ပါရီၿမိဳ႔ကေၾကြထည္ museum

                                                           Museum

 

Museum အ၀င္ေက်ာက္ရုပ္

 

 

 

                                             ၿခံ၀င္းအတြင္းေၾကြထည္ရုပ္ထုမ်ား။

ေျမထည္၊ဆင့္ထည္ႏွင့္ေၾကြထည္မ်ားမွာေျမႀကီးကိုမီးဖုတ္ျခင္းျဖင့္ရရွိေသာပစၥည္းမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ အစဦးဆံုးမီးအပူခ်ိန္နည္းစဥ္တြင္ေရမထိမ္းနိုင္ေသာ အေပါက္ငယ္မ်ားပါေသာေျမထည္မ်ားရပါသည္။
ဥပမာ အိမ္ေဆာက္အုတ္မ်ား။ ပိုမိုျမင့္ေသာအပူခ်ိန္တြင္ ေရမစိမ့္နိုင္ေသာေျမအိုးမ်ားရပါသည္။ ဥပမာ
ေျမထည္ေသာက္ေရအိုး၊ထမင္းအိုးစသည္မ်ား။အပူေပးရာ၌ေလအနည္းအမ်ားေပၚမူတည္၍ ေျမထည္ အေရာင္ အနီ၊အနက္ျဖစ္ပါတယ္။ ၎အခ်က္ကိုအသံုးျပဳၿပီး အနက္ခံတြင္အနီေရာင္အရုပ္ဆြဲျခင္း၊ အနီေရာင္တြင္အနက္ ေရာင္ပံုဆြဲျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။

ေျမတြင္ပါေသာဓါတ္သတၱဳမ်ားမီးအပူရွိန္ေၾကာင့္အေရာင္ေျပာင္းျခင္းကိုအသံုးျပဳ၍အစိမ္းေရာင္မ်ား၊အျပာေရာင္မ်ား တည္ထြင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေရႊမ်ားကိုလည္းထဲ့သြင္းအသံုျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္
ေျမထည္မ်ားကိုေျပာင္ေခ်ာ္ေထာက္ပေအာင္ျပဳလုပ္နိုင္ျခင္းျဖင့္ေၾကြထည္မ်ားရရွိလာပါတယ္။ ေၾကြထည္မ်ားကို တရုပ္နိုင္ငံတြင္ ၉ ရာစုခန္႔ကပင္ထုတ္လုပ္နိုင္ေသာ္လည္းဥေရာပတြင္ ၁၈ ရာစုမွသာ ျပဳလုပ္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။

 

ခရစ္မတိုင္မီ ၃-၂ ရာစုမွစ၍စုေဆာင္းရရွိေသာေျမထည္မ်ား။

 

 

 

 

 

 

အီဂ်စ္လူမ်ိဳးမ်ားေျမထည္ပစၥည္းမ်ားတြင္အေရာင္မ်ားထည့္လာနိုင္ျခင္း။

 

 

 

ေျမထည္မ်ားတြင္ပန္းခ်ီမ်ားေရးဆြဲလာျခင္း။

 

 

 

၉ ရာစုကပင္တရုပ္လူမ်ိဳးမ်ားသာေၾကြထည္မ်ားျပဳလုပ္နိုင္ၿပီးကမၻာအရပ္ရပ္သို႔တင္ပို႔ေရာင္းခ်ၾကသျဖင့္
ဥေရာပေစ်းကြက္အတြက္ထုလုပ္ထားေသာတရုပ္ေၾကြထည္မ်ားမွာတရုပ္မ်က္ႏွာေပါက္ႏွင့္ဥေရာပ        အ၀တ္အစားမ်ား၀တ္ဆင္ထားသည္။

 

အီရန္လူမ်ိဳးမ်ားေၾကြထည္မ်ားတြင္အနီေရာင္ထဲ့နိုင္လာျခင္း။ ထဲ့ထားေသာအနီေရာင္ေဆးမ်ားေမါက္ေနျခင္း။

 

၁၄ ရာစုတြင္အီရန္လူမ်ိဳးမ်ားဆင့္ထည္မ်ားျပဳလုပ္နိုင္လာျခင္း။

 

 

Museum အ၀င္မွေၾကြရုပ္ထု။

 

 

 

ယခုေခတ္ေၾကြပန္းအိုးမ်ား။

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ေၾကြထည္တြင္အသံုးျပဳေသာအေရာင္ဆိုးေဆးမ်ား။ ၎အေရာင္မ်ားသည္ေသသတ္ျပတ္သားေသာ    အေရာင္မ်ားျဖစ္ေစသည္။

              အထက္ပါအေရာင္ဆိုးေဆးမ်ားက မျပတ္သားေသာအေရာင္မ်ားျဖစ္ေစသည္။

 

 

 

 

 

 

အရွင္ဆႏၵာဓိက၏ၾသ၀ါဒ။

ရေလလိုေလ  ဒါေပမဲ့ တဒဂၤေလးေတြ။
ဒီအရသာ တစ္ႀကိမ္ခံစား၊
စိတ္ေက်နပ္သြားမယ္ထင္ပါရဲ့၊
ပါစင္ေအာင္ အလြဲႀကီးလြဲ၊
ဘယ္လိုမွ မေရာင္ရဲ နိုင္ပါလား။
ထပ္တလဲလဲ ခံစားခ်င္၊
ဘာအျပစ္မွလည္း မျမင္နိုင္ေတာ့၊
အမွ်င္မျပတ္နိုင္ေအာင္မ်ား၊
အရသာက မရပ္မနားလားဆိုေတာ့၊
ဖ်က္ခနဲေပ်ာ္ ဖ်က္ခနဲေပ်ာက္၊
အိပ္မက္မွာ ထီေပါက္သလိုပါပဲ။
ေရေပါက္ေရပြက္ကေလး။
ငုတ္တုတ္ထိုင္ေငးေနရသလို၊
ေသးေသးေလးမွ တကယ့္ေသးေသးေလး။
အခိုက္တန္႔ေလးမွ တကယ့္အခိုက္အတန္႔ေလး။

၀ိပႆနာဥာဏ္ဆိုတာစကားလံုးေတြရဲ့နယ္ပယ္ကိုလြန္ေနတယ္။

ဗုဒၶဘာသာတရားဟာ သုတမယ၊စိႏၱာမယေလာက္နဲ႔တင္ရပ္ထားလို႔မရဘူး။ ဘုန္းႀကီးကိုယ္တိုင္လည္း
သုတမယ၊စိႏၱာမယေလာက္ရွိခဲ့တုန္ုးကကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာ္ေတာ္သိၿပီလို႔ထင္ခဲ့တာ။ တရားအားထုတ္ၾကည့္လာတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္ဥာဏ္နဲ႔ကိုယ္သိလာတဲ့အခါမွာ သုတမယ၊စိႏၱာမယနဲ႔ ဘာ၀နာမယဥာဏ္ၾကားမွယျခားနားမႈဘယ္ေလာက္ႀကီးက်ယ္သလဲဆိုတာပိုသိရတယ္။

 စာေတြဘယ္ေလာက္ဖတ္ဖတ္ ရုပ္တရား နာမ္တရားဆိုတာေတြကို စာဖတ္ရံုနဲ႔မသိနိုင္ပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္တရားအားထုတ္ၿပီးသတိ၊သမာဓိရင့္က်က္လာတဲ့အခါက်မွ ရုပ္တရားနာမ္တရားတို႔ရဲ့သေဘာကိုပိုင္းပိုင္းျခားျခားသိတဲ့ နာမရူပပရိေစၦဒဥာဏ္ဆိုတာကိုသေဘာေပါက္လာတယ္။
တဆင့္တက္ရရင္ရုပ္တရားနာမ္တရားတို႔ရဲ့အေၾကာင္းအက်ိဳးကိုသိတဲ့ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္ဆိုတာကို
သတိ သမာဓိပိုေကာင္းလာတဲ့အခါသေဘာေပါက္လာတယ္။ ပိုၿပီးနက္နဲ သိမ္ေမြ႔ပါတယ္။
သူ႔ထက္တစ္ဆင့္ထပ္တက္ရရင္ အနိစၥ၊ဒုကၡ၊အနတၱဆိုတဲ့ လကၡဏာေရးသံုးပါးကို နက္နက္နဲနဲ သိတဲ့ သမာသဏဥာဏ္ကိုသေဘာေပါက္လာျပန္တယ္။ ဒီေနရာမွာရႈမွတ္မႈနဲ႔ဆင္ျခင္မႈေရာေနတတ္တယ္။
၀ိပႆနာဥာဏ္ရင့္က်က္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ဆင္ျခင္မႈမပါေတာ့ပဲ ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္းကို ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္နဲ႔တိုက္ရိုက္ၾကည့္ၿပီးသိေနတဲ့ဥာဏ္ကိုေရာက္တယ္။ဒီဥာဏ္မ်ိဳးကိုေရာက္တဲ့အခါမွာ အနိစၥဆိုတာကို ဘယ္လိုမွေျပာျပလို႔မျဖစ္နိုင္ပါလားဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ လူတိုင္းေျပာေနတဲ့ျဖစ္ၿပီးရင္ပ်က္တာပဲ မျမဲဘူးဆိုတာ အေတြးသက္သက္နဲ႔ေျပာတာပါ။တကယ့္ပရမတၳတရားေတြဟာ စကားလံုးရဲ့နယ္ပယ္ကိုလြန္ေနတယ္။

  လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ထိထားတဲ့အခါမွာေႏြးေနတာရွိတယ္။ေပ်ာ့ေနတာရွိတယ္။လႈပ္ေနတာရွိတယ္။
အဲ့ဒါကိုစကားနဲ႔ဘယ္လိုမွေျပာလို႔မရဘူး။အဲ့ဒီသေဘာေတြကိုထိၿပီးသိေနမွရတယ္။ဒီလိုထိေနတာေလးမွာ လက္လည္းမပါ၊ငါလည္းမပါ၊ပံုသ႑န္လည္းမပါပဲနဲ႔ေႏြးတဲ့သေဘာသက္သက္
ေပ်ာ့တဲ့သေဘာ သက္သက္၊လႈပ္တဲ့သေဘာသက္သက္ကိုသိေစခ်င္တယ္။ေတာ္ေတာ္ၾကိဳးစားယူရမယ္။
အဲ့ဒါစကားလံုးရဲ့နယ္ပယ္ကိုလြန္သြားၿပီ။ အင္မတန္ရိုးတဲ့ေအာက္ဆံုးအဆင့္ဥာဏ္ေတာင္မွစကားနဲ႔ေျပာလို႔မရေတာ့ဘူး။

ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက၏ သတိဆိုေသာေနအိမ္စာအုပ္မွ

ၾသဝါဒပါတိေမာက္ျမတ္တရား။

အပါယ္ေဘးမွကင္းေဝးေစ ေသာအဆံုးအမေတာ္ဟုအနက္ရသည္။ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃- ခု၊ရွင္ေတာ္ ေဂါတမဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီး ကိုးလ တိတိေျမာက္သည့္ တပို႕တြဲလျပည့္ (ဂရုဓမၼအခါေတာ္) ေန႔ညေန၊ေနဝင္စ လျပည့္ဝန္းႀကီးထြက္ျပဴစ၊အလြန္သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းေသာဆည္းဆာခ်ိန္တြင္  ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္း ဗုဒၶါသနပလႅင္ေတာ္ထက္ဝယ္ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ ထြန္းပ ကြန္းျမဴးလ်က္သီတင္းသံုးစံပယ္ေတာ္မူစဥ္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္၏လက္ဝဲဘက္တြင္ ရွင္ေမာဂၢလႅာန္ မေထရ္ျမတ္ႀကီးႏွင့္လက္ယာဘက္တြင္ ရွင္သာရိပုတၲရာ မေထရ္ ျမတ္ႀကီးတို႔ျခံရံခစား ဖူးေျမာ္လ်က္ ရွိေနၾက၏။ ဤအခါသမယကား။                                                                                  
၁။ တပို႔တြဲလျပည့္ေန႔ျဖစ္ျခင္း။               
၂။ပရိသတ္မွာ ဧဟိဘိကၡဳတို႔ခ်ည္းသာလွ်င္ျဖစ္ၾကျခင္း။
၃။ပဋိသမၻိဒါပတၲရဟႏၲာတို႔ခ်ည္းသာလွ်င္ျဖစ္ၾကျခင္း။
၄။ မည္သူကမွ်မပင့္ဖိတ္အခ်ိန္းအခ်က္မရွိၾကပါဘဲအလိုအေလ်ာက္ေရာက္ရွိစည္းေဝးမိၾကျခင္း။
ဂါထာ (၃) ပုဒ္ မွ်သာျဖစ္ၿပီးရွင္ေရာ၊ လူတို႔အတြက္ပါ အဆံုးအမေတာ္ ႀကီး (၁၃) ခ်က္ပါဝင္သည္။ျမတ္စြာဘုရားမ်ားသာၾသဝါဒပါတိေမာက္ျမတ္တရားကို ေဟာၾကားတာ္မူသည္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္အားျဖင့္-           ၁။ သည္းခံမႈခႏၱီသည္ျမတ္ေသာအက်င့္တည္း။                                   
၂။ နိဗၺာန္ကိုအျမတ္ဆံုးဟုဘုရားရွင္တို႔ေဟာၾကားေတာ္မူကုန္၏။                           
၃။သူတစ္ပါးကိုညွဥ္းဆဲေသာသူသည္အကုသိုလ္ႏွင္ထုတ္သူပဗၺဇိတအစစ္မျဖစ္နိုင္။
၄။သူတစ္ပါးကိုညွင္းဆဲသူသည္ကိေလသာကုန္ေစသူသမဏမျဖစ္နိုင္။
၅။မေကာင္းေသာအကုသိုလ္ဟူသမွ်မျပဳမက်င့္ရ။
၆။ေကာင္းျမတ္ေသာကုသိုလ္ဟူသမွ်ျပည့္စံုေစရမည္။
၇။မိမိစိတ္ကိုျဖဴစင္ေအာင္ျပဳရမည္။            
၈။သူတစ္ပါးကိုႏႈတ္ျဖင့္မကဲ့ရဲ့မစြပ္စြဲရ။                                                   
၉။သူတစ္ပါးကိုကိုယ္စိတ္တို႕ျဖင့္မညွင္းဆဲမႏွိပ္စက္ရ။                               
၁၀။ပါတိေမာကၡသံဝရသီလကိုေစာင့္စည္းရမည္။
၁၁။စားဖြယ္တို႕၌အတိုင္းအရွည္ပမာဏကိုသိရမည္။
၁၂။ဆိတ္ျငိမ္ေသာေက်ာင္းအိပ္ရာေနရာတို႕၌ကိန္းေအာင္းေနထိုင္ရမည္။           
၁၃။ဝိပႆနာ၏အေျခခံျဖစ္ေသာလြန္ကဲေသာသမာဓိအက်င့္ကိုလြန္စြာက်ိဳးကုတ္ အားထုတ္ရမည္။ထိုေၾကာင့္ပါတိေမာက္တရားသည္ပိဋကတ္သံုးပံု၏အႏွစ္ခ်ဳပ္။သီလ၊ သမာဓိ၊ပညာ၊သာသနာ သံုးရပ္ လံုး၏အႏွစ္ခ်ဳပ္ဟူ၍ဆိုမိန္႔ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သဗၺပါပႆ အကရဏံ၊ကုသလႆ ဥပသမၸဒါ။                                        
သစတၲ ပရိေယာဒါပနံ ဧတံဗုဒၶါနသာသနံ။

အဓိပၸါယ္။ (ဓမၼပဒ-၁၈၃)             
မေကာင္းမႈဟုသမွ်ကိုမျပဳလုပ္ရာ၊ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားႏွင့္ျပည့္စံုေစရာ၏။ မိမိစိတ္ကိုျဖဴစင္ေစရာ၏။ဤသည္ကားဘုရားရွင္တို႔၏အဆံုးအမေတာ္ေပတည္း။
မေကာင္းမႈေရွာင္၊ေကာင္းမႈေဆာင္၊ျဖဴေအာင္စိတ္ကိုထား။
ေျပာျပဳေတြးလွ်င္သတိယွဥ္၊ဆင္ျခင္ဥဏ္ေရွ ့သြား။
စိတ္ထားေျဖာင့္မွန္၊ခြင့္လႊတ္ရန္၊သီခံေမတၲာထား။
လံုလနွင့္ဇြဲမေလ်ာ့ဘဲ၊အျမဲတင္းတင္းထား။
အရာရာတြင္အသံုးဝင္၊ေအာင္ျမင္ေၾကာင္းတရား။  

မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရား။
အကုသိုလ္တရားေရွာင္ရွားပယ္ေလ၊ကုသိုလ္တရားျဖစ္ပြါးစံုေစ၊                       မိမိစိတ္ထားဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေစ၊ ဤသံုးပါးဘုရားမိန္႔ခဲ့ေပ။
       
သဒၶမၼရံသီရိပ္သာဆရာေတာ္အရွင္ကု႑လာဘိဝံသ။
မေကာင္းေရွာင္ခြါ၊ေကာင္းတာသာ၊ေဆာင္ကာယူသင့္သည္။       
    
ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္။                                                          
မေကာင္းမႈေရွာင္၊ေကာင္းမႈေဆာင္၊                     
ျဖဴေအာင္စိတ္ကိုထား၊ခုလည္းခ်မ္းသာ၊                  
ေနာင္ခ်မ္းသာ၊ျမတ္စြာေဟာမိန္႔ၾကား။                                   

အရွင္ေဆကိႏၶ။                                                
မျပဳခ်င္ျပဳ၊ျပဳခ်င္ျပဳ၊ေကာင္းမွဳ ့ကုသိုလ္ေတြ၊                 
မေရွာင္ခ်င္ေရွာင္၊မ်ားေျမာင္အကုသိုလ္ေတြ။                      

ေဒါက္တာအရွင္ေဆကိႏၵ၏ ၾသ၀ါဒ

ေဒါက္တာအရွင္ေဆကိႏၵ။
သဒၶါရွိတဲ့စိတ္က လွဴတယ္။
တဏွာရွိတဲ့စိတ္က ယူတယ္။

မိမိစိတ္ကေလးကမေကာင္းရင္
လုပ္သမွ်လည္းမေကာင္းဘူး၊
ေျပာသမွ်လည္းမေကာင္းဘူး၊
ၾကံစသည္သမွ်လည္းမေကာင္းပါဘူး၊

မေကာင္းရင္ေနာက္ကႏြားလွည္းဘီးက
ႏြားေျခေထာက္ကိုတက္နင္းမိသလိုပါဘဲ။