အမ်ိဳးသမီးမ်ားဆင္ျခင္ဖြယ္။

 

 

၁။ ဒကာမမ်ားအေနျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ အမိုးအကာတစ္ခုတည္းမိုးကာထားအပ္ေသာေက်ာင္း (တစ္မိုးတစ္ရံ ေက်ာင္း)တြင္ညဥ့္အခ်ိန္မအိပ္ေကာင္း၊မတည္းခိုေကာင္း၊အေပၚထပ္၊ေအာက္ထပ္
ကြဲျပား ေသာ္လည္းအလားတူပင္ ျဖစ္သည္။ ရွင္သာမေဏသာ ရွိေသာေက်ာင္း၌မူအိပ္ေကာင္း၊တည္းခိုေကာင္းသည္။

၂။ ေက်ာင္းသို႔တစ္ေယာက္တည္းလာ၍တစ္ပါးတည္းျဖစ္ေသာရဟန္းနင့္ အတူမေတြ႔စံုေကာင္း ၊အတူထိုင္၍ စကား ေျပာမႈကိုမျပဳေကာင္း၊ေနလွ်င္၊ေျပာလွ်င္ရဟန္းမွာ ဝိနည္းျပစ္ရွိ၍ အာပတ္သင့္
တတ္ သည္။ ရဟန္းေတာ္က မာတုဂါမရွိရာ သြား၍ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ေနထိုင္မႈသည္မိမိေက်ာင္း၌ပင္
ျဖစ္ေစ ဝိနည္း ျပစ္အာပတ္သင့္သည္။ ရဟန္းေတာ္က မာတုဂါမ တစ္ဦးတည္း လာရံုမွ်ျဖင့္ ဝိနည္းျပစ္ မသင့္ေသး။ သို႔ေသာ္ ရဟန္းေတာ္ကတစ္ေနရာမွျပန္ၾကြလာၿပီးလာထိုင္လွ်င္မူ ဝိနည္းျပစ္သင့္သည္။ ထိုေႀကာင့္အမ်ိဳးသမီးတို႔သည္ တစ္ပါးတည္းရွိေသာ သံဃာေတာ္ထံ သြားလွ်င္ အေဖာ္ပါရမည္ျဖစ္ပါသည္။

၃။ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ဒကာမမ်ားႏွင့္ခရီးအတူမသြားရ။ သြားလွ်င္ပါစိတ္အာပတ္သင့္သည္။

၄။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ ရဟန္းသံဃာမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္
သာသနာတြင္   မေပ်ာ္ေၾကာင္း၊ ေဘးရန္ျဖစ္ေသာ ေအာက္ပါအခ်က္မ်ားကိုဆင္ျခင္သင့္သည္။

က။ ကိေလသာထၾကြေစမည့္ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈမ်ားျဖင့္ ဝင္ထြက္သြားလာျခင္း။                          
ခ။ မိမိ၏အသံကိုၾကားေစျခင္း။                                                        

ဂ။မိမိ၏ရုပ္အဆင္းကိုျမင္ေစျခင္း။                              

ဃ။ ေတြ႔ဆံုစကားေျပာဆိုျခင္း                                                        

င။ မိမိ၏ပစၥည္းကိုသံုးဆြဲေစျခင္း။                                                                             
စ။ မိမိ၏ကိုယ္လက္ႏွင့္ထိေတြ႔ေစျခင္း။  

ရဟန္းေတာ္မ်ားကိုမိမိ၏ကိုယ္လက္တို႔ျဖင့္ထိၿပီးရွိခိုးျခင္း ၊ႏွိပ္နယ္ေပးျခင္း၊ ရဟန္း ေတာ္မ်ားၾကြရာလမ္း တြင္ မိမိ၏ ဆံပင္ကိုျဖန္႔ခင္းျခင္းစသည္တို႔မျပဳလုပ္ရ။ မိမိေၾကာင့္ရဟန္းေတာ္မ်ားအျပစ္ျဖစ္တတ္ပါသည္။

ရဟန္းသာမေဏမ်ားအားမထီမဲ့ျမင္ျပဳျခင္းမ်ား။

၁။ရဟန္းသာမေဏမ်ားကိုေတြ႔ဆံုသည့္အခါလမ္းဖယ္မေပးျခင္း၊သင့္ေလ်ာ္ေသာအ ေနအထားျဖင့္ အရိုအေသမျပဳျခင္း။

၂။ရဟန္းသာမေဏမ်ား၏ေရွ႕တြင္ပုခံုးႏွစ္ဖက္အုပ္မိေအာင္ေစာင္၊ တဘက္၊ ပုဆိုးစ သည္တို႔ကိုျခံဳထားျခင္း၊ ဦးထုပ္ေဆာင္းထားျခင္း။

၃။ ထိုင္ရာမွထမေပးျခင္း(အေလးဂရုျပဳ၍ေနရာမေပးျခင္း၊ခရီးဦးႀကိဳမႈမျပဳျခင္း)။           

၄။ ဆင္ေက်ာက္ကုန္းစသည္တို႔အေပၚမွဆင္းမေပးျခင္း(အျမင့္မွေန၍ဆင္းမေပးျခင္းရဟန္းကအနိမ့္မွျဖစ္ေနျခင္း။                                                         

၅။ ရဟန္းသာမေဏမ်ားကိုေအာက္တန္းစားကဲ့သို႔သေဘာထားၿပီးမလုပ္သင့္မလုပ္ ထိုက္သည္မ်ား ကိုျပဳလုပ္ျခင္း (သေရာ္ေျပာင္ေလွာင္ျခင္း၊ အျပက္အေခ်ာ္ေျပာ၍ ေနာက္ေျပာင္ျခင္း၊ျပက္ရယ္ျပဳျခင္း) စသည္တို႔ျဖစ္သည္။

 

က်မ္းကိုး။

၁။မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္၏ ဘုရားဥပေဒ ေတာ္ႀကီး။
၂။ ၂၂၇ သြယ္ေသာ၀ိနည္း။ http://buddhismworld.ning.com/profiles/blogs/6371237:BlogPost:167790
၃။သိထားမွေကာင္း ၀ိနည္းအေၾကာင္း http://www.lapyae000.com/2011/09/blog-post_25.html#more

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။