ေကာ္ဖီပန္းပြင့္ဟာအသက္ရွည္က်န္းမာစြာ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ခ် လိုသူမ်ားအတြက္အေကာင္းဆံုးအစာဆိုတာ သိပါသလား။

 

 

 

 

 

ေကာ္ဖီပန္းပြင့္ ၁၀၀ ဂရမ္ (၃.၅ ေအာင္စ) တြင္ပါ၀င္ေသာအာဟာရဓါတ္မ်ား။

အင္နာဂ်ီ (Energy) = 103 Kl

ကဆီဓါတ္ (Carbohydrate) = 5 g

သၾကား Sugar = 1.9 g

အမွ်င္ (Fibre) = 2 g

အဆီ (Fat) = 0.3 g

အသား (Protein) = 2 g

Vit B1 = .05 mg (4%)

Vit B2 = .06 mg (5%)

Vit B3 = .507 mg (3%)

Vit B5 = .667 mg (13%)

Vit B6 = .184 mg (14%)

Vit B9 = 57 micro g (14%)

Vit C = 48 mg (58%)

Vit K = 15.5 micro g (15%)

Calcium = 22 mg (2%)

Iron = 0.42 mg (3%)

Magnesium = mg (4%)

Phosphorus = 44 mg (6%)

Potassium = 299 mg (6%)

Sodium = 30 mg (2%)

Zinc = 0.27mg (3%)

 

ေကာ္ဖီပန္းပြင့္ မွာ အဆီ (Fat) နဲ႔ ကဆီဓါတ္ (Carbohydrate) နည္းၿပီး၊ အမွ်င္ (Fibre) ၊ ေရ နဲ႔ ဗီတာမင္ စီ တို႔မ်ားစြာပါ၀င္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလိုအစာမ်ိဳးကို high nutritional density လို႔ေခၚပါတယ္။ အဲ့ဒီလိုအစာမ်ိဳးမွာ အာဟာရဓါတ္မ်ားစြာပါ၀င္ေပမဲ့ အင္နာဂ်ီ (Energy) အမ်ားႀကီးမထြက္ပါဘူး။ ဆိုလိုတာက high nutritional density အစာစားျခင္းျဖင္ လိုအပ္ေသာ ဗီတာမင္နဲ႔သတၳဳဓါတ္ေတြကို လံုေလာက္စြာရရွိေစၿပီး၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္မတိုးေစတဲ့အတြက္ က်န္းမာေရးအတြက္ အထူးသျဖင့္ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ခ် လိုသူမ်ားစားသင့္ေသာအစာမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အသီးအႏွံ႔မ်ားဟာ high nutritional density အစာမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သၾကားမ်ားထပ္ထဲ့ထားေသာ စက္ရံုထြက္ ပစၥည္းမ်ား၊ အရက္ေသစာမ်ားကေတာ့ low nutritional density အစာမ်ားျဖစ္တဲ့အတြက္ က်န္းမာေရးအတြက္မသင့္ေတာ္ပါဘူး။

ေကာ္ဖီပန္းပြင့္မွာ  phytochemicals,  ေခၚတဲ့  ဓါတ္ပစၥည္းမ်ားလည္းပါရွိပါတယ္။ phytochemicals, ေတြက ကင္ဆာ (cancer), ေလျဖတ္ျခင္း (stroke), ဇီ၀ျဖစ္စဥ္ ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေရာဂါ (metabolic syndrome) မ်ားျဖစ္ပြါးမႈကို ေလ်ာ့နည္းေစပါတယ္။ ေကာ္ဖီပန္းပြင့္ မ်ားမ်ာစားျခင္းျဖင့္ ဆိုး၀ါးေသာ ေယာက်္ားမ်ားတြင္ျဖစ္ေသာ ပေရာစိတ္က်ိတ္ကင္ဆာ (prostate cancer) ကိုသက္သာ ေစပါတယ္။ ၎အျပင္ ေကာ္ဖီပန္းပြင့္ ကိုခုတ္ထစ္ျခင္း (၀ါ) ၀ါးျခင္းျဖင့္ Sulforaphane, ဆိုတဲ့ ဓါတ္လည္း ထြက္လာပါတယ္။ Sulforaphane, က ကင္ဆာေရာဂါကို ကာကြယ္နိုင္တယ္လို႔ယူဆၾကပါတယ္။

ေကာ္ဖီပန္းပြင့္ မွာ  Indole-3-carbinol,  ေခၚတဲ့  ဓါတ္ပစၥည္း လည္းပါရွိပါတယ္။ ဒီဓါတ္က ပ်က္စီးတဲ့ဗီဇ (DNA) မ်ားျပန္လည္ျပဳျပင္ျခင္းကိုအားေပးပါတယ္။ ဒီသတၱိေၾကာင့္ ဗီဇမ်ားပ်က္ဆီးျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ကင္ဆာမ်ားကိုကာကြယ္နိုင္ပါတယ္။  ၎အျပင္ Indole-3-carbinol မွာ မိန္းမေဟာမုန္း estrogen ကိုဆန္႔က်င္တဲ့အတြက္ estrogen အားေပးတဲ့ prostate cancer ကိုသက္သာေစတာ ျဖစ္ပါ တယ္။

         ေကာ္ဖီပန္းပြင့္ကို ေရဆူမွတ္အထိအပူေပးရင္အထက္ပါဓါတ္ေတြရဲ့ပါ၀င္မႈကို ၅ မိနစ္မွာ ၂၀-၃၀ % က်ဆင္းၿပီး၊ ၁၀ မိနစ္မွာ ၄၀-၅၀% ၊ ၃၀ မိနစ္မွာ ၇၅%အထိက် ေစ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရေႏြးေငြ႔ျဖင့္ ခ်က္ျခင္း၊ microwave ႏွင့္ခ်က္ျခင္း၊ ေၾကာ္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ သိသိသာသာက်ဆင္းျခင္းမျဖစ္ေစပါဘူး။

         ေကာ္ဖီပန္းပြင့္ရဲ့သဘာ၀အေရာင္မ်ားက ေတြ႔ေနက် အျဖဴေရာင္အျပင္၊ အစိမ္း၊အ၀ါ၊ ခရမ္းေရာင္ မ်ားလည္းရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီအေရာင္ေတြက ေရွးကစိုက္ပ်ိဳးေသာ အေရာင္ မ်ားျဖစ္ၿပီး အျဖဴေရာင္ထက္ ပိုမို ႏုညံ့ၿပီး ေစ်းပိုႀကီးပါတယ္။

Ref
http://en.wikipedia.org/wiki/Cauliflower

က်မ မာနအိုး။

က်မက ဇတ္လမ္းတို႔ဇတ္ကြက္တို႔ဆို မွတ္မိတယ္။ နံပါတ္တို႔ နံမည္တို႔ဆို မွတ္လို႔မရဘူး။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ က်မ ေမြးေန႔သကၠရစ္ေတာင္ မမွတ္မိဘူး။ ေမြးေန႔လည္း လုပ္ေလ့ မရွိဘူး။ က်မသူငယ္ခ်င္း ေဒၚတင္ျမတ္က က်မနဲ႔ေျပာင္းျပန္ မွတ္ ဉာဏ္ေကာင္းတယ္။ နံပါတ္တို႔ နံမည္တို႔ မွတ္မိတယ္။ က်မ ေမြးေန႔အႀကိဳညမွာ သူက ျမန္မာ့အသံမွာ သီခ်င္း ေတာင္းထားတယ္။ သီးခ်င္းကိုႀကိဳတင္ၿပီးေတာင္းရတယ္ေျပာတယ္။ ေတာင္းတိုင္းလဲမရဘူးတဲ့။ က်မ တစ္ခါမွမေတာင္းဘူးလို႔ မသိပါဘူး။ ေနာက္ေန႔မနက္ က်မရဲ့ေမြးေန႔(က်မ ကေတာ့ သတိမရဘူး) ေဒၚတင္ျမတ္အေစာႀကီး အိမ္ကိုေရာက္ လာတယ္။ သူ႔လက္ထဲမွာလည္း က်မအတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ဓါတ္ပံု album ကိုင္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ ပင္ပင္ပန္းပန္း ေတာင္ထားတဲ့ သီးခ်င္း က်မနားမေထာင္ျဖစ္ဘူးဆိုတာသိရလို႔ သူေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ အဲ့ဒီေန႔ကစၿပီးက်မရဲ့ ေမြးေန႔သကၠရစ္ကိုက်မ မွတ္မိ သြားပါတယ္ ဆိုရင္ ယံုပါ့မလား။

နံပါတ္မမွတ္မိလို႔ ဒုုကၡျဖစ္ရတဲ့ေနာက္တစ္ေၾကာင္းက က်မေမာင္းေနတဲ့ကားနံပါတ္ကိုမမွတ္မိတာ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ကားဓါတ္ဆီထဲ့ရင္ ကားနံပါတ္ေရးေပးရတယ္။ က်မ နံပါတ္ မမွတ္မိ တာေၾကာင့္ ကားနံပါတ္ကို ျပန္ျပန္ၾကည့္ရတယ္။ က်မကို ေမေမက နဲနဲႀကိဳးစားမွတ္ပါလားတဲ့။ သူမ်ားေတြက ကားငွါးစီးလာတယ္ထင္မွာေပါ့တဲ့။ ဒါေပမဲ့ က်မ မွတ္လို႔မရပါဘူး။ က်မရဲ့ျပႆနာကိုသိသြား တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က နင့္ကားနံပါတ္က အလြယ္ေလး ဒီလိုမွတ္လို႔သင္ေပးတာနဲ႔ အခုထက္ထိက်မ မွတ္မိေနပါတယ္။ အဲ့ဒါက ငါလိုက္ရွိတ္တယ္ တဲ့။ ကားနံပါတ္က ၅၄၈၁ ပါ။

တစ္ေန႔ က်မ စေကာ့ေစ်းကို လိုင္းကားနဲ႔သြားပါတယ္။ စေကာ့ေစ်းကအထြက္မွာ အေဖ့ကားလိုမ်ိဳး morris minor တစ္စီးရပ္ထားတာေတြ႔ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မအေဖရဲ့ ကားနံပါတ္ကိုမမွတ္မိတာေၾကာင့္ ၀င္မထိုင္ရဲပဲ ကားအျပင္က အေဖျပန္လာတဲ့ အထိေစာင့္ေနရတယ္။ (အေဖက ကားနားက ကားပစၥည္းေတြေရာင္းတဲ့ ေစ်းတန္းမွာ ေလ်ာက္ၾကည့္ ေနတာမို႔ ကားတံခါးကိုေသာ့ပိတ္မထားပါဘူး။ ကားထဲမွာ အလွအပ ပစၥည္းေတြခ်ိတ္တာလည္းမႀကိဳက္လို႔ အေဖ့ကားလို႔ ေသခ်ာမေျပာနိုင္ပါဘူး။ အေဖက သမီးက စာမတတ္တဲ့သူလိုပဲ လို႔ ၾသဘာ ေပးပါတယ္)။

နံမည္ မမွတ္မိတဲ့အေၾကာင္းေျပာရရင္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ က်မ ဂ်ပန္ေရာက္ေနတံုး က်မညီမအငယ္ဆံုးရဲ့အမ်ိဳးသားရဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔ပါတယ္။ သူက မတ္ရဲ့ နံမည္ ေျပာၿပီး က်ေနာ္နဲ႔သိပ္ခင္တဲ့အထက္တန္းေက်ာင္းတုန္းကသူငယ္ခ်င္းပါ။ ေဆး (၁) ကေအာင္တာပါပဲ။ အမ သိလားလို႔ ေမးပါတယ္။ က်မအသိထဲမွာေတာ့ ဒီနံမည္ မရွိဘူး။ ေအာင္တဲ့ ႏွစ္ကြာရင္ လူမ်ားေတာ့ မသိနိုင္ဘူးလို႔ေျဖလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ည အိပ္ေတာ့ နံမည္က က်မနဲ႔ရင္းႏွီးေနသလိုပါပဲ။ မနက္အိပ္ယာထမွ မတ္ေတာ္ေမာင္ရဲ့ နံမည္မွန္း သတိရပါတယ္။ (က်မတို႔မွာညီအမ ေလးေယာက္ရွိပါတယ္။ ညီမ အငယ္ဆံုးကလြဲရင္အားလံုး အပ်ိဳႀကီးေတြပါ။ ရွားရွားပါးပါးတစ္ဦးတည္းေသာ မတ္ရဲ့နံမည္ကိုက်မ မမွတ္မိတာပါ)။

နံမည္မမွတ္မိတဲ့ အက်င့္ဆိုးေၾကာင့္ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းေတြနဲ႔ေတြ႔ရင္ က်မေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္က်မ နံမည္ကိုသူတို႔ကမွတ္မိေနရင္က်မ ဘာေျပာ ရမွန္းမသိဘူး။ ကိုယ့္နံမည္ထဲ့ေျပာတတ္တဲ့သူနဲ႔ေတြ႔ရင္ေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္။

က်မငယ္ငယ္ေလးထဲက သိပ္မာနႀကီးတယ္။ အေဖ အေမရိုက္လို႔ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မငိုဘူး။ ငိုတာ အရံႈး ေပးတာလို႔ က်မက ခံယူတယ္။ က်မ မေၾကနပ္ရင္ ကိုယ့္ေခါင္းနဲ႔ ၾကမ္းနဲ႔ေစာင့္ေလ့ရွိတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္မ်ားမွတ္ ဉာဏ္ေတြေပ်ာက္ကုန္လားမသိပါဘူး။ ေတာ္ေသးတယ္ က်မ ငယ္ငယ္က ေမေမတို႔ဆင္းရဲၿပီး တဲအိမ္နဲ႔ျပင္ခင္းနဲ႔ေနရလို႔။ ခ်မ္းသာၿပီး အုပ္တိုက္နဲ႔သာဆို မေတြး၀ံ့စရာပဲ။

က်မ ၁၀ တန္းတုန္းက အဂၤလိပ္ဘာသာ ျပ႒ာန္းစာအုပ္က Who did it first နဲ႔ Anapuna ဆိုတဲ့ေတာင္တက္တဲ့အေၾကာင္းေတြပါ။ Who did it first မွာဘယ္သူက ဘယ္ႏွစ္မွာ ေမြးၿပီး၊ဘယ္ႏွစ္မွာ ဘာေတြတီထြင္တယ္ဆိုတာေတြသင္ရတာပါ။ က်မ စာေမးပြဲေျဖကာနီးမွာWho did it first ထဲက သကၠရစ္ေတြ၊ Anapuna ထဲက ဘယ္ေန႔မွာ ဘယ္ေနရာမွာ စခမ္းခ်တယ္ဆိုတဲ့ ရက္ဆြဲေတြကို ေက်ာင္းခန္းထဲက Black Board နဲ႔အျပည့္ အလြတ္ေရးမွတ္ခဲ့တာ အမွတ္ရေနပါတယ္။ က်မရဲ့မွတ္ ဉာဏ္က ေနာက္မွ တစ္ျဖည္းျဖည္း ပိုပိုဆိုး လာတာပါ။ ေဆးေက်ာင္း တတိယႏွစ္ ေနာက္ဆံုးစာေမးပြဲ ေဆး၀ါးဘာသာရပ္(Pharmacology) မွာ က်မ ေသြးက်ေဆးနံမည္နဲ႔ ဆီးခ်ိဳေဆးမွားေျဖခဲ့ပါ တယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ ၁၀ မွတ္တန္မို႔ နို႔မို႔ဆိုစာေမးပြဲက်နိုင္တယ္။ အေသက်က္မွတ္ရတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာ တည္ေဆာက္ပံု(anatomy) ဘာသာရပ္သင္ရတဲ့ ဒုတိယႏွစ္မွာ က်မ မွတ္ ဉာဏ္ သိပ္မဆိုးေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘြဲ႔လြန္တက္မယ္ဆိုေတာ့ Pharmacology နဲ႔anatomy ျပန္ေျဖရမဲ့ ဘာသာရပ္ေတြကိုက်မ ေရြးလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။

ဘယ္အခ်ိန္က်ရင္ က်မရဲ့မွတ္ ဉာဏ္ေတြလံုး၀ ပ်က္ကုန္မလဲေတာ့ မသိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မေမ့ခင္ သတိရတာေလးေတြေရးထားတာပါ။ မာနတရားက ဒီဘ၀မွာတင္ဆိုးက်ိဳး ေပးတာပါလားလို႔ သံေ၀ဂ ရမိပါတယ္။

ညာလက္တစ္ဘက္ဘာေၾကာင့္ထုတ္ထားသလဲ

ပညာရွိအမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦးသည္ မင္းသံုးဆက္တိုင္တိုင္ ထင္ရွားခဲ့သူျဖစ္သည္။

(၎သည္ ေအာင္ေျမေလာကေစတီေတာ္ဒါယကာ အမရပူယ ပထမၿမိဳ႔တည္နန္းတည္ ဘိုးေတာ္မင္းတရားႀကီးရဲ့ ေရႊလက္ထက္ေတာ္၊ မဟာ၀ိယရံသီ ေစတီေတာ္ႀကီးဒါယကာ၊ ဘႀကီးေတာ္ မင္းတရားႀကီးရဲ့ ေရႊလက္ထက္ေတာ္၊ ေလာကမဏိစူ႒ာေဇာင္းကေလာကန္ဦးေစတီေတာ္ႀကီးဒါယကာ၊ ေရႊဘိုမင္းတရားႀကီးရဲ့ ေရႊလက္ထက္ေတာ္၊ ဆိုၿပီးသံုးဆက္မီခဲ့သူျဖစ္တယ္။)

သူသည္ ဦးဗုဓ္အား လြန္စြာ ၾကည္ညိဳေလးစားသူ ျဖစ္၏။
ဦးေပၚဦး ကြယ္လြန္သည့္အခါ အမ်ားတကာကဲ့သို႔ မဟုတ္ဘဲ ညာဘက္လက္ဖ၀ါးကို ေခါင္းတလား(ေသတၱာ)၏ အျပင္ဘက္သို႔ထုတ္ထားရမည္ဟု မကြယ္လြန္မီက မွာၾကားထားခဲ့သည့္အတုိင္း ၎၏ ညာဘက္လက္ထုတ္ကာ သၿဂဳႋဟ္ရေလသည္။ ဤကဲ့သို႔ ထူးျခား ထူးထူးဆန္းဆန္းအျဖစ္ကို ကုန္းေဘာင္မင္းတရားႀကီးသည္ လြန္စြာမွ သိလိုလွေတာ့၏။ သည့္အတြက္ ဆရာေတာ္မ်ားကိုပင့္ၿပီး ဆြမ္းလုပ္ ေကၽြးသည့္သကာလ ေလွ်ာက္ထားေတာ္မူေလ၏။ “အရွင္ဘုရားတို႔... ဘယ္အတြက္ရယ္ေၾကာင့္မ်ား ပညာရွိအမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦးဟာ ေခါင္းတလားအျပင္ဘက္သို႔                 လူ႔လက္ဖ၀ါးထုတ္ထားဖို႔ မွာခဲ့ပါသလဲ ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ကို ရွင္းလင္း မိန္႔ၾကားေပးေတာ္မူပါ” သည္ေလွ်ာက္ထားခ်က္အေပၚ သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္မွစ၍ သုဓမၼာဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားအဆံုး ပညာရွိအမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦး၏ မွာ ၾကားခ်က္သေဘာကို ေျပာမျပတတ္ၾကေပ။ ေနာက္ဆံုး သည္ျပႆနာသည္ ေညာင္ကန္ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္ထံ ေရာက္ရွိလာခဲ့ေတာ့သည္။ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္လည္း ကုန္းေဘာင္မင္းႏွင့္တကြ တရားနာ ပရိသတ္အေပါင္း သေဘာေပါက္ နားလည္ေစရန္ မိန္႔ၾကားရေတာ့၏။ “ဒကာေတာ္မင္းႀကီးနဲ႔တကြ ပရိသတ္အေပါင္းတို႔၊ ကြယ္လြန္သြားရွာၿပီျဖစ္တဲ့ ပညာရွိအမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦးဟာ စာေပက်မ္းဂန္ေတြ လြန္စြာ တတ္ေျမာက္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကီေရးရာမွာလည္း လြန္စြာမွ လိမၼာကၽြမ္းက်င္လွတဲ့သူ၊ စိတ္ႏွလံုးလည္း လြန္စြာႏူးညံ့တဲ့သူ။ အရွင့္အေရး ျပည္အေရးကိုလည္း ေထာက္ေတြး ႐ႈေမွ်ာ္ေလ့ရွိသူ။ အတၱဟိတ၊ ပရဟိတအရာမွာလည္း ကြယ္လြန္တဲ့ အထိ မွ်တေလ့ရွိတဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ အခု ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ကြယ္လြန္တဲ့အခါ သူ႔ရဲ႕ ညာဘက္လက္တစ္ဖက္ကို ေခါင္းတလားအျပင္ဘက္ ထုတ္သြားေစခဲ့တာ ဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပညာေတြ ႀကီးရင့္ တတ္ေျမာက္ေနပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေလာကီေရးရာ အမႈကိစၥေတြ ကၽြမ္းက်င္တတ္ ေျမာက္ေနပါေစ ဘ၀တစ္ပါးကို ကူးေျပာင္းသြားရတဲ့အခါ အႏုျမဴေလာက္ေသးငယ္တာေလးကိုမွ် ယူေဆာင္သြားႏိုင္စြမ္း မရိွေတာ့ ပါဘူး။ လက္ခ်ည္းသာ သြားရတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေနျပည္ေတာ္ရွိ ရဟန္းရွင္လူအမ်ား ျပည္သူအမ်ား သတိသမၺဇညတရားရွိရစ္ ၾကေစလိုတဲ့သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္” ဟူ၍ ရွင္းလင္းမိန္႔ၾကားေလေသာအခါ မင္းတရားႀကီးႏွင့္တကြ တရားနာပရိတ္သတ္အေပါင္းတို႔လည္း တရားသံေ၀ဂရၾက၍ သာဓုေခၚဆိုၾက ေပေတာ့သည္။

http://moesetmin.blogspot.fr/2012/08/blog-post_15.html မွကူးယူတင္ျပသည္။

စကားႀကီး ၁၀ မ်ဳိး၊

(၁) ေရကူး ညာတင္၊ကၽြန္းထိုးသင္ စကား - လိုရာဆိပ္ကမ္းကို ေရညာက တင္ႀကိဳ၍ ကူးမႇ ေရာက္သကဲ့သို႔ မိမိ လိုရာ ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳတင္၍ စကားပို႔ျဖင့္ ေျပာဆိုျခင္း။

ျမန္မာစကားတြင္ အညာ၊အေၾက ဟူ၍ရွိသည္။ အညာ ဆိုသည္မွာ အထက္အရပ္ျဖစ္၍၊ အေၾက ဆိုသည္မွာေအာက္အရပ္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ အထက္ဘက္ပိုင္းကို                အထက္ အညာ ဟုလည္း သံုးဆြဲသည္။ ျမစ္မ်ားေခ်ာင္းမ်ား အထက္မွေအာက္သို႔စီးဆင္းသျဖင့္ ျမစ္ေခ်ာင္းတစ္ဘက္ကမ္းမွ အျခားတစ္ဘက္ကမ္းသို႔ ကူးခတ္လိုသူသည္ မိမိေရာက္လိုေသာတစ္ဘက္ကမ္းသို႔တဲ့တဲ့ကူးသြား၍မရ၊ေရစီးျဖင့္ေမ်ာၿပီး မိမိေရာက္လိုေသာေနရာထက္ေအာက္က်ေသာေနရာသို႔ေရာက္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္မိမိ ေရာက္ လိုေသာေနရာရဲ့အထက္ကမွန္းဆ၍ကူးရသည္။ ကၽြန္းထိုးရာ ၌လည္း အက် မနာေအာင္ ႀကိဳတင္မွန္းဆ ရသည္။                                                                              

 (၂) ေကာက္ပင္ရိတ္လီႇး၊ဥဗ်ိဳင္း စကား - ေကာက္ပင္ကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ၿမဲၿမံစြာဆုပ္၍ တံစဥ္ျဖင့္ အရင္းက ရိတ္ျဖတ္လွ်င္ လက္တြင္ရႇိသမွ် စပါးကို ရသကဲ့သို႔ တစ္ပါးသူ ဆိုေသာ စကားကို မိေအာင္ ဖမ္းကိုင္ၿပီးမႇ ျပတ္စဲ ေအာင္ ေျပာဆုိျခင္း။

တစ္ေန႔တြင္ဗ်ိဳင္းကိုေလးႏွင့္ပစ္သတ္ေသာသူေဌးသားအား ပစၥည္းၿပိဳင္ဘက္သူၾကြယ္သားက အေလ်ာ္ရရန္ ထိုဗ်ိဳင္းမွာ တစ္ေန႔ေရႊတစ္က်ပ္သား အံေပးေသာ ၎၏ ဗ်ိဳင္း ျဖစ္သည္ဟုဆို၏။ ထိုအခါသူေဌးသားက ထိုဗ်ိဳင္းေရႊအံ ေပးသည္မွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီး လဲဟု ေမးရာ၊ ဗ်ိဳင္းရွင္ ဟန္ေဆာင္သူ သူၾကြယ္သားက ေလ်ာ္ေၾကးမ်ားမ်ားရရန္ တစ္ႏွစ္  ရွိၿပီ ဟုေျဖရာ။ ဒီဗ်ဳိင္း ငါ့ ေရႊစင္ပံုက တစ္ေန႔ေရႊတစ္က်ပ္သားခိုးခိုးသြားတာ။ အခုမွ မိတယ္။ မင္းဆီက ေရႊ ေတြဟာ ငါ့ဆီ ကခိုးသြားတဲ့ေရႊေတြမို႔ ျပန္ေပးဟုေတာင္းဆိုေလသည္။

(၃) ေရစီးေဖာင္ဆန္၊ အမတ္ဉာဏ္ စကား - လိုအင္ဆႏၵ ရႇိသမွ်ေသာ အရာ၀တၴဳတို႔ကို ေဖာင္တြင္ တင္၍ ျဖည္းညႇင္းစြာ ဆန္တက္သြားလွ်င္ လိုရာကိစၥ ၿပီးသကဲ့သို႔ ေျခသိမ္း၊ ေခါင္းပိုက္၊ ပမာပမည္း ဟပ္စပ္၍ ၿပီးျပတ္ေအာင္ ေျပာျခင္း။

         မိတၳိလာကန္ႏွင့္မနီးမေ၀းတြင္ေနေသာ၀င္ဇင္းရြာသားငညိဳ (အမတ္ႀကီး ၀င္ဇင္းမင္းရာဇာ အေလာင္း) သည္ လယ္ယာလုပ္ရင္းစာေပနွင့္ေမြ႔ေလ်ာသည္။ မိတၳိလာကန္ေပါက္၍ ျပင္ဆင္ရန္ အင္း၀ဘုရင္ မင္းႀကီးစြာေစာကဲေရာက္လာရာ ကန္ရိုးေပၚက လွပေသာမင္းသမီးရုပ္ႏွင့္စင္အား ေတြ႔၍ေမးရာ။ စာေပေလ့လာထားေသာငညိဳက နတ္စင္ မဟုတ္ေၾကာင္း အေနာ္ရထားမင္းေစာ္သည္ ကမၻာဇမင္းသမီးအားခ်စ္ျမတ္နိုးလွသျဖင့္ကန္ဆယ္ရာသို႔ေခၚလာခဲ့ေၾကာင္း၊ မင္းသမီး ရုတ္တရက္ေသဆံုးသြားရာ၊ မင္းႀကီးမပစ္ရက္ဘဲပူေဆြးေနသျဖင့္ မင္းသမီးႏွင့္တူေသာ ေရႊစင္ရုပ္ထု လုပ္ေပးေၾကာင္း။ မင္းႀကီး ေရႊစင္ရုပ္ကို ဆြဲလမ္းေနျပန္သျဖင့္ သစ္သားရုပ္ လုပ္ခါနန္းျပႆနွင့္ ထားခဲ့ၿပီး၊ ေရႊရုပ္ကိုျမဳပ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ အေၾကာင္းစံု ေလ်ာက္ထားနိုင္သည္။ ေျမတြင္ထူးၾကည့္ရာ ေျပာသည့္ အတိုင္းေရႊရုပ္ကို ေတြ႔ရွိသျဖင့္အမတ္အျဖစ္ေျမႇာက္စားခံရသည္။

 

(၄) အိုးတန္ဆန္ခပ္၊ သု၀ဏၰလွ်ံဇတ္ စကား - အိုးႏႇင့္ဆန္ တန္႐ုံထည့္၍ ခ်က္လွ်င္ ေကာင္းစြာ က်က္နပ္သကဲ့သို႔ ကိုယ္ႏႇင့္ဂုဏ္အင္ တန္႐ုံ မယုတ္မလြန္ ေျပာဆိုျခင္း။    

သု၀ဏၰလွ်ံဇတ္တြင္ ဆုတစ္ခုေတာင္းခြင့္ရွိရာ သားေရႊအိုးထမ္းလာတာျမင္လိုသည္ ဆိုေသာ ဆုေၾကာင့္ ဆု ၃ မ်ိဳး လံုးရရွိသည္။ သားလည္း အသက္ရွင္၊ ၎တို႔လည္း မ်က္စိျပန္ျမင္ၿပီးေရႊအိုးလည္းရသည္။

 

(၅) ဆန္ပြတ္က်ည္ေပြ႔၊ပိႏၷဲေတြ႔ စကား - က်ည္ေပြ႔ျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္အထပ္ထပ္ ဆီပြတ္လွ်င္ ဆီထြက္သကဲ့သို႔ လိုရာကိစၥ ၿပီးေစျခင္းငႇာ ထိုစကားကိုပင္ အထပ္ထပ္ ေျပာဆိုျခင္း။ 
          ဘႀကီးေတာ္မင္းတရားႀကီးသည္ဘုရားတည္ရန္ ပိႏၷဲတိုင္ အတြက္ ၎ ေကာင္းမည္ထင္သည့္ သစ္မ်ား တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳးေျပာရာ ပညာရွိအမတ္ဦးေပၚဦးက ဘုရင္ တင္ျပေသာ အသားလည္း ေကာင္းေၾကာင္းကၽြန္သားလည္း ေကာင္းေၾကာင္း ထပ္ခါတစ္လဲလဲေျပာၾကားသျဖင့္ ေနာက္ဆံုးအမတ္ႀကီး ေျပာေသာကၽြန္းသားျဖင့္ဘုရား တည္ျဖစ္ ေလသည္။

 

(၆) ဆင္ေ၀ႇ႔ရန္ေရႇာင္၊ေရႊေက်ာင္းေဆာင္ စကား - ဆင္ကတိုးေ၀ႇ႔ဖို႔လိုက္လွ်င္ တိမ္ေရႇာင္ ေနရ သကဲ့သုိ႔ ကိုယ့္ထံသို႔ ေရာက္လာမည့္ စကားကို ေရႇာင္လႊဲ၍ ေျပာ ဆိုျခင္း။

        အိမ္ေရွ႕မင္းသားက ၎လွဴဒါန္းေသာေက်ာင္း၏တိုင္မ်ားကိုေျမသို႔ေရာက္သည္အထိ ေရႊခ်ေနသည္ ကိုျမင္ေသာၿမိဳ႔၀န္မင္းကတိုင္တစ္၀က္သာခ်ရန္တားျမစ္ေလသည္။
       အိမ္ေရွ႕မင္းသားသိ၍၎အမိန္႔ကိုဖီဆန္သည္ဟုအျမတ္ေတာ္ရွကာသတ္ေစသည္။ ၿမိဳ႔၀န္မင္းက အိမ္ေရွ႕မင္းဟာတစ္ေန႔မွာ ဧကရာဇ္မင္းဧကန္ျဖစ္မွာမို႔ ယခုထဲက တိုင္ အျပည့္ေရႊခ်ထားလွ်င္ ဧကရာဇ္မင္းလက္ထက္ႏွင့္အိမ္ေရွ႔မင္းလက္ထက္ထူးျခားေစရန္တားျမစ္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေလ်ာက္ထားသျဖင့္ အသက္ေဘးမွကင္းလြတ္ေစသည္။

(၇) ေတာင္သူယာခုတ္၊ ဓါးမခုတ္ စကား - ေတာင္သူလယ္သမား တို႔သည္ မိမိတို႔ လုပ္မည့္ လယ္ယာေျမကြက္တြင္ ေရႇးဦးစြာ ခ်ဳံႏြယ္ပိတ္ေပါင္းတို႔ကို ခုတ္ထြင္ ရႇင္းလင္းၿပီးမႇ သစ္ပင္ႀကီး တို႔ကို ခုတ္ထြင္ ဖိလႇဲသကဲ့သို႔ စကားငယ္ကို ေျပာၿပီးမႇ စကားႀကီးကို ဖိစီး၍ ေျပာဆိုျခင္း။

         ၀ိေဒဟရာဇ္မင္းက ပစၥည္းရွိသူႏွင့္ပညာရွိသူမည္သူကျမတ္သနည္းဟူေသာအေမးကို သိန္းအမတ္က ဥစၥာ။ မေဟာသဓာက ပညာ ဟုေျဖၾကသည္။

သိန္းအမတ္က သစ္တစ္ပင္ေကာင္း ငွက္တစ္ေသာင္းနား နိုင္ဆိုသကဲ့သို႔ ဥစၥာရွိသူကို လူအမ်ားမွီခိုရသျဖင့္ ဥစၥာ ျမတ္သည္ဟု ရွင္းျပသည္။
မေဟာသဓာက ဥစၥာရွိၿပီးပညာမရွိသူသည္ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္မသိ၊ ထမင္းက်ဳရာ၌အံုေသယက်ီးငတ္ ေခြးငတ္ကဲ့သို႔တစ္ခဏတာ ခ်မ္းသာေရးကိုသာျမင္သည္ဟု ေျခပသည္။

သိန္းအမတ္က ဥစၥာမ်ားစြာရွိေသာ ဘုရင္ထံ ကၽြန္ပ္တို႔ပညာရွိမ်ားခစားရသည္ဟု ဘုရင္ႏွင့္ လွည့္ တိုက္သည္။

မေဟာသဓာက ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဥစၥာရတနာကို မမက္ေမာ။ပညာတည္းဟူေသာ တရားေတာ္ကို သာႏွလံုးသြင္းေတာ္မူသည္တို႔ေၾကာင့္အျပည္ျပည္မင္းမ်ားသာမက လူနတ္ျဗဟၼာ တို႔၏ပူေဇာ္ျခင္း ကိုခံရသည္ဟု အတုမရွိေသာျမတ္ဘုရားႏွင့္ဥပမာတင္ေျပာဆိုနိုင္သျဖင့္ ပညာသာပိုျမတ္သည္ဆိုေသာ မေဟာသဓာ၏စကားအနိုင္ရရွိသည္။

(၈) ၾကက္ဆုတ္ခြပ္ပစ္၊အမတ္ႏွစ္ စကား -  ၾကက္ခြပ္ရာ၌ ေနာက္ဆုပ္ဟန္ျပဳ၍ ခြပ္သာမႇ ျပန္ ခြပ္ သကဲ့သို႔ သူ႔ စကားအလိုသို႔ လိုက္တန္က လိုက္၍ စီးသာမႇစီးလ်က္ ၿပီးျပတ္ေအာင္ ေျပာဆိုျခင္း။

         မြန္မင္းရာဇဓရာဇ္ႏွင့္ျမန္မာမင္း မင္းေခါင္တို႔ျမန္မာ၊မြန္ခ်စ္ၾကည္ေရးျပဳၿပီးေနာက္ ျမန္မာအမတ္ႀကီး မင္းရာဇာႏွင့္မြန္သီဟပေတ့တို႔ေတြ႔ဆံုရာ အမတ္ႀကီ္းသီဟပေတ့က အမတ္ႀကီး မင္းရာဇာအား ၾကံတစ္ေခ်ာင္းေပးရာ အမတ္ႀကီး မင္းရာဇာကၾကံကိုအဖ်ားမွစ စားသည္ကိုေတြ႔၍ေမးရာ။ အရသာကို တိုးတိုးခံစားလို၍ဟုေျဖသည္။ အမတ္ႀကီ္းသီဟပေတ့က အမတ္ႀကီး မင္းရာဇာသည္ ငယ္ရာကႀကီးလာသူျဖစ္၍အေတြ႔အၾကံမ်ားလွသည္။ ၾကံကိုအဖ်ားမွ စ စားမွ အရသာတစ္ဆစ္ၿပီးတစ္ဆစ္ ပိုျမေပမည္။

သို႔ေသာ္ စကားကိုေခတၱနားထားသည္။ အမတ္ႀကီးသည္ ပညာရွိသတိျဖစ္ခဲ ဆိုသလို အနိစၥတရားကိုေမ့ေနေလၿပီ။ ဘုရားတရားေတာ္အရ ေကြးေသာလက္မဆန္႔မီ၊ ဆန္႔ေသာ လက္ မေကြးမီ အရသာအေကာင္းဆံုးမခံစားရမီ အနိစၥျဖစ္နိုင္ေၾကာင္းပါဟု ေျပာေလသည္။

(၉) ေရစစ္ကရား၊ယံုတမ္း စကား- ဓမၼက႐ိုဏ္ေခၚ ေရစစ္ကို ေရတြင္ႏႇစ္ခါ ေရျပည့္မႇ အေပါက္ကို ပိတ္၍ ဆြဲယူ လိုက္လွ်င္ ေရမထြက္ႏိုင္သကဲ့သို႔ သူတပါး ေျပာဆိုခြင့္ မရေအာင္ ပိတ္ဆို႔၍ ေျပာဆိုျခင္း။

         လမ္းတြင္ေတြ႔ၾကေသာ လူငယ္ေလးေယာက္ႏွင့္ အဖိုးအိုတစ္ေယာက္တို႔ ယံုတမ္းစကား အေျပာ ၿပိဳင္ၾကသည္။ မယံုသူကကၽြန္ခံတမ္းဟုအေလာင္းအစားလုပ္ၾကသည္။ မယံုဖြယ္ရာ မျဖစ္နိုင္တာမ်ားကို လူငယ္ေလးေယာက္က အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာဆိုၾကေသာ္လည္းအားလံုးကယံုသည္ဟုေျပာၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးအဖိုးအိုအလွည့္တြင္ မိမိတြင္ ၀ါးပင္တစ္ပင္မွ

ေယာက်ာ္းေလး ေလးေယာက္ေမြးဖြါးေၾကာင္း၊ထိုခေလးငယ္ေလးေယာက္ကိုကၽြန္အျဖစ္အသံုးျပဳရန္ေကၽြးေမြးခဲ့ေၾကာင္း။ တစ္ေန႔တြင္ထိုလူေလးေယာက္ထြက္ေျပးသြား၍ လိုက္ရွာရာက ယခုေနရာေရာက္လာေၾကာင္း။ထိုေယာက်္ာ။ေလးေယာက္မွာ မင္းတို႔ေလးေယာက္ျဖစ္သည္ဟုေျပာရာ။ မယံုရင္လည္းအေလာင္းအားေၾကယင့္ကၽြန္ျဖစ္ရမည္၊ ယံုလွ်င္လည္း ကၽြန္ျဖစ္ရေလသည္။

 

(၁၀) ခက္တင္ ေမာင္းနင္း၊ရဟန္းမင္း စကား - ေမာင္းနင္းေသာ သူသည္ တစ္ဖက္လိုက္ပါ တိမ္းေစာင္းလြန္းလွ်င္ အတင္ခက္၍ မတိမ္းမေစာင္း နင္းရသကဲ့သို႔ ဟုတ္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ ျဖစ္ေစ မတင္မက် ေျပာဆိုျခင္း။

         ခက္ ဆိုသည္မွာ ပုခက္ကဲ့သို႔ အခက္အလက္အျပားအခ်ပ္ကိုဆိုလိုသည္။  တို႔ကိုအထက္သို႔တင္ရာတြင္ႀကိဳးျဖင့္ဆြဲငင္ရသည္။ လမ္းခုလတ္တြင္ရွိေနစဥ္ အေပၚတက္မည္၊ေအာက္ဆင္းမည္ကိုမေျပာနိုင္။ ၾကိဳးဆြဲသူေပၚမူတည္သည္။

         ေမာင္း ဆိုသည္မွာဆန္ဖြတ္သည့္ေမာင္း၊ေရငင္သည့္ေမာင္းဟူ၍ရွိသည္။ ေမာင္းအတက္အက်ကိုလည္း ေမာင္းလမ္းလယ္ေ၇ာက္ေနစဥ္မေျပာနိုင္းေမာင္းနင္းသူ ေပၚ မူတယ္သည္။ ထိုနည္းအတူစကားေျပာရာတြင္ တစ္ဖက္သားေျပာသည့္စကားကို ဟုတ္သည္ဟုလည္း မေျပာ။မဟုတ္ဘူးဟုလည္းမေျပာပဲ မတင္မက်ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။

         လူဆိုးတစ္ေယာက္ကို မင္းခ်င္းမ်ားလိုက္ဖမ္းရာ၊ ထိုလူဆိုးသည္ ဘုရင္ကိုးကြယ္သည့္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအတြင္း၀င္ေျပးၿပီး ဆရာေတာ္၏ တူဟူဆိုရာ။ မင္းခ်င္းတို႔လည္း

ဆရာေတာ္အားဟုတ္မဟုတ္ေလ်ာက္ရာ။ ဆရာေတာ္အေနႏွင့္ မဟုတ္ဟုေျဖလွ်င္ လူဆိုးအသတ္ခံရမည္။ ဟုတ္ပါသည္ဟုေျဖလဆင္ မုသားသံုးဂာေဂာက္မည္ ထို ၂မ်ိဳးမွလြတ္  ေအာင္ ဆရာေတာ္က ငါ့တူ မဟုတ္ဖူးလို႔ ဘယ္သူေျပာသလဲဟု ေျပာျခင္း။

 

က်မ္းကိုး။
၁။ စကားႀကီး ဆယ္မ်ိဳး။ http://momeiktharr.wordpress.com/
၂။ ကာတြန္းေဖသိန္း ၏စကားႀကီး ၁၀ မ်ိဳး။

သက္သတ္လြတ္စားသူမ်ား သတိထားရမဲ့ ဓာတ္ေျမၾသဇာျဖင့္ ႀကီးျပင္းေသာ ဟင္းရြက္စိမ္းမ်ား၏ အႏၱရာယ္။

      ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ားကို စားျခင္းဟာ ဥပုသ္သီလမေစာင့္နိုင္တဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာအခ်ိဳ႕ရဲ့ ကုသိုလ္စုတဲ့ အလုပ္ျဖစ္ေပမဲ့ ယခုေခတ္မွာ စိုက္ပ်ိဳးေရးမွာအလြန္အကၽြံအသံုးျပဳတဲ့ ဓါတ္ေျမၾသဇာမ်ားနဲ႔ ပိုးသတ္ေဆးေတြေၾကာင့္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ စိမ္းမ်ားက က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီညြတ္ ေသာ စားေသာက္မႈ ျဖစ္ေသာ္လည္း ၄င္းတို႔ဟာ ဆိုးဝါးျပင္းထန္သည့္ ေသြးေရာဂါျဖစ္ႏိုင္ေျခ အခြင့္အလမ္းကိုမ်ားေစ ေၾကာင္း ထိုင္ဝမ္ဆရာဝန္ တစ္ဦးက သတိေပးေျပာဆိုလိုက္ပါ တယ္။

         ဆီးႏွင့္ေက်ာက္ကပ္အထူးကုဆရာဝန္ျဖစ္ေသာ ထိုသူ၏ ေျပာဆိုခ်က္အရ မၾကာေသးခင္က ေဆး႐ံု ေရာက္လာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးဟာ Acute Methemoglobinaemia လို႔ေခၚတဲ့ ေသြးအား နည္းေရာဂါ တစ္ခုကို ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ဒီေရာဂါမွာ ေသြးနီဥမ်ားအတြင္း ေအာက္စီဂ်င္သယ္ယူႏိုင္ေသာေမာ္လီက်ဴးမ်ား မထုတ္လုပ္ ႏိုင္တဲ့ ျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။

         သူမ စားေသာက္ေသာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ားဟာ ဓာတ္ေျမဩဇာတစ္ခုျဖစ္သည့္ (Nitrites) ႏိုက္ထ႐ိုက္မ်ားကို လြန္လြန္ကဲကဲ သံုးစြဲကာ စိုက္ပ်ိဳးထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။ အဆိုပါေရာဂါကို ျဖစ္ေစေသာ အမ်ားဆံုးအေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ႏိုက္ထရိတ္အမ်ားအျပား ပါဝင္ေသာ စားစရာမ်ားျဖစ္သည့္ ထပ္ျဖည့္ပစၥည္း (Additives) မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

         ၄င္းတို႔ကို ေဟာ့ေဒါ့၊ ဝက္ေပါင္ေျခာက္ စသည္တို႔ထဲတြင္ တာရွည္အထားခံေအာင္ ထည့္ေလ့ ရွိပါတယ္။ ထိုင္ဝမ္ကြ်န္းတြင္ အပင္မ်ား ရွင္သန္ႀကီးထြားေစရန္အတြက္ ႏိုက္ထရိတ္ အေျမာက္အျမား ပါဝင္ေသာဓာတ္ေျမဩဇာမ်ား သံုးေလ့ရွိေၾကာင္း သိရပါတယ္။ ယခုေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ လူနာဟာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား သက္သတ္လြတ္ စားလာ ခဲ့ၿပီးေနာက္မွ အဆိုပါေရာဂါရလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

         ေခါင္းမူးျခင္း၊ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္ျခင္း၊ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားျပာလာျခင္း၊ အသက္႐ွဴရခက္ျခင္း၊ ႏွလံုး ခုန္ျမန္ျခင္း စသည္တို႔ကို ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ေအာက္စီဂ်င္ကုထံုး ေပးၿပီးေနာက္မွ ျပန္ေကာင္း လာခဲ့ရပါ တယ္။

 စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ားအရ အစားအေသာက္မ်ားတြင္ ႏိုက္ထ႐ိုက္ အမ်ားဆံုးပါဝင္ခြင့္ျပဳသည့္ ပမာဏ ဟာ     ၂၀ဝ၀ ppm ျဖစ္ေသာ္လည္းစစ္တမ္းေကာက္ ယူခဲ့ေသာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ားတြင္  ၂၀ဝ၀ဝ ppm အထိပါဝင္ေနေၾကာင္း သိရပါတယ္။

         FDA ရဲ႕ သတိေပးခ်က္အရ အသက္ ၆ လေအာက္ ကေလးငယ္ မ်ားဟာ ေသြးေရာဂါမ်ား ျဖစ္ပြား လြယ္ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုက္ထရိတ္ ပမာဏမ်ားစြာပါဝင္ေနသည့္ ဟင္းသီး ဟင္းရြက္မ်ား လံုးဝ မေကြ်း သင့္ ေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ထားပါတယ္။

 

Source...http://yoyarlay.com/health/health-article/30726-2012-09-20-06-55-46

သဂၤဇာဆရာေတာ္ေဟာေသာ သီလရွင္ ၄ မ်ိဳး။

၁။ မယ္သီလ = အ႒ဂၤသီလ၊ ၀ိပႆနာႏွင့္ေမတၱာကမၼ႒ာန္းကို ႀကိဳးစားအားကုတ္ လံု႔လစိုက္ ေသာသီလရွင္။

၂။ မယ္သီေလ = အရပ္ရပ္သို႔လွည့္ၿပီးအသျပာဆြမ္းဆန္အလွဴခံေသာေၾကာင့္ေက်ာင္းတြင္အျမဲမရွိေသာ သီလရွင္။

၃။ မယ္သီလံ = ဘယ္ဇရပ္နဲ႔မွမတဲ့၍အေနမမွန္ေသာသီလရွင္။

၄။ မယ္သီေလာ = အေဖၚမ်ားမရွိခိုက္ ဆန္လိုက္၍ခိုး မိမိအိုးသို႔ မရိုးသည့္သေဘာဆန္ကို ေရာေသာ သီလရွင္။

ပထမတစ္မ်ိဳးသာခ်ီးမြမ္းထိုက္သည္။ မမို္က္ၾကနဲ႔ဟု သီလရွင္မ်ားအားေဟာေတာ္မူပါသည္။

 

က်မ္းကိုး။

ဥပမာသမူဟဂီရကၠမ၊သဂၤဇာ၊စကားပံုေပါင္းခ်ဳပ္။

ပန္းသီးေစ့ေတြရဲ့ အႏၱရာယ္။

 

 

 

တစ္ေန႔ပန္းသီးတစ္လံုးစားျခင္းျဖင့္ ဆရာ၀န္နဲ႔ေတြ႔ဖို႔မလိုဘူးဆိုတာ ပန္းသီးအသား

အတြက္မွန္နိုင္ေပမဲ့ ပန္းသီးေစ့အတြက္ေတာ့ မမွန္နိုင္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ပန္းသီး ေစ့ေတြမွာ

 

cyanogenic glycosides ေခၚတဲ့ အဆိပ္ေတြ ပါရွိေနတဲ့အတြက္ပါ။ လံုေလာက္တဲ့ ပန္းသီးေစ့ေတြ

 

စားမိရင္ေသဆံုးတဲ့အထိျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ ခေလးေတြကိုပန္းသီးေကၽြး မယ္ဆိုရင္

 

အေစ့ေတြထုတ္ျပစ္ဖို႔လိုပါမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အူတိုင္အထိကိုက္စားမယ္ဆိုရင္လည္း အေစ့ ေတြထုတ္ထားဖို႔

 

လိုပါလိမ့္မယ္။

 

         ဟိုတေလာက မိခင္ျဖစ္သူက သနပ္ခါးေပေနတဲ့လက္နဲ႔ခေလးကိုပန္းသီးေကၽြးရာ ခေလး

 

ေသဆံုးသြားေၾကာင္း၊ ဖခင္ျဖစ္သူက သနပ္ခါးနဲ႔ ပန္းသီးမတဲ့လို႔ ခေလးအဆိပ္ျဖစ္တယ္လို႔ မသကၤာတဲ့

 

အတြက္ သနပ္ခါးနဲ႔ ပန္းသီးတြဲစားၾကည့္ရာ ဖခင္ပါေသဆံုးသြားတယ္ဆိုတဲ့ ေၾကကြဲ ဖြယ္သတင္းတစ္ခုကို

 

ဘေလာက္တစ္ခုမွာဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ အဲ့ဒီဘေလာက္ကိုျပန္ရွာတာမေတြ႔ ေတာ့ပါဘူး။ က်မ

 

အထင္ေတာ့ ပန္းသီးေစ့ေတြစားမိလို႔ လို႔႔ ထင္ပါတယ္။

           

            ပန္းသီးအျပင္ ခ်ယ္ရီသီး၊မက္မြန္သီး၊သစ္ေတာ္သီး၊မက္မန္း၊တရုပ္ဆီးသီးေစ့မ်ားမွာလည္း

cyanogenic glycosides အဆိပ္ ပါရွိပါတယ္။

 

 

က်မ္းကိုး။

http://chemistry.about.com/b/2007/09/12/yes-apple-seeds-and-cherry-pits-are-poisonous.htm

 

 

တရုပ္ရထားလိုင္း။

 

 

 

 

 

 

 

 

 

အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦး၏ ယမမင္းထံ အစစ္ခံ သံေပါက္။

၁။ အိုကြဲ႔ ေယာက်္ား၊ ေမာင္လူသား၊ ဘယ္တရားမ်ား က်င့္ခဲ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးမွာ၊ ေလွ်ာက္စရာ၊ ဘယ္ဟာကိုမွ် မရွိတယ္။

၂။ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၊ တစ္ခုခု၊ မျပဳခဲ့လားကြယ္။
ယမရာဇာ၊ ေမးေသာခါ၊ ခမ်ာ မိႈင္၍ေနရွာတယ္။

၃။ အေမာင္ေယာက်္ား၊ သတိထား၊ စဥ္းစားပါဦးကြယ္။
ဗုဒၶျမတ္စြာ၊ သာသနာ၊ မထြန္းပါလားကြယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာ၊ သာသနာ၊ ထြန္းလွပါေတာ့တယ္။

၄။ ပဗၺဇၨိ၊ ဒုလႅဘ၊ မရခဲ့လားကြယ္။
သာသနာစက္၊ ရဟန္းဘက္၊ စိတ္မွ် မကြက္တယ္။

၅။ ရဟန္းျဖစ္မွာ၊ မင္းဆရာ၊ မေဟာပါလားကြယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ဆရာ၊ ေဟာျပရွာ၊ နားမွာမဝင္တယ္။
ကြၽန္ေတာ့္စိတ္မွာ၊ သည္အခါ၊ ရြာသာ ေရာက္ေတာ့တယ္။

၆။ ေယာက်္ားစစ္ပ၊ လွလွရ၊ မင္းဘဝကို ႏွေျမာတယ္။
လူတို႔ျပည္ရြာ၊ အေမာင့္မွာ၊ ဘာမ်ားလုပ္ခဲ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ္မယား၊ စားဖို႔မ်ား၊ ႀကိဳးစား လုပ္ခဲ့တယ္။

၇။ အေမာင္,အေမာင္၊ ေယာင္ေတာင္ေတာင္၊ အေမာင္ မွားခဲ့တယ္။
သဒၶါေျဖာင့္တန္း၊ ဒါနခန္း၊ ေျပာစမ္းပါဦးကြယ္။
သားႀကီးရွင္ျဖစ္၊ ကြၽန္ေတာ္စစ္၊ ညႇစ္၍ လွဴခဲ့တယ္။

၈။ လွဴေသာအခါ၊ ေစတနာ၊ သံုးျဖာညီလားကြယ္။
သံုးခ်က္ေစတနာ၊ နည္းလွပါ၊ မွန္စြာ ေလွ်ာက္ေတာ့မယ္။
ကြၽန္ေတာ့္အလွဴ၊ ေႂကြးေတြပူ၊ ေငြကူ ေမွ်ာ္မိတယ္။
ကူေငြႏွင့္သာ၊ ငါလွဴတာ၊ ေထမိပါရင္ ေတာ္ေရာ့မယ္။
ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးမွာ၊ သည္လိုသာ၊ ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။

၉။ ယုတ္ျမတ္မဟူ၊ စားေသာက္သူ၊ ၾကည္ျဖဴပါလားကြယ္။
ေငြကူမ်ားရာ၊ လူခ်မ္းသာ၊ မ်က္ႏွာလိုက္၍ ေကြၽးခဲ့တယ္။
မ်က္ႏွာနည္းပါး၊ လူမြဲမ်ား၊ မလြဲသာေကြၽး ေကြၽးခဲ့တယ္။
လူခ်မ္းသာပင္၊ မ႑ပ္ဝင္၊ ဖ်ာလွ်င္သင္ျဖဴး ခင္းေပးတယ္။
သည္ကို ဟိုကို၊ ႂကြပါဆို၊ ဗ်ဳိ႕ဗ်ာမစဲ ေခၚခဲ့တယ္။
ကြမ္းေဆးလက္ဖက္၊ ဆီစက္စက္၊ ဝက္ႏွင့္ၾကက္သား ေကြၽးခဲ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးမွာ၊ ေငြမ်က္ႏွာ၊ သည္လိုဟာမွ သဒၶါတယ္။

၁ဝ။ မင့္အလွဴမွာ၊ ေငြေတြဟာ၊ ႏွေျမာပါဘိကြယ္။
ပရိကၡရာ၊ ေဆာင္ရန္မွာ၊ ေကာင္းစြာ လွဴလားကြယ္။
ပရိကၡရာ၊ ညံ့လွစြာ၊ ဖိုးခ်ဳိတာမွ ဝယ္ေပးတယ္။

၁၁။ လွွဴေသာအခါ၊ ပစၥည္းမွာ၊ စင္ၾကယ္ပါလားကြယ္။
ကြၽန္ေတာ္လွွဴတာ၊ ပစၥည္းမွာ၊ ခိုးတာမ်ားခဲ့တယ္။

၁၂။ ပစၥည္းကုန္မွာ၊ မင္းလွဴတာ၊ ဝမ္းနည္းပါေလတယ္။
ဘုန္းႀကီးပင့္ခန္း၊ အလမ္းလမ္း၊ ေျပာစမ္းပါဦးကြယ္။
အက်င့္သိကၡာ၊ ေရြးခ်ယ္ကာ၊ ျမတ္ရာ ကိုယ္ေတာ္ ပင့္လားကြယ္။
သည္လိုဟာမွာ၊ မေလ့လာ၊ မ်က္ႏွာ,နာမွ ပင့္ခဲ့တယ္။
ႏႈတ္ဆက္ေခၚငင္၊ မ်က္ႏွာရႊင္၊ ပုဂၢိဳလ္ေကာင္းလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။
သည္လိုဆရာ၊ ကြၽန္ေတာ့္မွာ၊ မ်ားစြာပင့္ခဲ့တယ္။
တို႔အမ်ဳိးပါ၊ တို႔ဆရာ၊ တို႔ရြာကိုယ္ေတာ္ ပင့္ဦးမယ္။
ေျပာင္းႏွင့္စပါး၊ မင္းတို႔မ်ား၊ ဘယ္ေလာက္ရလားကြယ္။
ေက်ာင္းကိုမ်ားသြား၊ ရယ္ဟားဟား၊ လက္ဖက္ ကြမ္းစားတယ္။
ငွက္ေပ်ာ အုန္းသီး၊ ဒကာႀကီး၊ ျမည္းစမ္းပါဦးကြယ္။
သည္လိုေခၚဆို၊ မ်က္ႏွာခ်ဳိ၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကိုမွ ပင့္ခဲ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာ၊ လွဴၾကတာ၊ သည္လိုခ်ည္းသာ ပင့္ၾကတယ္။

၁၃။ အေမာင္လွွဴတာ၊ ဗလခ်ာ၊ တန္ပါဦးေတာ့ကြယ္။
အဂၤါငါးလီ၊ ပဥၥသီ၊ ေဆာက္တည္ျမဲလားကြယ္။
သီလငါးပါး၊ က်င့္တရား၊ ပ်က္ျပားမ်ားခဲ့တယ္။
သက္သတ္ခိုးမႈ၊ ကာေမသု၊ တစ္ခုမက်န္ ေပါက္ခဲ့တယ္။
မုသားေသရည္၊ ဤႏွစ္လီ၊ ဝသီရွိတိုင္း က်င့္ခဲ့တယ္။

၁၄။ ျဖစ္ခဲေလစြ၊ လူ႔ဘဝ၊ သနားလွေတာ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ္ခ်ည္းသာ၊ မဟုတ္ပါ၊ လူတကာလည္း ပ်က္ၾကတယ္။
မိန္းမေတြဟာ၊ ပ်က္လိုက္တာ၊ ေစ်းဝယ္တာေတာင္ ရန္ျဖစ္တယ္။

၁၅။ သည္မွတစ္ခန္း၊ ေရွ႔သို႔လွမ္း၊ ေမးစမ္းပါဦးမယ္။
ဘုရား တရား၊ သံဃာမ်ား၊ ဝပ္တြားပါလားကြယ္။
ဘုရားဖူးမ်ား၊ တဟားဟား၊ ေပ်ာ္ပါးရေအာင္လိုက္ဖူးတယ္။

၁၆။ လိုက္ေသာအခါ၊ ျမတ္ဗုဒၶါ၊ ၾကည္ညိဳလွစြာ ဖူးလားကြယ္။
ဗုဒၶဂုေဏာ၊ စိတ္မေစာ၊ ရယ္ေမာ စားေသာက္ ျပန္ခဲ့တယ္။

၁၇။ မာတာပိတ၊ မိႏွင့္ ဖ၊ ညြတ္တြား ခယ ပါလားကြယ္။
မညြတ္ခ,ဘဲ၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း၊ ဆဲေတာင္ ဆဲေသးတယ္။

၁၈။ မွားစြမွားစြ၊ ေမာင္ဗာလ၊ သနားပါဘိကြယ္။
တရားေတာ္မွာ၊ ေဒသနာ၊ ၾကားနာရဲ႔လားကြယ္။
စိတ္ကမပါ၊ ရွက္လိုက္တာ၊ လူဆိုမွာေၾကာင့္ နာဖူးတယ္။

၁၉။ နာေသာအခါ၊ မင္းစိတ္မွာ၊ သဒၶါၾကည္ႏူး ရွိလားကြယ္။
ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား၊ စိတ္ကသြား၊ ေတာထဲမ်ားေတာင္ ေရာက္ေသးတယ္။

၂ဝ။ ပုဂၢိဳလ္္မ်ားစြာ၊ ေဟာၾကားပါ၊ သည္တစ္ခါလားကြယ္။
ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးမွာ၊ သည္တစ္ခါ၊ လူမ်က္ႏွာေၾကာင့္ လိုက္ေသးတယ္။

၂၁။ သည္တစ္ခါ,နာ၊ အေမာင္မွာ၊ ၾကည္ညိဳပါလားကြယ္။
တရားလည္းခ်၊ အိပ္ေရးဝ၊ ထ၍ ျပန္ခဲ့တယ္။
မိန္းမေတြဟာ၊ ငိုက္လိုက္တာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ေတာင္ သာေသးတယ္။

၂၂။ စံေက်ာင္းဝိဟာ၊ ျမတ္သံဃာ၊ ဆည္းကပ္ပါလားကြယ္။
ဆြမ္း မုန္႔ ငွက္ေပ်ာ၊ ေက်ာင္းမွာေပါ၊ ေရာ၍လိုက္ဖူးတယ္။

၂၃။ လိုက္ေသာအခါ၊ ေထရ္သံဃာ၊ ရဟႏၲာသို႔ ထင္လားကြယ္။
ဘုန္းႀကီးနားမွာ၊ မေရာက္ပါ၊ ေတာ္ရာေခ်ာင္က ခိုခဲ့တယ္။

၂၄။ ခိုေသာအခါ၊ မင့္စိတ္မွာ၊ ၾကည္ညိဳပါလားကြယ္။
ၾကည္ညိဳေဝးကြာ၊ ကြၽန္ေတာ့္မွာ၊ စားစရာသာ ၾကည့္ခဲ့တယ္။
သူရကာယ္ပင္၊ က်ဳိးမျမင္၊ ဘုန္းႀကီးကပင္ ႏွေျမာတယ္။
သည္လိုမ်ားေပ၊ ကြၽန္ေတာ္ေလ၊ ဆိုေတာင္ဆိုမိတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ခ်ည္းသာ၊ မဟုတ္ပါ၊ သူတကာလည္း ဆိုၾကတယ္။

၂၅။ ေက်ာင္းပစၥည္းမ်ား၊ အေမာင္အား၊ မစားမေသာက္ ကင္းလားကြယ္။
စားသည့္ထမင္း၊ ဝမ္းေတာင့္တင္း၊ ေက်ာင္းကအႏိုင္ ဆင္းခဲ့တယ္။

၂၆။ စားသည္မယြင္း၊ ေက်ာင္းတလင္း၊ ခတ္ျခင္း တံျမက္ လွည္းလားကြယ္။
မလွည္းမိပါ၊ ကြၽန္ေတာ့္မွာ၊ စားၿပီး ေသာက္ခါ ျပန္ခဲ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာ၊ လူေတြဟာ၊ သည္လိုခ်ည္းသာ စားၾကတယ္။

၂၇။ အေမာင္ ေယာက်္ား၊ မင္းျဖစ္ျငား၊ သနားပါဘိတယ္။
ဥပုသ္ေစာင့္ခန္း၊ ေရွ႔သို႔လွမ္း၊ ေမးစမ္းပါဦးမယ္။
ဥပုသ္အဂၤါ၊ အရိယာ၊ ျဖဴစြာသီလ ေစာင့္လားကြယ္။
ဘုန္းႀကီးမ်ားထံ၊ သီလခံ၊ ႂကြက္ဆူညံေအာင္ ေျပာခဲ့တယ္။

၂၈။ ေျပာေသာစကား၊ မင္းျဖစ္ျငား၊ တရားေၾကာင္းလားကြယ္။
လယ္,ယာ,ကြၽဲ,ႏြား၊ ေျပာင္းစပါး၊ သားမယားေၾကာင္း ေျပာခဲ့တယ္။
စပ္မိစပ္ရာ၊ ေျပာလိုက္တာ၊ ႏြားခ်င္းလဲရာ ေရာက္ေသးတယ္။
စကားမဆံုး၊ တစ္ေန႔လံုး၊ အံုးအံုးႂကြက္ေအာင္ ေျပာခဲ့တယ္။
သည္လိုႏွင့္ပင္၊ ေနသာဝင္၊ အိမ္လွ်င္ျပန္ခဲ့တယ္။
ဥပုသ္ေစာင့္ရာ၊ ေျပာၾကတာ၊ မိုးမရြာေၾကာင္းသာ မ်ားၾကတယ္။

၂၉။ သီလေျပာက္ၾကား၊ ေစာင့္ေလျငား၊ မိုးကား ကြက္ၾကားရြာတတ္တယ္။
မင္းတို႔လူ႔ေဘာင္၊ သီလေၾကာင္၊ မိုးေရွာင္ကြင္းတတ္တယ္။
မင္းတို႔ျဖစ္ပံု၊ အလံုးစံု၊ အကုန္ေတြးပကြယ္။
မင္းတို႔ေစာင့္တာ၊ ဥပုသ္မွာ၊ ထမင္းဆာတာ သနားတယ္။
ဘာဝနာလမ္း၊ ကမၼ႒ာန္း၊ စီးျဖန္းပါလားကြယ္။
ဘာဝနာလမ္း၊ ကမၼ႒ာန္း၊ စီးျဖန္းနည္းခဲ့တယ္။

၃ဝ။ တရားစကား၊ အေမာင့္အား၊ ေဆြးေႏြးပါလားကြယ္။
တတ္သည္ဆိုလွ်င္၊ ကြၽန္ေတာ္ပင္၊ အလြန္ေမးခ်င္တယ္။

၃၁။ ေမးေသာအခါ၊ မင္းစိတ္မွာ၊ ဘာဝနာလားကြယ္။
မေျဖႏိုင္က၊ အရွက္ရ၊ နာမည္ပ်က္ေအာင္ ေမးခဲ့တယ္။
တစ္ခါတစ္ခါ၊ က်ဳပ္တို႔ရြာ၊ စာ စကားသာ ေျပာၾကတယ္။
သၿဂႋဳဟ္ေဘးေပါက္၊ ေကာက္သင္းေကာက္ ေရာက္မိေရာက္ရာ ျငင္းၾကတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာင္၊ တတ္ဟန္ေဆာင္၊ ေဖာင္ေဖာင္လန္ေအာင္ ျငင္းခဲ့တယ္။

၃၂။ ျငင္းေသာအခါ၊ မင္းစိတ္မွာ၊ ဘယ္လိုပါလဲကြယ္။
ကြၽန္ေတာ္ကပင္၊ ဂုဏ္လိုခ်င္၊ တတ္သည္ထင္ေအာင္ ျငင္းခဲ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာ၊ လူေတြဟာ၊ စာျငင္းတာႏွင့္ ရန္ျဖစ္တယ္။

၃၃။ အေမာင္ေယာက်္ား၊ ေလွ်ာက္စကား၊ အမွားေတြသာ မ်ားခဲ့တယ္။
အားကိုးစရာ၊ ကုသိုလ္မွာ၊ ဘယ္ဟာကိုမွ် မရွိတယ္။
တစ္ခုကိုမွ်၊ ေမးမရ၊ ဝမ္းနည္းလွေခ်တယ္။
အေမာင့္ျဖစ္ေထြ၊ သနားေလ၊ လူ႔ျပည္မယား မကယ္တယ္။
မကယ္ျဖစ္တာ၊ မင္းတစ္ခါ၊ ၾကမၼာေမွာက္ေတာ့မယ္။
အေမာင့္ျဖစ္ပံု၊ အလံုးစံု၊ အကုန္သနားတယ္။
ယမရာဇာ၊ ေမးေသာခါ၊ ခမ်ာမိႈင္၍ ေနေတာ့တယ္။
သည္ေသာအခါ၊ ငရဲရြာ၊ ဆြဲကာခ်ေတာ့တယ္။

ယမမင္းထံ အစစ္ခံ သံေပါက္ နိ႒ိတံ။

(ဘုန္းဘုန္းဦးေလာကနာထ ဘေလာ့မွကူးယူေဖၚျပပါသည္။)

လကၤာေရးသူ အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦး။
၆ - ေဒဝဒူတသုတ္ မွ၊ ေဒ၀ဒူတ၀ဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။

(အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦး၏ ယမမင္းထံ အစစ္ခံ သံေပါက္) by U Paw Oo (အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦး)
http://www.ayeyarwaddylibrary.co.cc/search/label/%E1%80%98%E1%80%AC%E1%80%9E%E1%80%AC%E1%80%B1%E1%80%9B%E1%80%B8