သံဃာ့ဂုဏ္ရည္ (၁၂) ေဒသနာၾကားပံု

ရဟန္းငယ္က ရဟန္းအႀကီးထံေဒသနာၾကားပံု
အငယ္။ ။ အဟံ ဘေႏၱ သဗၺာ အာပတၲေယာ အာဝိကေရာမိ။
အရွင္ဘုရား တပည္ေတာ္သင့္ေရာက္ေသာ အာပတ္အားလံုးကို ထင္စြာျပဳပါ၏။
အႀကီး။ ။ သာဓု သာဓု သာဓု။
ေကာင္းၿပီ ေကာင္းၿပီ ေကာင္းၿပီ။
အငယ္။ ။ အဟံ ဘေႏၱ သမၺဟုလာ နာနာဝတၳဳကာ သဗၺာ အာပတၲေယာ အာပဇၨ၊
တာ တုမွမူေလ ပတိေဒေသမိ။
တပည့္ေတာ္သည္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေသာ အားပတ္အားလုံးကို သင့္ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ၊
ထိုအာပတ္အားလုံးကို အရွင္ဘုရားထံ၌ ေျပာၾကားပါ၏။
အႀကီး။ ။ ပႆသိ အာဝုေသာ တာ အာပတၲေယာ။
ငါ့ရွင္ ထိုအာပတ္အားလုံးကို အျပစ္ဟု႐ႈပါ၏ေလာ။
အငယ္။ ။ အာမ ဘေႏၱ ပႆာမိ။
မွန္ပါ အျပစ္ဟု႐ႈပါသည္အရွင္ဘုရား။
အႀကီး။ ။ အာယတႎ အာဝုေသာ သံဝေရယ်ာသိ။
ငါ့ရွင္ေနာင္ကို ေစာင္ထိန္းပါေလာ့။
အငယ္။ ။ သာဓု သု႒ဳ ဘေႏၱ သံဝရိႆာမိ။
ေကာင္းပါၿပီအရွင္ဘုရား ေနာင္ကုိေစာင္ထိန္းပါမည္။
အႀကီး။ ။ သာဓု သာဓု သာဓု။
ေကာင္းၿပီ ေကာင္းၿပီ ေကာင္းၿပီ။

ရဟန္းအႀကီးက ရဟန္းငယ္ထံ ေဒသနာၾကားပံု
အႀကီး။ ။ အဟံ အာဝုေသာ သဗၺာ အာပတၲေယာ အာဝိကေရာမိ။
ငါ့ရွင္ တပည္ေတာ္သင္ေရာက္ေသာ အာပတ္အားလံးကို ထင္စြာျပဳပါ၏။
အငယ္။ ။ သာဓု ဘေႏၱ သာဓု သာဓု။
ေကာင္းပါၿပီ အရွင္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ ေကာင္းပါၿပီ။
အႀကီး။ ။ အဟံ အာဝုေသာ သမၺဟုလာ နာနာဝတၳဳကာ သဗၺာ အာပတၲေယာ အာပဇၨ၊
တပည္ေတာ္သည္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွေသာ အားပတ္အားလံးကို သင္ေရာက္ခဲပါၿပီ၊
ထိအာပတ္အားလံးကို ငါ့ရွင္ထံ၌ ေျပာၾကားပါ၏။
အငယ္။ ။ ပႆထ ဘေႏၱ တာ အာပတၲေယာ။
အရွင္ဘုရား ထိုအာပတ္အားလံးကို အျပစ္ဟု႐ႈပါ၏ေလာ။
အႀကီး။ ။ အာမ အာဝုေသာ ပႆာမိ။
မွန္ပါ၏ငါ့ရွင္ အျပစ္ဟု႐ႈပါသည္။
အငယ္။ ။ အာယတႎ ဘေႏၱ သံဝေရယ်ာထ။
အရွင္ဘုရား ေနာင္ကို ေစာင္ထိန္းပါဘုရား။
အႀကီး။ ။ သာဓု သု႒ဳ အာဝုေသာ သံဝရိႆာမိ။
ေကာင္းပါၿပီငါ့ရွင္ ေနာင္ကိေစာင္ထိန္းပါမည္။
အငယ္။ ။ သာဓု ဘေႏၱ သာဓု သာဓု။
ေကာင္းပါၿပီ အရွင္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ ေကာင္းပါၿပီ။
တာ တုယွမူေလ ပတိေဒေသမိ။

ဝိနယ=ဝိနည္း=စည္းကမ္း
မက်င္သံုးက သင္ရဟန္းေကာင္း မျဖစ္ႏိုင္။

တရားထိုင္တယ္ဆိုတာ။

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

သံဃာ့ဂုဏ္ရည္ (၁၁) ကိုရင္သီလ။

 

 

၁။ဆယ္ပါးသီလ။
၂။လိင္ ၁၀ ပါး။
၃။ဒါဏ္ ၁၀ ပါး။
၄။ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ ၁၄ ပါး။
၅။ေသခိယသိကၡာပုဒ္ ၇၅ ပါး။ စုစုေပါင္း = ၁၁၉ ပါး။ 


လိင္(၁၀) ပါး။ တစ္ခ်က္ခ်က္ေဖါက္ဖ်က္ပါကလူဝတ္လဲရသည္။
၁။သတၲဝါ၏အသက္ကိုသတ္ျခင္း။
၂။သူတစ္ပါးပစၥည္းကိုမတရားယူျခင္း။
၃။ေမထုန္အက်င့္ကိုက်င့္ျခင္း။
၄။မမွန္ေသာစကားကိုေျပာျခင္း။(ေျပာင္ေလွာင္လွ်င္လဲလိင္က်သည္)
၅။အရက္ေသစာေသာက္စားျခင္း။(အရက္မွန္းသိျပီးေသာက္မွ)ရဟန္းမွာမူမသိပဲ ေသာက္မိလွ်င္အာပတ္သင့္သည္)။
၆။ျမတ္စြာဘုရားကိုအျပစ္ေျပာျခင္း။ကဲ့ရဲ့ျခင္း။
၇။တရားေတာ္ကို ကိုအျပစ္ေျပာျခင္း။ကဲ့ရဲ့ျခင္း။
၈။သံဃာေတာ္ကို ကိုအျပစ္ေျပာျခင္း။ကဲ့ရဲ့ျခင္း။
၉။မိစၦာဒိ႒ိအယူယူျခင္း။
၁၀။ဘိကၡဴနီမကိုဖ်က္ဆီးျခင္း။(လံုးဝလိင္ျပန္သည္)။
က်န္နံပတ္မ်ားသတိတရားရျပီးေစာင့္ထိန္းမည္ဆိုလွ်င္ ဒဏ္ခံျပီး သာမေဏျပန္ ဝတ္နိုင္ သည္။

ဒဏ္ (၁၀)ပါး။
၁။ေန႔လြဲညစာစားျခင္း။
၂။က ဆိုတီးမႈတ္ျခင္း၊ယင္းတို႕ကိုျကည့္ရႈနားေထာင္ျခင္း။
၃။ပန္းပန္းျခင္းအေမႊးနံ႕သာရႈရွိုက္လိမ္းက်ံျခင္း။
၄။ျမင့္ေသာျမတ္ေသာေနရာတြင္ေနထိုင္အိပ္စက္ျခင္း။
ရ။ေရႊ ေငြတို႕ကိုကိုင္ခံျခင္း။
၆။ရဟန္းေတာ္မ်ားလာဘ္မရေအာင္အားထုတ္ျခင္း။
၇။ရဟန္းေတာ္မ်ားအက်ိဳးပ်က္စီးေအာင္အားထုတ္ျခင္း။
၈။ရဟန္းေတာ္မ်ားေနျမဲေက်ာင္းတြင္မေနရေအာင္အားထုတ္ျခင္း။
၉။ရဟန္းေတာ္မ်ားကိုဆဲေရးျခင္း၊ခ်ိန္းေျခာက္ျခင္း
၁၀။ရဟန္းအခ်င္းခ်င္းကြဲျပားေအာင္ကုန္းတိုက္ျခင္း။


သာမေဏဝတၲရား။
ေကာင္းေကာင္းေန၊ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန။သတၲာဟပဗၺဇၨိတရဟႏၱာ။
၁။ သီလကိုတံတိုင္းကာ။ (ကိေလသာအႏၱရာယ္မွကာကြယ္ရန္)။
၂။ ကသိုဏ္းဆယ္ျဖာကသံတံခါး။(ငါ၏ကိုယ္မွာ၊နံ႔သာေမႊးႀကိဳင္၊ျမဲခိုင္လွစြာ၊ေကာင္းရာမျမင္၊ဆံပင္သာရွိ၊အေမြးရွိ၍၊ရွိသည့္လက္သဲ၊ေျခသဲႏွင့္သြားလည္းတေထြ၊အေရတစ္မ်ိဳး၊ျမင္၊နံ႔ ၊ ဆိုးသည္၊အသိုး အပုပ္ႀကီး ပါတကား)။
၃။ ဒလဝမ္ထားတာကႏွစ္ဆယ့္ေလးပစၥည္း။(ေဟတုပစၥေယာ=ေဟ့လူပစ္မေနာ္)
၄။ စိတ္ပုတီးကလက္ကိုင္ဒုတ္။
၅။ ခ်က္ပိုင္ေအာင္ခုတ္မွာကဓမၼစႀကာဓါး။(ကိုယ္တြင္းအျမစ္တြယ္ေနေသာကိေလသာ အပင္ကိုခုတ္ျခင္း)။
၆။ ေန႔စဥ္စားတာကသတိပ႒ာန္။(အသက္ရွည္ၾကာ၊ေဘးေရာဂါတို႔၊ကိုယ္မွာမကပ္၊ပဋိပတ္ႏွင့္ ပဋိပတ္ေရး ေမွ်ာ္ေထာက္ေတြး၍၊ဤေဆး၊ဤဆြမ္း၊ဤသကၤန္းႏွင့္ရႊင္လန္းဖြယ္ေကာင္း၊ဤသည့္ေက်ာင္းကို၊ကိန္းေအာင္းသံုးေဆာင္ပါသတည္း)။
၇။ အၾကည့္မွန္တာကအနိစၥဘာဝနာ။(ျဖစ္ပံုမတူ။မစားခင္၊စားၿပီး)။
(အနိစၥျမင္ဖို႔ကမခက္၊မၾကည့္တာကခက္)။
၈။အိပ္စရာဖ်ာမွာေတာ့ျဗဟၼဆိုအေကာင္းတစ္မ်ိဳး။(ေမတၲာႏွင့္ေကာင္းေအာင္ေျပာ။ သနားကရုဏႏွင့္ကူညီ၊ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျပဳ၊မရရင္ဥေပကၡစိတ္ထားလိုက္)။ 
၉။ ေက်ာင္းအမိုးကဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါး။
၁၀။ ယိုးဒယား၊စာျပန္၊စာတက္၊ဂါတာ၊မာန္တံ၊စတၤယားႏွိပ္ပါလို႔ ကဲသိပ္စမ္း။ ကမၼ႒ာန္း တရားႏွင့္ ေပ်ာ္ေနမယ္။
မႏၱေလး ေရႊမဂၢင္ဆရာေတာ္ ဦးေကာမလ၏ ေရႊတရားေတာ္မ်ားမွ။

သံဃာ့ဂုဏ္ရည္ (၁၀) ပဝါရဏာအေၾကာင္း။

ပဝါရဏာဆိုတာ မိမိ၏ ခြ်တ္ယြင္းခ်က္အျပစ္ကို ျမင္လွ်င္ျဖစ္ေစ၊ ၾကားလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ မယံုသကၤာ႐ွိ လွ်င္ျဖစ္ေစ ေျပာဆိုဘို႔ ဖိတ္မန္ပန္ၾကားတာပါပဲ၊ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုဖိတ္ မန္ပန္ၾကားရသလဲဆိုယင္၊ကိုယ့္အျပစ္ကို သူမ်ားကသာ သိၿပီး ကိုယ့္ဟာ ကိုယ္ေတာ့ မသိတာလဲ႐ွိေနတတ္တယ္၊ အဲဒီလိုအျပစ္မ်ား
႐ွိေနပါက အျခားရဟန္းမ်ားက ေျပာျပဘို႔၊အဲဒီလိုေျပာျပလို႔ အျပစ္ကိုသိရယင္ အျပစ္ကင္းေအာင္
ေဒသနာေျပာၾကားျခင္း စသည္ျဖင့္ ကုစားဘို႔ပါပဲ၊ ဒီလိုကုစားၿပီးေတာ့ သီလစင္ၾကယ္ဘို႔သီလဝိသုဒိၶ
ျပည ့္စံုဘို႔၊ အဲဒီလို သီလဝိသုဒၶိျပည့္စံုၿပီးေတာ့ တရားအားထုတ္ၿပီး စိတၲဝိသုဒိၶ၊ ဒိ႒ိဝိသုဒၶိစသည္ ျပည့္စံုသြားဘို႔ပါပဲ။ အဲဒါဟာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ သန္႔႐ွင္းစင္ၾကယ္ေရး၊ ဈာန္မဂ္ဖိုလ္ တရားထူး ရေရးမ်ား အတြက္ အင္မတန္ေကာင္းတဲ့ အစီအစဥ္ပါပဲ၊ အဲဒီလို အလြန္ေကာင္းတဲ့ အစီအစဥ္ျဖစ္တဲ့အတြက္  သီတင္းကြ်တ္ လျပည့္ေန႔မွာ သံဃာငါးပါး႐ွိလွ်င္ သံဃာအားဖိတ္မန္ပန္ၾကားဘို႔၊ ငါးပါးမ႐ွိယင္ ေတာ့ အခ်င္းခ်င္း ဖိတ္မန္ပန္ၾကားဘို႔ျမတ္စြာဘုရားက သိကၡာပုဒ္ အျဖစ္နဲ႔ ပညတ္ ထားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္၊ သဒၶါ တရား ေကာင္းတဲ့ရဟန္းေတာ္မ်ား အတြက္အလြန္အေလးျပဳထိုက္တဲ့ သိကၡာပုဒ္ပါပဲ၊ အေလးျပဳၿပီးေတာ့စိတ္ေစတနာထက္သန္စြာနဲ႔ ဖိတ္မန္ပန္ၾကားသင့္တယ္၊ ပန္ၾကား ထားတဲ့အတိုင္း သူတပါး ကေျပာဆိုလာယင္လဲဝမ္းေျမာက္ဝမ္း သာနဲ႔မိမိ၏ အျပစ္ ကိုကုစားျပဳျပင္ဘို႔ပါပဲ။ဥပမာအားျဖင့္ပြဲေနပြဲထိုင္လူထုအစည္းအေဝးပြဲသို႔သြားမည့္လူ မွာမ်က္ႏွာ၌အမဲကြက္႐ွိေနတယ္ဆိုပါေတာ့၊ရင္းႏွီးတဲ့သူကအဲဒီအမဲကြက္႐ွိေနေၾကာင္း ေျပာယင္ဝမ္းေျမာက္စြာနဲ႔လက္ခံၿပီးအဲဒီအမဲကြက္ကို သုတ္သင္ရမယ္၊ေျပာတဲ့သူကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ရမယ္၊ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ေျပာမည့္ သူမ႐ွိ၍ အမဲကြက္ႀကီးႏွင့္ လူစု ပရိသတ္ထဲသို႔သြားမိယင္သူတပါးတို႔ရယ္ဘြယ္ျဖစ္ၿပီး အ႐ွက္ရလိမ့္မယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အျပစ္ကိုေျပာျပသူအားေက်းဇူးတင္ရမယ္။အဲဒါလိုပဲကိုယ္တိုင္မသိတဲ့အျပစ္ကို ေျပာ ျပသူအားဝမ္းေျမာက္စြာႏွင့္လက္ခံၿပီးေက်းဇူးတင္ဘို႔ပဲ၊ မိမိ၏ အျပစ္ကိုလဲသန္႔႐ွင္း စင္ၾကယ္ေအာင္ကုစားဘို႔ပဲ၊အဲဒါဟာဗုဒၶသာသနာစင္ၾကယ္ ေရးအတြက္အလြန္သင့္ ျမတ္တဲ့က်င့္ဝတ္ပဲ၊ဝတ္ေၾကဝတ္ကုန္မွ်သေဘာမထားပဲစင္ၾကယ္ထက္သန္တဲ့ ေစတ နာႏွင့္ဖိတ္မန္ပန္ၾကား ယင္ အဲဒီဖိတ္မန္ပန္ၾကား ဆဲမွာလဲထက္သန္တဲ့ ကုသိုလ္ေတြ ျဖစ္တယ္။ အခ်င္းခ်င္းသူတပါးအားေျပာစရာ႐ွိ ယင္လဲမိမိကေျပာရန္၊သူတပါးကမိမိ ၏အျပစ္ကိုေျပာယင္လဲဝမ္းေျမာက္စြာႏွင့္ လက္ခံၿပီးစင္ၾကယ္ ေအာင္ျပဳျပင္ကုစားသြား ရန္အဲဒီလိုသေဘာထားၿပီးက်င့္ ရန္အတြက္ျမတ္စြာဘုရားက ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ တဲ့က်င့္ ဝတ္ျဖစ္ပါတယ္။

အမ်ိဳးသမီးမ်ားဆင္ျခင္ဖြယ္။

 

 

၁။ ဒကာမမ်ားအေနျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ အမိုးအကာတစ္ခုတည္းမိုးကာထားအပ္ေသာေက်ာင္း (တစ္မိုးတစ္ရံ ေက်ာင္း)တြင္ညဥ့္အခ်ိန္မအိပ္ေကာင္း၊မတည္းခိုေကာင္း၊အေပၚထပ္၊ေအာက္ထပ္
ကြဲျပား ေသာ္လည္းအလားတူပင္ ျဖစ္သည္။ ရွင္သာမေဏသာ ရွိေသာေက်ာင္း၌မူအိပ္ေကာင္း၊တည္းခိုေကာင္းသည္။

၂။ ေက်ာင္းသို႔တစ္ေယာက္တည္းလာ၍တစ္ပါးတည္းျဖစ္ေသာရဟန္းနင့္ အတူမေတြ႔စံုေကာင္း ၊အတူထိုင္၍ စကား ေျပာမႈကိုမျပဳေကာင္း၊ေနလွ်င္၊ေျပာလွ်င္ရဟန္းမွာ ဝိနည္းျပစ္ရွိ၍ အာပတ္သင့္
တတ္ သည္။ ရဟန္းေတာ္က မာတုဂါမရွိရာ သြား၍ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ေနထိုင္မႈသည္မိမိေက်ာင္း၌ပင္
ျဖစ္ေစ ဝိနည္း ျပစ္အာပတ္သင့္သည္။ ရဟန္းေတာ္က မာတုဂါမ တစ္ဦးတည္း လာရံုမွ်ျဖင့္ ဝိနည္းျပစ္ မသင့္ေသး။ သို႔ေသာ္ ရဟန္းေတာ္ကတစ္ေနရာမွျပန္ၾကြလာၿပီးလာထိုင္လွ်င္မူ ဝိနည္းျပစ္သင့္သည္။ ထိုေႀကာင့္အမ်ိဳးသမီးတို႔သည္ တစ္ပါးတည္းရွိေသာ သံဃာေတာ္ထံ သြားလွ်င္ အေဖာ္ပါရမည္ျဖစ္ပါသည္။

၃။ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ဒကာမမ်ားႏွင့္ခရီးအတူမသြားရ။ သြားလွ်င္ပါစိတ္အာပတ္သင့္သည္။

၄။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ ရဟန္းသံဃာမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္
သာသနာတြင္   မေပ်ာ္ေၾကာင္း၊ ေဘးရန္ျဖစ္ေသာ ေအာက္ပါအခ်က္မ်ားကိုဆင္ျခင္သင့္သည္။

က။ ကိေလသာထၾကြေစမည့္ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈမ်ားျဖင့္ ဝင္ထြက္သြားလာျခင္း။                          
ခ။ မိမိ၏အသံကိုၾကားေစျခင္း။                                                        

ဂ။မိမိ၏ရုပ္အဆင္းကိုျမင္ေစျခင္း။                              

ဃ။ ေတြ႔ဆံုစကားေျပာဆိုျခင္း                                                        

င။ မိမိ၏ပစၥည္းကိုသံုးဆြဲေစျခင္း။                                                                             
စ။ မိမိ၏ကိုယ္လက္ႏွင့္ထိေတြ႔ေစျခင္း။  

ရဟန္းေတာ္မ်ားကိုမိမိ၏ကိုယ္လက္တို႔ျဖင့္ထိၿပီးရွိခိုးျခင္း ၊ႏွိပ္နယ္ေပးျခင္း၊ ရဟန္း ေတာ္မ်ားၾကြရာလမ္း တြင္ မိမိ၏ ဆံပင္ကိုျဖန္႔ခင္းျခင္းစသည္တို႔မျပဳလုပ္ရ။ မိမိေၾကာင့္ရဟန္းေတာ္မ်ားအျပစ္ျဖစ္တတ္ပါသည္။

ရဟန္းသာမေဏမ်ားအားမထီမဲ့ျမင္ျပဳျခင္းမ်ား။

၁။ရဟန္းသာမေဏမ်ားကိုေတြ႔ဆံုသည့္အခါလမ္းဖယ္မေပးျခင္း၊သင့္ေလ်ာ္ေသာအ ေနအထားျဖင့္ အရိုအေသမျပဳျခင္း။

၂။ရဟန္းသာမေဏမ်ား၏ေရွ႕တြင္ပုခံုးႏွစ္ဖက္အုပ္မိေအာင္ေစာင္၊ တဘက္၊ ပုဆိုးစ သည္တို႔ကိုျခံဳထားျခင္း၊ ဦးထုပ္ေဆာင္းထားျခင္း။

၃။ ထိုင္ရာမွထမေပးျခင္း(အေလးဂရုျပဳ၍ေနရာမေပးျခင္း၊ခရီးဦးႀကိဳမႈမျပဳျခင္း)။           

၄။ ဆင္ေက်ာက္ကုန္းစသည္တို႔အေပၚမွဆင္းမေပးျခင္း(အျမင့္မွေန၍ဆင္းမေပးျခင္းရဟန္းကအနိမ့္မွျဖစ္ေနျခင္း။                                                         

၅။ ရဟန္းသာမေဏမ်ားကိုေအာက္တန္းစားကဲ့သို႔သေဘာထားၿပီးမလုပ္သင့္မလုပ္ ထိုက္သည္မ်ား ကိုျပဳလုပ္ျခင္း (သေရာ္ေျပာင္ေလွာင္ျခင္း၊ အျပက္အေခ်ာ္ေျပာ၍ ေနာက္ေျပာင္ျခင္း၊ျပက္ရယ္ျပဳျခင္း) စသည္တို႔ျဖစ္သည္။

 

က်မ္းကိုး။

၁။မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္၏ ဘုရားဥပေဒ ေတာ္ႀကီး။
၂။ ၂၂၇ သြယ္ေသာ၀ိနည္း။ http://buddhismworld.ning.com/profiles/blogs/6371237:BlogPost:167790
၃။သိထားမွေကာင္း ၀ိနည္းအေၾကာင္း http://www.lapyae000.com/2011/09/blog-post_25.html#more

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။

 

အရိယာဆိုသည္မွာ။

မိမိထက္ျမင့္ျမတ္သူမ်ားႏွင့္ဖက္၍ရန္သူလုပ္ရသည္မွာေၾကာက္ဖြယ္ေကာင္းလွ၏။ ဂုဏ္ႀကီးသေလာက္၊သည္းခံသေလာက္ဆန္႔က်င္သူမွာနစ္၏။နာ၏။ ေလညာ ေလဆန္ ဘက္သို႔ ပစ္လႊင့္ေသာ  ဖုန္ျမဴမ်ား မွာ ပစ္သူထံႏွာ၊ ခံတြင္း၊မ်က္စိ၌သာျပန္ဝင္က် ျမဲျဖစ္ သည္။ေဝဒနာခံစားရျခင္းစေသာပ်က္စီးျခင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး (ဒဏ္-၁၀ ပါး) ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရတတ္၏။ (စိမ္ေရသင့္သည္) ဟုေလာက၌ေခၚၾကသည္။

ေလထက္လြင့္ျမဴ၊ကိုယ့္ဘက္မူ။

အရိယာဟူသည္ (အရိယာ=ကိေလသာရန္သူတို႔ကိုသတ္တတ္သူ)။ အျပစ္ကင္းသည္၊ ျဖဴစင္သည္။ျမင့္ျမတ္သည္။ေသာတာပန္သည္ဒုဂၢတိအျပစ္မွကင္းသည္။ရဟႏၱာသည္ကိေလသာအျပစ္မွကင္းသည္။

အရိယာေလးမ်ိဳး။

၁။ အာစာရအရိယာ = အက်င့္အာစာရျပည့္ဝေသာပုဂၢိဳလ္။ လူျဖစ္ေစ၊တိရစၦာန္ျဖစ္ေစ အခ်င္းခ်င္း ယိုင္းပင္းကူညီတတ္တဲ့အက်င့္စာရနွင့္ျပည့္စံုသူ။

၂။ ဒႆနအရိယာ = ရႈျမင္သူတို႔၏စိတ္တြင္ၾကည္ညိဳဖြယ္အသြင္သ႑ရွိျခင္း။

၃။ လိဂၤအရိယာ = ရဟန္းေတာ္မ်ားနွင့္ဝတ္ပံု၊ရံုပံုအသြင္အျပင္တူသူ။                                     

၄။ ပဋိေဝဒအရိယာ = မဂ္ဖိုလ္ကိုထိုးထြင္းၿပီးသိေသာအရိယာပုဂၢိဳလ္ျမတ္။

 

မန္လည္ဆရာေတာ္။

တစ္ဦးသားဗာလကရ ႏၱာ ဧကႏၱကို၊ ဤသူလွ်င္ဒုႆီလဟုျမြက္ဟတံုေပ။
တစ္ဦးမွာဒုႆီလကိုရ ႏၱာ ဧကႏၱဟုခြန္းႏွတ္ကဖြင့္ေခြ်သည္၊ဆိုပံုေလလြန္ရိုင္း၊                            ႏွစ္ပါးစံုထိုကံညစ္ဝယ္၊အျပစ္ကဘယ္ကေလးတယ္၊ေမး၏ခ်င့္ႏွိုင္း။
ႏွစ္ဦးသားဗာလတို႔၊ မိုက္ၾကသည့္အေန၊တစ္ဦးသားဗာလက ရ ႏၱာဧကႏၱကို၊            

ဤသူလွ်င္ဒုႆီလဟုျမြက္ဟတံုေပ။ တစ္ဦးမွာဒုႆီလကို ရ ႏၱာဧကႏၱဟုခြန္း ႏွတ္ကဖြင့္ေခြ်သည္၊ဆိုပံုေလလြန္ရိုင္း၊ႏွစ္ပါးစံုထိုကံညစ္မွာ၊ အျပစ္ကယ္အတူရွိတယ္၊ေျဖ၏မွန္တိုင္း။

 

ေဝဘူဆရာေတာ္ဘုရား၏အျပစ္မ်ားေျပေပ်က္ရန္ေတာင္းပန္ျခင္း။

အရွင္ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္ဘဝအဆက္ဆက္မွစ၍ယခုဘဝတိုင္ေအာင္မျပစ္မွား ထိုက္ေသာအရိယာအစရွိေသာပုဂၢိဳလ္တို႔အားျပစ္မွားမိသည္ရွိေသာ္ထိုအျပစ္တို႔မွေျပ ေပ်ာက္ေစရန္ဘုရားေရွ႔ေမွာက္၌ေတာင္းပန္ကန္ေတာ့ပါ၏ဘုရား။

 

အရိယာတို႔အားျပစ္မွားမိပါကသင့္တတ္ေသာဒဏ္ဆယ္ပါး။ 
၁။ႀကီးမားေသာေဝဒနာမ်ိဳးကိုခံစားရတတ္ျခင္း။                                                              
၂။စည္းစိမ္ေလ်ာ့ပါးတတ္ျခင္း။                                                     
၃။ေနအိမ္မီးေလာင္တတ္ျခင္း။                                                        
၄။ႀကိဳးပ်က္ေသာအဂၤါႏွင့္သက္တမ္းကုန္ရျခင္း။                                                         
၅။နဴနာေရာဂါဆြဲကပ္တတ္ျခင္း။                                           
၆။ရူးတတ္ျခင္း။                                                                
၇။မင္းေဘးမင္းဒဏ္က်တတ္ျခင္း။                                                 
၈။သူတစ္ပါး၏အစြပ္အစြဲခံရတတ္ျခင္း။                          
၉။ေဆြမ်ိဳးတို႔ႏွင့္ကြဲျပားရတတ္ျခင္း။                                                         
၁၀။ေရႊ၊ေငြ၊ကြ်ဲႏြားပ်က္ျပားရတတ္ျခင္း။

 

အရိယာဇာတ္ ပုဂၢဳလ္ၿမတ္ကို
ေၿပာတတ္ၿပစ္ဆို အညစ္ပို၍
မလိုရန္ညိဳး ထိုထိုမ်ိဳးမွ
ဆယ္မ်ိဳးပစ္ဒဏ္ ရၿမဲမွန္ခဲ့
ေသြးအန္ၿဖစ္လြယ္ ေရာင္းဝယ္ရွံဳးၿခင္း
ခ်ိဳ႕ယြင္းအဂၤါ ကုတၲႏူနာ
ရူးၿခားေဖာက္ၿပန္ မင္းဒဏ္သင့္ခံ
ၾကမ္းတမ္းစြပ္စြဲ ေသကြဲသားၿခင္း
ပ်က္ၿခင္းစည္းစိမ္ ေနအိမ္မီးေလာင္
ဒုကၡေဘာင္သည္ လူ႕ေဘာင္ဒိ႒
ေတြ႕ၾကံဳရ၍ ေသကမလြဲ
ပယ္ငရဲဝယ္ ကမၻာစြဲခဲ့
ေရာက္ဆဲလူ႕ၿပည္ တက္ၿပန္ေလေသာ္
က်က္သေရမြဲ မဂ္ဖိုလ္လြဲ၍
အၿမဲၾကမၼာ ဝဋ္ေၾကာင္းပါသည္
ေရာက္ရန္ဓမၼ အႏၱရာယ္တည္း။

၃ ႏွစ္သားေလးတရားေဟာေနပံု။

 

 

၃ ႏွစ္သားေလးတရားေဟာေနပံု။