ျပဳစားလို႔ ဗိုလ္ထဲမွာအလံုးေတြေရာက္ကုန္တာေတြ၊ တခ်ိဳ႕ အလံုးေတြမွာ ဆံပင္ေမြး ေတြေတာင္ပါတယ္လို႔လဲသိရလို႔ အလြန္ေၾကာက္ခဲ့မိပါတယ္။ စံုးမ ဆိုသူေတြက အရုပ္ဆိုးဆိုး ခါးကုန္းကုန္း နဲ႔လို႔လဲဆိုၾကပါတယ္။ အသက္နည္းနည္းရလာလို႔ စာေတြ ဘာေတြဖတ္တတ္ လာေတာ့ (မရွိ ခိုးနိုးနိုး၊ မလွ စံုး ဆိုရိုး) ဆိုတာဖတ္မိေတာ့ စံုးမ ရွိတယ္ဆိုတာကို နည္းနည္း သံသယ ျဖစ္လာပါတယ္။

ေဆးေက်ာင္းေရာက္လို႔ အဖု၊အႀကိတ္ေရာဂါေတြ၊ကင္ဆာေရာဂါေတြ အေၾကာင္းသင္ၾကားရေတာ့မွ ဗိုလ္ထဲမွာ ဘာေၾကာင့္ အလံုးေတြ ျဖစ္တယ္၊ တခ်ိဳ႕အလံုးေတြမွာ ဆံပင္ေမြးမက၊သြားေတြကအစ ပါ       နိုင္တာကိုလည္း သိလာရပါတယ္။ အဲ့ဒီဗိုလ္ထဲကအလံုးေတြအေၾကာင္း ေဖါက္သည္ခ်လိုက္ပါတယ္။

လူတိုင္းရဲ့ဗိုလ္ထဲမွာ အဆီေတြ၊အသားေတြ၊အရိုးေတြ၊၀မ္းတြင္းကလီစာေတြရွိတာမို႔ အဲ့ဒီ အစိတ္အပိုင္းေတြကေန ကင္ဆာေတြ၊ ကင္ဆာမဟုတ္တဲ့ အဖုေတြ အႀကီးအေသး၊အရြယ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ သာမန္အားျဖင့္ အဆီေတြကေနျဖစ္တဲ့ အဖုအႀကိတ္ေတြမွာ အဆီေတြပါၿပီး၊ အရိုးေတြကျဖစ္တဲ့ အဖုအႀကိတ္ေတြမွာ အရိုးေတြပါ ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ႕ အဖုအႀကိတ္ေတြ အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးသားမ်ိဳးအိမ္(ovary) ကျဖစ္တဲ့ (teratoma) ေခၚတဲ့ အဖုအႀကိတ္မွာ ဆံပင္ေတြ၊သြားေတြ၊အရိုးေတြပါနိုင္ၿပီး၊ တခါတရံ မ်က္ေစ့၊ လက္ေတြ၊ေျခေထာက္ေတြ အထိ ပါနိုင္ ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ teratoma ေတြဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြမွာ အျဖစ္မ်ားၿပီး အလံုးကိုခြဲထုတ္ကုသျခင္းျဖင့္ ေရာဂါရွင္းရွင္းေပ်ာက္ကင္းေစပါတယ္။ ရွားရွားပါးပါး တခ်ိဳ႕ teratoma မ်ားဟာ အမ်ိဳးသားမ်ားရဲ့ မ်ိဳးပြါးအဂၤါျဖစ္တဲ့ ေဂြးေစ့မွာျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကပ္ပယ္အိပ္ထဲသို႔ဆင္းမလာပဲ ၀မ္းတြင္း၌က်န္ေနေသာ ေဂြးေစ့မ်ားမွာအျဖစ္မ်ားပါတယ္။ အဲ့ဒီ့ teratoma မ်ားကေနလည္း တခါတရံ ကင္ဆာအျဖစ္သို႔ေျပာင္းသြားနိုင္ပါတယ္။

အျဖစ္မွန္သိျခင္းျဖင့္ မရွိတဲ့အရာကို ေတြးေၾကာက္ျခင္းမွကင္းေ၀းၾကပါေစ။

Saturday, January 12, 2013

ေမထုန္ (၈)ပါး။




ေမထုန္ (၈)ပါး။
၁။ တဏွာတက္ၾကြ သံဝါသ ၿပဳၾက ေမထံု(၁)
၂။ ပူးပူးကပ္ကပ္ နီးစပ္ေနခ်င္ လြန္ေပ်ာ္ရႊင္ မွတ္လ်င္ ေမထံု(၂)
၃။ တဏွာေရာင္ၿပ ရယ္ၿမဴးၾက မွတ္ပ ေမထံု(၃)
၄။ မ်က္စိႏွစ္စံု ရူပါရံု တိုက္ဆိုင္တၾကည့္ၾကည့္ ေမထံု(၄)ဟုသိ
၅။ အသံၾကားေအာင္ ဟန္ေဆာင္ေအာ္ဟစ္ သစ္သစ္ရင့္ၾကဴး ရႊင္ေပ်ာ္ၿမဴး မွတ္ဦး ေမထံု(၅)
၆။ အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္း ၿပန္ေၿပာင္းေတြးရႈ ခံစားမႈ (၆) ခုေမထံုသာ
၇။ ေၿခာင္းေၿမာင္းၾကည့္ကာ သာယာသမႈ ခံစားရႈ (၇) ေမထံုသာ
၈။ ဒါနသီလၿပဳၾကေသာခါနိဗၺာန္ေရာက္ရန္ စိတ္မသန္ဘဲ ဥာဏ္မြဲ ဥာဏ္ေမွာင္ တဏွာေဆာင္၍နတ္ေဘာင္ရည္မွန္းနတ္နန္းကာမဂုဏ္နတ္ရိပ္ၿမံဳကိုတဘက္ငါးရာ ခံစားကာၿဖင့္မွန္စြာေရာက္ေရးၾကံေတြးေထြထူး သဒၶါရူးၿဖင့္ရႊင္ၿမဴးသာယာ ခံစားကာ မွတ္ပါေမထံု(၈)။

ေမထုန္ငယ္ (၇) ပါး။
၁။ မသနံ = နံသာစသည္ျဖင့္ပြတ္သပ္ဆုတ္နယ္သည္ကိုသာယာျခင္း။
၂။ ဟသိတံ = ရယ္ရႊင္ေပ်ာ္ပါး၊ကစားျမဴးတူးျခင္း။
၃။ သဒၵံအႆာဒံ = ဝိသဘာဂပုဂိၢဳလ္တို႔၏အသံကိုနာခံသာယာျခင္း။
၄။ဣကၡနံ = ဝိသဘာဂပုဂိၢဳလ္ကိုၾကည့္ျခင္း။
၅။ ကတံအႆာဒံ = ေရွးကျပဳခဲ့ဘူးေသာကာမဂုဏ္ကိုအာရံုျပဳလ်က္သာယာျခင္း။
၆။ အညံအႆာဒံ =သူတစ္ပါးတို႔ခံစားျပည့္စံုကာမဂုဏ္ကိုအာရံုျပဳလ်က္သာယာျခင္း။
၇။ အဂၢအႆာဒံ=သီလအက်င့္ျမတ္ပဋိပတ္ေၾကာင့္နတ္ဘဝကိုေတာင့္တသာယာျခင္း။
ပြတ္သပ္မက်ဴး၊ရယ္ျမဴးမရွိ၊မ်က္စိမဆံု၊
သံမ်ိဳးစံုပစ္၊ ေရွးျဖစ္မၾကံ၊ေမာင္ႏွံငံု႔ေရွာင္၊

နတ္ေဘာင္မရြယ္၊ခုႏွစ္သြယ္၊လြတ္ဖြယ္ေမထုန္တည္း။

ရန္ကုန္ၿမိဳ့၊မဟာဝိသုဒၶါ႐ံု စာသင္တိုက္ႀကီးကိုစတင္တည္ေထာင္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ပထမ မဟာဝိသုဒၶရံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဘႏၵႏၱသဝါဘိဝံသ။ဆရာေတာ္ႀကီးကအခုလိုထိမိ တဲ့
ေတးထပ္တစ္ပုဒ္နဲ႔ ရဟန္းေတာ္ေတြ မ ေၾကာင့္မပ်က္စီးဖို႔သတိေပးေတာ္မူခဲ့တယ္။
အနာဂါမ္ေလာကုတ္၊သေဘာဟုတ္မရမီ၊
ေျပာအလုပ္ႏွင့္ သမဏပီေအာင္၊မ မသီေစႏွင့္။
သင္းအတြက္ ရမၼက္ခြာ၊စကၠဝါျခား၍ ေနသင့္၊
ဝိသဘာဂအာ႐ံုေမွ်ာ္သည္၊ရွာပံုေတာ္ေတြႏွင့္။
ကာမဂုဏ္ေညႇာ္ေလပင့္ေတာ့၊ေလလြင့္ရျပန္သည္၊
ဈာန္လက္ကိုင္ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ယုတ္႐ိုပ်က္ျပားမ်ားလွေလၿပီ၊
က်င့္သီလစာမရီလို႔၊မကြာညီတည္ရစ္ဖို႔၊
ျပည္ခ်စ္တဲ့ညီလ်ာ၊သိပါစိမ့္ငွာ၊
ေနာင္ေတာ္ႀကီးအကိုဝါ၊ထိုကဗ်ာလက္ကမ္းေပါ့ေလး။

အဓိပၸါယ္လိုရင္းကေတာ့ ငယ္ျဖဴရဟန္းေတြ လူထြက္ဘဝမေရာက္ခ်င္ရင္ အနာဂါမ္ ပုဂၢိဳလ္မျဖစ္မျခင္း အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔နီးကပ္စြာမဆက္ဆံပါနဲ႔တဲ့။အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ နီး ကပ္စြာဆက္ဆံရင္ပုထုဇဥ္ရဟန္းမေျပာနဲ႔ ေသာတာပန္၊သကဒါမ္ရဟန္း ေတြေတာင္ လူထြက္ႏိုင္ေသးတယ္တဲ့။ အနာဂါမ္က်မွသာ ကာမဂုဏ္ကို ပယ္သတ္ၿပီးလို႔ လူမထြက္ ႏိုင္ေတာ့တာပါတဲ့။ မ နဲ႔ေဝးေဝးက ဆက္ဆံဆိုတဲ့ေနရာမွာ စိတ္ခ်ရေအာင္ စၾကဝဠာ ႀကီးတစ္ခုေလာက္ျခားတဲ့အထိ ေဝးေဝးက ဆက္ဆံေစခ်င္တယ္တဲ့။ ဖိုဓာတ္၊ မ ဓါတ္ လို႔ေခၚတဲ့ သေဘာျခင္းမတူတဲ့ ဝိသဘာဂအာ႐ံုႏွစ္ခုဟာ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ထိေတြ႕ယဥ္ ပါးရေအာင္ သဘာဝအရ အၿမဲရွာေဖြေနတတ္ ၾကတယ္ တဲ့။

Tuesday, January 8, 2013

ဝိနည္းပါဠိေတာ္လာခိုးနည္း ၂၅ မ်ိဳး။



ျမတ္စြာဘုရားေဟာေသာတရားေတာ္မ်ားမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၆၀၀ နီးပါးရွိေန၍ ေခတ္မမွီေတာ့ ဟု ယူဆၾကေသာ၊ ျမတ္ဘုရား၏ တရားေတာ္မ်ားအား မိမိလိုသလိုေျပာင္းလဲ ခ်င္ၾကေသာ မဟာယာနမ်ားေအာက္ပါအခ်က္မ်ားကိုေလ့လာသင့္ပါသည္။

အဒိႏၷာဒါနကို ဝိနည္းပါဠိေတာ္ႏွင့္အ႒ကထာက်မ္းမ်ား၌ခိုးယူသည့္ပစၥည္း၊အခ်ိန္ကာလ၊ေနရာေဒသ၊အေျခအေနႏွင့္ခိုးပံုခိုးနည္းအရခိုးျခင္း၂၅မ်ိဳးခြဲျခားေဖၚျပထားသည္။

၁။ မတရားအမႈဆင္၍ရယူျခင္း။ တရားရံုးကပိုင္ရွင္မဟုတ္သူကိုပိုင္ရွင္အျဖစ္အနိုင္ေပး ၍ဆံုးျဖတ္ေသာအခါပိုင္ရွင္ကလက္ေလ်ာ့လွ်င္ခိုးမႈေျမာက္သည္။ပိုင္ရွင္ကလက္မ ေလ်ာ့ ေသးပဲအယူခံတက္ေနလွ်င္ခိုးမႈမေျမာက္ေသး(အာဒိယန)။

၂။ ကိုယ္တိုင္သယ္ယူေနစဥ္ခိုးျခင္း။ ခိုးလိုေသာစိတ္ျဖင့္မိမိသယ္ေဆာင္လာေသာပစၥည္းကို ေနရာေရႊ႕ေျပာင္းလွ်င္၊ဥပမာ၊ ေခါင္းျဖင့္ရြက္လာေသာပစၥည္းကိုခိုးလိုေသာစိတ္ျဖင့္ ပုခံုးေပၚသို႕ေျပာင္းေရႊ႕လွ်င္သို႔မဟုတ္အမွန္သြားရမည့္လမ္းမွေဘးဖဲ့၍လမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းသြားခဲ့လွ်င္ဒုတိယေျခလွမ္း၌ခိုးမႈေျမာက္သည္(ဟရဏ)

၃။ ျငင္းကြယ္၍ခိုးျခင္း။ မိမိအားအပ္ထားေသာ(ဝါ)မိမိအားေခ်းငွါးထားေသာသက္မဲ့ ပစၥည္းအားပိုင္ရွင္ကျပန္ေတာင္းသည့္အခါျပန္မေပးလိုသျဖင့္ညင္းကြယ္ျခင္း။ပိုင္ရွင္ကမိမိပစၥည္းဆံုးၿပီးဟုလက္ေလ်ာ့သည့္အခါခိုးမႈေျမာက္သည္ (အဝဟရဏ)။

၄။ သယ္ေဆာင္သူကိုလမ္းၾကာင္းေျပာင္းေစျခင္း။ ျဖားေယာင္ေသြးေဆာင္၍ျဖစ္ေစ၊ ခ်ိန္းေျခာက္၍ျဖစ္တစ္ျခားနည္းျဖင့္ျဖစ္ေစသက္မဲ့ပစၥည္းသယ္လာသူအားပိုင္ရွင္ထံသို႔ မပို႔ေစပဲအျခားတစ္ေနရာသို႔ ပို႔ခိုင္းလွ်င္ပစၥည္းသယ္လာသူအျခားလမ္းေၾကာင္းသို႔ ေျပာင္းသြားခဲ့လွ်င္ဒုတိယေျခလွမ္း၌ခိုးမႈေျမာက္သည္ (ဣရိယာပထဝိေကာပဏ)။

၅။ ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း၍ခိုးျခင္း။ ခိုးလိုေသာစိတ္ျဖင့္သူတစ္ပါးပိုင္ပစၥည္းတစ္စံုတစ္ခုကို ပိုင္ရွင္ထားသည့္ေနရာမွတန္ခ်ည္တစ္မွ်င္စာမွ်ေရြ႕ရွားေအာင္ျပဳလုပ္လွ်င္ခိုးမႈေျမာက္သည္။ထိုေၾကာင့္ရဟန္းေတာ္မ်ားအားသူတစ္ပါးပိုင္ပစၥည္းတစ္စံုတစ္ခုကိုအမွတ္တမဲ့ကိုင္တြယ္ႀကည့္ရႈျခင္း
မျပဳလုပ္ရန္ဝိနယဂရုကဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကဆံုးမၾကသည္။ မူလက ရိုးသားေသာ စိတ္ျဖင့္ကိုင္တြယ္
ၾကည့္ရႈေနစဥ္လိုခ်င္တပ္မက္ေသာစိတ္ျဖစ္ေပၚ လာ၍ပစၥည္းကိုင္ထားေသာေနရာမွလႈပ္ရွားေရႊ႕ေျပာင္းမိပါကထိုရဟန္းကိုယ္တိုင္မသိရပဲပါရာဇီကက်သြားတတ္သည္။ထိုေၾကာင့္ဒုတိယပါရာဇီကသိကၡပုဒ္ေတာ္သည္အလြန္ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေၾကာင္း ပါရာဇီက်မွန္းမသိက်တတ္ေၾကာင္းအဆိုအမိန္႕ရွိသည္ (ဌာနာစာဝန)။

နံပတ္ ၁ မွ ၅အထိခိုးျခင္းငါးပါးႏွင့္ ၆ မွ ၁၀ တူသည္။ သက္မဲ့ႏွင့္သက္ရွိသာ ကြာ၏

၁၁။ ကိုယ္တိုင္ခိုးျခင္း။ ပစၥည္းကိုယူရန္လွမ္းကိုင္လွ်င္ထိုပစၥည္းမူလေနရာမွေရႊ႕လွ်င္ခိုးမႈေျမာက္သည္။(သာဟတၳိက)

၁၂။ သူတပါးအားအခိုးခိုင္းျခင္း။ သူတပါးအားအခိုးခိုင္းျခင္း။ ခိုးရာပါပစၥည္းမွန္းသိ လွ်က္လက္ခံျခင္း၊သူခိုးမ်ားသိလွ်က္သေဘာတူလက္ခံထားျခင္း၊သူတပါးအားအခိုး ခိုင္းရာ၌ အခိုင္းခံရေသာ ပုဂိၢဳလ္က ခိုးလွ်င္ႏွစ္ဦးလံုးခိုးရာေျမာက္သည္ (အာဏာတၳိက)။

၁၃။ ကိုယ္လြတ္လက္လြတ္ခိုးျခင္း(ကိုယ္ႏွင့္ကင္းကြာေအာင္ျပဳ၍ခိုးျခင္း။) ဥပမာ၊အေဆာင့္မ်ား မသိေအာင္ခိုးလိုေသာပစၥည္းကိုအျပင္သို႕ပစ္ထားျခင္း။ ပစၥည္း ကိုပစ္လိုက္ရာတြင္ လက္မွ လြတ္လွ်င္ခိုးမႈေျမာက္သည္။(ဝါ) တျခားတစ္ဦး မသိပဲ၊ တိရစၦန္တစ္ေကာင္ဖြက္၍ အေကာက္ခြန္ကိုေက်ာ္ျဖတ္ေစလွ်င္ထိုလူ(ဝါ) တိရစၦန္ အ ေကာက္ခြန္ဌာနကို ေက်ာ္ျဖတ္ေက်ာ သည့္ခဏ၌ခိုးမႈေျမာက္သည္။ တရားဝင္သယ္ ေဆာင္ခြင့္ႏွင့္ လက္ဝယ္ထားရွိခြင့္ မရွိေသာ တရားမဝင္ပစၥည္းမ်ားကိုသယ္ေဆာင္ရာ၌စီးပြါးေရးေလာဘျဖင့္မူလရွိေနရာမွေျပာင္းေရႊ႕(ဝါ)လက္ခံသိမ္း ဆည္းထားလွ်င္ခိုး မႈ ေျမာက္သည္။( နိႆဂၢယ)။

၁၄။ ခိုးရန္အခ်ိန္ႏွင့္နည္းမသတ္မွတ္ပဲခိုးခိုင္းျခင္း။သင့္ေလ်ာသည့္အခ်ိန္၊ျဖစ္နိုင္သည့္ နည္းျဖင့္အခိုးခိုင္းလွ်င္အခိုင္းခံရသူတစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္အမွန္တကယ္ခိုးပါကခိုင္းသည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ခိုင္းသည့္အခ်ိန္မွာပင္ခိုးမႈေျမာက္သည္။(အတၳသာဓက)။

၁၅။ ပိုင္ရွင္လက္ေလ်ာ့ေအာင္ျပဳ၍ခိုးျခင္း။ အပ္ထားေသာပစၥည္း၊ငွါးရမ္းထားေသာ ပစၥည္း ျပန္မေပးျခင္းသူတစ္ပါးပစၥည္းထိခိုက္နစ္နာမႈအတြက္အေလ်ာ္မေပးျခင္း၊ ေလာင္းကစား ေလ်ာ္ေၾကးမေပးျခင္း၊ပိုင္ရွင္ရွာမေတြေအာင္ဖြက္ထားျခင္း၊မတရားအမႈ စဥ္ၿပီးတရားနိုင္ျခင္း၊တို႔တြင္ ပိုင္ရွင္ကရေတာ့မည္မဟုတ္ဟုစိတ္ဒံုး ဒံုးခ်သည့္အ ခ်ိန္ ခိုးမႈေျမာက္သည္။(ဓုရနိေကၡပ)။
ဤခိုးျခင္းမွာ ၁၊၃၊၆၊၈၊၂၄ တို႕ႏွင့္တူညီသည္။ ၎ တို႕ မွာခိုးသူဘက္မွခိုးနည္းကိုေဖာ္ျပထားၿပီး၊ ၁၅ မွာ ပိုင္ရွင္ဘက္မွစိတ္ေနစိတ္ထား ကို ေဖၚျပျခင္းျဖစ္သည္။

၁၆။ မခိုးမီကခိုးမႈအထေျမာက္ျခင္း။ သူတပါးအားအခိုးခိုင္းရာ၌အခိုင္းခံရသူက ဧကန္ ခိုးပါက ခိုင္းေသာခဏ၌ခိုးမႈေျမာက္သည္။ အခိုင္းခံရသူကမခိုးလွ်င္မူခိုးမႈမေျမာက္။(ပုဗၺပေယာဂ)

၁၇။ ခ်က္ခ်င္းခိုးမႈေျမာက္ျခင္း။ ေရႊ႕ေျပာင္းနိုင္ေသာပစၥည္းမ်ားခိုးယူရာ၌ေနရာေရြ႕သည္ ႏွင့္ခိုးမႈေျမာက္သည္။ မေရြ႕ေျပာင္းနိုင္ေသာေျမစသည္ခိုးလွ်င္ျခံစည္းရိုးတိုင္သူတပါး ေျမေပၚစိုက္လွ်င္တိုင္ေျမသို႕ထိသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ခိုးမႈေျမာက္သည္။(သဟပေယာဂ)

၁၈။ တိုင္ပင္ညွိႏွိုင္း၍ခိုးျခင္း။(ႀကံရာပါ)။ အခြင့္သာသူကခိုးစတမ္းဟုတိုင္ပင္ထားလွ်င္။ တိုင္ပင္ထားသူထဲမွတဦးဦးခိုးလွ်င္တိုင္ပင္ထာသူအားလံုးခိုးမႈေျမာက္သည္။(သံဝိဓာဝဟာရ)

၁၉။ သတ္မွတ္၍အခိုးခိုင္းျခင္း။ အခ်ိန္ကာလကိုလည္းေကာင္း၊ခိုးပံုခိုးနည္းကိုလည္း ေကာင္း၊ခိုးရမည့္ပစၥည္းကိုလည္းေကာင္းသတ္မွတ္၍အခိုးခိုင္းျခင္းျဖစ္သည္။ယေန႕အခိုး ခိုင္း သည္ကို မနက္ဖန္မွခိုးလွ်င္ခိုးခိုင္းသူမွာအျပစ္မရွိ။ တဖန္ခိုးခိုင္းသည့္ပစၥည္းကိုမ ခိုးပဲအျခားပစၥည္းကို ခိုးလာလွ်င္ခိုင္းသူမွာအျပစ္မရွိ။သို႕ရာတြင္ဝိနည္းေရွာင္သည့္အ ေနျဖင့္ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ သံုး၍ အခ်ိန္ႏွင့္ပစၥည္းကိုသတ္မွတ္အခိုးခိုင္းရာ၌အခိုးခိုင္းသူ မွာအျပစ္မွမလြတ္ေျခ။(သေကၤတကမၼ)။

၂၀။ အခ်က္ျပ၍အခိုးခိုင္းျခင္း။တနည္းနည္းျဖင့္အခ်က္ျပ၍ခိုးခိုင္း၊လုယက္ခိုင္းျခင္း၌ အခ်က္ျပသည့္အခ်ိန္၌ခိုးမႈေျမာက္သည္။(နိမိတၲကမၼ)။
နံပါတ္ ၁၆ မွ၂၀ သည္ခိုးမႈ ေျမာက္သည့္အခ်ိန္ကိုေဖၚျပသည္။

၂၁။ မသိေအာင္ခိုးျခင္း။ ပစၥည္းရွင္မသိေအာင္အလစ္သုတ္ျခင္း။ အတုျပဳလုပ္ျခင္း၊အျမတ္ေတာ္ေၾကး မေပးရေအာင္ဝင္ေငြလိမ္ျပျခင္း၊အေလးတင္းေတာင္လိမ္ျခင္းမ်ား။မသိနားမလည္သူမ်ားအား ေဈးတင္ေရာင္းျခင္းမ်ားလည္းခိုးမႈေျမာက္သည္။

၂၂။ အနိုင္အထက္လုယူျခင္း။ လက္နက္စသည္ျဖင့္ခ်ိန္းေျခာက္ေတာင္းျခင္း၊ေငြညွစ္ျခင္း၊လပ္ေတာင္းျခင္း၊လပ္စားျခင္းမ်ားလည္းပစၥည္းရွင္ကမေက်နပ္ပဲေပးရေသာ ေၾကာင့္ခိုးျခင္းမည္သည္။

၂၃။ ရည္ရြယ္သတ္မွတ္၍ခိုးျခင္း(သံသယစိတ္ျဖင့္ခိုးျခင္း)။ ပစၥည္းတစ္ခုကိုစတင္ယူစဥ္က ခိုးမည္ဟုဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ပဲ၊ အခြင့္သာလွ်င္ခိုးမည္၊ အခြင့္မသာလွ်င္ျပန္ေပးမည္။မိမိအလိုရွိေသာပစၥည္းျဖစ္ကခိုးမည္၊အလိုမရွိေသာ ပစၥည္းျဖစ္ကျပန္ထားမည္ဟုရည္ရြယ္ သတ္မွတ္ခ်က္ျဖင့္ခိုးျခင္း။ လူတစ္ေယာက္သည္ လူျပတ္လတ္ေသာအိမ္သို႕ဝင္ၿပီးပစၥည္း တစ္ခုကိုယူေဆာင္ခဲ့သည္။ ပိုင္ရွင္ျမင္လွ်င္ျပန္ထားမည္ မျမင္လွ်င္ခိုးမည္ ဟူႀကံၿပီး ယူလာခဲ့လွ်င္ အိမ္တံခါးအျပင္သို႕ေရာက္သည္ႏွင့္ခိုးမႈေျမာက္သည္။ အကဲ၍ထို ပစၥည္းကိုအစကထဲက ဖြက္ယူလာလွ်င္ထိုအိမ္အ တြင္းမွာပင္ပစၥည္းကိုကိုင္ေသာခဏ၌ခိုးမႈ ေျမာက္သည္။အကယ္၍ေမွာင္ထဲတြင္အဝတ္ တစ္ခုခိုး ယူလာရာစိတ္ထဲ၌ပုဆိုးျဖစ္လွ်င္ဟူမည္။ ထမီျဖစ္လွ်င္ျပန္ ထားမည္ဟူရည္ ရြယ္ ထားသည္။ အျပင္ေရာက္၍ထမီျဖစ္ေန၍မယူပဲျပန္ထားခဲ့လွ်င္ခိုးမႈမေျမာက္။ ပုဆိုး ျဖစ္ပါကရည္ရြယ္သည့္အတိုင္းျဖစ္၍စယူစဥ္ကပင္ခိုးမႈေျမာက္သည္။(ပရိကပၸဝါဟာရ)

၂၄။ ဖံုးဖိဝွက္ထား၍ခိုးျခင္း။ ေရခ်ိဳးဆိပ္တြင္ခ်ထားေသာပစၥည္းကိုခိုးလိုသူကဖြက္ထားသည္။ပိုင္ရွင္ကမိမိပစၥည္းမေတြ႕ေတာ့ဟုလက္ေလ်ာ့သည့္အခ်ိန္တြင္ခိုးမႈေျမာက္သည္။
ပိုင္ရွင္မေတြ႕ေစရန္ေနရာေျပာင္းထားလွ်င္ေနရာေျပာင္းသည့္အခိုက္အတန္႔မွာပင္ခိုးမႈ ေျမာက္သည္။(ပဋိဆစၦႏၷဝဟာရ)

၂၅။ စာအမွတ္တံဆိပ္ေျပာင္းလဲခိုးျခင္း။ မိမိမဲလိပ္ႏွင့္သူတစ္ပါးမဲလိပ္ေျပာင္းျခင္း၊ႀကိဳ တင္၍ ေပါက္မဲယူထားျခင္း၊နံမည္အတု၊တံဆိပ္အတုျပဳလုပ္ေရာင္းခ်ျခင္း။သူတစ္ပါး စာေမးပြဲ ေအာင္လက္မွတ္ျဖင့္ရာထူးရေအာင္လုပ္ျခင္း။(ကုသဝဟာရ)။

မွတ္ခ်က္။ မည္သည့္စာအုပ္မွကူးယူထားသည္ကိုမမွတ္မိေတာ့ပါ။

Friday, January 4, 2013

သံဃာ့ဂုဏ္ရည္ (၆)







၇။ ေသခိယ သိကၡာပုဒ္ ၇၅ပါး (သင္ၾကားေလ့က်င္ရမည္)
၁၄၆။ ပရိမ႑လ သိကၡာပုဒ္ (၂) ပါး (သကၤန္းကုိ ေရွ႕ေနာက္၀ဲယာ အ၀န္းညီစြာ ၀တ္ရုံရန္။)
၁၄၈။ သုပၸဋိ စၦႏၷ သိကၡာပုဒ္ (၂) ပါး (ၿမိဳ့ရြာ အတြင္းတြင္ သကၤန္းရုံထားရန္။)
၁၅၀။ သုသံ၀ုသ သိကၡာပုဒ္ (၂) ပါး (ၿမိဳ့ရြာ အတြင္းတြင္ ကာယိေျႏၵထိန္းရန္)
၁၅၂။ ၾသကၡိတၱစကၡဳ သိကၡာပုဒ္ (၂) ပါး (ၿမိဳ႔ရြာအတြင္းတြင္ မ်က္လႊာခ်ထားရန္)
၁၅၄။ ဥကၡိတၱက သိကၡာပုဒ္ (၂) ပါး (သကၤန္းကုိ မၿပီး သြားလာေနထိုင္မႈ)


ဥဇၹ ဂႅိက၀ဂ္
၁၅၆။ဥဇဂၣိက၀ဂ္ သိကၡာပုဒ္ (၂) ပါး (ၿမိဳ့ရြာအတြင္းျပင္းစြာရယ္မႈ)
၁၅၈။ အပၸသဒၵ သိကၡာပုဒ္ (၂) ပါး (
စကားကုိ တိုးတိုးေျပာရန္)
၁၆၀။ ၁၆၅ထိ ။ ပစာလကစာေသာ သိကၡာပုဒ္ (၆) ပါး (ကာယိေျႏၵကိုေစာင့္ထိန္းရန္)


ခမၻကတ၀ဂ္
၁၆၆။ ခမၻကတ သိကၡာပုဒ္ (၂) ပါး (ခါးမေထာက္ရ)
၁၆၈။ ဥဂုဏၭိတ သိကၡာပုဒ္ (၂) ပါး (
ေခါင္းၿမီး မျခဳံရ)
၁၇၀။ ဥကၠဳဋိက သိကၡာပုဒ္ (
ေျခဖ်ားေထာက္မသြားရ)
၁၇၁။ ပလႅတၳိက သိကၡာပုဒ္ (
ဒူးကုိ သိုင္းဖြဲ႔မထိုင္ရ)
၁၇၂။ သကၠစၥပဋိဂၢဏ သိကၡာပုဒ္ (
ေလးေလးစားစားဆြမ္းခံရန္)
၁၇၃။ ပတၱသညီ သိကၡာပုဒ္ (
ဆြမ္းခံစဥ္ သပိတ္တြင္ စိတ္အာရုံျပဳေနရန္)
၁၇၄။ သမသူပက သိကၡာပုဒ္ (ဆြမ္းႏွင့္ဟင္း မွ်တရုံသာ ခံယူရန္။)
၁၇၅။ သမတိတၳိက သိကၡာပုဒ္ (သပိတ္အနားေရးညီရုံသာ ဆြမ္းခံရန္။)


သကၠစၥ၀ဂ္
၁၇၆။ သကၠစၥ ဘဥၹန သိကၡာပုဒ္ (ဆြမ္းစားရာတြင္ ေလးစားမႈရွိရန္)
၁၇၇။ ပတၱသညီဘဥၹန သိကၡာပုဒ္ (
သပိတ္၌စိတ္စိုက္ၿပီး စားရန္)
၁၇၈။ သပဒါန သိကၡာပုဒ္ (
ဆြမ္းကုိ အစဥ္အတိုင္း စားရန္)
၁၇၉။ သမသူပကဘဥၹန သိကၡာပုဒ္ (
ဆြမ္းနဲ႔ဟင္း မွ်တစြာစားရန္)
၁၈၀။ ထူပကတ သိကၡာပုဒ္ (
ဆြမ္းဦးဆြမ္းထိပ္မွ ယူမစားရန္)
၁၈၁။ ပဋိစၦာဒန သိကၡာပုဒ္ (
ဟင္းကုိ ဆြမ္းျဖင့္ ဖံုးမထားရ)
၁၈၂။ သူေပါဒန၀ိညတၱိ သကၡာပုဒ္ (
မနာမဖ်ားပဲ ဆြမ္းနဲ႔ဟင္းကုိ ေတာင္းခံမစားရ)
၁၈၃။ ဥဇၥ်ာနသညီ သိကၡာပုဒ္ (
ကဲ့ရဲ့လိုစိတ္ျဖင့္ သူတပါးသပိတ္ကုိ မၾကည့္ရ)
၁၈၄။ အတိမဟႏၱကဗဠ သိကၡာပုဒ္ (
ဆြမ္းလုတ္ႀကီးႀကီးမစားရ)
၁၈၅။ ပရိမ႑လအာေလာပ သိကၡာပုဒ္ (
ဆြမ္းလုတ္ကုိ ညီေအာင္ညိွၿပီး စားရမည္)
၁၈၆။ အနာဟဋ သိကၡာပုဒ္ (
ဆြမ္းလုတ္မေရာက္မီ ခံတြင္းကုိ ႀကိဳတင္ဖြင့္မထားရ)
၁၈၇။ ဘုဥၹမန သိကၡာပုဒ္ (
လက္ေခ်ာင္းအားလံုး ခံတြင္းသို႔မသြင္းရ)
၁၈၈။ သကဗဠ သိကၡာပုဒ္ (
ဆြမ္းပလုတ္ပေလာင္းျဖင့္ စကားမေျပာရ)
၁၈၉။ ပိ႑ုဳေကၡပက သိကၡာပုဒ္(
ဆြမ္းလုတ္ကုိ ခံတြင္းထဲသို႔ ပစ္ေပါက္မသြင္းရ)
၁၉၀။ ကဗဠာ၀ေစၦဒက သိကၡာပုဒ္ (
ဆြမ္းလုတ္ကုိ ကိုက္ျဖတ္မစားရ)
၁၉၁။ အ၀က႑ကာရက သိကၡာပုဒ္ (
ပါးေဖာင္းေအာင္ျပဳၿပီး မစားရ)
၁၉၂။ ဟတၳ နိဒၶဳနကံ သိကၡာပုဒ္ (
ဆြမ္းစားစဥ္ လက္မခါရ)
၁၉၃။ သိတၳ ၀ကာရက သိကၡာပုဒ္ (
ဆြမ္းလံုးမ်ား ျဖန္႔ၾကဲၿပီး မစားရ)
၁၉၄။ ဇိ၀ါွနိစၦာရက သိကၡာပုဒ္ (
လွ်ာထုတ္မစားရ)
၁၉၅။ စပုစပုသာရက သိကၡာပုဒ္ (
ပ်တ္ပ်တ္အသံမထြက္ေစရ)

(သုရုသုရု၀ဂ္)
၁၉၆။ သုရုသုရု သိကၡာပုဒ္ (အစာစားစဥ္ ရႈးရႈးရွဲရွဲမျမည္ေစရ)
၁၉၇။ ဟတၳနိေလႅဟက သိကၡာပုဒ္ (
လက္တြင္ ကပ္ေနေသာ အစာကုိ မလ်က္ရ)
၁၉၈။ ပတၱနိေလႅဟက သိကၡာပုဒ္ (
သပိတ္ကုိ ျခစ္ၿပီး မစားရ)
၁၉၉။ ၾသဠနိေလႅဟက သိကၡာပုဒ္ (
ႏႈတ္ခမ္းကုိ လွ်ာျဖင့္ ရက္ၿပီး မစားရ)
၂၀၀။ သာမိသ သိကၡာပုဒ္ (
ဟင္းေပက်ံေသာ လက္ျဖင့္ ေသာက္ေရခြက္ မကိုင္ရ)
၂၀၁။ သသိတၳက သိကၡာပုဒ္ (
ဆြမ္းလံုးပါေသာ သပိတ္ေဆးေရကုိ ၿမိဳ့ရြာအတြင္း မစြန္႔ရ)
၂၀၂။ ဆတၱပါဏိ သိကၡာပုဒ္ ( ထီးကုိင္ထားသူအား တရားမေဟာရ)
၂၀၃။ ဒ႑ပါဏိ သိကၡာပုဒ္ ( တုတ္ကုိင္ထားသူအား တရားမေဟာရ)
၂၀၄။ သတၳပါဏိ သိကၡာပုဒ္ ( ဓားကုိင္ထားသူအား တရားမေဟာရ)
၂၀၅။ အာ၀ုဓပါဏိ သိကၡာပုဒ္ (ေလးလက္နက္ကုိင္ထားသူမ်ားအား တရားမေဟာရ)

၂၀၆။ ပါဒုကာရူဠ သိကၡာပုဒ္ (က်န္းမာပါလ်က္ ေျခနင္းစီးထားသူအား တရားမေဟာရ)
၂၀၇။ ဥပါပနာရူဠ သိကၡာပုဒ္ (က်န္းမာပါလ်က္ ဖိနပ္စီးထားသူအား တရားမေဟာရ)
၂၀၈။ ယာနဂတ သိကၡာပုဒ္ (က်န္းမာပါလ်က္ ယာဥ္ေပၚ ေနသူအား တရားမေဟာရ)
၂၀၉။ သယနဂတ သိကၡာပုဒ္ (က်န္းမာပါလ်က္ အိပ္ရာထဲေနသူအား တရားမေဟာရ)
၂၁၀။ ပလႅတၳိကနိသိႏၷ သိကၡာပုဒ္ (က်န္းမာပါလ်က္ အေယာဂပတ္ဖြဲ႔ၿပီး ထိုင္ေနသူအား တရားမေဟာရ)
၂၁၁။ ေ၀ငွိတသီသ သိကၡာပုဒ္ (က်န္းမာပါလ်က္ေခါင္းေပါင္းေပါင္းထားသူအား တရားမေဟာရ)
၂၁၂။ ၾသဂု႑ိသီသ သိကၡာပုဒ္ (က်န္းမာပါလ်က္ ဦးေခါင္းျခံဳထားသူအား တရားမေဟာရ)
၂၁၃။ ဆမာ သိကၡာပုဒ္ (ေျမႀကီးေပၚေနလ်က္ တရားမေဟာရ)
၂၁၄။ နီစ အာသန သိကၡာပုဒ္(နိမ့္ရာမွ ေနၿပီး တရားမေဟာရ)
၂၁၅။ ငွိတ သိကၡာပုဒ္ (မတ္တပ္ရပ္လ်က္ တရားမေဟာရ)
၂၁၆။ ပစၦဂမန သိကၡာပုဒ္ (ေနာက္က လုိက္၍ တရားမေဟာရ)
၂၁၇။ ဥပၸထဂမန သိကၡာပုဒ္ (လမ္းေဘးက လိုက္၍ တရားမေဟာရ)
၂၁၈။ ငွိတဥစၥာရ သိကၡာပုဒ္ (မနာမဖ်ားပဲ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး က်င္ႀကီးမစြန္႔ ရ)
၂၁၉။ ဟရိတ ဥစၥာရ သိကၡာပုဒ္ (မနာမဖ်ားပဲ စိမ္းစိုရာ၌ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္မစြန္႔ ရ)
၂၂၀။ ဥဒက ဥစၥာရ သိကၡာပုဒ္ (
မနာမဖ်ားပဲ ေရ၌ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္မစြန္႔ ရ)

အဓိကရဏ သမထ ၇ ပါး
ျဖစ္ေပၚလာေသာ အဓိကရုဏ္းမႈခင္းမ်ားကုိ ေျပၿငိမ္းေစမည့္ နည္းလမ္း ခုႏွစ္မ်ဴိး
၂၂၁။ သမၼဳခါ၀ိနယသမထ
၂၂၂။ သတိ၀ိနယသမထ
၂၂၃။ အမူဠ၀ိနယသမထ
၂၂၄။ ပဋိညာတကရဏသမထ
၂၂၅။ ေယဘုယ်သိကာသမထ
၂၂၆။ တႆပါပိယသိကသမထ
၂၂၇။ တိဏ၀တၳာရကသမထ


 

က်မ္းကိုး။
၁။မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္၏ ဘုရားဥပေဒ ေတာ္ႀကီး။
၂။ ၂၂၇ သြယ္ေသာ၀ိနည္း။ http://buddhismworld.ning.com/profiles/blogs/6371237:BlogPost:167790
၃။သိထားမွေကာင္း ၀ိနည္းအေၾကာင္း http://www.lapyae000.com/2011/09/blog-post_25.html#more

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။