ငါဘယ္မွာလဲ?

ေလာကဇတ္ခံု၊ဤလူ႕ဘံု၌၊မ်ိဳးစံုကၾက၊မာန္မာနႏွင့္ ငါကရာဇာ၊ငါဟာသူေဌး၊ငါပေဂးဟုငါေသြးတက္ၾကြ၊လူ႕ဗာလတို႕မ်ားလွျဖာျဖာ၊အ၀ိဇၨာႏွင့္တဏွာဘီးလူး၊အေမွာင့္ပူး၍၊က်ဴးက်ဴးေက်ာ္ေက်ာ္၊ဂုဏ္ကိုေဖၚလ်ွက္၊ေမာ္ေမာ္ေမာက္ေမာက္၊ငါတစ္ေယာက္သာမိုးေအာက္တလႊားေရႊကိုယ္လားဟုထင္မွားမလြဲ၊သို႕စဥ္စြဲလည္း၊ဇတ္ပြဲျပီးက၊ေျပဖံုးခ်ေသာ္၊သုဘရာဇာ၊ေျမေအာက္မွာပင္၊ဘာသာလူမ်ိဳး၊ခ်ိန္မထိုးဘဲ၊ပုပ္သိိုးခႏၶာ၊ျမဳပ္ရရွာသည္၊ဘယ္မွာငါရွိအံ့နည္း။ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး။

၀ါသနာ၊ဘာဂီ ဆက္တိုင္မွီ။

ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္အခါက ခိပၸါဘိည (လွ်င္ျမန္ေသာမဂ္ဖိုလ္အသိဥာဏ္ရွိေသာအရာ၌အျမတ္ဆံုးအေတာ္ဆံုး ဧကတဂ္ဘြဲ႕ရေတာ္မူေသာကု႑လေကသာေထရီအေလာင္း၏ေနာက္ဆံုးဘ၀ အျဖစ္အပ်က္မ်ားမွာတစ္မူထူးျခားလွပါတယ္။ ေထရီမအေလာင္းဟာရာဇျဂိဳလ္ျမိဳ႕သူေဌးသမီးျဖစ္ျပီး၊မိဘမ်ားကခ်စ္လွစြာေသာတစ္ဦးတည္းေသာသမီးကို ျပႆဒ္ေပၚတြင္ ထားခဲ့ပါတယ္။ တစ္ေန႕မွာ ရာဇ၀တ္သားတစ္ဦးအား မကြက္မ်က္မွီ ျပည္သူ့ျပည္သားမ်ား အတုယူနိုင္ေစရန္ ရပ္ရြာတြင္း ၾကိမ္ဒါဏ္ေပးလွည့္လည္သည္ကိုျပႆဒ္ေပၚမွသူေဌးသမီးျမင္ျပီး ၊ မရရင္မေနနိုင္ေသေလာက္ေအာင္ခ်စ္မိပါသျဖင့္မိဘမ်ားကခ်စ္လွစြာေသာသမီးအတြက္ ရာဇ၀တ္သားအားလဒ္ထိုးေရြးထုပ္ျပီးသမီးႏွင့္လက္ဆက္ေပးခဲ့ပါသည္။ ဇနီးျဖစ္သူကဖူးဖူးမွဳတ္ခ်စ္ေပမဲ့၊ရာဇ၀တ္သား တစ္ျဖစ္လဲ လင္ေယာက်္းက သူေဌးသမီးထက္ ၄င္းပိုင္ဆိုင္ေသာလက္၀တ္တန္စာမ်ားကိုသာလိုခ်င္သျဖင့္ ဥပါယ္တမိျဖင့္ ေတာင္ေပၚသို႕ႏွစ္ဦးသားသြားေရာက္ေအာင္ေခၚယူခဲ့ျပီးေတာင္ေပၚေရာက္ေသာအခါ ဇနီးသည္အားသတ္၍ လက္၀တ္လက္စားမ်ားယူရန္ၾကံသျဖင့္၊သူေဌးသမီးလဲ သူအလြန္ခ်စ္တဲ့ လင္သားအားေတာင္ေပၚမွတြန္းခ်ခဲ့ပါတယ္။ ဒီဇတ္လမ္းမွာစဥ္းစားမရနိုင္တာက ရာဇ၀တ္သားက ဘာေၾကာင့္မ်ား မိမိကိုအလြန္ခ်စ္တဲ့ဇနီးကိုပိုင္ဆိုင္ပါလွ်က္ ဇနီးသည္ရဲ့လက္၀တ္တန္စာကိုရရွိရန္ သတ္ဖို႕အထိၾကံစီရပါသလဲ ?
အရွင္သုစိတၱ(ေမာ္ကၽြန္း)ဆရာေတာ္ရဲ့တရားကိုနာရေတာ့မွ ရာဇ၀တ္သားဟာ ရာဇျဂိဳလ္ဘုရင္ အဇာတသတ္မင္းရဲ့ပေရာဟတ္ၾကီးရဲ့တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္ျပီး၄င္းအားေမြးဖြါးစဥ္က တစ္ျမီဳ႕လံုးရွိ လက္နက္မ်ားအေ၇ာင္ေတာက္ကာေစာရနကၡတ္နဲ႕ယဥ္ေမြးခဲ့ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္သိတတ္တဲ့အရြယ္ထဲကသူတစ္ပါးပစၥည္းမ်ားကိုခိုးယူခဲ့တာ တစ္ျမိဳ႕လံုးသူမခိုးဘူးတဲ့အိမ္မရွိပါဘူး။ မိဘမ်ားကလဲဆံုးမ၍မရသည့္အဆံုးအိမ္မွႏ်င္ခ်ထားရသူျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ျမိဳ႔လူထုရဲ့ေတာင္းဆိုခ်က္ေၾကာင့္ ဘုရင္ကိုယ္တိုင္ဖမ္းမိန္႔ေပး၍ဖမ္းခဲ့ရတာပါ။
ရာဇ၀တ္သားဟာ မခိုးရရင္မေနနိုင္တဲ့ ၀ါသနာပါလာသူပါ (Kleptomania) ဒါေၾကာင့္ အဖိုးတန္ဇနီးတင္မက မိမိအသက္ပါဆံုးရံွဳးရတာပါ။ က်မတို႕ေတြသံသရာလည္ေနစဥ္အတြင္း အလုပ္တစ္ခုခုကိုအၾကိမ္မ်ားစြာလုပ္လာတဲ့အခါ အဲ့ဒီ ေကာင္း(၀ါ) မေကာင္းတဲ့အလုပ္က အထံု (အက်င့္)ပါလာပါတယ္။ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာဆက္ခါဆက္ခါလုပ္မိရင္ေတာ့ အက်င့္ကေနမေျဖာက္နိုင္ေတာ့တဲ့ ၀ါသနာျ
ဖစ္သြားပါျပီး။ ၀ါသနာျဖစ္သြားရင္ေတာ့ ရဟႏၱာျဖစ္ရင္ေတာင္မပယ္နိုင္ပါဘူးတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ကိေလသာကိုပယ္ရာမွာျမတ္စြာဘုရားနဲ႕က်န္တဲ့ရဟႏၱာေတြမတူတဲ့အခ်က္က ျမတ္စြာဘုရားက ကိေလသာ သာမက ၀ါသနာကိုပါအကၽြင္းမဲ့ပယ္သတ္နိုင္ပါတယ္တဲ့၊ ဥပမာအားျဖင့္ အရက္ထဲ့ထားေသာခြက္ကို ေမွာက္သြန္လို႕ အရက္မရွိေတာ့ေပမဲ့ အရက္နံကေတာ့ခြက္မွာဆြဲက်န္ေနသလို၊ရဟႏၱာေတြမွာ အရက္နဲ႕တူတဲ့ကိေလသာေတြမရွိေတာ့ေပမဲ့ ၀ါသနာနဲ႕တူတဲ့အနံေတာ့က်န္ေနပါတယ္တဲ့။
PS။ စပ္စံထြန္းေဆးရံုမွာတာ၀န္က်စဥ္က ဆရာ၀န္မတစ္ဦးနဲ႕ဆံုခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီဆရာ၀န္မက ေဆးေက်ာင္းသူဘ၀တံုးကလဲ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသူေတြဆီကပစၥည္းခိုးတာေၾကာင့္ အေဆာင္ကထုပ္ပယ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာသူ႕ကိုယ္ပိုင္ေဆးခန္းမွာလူနာတစ္ေယာက္ကိုေဆးထိုးရင္ shock ျဖစ္ပါတယ္။ ကံေကာင္းေတာက္မစြာ၊ လူနာကို shock မွကယ္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေန႔မွာ လူနာက သူေဆးခန္းသြားစဥ္က၀တ္သြားေသာစိန္လက္စြပ္ေပ်ာက္မွဳနဲ႕ဆရာ၀န္မကိုစြပ္စြဲတာေၾကာင့္ လက္စြပ္ဖိုးေလ်ာ္လိုက္တယ္လို႕သိရပါတယ္။ လူနာတစ္ေယာက္ shock ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ဆရာ၀န္ပါ shock ျဖစ္တာပါ။ အဲ့ဒီလိုအခ်ိန္မွာေတာင္ ၀ါသနာကအနားမေပးပါလားလို႔ သတိရမိျပီး၊ထိုဆရာ၀န္မကို သနားမိပါတယ္။ သူ႕မ်ာအေတာ္ရွက္ရွာမွာပါ။ ဒါေတြကိုသင္ခန္းစာယူျပီးမေကာင္းတဲ့အၾကံအစည္၊အေျပာအဆို၊အျပဳအမူေတြကို၀ါသနာအထိမေရာက္ေအာင္ၾကိဳးစားသင့္လွေပသည္။